Αφήνοντας προσωρινά στην άκρη όλα τα επιστημονικά στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας -τόσο αυτά που δείχνουν να συνηγορούν υπέρ της γνησιότητας της Σινδόνης όσο και εκείνα που ενισχύουν την εκδοχή της απάτης, ας στρέψουμε για λίγο την προσοχή μας σε ένα ζήτημα που μπορεί και να ’ναι σημαντικότερο από το αν η ραδιοχρονολόγηση ήταν περισσότερο αξιόπιστη από τη χημική ανάλυση τού Ρότζερς ή αν τελικά ήταν όντως χρώμα αυτό που ανιχνεύτηκε πάνω στο αμφιλεγόμενο κειμήλιο ή -όπως υποστηρίζει η άλλη πλευρά- αίμα ανθρώπου.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε μετά πάσης βεβαιότητος ότι το σώμα τού Ιησού κατά τον ενταφιασμό του όντως τυλίχτηκε σε κάποιο σεντόνι; Αν ναι, τότε η συζήτηση συνεχίζεται. Αν όχι, τότε το πράγμα ασφαλώς αλλάζει!
Τι λένε τα ευαγγέλια;
Στους Συνοπτικούς όντως γίνεται λόγος για σινδόνη (με παραφωνία το Κατά Λουκάν όπου η σινδόνη του ενταφιασμού στη συνέχεια της διήγησης μετατρέπεται μυστηριωδώς σε οθόνια). Το κατά Ιωάννην ωστόσο, το οποίο σύμφωνα τουλάχιστον με τη χριστιανική παράδοση γράφτηκε από τον αγαπημένο μαθητή του Ιησού και (κατά το Ευαγγέλιο) αυτόπτη μάρτυρα τού δραματικού τέλους, αναφέρει ρητά και πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι το σώμα τού Ιησού τυλίχθηκε με οθόνια «καθώς έθος εστί τοις Ιουδαίοις ενταφιάζειν». Σε αντίθεση δε με τις αντιφατικές ή -για να το διατυπώσουμε προσεκτικότερα- τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως αποκλίνουσες αναφορές του Λουκά, το 4ο Ευαγγέλιο παραμένει και στη συνέχεια της αφήγησης συνεπές προς την αρχική μαρτυρία περί «οθονίων» δίνοντας μάλιστα λεπτομερέστατες περιγραφές που περιλαμβάνουν ακόμα και το σουδάριο «ο ην επί της κεφαλής» του Ιησού!
Η (οιονεί) απόδειξη τής Ανάστασης
Οι εν λόγω αναφορές στο Κατά Ιωάννην, ειρήσθω εν παρόδω, θεωρούνται από τους χριστιανούς άμεση απόδειξη της (σωματικής) Ανάστασης. Διότι ενώ τα οθόνια, όπως εμφατικά επισημαίνεται, λόγω της πολύ μεγάλης ποσότητας αρωματικών ουσιών που είχε χρησιμοποιηθεί, θα είχαν πλέον γίνει ένα με το σώμα του Ιησού, καθιστώντας έτσι μάταια οποιαδήποτε προσπάθεια αποκόλλησής τους στην υποθετική περίπτωση ανάνηψης ή κλοπής του σώματος, εντούτοις βρέθηκαν από τον Πέτρο και τον Ιωάννη καταγής μέσα στο μνήμα, το δε σουδάριο κάπου παραδίπλα τυλιγμένο με προσοχή! Άρα, συμπεραίνουν, ο Ιησούς είχε όντως αναστηθεί! (1)
Το εύλογο ερωτήμα
Ωστόσο, εάν όπως οι ίδιοι οι Χριστιανοί ανεπιφύλακτα δέχονται, το σώμα τού Ιησού όντως τυλίχθηκε με οθόνια, ήτοι με λωρίδες λινού υφάσματος, το δε κεφάλι με σουδάριο, από πού ξεφύτρωσε η περιβόητη σινδόνη; Πώς αυτά που θα έπρεπε να είχαν αποτυπωθεί πάνω σε πολλαπλά τεμάχια υφάσματος, βρέθηκαν τέλεια συναρμολογημένα σε ολόσωμη μορφή, χωρίς την παραμικρή ασυνέχεια και το χειρότερο, πάνω σε ένα μονοκόμματο σάβανο;
Η απάντηση των χριστιανών
Καταρχάς, λέει, η περιγραφή του Λουκά σε καμία περίπτωση δεν δύναται να χαρακτηριστεί αντιφατική! Το πράγμα είναι απλό και μόνο η απιστία μπορεί να εμποδίσει κάποιον να το καταλάβει: ο Ματθαίος και ο Μάρκος κάνουν λόγο για σινδόνη, ο Ιωάννης για οθόνια, ενώ ο Λουκάς τα αναφέρει όλα μαζί! Πού είναι λοιπόν η αντίφαση; Περί αλληλοσυμπληρούμενων αφηγήσεων πρόκειται και όχι περί ανακολουθιών! Διότι αυτό που στην πραγματικότητα έγινε ήταν συνδυαστική χρήση οθονίων και σινδόνης: τυλίχθηκε, δηλαδή, το σώμα τού Ιησού πρώτα με οθόνια και στη συνέχεια με σάβανο, έθιμο που υπήρχε όχι μόνο στους Έλληνες, αλλά και σε άλλους αρχαίους λαούς.
Εξάλλου το ότι οι μαθητές βρήκαν μόνο τα οθόνια, δεν είναι πρόβλημα. Αυτά πέταξε κάτω ο Χριστός και αναστήθηκε φορώντας μόνο τη Σινδόνη. Πάνω της όμως, ίσως με κάποιαν υπέρκοσμη ακτινοβολία που θα εκπέμφθηκε κατά την Ανάσταση, είχε ήδη αιχμαλωτισθεί η μυστηριώδης (αρνητική) αποτύπωση τού Ιησού σαν μια «στιγμιαία φωτογραφία Του τη στιγμή που επέστρεφε στη ζωή». (2)
Σάβανο, λοιπόν, βεβαίως και υπήρχε! Οι εικονογραφίες άλλωστε το δείχνουν. Τι, γυμνός αναστήθηκε ο Χριστός; Το ερώτημα δε πώς το κειμήλιο περιήλθε στη συνέχεια στην κατοχή των μαθητών, είναι εύκολο να απαντηθεί αφού με τον Χριστό ξανασυναντήθηκαν. Ο Χριστός ζούσε!
Ο αντίλογος
Κατ’ αρχάς η συγκεκριμένη πρακτική για την οποία κάνουν λόγο οι χριστιανοί, ΔΕΝ υπήρχε στο Ισραήλ της εποχής τού Ιησού. Και βέβαια ούτε στην αρχαία Ελλάδα. Οθόνια απλά ΔΕΝ χρησιμοποιούνταν - ούτε αποκλειστικά, ούτε συνδυαστικά με σάβανο! Aς δούμε όμως τις λεπτομέρειες:
Γεγονός 1ο: Το φάσκιωμα με οθόνια, σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση πολλών χριστιανών, δεν ήταν ταφικό έθιμο των Εβραίων, αλλά των Αιγυπτίων. Τα οθόνια δεν κάλυπταν ολοσχερώς το σώμα τού νεκρού όπως συνέβαινε με τις μούμιες, αλλά απλώς συγκρατούσαν τα άκρα και το κεφάλι. Η λεπτομέρεια αυτή όπως θα δούμε παρακάτω, έχει μεγάλη σημασία.
Γεγονός 2ο: Όντως υπήρξε -και ακόμα και σήμερα υπάρχει- ταφικό έθιμο που μεταξύ άλλων προβλέπει και τη χρήση σινδόνης, τού λεγόμενου sovev. Το σώμα, λοιπόν, αφού υποβληθεί στην ιερή τελετουργική πλύση γνωστή ως tahara, ντύνεται με τα παραδοσιακά tachrichim (τα οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν υποσκελίδα, καλύμματα για το πρόσωπο και το κεφάλι και ταινίες), τοποθετείται στο φέρετρο και εν συνεχεία σκεπάζεται με το sovev (3). Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το εν λόγω ταφικό έθιμο είναι μεταχριστιανικό! Εισήχθη μόλις τον 2ο αιώνα μετά Χριστόν από τον ραββίνο Simeon ben Gamaliel ο οποίος ήθελε να βάλει ένα τέλος στην προγενέστερη πρακτική οι νεκροί να ενταφιάζονται με ακριβό ρουχισμό.
Συνεπώς η περιγραφή τού Κατά Ιωάννην παρά τη διαβεβαίωση «καθώς έθος εστί τοις Ιουδαίοις ενταφιάζειν», στην πραγματικότητα μαρτυρεί άγνοια των ιουδαϊκών ταφικών εθίμων της εποχής τού Ιησού. Οι νεκροί -όπως είπαμε- ούτε φασκιώνονταν με οθόνια, ούτε βέβαια επαλείφονταν με τέτοιες τεράστιες ποσότητες αρωματικών ελαίων! Όμως ο Ιωάννης υποτίθεται πως ήταν αυτόπτης μάρτυρας…
Βέβαια, δικαίως θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς αν θα περιμέναμε από κάποιον που μόλις είχε εκτελεστεί διά σταυρώσεως να φορούσε τα… καλά του όπως ήταν έθος πριν από τη μεταρρύθμιση τού Simeon ben Gamaliel! Στην περίπτωση αυτή, όμως, θα απαντούσαμε ότι από τη στιγμή πού το σώμα τού Ιησού δεν έμεινε άταφο και βορά στα όρνια, αλλά κατ’ εξαίρεση παραχωρήθηκε από τον Πιλάτο προς ενταφιασμό στον ολοκαίνουργιο τάφο τού Ιωσήφ από Αριμαθαίας - ναι, άνετα θα μπορούσαμε να το περιμέναμε αυτό! Είτε έτσι, πάντως, είτε αλλιώς, ο Ιησούς σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζεται ο συγγραφέας τού Κατά Ιωάννην ΔΕΝ μπορεί να τυλίχθηκε κατάσαρκα με οθόνια. Αυτό στο Ισραήλ δεν συνέβαινε ποτέ!
Γεγονός 3ο: Αν χάριν συζήτησης και εντελώς υποθετικά παραβλέπαμε όλα αυτά τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν, η μαρτυρία του Κατά Ιωάννην θεωρητικά θα μπορούσε, όπως υποδεικνύουν οι χριστιανοί, να ερμηνευτεί συνδυαστικά με τα άλλα Ευαγγέλια. Σε σχέση όμως με τα αρωματικά έλαια που χρησιμοποιήθηκαν, το πράγμα στραβώνει: οι αναφορές τού Κατά Ιωάννην είναι αδύνατον να εναρμονιστούν μ’ εκείνες των υπόλοιπων Ευαγγελίων. Ενώ ο πρώτος αναφέρει ρητά ότι προτού το σώμα τού Ιησού τυλιχθεί με τα οθόνια, επαλείφθηκε με μια τεράστια ποσότητα αρωματικών -γύρω στα 34 κιλά!-, κατά τους Συνοπτικούς αυτό δεν συνέβη ποτέ! ΘΑ συνέβαινε. Αν δεν μεσολαβούσε η Ανάσταση!
Ποιόν θα πρέπει να εμπιστευτούμε, λοιπόν, για να βγάλουμε συμπεράσματα; Τον Ιωάννη ή τους Συνοπτικούς; Να βασιστούμε στον Ιωάννη; Τότε μένουν τα αρωματικά έλαια, αλλά φεύγει η σινδόνη! Να πάρουμε τους Συνοπτικούς; Τότε μένει μεν η Σινδόνη, αλλά φεύγουν τα αρωματικά έλαια και τα οθόνια παίρνοντας μαζί και το -κατά τους χριστιανούς- υψηλής αποδεικτικότητας επιχείρημα ότι ο συνδυασμός αυτός στην υποθετική περίπτωση που ο Ιησούς κατά τον ενταφιασμό του ήταν ακόμα ζωντανός (νεκροφάνεια, απάτη κ.λπ.), ούτως ή άλλως θα είχε επιφέρει τον βέβαιο θάνατο του από ασφυξία.
Γεγονός 4ο: Ψάχνοντας το θέμα με τα αρωματικά έλαια λίγο παραπάνω, διαπιστώνει κανείς ότι εδώ το πράγμα στραβώνει επικίνδυνα για τους υποστηρικτές τής Σινδόνης. Εξηγώ γιατί: Εάν το σώμα τού Ιησού όντως είχε επαλειφθεί με αρωματικά πριν από τον ενταφιασμό, τότε θα πρέπει και να είχε πλυθεί προηγουμένως, κάτι που και οι ίδιοι οι χριστιανοί, ανυποψίαστοι για τις προεκτάσεις τής παραδοχής τους αυτής, θεωρούν δεδομένο! Όμως εάν το σώμα όντως είχε πλυθεί, πώς αποτυπώθηκαν όλες αυτές οι εντυπωσιακές λεπτομέρειες των πληγών πάνω στη Σινδόνη; Όπως ακόμα κι ο σινδονολάγνος Γουίλσον επισημαίνει στο βιβλίο του Το σάβανο τού Ιησού, «μόνο με βάση την άποψη ότι ο Ιησούς δεν πλύθηκε μπορεί να υποστηριχτεί η αυθεντικότητα τής Σινδόνης τού Τορίνο» (4). Αυτά τα έγραψε το 1979. Αργότερα, όμως, και με δεδομένο ότι στην περίπτωση τού Ιησού είχαμε βίαιο θάνατο, απέκλεισε την περίπτωση να έλαβε ποτέ χώρα η προβλεπόμενη τελετουργική πλύση. Οπότε και καλά ουδέν πρόβλημα...
Έχει όμως βάση το συμπέρασμα αυτό; Πράγματι, λοιπόν, σύμφωνα με τον Ιουδαϊκό νόμο υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο νεκρός ενταφιάζεται χωρίς tahara. Σε ειδικά εγχειρίδια τέλεσης του εν λόγω τελετουργικού αναφέρεται συγκεκριμένα ότι στην περίπτωση που το σώμα είναι ακρωτηριασμένο ή παραμορφωμένο, η καθιερωμένη πλύση δεν εκτελείται (ή εκτελείται υποτυπωδώς). Το ίδιο ισχύει επίσης και για αίμα που χύθηκε κατά τη στιγμή τού θανάτου: δεν επιτρέπεται να καθαριστεί και θάβεται μαζί με τον νεκρό. Το προθανάτιο αίμα όμως απομακρύνεται κανονικά. Μια άλλη επίσης περίπτωση κατά την οποία ο νεκρός θάβεται χωρίς την τελετουργική πλύση, αλλά με τα ματωμένα ρούχα του, είναι όταν φονεύθηκε από μη Εβραίο ακριβώς λόγω τής καταγωγής του αυτής.
Τώρα το αν όλοι αυτοί οι περιορισμοί του εβραϊκού νόμου ίσχυαν και κατά την εποχή τού Ιησού, πριν δηλαδή από τη μεταρρύθμιση τού ραββίνου Simeon ben Gamaliel, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω αφού τα στοιχεία που υπάρχουν στις περισσότερες ειδικές σελίδες δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικά ως προς την παλαιότητα των εξαιρέσεων που αναφέρθηκαν. Ας υποθέσουμε, όμως, προς όφελος των χριστιανών ότι ίσχυαν. Σε ποια κατηγορία θα ενέπιπτε ο Ιησούς; Όπως τουλάχιστον μαρτυρεί η μορφή που αποτυπώθηκε πάνω στην περιβόητη Σινδόνη, ούτε διαμελίστηκε, ούτε υπέστη κάποια (σοβαρή) παραμόρφωση, και βέβαια ούτε φονεύθηκε επειδή ήταν Εβραίος, ενώ με εξαίρεση το τραύμα στα πλευρά όλες του οι πληγές ήταν προθανάτιες. Για ποιόν λόγο, λοιπόν, να μη γινόταν tahara; Ας πούμε όμως -πάλι προς όφελος των χριστιανών- ότι όντως δεν έγινε. Οι μυροφόρες των Συνοπτικών τι πήγαν τότε να κάνουν στον τάφο; Ν’ αλείψουν τον Ιησού; Μα τότε θα έπρεπε προηγουμένως και να τον πλύνουν! Όμως αυτό υποτίθεται ότι απαγορευόταν ρητά από τον Νόμο!! Οπότε;
Γεγονός 5ο: Αναφορικά με την εξήγηση που δίνουν πολλοί χριστιανοί για την αρνητική αποτύπωση της Σινδόνης, θα ήθελα απλώς να ρωτήσω το εξής:
..Βέβαια, δικαίως θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς αν θα περιμέναμε από κάποιον που μόλις είχε εκτελεστεί διά σταυρώσεως να φορούσε τα… καλά του όπως ήταν έθος πριν από τη μεταρρύθμιση τού Simeon ben Gamaliel! Στην περίπτωση αυτή, όμως, θα απαντούσαμε ότι από τη στιγμή πού το σώμα τού Ιησού δεν έμεινε άταφο και βορά στα όρνια, αλλά κατ’ εξαίρεση παραχωρήθηκε από τον Πιλάτο προς ενταφιασμό στον ολοκαίνουργιο τάφο τού Ιωσήφ από Αριμαθαίας - ναι, άνετα θα μπορούσαμε να το περιμέναμε αυτό! Είτε έτσι, πάντως, είτε αλλιώς, ο Ιησούς σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζεται ο συγγραφέας τού Κατά Ιωάννην ΔΕΝ μπορεί να τυλίχθηκε κατάσαρκα με οθόνια. Αυτό στο Ισραήλ δεν συνέβαινε ποτέ!
Γεγονός 3ο: Αν χάριν συζήτησης και εντελώς υποθετικά παραβλέπαμε όλα αυτά τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν, η μαρτυρία του Κατά Ιωάννην θεωρητικά θα μπορούσε, όπως υποδεικνύουν οι χριστιανοί, να ερμηνευτεί συνδυαστικά με τα άλλα Ευαγγέλια. Σε σχέση όμως με τα αρωματικά έλαια που χρησιμοποιήθηκαν, το πράγμα στραβώνει: οι αναφορές τού Κατά Ιωάννην είναι αδύνατον να εναρμονιστούν μ’ εκείνες των υπόλοιπων Ευαγγελίων. Ενώ ο πρώτος αναφέρει ρητά ότι προτού το σώμα τού Ιησού τυλιχθεί με τα οθόνια, επαλείφθηκε με μια τεράστια ποσότητα αρωματικών -γύρω στα 34 κιλά!-, κατά τους Συνοπτικούς αυτό δεν συνέβη ποτέ! ΘΑ συνέβαινε. Αν δεν μεσολαβούσε η Ανάσταση!
Ποιόν θα πρέπει να εμπιστευτούμε, λοιπόν, για να βγάλουμε συμπεράσματα; Τον Ιωάννη ή τους Συνοπτικούς; Να βασιστούμε στον Ιωάννη; Τότε μένουν τα αρωματικά έλαια, αλλά φεύγει η σινδόνη! Να πάρουμε τους Συνοπτικούς; Τότε μένει μεν η Σινδόνη, αλλά φεύγουν τα αρωματικά έλαια και τα οθόνια παίρνοντας μαζί και το -κατά τους χριστιανούς- υψηλής αποδεικτικότητας επιχείρημα ότι ο συνδυασμός αυτός στην υποθετική περίπτωση που ο Ιησούς κατά τον ενταφιασμό του ήταν ακόμα ζωντανός (νεκροφάνεια, απάτη κ.λπ.), ούτως ή άλλως θα είχε επιφέρει τον βέβαιο θάνατο του από ασφυξία.
Γεγονός 4ο: Ψάχνοντας το θέμα με τα αρωματικά έλαια λίγο παραπάνω, διαπιστώνει κανείς ότι εδώ το πράγμα στραβώνει επικίνδυνα για τους υποστηρικτές τής Σινδόνης. Εξηγώ γιατί: Εάν το σώμα τού Ιησού όντως είχε επαλειφθεί με αρωματικά πριν από τον ενταφιασμό, τότε θα πρέπει και να είχε πλυθεί προηγουμένως, κάτι που και οι ίδιοι οι χριστιανοί, ανυποψίαστοι για τις προεκτάσεις τής παραδοχής τους αυτής, θεωρούν δεδομένο! Όμως εάν το σώμα όντως είχε πλυθεί, πώς αποτυπώθηκαν όλες αυτές οι εντυπωσιακές λεπτομέρειες των πληγών πάνω στη Σινδόνη; Όπως ακόμα κι ο σινδονολάγνος Γουίλσον επισημαίνει στο βιβλίο του Το σάβανο τού Ιησού, «μόνο με βάση την άποψη ότι ο Ιησούς δεν πλύθηκε μπορεί να υποστηριχτεί η αυθεντικότητα τής Σινδόνης τού Τορίνο» (4). Αυτά τα έγραψε το 1979. Αργότερα, όμως, και με δεδομένο ότι στην περίπτωση τού Ιησού είχαμε βίαιο θάνατο, απέκλεισε την περίπτωση να έλαβε ποτέ χώρα η προβλεπόμενη τελετουργική πλύση. Οπότε και καλά ουδέν πρόβλημα...
Έχει όμως βάση το συμπέρασμα αυτό; Πράγματι, λοιπόν, σύμφωνα με τον Ιουδαϊκό νόμο υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο νεκρός ενταφιάζεται χωρίς tahara. Σε ειδικά εγχειρίδια τέλεσης του εν λόγω τελετουργικού αναφέρεται συγκεκριμένα ότι στην περίπτωση που το σώμα είναι ακρωτηριασμένο ή παραμορφωμένο, η καθιερωμένη πλύση δεν εκτελείται (ή εκτελείται υποτυπωδώς). Το ίδιο ισχύει επίσης και για αίμα που χύθηκε κατά τη στιγμή τού θανάτου: δεν επιτρέπεται να καθαριστεί και θάβεται μαζί με τον νεκρό. Το προθανάτιο αίμα όμως απομακρύνεται κανονικά. Μια άλλη επίσης περίπτωση κατά την οποία ο νεκρός θάβεται χωρίς την τελετουργική πλύση, αλλά με τα ματωμένα ρούχα του, είναι όταν φονεύθηκε από μη Εβραίο ακριβώς λόγω τής καταγωγής του αυτής.
Τώρα το αν όλοι αυτοί οι περιορισμοί του εβραϊκού νόμου ίσχυαν και κατά την εποχή τού Ιησού, πριν δηλαδή από τη μεταρρύθμιση τού ραββίνου Simeon ben Gamaliel, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω αφού τα στοιχεία που υπάρχουν στις περισσότερες ειδικές σελίδες δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικά ως προς την παλαιότητα των εξαιρέσεων που αναφέρθηκαν. Ας υποθέσουμε, όμως, προς όφελος των χριστιανών ότι ίσχυαν. Σε ποια κατηγορία θα ενέπιπτε ο Ιησούς; Όπως τουλάχιστον μαρτυρεί η μορφή που αποτυπώθηκε πάνω στην περιβόητη Σινδόνη, ούτε διαμελίστηκε, ούτε υπέστη κάποια (σοβαρή) παραμόρφωση, και βέβαια ούτε φονεύθηκε επειδή ήταν Εβραίος, ενώ με εξαίρεση το τραύμα στα πλευρά όλες του οι πληγές ήταν προθανάτιες. Για ποιόν λόγο, λοιπόν, να μη γινόταν tahara; Ας πούμε όμως -πάλι προς όφελος των χριστιανών- ότι όντως δεν έγινε. Οι μυροφόρες των Συνοπτικών τι πήγαν τότε να κάνουν στον τάφο; Ν’ αλείψουν τον Ιησού; Μα τότε θα έπρεπε προηγουμένως και να τον πλύνουν! Όμως αυτό υποτίθεται ότι απαγορευόταν ρητά από τον Νόμο!! Οπότε;
Γεγονός 5ο: Αναφορικά με την εξήγηση που δίνουν πολλοί χριστιανοί για την αρνητική αποτύπωση της Σινδόνης, θα ήθελα απλώς να ρωτήσω το εξής:
Ένα σώμα πού βρίσκεται σε ύπτια θέση, πλήρως αδρανές και απόλυτα ήρεμο, με τα χέρια σταυρωμένα στην πύελο και τα μάτια σφαλιστά, παραπέμεπει σε… ανάσταση;;
Όσο για την εικασία ότι ο Ιησούς προφανώς παρέδωσε τη Σινδόνη στους μαθητές αργότερα και το ρητορικό ερώτημα «Τι, γυμνός αναστήθηκε;», είμαι υποχρεωμένος κι εγώ με τη σειρά μου να ρωτήσω: Κι όταν η Σινδόνη είχε πλέον αλλάξει χέρια, ο Ιησούς τι φορούσε; Γυμνός αναλήφθηκε;
Όσο για την εικασία ότι ο Ιησούς προφανώς παρέδωσε τη Σινδόνη στους μαθητές αργότερα και το ρητορικό ερώτημα «Τι, γυμνός αναστήθηκε;», είμαι υποχρεωμένος κι εγώ με τη σειρά μου να ρωτήσω: Κι όταν η Σινδόνη είχε πλέον αλλάξει χέρια, ο Ιησούς τι φορούσε; Γυμνός αναλήφθηκε;
Δε θέλω όμως να προχωρήσω παραπέρα στο συγκεκριμένο ζήτημα, γιατί φοβάμαι ότι η συζήτηση θα διολισθήσει στη σφαίρα του κωμικού, και δεν είναι πρόθεση μου κάτι τέτοιο. Το σίγουρο είναι ένα: τέτοιου είδους επιχειρήματα, αν μη τι άλλο, προκαλούν. Και βέβαια ευκολότατα καταρρίπτονται γιατί απλά είναι «επιχειρήματα απελπισίας» που νομοτελειακά γεννούν ατέλειωτα ερωτήματα. Λόγου χάρη:
► Και τι έγινε αν ο Χριστός αναστήθηκε γυμνός; Που είναι το κακό;
..
► Τι ρούχα φορούσε κατά το διάστημα μεταξύ ανάστασης και ανάληψης;
..
..
► Εφόσον τα ρούχα προφανώς δεν ήταν πρόβλημα και ως εκ θαύματος πάντα υπήρχαν κάποια διαθέσιμα (μιας και κατά τους χριστιανούς αποκλείεται ο Χριστός να βρέθηκε κάποια στιγμή γυμνός), τι νόημα έχει η ρητορική ερώτηση αν αναστήθηκε γυμνός; Μαζί με τα (στην πραγματικότητα ανύπαρκτα) οθόνια και το σουδάριο, μπορούσε κάλλιστα να άφηνε και τη Σινδόνη στον τάφο και να έφευγε με κάποιο άλλο ένδυμα το οποίο θα περιερχόταν στην κατοχή του με τον ίδιον ακριβώς τρόπο που περιήλθαν στην κατοχή του και αυτά που φορούσε μετά την παράδοση της Σινδόνης!
..
► Πόσο διήρκεσε το διάστημα μεταξύ ανάστασης και ανάληψης; (Ας μη βιαστεί κανείς να απαντήσει: «Μα 40 ημέρες φυσικά!», παραπέμποντας στις Πράξεις των Αποστόλων, Α΄ 3, γιατί θα παραπέμψω κι εγώ με τη σειρά μου στον Μάρκο και στον Λουκά όπου η Ανάληψη λαμβάνει χώρα την… Κυριακή του Πάσχα!!)
..
..
► Πόσες φορές ήρθε ο Ιησούς σε επαφή με τους μαθητές του ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να τούς παραδώσει τη Σινδόνη; Το ερώτημα αυτό φυσικά συνδέεται άμεσα με το προηγούμενο.
..
► Κουβαλούσε τη σινδόνη συνέχεια μαζί του;
..
..
► Τελικά πότε τους την παρέδωσε;
..
► Όποτε κι αν συνέβη αυτό, πώς είναι δυνατόν να μην μνημονεύθηκε από τους μαθητές;
Οι μαρμάρινες σινδόνες
Θαύμα ή καλοστημένη απάτη λοιπόν; Ποιος ξέρει, ίσως και να μην το μάθουμε ποτέ! Κλείνοντας, όμως, θα σας παρακαλέσω να παρατηρήσετε προσεκτικά τις παρακάτω φωτογραφίες:
...Οι μαρμάρινες σινδόνες
Θαύμα ή καλοστημένη απάτη λοιπόν; Ποιος ξέρει, ίσως και να μην το μάθουμε ποτέ! Κλείνοντας, όμως, θα σας παρακαλέσω να παρατηρήσετε προσεκτικά τις παρακάτω φωτογραφίες:
Τα εικονιζόμενα, εξωπραγματικής πλαστικότητας και απαράμιλλου κάλλους γλυπτά τού 18ου αιώνα που φιλοξενούνται στο Παρεκκλήσι του Σανσεβέρο στη Νάπολη, είναι από μόνα τους ένας άλυτος γρίφος για ερευνητές και ειδικούς επιστήμονες: «Τα τρία αγάλματα είναι κατασκευαστικά αδύνατον να πραγματοποιηθούν γιατί κυριολεκτικά υπερβαίνουν τις πλαστικές ιδιότητες τού μαρμάρου ή τις δυνατότητες των ανθρώπινων εργαλείων!». Και πράγματι, η σινδών τού «Κεκαλυμμένου Χριστού» του Τζουζέπε Σαμαρτίνο και το πέπλο τής «Σεμνότητας» τού Αντόνιο Κοραντίνι αποτελούνται ούτε λίγο ούτε πολύ από… διαφανές μάρμαρο! Κυριολεκτικά! Μάρμαρο που σμιλεύτηκε σε πάχος μόλις 2-3 χιλιοστών (5)! Η δε «Αποκάλυψη τής πλάνης» του Φραντσέσκο Κουεïρόλο «αφήνει εκστατικό τον επισκέπτη και η ιδέα ότι κατασκευάστηκε εξαρχής από μάρμαρο φαίνεται αδιανόητη και στον πιο δύσπιστο σκεπτικιστή! Είναι όντως αδύνατον η σμίλη και τα άλλα εργαλεία ενός γλύπτη να περάσουν μέσα στις πολλές πτυχές που σχηματίζει το δίχτυ και να το δημιουργήσουν.» (6)
....
....
Κι όμως τα αγάλματα είναι εκεί. Υπάρχουν. Κοινό δε στοιχείο τους αποτελεί το γεγονός ότι οι γλύπτες που τα φιλοτέχνησαν δεν ήταν και τόσο διάσημοι ούτε διέθεταν κάποιες ξεχωριστές ικανότητες (που θα είχαν αποτυπωθεί και σε άλλα έργα τους). Και οι τρεις όμως συνεργάστηκαν για την κατασκευή των γλυπτών με τον μεγάλο αλχημιστή Ραïμόντο Ντι Σάνγκρο, τον επονομαζόμενο «Πρίγκιπα του Σανσεβέρο». Όπως δε φαίνεται να προκύπτει από τη διασωθείσα συμβολαιογραφική πράξη που συνήφθη στις 25/11/1752 μεταξύ του Ντι Σάνγκρο και του Σαμαρτίνο, η μαρμάρινη, εξωπραγματικής πλαστικότητας σινδών που καλύπτει τον «Κεκαλυμμένο Χριστό» κάποτε υπήρξε…κανονικό βαμβακερό σεντόνι το οποίο βάσει κάποιας αλχημιστικής μεθόδου μετατράπηκε σε ένα λεπτό στρώμα από μάρμαρο αναμεμιγμένο με καρμίνιο (7)! Κανονική μεταστοιχείωση δηλαδή! Και να ’ταν μόνο αυτό; Υπάρχει και μια άλλη απίστευτη δημιουργία τού διαβόητου αλχημιστή που προκαλεί σοκ:
Δύο σιδερένιοι σκελετοί, ενός άνδρα και μιας γυναίκας που εκτός από τα σιδερένια οστά έχουν περιπλεγμένα γύρω τους με απίστευτη ακρίβεια το κυκλοφορικό σύστημα τού ανθρώπου, και αυτό όμως μεταλλικό! […] Όποιος δει από κοντά το εκπληκτικό αυτό έργο, μένει έκθαμβος από την απίστευτη λεπτομέρεια με την οποία έχουν παρουσιαστεί όλες οι ανθρώπινες φλέβες και αρτηρίες! Ακόμη και οι μικρότερες και πιο ασήμαντες! […] Αυτό που είναι πέραν πάσης αμφιβολίας είναι το ότι κανείς μεταλλουργός ή καλλιτέχνης, όση τέχνη και όσες γνώσεις ανατομίας και αν διαθέτει, δεν μπορεί ούτε σήμερα να κατασκευάσει ένα τέτοιο ακριβέστατο σιδερένιο αντίγραφο τού ανθρώπινου κυκλοφορικού συστήματος! (8)
.
.......
...
.. ...........
...
.. ..............
Παράλληλα όμως ο παρατηρητής θα νιώσει μια ανατριχίλα γιατί αισθάνεται ότι οι τρομερές φήμες που υπάρχουν για το συγκεκριμένo έργο, είναι αλήθεια… Τι λένε αυτές οι φήμες; Ότι ο τρομερός πρίγκιπας εισάγοντας στο αίμα κάποια αλχημιστική ουσία, μετέτρεψε σε σίδηρο το αίμα και τα οστά ενός αληθινού ανθρώπινου σώματος τού οποίου τα υπόλοιπα στοιχεία όταν έλιωσαν άφησαν το σιδερένιο ‘‘υπόλοιπο” που βλέπουμε σήμερα!». Σύμφωνα δε με τον θρύλο, ο «Πρίγκιπας τού Σανσεβέρο» ο οποίος «στην εποχή του θεωρήθηκε ένας σκοτεινός μάγος που προκαλούσε τρόμο στις λαϊκές μάζες, […] αναζητούσε είτε ‘‘εθελοντές” είτε έβρισκε σώματα πολύ πρόσφατα πεθαμένων ανθρώπων και ασκούσε πάνω τους την τέχνη του! (9)
Αλήθεια; Ψέματα; Ποιος ξέρει; Όπως και να ’χει πάντως, αυτό που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι το ότι όπως και στην περίπτωση των εκπληκτικών αγαλμάτων του Σανσεβέρο υπάρχουν -αν όχι αποδείξεις- τουλάχιστον ισχυρές ενδείξεις, ότι κατά την κατασκευή τους εφαρμόστηκαν μέθοδοι που δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε και να εξηγήσουμε σήμερα, έτσι ακριβώς θα μπορούσε να έχει συμβεί το ίδιο και με τη Σινδόνη του Τορίνο. Χωρίς δε την παραμικρή πρόθεση ασέβειας προς αυτό που εκατομμύρια χριστιανοί πιστεύουν ως αυθεντικό κειμήλιο του Ιησού, και αγνοώντας όλα τα άλλα στοιχεία που μαρτυρούν περί τού αντιθέτου, θα τολμήσω μια ανατριχιαστική ερώτηση: Δεν θα μπορούσε ο «Ιησούς» τής Σινδόνης να είχε βασανιστεί ζωντανός από κάποιον τρελάρα αλχημιστή του παρελθόντος που με την εφαρμογή κάποιας άγνωστης σ’ εμάς μεθόδου να κατάφερε να εγκλωβίσει τις προθανάτιες πληγές και τη μοναδική μεταθανάτια (τού λογχισμού) πάνω στο ύφασμα (10) (το οποίο θα μπορούσε να είχε περιέλθει με οποιονδήποτε τρόπο στην κατοχή του);
..
Ελπίζω μόνο να μη σπεύσουν τώρα οι υποστηρικτές τhς Σινδόνης να μοy καταλογίσουν αφέλεια και επιλεκτικό σκεπτικισμό, γιατί αυτό αυτομάτως θα τους έφερνε αντιμέτωπους με τις ίδιες ακριβώς κατηγορίες! Εξάλλου αυτό που στην πραγματικότητα επιδίωκα δεν ήταν να αποδείξω ότι στη συγκεκριμένη ιστορία όντως έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά να επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι υπάρχουν και κάποιες άλλες σινδόνες -μαρμάρινες αυτή τη φορά- που απ’ ότι τουλάχιστον φαίνεται, καλύπτονται κι αυτές από ένα πέπλο μυστηρίου. Έκανα δηλαδή απλώς τον συνήγορο τοy διαβόλου, αυτό είναι όλο.
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
[1] Aγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα,
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
[1] Aγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα,
(ερμηνευτική απόδοση : Ι. Θ. Κολιτσάρα), τόμος 6, σ. 397-400
[2] Περιοδικό Crypto, τεύχος 4 (Mάιος 2005), σ. 35,
άρθρο Κ. Χατζηελευθερίου (θεολόγου)
[3] Ενδεικτικά στις σελίδες:
[3] Ενδεικτικά στις σελίδες:
en.wikipedia.org/wiki/Bereavement_in_Judaism
.
[4] Ian Wilson, Το σάβανο τού Ιησού, σ. 74, εκδ. Κονιδάρη
[5] Μήπως εδώ υπάρχει κάποια σχέση με το εκπληκτικό «φαινόμενο»
.
[4] Ian Wilson, Το σάβανο τού Ιησού, σ. 74, εκδ. Κονιδάρη
[5] Μήπως εδώ υπάρχει κάποια σχέση με το εκπληκτικό «φαινόμενο»
που (λέγεται ότι) μαρτυρείται στον Ναό τού Αγ. Πέτρου της Acerra,
το ποδήρες φόρεμα τής Παρθένου να γίνεται κάποιες στιγμές διάφανο
αποκαλύπτοντας το γυμνό σώμα της; «Ο επίσκοπος της περιοχής
προς το παρόν, περιορίζεται να λέει πως πρόκειται για φυσικό
‘‘φαινόμενο” που πιθανότατα οφείλεται στα υλικά κατασκευαστικής
τού αγάλματος […]»
(Θαύματα: Οι άγνωστοι Νόμοι τού Αόρατου, σ. 186, εκδ. Αρχέτυπο)
[6] Περιοδικό Τρίτο μάτι, τεύχος 116 (Σεπτέμβριος 2003), σ. 42
[7] Ομ., σ. 42-43
[8] Ομ., σ. 44 & 46
[9] Ομ., σ. 46
[10] Σύμφωνα με μιαν άλλη θεωρία ο άνδρας που βασανισθείς κατά τα
μαρτύρια τού Ιησού, άφησε την αποτύπωσή του πάνω στη Σινδόνη
ήταν ο Μέγας Μάγιστρος των Ναϊτών Ζακ ντε Μολαί.
(Τα 20 μεγαλύτερα μυστήρια τού πλανήτη, σ. 34, εκδ. Αρχέτυπο, 2005)..
.gif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου