Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και... νοημοσύνης

Το πρόβλημα είναι λίγο-πολύ γνωστό: πώς είναι δυνατόν ο ήλιος, η σελήνη και τ’ αστέρια να φτιάχτηκαν μόλις τη 4η βιβλική ημέρα, όταν ήδη είχαν προηγηθεί άλλες τρεις; Και πού κολλάει τότε το πρώτο αρχέγονο φως; Ή η εμφάνιση της χλωρίδας την 3η ημέρα;

Η απάντηση

Οι αντιφάσεις αυτές κατά τη χριστιανική άποψη είναι μόνο φαινομενικές και όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο, είτε δεν κατανοούν τι διαβάζουν, είτε ενεργούν κακοπροαίρετα. Διότι στην πραγματικότητα, λέει, ο ήλιος και όλα τα υπόλοιπα λαμπάκια τού ουρανού είχαν φτιαχτεί ήδη από την αρχή, αλλά επειδή ένα παχύ στρώμα εξαερωμένων υδάτων κάλυπτε τη γη και πυκνά νέφη τον ουρανό, οι ακτίνες δεν ήταν ορατές για τον επίγειο παρατηρητή και έφταναν στην επιφάνεια τού πλανήτη μας μόνο μέσω τής διάχυσης τού φωτός! Πέραν τούτου, το «asha» του εβραϊκού κειμένου, λέει, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη «δημιουργία εκ του μηδενός», αλλά «διαμόρφωση», οπότε δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.

Ερωτήματα προς απάντηση

Φανταστική θεωρία όντως! Όμως κυριολεκτικά! Καλύτερη κι από εκείνη τής Αρχαιοπληξίας σύμφωνα με την οποία επειδή «τα κείμενα […] της Π.Δ. είναι σφόδρα αντιηλιολατρικά, ο συγγραφέας τής Γενέσεως βάζει τον ήλιο να δημιουργείται την τέταρτη ημέρα, […] εκτός των άλλων (σ.σ. αλήθεια, ποιων;;) και για να μη προκύψει η παραμικρή σύγχυση (αν π.χ. δημιουργούνταν την πρώτη μέρα) ότι ο ήλιος είναι η αιτία τής ζωής και τού σύμπαντος».

Επειδή όμως δίπλα στον λόγο, υπάρχει ευτυχώς κι ο αντίλογος, ερωτώ προς πάσαν κατεύθυνση:

1ον: Εντάξει, το «asha» δεν περιγράφει απαραίτητα «δημιουργία» και συνεπώς αυτό που ενδεχομένως έλαβε χώρα κατά την 4η ημέρα πράγματι να ήταν η διαμόρφωση των ήδη δημιουργημένων ουράνιων σωμάτων τής 1ης ημέρας. Η προστακτική «γενηθήτωσαν» όμως που προηγήθηκε τού αορίστου «εποίησεν», τι… ακριβώς σημαίνει;

2ον: Η εν λόγω ερμηνεία περί αδιαμόρφωτου ήλιου, σελήνης κ.λπ. αντιφάσκει κραυγαλέα προς τον ισχυρισμό ότι τα ουράνια σώματα ήταν ήδη από την αρχή εκεί επιτελώντας το έργο τους και απλώς δεν φαίνονταν! Τι ακριβώς ισχύει λοιπόν; Και τα δύο πάντως όχι! Τα ουράνια σώματα είτε ήταν φτιαγμένα και διαμορφωμένα ήδη από την 1η ημέρα, είτε αυτό συνέβη κατόπιν εορτής την 4η! Διαλέγει λοιπόν κανείς και παίρνει - με το ανάλογο κόστος, φυσικά!

3ον: Εάν όλα τα ουράνια σώματα κατά την 4η ημέρα ήταν ήδη διαμορφωμένα και στη φυσική τους θέση μέσα στο σύμπαν (ώστε η εξέλιξη προς την εμφάνιση τής ζωής να πάρει τον δρόμο της), τότε προς τι η ρητή και μη παρερμηνεύσιμη αναφορά περί τοποθέτησής τους «εν τω στερεώματι τού ουρανού»; Γιατί δεν γίνεται λόγος για «εμφάνιση»; Για ποιόν λόγο το κείμενο δεν λέει «οφθήτωσαν φωστήρες» όπως ακριβώς λέει «οφθήτω η ξηρά»; Και γιατί όχι «ώφθη ο ήλιος», η σελήνη κ.λπ. όπως «ώφθη η ξηρά»; Να σας πω, λοιπόν, εγώ γιατί: επειδή το «γενηθήτωσαν» και το «εποίησεν» σημαίνουν αυτό ακριβώς που οι φίλοι μας οι απολογητές με τίποτα δε θέλουν να παραδεχθούν: «δημιουργία», και όχι «εμφάνιση».

4ον: Πέραν τούτου, σε ποιαν ακριβώς γεωλογική περίοδο (υποτίθεται ότι) αντιστοιχεί η 4η ημέρα; Εξηγώ το ερώτημα: Σύμφωνα με μιαν ομιχλώδη θεωρία εξελικτών χριστιανών, η 5η Δημιουργική ημέρα, κατά την οποία εμφανίστηκαν τα πρώτα αμφίβια, συμπίπτει με το Λιθανθρακοφόρο. Ο ισχυρισμός αυτός όμως έχει και παρενέργειες. Διότι τα πρώτα αμφίβια ΔΕΝ βγήκαν πλήρως διαμορφωμένα στην ξηρά την εν λόγω γεωλογική περίοδο, αλλά την προηγούμενη και συγκεκριμένα κατά το Ανώτερο Δεβόνιο με τις ιχθυόστεγες, κάτι που κι η ίδια η Ο.Ο.Δ.Ε., ανυποψίαστη παραδέχεται. Το Δεβόνιο όμως με τη σειρά του σε άλλες μελέτες Εξελικτών, ακόμα και μέσα από την ίδια την Ο.Ο.Δ.Ε., συνδέεται με την 3η βιβλική μέρα κατά την οποία δημιουργήθηκε η πανίδα. Έτσι, το ερώτημα που ανακύπτει είναι νομίζω εύλογο:

Εφόσον μεταξύ Λιθανθρακοφόρου και Δεβονίου δεν μεσολαβεί κάποια άλλη γεωλογική περίοδος, τι θα πρέπει να υποθέσουμε για την τύχη τής 4ης (και -μεταξύ μας τώρα- πιο αλλόκοτης) μέρας; Θα πρέπει εδώ ωστόσο να αναφερθεί ότι για το συγκεκριμένο 4ο ερώτημα έλαβα κάποιες απαντήσεις τις οποίες και παραθέτω μαζί με τον αντίλογό μου:

1η: «Ο καθαρισμός τής ατμόσφαιρας ήταν απλώς ένα γεωλογικό συμβάν και ως εκ τούτου δεν τίθεται ζήτημα ταύτισης τής εν λόγω Δημιουργικής ημέρας με κάποια συγκεκριμένη γεωλογική περίοδο.»

Ο ίδιος φίλος όμως, λίγες μόνο γραμμές παρακάτω έχοντας ξεχάσει προφανώς τι είχε ήδη επικαλεστεί, πιθανολογεί ότι το καθάρισμα τής ατμόσφαιρας θα πρέπει να τοποθετηθεί κάπου μεταξύ Σιλουρίου και Δεβονίου. Οι εν λόγω περίοδοι όμως υποτίθεται ότι καταχωρίσθηκαν την 3η ημέρα, κατά την οποία αναπτύχθηκε η βλάστηση! Συνεπώς εάν οι λέξεις δεν έχουν χάσει πλέον το νόημά τους, αυτό που (υποτίθεται ότι) έλαβε χώρα κατά την 4η ημέρα, δηλαδή ο καθαρισμός τής ατμόσφαιρας και η εμφάνιση των ουρανίων σωμάτων, (πάλι υποτίθεται ότι) συνέβη την 3η!! Οπότε και η ταλαίπωρη 4η ημέρα, απ’ ότι φαίνεται πάλι ορφανή μένει, αλλά και εμείς πασχίζουμε να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας και να μην αποτρελαθούμε!

2η: Δεν έχει νόημα, λέει, να μιλάμε για πλήρη σύμπτωση των 6 Δημιουργικών ημερών με τις διάφορες γεωλογικές περιόδους, κυρίως λόγω τής μεταβλητότητας των επιστημονικών δεδομένων. Άλλωστε η Γένεση δεν είναι μια επιστημονική πραγματεία, αλλά μας δίνει απλώς μια γενική ιδέα για το τι συνέβη κατά τη Δημιουργία.

Κι εγώ λέω, καλά όλ’ αυτά, όμως άμα μπεις στο χορό, θα χορέψεις! Δεν μπορεί δηλαδή όπου υπάρχει μια σχετική ή απόλυτη συμφωνία μεταξύ Γένεσης και επιστήμης, να μιλούν οι εξελικτές χριστιανοί για δικαίωση, αλλά σε κάποια άλλα σημεία που χαλάει η μανέστρα να προβάλλουν το επιχείρημα ότι η Βίβλος δεν είναι επιστημονικό εγχειρίδιο. Ε λοιπόν, αυτό ακριβώς λέω κι εγώ! Ας μην μπερδεύουμε λοιπόν τα πράγματα!

Πέραν τούτου, δεν μπορώ να μη σχολιάσω το γεγονός ότι οι ενώ από τη μια επικαλούνται τη μεταβλητότητα των γεωλογικών περιόδων, από την άλλη δεν έχουν κανένα, μα κανένα απολύτως πρόβλημα να μιλάνε ακόμα και για... υποπεριόδους! Ε, όχι, λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι. Ό,τι ισχύει για όλους τους ανθρώπους που διατυπώνουν μια θεωρία, ισχύει και για σας! Το είπαμε άλλωστε και πριν: άμα μπεις στο χορό, θα χορέψεις! Αλλιώς μη μπεις και καθόλου!

Προχωράμε όμως στο επόμενο μας ερώτημα:

5ον: Όπου κι αν αντιστοιχεί η 4η ημέρα -ακόμα κι αν αυθαίρετα παρεμβάλουμε μιαν ανύπαρκτη περίοδο ανάμεσα στο Δεβόνιο (3η μέρα) και το Λιθανθρακοφόρο (5η), ακόμα κι αν ερμηνεύσουμε τον χρόνο όπως μας βολεύει- ο άνθρωπος εμφανίστηκε περίπου 6 γεωλογικές εποχές αργότερα, και συγκεκριμένα στο Τεταρτογενές! Ποιοι ακριβώς λοιπόν υποτίθεται ότι ήταν οι τυχεροί για χάρη των οποίων διαλύθηκαν τα σύννεφα και καθάρισε ο ουρανός; Ποιοι επίγειοι παρατηρητές μπορούσαν πλέον να βλέπουν τον ήλιο, το φεγγάρι και τ' αστέρια να λάμπουν; Μήπως οι… γιγαντιαίες λιβελούλες και οι… ιχθυόστεγες; Υπάρχει βέβαια πάντα και το Γένεσις Β΄ όπου ο άνθρωπος δημιουργείται απελπιστικά νωρίτερα -προτού καν εμφανιστούν η χλωρίδα και η πανίδα-, οπότε όλο και κάποια θεωρία μπορεί να βγει κι από ’κει! Εγώ πάντως, δεν το ψάχνω άλλο! Σηκώνω πλέον τα χέρια ψηλά!

6ον: Γνωρίζουμε ότι ο πλανήτης Γη έχει πάνω-κάτω την ίδια ηλικία με τον ήλιο, είναι δηλαδή περίπου 5 δισεκατομμυρίων ετών. Ο Γαλαξίας μας όμως με ηλικία 13,6 δισεκατομμύρια χρόνια είναι… κατιτίς παλαιότερος. Γνωρίζουμε επίσης ότι πέραν τής δικής μας μικρής γωνιάς στο αχανές αυτό σύμπαν, «υπάρχουν δισεκατομμύρια γαλαξίες σκορπισμένοι σε απόσταση ενός περίπου εκατομμυρίου ετών φωτός ο ένας από τον άλλο […], ενώ οι επιστήμονες βρήκαν ότι όσο περισσότερο προχωρείς στο διάστημα με τα τηλεσκόπια, τόσο πυκνότεροι γίνονται οι γαλαξίες, και υπάρχουν δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων που δεν έχουν μέχρι σήμερα αποκαλυφθεί από το τηλεσκόπιο τού επιστήμονα και τούς υπολογισμούς τού αστρονόμου» (1). Φτιάχτηκαν λοιπόν όλα αυτά για… την αφεντιά μας;

Γιατί πρώτα το φως και μετά ο ήλιος;

Στην πραγματικότητα η εμφάνιση ενός αρχέγονου φωτός κατά την έναρξη τής Δημιουργίας και πριν από τον ήλιο είναι ένα θέμα που απαντά και στην αιγυπτιακή μυθολογία, η αρχαιότητα τής οποίας είναι αδιαμφισβήτητη, όπως και η επιρροή που άσκησε στην εβραϊκή θεολογία: Ο ηλιακός θεός Ατούμ, λοιπόν, εμφανίστηκε πάνω σε ένα φλεγόμενο βουνό (το πρώτο φως) το οποίο αναδύθηκε από τον αρχέγονο ωκεανό Νου(ν) κατόπιν εντολής τού βασικού θεού-Δημιουργού Φθα-Άμμωνα. «Κατά την αιγυπτιακή άποψη ο ήλιος είχε πολλές μορφές και διάφοροι θεοί αντιπροσώπευαν διαφορετικές όψεις του» όπως για παράδειγμα ο Χεπρί και ο Ρα. Ο ηλιακός δίσκος πάντως, μια θεότητα γνωστή με το όνομα Ατέν ή Ατόν, «δεν εμφανίστηκε παρά αργότερα στη διαδικασία τής Δημιουργίας» (2)! Συναρπαστικό! Λέτε…;;

Γιατί πρώτα η βλάστηση και μετά ο ήλιος ;

Ας αφήσουμε καλύτερα τα περί «καθαρισμού τής ατμόσφαιρας» και παρόμοιες επιστημονικοφανείς θεωρίες στην άκρη. Γιατί το να προσπαθούμε σώνει και καλά να εναρμονίσουμε την ιστορία τής Γένεσης με τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, είναι σαν να αντλούμε εις πίθον Δαναΐδων!

Η απάντηση, λοιπόν, στο βασανιστικό ερώτημα της επικεφαλίδας πιθανότατα βρίσκεται και σ’ αυτή την περίπτωση στον αιγυπτιακό μύθο περί Δημιουργίας. Σε ένα μικρό απόσπασμα από την αιγυπτιακή Βίβλο των Νεκρών διαβάζουμε τα εξής εντυπωσιακά:

Χαίρε, Ατούμ! Πού έκανες τον ουρανό (1), που δημιούργησες ό,τι υπάρχει. Πού εμφανίστηκες ως γη (2), που δημιούργησες τον σπόρο (3). 

Η ίδια αλληλουχία εμφανίζεται και σε άλλα αιγυπτιακά κείμενα που περιγράφουν τη διαδικασία τής Δημιουργίας. Ο μεγαλύτερος γιος τού Ουρανού (Νουτ) και τής Γης (Ζεμπ) ήταν ο Όσιρις, τον οποίο οι Αιγύπτιοι ταύτιζαν με τα δημητριακά, δείχνοντας και πάλι ότι η βλάστηση εμφανίστηκε ακριβώς μετά τον ουρανό και τη γη. Σ’ όλη την αιγυπτιακή παράδοση περί δημιουργίας, η βλάστηση εμφανίζεται ακριβώς μετά τον διαχωρισμό ουρανού και γης και τη συγκέντρωση των υδάτων (3). 

Συναρπαστικό! Λέτε…;;

Η απάντηση-τρίπλα α λα Ροναλντίνιο

Όντως, λέει, είναι πιθανό να υπήρξε εδώ επιρροή από αιγυπτιακές παραδόσεις, στην πραγματικότητα όμως αυτές δεν ήταν παρά το όχημα για την αποκάλυψη τού Θεού στον εκλεκτό λαό Του. Ο Μωυσής δηλαδή διαχωρίζοντας τη δημιουργία τού αρχέγονου φωτός από την εμφάνιση τού ήλιου, περιγράφει τα γεγονότα με την ίδια σειρά που τα γνώριζαν οι Εβραίοι από τούς Αιγυπτιακούς μύθους, μόνο που εδώ τούς δίνει ΑΛΗΘΙΝΕΣ περιγραφές πραγμάτων που όντως είδε!

Το πρόβλημα

Η παραπάνω ερμηνεία έχει μια σοβαρή παρενέργεια: Εάν τα αληθινά γεγονότα τής Δημιουργίας αποκαλύφθηκαν στους Εβραίους μέσω των μύθων ενός πολυθεϊστικού λαού, γεννάται το ερώτημα ο λαός αυτός από πού τα είχε μάθει εξαρχής; Έτσι είναι. Δεν γίνεται ομελέτα, αν δε σπάσεις αυγά!

Πέραν τούτου: εάν η βιβλική αναφορά περί εμφάνισης τού ήλιου μόλις τη 4η ημέρα, έγινε κατανοητή στους Εβραίους μέσω των αιγυπτιακών μύθων, διατηρώντας ωστόσο αναλλοίωτο το αποκαλυπτικό της υπόβαθρο, και αν με παρόμοιο τρόπο η δημιουργία «πετεινών εκ των υδάτων» έγινε κατανοητή μέσα από την παρατήρηση των υδροβιοτόπων τού Νείλου, τι θα μπορούσαμε να πούμε για την ετέρα αναφορά τού Γένεσις, Β΄ 19; Πότε και πώς βγήκαν τα πτηνά από τη γη; Ποια αποκαλυπτική αλήθεια είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε εδώ;




Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

[1] ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΑΤΖΕΜΥ, Σύγχρονες παραβολές, σ. 100, εκδ. Αρμονική

[2] Gary Greenberg, 101 μύθοι τής Βίβλου, σ. 53-54,68-69 & 71, εκδ. Ενάλιος

[3] Ομ., σελ. 81-82
..
..