Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…

..
Είδαμε λοιπόν τι απάντησε η Ο.Ο.Δ.Ε. για το ζήτημα με τους «ποιητούς υιούς». Το αν οι επίμαχες διαττυπώσεις προέκυψαν τυχαία ή επιλέχθηκαν συνειδητά, στην παρούσα φάση περνάει για μένα σε δεύτερη μοίρα. Από τη στιγμή που ο συντάκτης τού επίμαχου κειμένου και ο χολερικός ολ ράουντ απολογητής παρ’ αυτώ αντί να παραδεχθούν το αυταπόδεικτο, ότι δηλαδή η επίμαχη τοποθέτηση όντως ήταν παραπλανητική και συνεπώς δικαίως είχα εκφραστεί επικριτικά για το θέμα, επέλεξαν την οδό τής ευθείας αντιπαράθεσης βγαίνοντας κι από πάνω, δεν είχα άλλη επιλογή από το να το τραβήξω κι εγώ και να γίνω δυσάρεστος.

Με αφορμή ωστόσο το ζήτημα αυτό, ο συντάκτης τού κειμένου τοποθετήθηκε με μια νέα απολογία και για κάποιο άλλο θέμα που είχα θίξει στον αντίλογό μου: την προφητεία που κατά τους χριστιανούς ξεκάθαρα τεκμηριώνει το Β´ Βασιλέων Ζ´ 14.

Η «προφητεία»

Λέει λοιπόν ο Θεός μέσω τού προφήτη Νάθαν στον Δαβίδ για τον γιό του Σολομώντα:

«"και έσται εάν πληρωθώσιν αι ημέραι σου και κοιμηθήση μετά των πατέρων σου, και αναστήσω το σπέρμα σου μετά σε, ος έσται εκ της κοιλίας σου, και ετοιμάσω την βασιλείαν αυτού· 13 αυτός οικοδομήσει μοι οίκον τω ονόματί μου, και ανορθώσω τον θρόνον αυτού έως εις τον αιώνα. 14 εγώ έσομαι αυτω εις πατέρα, και αυτός έσται μοι εις υιόν· και εάν έλθη η αδικία αυτού, και ελέγξω αυτόν εν ράβδω ανδρών και εν αφαίς υιών ανθρώπων· 15 το δε έλεός μου ουκ αποστήσω απ' αυτού, καθώς απέστησα αφ' ων απέστησα εκ προσώπου μου. 16 και πιστωθήσεται ο οίκος αυτού και η βασιλεία αυτού έως αιώνος ενώπιόν μου. και ο θρόνος αυτού έσται ανωρθωμένος΄εις τον αιώνα".

Το χωρίο αυτό, η ίδια η Αγία Γραφή, μας ξεκαθαρίζει στην Παλαιά Διαθήκη, ότι αναφέρεται όχι μόνο στον Σολομώντα, αλλά προφητικά και στον Ιησού Χριστό, τον "Υιό Δαβίδ", που προήλθε από το σπέρμα του, και που θα παραμείνει για πάντα βασιλιάς της ανθρωπότητας, διατηρώντας έτσι αιώνια στη βασιλική εξουσία τον "οίκο Δαβίδ". Αναφερόμενη η προς Εβραίους επιστολή στον Ιησού Χριστό, γράφει τα εξής, περί του εξεταζόμενου χωρίου, στο κεφάλαιο 1/α: 5: "Επειδή, σε ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ:... «Εγώ θα είμαι σ' αυτόν Πατέρας, κι αυτός θα είναι σε μένα Υιός;"».
..
Αυτά λοιπόν έγραψε η Ο.Ο.Δ.Ε. για το θέμα κάνοντας λόγο για σαφέστατη περίπτωση προφητείας που αναφέρεται στον Χριστό ως στον αιώνιο βασιλιά τού Οίκου Δαβίδ.

Το εύλογο ερώτημα

Με αφορμή ωστόσο την επιστολή τού Παύλου που ερμήνευσε τη φράση «εγώ έσομαι αυτώ εις πατέρα, και αυτός έσται μοι εις υιόν» ως παράλληλη προφητική αναφορά στον Χριστό, είχα γράψει τα εξής:

«Το διαβάζεις λοιπόν κι εσύ και λες, ας πάει στα κομμάτια, το δέχομαι! Και προχωράς στην αμέσως επόμενη πρόταση του ΙΔΙΟΥ εδαφίου και... σου ’ρχεται ταμπλάς: "και αν έλθη η αδικία αυτού, και ελέγξω αυτόν εν ράβδω ανδρών και εν αφαίς υιών ανθρώπων[…]"! Μα... πώς είναι δυνατόν, αναρωτιέσαι, να εννοείται εδώ ο Ιησούς; Κι ανοίγεις λοιπόν τον Κολιτσάρα να δεις τι λέει η επίσημη Εκκλησία και τι διαβάζεις; “ΑΥΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ”! Καλή σας νύχτα!»
..
Έτσι ακριβώς, αγαπητοί μου φίλοι: «Καλή σας νύχτα!»… Τι άλλο να έγραφα δηλαδή για να σχολιάσω την απίστευτα ξεκαρδιστική διευκρίνιση τού τύπου... «μονά-ζυγά δικά μας»;

Η οργισμένη απάντηση

Σ’ ένα κείμενο λοιπόν που φέρει τον τίτλο Μια αμφισβητούμενη προφητεία περί Χριστού και Σολομώντα (καλοπροαίρετη παρατήρηση: αν ήμουν απολογητής, δε θα επέλεγα ποτέ έναν τόσο παραχωρητικό τίτλο για την απολογία μου, αλλά θα έλεγα: «Η αμφισβήτηση μιας προφητείας […]»), ο συντάκτης απορρίπτει μετά βδελυγμίας τις αντιρρήσεις που εξέφρασα, χαρακτηρίζοντάς με άπιστο, αναξιόπιστο, «ολιγοστό» συνομιλητή, είρωνα, αλαζόνα και πάσχοντα «από πλήθος παρανοήσεων και δυσθεώρητη άγνοια». Φωτιά στα μπατζάκιά μας δηλαδή…

Για να μην είμαι όμως άδικος, ομολογώ ότι τουλάχιστον ο άνθρωπος έχει χιούμορ! Γιατί το λέω αυτό; Μα για την παρατήρησή του ότι αντί να ειρωνεύομαι και να αμφισβητώ, θα μπορούσα να είχα… ρωτήσει ταπεινά για να πάρω... απάντηση στην απορία μου!! Αχαχαχαχαχαχα!! Καταπληκτικό! LoL, αγαπητέ!! Πώς είπατε; Πού το βλέπω το αστείο; Μα καλά, ρε παιδιά, δε διαβάσατε την παρθενική μου ανάρτηση με τίτλο «Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!» ή το σχόλιο ετούτο; Ε διαβάστε τα και θα καταλάβετε γιατί γελώ...

Πέραν τούτου όμως, άντε και να ’χα ρωτήσει... Τι θα έπαιρνα λοιπόν για απάντηση; Αυτό το σόφισμα με το οποίο μας ξεπετάξε ο εν λόγω χριστιανός απολογητής; Ότι δηλαδή βεβαίως και είναι δυνατόν «να υπάρχει εδώ κάτι που να μιλάει μεν για τον Σολομώντα, αλλά να αποτελεί παράλληλα προφητεία για τον Ιησού Χριστό, και ξαφνικά να σταματάει η προφητεία αυτή όσον αφορά τον Ιησού Χριστό, και να εφαρμόζεται από ένα σημείο και μετά μόνο στον Σολομώντα»; Ότι δηλαδή... Θεός είναι, ό,τι θέλει κάνει; Απ’ αυτή λοιπόν την απάντηση υποτίθεται πως θα έπρεπε να είχα... πειστεί; Αφήστε λοιπόν, αγαπητοί, δε θα πάρουμε... Χίλιες φορές με τη μελανή στάμπα τού απίστου, παρά με το μεγαλοπρεπές παράσημο τού αφελούς...

Έχει και συνέχεια...

Μη φεύγετε όμως, έχει και συνέχεια! Παρόλο λοιπόν που η προφητεία ΒΕΒΑΙΩΣ λέει, θα μπορούσε να είχε διακοπεί απότομα και να συνέχιζε μετά κανονικά με αναφορά πλέον στον Σολομώντα, στην πραγματικότητα «μια βαθύτερη μελέτη […] στο πνεύμα της Χριστιανικής παράδοσης, αποκαλύπτει ότι η προφητεία αυτή, δεν εμπίπτει στην ανωτέρω κατηγορία "εμβόλιμων" προφητειών […] αλλά μιλάει ΟΛΟΚΛΗΡΗ για τον Ιησού Χριστό, (και πουθενά δεν μιλάει ΜΟΝΟ για τον Σολομώντα) […]!». Διότι «πράγματι», συνεχίζει το κείμενο, «όταν η προφητεία[…] λέει: "και εάν έλθη η αδικία αυτού, και ελέγξω αυτόν εν ράβδω ανδρών και εν αφαίς υιών ανθρώπων", εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι δεν είναι δυνατόν να μιλάει έτσι για τον Μόνο Αναμάρτητο, τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος! Γιατί πώς είναι δυνατόν, να υπονοεί πιθανή αδικία γι' Αυτόν;»

Έλα ντε! Γι’ αυτό δεν απορούσα κι εγώ τόσον καιρό; Γι’ αυτό δεν έσπευσε κι ο Κολιτσάρας να διευκρινίσει πώς το σημείο αυτό δεν αναφέρεται στον Χριστό, αλλά μόνο στον Σολομώντα; Προς τι λοιπόν οι κατηγορίες περί παρανοήσεων και δυσθεώρητης άγνοιας; Αλλά ξέχασα… Οι κατηγορίες απαγγέλθηκαν επειδή αγνοούσα τη λεπτομέρεια πως για την ορθόδοξη Χριστολογία ο Υιός «είναι κάτι πιο σύνθετο από ένα πρόσωπο!!!», αφού στην πραγματικότητα -όπως άλλωστε προκύπτει και από την προς Γαλάτας επιστολή, Γ΄ 27-29- «ΜΕΣΑ στον Χριστό, δεν υπάρχει μόνο ο Χριστός, αλλά και άλλοι ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ της Βασιλείας, επειδή δια του βαπτίσματος, ΝΤΥΝΟΜΑΣΤΕ τον Χριστό, άρα γινόμαστε ΟΛΟΙ οι βαπτισμένοι πιστοί, κι εμείς "σπέρμα" των προγόνων του Χριστού, όπως ο Αβραάμ και ο Δαβίδ, συνεπώς, συμμετέχουμε κι εμείς ως ΣΠΕΡΜΑ και ως ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ, στη ΒΑΣΙΛΕΙΑ του Χριστού!»… Γι’ αυτό λοιπόν κατηγορήθηκα. Επειδή -αλίμονο!-μού διέφυγε το γεγονός ότι οι χριστιανικές ερμηνείες είναι λάστιχο που όσο κι αν το τεντώνεις, ποτέ δε σπάει! Πώς λέμε δηλαδή… «σηκώνει βάρη και δεν κλατάρει»; Ε κάτι τέτοιο. Και βέβαια πώς θα μπορούσε άλλωστε να (αυτο)περιοριστεί από οποιονδήποτε κανόνα φερ πλέι ένα σύστημα ιδεών που εξ ορισμού κινείται στη… ζώνη τού Λυκόφωτος, καθοδηγούμενο αενάως από τον ίδιο τον δημιουργό των… πάντων; Πλάκα κάνουμε τώρα; Δικιά μας είναι… η ζώνη τού Λυκόφωτος, ό,τι θέλουμε την κάνουμε! Όπου εξυπηρετούνται οι ερμηνείες μας, θα λέμε ότι προεικονίζεται ο Χριστός, κι όπου μάς χαλάει η μανέστρα, θα λέμε είτε ότι εννοούνται οι αμαρτωλοί που… εφόρεσαν αυτόν ή ότι η προφητεία… φρενάρει ξαφνικά με τα φρένα να στριγγλίζουν και την ανθρώπινη λογική να σηκώνει τα χέρια απελπισμένη! Εκάς οι βέβηλοι λοιπόν! Μη δότε το άγιον τοις κυσί! Και μεταξύ μας, ξέρετε, δεν έχω καμία απολύτως αντίρρηση! Ας κρατήσουν τις αεροκοπανισμένες νεφελοκυγγίες που οι ίδιοι έχουν αναγάγει σε υπέρτατες εξ αποκαλύψεως σοφίες, για εσωτερική κατανάλωση και ποτέ κι ας μην αξιωθούμε να τις… καταλάβουμε! Να τις κρίνουμε όμως και μάλιστα ακόμα και με ειρωνικά σχόλια, προφανώς δεν πρόκειται να σταματήσουμε. Γιατί περί ορέξεως (βλ. κουτόχορτο)… κολοκυθόπιτα!

Εκτός αυτού

Εκτός αυτού, επειδή το κακόγουστο αυτό αστείο με τον Κολιτσάρα παρατράβηξε, να επαναλάβω για άλλη μία φορά το εξής: την υπογραφή μας και το άλλο που προεξέχει εκεί κάτω, προσέχουμε πού τα βάζουμε. Όταν λοιπόν με κατηγορούν οι ορθόδοξοι απολογητές ότι έχω αναγάγει τον Κολιτσάρα σε «φωνή της... επίσημης Εκκλησίας, μόνο και μόνο επειδή στο σύγγραμμά του υπάρχει η συνήθης επιστολή της Ιεράς Συνόδου», το μόνο που καταφέρνουν είναι να με ψυχαγωγούν! Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, ο Κολιτσάρας ήταν ένας ορθόδοξος θεολόγος το ερμηνευτικό έργο τού οποίου δεν είχε εγκριθεί από την Εκκλησία τού… Σατανά, αλλά από την Ιερά Σύνοδο τής Εκκλησίας τής Ελλάδος. Κι όσο κι αν χτυπιούνται οι φίλοι μας, το γεγονός αυτό δεν αλλάζει. Κι επειδή μάλιστα στην απάντηση τής Ο.Ο.Δ.Ε. ο αναγνώστης παραπέμπεται σε μιαν ομιλία τού π. Μεταλληνού που υποτίθεται πως αποσαφηνίζει το ζήτημα αυτό, να ενημερώσω τους ανυποψίαστους και καλόπιστους που δεν έκαναν τον κόπο να κάνουν κλικ στο λινκ και ν’ ακούσουν το ηχογραφημένο απόσπασμα, ότι στην πραγματικότητα αυτά που λέει ο π. Μεταλληνός δε με αναιρούν, αλλά με… δικαιώνουν!! Ο καθηγητής κληρικός, βλέπετε, δήλωσε επί λέξει τα εξής:

«Συνοδική έγκριση σημαίνει ότι προηγείται η εξέταση από ειδικούς θεολόγους τής μεταφράσεως κι από τη σχέση με την πατερική Παράδοση. […]»

Καταλάβατε λοιπόν, αγαπητοί απολογητές, τι ακριβώς σημαίνουν τα λόγια αυτά ή να τα κάνω λειανά; Τα κολπάκια λοιπόν με τις επιμελώς συρραμένες διατυπώσεις περί «συνταγματικών λόγων» και «λόγων προώθησης» που δεν σχετίζονται με «ουσιαστικούς λόγους ορθής ερμηνείας», στο ποίμνιο παρακαλώ, όχι σ’ εμένα! Διότι έτσι χτενισμένη και φιλτραρισμένη που μάς σερβίρετε την τοποθέτησή σας, για άλλη μία φορά παραπλανείτε αυτόν που σας διαβάζει αφού αφήνετε να δημιουργηθεί η εσφαλμένη εντύπωση ότι οι εγκρίσεις στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια τυπική διαδικασία που απλώς εξυπηρετεί καθαρά συνταγματικούς και εμπορικούς λόγους και όχι την ορθόδοξη ερμηνευτική! Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο π. Μεταλληνός παράλληλα με την αναφορά του στη συνταγματική και εμπορική παράμετρο τού ζητήματος, είπε και κάτι άλλο ακόμα: ότι δηλαδή προτού εγκριθεί μια μετάφραση, εξετάζεται από ειδικούς θεολόγους ως προς τη συνάφειά της με την πατερική Παράδοση!! Αυτά δηλαδή που αναφέρει και η... «συνήθης» (εντάξει, το πιάσαμε το υπονοούμενο…) επιστολή τής Ιεράς Συνόδου. Τι λέει εκεί; Α τίποτα σπουδαίο. Απλώς ότι «το ερμηνευτικόν έργον τού ελλογιμωτάτου θεολόγου κ. Ιωάννου Θ. Κολιτσάρα» το οποίο «επισταμένως εμελέτησε» ο «Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος κ. Κωνσταντίνος» και για το οποίο εγγράφως ανέφερε ότι «έχει ορθοδόξως, σύμφωνον προς τα δόγματα και τας παραδόσεις τής αγίας ημών Εκκλησίας», αξιώθηκε να λάβει την πολυπόθητη ευλογία και έγκριση «ως μη απάδον προς τε τα δόγματα, την διδασκαλίαν και τας ιεράς παραδόσεις τής αγίας ημών Μητρός Ορθοδόξου Εκκλησίας»…

Έτσι λοιπόν θα το ξαναματαπώ: τον Κολιτσάρα τον επικαλούμουν, τον επικαλούμαι και θα τον επικαλούμαι όποτε μού κάνει κέφι, ενώ αυτονοήτως και αυταποδείκτως οποιοσδήποτε χριστιανός αμφισβητεί τις ερμηνείες του, αυτομάτως αμφισβητεί και την αξιοπιστία τής Ιεράς Συνόδου ως ελεγκτικού οργάνου και εγγυητή τής ορθόδοξης Παράδοσης. Οποιαδήποτε δε κατηγορία περί «δυσθεώρητης άγνοιας» εκτοξεύεται εναντίον μου με αφορμή τυχόν εναλλακτικές ερμηνείες που δεν αναφέρει ο Κολιτσάρας, αλλά ούτε κι εγώ που τον επικαλούμαι, είναι επίσης αυτονόητο ότι αυτομάτως πιάνει και τους… υπόλοιπους ευσεβείς που εμπλέκονται, δηλαδή τον ίδιο τον Κολιτσάρα, αλλά και εκείνους που ενέκριναν το έργο του! Αυτά για να είμαστε εξηγημένοι και να μη χαλάμε άδικα τις καρδιές μας. Ευλόγησον.
..
..