..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2007

ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14: παρθένος(= ανέγγιχτη) ή... παρθένος (= νεάνις);



Γνωστή η διαμάχη γύρω από το συγκεκριμένο χωρίο. Πρόκειται για την περίφημη προφητεία τής Παλαιάς Διαθήκης περί τής ενανθρώπισης τού Υιού τού Θεού με τον γνωστό υπερφυσικό τρόπο. Οι ενστάσεις βασικά επικεντρώνονται στη θέση ότι η λέξη ’almah που χρησιμοποιήθηκε στο πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο στην πραγματικότητα δεν περιγράφει ένα άτομο τού γυναικείου φύλου που δεν είχε ποτέ κάποια σεξουαλική εμπειρία, αλλά απλώς ένα νεαρό κορίτσι. Ισχύει όμως αυτό; Πρόκειται για γεγονός ή απλώς για μιαν αμφισβητούμενη, αντιχριστιανική άποψη; Ας δούμε, λοιπόν, τις λεπτομέρειες:

Η σημασία τού ’almah

Η λέξη ’almah όντως σημαίνει 
«νεάνις, κοπέλα» και αναφέρεται απλώς σε μία συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα (αυτή των νεαρών γυναικών σε ηλικία γάμου). Αυτό βασικά δεν το αρνούνται ούτε οι ίδιοι οι υπέρμαχοι τής προφητείας, επισημαίνουν ωστόσο ότι η λέξη «σημαίνει ενίοτε την παρθένο, και μάλιστα βάσει των δεδομένων της εποχής, την σημαίνει πάντα». Η επισήμανση, όμως, αυτή στην πραγματικότητα στερείται περιεχομένου, διότι η αναφορά στην έννοια της παρθενίας είναι μόνο συνδηλωτική - όπως ακριβώς, δηλαδή, και στην περίπτωση των λέξεων κορασίδα, κοριτσάκι ή ακόμα και... βρέφος που ενώ ΔΕΝ προϋποθέτουν την παρθενία, εντούτοις προφανώς τη συνυποδηλώνουν!

bethulah


Οι γνώστες τής (βιβλικής αλλά και τής σύγχρονης) Εβραϊκής ωστόσο, μάς διαβεβαιώνουν ότι αυτή είναι η λέξη που θα ’πρεπε κανονικά να υπήρχε στην προφητεία αντί τού ’almah· διότι αυτή και μόνο αυτή η λέξη αναφέρεται σε άτομα τού γυναικείου φύλου που δεν είχαν ποτέ ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή. Κατά τη χριστιανική άποψη, όμως, αυτό δεν ισχύει, το bethulah δηλαδή.δεν.σημαίνει πάντοτε την (ανέγγιχτη) παρθένο. Προς επίρρωσιν δε της θέσης αυτής γίνεται επίκληση ορισμένων εδαφίων τα οποία υποτίθεται πως ξεκαθαρίζουν τα πράγματα π.χ. τού Γένεσις, ΚΔ΄ 15 & 43 ή τού Ιωήλ, Α’ 8. Με τα εν λόγω χωρία θα ασχοληθούμε αμέσως παρακάτω, πρώτα όμως θα θελα να ρωτήσω το εξής: Eφόσον το ’almah αναφέρεται μόνο συνδηλωτικά στην παρθενία, και το bethulah όχι πάντα, τότε ποια άλλη λέξη θα είχε περιγράψει την έννοια αυτή με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια; - Καμία; Α, πολύ ωραία· όπως η λέξη παρθένος δηλαδή!

Γένεσις, ΚΔ΄ 15 & 43

Ας πάμε, όμως, τώρα στα χωρία για τα οποία έκανα λόγο παραπάνω, ξεκινώντας από το Γένεσις, ΚΔ΄ 15-16 & 43:
(15) και εγένετο προ του συντελέσαι αυτόν λαλούντα εν τη διανοία αυτού, και ιδού Ρεβέκκα εξεπορεύετο […] έχουσα την υδρίαν επί των ώμων αυτής. (16) η δε παρθένος (’almah) ην καλή τη όψει σφόδρα· παρθένος (bethulah) ην, ανήρ ουκ έγνω αυτήν
[…] (43) και αι θυγατέρες των ανθρώπων της πόλεως εκπορεύονται αντλήσαι ύδωρ, και έσται η παρθένος (’almah), ή αν εγώ είπω, πότισόν με εκ της υδρίας σου […]  
Όπως επισημαίνεται στο απολογητικό κείμενο τού Ι. Τάχου «στον στίχο 16 χαρακτηρίζεται η Ρεβέκκα ως bethulah, αλλά αυτό δεν αρκεί για να γνωρίζουμε αν είναι και παρθένος, γι’ αυτό ο συγγραφέας προσθέτει ότι η Ρεβέκκα δεν είχε σεξουαλική επαφή ως τότε. Αντίθετα, στο στίχο 43 η Ρεβέκκα χαρακτηρίζεται ως almah και αυτό αρκεί στον συγγραφέα της Γένεσης, για να δείξει ότι η Ρεβέκκα είναι παρθένος. Δεν διευκρινίζει, ο συγγραφέας της Γένεσης, μετά τη λ. almah, ότι η Ρεβέκκα ‘‘δεν είχε σχέσεις”, προφανώς διότι η λ. almah συνεπάγεται την απουσία σεξουαλικών σχέσεων.»

Το αβάσιμο τής ένστασης

Κατ’ αρχάς αυτή καθαυτή η συμπληρωματική αναφορά «ανήρ ουκ έγνω αυτήν» μετά το bethulah, είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι έχει διευκρινιστικό χαρακτήρα!
Συνεκτιμώντας τα συμφραζόμενα φαίνεται ξεκάθαρα ότι στην ουσία πρόκειται απλώς για μια πλεοναστική διατύπωση που χρησιμοποιήθηκε ως λογοτεχνικό μέσο, και όχι προς διασαφήνιση τού bethulah - όπως ακριβώς, δηλαδή, και οι εκφράσεις «το είδα με τα ίδια μου τα μάτια» ή «του μίλησα ο ίδιος προσωπικά» ή ακόμα «είναι στείρα, δεν μπορεί να κάνει παιδιά» όπου οι πληροφορίες με πλάγια γραφή ενώ από σημασιολογικής απόψεως είναι εντελώς περιττές, υφολογικά εντούτοις κάνουν σπουδαία δουλειά! Παρόμοια περίπτωση αποτελεί λ.χ. και το Β΄ Μακκαβαίων Α΄ 22 όπου μετά τη σαφέστατη διατύπωση «ο τε ήλιος ανέλαμψε» ακολουθεί η πλεοναστική πληροφορία «πρότερον επινεφής ων»!

Συνεπώς -να το επαναλάβουμε- το «ανήρ ουκ έγνω αυτήν» στην ουσία δεν έχει κάποιαν ιδιαίτερη αποδεικτική αξία όσον αφορά στη σαφήνεια του bethulah! Το ίδιο
φυσικά όπως είδαμε παραπάνω, ισχύει και για το γεγονός ότι μετά το ’almah δεν υπάρχει κάποια παρόμοια συμπληρωματική πληροφορία. Ούτε μετά τη λέξη παιδίον ή... βρέφος θα υπήρχε! Εκτός αυτού, εάν το περιβόητο ’almah «βάσει των δεδομένων της εποχής» όντως αναφερόταν πάντοτε σε παρθένο, προς τι η χρησιμοποίηση τού bethulah (συνοδευόμενου μάλιστα από την υποτιθέμενη διευκρίνιση) στο χωρίο 16, εφόσον το ’almah υπήρχε έξι μόνο λέξεις πιο πριν:« (16) η δε παρθένος (’almah) ην καλή τη όψει σφόδρα· παρθένος (bethulah) ην, ανήρ ουκ έγνω αυτήν.[…]»

Εδώ λοιπόν είναι, νομίζω, ηλίου φαεινότερον ότι το ’almah.δεν.έπρεπε να είχε
μεταφραστεί με τη λέξη παρθένος - ούτε εδώ, ούτε παρακάτω στο εδάφιο 43, ούτε πουθενά! Η επανάληψη τής επίμαχης λέξης ενοχλεί στ’ αυτί. Ακόμα κι αν το πρώτο στη σειρά παρθένος είχε την υποσημασία τής «νεάνιδος, κορασίδος» ή «άγαμης γυνής» -διότι σαφώς.δύναται.να την έχει (1) και σύμφωνα με μερικές μεταφράσεις, όντως την έχει-, ακόμα και τότε λοιπόν, θα περίμενε κανείς να είχε επιλεχθεί η αποφυγή της υφολογικά άκομψης επανάληψης και το ’almah να αποδοθεί με τη λέξη νεάνις όπως ακριβώς συνέβη λ.χ. στο Έξοδος, Β΄ 8, αλλά και σε μερικά άλλα εδάφια ακόμα. 

ΙΩΗΛ, Α΄ 8

Εδώ έχουμε μια bethulah (Q΄:«νύμφη») να θρηνεί τον χαμό του ba’al της (Q΄:
«τον άνδρα τον παρθενικό της»), «που εδώ και πολύ καιρό (από τότε που ήταν παρθένα) ήταν παντρεμένη μαζί του». Εξ αυτού -όπως διαβάζουμε στην απολογία τού Ι. Τάχου- συνάγεται ότι μια bethulah ασφαλώς και είναι δυνατόν να είχε στο παρελθόν ολοκληρωμένες σεξουαλικές σχέσεις! Προς επίρρωσιν δε τής θέσης αυτής γίνεται και επίκληση γλωσσολογικών δεδομένων: 
Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).
Τι διαφεύγει από τους απολογητές

Ας ξεκινήσουμε από τα σχετικώς ανώδυνα: από τη μια διαβάζουμε ότι το bethulah «δεν σημαίνει κυρίως την παρθένα, αλλά την κοπέλα που μένει στο σπίτι του πατέρα της», κι από την άλλη ότι η bethulah του χωρίου μας θρηνεί «για έναν άντρα που εδώ και πολύ καιρό (από τότε που ήταν παρθένα) ήταν παντρεμένη μαζί του»! Να τον θρηνεί στο πατρικό της σπίτι; Μμμ... έστω.

Ακόμα κι έτσι όμως, η λέξη νύμφη με την οποία μεταφράστηκε το bethulah, ήδη με την αρχαία σημασία της δεν περιέγραφε πρώτιστα τη (σεξουαλικά
ενεργή) παντρεμένη γυναίκα, αλλά αναφερόταν και στην περίοδο αγνότητας πριν από τη γαμήλια τελετή, αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής. Το δε ba’al μπορεί κατά κύριο λόγο πράγματι να αναφέρεται σε παντρεμένο άντρα (και μόνο σπάνια -όχι όμως ποτέ- σε αρραβωνιαστικό), στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν απoδεικνύει αυτό που ισχυρίζεται η χριστιανική απολογητική. Διότι συνεκτιμώντας τα συμφραζόμενα τού εν λόγω εδαφίου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η θρηνούσα bethulah-νύμφη εξακολουθεί ακόμα και μετά τον θάνατο του ba’al-ανδρός της να παραμένει παρθένα! Γιατί; Μα επειδή ο γάμος της προφανώς δεν είχε προλάβει να σφραγισθεί μετά την περίοδο τής μνηστείας με την πρώτη συνεύρεση! Ο ήδη αρχαίος «παρθενικός ανήρ» αναφερόταν απλώς στον πρώτο σύζυγο όπως ακριβώς μιλάμε σήμερα κι εμείς για το «παρθενικό ταξίδι» ενός πλοίου ή την «παρθενική εμφάνιση» ενός ηθοποιού! Η παρεμφερής δε έκφραση «παρθένιος ανήρ» τόνιζε την ιδιότητα τού πρώτου άντρα ως συζύγου παρθένου και (εν δυνάμει) διακορευτή. Από.πουθενά. δηλαδή δεν προκύπτει ότι η κοπέλα αυτή θρηνεί «για έναν άντρα που εδώ και πολύ καιρό (από τότε που ήταν παρθένα) ήταν παντρεμένη μαζί του»! 

Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι ο θάνατος να ήρθε ξαφνικά,
προτού καν το ζευγάρι προλάβει να ολοκληρώσει τον έρωτά του -νόμιμα πλέον- με την πρώτη σαρκική
ένωση! Το φοβερό αυτό χτύπημα της μοίρας, έστω κι αν στο εν λόγω εδάφιο αποτελεί απλώς ένα φανταστικό σενάριο, στην πραγματική ζωή ενίοτε συμβαίνει. Ασφαλώς όχι συχνά, όμως συμβαίνει! Το ότι δε ακριβώς αυτό περιγράφεται και στο Ιωήλ, Α’ 8, φαίνεται όπως ήδη προανέφερα κι από τα συμφραζόμενα: όπως ακριβώς οι οινοπότες δεν θα αξιώνονταν να γευτούν τον νέο οίνο που τόσο λαχταρούσαν κι όπως οι γεωργοί δεν ήταν γραφτό να χαρούν τη συγκομιδή τους, έτσι και η παρθένος του εδαφίου μας θρηνεί για την ολοκλήρωση που ποτέ δεν ήρθε! Σε όλο σχεδόν το κεφάλαιο, αυτό ακριβώς το θέμα κυριαρχεί: τη χαρά που οι άνθρωποι με τόση λαχτάρα προσδοκούν, στο τέλος δεν τη γεύονται! Πάντοτε κάτι μένει ανεκπλήρωτο!

Πέραν τούτου, το να καταφεύγουν οι Χριστιανοί απολογητές σε γλώσσες
άλλων
αρχαίων λαών τής Μ. Ανατολής για να στηρίξουν τη δική τους άποψη σχετικά με τη σημασία τού bethulah, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λίγο «τυχοδιωκτικό», διότι ακόμα και ομόρριζες λέξεις γλωσσών της ίδιας ακριβώς οικογένειας συχνά παρουσιάζουν σημαντικότατες σημασιολογικές διαφοροποιήσεις. Για ν’ αναφέρουμε ένα παράδειγμα, ενώ το παλαιοαγγλικό disc σήμαινε μόνο «γαβάθα», το παλαιογερμανικό του αδελφάκι tisc είχε ήδη και τη σημασία τού σύγχρονου Tisch («τραπέζι»), η υποσημασία δε τού «εδέσματος» που έχει το dish στη σύγχρονη Αγγλική, δεν εμφανίστηκε ποτέ στη Γερμανική. Κι ενώ στη γλώσσα της νήσου τού Πάσχα το Hine είναι απλώς ένα γυναικείο όνομα, σε άλλες πολυνησιακές διαλέκτους σημαίνει κάτι (όχι εντελώς άσχετο μεν, οπωσδήποτε όμως) διαφορετικό: «σύζυγος» στη γλώσσα των Μοριόρι και «κορίτσι» στους Μαορί (2).

Οι «πολλές» φορές

Ανεξαρτήτως τούτου όμως, και για να κλείσουμε το θέμα με την υποτιθέμενη ασάφεια τής λέξης, με ξενίζει το γεγονός ότι ενώ από τη μια επισημαίνεται με
νόημα πως «δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου η χρήση της λ. bethulah συνοδεύεται από την επεξήγηση ‘‘δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις”», αυτό που ακολουθεί αμέσως μετά είναι το Ιωήλ, Α’ 8 και όχι όπως θα περίμενε κανείς, κάποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που θα επιβεβαίωνε τού λόγου το αληθές! Το bethulah όμως εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη 50 ολόκληρες φορές! Αναρωτιέμαι, λοιπόν, γιατί ο I. Τάχος δεν μνημόνευσε μερικά χωρία ακόμα από τα «όχι λίγα» που υπάρχουν με την επίμαχη διευκρίνιση, ώστε να μπορεί ο καθένας να τα ελέγξει με την ησυχία του και να βγάλει τα συμπεράσματά του; Ρωτάω επειδή για το ’almah δεν εφείσθη αναφορών. Απαρίθμησε τα σχετικά χωρία ένα προς ένα! Γιατί λοιπόν τόση αυτοσυγκράτηση με το bethulah; Μήπως επειδή έχουν δίκιο οι κακές γλώσσες που λένε ότι αυτές οι «όχι λίγες περιπτώσεις» εξαντλούνται στον εκπληκτικό αριθμό των… 2 (δύο); (3)

Τέλος πάντων όμως, δεν θα κολλήσουμε τώρα εκεί. Άλλωστε δεν είναι αυτό το
ζήτημα· αν δηλαδή σε κάποιες περιπτώσεις το bethulah συνοδεύεται από την επεξήγηση «δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις», και αν οι περιπτώσεις αυτές είναι πολλές, αρκετές ή μετριούνται στα δάχτυλα τού ενός χεριού. Το ζήτημα είναι ότι εάν η λέξη πράγματι εμφάνιζε το σημασιολογικό αυτό κενό που της αποδίδεται, τότε ΠΑΝΤΑ θα έπρεπε να συνοδευόταν από την απαραίτητη διευκρίνιση όταν αναφερόταν σε «ανέγγιχτη παρθένο» και όχι μόνο ενίοτε! Στις περιπτώσεις δε όπου θα είχαμε σαφή διαφοροποίηση τής σημασίας, το bethulah θα έπρεπε λογικά να αποδιδόταν στα Ελληνικά και με μια διαφορετική λέξη, η οποία και θα αντανακλούσε την υποτιθέμενη διαφορά. Εκτός κι αν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι παρθένος στα Αρχαία Ελληνικά
δεν.σήμαινε αποκλειστικά και μόνο «(νεαρή) γυναίκα χωρίς σεξουαλικές εμπειρίες», το αναγνωρίζουν και οι απολογητές, οπότε το θέμα τίθεται πλέον επί νέας βάσης - αρχής γενομένης από το περιβόητο Ησαΐας, Ζ΄ 14!

Οι λεπτομέρειες τής «προφητείας»

Κατ’ αρχάς, να θυμηθούμε τι λέει το επίμαχο εδάφιο:
(14) δια τούτο δώσει Κύριος υμίν σημείονֹ ιδού η παρθένος (’almah) εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλֹ (15) βούτυρον και μέλι φάγεταιֹ πριν ή γνώναι αυτόν ή προελέσθαι πονηρά, εκλέξεται το αγαθόνֹ (16) διότι πριν ή γνώναι το παιδίον αγαθόν ή κακόν, απειθεί πονηρία του εκλέξασθαι το αγαθόν, και καταλειφθήσεται η γη, ην συ φοβή, από προσώπου των δύο βασιλέων
Επισημαίνοντας για άλλη μια φορά με περίσσια έμφαση τόσο το γεγονός ότι το ’almah αποδίδει την έννοια τής παρθενίας μοναχά συνδηλωτικά, όσο και την πολυσημία τής λέξης παρθένος, έχω να παρατηρήσω τα εξής:

Η σημασία τού «ιδού»

Η προστακτική ιδού στην άμοιρη και χιλιοβασανισμένη αυτή γλώσσα που ονομάζουμε Ελληνικά, ανέκαθεν χρησιμοποιούνταν ως δεικτικό μόριο. Ο Ησαΐας λοιπόν ΠΟΙΑΝ έδειχνε επιτέλους όταν έλεγε «ιδού η παρθένος»; Γιατί κάποια πρέπει να ’δειχνε, δεν βλέπω πώς θα μπορούσε να υπάρξει κάποια σοβαρή αμφισβήτηση τού συμπεράσματος αυτού! Αν όμως όντως έδειχνε κάποια κοπέλα που στεκόταν εκεί παραδίπλα, θα ήταν υπερβολικά ασεβές αν τολμούσα να ρωτήσω πού κολλάει η Παναγία στην όλη υπόθεση;;

Η ακατανόητη απορία

Ο Ησαΐας στην πραγματικότητα έκανε λόγο για ένα «σημείον», για ένα σημάδι δηλαδή όπως χαρακτηρίζεται το θαύμα στη βιβλική γλώσσα, και όχι για «θαύμα μέγα και καταπληκτικόν» όπως πλειοδοτεί στην ερμηνεία του ο Κολιτσάρας (4)! Ας μην το προσπερνάμε, λοιπόν, αυτό γιατί έχει σημασία! Δεν μίλησε ο Ησαΐας για «σημεία και τέρατα», αλλά απλώς για ένα «σημείον»! Συνεπώς το υποτίθεται αμείλικτο ερώτημα τού Μεγάλου Βασιλείου «που θα ήταν το θαύμα, αν μια παντρεμένη γυναίκα γινόταν μητέρα παιδιού;» στην πραγματικότητα είναι αμείλικτο μόνο για εκείνους στους οποίους έχει πλέον οριστικά και αμετάκλητα υποβληθεί ότι το προφητευθέν σημείο δεν μπορεί να αναφερόταν σε τίποτα άλλο παρά στη γέννηση ενός παιδιού από μιαν ανέγγιχτη κοπέλα. Γιατί αν μετατόπιζαν την οπτική τους γωνία έστω και λίγες μόνο μοίρες παραπέρα, θα μπορούσαν να δουν τα πράγματα και από μιαν άλλη μεριά. Θα αναγνώριζαν, δηλαδή, με φρίκη το ενδεχόμενο το «σημείο» για το οποίο μίλησε ο Ησαΐας να μην ήταν τελικά αυτή καθαυτή η γέννηση τού παιδιού, αλλά τα συγκλονιστικά γεγονότα που θα επισυνέβαιναν λίγο αργότερα: η διάλυση δηλαδή τής συμμαχίας μεταξύ Ρασείμ και Φακεέ! Απορώ, λοιπόν, που κάποιοι απορούν! Γιατί στην πραγματικότητα το εδάφιο είναι εντελώς ξεκάθαρο! Τα προβλήματα εμφανίζονται μόνο όταν σώνει και καλά προσπαθούμε να ανακαλύψουμε κάποια παρθενογένεση εκεί που τίποτα δεν μαρτυρά πως υπάρχει! Ξαναδιάβαστε, φίλοι μου, το κεφάλαιο προσεχτικά. Ακολουθώντας τη ροή των γεγονότων, καταλήγουμε αβίαστα σε ένα εντελώς διαφορετικό συμπέρασμα απ’ αυτό που βλέπουν οι υπέρμαχοι τής προφητείας. Διότι ποιος ήταν ο κίνδυνος για την Ιερουσαλήμ; Η συμμαχία μεταξύ Σαμάρειας και Συρίας φυσικά! Τι υποσχέθηκε ο Γιαχβέ μέσω του Ησαΐα στον Άχαζ; Ότι τα σχέδια των εχθρών τού Οίκου τού Δαβίδ δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθούν. Το «σημείο» που έπρεπε να ζητήσει ο Άχαζ, τι ακριβώς θα πιστοποιούσε; Μα ακριβώς αυτά για τα οποία έγινε λόγος προηγουμένως, τη ματαίωση δηλαδή των ύπουλων σχεδίων τού Ρασείμ και τού Φακεέ!

Κι έρχεται, λοιπόν, στο σημείο αυτό η περιβόητη «προφητεία» και λέει με καθαρά
και ξάστερα λόγια ότι όλα αυτά που υποσχέθηκε ο Θεός, πολύ σύντομα θα πραγματοποιηθούν - προτού καν το παιδί που θα γεννήσει «αυτή εδώ η κοπέλα» (τη δείχνει!) μάθει να διακρίνει το καλό απ’ το κακό! Το ίδιο δε το όνομα τού παιδιού θα συμβόλιζε την υποσχεθείσα βοήθεια θεόθεν: «Εμμανουήλ - μεθ’ ημών ο Θεός».

Εμμανουήλ ή/(και;) Ιησούς;


Όσον αφορά τώρα τη διαφοροποίηση τού ονόματος του Μεσσία (Ιησούς έναντι Εμμανουήλ), πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει κανείς να γελάσει ή να κλάψει μ’ αυτά που διαβάζει! Γράφει, λοιπόν, ο Χρυσόστομος για να εξηγήσει τη σαφή αναντιστοιχία:
Δεν είπε ‘‘ θα ονομάσης”, αλλά ‘‘ θα ονομάσουν”, οι απλοί άνθρωποι, δηλαδή η απλή πραγματικότης. […] Το ‘‘καλέσουσιν Εμμανουήλ” δεν σημαίνει λοιπόν τίποτε άλλο παρά ότι θα ιδούν τον Θεόν μεταξύ των ανθρώπων. 
 Γράφει, όμως, και ο Ι. Κολιτσάρας:
Η εντολή ‘‘καλέσεις” σύμφωνα με τη γνώμη των πλείστων ερμηνευτών δίνεται στην Παναγία Παρθένο. […] Και αυτό το όνομα ‘‘Εμμανουήλ” θα έδινε η πανάχραντος και αειπάρθενος Μητέρα. […] Οι εβδομήκοντα μεταφράζουν: ‘‘Και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ” κ.λπ. το οποίο δεν μπορεί να αναφέρεται παρά μόνο στην Παρθένο (5).
Βλέπετε τι εννοώ; Εδώ έχουμε κυριολεκτικά ένα συνονθύλευμα χαοτικών ερμηνειών, οι οποίες όχι μόνο αλληλοαναιρούνται, αλλά και ήδη από μόνες τους είναι σαθρές αφού στηρίζονται σε αντιφατικά χωρία: «καλέσουσι» λέει ο Ησαΐας (στην εκδοχή τού Κατά Ματθαίον), «καλέσεις» ο άγγελος λίγες μόνο γραμμές πιο πάνω! Και μετά ο καθένας λέει ότι θέλει! Διαλέγει ο Χρυσόστομος το «καλέσουσι» αγνοώντας το «καλέσεις» και χτίζει πάνω σ’ αυτό μια θεωρία. Κι έρχονται μετά κάποιοι άλλοι, ειδικοί υποτίθεται, και με την έγκριση τής επίσημης Εκκλησίας κάνουν ακριβώς το αντίθετο: Διαλέγουν, δηλαδή, το «καλέσεις» και αγνοούν το «καλέσουσι» πετώντας έτσι στον κάλαθο των αχρήστων όλα αυτά που είχε ήδη γράψει ο Χρυσόστομος για το ζήτημα αυτό αιώνες πριν και αφήνοντας το γεγονός των διαφορετικών ονομάτων χωρίς εξήγηση!

Το πρόβλημα λοιπόν παραμένει: (κατά τα Ευαγγέλια) ο Ιησούς γεννήθηκε, μεγάλωσε, έδρασε, σταυρώθηκε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε μ’ αυτό ακριβώς
το όνομα: Ιησούς, δηλαδή «ο Θεός σώζει» ή «ο Θεός είναι σωτηρία». Αλλά και ως «Χριστός» βέβαια. Το προφητευθέν «Εμμανουήλ» όμως, τι απέγινε τελικά; Το εξωφρενικό δε είναι ότι στο Κατά Ματθαίον ενώ ο άγγελος ενημερώνει τον Ιωσήφ για την επικείμενη γέννηση ορίζοντας τον μάλιστα και ονοματοθέτη (ως νόμιμο προστάτη και πατέρα του παιδιού (6), και παρότι αιτιολογεί με σαφήνεια την επιλογή τού ονόματος «Ιησούς», στους στίχους που ακολουθούν αμέσως παρακάτω, διαβάζουμε τον απίστευτο ισχυρισμό ότι όλα αυτά έγιναν για να εκπληρωθεί η προφητεία τού Ησαΐα (που βέβαια… εντελώς διαφορετικά πράγματα έλεγε)!

Για να συνοψίσουμε δηλαδή, εάν ο Εμμανουήλ τής προφητείας και ο Ιησούς ταυτίζονται, ποιος έδωσε τελικά το όνομα: Η Παναγία, ο Ιωσήφ ή οι «απλοί
άνθρωποι, δηλαδή η απλή πραγματικότης», όπως ερμήνευσε ο Χρυσόστομος; Κι αν ισχύει το τελευταίο, ποια από τις δύο πραγματικότητες θα καθόριζε το όνομα: η παρουσία τού Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους (Εμμανουήλ) ή η σωτηρία τού κόσμου από τις αμαρτίες (Ιησούς);

Υποψιάζομαι ότι η απάντηση θα είναι ως συνήθως: «Και τα δύο!», αυτό όμως ασφαλώς δε θα άλλαζε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τελικά μόνο η μία απλή πραγματικότητα επικράτησε. Η ετέρα, τής προφητείας, βγήκε μία και
μοναδική
φορά υπόπτως από τη ναφθαλίνη και μετά έπεσε μυστηριωδώς σε λήθη! Γιατί;;

Τι ακριβώς σημαίνει το harah

Ένα άλλο σημαντικό θέμα έχει να κάνει με την αμφισημία τής λέξης harah που στο επίμαχο εδάφιο τής «προφητείας» μεταφράστηκε «εν γαστρί έξει», αποδόθηκε δηλαδή ως ρήμα και μάλιστα στον μέλλοντα. Ας δούμε όμως λίγο το εβραïκό κείμενο:

Hinneh ha-almah harah v'yoledet bein v'kara't sh'm o "Immanu'el" […]

Σύμφωνα με τους
γνώστες τής Εβραϊκής, η συγκεκριμένη λέξη μπορεί να είναι είτε (ουσιαστικοποιημένο) επίθετο που σημαίνει 
«έγκυος» είτε παρακείμενος τού μεταβατικού ρήματος hé-resh-hé («καθιστώ έγκυο») στο 3ο (αρσενικό) πρόσωπο τού ενικού. Το εν λόγω ρήμα ωστόσο απαντά και ως αμετάβατο με τη σημασία «συλλαμβάνω». Στην περίπτωση αυτή όμως ο παρακείμενος του στο 3ο (θηλυκό) πρόσωπο τού ενικού ΔΕΝ είναι harah, αλλά haretah όπως συναντάται στο Γένεσις, ΙΣΤ΄ 4. Συνεπώς το harah στο Ησαΐας, Ζ΄ 14 σίγουρα ΔΕΝ είναι όπως συχνά λέγεται, παρελθοντικός τύπος με τη σημασία «συνέλαβε/ έχει συλλάβει», αλλά βέβαια ούτε και μέλλοντας όπως θέλουν να πιστεύουν οι φίλοι απολογητές! Αν ήταν, θα έπρεπε να έλεγε tahar. Κι αφού δεν υπάρχει ούτε το tahar, αλλά ούτε και το vav το οποίο έχει την ιδιότητα να αντιστρέφει τον χρόνο από το παρελθόν στο μέλλον και αντίστροφα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το harah στο συγκεκριμένο εδάφιο (αλλά και σε πολλά άλλα ακόμη) είναι απλώς επίθετο.

Υπάρχει ωστόσο μια ιδιαιτερότητα: ανάμεσα στο «Ηinneh ha-almah» και στο «harah» δεν υπάρχει κανένα ρήμα! Αυτό που λέει το εβραïκό κείμενο τυπικά είναι: «Η ’almah αυτή ___ έγκυος». Ο απών ρηματικός τύπος τού είναι θα
πρέπει δηλαδή να συναχθεί από τα συμφραζόμενα. Μπορεί να είναι στον ενεστώτα, μπορεί σε παρελθοντικό χρόνο, μπορεί όμως και στον μέλλοντα. Εκεί ακριβώς πατάνε λοιπόν οι χριστιανοί επιλέγοντας όπως είναι φυσικό την τελευταία εκδοχή. Όμως:

Στο Γένεσις, ΙΣΤ΄ 11 και στο Κριταί ΙΓ΄ 5-7 το επίθετο harah μεταφράστηκε «εν γαστρί έχεις», στο Γένεσις, ΛΗ΄ 24 «εν γαστρί έχει», ενώ στο Γένεσις ΛΗ΄ 25 και στο Βασιλειών Β΄ ΙΑ΄ 5 «εν γαστρί έχω» - παντού ενεστώτας δηλαδή! Στο Έξοδος, ΚΑ΄ 22 δε καθώς και και στο Ησαΐας, ΚΣΤ΄ 17 η λέξη δε μεταφράστηκε καν ως ρήμα, αλλά αποδόθηκε με τις ουσιαστικοποιημένες μετοχές ενεστώτα «εν γαστρί έχουσαν» και «ωδίνουσα». Μόνο στο Α΄ Βασιλειών Δ΄ 19 έχουμε κάτι διαφορετικό από ενεστώτα και πάντως όχι
μέλλοντα. Στο εν λόγω εδάφιο το «harah lalat» μεταφράστηκε «συνειληφυία τού τεκείν», αποδόθηκε δηλαδή σε παρελθοντικό χρόνο, κάτι όμως που είναι απολύτως φυσικό αφού η όλη δομή τού χωρίου έχει καθαρά εξιστορητικό χαρακτήρα.

Κι έτσι αισίως καταλήγουμε στο περίφημο Ησαΐας, Ζ΄ 14 όπου υποτίθεται ότι έχουμε κατ’ εξαίρεση αναφορά στο μέλλον! Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Διότι:

1ον: Τα συμφραζόμενα δεν επιβάλλουν μέλλοντα. Το χωρίο εξηγείται μια χαρά
και με ενεστώτα κάτι που άλλωστε όπως είδαμε, συνάδει απόλυτα και προς τη χρήση τού harah σε άλλα εδάφια.

2ον: Το ha-almah harah θα μπορούσε άνετα να μεταφραστεί και ως «έγκυος
almah». Στην περίπτωση αυτή, βέβαια, δεν θα απαιτούνταν κανένα ρήμα για την κατανόηση τής φράσης (όπως ακριβώς και στο Έξοδος, ΚΑ΄ 22 με το ishah harah).

3ον: Το hinnach (επίσης «ιδού») από τις συνολικά 8 φορές που
απαντά στην
Παλαιά Διαθήκη, στις 7 ακολουθείται αμέσως από ενεστώτα:

· Γένεσις, ΙΣΤ΄ 11 (
«ιδού, συ εν γαστρί έχεις»)
· Κριταί ΙΓ΄ 5 & 7 («ιδού, συ εν γαστρί έχεις»)
· Άσμα Α΄ 15 (δις) («ιδού, ει καλή»)
· Άσμα Δ΄ 1 (δις) («ιδού, ει καλή»)

4ον: Το v'yoledet το οποίο μεταφράστηκε 
«τέξεται», στην πραγματικότητα δεν είναι μέλλοντας, αλλά μετοχή ενεστώτα η οποία αναφέρεται σε ένα επικείμενο γεγονός, σε κάτι δηλαδή που πρόκειται να συμβεί στο εγγύς μέλλον!

Άλλο ένα «επιχείρημα»


Όσον αφορά τώρα την ένσταση ότι οι (από την παράδοση μαρτυρούμενοι) 72 εξελληνισμένοι Ιουδαίοι λόγιοι γνώριζαν πολύ καλά τι σήμαινε η μία ή άλλη λέξη στο πρωτότυπο κείμενο, αντιλέγω ότι το ίδιο ακριβώς ίσχυε και για όλους τους άλλους Εβραίους από τους οποίους ωστόσο ουδείς κατάλαβε ποτέ το «ha-almah harah» ως προαναγγελία κάποιας υπερφυσικής συλλήψεως!

Ας μη μας διαφεύγει άλλωστε και το γεγονός ότι όπως και οι ίδιοι οι Χριστιανοί επισημαίνουν, οι Εβδομήκοντα σε κάποια σημεία -και παρά την υποτιθέμενη έμπνευσή τους- δεν απέφυγαν τα λάθη. Και δεν μιλώ τώρα για τους αμέτρητους σολοικισμούς και σημιτισμούς που παρεισέφρησαν στην ελληνική μετάφραση, αλλά για πιο ουσιώδη πράγματα. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Γένεσις, ΛΔ΄ 3 όπου το αναφερόμενο στη διακορευθείσα Δείνα na’arah μεταφράστηκε... παρθένος!! Αλλά ξέχασα, η λέξη αυτή όπως είπαμε
ΔΕΝ σήμαινε μόνο «ανέγγιχτη νεάνις», αλλά και σκέτο «νεάνις», οπότε…

Ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον

Σημαντικό ζήτημα τέλος αποτελεί και η ταυτότητα τού «Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ». Οι περισσότεροι χριστιανοί θεωρούν (ορθά βέβαια) ότι επρόκειτο για το παιδί τού Ησαΐα με την «προφήτιδα» αποκλείοντας όμως οποιαδήποτε σχέση με τον «Εμμανουήλ». Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι που ταυτίζοντας την «προφήτιδα» με την ’almah τού Ησαΐας, Ζ΄ 14, θεωρούν ότι το παιδί με το πολεμοχαρές όνομα «Ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον» και ο «Εμμανουήλ» στην πραγματικότητα ήταν το ίδιο άτομο! Το θέμα σίγουρα δεν είναι τόσο απλό όσο ενδεχομένως φαίνεται, αυτά ωστόσο που ανενδοίαστα μπορούν να επισημανθούν είναι τα εξής:

1ον: Ανάμεσα στα σχετιζόμενα με τα δύο παιδιά εδάφια υπάρχουν σαφείς διαφορές αλλά και αξιοσημείωτες συγκλίσεις.

2ον: Όσοι θεωρούν λανθασμένη τη μεταφραστική απόδοση τού harah με τον μέλλοντα «εν γαστρί έξει» και αντιπροτείνουν παρελθοντικό χρόνο, ταυτίζοντας
την ίδια στιγμή την περιβόητη «’almah» με την «προφήτιδα», αυτοαναιρούνται, αφού το Ησαΐας, Η΄ 3 λέει «εν γαστρί έλαβε»! Αν όμως υποθέσουμε ότι τελικά οι χριστιανοί έχουν δίκιο και το harah είναι όντως κατ’ εξαίρεση μέλλοντας, τότε ασφαλώς τα πράγματα αλλάζουν μια και η προαναφερθείσα αντίφαση αυτόματα εξαφανίζεται.

3ον: Η επισήμανση ότι η μητέρα τού «Εμμανουήλ» σε αντίθεση με τη μητέρα τού «Ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον» ήταν άγνωστη, δεν τεκμηριώνει 
κατ’ ανάγκη διαφορά, διότι η «προφήτις» στο Ησαΐας, Η΄ κάνει την εμφάνισή της κάπως ξαφνικά, σαν να είχε ήδη γίνει λόγος γι’ αυτήν προηγουμένως.

4ον: Η ασυμφωνία των ονομάτων δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα. Μπορεί
άνετα να εξηγηθεί με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία που εφαρμόζουν οι απολογητές όταν προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη συνύπαρξη των ονομάτων «Εμμανουήλ» και «Ιησούς».

5ον: Στο Ησαΐας, Η΄, το κεφάλαιο δηλαδή του «Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ», στα εδάφια όπου προφητεύονται οι επιδρομές των Ασσυρίων κατά του Οίκου τού Δαβίδ επανεμφανίζεται δύο φορές το όνομα «Εμμανουήλ», όχι όμως εβραïστί αλλά μεθερμηνευόμενο ως «μεθ’ ημών ο Θεός»!

Ασφαλώς πολλοί θα απορρίψουν το ενδεχόμενο να πρόκειται εδώ περί ονομάτων, το γνωρίζω. Άλλωστε ούτε καν με κεφαλαίο δεν είναι γραμμένα. Με προβληματίζει όμως το γεγονός ότι ενώ στα χωρία 5-7 τα λόγια τού Γιαχβέ
μεταφέρονται από τον Ησαΐα στο 2ο πρόσωπο πληθυντικού, στο αμέσως επόμενο εδάφιο και συγκεκριμένα αμέσως πριν από το «μεθ’ ημών ο Θεός», χρησιμοποιείται ξαφνικά 2ο ενικού: «το πλάτος της χώρας σου»! Γιατί;

Εκτός αυτού παραείναι, νομίζω, σύμπτωση σ’ ολόκληρη τη Βίβλο και εν
μέσω τόσων και τόσων δεινών να συναντάμε την καθησυχαστική διαβεβαίωση «μεθ’ ημών ο Θεός» μόνο δύο φορές, κι αυτές ειδικά μετά την «προφητεία» για τη γέννηση τού συνονόματου «Εμμανουήλ»!

6ον: Και για τα δύο αγόρια προφητεύτηκε ότι θα σηματοδοτούσαν
τα ίδια ακριβώς δραματικά γεγονότα: την κατατρόπωση των Ρασείμ και Φακεέ από
τα στρατεύματα των Ασυρρίων και την εισβολή των τελευταίων στο βασίλειο τού Οίκου τού Δαβίδ. Η διατύπωση αμφοτέρων των προφητειών παρουσιάζει μάλιστα σημαντικότατες ομοιότητες και υποδηλώνει ότι όλα αυτά επρόκειτο να συμβούν πάρα πολύ σύντομα, ουσιαστικά στα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών!

Όπως και να ’χει...

Όποιος κι αν ήταν ο «Ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον», κι όποιος κι αν ήταν ο «Εμμανουήλ», τα γεγονότα που θα συνόδευαν τη γέννησή τους σε καμία περίπτωση ΔΕΝ δύνανται να τοποθετηθούν στην εποχή τού Ιησού - αυτό ειλικρινά δεν βλέπω πως μπορεί να αμφισβητηθεί. Διότι όπως επισημάνθηκε προηγουμένως, ακολουθώντας τη ροή των γεγονότων από την αρχή τού Ησαΐας, Ζ΄ 14 μέχρι και το τέλος, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι όλα αυτά για τα οποία γίνεται λόγος, αναφέρονται πέραν πάσης αμφιβολίας σε μιαν απολύτως συγκεκριμένη προχριστιανική εποχή: τότε που η Ιουδαία υπό τη βασιλεία τού Άχαζ απειλούνταν από τη συμμαχία Συρίας και Ισραήλ (2). Τότε λοιπόν ο Γιαχβέ μέσω τού Ησαΐα υποσχέθηκε ότι δε θα άφηνε αβοήθητο τον λαό του (3-10) και για τού λόγου το αληθές υπέδειξε, ή μάλλον, επέβαλε στον Οίκο τού Δαβίδ ένα «σημείο» (11-13): τη γέννηση τού «Εμμανουήλ» (14). Πολύ σύντομα δε, προτού το παιδί καλά-καλά θα ήταν σε θέση να ξεχωρίζει ανάμεσα στο καλό και στο κακό, η συμμαχία των απολύτως συγκεκριμένων εχθρών θα κατέρρεε (15-16). Θα ακολουθούσε όμως μια νέα, επίσης απολύτως συγκεκριμένη δοκιμασία με την επέλαση των Ασσυρίων κατά τής Ιουδαίας (17-20) και την ερήμωση τής χώρας (21-25).

Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να δεχθούμε ότι το παιδί αυτό και ο Ιησούς είναι
το ίδιο πρόσωπο; Ποια επιχειρηματολογία θα μπορούσε ποτέ να στηρίξει την ταύτιση αυτή αποκλείοντας οποιαδήποτε άλλη; Δηλαδή τι, τώρα θα πρέπει ν’ αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες; Να το αποδείξουμε λοιπόν - διά της εις άτοπον απαγωγής: Όποιος λοιπόν κι αν ήταν τελικά το έτερον αγόρι τού επομένου κεφαλαίου, ο «Ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον» δηλαδή, όπως οι ίδιοι οι χριστιανοί δέχονται και προθύμως επικαλούνται, ονομάστηκε έτσι επειδή ήταν γραφτό να συνδεθεί με την άγρια λεηλάτηση των βασιλείων του Ρασείμ και του Φακεέ (4) την οποία θα διαδεχόταν η εισβολή των Ασσυρίων στην Ιουδαία (7-8)!

Αφού λοιπόν τα γεγονότα τού «Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ» ταυτίζονται πέραν
πάσης αμφιβολίας με αυτά τού «Εμμανουήλ» και τα πρώτα αφορούν ξεκάθαρα μιαν εντελώς συγκεκριμένη εποχή αρκετούς αιώνες πριν από τη γέννηση τού Ιησού, ε τότε… προφανώς το ίδιο θα ισχύει και για τα δεύτερα!! Οπότε…..
..



Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

[1] «ΝΕΟΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ», 
σ. 1069,λήμμα: «παρθένος»
..
Επίσης: «ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ», 
Liddell & Scott,τόμος 3, σ. 487

[2]
Ένας Αρχαϊκός-Ελληνικός πολιτισμός στην νήσο του Πάσχα,

Ν. S. Josephson, σ. 34, εκδ. ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ

[3] Γένεσις, ΚΔ΄ 16 & Κριταί, ΚΑ΄ 12

[4] ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΒΙΒΛΟΣ, εκδ. Κ. ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΕΑ,
(ερμηνευτική απόδοση : Ι. Θ. Κολιτσάρα), τόμος 5, σ. 22

[5] Ομ, τόμος 5, σ. 20 & 24

[6] Ομ., τόμος 6, σ. 8
..
..

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

A) Γράφεις [παραθέτω μεγάλο απόσπασμα]:
«Εδώ έχουμε μια «bethulah» (Q΄:«νύμφη») να θρηνεί τον χαμό του «ba’al» της
(Q΄:«τον άνδρα τον παρθενικό της»), «που εδώ και πολύ καιρό (από τότε
που ήταν παρθένα) ήταν παντρεμένη μαζί του». Εξ αυτού, όπως
διαβάζουμε στην απολογία του Ι. Τάχου, συνάγεται ότι μια «bethulah»
ασφαλώς και είναι δυνατόν να είχε στο παρελθόν ολοκληρωμένες σεξουαλικές
σχέσεις!

Προς επίρρωσιν δε της θέσης αυτής γίνεται και επίκληση γλωσσολογικών
δεδομένων: «Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής
η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την
βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη
batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα
πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt
είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ.
Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι
επίτοκος (σε τοκετό).»

Τι διαφεύγει από τους απολογητές

Ας ξεκινήσουμε από τα σχετικώς ανώδυνα: Από τη μια διαβάζουμε ότι το
«bethulah» «δεν σημαίνει κυρίως την παρθένα, αλλά την κοπέλα που
μένει στο σπίτι του πατέρα της», κι από την άλλη ότι η bethulah του χωρίου
μας θρηνεί «για έναν άντρα που εδώ και πολύ καιρό (από τότε που ήταν
παρθένα) ήταν παντρεμένη μαζί του»! Να τον θρηνεί στο πατρικό της σπίτι;
Μμμ ... - έστω.

Ακόμα κι έτσι όμως, η λέξη «νύμφη» με την οποία μεταφράστηκε το «bethulah»
ήδη με την αρχαία σημασία της ΔΕΝ περιέγραφε πρώτιστα τη (σεξουαλικά
ενεργή) παντρεμένη γυναίκα, αλλά αναφερόταν και στην περίοδο αγνότητας
πριν από τη γαμήλια τελετή αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής. Το δε «ba’al»
μπορεί κατά κύριο λόγο πράγματι να αναφέρεται σε παντρεμένο άντρα
(και μόνο σπάνια - όχι όμως ποτέ - σε αρραβωνιαστικό), στη συγκεκριμένη
περίπτωση όμως ΔΕΝ απoδεικνύει αυτό που ισχυρίζεται η χριστιανική
απολογητική. Διότι συνεκτιμώντας τα συμφραζόμενα του εν λόγω χωρίου,
καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η θρηνούσα bethulah-νύμφη εξακολουθεί
ακόμα και μετά τον θάνατο του ba’al-ανδρός της να παραμένει παρθένα!
Γιατί; Διότι ο γάμος της προφανώς δεν πρόλαβε να σφραγισθεί μετά την περίοδο
της μνηστείας με την πρώτη συνεύρεση! Ο ήδη αρχαίος «παρθενικός ανήρ»
αναφερόταν απλώς στον πρώτο σύζυγο όπως ακριβώς μιλάμε σήμερα
για το «παρθενικό ταξίδι» ενός πλοίου ή την «παρθενική εμφάνιση» ενός
ηθοποιού! Η παρεμφερής δε έκφραση «παρθένιος ανήρ» τόνιζε την ιδιότητα
του πρώτου άντρα ως συζύγου παρθένου και (εν δυνάμει) διακορευτή.
Από ΠΟΥΘΕΝΑ δηλαδή δεν προκύπτει ότι η κοπέλα αυτή θρηνεί «για έναν
άντρα που εδώ και πολύ καιρό (από τότε που ήταν παρθένα) ήταν
παντρεμένη μαζί του»!

Το πιθανότερο είναι ο θάνατος να ήρθε ξαφνικά προτού καν το ζευγάρι
προλάβει να ολοκληρώσει τον έρωτά του - νόμιμα πλέον -, με την πρώτη
σαρκική ένωση! Το φοβερό αυτό χτύπημα της μοίρας, έστω κι αν στο εν λόγω
εδάφιο αποτελεί απλώς ένα φανταστικό σενάριο, στην πραγματική ζωή ενίοτε
συμβαίνει. Ασφαλώς όχι συχνά, όμως συμβαίνει! Το ότι δε ακριβώς αυτό
περιγράφεται και στο Ιωήλ, Α’ 8, φαίνεται όπως ήδη προανέφερα κι από
τα συμφραζόμενα:

Όπως ακριβώς οι οινοπότες δεν θα αξιώνονταν να γευτούν τον νέο οίνο
που τόσο λαχταρούσαν κι όπως οι γεωργοί δεν ήταν γραφτό να χαρούν
τη συγκομιδή τους, έτσι και η παρθένος του εδαφίου μας θρηνεί για την
ολοκλήρωση που ποτέ δεν ήρθε! Σε όλο σχεδόν το κεφάλαιο, αυτό ακριβώς
το θέμα κυριαρχεί: Τη χαρά που οι άνθρωποι με τόση λαχτάρα προσδοκούν,
στο τέλος δεν τη γεύονται! Πάντοτε κάτι μένει ανεκπλήρωτο!

Πέραν τούτου, το να καταφεύγουν οι Χριστιανοί απολογητές σε γλώσσες
άλλων αρχαίων λαών της Μ. Ανατολής για να στηρίξουν τη δική τους άποψη
σχετικά με τη σημασία του «bethulah», θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λίγο
«τυχοδιωκτικό», διότι ακόμα και ομόριζες λέξεις γλωσσών της ίδιας οικογένειας
συχνά παρουσιάζουν σημαντικότατες σημασιολογικές διαφοροποιήσεις.

Για παράδειγμα ενώ το παλαιοαγγλικό «disc» σήμαινε μόνο «γαβάθα»,
το παλαιογερμανικό του αδελφάκι «tisc» είχε ήδη και τη σημασία
του σύγχρονου «Tisch» («τραπέζι»), η υποσημασία δε του «εδέσματος»
που έχει το «dish» στη σύγχρονη Αγγλική, δεν εμφανίστηκε ποτέ στη Γερμανική.
Κι ενώ στη γλώσσα της νήσου του Πάσχα το «Hine» είναι απλώς ένα γυναικείο
όνομα, σε άλλες πολυνησιακές διαλέκτους σημαίνει κάτι (όχι εντελώς άσχετο
μεν, οπωσδήποτε όμως) διαφορετικό: «σύζυγος» στη γλώσσα των Μοριόρι
και «κορίτσι» στους Μαορί.(2)»

Αυτά ισχυρίζεσαι.

Στο http://www.arhaioplixia.org/arhaioplixia16.html#77 ε') διαβάζω:

«..ορισμένοι ισχυρίζονται ότι απλώς η «νύμφη» του παραπάνω εδαφίου είναι απλώς αρραβωνιασμένη (όχι σύζυγος), δίχως ακόμη να έχει σεξουαλικές σχέσεις. Ωστόσο αυτός είναι ο τρόπος έκφρασης για τη μεγάλη διάρκεια (οπότε δεν πρόκειται για αρραβωνιασμένη), όπως φαίνεται και απ’ τις Παροιμίες Ε’, 18 «συνευφραίνου μετὰ γυναικὸς τῆς ἐκ νεότητός σου». Επιπλέον ο μνηστήρας μιας αρραβωνιασμένης λέγεται ish κι όχι ba’al, το οποίο χρησιμοποιείται πάντα για παντρεμένο κι όχι αρραβωνιασμένο.» Άρα δεν ήταν κάποια που θρήνησε τον αρραβωνιαστικό της, με τον οποίο δεν είχε συνευρεθεί ούτε μία φορά, αλλά μία παντρεμένη, βιολογικά μη-παρθένα.

Δεν καταλαβαίνω επίσης τις αναφορές στις πολυνησιακές γλώσσες καθώς και στην αγγλική-γερμανική. Στα δύο αυτά παραδείγματά σου υπάρχει α) διαφορά στη σημασία της ίδιας λέξης, από γλώσσα σε γλώσσα, β) χρονικό διάστημα γ) απόσταση (θάλασσα, ωκεανός). Αντίθετα, στα παραδείγματα (Ακκάδιοι κ.ά.) της χρήσης της λέξης betulah, απ' όσο φαίνεται, 3) δεν υπάρχει αντίστοιχη ή τόση μεγάλη χωροχρονική απόσταση και 4) δεν υπάρχει διαφορά στη σημασία της ίδιας λέξης, από γλώσσα σε γλώσσα (όταν υπάρχει, αυτή δείχνεται). 5) Μάλιστα στα Σουμεριακά και Ακκαδικά η βιολογικά παρθένος αναφέρεται περιφραστικά «μία που δεν διακορεύτηκε».

Β) Almah-Bethulah:
1) η almah ΠΟΤΕ δεν σημαίνει (στα άλλα εδάφια, ΠΔ ή αλλού) την βιολογικά μη-παρθένα, όσο κι αν σημαίνει (εκτός από την βιολογικώς παρθένα) την νέα κοπέλα.
2) αντίθετα, η bethulah ενίοτε μπορεί να σημαίνει και την βιολογικώς μη-παρθένα.
3) η λέξη "νεανίς" (που σύμφωνα με ορισμένους θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν οι Ο', επειδή "η almah δεν σημαίνει την βιολογικώς παρθένο") σημαίνει (για τους Ο') ενίοτε την βιολογικώς παρθένα. Δεδομένου του πλαισίου της εποχής (εκτός από βιασμένες οι μη παντρεμένες δεν συνευρίσκονταν εκτός γάμου), το νεανίς δεν είναι αδύνατο να σημαίνει την βιολογικά παρθένο.
4) bethulah στον Ησαΐα
α) 23, 12: θυγατέρα
β) 37, 22: ομοίως
γ) 62, 5: νύμφη

5) χρήσεις της Bethulah στην Π.Δ. που δεν συνεπάγονται βιολογικώς παρθένες κοπέλες.
α) Λευιτικό 31, 14 χήραν δὲ καὶ ἐκβεβλημένην καὶ βεβηλωμένην καὶ πόρνην, ταύτας οὐ λήψεται, ἀλλ᾿ ἢ παρθένον ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ λήψεται γυναῖκα
β) Εσθήρ 2, 17-19, οι παρθένες [του χαρεμιού του πέρση βασιλιά].. πόσο παρθένες ήταν, αφού ήταν εκεί ήδη πριν εισέλθει η Εσθήρ;
γ) Δευτερονόμιο, 32, 25, όπου η έμφαση (και στην επίμαχη λέξη) δίδεται στην ηλικία, διότι γράφεται «νεανίσκος σὺν παρθένῳ, θηλάζων μετὰ καθεστηκότος πρεσβύτου», δλδ νέοι και νέες, βρέφη και γέροι. Άρα η λ. σημαίνει και κάτι άλλο εκτός από την βιολογικά παρθένα.
δ) Αριθμοί 31, 18 «καὶ πᾶσαν τὴν ἀπαρτίαν τῶν γυναικῶν, ἥτις οὐκ οἶδε κοίτην ἄρσενος». Το γ) και το δ) συνδυαζόμενα συνεπάγονται ότι κάποια bethula θα μπορούσε να ΜΗΝ είναι βιολογικώς παρθένα.

Αλλά τι σημασία θα είχε, ακόμη κι αν η λ. αυτή σήμαινε μόνο την βιολογικώς παρθένα, εφόσον η λ. almah σημαίνει μόνο την βιολογικώς παρθένα;

Γ) το θέμα του ενεστώτα αντί μέλλοντος.
1)Δεν είναι τόσο σημαντικό. Ενεστώτας αντί για μέλλοντα χρησιμοποιείται ενίοτε και στα Ελληνικά και στα Γερμανικά νομίζω. Ειδικά όταν πρόκειται για προφητεία, όπου ο προφήτης "βλέπει" και το μέλλον γίνεται στα μάτια του παρόν.

Παίρνω ένα παράδειγμα μόνο. Το Κριταί ΙΓ', 5. ἰδοὺ σὺ ἐν γαστρὶ ἔχεις καὶ τέξῃ υἱόν. Το "έχεις" είναι αναμφίβολα, από το κείμενο πριν (ειδικά τον στίχ. 3) και μετά, αναφερόμενο στο μέλλον. Άρα ο ενεστώτας ενίοτε σημαίνει μέλλοντα.

2) το "ιδού" (hinneh) εκτός του ότι σε μία ενόραση ή προφητεία το παρόν και το μέλλον μπερδεύονται [οπότε δεν είναι απαραίτητα η παρθένα εκείνη, δίπλα ή η σύγχρονη τού προφήτη, για την οποία αναφέρεται κανείς λέγοντας "να! (αυτή η συγκεκριμένη)"], όταν ακολουθείται από την μετοχή ("εγκυμονούσα") [εδώ: yoledet] αναφέρεται κανονικά-συνήθως στο μέλλον και όχι στο παρόν (σύμφωνα με τους Bruce Waltke and M. O'Connor, An Introduction to Biblical Hebrew Syntax, Eisenbrauns:1990)

3) Ο Ιουδαίος φιλόλογος H. Ginsberg, στην Ency. Judacia, λ. "Immanuel" αναφέρει ότι η harah πρέπει να σημαίνει «θα γεννήσει».

Δ) ξανά για το «ιδού». Το hinneh ή hin (ιδού) στον Ησαΐα χρησιμοποιείται κυρίως για να υποδηλώσει μέλλον. Σπάνια – εξαιρούμε εδώ τον επίμαχο στίχο – σημαίνει το παρόν, στον ίδιο συγγραφέα.

Ε) «Καλέσεις» (Ησαΐας). Θα ζούσε το έτος 1 ο Ησαΐας, ώστε να το ονοματοδοτήσει Εμμανουήλ; «Καλέσουσι». Ο άγγελος μιλά στον Ιωσήφ – όχι στη Μαρία. Η περίπτωση όπου οι άλλοι, πλην Ιωσήφ, «καλέσουσι» Εμμανουήλ το παιδί δεν αντιφάσκει με την προφητεία προς τον Ησαΐα «θα καλέσεις εσύ» το παιδί Εμμανουήλ. Γιατί ο Ησαΐας εκπροσωπεί, στον καιρό που του γνωστοποιήθηκε η προφητεία, τους μελλοντικούς πολλούς, οι οποίοι θα «καλέσουν» στο μέλλον έτσι το νεογέννητο. Και η Μαρία είναι μία από αυτούς που θα «καλέσουν» το παιδί Εμμανουήλ.

Κώστας είπε...

Αγαπητέ Γιάννη,

σ’ ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σου επί των οποίων και τοποθετούμαι:

α. Στο κείμενό μου δεν ισχυρίζομαι ότι το ζευγάρι στο Ιωήλ ήταν
μνηστευμένο. Ξαναδές αν θες το επίμαχο σημείο. Ασπάζομαι την επικρατούσα ερμηνεία τού «ba’al» ως συζύγου, αλλά παράλληλα
πιθανολογώ ότι οι νεόνυμφοι δεν πρόλαβαν καν να επισφραγίσουν τον γάμο τους με την πρώτη συνεύρεση
γιατί τους χώρισε ο θάνατος. Προς επίρρωσιν δε τής ερμηνείας αυτής παραπέμπω στα συμφραζόμενα τα οποία μιλούν ξεκάθαρα για μια ολοκλήρωση που στο τέλος ΔΕΝ έρχεται. Η ερμηνεία συνεπώς ότι το
ζευγάρι δεν είχε προλάβει να συνευρεθεί σεξουαλικά, διαθέτει, νομίζω, σαφές κειμενογλωσσολογικό έρεισμα.

Ως εκ τούτου το συμπέρασμα ότι η έγγαμη κατάσταση τής bethulah του εδαφίου μας, αυτόματα αποκλείει και την περίπτωση παρθενίας, με βρίσκει ριζικά αντίθετο.

β. Αναφορικά με τις ενστάσεις σου στις γλωσσολογικές μου παρατηρήσεις, να διευκρινίσω
τα εξής:

1ον: Δεν συνέκρινα τις πολυνησιακές γλώσσες με τις Γερμανικές, δηλαδή μία
γλωσσική οικογένεια με μία άλλη, εντελώς διαφορετική, αλλά ισότιμους εκπροσώπους τής κάθε μίας ξεχωριστά μεταξύ τους.

2ον: Ούτε στα παραδείγματα που ανέφερα υπάρχει μεγάλη χωροχρονική απόσταση. Διότι η Πολυνησία απαρτίζεται ως γνωστόν από διάφορα νησιά και νησιωτικές συστάδες που
εξ ορισμού στοιχειοθετούν εγγύτητα, ενώ παρά τις κατά περίπτωση μεγάλες γεωγραφικές αποστάσεις που χώριζαν το ένα σύμπλεγμα από το άλλο, οι πρώτοι
Πολυνήσιοι που είχαν εξορμήσει από την Ασία αποδεδειγμένα διατηρούσαν επαφές μεταξύ τους.

Το ίδιο ισχύει και για τη σχέση μεταξύ Αγγλικών και Γερμανικών.
Τα Αγγλικά δεν είναι παρά η μετεξέλιξη της γλώσσας των γερμανικών φύλων που κατέβηκαν
απ’ τον Βορρά (Γιούτων, Σαξόνων, Άγγλων και Φρεισίων) καταλαμβάνοντας τη Μ. Βρετανία. Τόσο η εποχή λοιπόν όσο και η αρχική κοιτίδα ήταν απόλυτα ομοιογενής.

3ον: Για τα παραδείγματα που ανέφερα επισημαίνεις ότι η σημασία των λέξεων από γλώσσα σε γλώσσα διαφέρει. Μα, αυτό ακριβώς ήθελα να καταδείξω, Γιάννη! Ότι επειδή το «Hine» στη γλώσσα των Μαορί σημαίνει «κορίτσι» δεν έπεται ότι και στις υπόλοιπες πολυνησιακές διαλέκτους διατηρείται η σημασία αυτή.

Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν, το ότι
οι αντίστοιχες τού «bethulah» ομόριζες λέξεις άλλων λαών της Μ. Ανατολής σημαίνουν το Α, σε καμία απολύτως περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι και η εβραϊκή λέξη πρέπει να σημαίνει το ίδιο! Κάτι τέτοιο από
γλωσσολογική άποψη απλά δεν ευσταθεί. Πόσο μάλλον όταν οι σημασιολογικές αποκλίσεις δεν αποκλείουν ρητά την παρθενία. Τουλάχιστον όχι στα Ακκαδικά.
Το ότι τώρα στην Ουγκαρίτ και στα αραμαϊκά κείμενα η έννοια της παρθενίας προφανώς θα πρέπει να αποκλειστεί, ασφαλώς και ΔΕΝ
«αφαιρεί» κάτι από το εβραϊκό bethulah! Έτερον-εκάτερον.

γ. Σχετικά με το πώς θα έπρεπε να προσεγγίσει κανείς ερμηνευτικά τις λέξεις «’almah» και «bethulah»,
θα μού επιτρέψεις να επιμείνω σε μία σημαντικότατη παράμετρο
πού είτε σού διέφυγε κατά την ανάγνωση τού κειμένου είτε απλώς δεν σε πείθει:

Το «’almah» λοιπόν αναφέρεται μόνο ΣΥΝΔΗΛΩΤΙΚΑ σε ανέγγιχτη παρθένο, από σπόντα δηλαδή για να το πούμε λαϊκά! Προϋποθέτει την παρθενία μόνο στον βαθμό που την προϋποθέτουν και οι λέξεις
«κοριτσάκι», «παιδί», «μωρό» ή ακόμα και … «έμβρυο»! Ίσως σου φανεί τώρα ότι υπερβάλλω, όμως
εγώ μιλώ εντελώς σοβαρά και κυριολεκτώ. - Ένα παράδειγμα
βγαλμένο από την καθημερινή μας πραγματικότητα:

Ο χαζοθείος θαυμάζοντας την πανέμορφη 8χρονη ανιψιά του, προφητεύει: «Αυτό το κορίτσι θα κάψει πολλές καρδιές!». Στη συγκεκριμένη περίπτωση το κοριτσάκι πράγματι λογικά θα
είναι ακόμα παρθένα. Αναφερόταν όμως εδώ ο θείος στο γεγονός αυτό;

Όπου λοιπόν στα βιβλικά κείμενα χρησιμοποιήθηκε το «’almah», οι συγγραφείς είχαν την παρθενία
στο μυαλό τους όσο την έχουμε κι εμείς όταν μιλάμε για μωρά, παιδάκια και κοριτσάκια!

δ. Αναφορικά με τα τέσσερα εδάφια στα οποία με παρέπεμψες με την επισήμανση ότι εκεί το «bethulah» δεν μπορεί να αναφέρεται σε ανέγγιχτες παρθένους, έχω να πω
τα εξής:

Το 1ο χωρίο - αν δεν μου διαφεύγει κάποια καθοριστικής σημασίας λεπτομέρεια ή εσύ δεν μπέρδεψες κάτι - στην πραγματικότητα ΔΕΝ ενισχύει την ένστασή σου, αλλά την ανατρέπει!

Κατ’ αρχάς, Λευιτικό, ΛΑ΄(31) δεν υπάρχει. Το εδάφιο που εννούσες ήταν τελικά το Λευιτικό ΚΑ΄, 14. Το χωρίο αυτό λοιπόν απαγορεύει ρητά στον αρχιερέα να παντρεύεται
χήρα, διαζευγμένη, διακορευμένη ή πόρνη και καθορίζει ότι η σύζυγος του θα πρέπει να είναι ΠΑΡΘΕΝΟΣ (bethulah) εκ του γένους του!
Η λέξη «bethulah» δηλαδή εδώ αναφέρεται ρητά και πέραν πάσης αμφισβήτησης σε ΑΝΕΓΓΙΧΤΗ παρθένο!

Όσον αφορά το 4ο (Αριθμοί, ΛΑ΄ 18) και τη συμπληρωματική πληροφορία «ήτις ουκ είδε κοίτην άρσενος», στο αρχικό μου κείμενο τοποθετήθηκα διεξοδικά επί τού θέματος. Τέτοιου είδους προσθήκες είναι πασιφανώς απλές πλεοναστικές διατυπώσεις που ενίοτε χρησιμοποιούνται ως λογοτεχνικά μέσα.

Όμως ούτε το 3ο εδάφιο (Εσθήρ, Β΄ 17-19) αποδεικνύει αυτό που θα μπορούσε κανείς βιαστικά να συναγάγει από το γεγονός τής παρουσίας όλων αυτών των bethulοth στο χαρέμι τού Αρταξέρξη (πιθανότατα, τού Ξέρξη).

Πρώτον, οι Εβδομήκοντα μετέφρασαν εδώ «παρθένους». Συνεπώς το να επιμένει κανείς παρ’ όλα αυτά ότι εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με αδιακόρευτες κοπέλες, τού στερεί αυτόματα και το δικαίωμα να συνάγει από το «παρθένος» του Ησαΐας, Ζ΄ 14 βιολογική παρθενία!

Εκτός αυτού, από πού προκύπτει ότι κάθε γυναίκα που βρισκόταν στο χαρέμι ήταν απαραιτήτως και σεξουαλικά ενεργή; Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό. Έτσι τουλάχιστον μας λένε τα ίδια τα κείμενα: Έως ότου οδηγηθούν
οι νεαρές παρθένες (naarath bethuloth) στον βασιλιά, έπρεπε να περάσουν 12 ολόκληροι μήνες. Κατά την περίοδο αυτή οι κοπέλες εξακολουθούσαν να παραμένουν στον γυναικωνίτη ΑΝΕΓΓΙΧΤΕΣ. Το ίδιο λοιπόν συνέβη και με την Εσθήρ. Κι όταν πια ήρθε η σειρά της, ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε και την επέλεξε. Συνεπώς μέχρι εδώ δεν υπάρχει κανένα απολύτως παράδοξο. Στο χαρέμι βεβαίως και υπήρχαν παρθένες!

Η συνέχεια ωστόσο, και συγκεκριμένα το χωρίο 19 είναι προβληματική. Διότι άλλα λέει
στους Εβδομήκοντα, και άλλα στις υπόλοιπες μεταφράσεις (μεταξύ των οποίων και στου Βάμβα)!
Το εν λόγω χωρίο στους Εβδομήκοντα
απλώς αναφέρει ότι ο Μαρδοχαίος εξακολουθούσε να υπηρετεί
στη βασιλική αυλή. Στου Βάμβα όμως διαβάζουμε ότι «αι παρθένοι συνήχθησαν την δευτέραν φοράν, τότε εκάθησεν ο Μαροδοχαίος εν τη βασιλική πύλη» - το ίδιο και στη μετάφραση τού Βασιλέως Ιακώβου (And when the virgins were gathered together the second time, then Mordecai sat in the king's gate). Ο Λούθηρος ωστόσο δεν μιλά για μια δεύτερη συγκέντρωση
ΤΩΝ (υπόλοιπων)παρθένων, αλλά σκέτο «παρθένων» (Und da man das anderemal Jungfrauen versammelte, saß Mardochai im Tor des Königs). Η εκδοχή αυτή μάλιστα δεδομένου ότι
στην Εβραϊκή δεν υπάρχει οριστικό άρθρο, ουδόλως ξενίζει. Ακόμα όμως κι αν επιλέξουμε την εκδοχή οι εν λόγω bethuloth να ήταν οι ίδιες μ’ εκείνες του χωρίου 17, κάλλιστα μπορεί να δεχθεί κανείς ότι ο όρος χρησιμοποιήθηκε εδώ καταχρηστικά μια και κατά πάσα πιθανότητα
περιλάμβανε και κοπέλες που δεν είχαν ακόμα «δοκιμαστεί» από τον βασιλιά.

Πέραν τούτου και παρά τη σαφή, θέλω να πιστεύω, θέση που πήρα στο ζήτημα που έθεσες, θα πρέπει εδώ να επισημάνω ότι οι Ορθόδοξοι ΔΕΝ νομιμοποιούνται να επικαλούνται το χωρίο 19 αφού όπως προανέφερα, δεν περιλαμβάνεται στους Εβδομήκοντα.

Αναφορικά τώρα με το 2ο εδάφιο που επικαλέστηκες (Δευτερονόμιο, ΛΒ΄ 25), πράγματι η έμφαση στη συγκεκριμένη περίπτωση δίνεται στην ηλικία. Άρα, συμπεραίνεις, το
«bethulah» μπορεί να σημαίνει και κάτι άλλο. - Μήπως τη νεαρή και άγαμη ΠΑΡΘΕΝΑ που μένει ακόμα στο πατρικό της σπίτι;

ε. Σχετικά με τη χρήση του ενεστώτα ως μέλλοντα, έχεις δίκιο μόνο ως προς το γεγονός ότι το φαινόμενο αυτό υπάρχει και στη γλώσσα μας όπως επίσης και στα Γερμανικά. Η διαφορά όμως είναι ότι, πρώτον, κατά κανόνα απαιτείται και ένας χρονικός προσδιορισμός που καθιστά σαφές ότι μιλάμε για ένα μελλοντικό γεγονός και δεύτερον, στα Ελληνικά η συγκεκριμένη χρήση τού ενεστώτα απαντά σχεδόν μόνο σε έναν περιορισμένο αριθμό ρημάτων κίνησης (όπως το «έρχομαι» και το «φεύγω») και σχεδόν πάντα με αναφορά στο ΑΜΕΣΟ μέλλον.

στ. Στο Κριταί ΙΓ', 5 το συμπέρασμα σου ότι το «εν γαστρί έχεις» δεδομένου ότι έχει ήδη προηγηθεί το «συλλήψει υιόν» τού εδαφίου 3, στην πραγματικότητα αναφέρεται στο μέλλον, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Αν όντως ίσχυε αυτό, γιατί δεν εφαρμόστηκε
το ίδιο και δύο μόλις λέξεις παραπέρα παρά προτιμήθηκε ο μέλλοντας «τέξη»; Το επαναλαμβάνω, Γιάννη, γιατί έχει σημασία: Μόλις δύο λέξεις μετά τον υποτιθέμενο
μελλοντικό ενεστώτα χρησιμοποιήθηκε ένας καθαρός μέλλοντας! Γιατί;

Προσωπικά βλέπω δύο εκδοχές: Είτε η θαυματουργική σύλληψη που προαναγγέλθηκε στο χωρίο 3 να παρουσιάζεται στο 5 ως ήδη εκπληρωθείσα, είτε το «έχεις» να ήταν απλώς ένα μεταφραστικό ολίσθημα. Σε μερικές διαδυκτιακές βίβλους του εξωτερικού μάλιστα στο επίμαχο σημείο των Q' δεν υπάρχει ο ενεστώτας «έχεις» αλλά όντως ο μέλλοντας «έξεις»!

ζ. Για το «ιδού», ο ισχυρισμός ότι στην προφητεία επικαλύπτεται το παρόν με το μέλλον αφήνει κατά αθέμιτο τρόπο ευρύτατο πεδίο ερμηνειών προς όφελος των χριστιανών, μα ούτως ή άλλως δεν αρκεί για να εξαφανιστούν και όλα τα υπόλοιπα κενά.

Εκτός αυτού, και εδώ γεννάται το ίδιο ερώτημα που ανέφερα παραπάνω: Aν ο Ησαΐας τη στιγμή της προφητείας όντως βίωνε ενορατικά τα μέλλοντα γενέσθαι, γιατί δεν χρησιμοποίησε (μελλοντικό) ενεστώτα αλλά μέλλοντα; Το ερώτημα αυτό είναι, νομίζω, εύλογο.

η. Σχετικά με την παρατήρησή σου ότι σύμφωνα με τους Waltke και O'Connor το «hinneh» συνδυασμένο με τη μετοχή ενεστώτα «yoledet» αναφέρεται στο μέλλον, δεν νομίζω να είπα κάτι διαφορετικό. Επισήμανα ωστόσο ότι το μελλοντικό αυτό γεγονός που περιγράφεται, είναι ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ!

θ. Για τον Ginsberg: Kατ’ αρχάς δεν είπε ότι το «harah» πρέπει να σημαίνει «θα γεννήσει», αλλά
«θα συλλάβει». Ανεξάρτητα απ’ αυτό όμως, όπως διεξοδικά αναλύω στο αρχικό μου κείμενο, ο μέλλοντας τού «harah» είναι «tahar». Στην πραγματικότητα, είπαμε, δεν έχουμε
να κάνουμε με ρήμα εδώ, αλλά με επίθετο (έγκυος). Εξήγησα επίσης αναλυτικά για ποιον λόγο το επίθετο αυτό πιθανότατα αναφέρεται στο παρόν, αφήνοντας πάντως ένα μικρό παραθυράκι να έχουμε όντως μέλλοντα. Ακόμα κι έτσι όμως το «v'yoledet» που ακολουθεί
και που όπως είπαμε αναφέρεται σε ένα ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ γεγονός, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αποδοχή τής χριστιανικής ερμηνείας.

ι. Σχετικά με τις παρατηρήσεις σου για το ζήτημα τής ονοματοδοσίας, διαφωνώ ριζικά με την άποψή σου ότι το «καλέσουσιν» τού Ματθαίου ουδόλως αντιφάσκει προς το
«καλέσεις» τού Ησαΐα αφού
το πρώτο εμπεριέχει το δεύτερο.
Ο Χρυσόστομος σχολιάζοντας το Κατά Ματθαίον είναι απόλυτα σαφής, ξαναδιάβασε τα λόγια του αν θες:

«Δεν είπε ‘‘θα ονομάσης”, αλλά ‘‘θα ονομάσουν”.

Η πρώτη, αναιρετική, πρόταση
αφήνει πέραν πάσης αμφιβολίας την Παναγία απ’ έξω.

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η :

Προετοιμάζοντας τις απαντήσεις μου διαπίστωσα ότι στην αρχική μου
ανάρτηση παρεισέφρησε ένα λάθος επικόλλησης το οποίο θα μπορούσε
να με θέσει προ της κατηγορίας
ότι ισχυρίζομαι πράγματα που αποδεδειγμένα δεν αληθεύουν!

Συγκεκριμένα, προς το τέλος τής ενότητας με τίτλο «Τι ακριβώς σημαίνει το ‘‘harah”» έγραφα:

«3ον: Το ‘‘ιδού” από τις συνολικά 8 φορές που απαντά στην Παλαιά Διαθήκη,στις 7 ακολουθείται αμέσως από ενεστώτα και μόνο στο Ησαΐας, Ζ΄ 14 από μέλλοντα:

• Γένεσις, ΙΣΤ΄ 11 (ιδού, συ εν γαστρί έχεις)
• Κριταί ΙΓ΄ 5 & 7 (ιδού, συ εν γαστρί έχεις)
• Άσμα Α΄ 15 (δις) (ιδού, ει καλή)
• Άσμα Δ΄ 1 (δις) (ιδού, ει καλή)»

Το λάθος που έγινε εδώ ήταν ότι η παρένθεση με τη διευκρίνιση πως στα παραπάνω εδάφια η πρωτότυπη εβραϊκή λέξη για το «ιδού» ήταν το ταυτόσημο «hinnach» (και όχι το «hinneh»), εκ παραδρομής ποτέ δεν επικολλήθηκε!

Ζητώ λοιπόν συγγνώμη για την αθέλητη αυτή ανακρίβεια την οποία και αποκατέστησα αμέσως μόλις την αντιλήφθηκα.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Κώστα,

για το εδάφιο του Ιωήλ: δε βλέπω ότι το κείμενο μιλά για μια μη ερχόμενη ολοκλήρωση. Αν ήταν έτσι, τότε θα προστίθετο κάτι σαν «πριν την πρώτη βραδιά του γάμου». Η ερμηνεία σου βασίζεται στην υπόθεση ότι εννοείται συγκεκριμένα το διάστημα πριν την πρώτη συνεύρεση – διόλου κάτι τέτοιο εννοείται, δίχως διευκρίνηση· εννοείται επομένως κάτι γενικότερο, ότι ο άντρας, τον οποίο είχε εξαρχής (ως παρθένα). Εκτός κι αν ο συγγραφέας εννοεί την περίπτωση της περίπτωσης και ταυτόχρονα δεν λέει ότι αυτήν εννοεί (κι όχι την απλή περίπτωση, μια γυναίκα που είχε συνευρεθεί με τον μοναδικό της άντρα, ο οποίος πέθανε) ενώ από την άλλη στην ΠΔ καταφεύγουν (κατά τη γνώμη σου) σε πλεονασμούς τύπου Αριθμοί ΛΑ. Δηλαδή όποτε χρειάζεται επεξήγηση δεν δίδεται και όποτε δεν χρειάζεται δίδεται; Με τι στοιχεία αυτό;

Για τη σύγκριση με τις πολυνησιακές γλώσσες. Οι σημασιολογικές αποκλίσεις αποκλείουν ρητά την βιολογική παρθενία – εκτός κι αν ρητά κάτι τέτοιο υποδηλώνεται. Πράγμα που συμβαίνει ακριβώς το ίδιο και στα παραδείγματα της bethulah για την ρητά οποία αναφέρεται ότι κανείς δεν την είχε αγγίξει ώς τώρα.

Για την almah. Ακόμη κι αν αναφερόταν σε κοριτσάκια (μη ξεχνάς την μικρή ηλικία γάμου τότε), πάλι πρόκειται για βιολογικά παρθένα. Αν πάλι πρόκειται για νεανίδα, δεν αποκλείει αυτή η λέξη την βιολογική παρθενικότητα. Συνεπώς η λ. almah και με τις δύο έννοιες σημαίνει την βιολογικά παρθένα. Αλλά αρκεί το αντίστροφο: ότι δεν σημαίνει ποτέ την βιολογικά μη παρθένα.

Επίσης πρέπει να παρατηρήσω πως δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι το «ἥτις οὐκ οἶδε κοίτην ἄρσενος» είναι πλεονασμός, δεδομένου ότι οι Ο’ μεταφράζουν την bethulah σε «γυναίκα». Ακριβώς επειδή έχουν υπόψιν τους την αμφισημία της εβραϊκής λέξης, γράφουν για γυναίκα που δεν έχει σεξουαλικές σχέσεις και όχι για «γυναίκα» απλώς ή ακόμη περισσότερο για «παρθένα». Οι επεξηγήσεις δεν είναι πλεονασμοί.

Για το βιβλίο της Εσθήρ. Ασφαλώς οι Ορθόδοξοι δεν νομιμοποιούνται να θεωρούν το διαφορετικό εβραϊκό κείμενο τμήμα της Παλαιάς Διαθήκης, ωστόσο εδώ μιλάμε για το αν, έστω σύμφωνα με ένα εβραϊκό μη χριστιανικό κείμενο, οι παρθένες παραμένουν παρθένες.


Στο Κριταί ΙΓ, 5 είναι προφανές ότι ο άγγελος μιλά ότι θα συλλάβει η γυναίκα, ακριβώς βασιζόμενος στην χρήση του ενεστώτα ως μέλλοντα (κι εδώ εφαρμόζεται μάλιστα η άποψή σου ότι αυτή η χρήση προϋποθέτει άμεσο μέλλον). Είναι προφανές ότι η γυναίκα ώς εκείνη τη στιγμή δεν έχει γεννήσει-συλλάβει, αλλά θα συλλάβει (συλλήψη) υιό. Ιδού εν γαστρί έχεις = συλλήψη υιόν= μέλλοντες και οι δύο. Μάλιστα απαιτείται, λογικά, πρώτα να συλλάβει κάποια (δεν έχει συλλάβει όμως αυτή ακόμη, ΘΑ συλλάβει) ώστε μετά να έχει το έμβρυο μέσα της. Η παράλληλη χρήση ενεστώτα και μέλλοντα αμέσως μετά δεν συνιστά πρόβλημα. «Πάω απέναντι και θα φάω εκεί». Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο.
3 καὶ ὤφθη ἄγγελος Κυρίου πρὸς τὴν γυναῖκα, καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· ἰδοὺ σὺ στεῖρα καὶ οὐ τέτοκας, καὶ συλλήψῃ υἱόν. 4 καὶ νῦν φύλαξαι δὴ καὶ μὴ πίῃς οἶνον καὶ μέθυσμα καὶ μὴ φάγῃς πᾶν ἀκάθαρτον· 5 ὅτι ἰδοὺ σὺ ἐν γαστρὶ ἔχεις καὶ τέξῃ υἱόν,

Ότι το έχεις δεν είναι μεταφραστικό ολίσθημα φαίνεται από τη συχνή επανάληψή του αλλά και από το απλό γεγονός ότι ο ενεστώτας χρησιμοποιείται ως μέλλοντας. Για την πρώτη εκδοχή που αναφέρεις («η θαυματουργική σύλληψη που προαναγγέλθηκε στο χωρίο 3 να παρουσιάζεται στο 5 ως ήδη εκπληρωθείσα») δεν υπάρχει καμμία ένδειξη, το αντίθετο, ξυπνά η γυναίκα και διηγείται (στ. 6) στον άνδρα της, δίχως κανένα χρονικό άλμα, από το μέλλον στο παρελθόν ή το παρόν.

Αναρωτιέσαι «Aν ο Ησαΐας τη στιγμή της προφητείας όντως βίωνε ενορατικά τα μέλλοντα γενέσθαι, γιατί δεν χρησιμοποίησε (μελλοντικό) ενεστώτα αλλά μέλλοντα;», ωστόσο καταρχήν χρησιμοποίησε εν μέρει και μέλλοντα, ενώ η σύγχυση-ταύτιση μελλοντικού ενεστώτα και μέλλοντος σε μία ενόραση (όπου χάνεται η αίσθηση του χρόνου) δεν είναι και τόσο σοβαρό πρόβλημα. Όσο για τα κενά που αναφέρεις, δε νομίζω ότι υπάρχουν τέτοια. Τουλάχιστον πιθανολογώντας, το «ιδού» αναφέρεται περισσότερο στο μέλλον παρά στο άμεσο παρόν.

Για τον Ginsberg. Δεν είπε ότι «θα γεννήσει» αλλά μόνο ότι η εβραϊκή φράση σημαίνει «θα συλλάβει»· δηλαδή τι εννοούσε ο άνθρωπος; Ότι η almah θα συλλάβει αλλά ύστερα θα αποβάλλει και δε θα γεννήσει; Δε θα τρελαθούμε κι όλας.Ότι ο μέλλοντας είναι tahar δεν έχει καμμία σημασία, γιατί ο ενεστώτας αναφέρεται και στο μέλλον. Άλλωστε από τη μία αποδέχεσαι την μελλοντικότητα που προκύπτει από το hinneh κι από την άλλη αρνείσαι την αναφορά σε μέλλον (όταν δεν προσπαθείς να το ερμηνεύσεις ως «επικείμενο» μελλον) επιχειρηματολογείς βάσει του προδήλως εσφαλμένου επιχειρήματος του tahar.

Για το «καλέσουσι» και το «καλέσεις». Το «θα ονομάσεις» απευθύνεται από το Θεό στον Ησαΐα, ο οποίος εκπροσωπεί τους (πιστούς) Ιουδαίους μιας μελλοντικής εποχής, στην οποία θα ζει και η Παναγία (αφού αυτή θα γεννήσει τον Εμμανουήλ), η οποία προφανώς θα είναι πιστή και συνεπώς στο πρόσωπο του παιδιού θα δει τον Εμμανουήλ. Το «θα ονομάσουν» απευθύνεται από τον άγγελο στον Ιωσήφ και αναφέρεται στο πλήθος των πιστών Ιουδαίων της εποχής εκείνης, στους οποίους συγκαταλέγεται (γιατι όχι άραγε;) και η Παναγία.

Κώστας είπε...

Γεια σου Γιάννη,

και σ’ ευχαριστώ για τις νέες σου παρατηρήσεις.

► Σχετικά με το Ιωήλ, δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να προσθέσω κάποιο άλλο στοιχείο που να συνηγορεί υπέρ της ερμηνείας που ασπάζομαι. Εσύ απορρίπτεις την άποψη ότι σχεδόν σ’ ολόκληρο το κεφάλαιο τα συμφραζόμενα μιλούν για μια ολοκλήρωση που ποτέ δεν έρχεται. Στην αρχική μου ανάρτηση όμως στήριξα το συμπέρασμα αυτό με απόλυτη σαφήνεια. Όταν τα εδάφια
6-7 λένε ότι οι οινοπότες δεν επρόκειτο να γευτούν ξανά τη χαρά
της μέθης μια και τ’ αμπέλια τους είχαν καταστραφεί ολοκληρωτικά, κι όταν το 11 περιγράφει τον θρήνο των γεωργών για τη σοδειά που τόσο καρτερούσαν, μα τώρα είχε οριστικά χαθεί, δεν βλέπω πώς είναι δυνατόν να μην βλέπεις ότι το κυρίαρχο θέμα εδώ είναι πως αυτό που οι άνθρωποι αναμένουν με λαχτάρα, στο τέλος χάνεται;!

► Για το ζήτημα των πλεοναστικών διατυπώσεων στην Π. Δ. και το ρητορικό σου ερώτημα «Δηλαδή όποτε χρειάζεται επεξήγηση δεν δίδεται και όποτε δεν χρειάζεται δίδεται;», έχω να πω τα εξής:

1ον: Το ότι στο επίμαχο εδάφιο τού Ιωήλ απαιτείται κάποια επεξήγηση, ουδόλως με βρίσκει σύμφωνο. Το ότι απαιτείται, το πιστεύουν αποκλειστικά και μόνο όσοι αμφισβητούν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι σε κανένα λεξικό τής Εβραϊκής δεν υπάρχει δίπλα από το
λήμμα «bethulah» η λέξη «παρθένα».

2ον: Ας αποφύγουμε καλύτερα τις γενικεύσεις. - Όποτε απαιτείται εξήγηση, αυτή δίνεται, ενώ μόνο
ΜΕΡΙΚΕΣ φορές δίνεται παρ’ όλο που δεν απαιτείται! Τότε έχουμε το πασίγνωστο λογοτεχνικό μέσο τού πλεονασμού. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να αμφισβητείς
τη δύναμη τού γλωσσικού αυτού φαινομένου (το οποίο στην αρχική μου ανάρτηση αναλύθηκε λεπτομερώς);

3ον: Όσον αφορά το Αριθμοί, ΛΑ΄ 18 και τη συμπληρωματική πληροφορία «ήτις ουκ είδε κοίτην άρσενος», απορρίπτεις διαρρήδην την πιθανότητα να πρόκειται περί πλεοναστικής διατύπωσης και τάσσεσαι υπέρ της άποψης ότι έχουμε σαφώς να κάνουμε με μία επεξήγηση. Κανένα πρόβλημα, Γιάννη. Όμως θα πρέπει να δοθεί και μια ικανοποιητική εξήγηση για το γεγονός που με περίσσια έμφαση τόνισα στο αρχικό κείμενο ότι από τις 50-51 φορές που χρησιμοποιείται
το «bethulah» στην Π.Δ., μόνο 3 συνοδεύεται από ανάλογη διευκρίνιση!! Για ποιόν λόγο, Γιάννη; Θεωρείς όντως αυτές τις μετρημένες στα δάχτυλα του - παρά κάτι - ενός χεριού περιπτώσεις αρκετές για να τεκμηριωθεί η πολυπόθητη ασάφεια του «bethulah»;

Στην αρχική μου ανάρτηση ένα από τα τρία απολύτως τυχαία παραδείγματα πλεοναστικών
διατυπώσεων που παρέθεσα ήταν και η φράση «Είναι στείρα, δεν μπορεί να κάνει παιδιά». Κατά ... διαβολική σύμπτωση όμως η ίδια σχεδόν φράση υπάρχει και στο Κριταί ΙΓ΄, και μάλιστα σε δύο συνεχόμενα εδάφια! Εκεί λοιπόν διαβάζουμε στο 2 ότι η γυναίκα τού Μανωέ ήταν «ΣΤΕΙΡΑ και ΟΥΚ ΕΤΕΚΕ»!! Και πάνω που αρχίζει κανείς να ... υποψιάζεται ποια ήταν η σημασία της λέξης «στείρα» εδώ, έρχεται και το επόμενο χωρίο, το 3, για να μην μείνει πια ούτε η παραμικρή αμφιβολία! Εμφανίζεται λοιπόν ο άγγελος μπροστά στη γυναίκα και τής λέει: «Είσαι ΣΤΕΙΡΑ και ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΠΑΙΔΙΑ»!
Και τότε πια ... όλοι καταλάβαμε!

Κατόπιν τούτου, Γιάννη, θεωρώ ότι κάθε περαιτέρω σχόλιο επί τού συγκεκριμένου ζητήματος θα ήταν
απλώς πολυλογία!

► Σχετικά με τις σημασιολογικές αποκλίσεις των αντίστοιχων τού «bethulah» λέξεων που υπήρχαν
σε άλλες αρχαίες σημιτικές γλώσσες, όπως σαφέστατα επισήμανα στην προηγούμενη μου απάντηση,
η έννοια τής παρθενίας μόνο στην Ουγκαρίτ και στα αραμαϊκά κείμενα θα πρέπει ν’ αποκλειστεί. Εσύ βάζεις μέσα και τα Ακκαδικά. Με ποιο σκεπτικό όμως, Γιάννη; Αυτό που έγραψε ο Finkelstein είναι ότι η λέξη «batultu» αναφέρεται κυρίως σε μια ηλικιακή ομάδα και μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια εννοεί την «ανέγγιχτη παρθένο». - Σου φαίνεται εσένα ότι η συγκεκριμένη διατύπωση αποκλείει την παρθενία;

Πέραν τούτου όμως, όπως επισήμανα και την προηγούμενη φορά παραθέτοντας δύο απολύτως έγκυρα
γλωσσολογικά παραδείγματα, το ότι μια λέξη σε κάποια γλώσσα σημαίνει το Α δεν έπεται ότι και οι αντίστοιχες ομόριζες της σε κάποιες άλλες γλώσσες τής ίδιας οικογένειας σημαίνουν το ίδιο! Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Aυτό στη γλωσσολογία αποτελεί κοινό τόπο!

► Για το «’almah» δυστυχώς ούτε εδώ είμαι σε θέση να προσθέσω κάποιο νέο στοιχείο. Προσπάθησα
να καταδείξω το πρόβλημα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σαφήνεια, αλλά μέχρι εκεί μπορούσα. Ίσως πάντως ξαναδιαβάζοντας προσεχτικά τον αντίλογό μου, αντιληφθείς πού ακριβώς εντοπίζω το πρόβλημα. Γιατί από κάποιες λέξεις σου συμπεραίνω ότι δεν κατάλαβες απόλυτα αυτό που θέλω να πω. Προσπαθείς για παράδειγμα να με πείσεις ότι το «’almah» δεν αποκλείει την παρθενία, παρόλο που ούτε ’γώ ισχυρίστηκα ποτέ κάτι διαφορετικό! Από το γεγονός αυτό και μόνο συνάγεται ότι η ένστασή μου μάλλον δεν έγινε απόλυτα κατανοητή.

► Αναφορικά με το Εσθήρ, Β΄ 19, εντάξει, ας ληφθεί κι αυτό υπ’ όψιν, εφόσον περιέχει την επίμαχη
λέξη. ‘Όπως και να ’χει όμως, τοποθετήθηκα επί τού θέματος:
Από πουθενά δεν προκύπτει ότι οι συγκεκριμένες bethuloth είχαν (ΟΛΕΣ) ήδη «καταναλωθεί» από τον βασιλιά!

► Σχετικά με το Κριταί, ΙΓ΄, πράγματι μέχρι και το εδάφιο 3 η γυναίκα δεν έχει συλλάβει ακόμα. Εκεί εμφανίζεται ο άγγελος και προαναγγέλλει με τον μέλλοντα
«συλλήψη» την επικείμενη εγκυμοσύνη. Ακολούθως δίνονται στη μέλλουσα μητέρα συμβουλές και νουθεσίες σχετικά με το πώς θα πρέπει ΤΩΡΑ να διατρέφεται (4), διότι «ορίστε, κοίτα (ιδού), είσαι έγκυος (ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ) και ΘΑ κάνεις
γιό (ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ). Και ακολουθεί το 5: «Ψαλίδι δεν ΘΑ ανέβει στην κεφαλή του (ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ) γιατί ΘΑ είναι ναζιραίος (ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ) και αυτός που ΘΑ ξεκινήσει το έργο τής απελευθέρωσης των Ισραηλιτών (ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ). Στη συνέχεια η γυναίκα διηγείται την εξώκοσμη αυτή εμπειρία της στον Μανωέ μεταφέροντας του τα λόγια τού αγγέλου όπως ακριβώς ειπώθηκαν στο εδάφιο 5. Παρατηρούμε έτσι ότι ο μοναδικός Ενεστώτας «εν γαστρί έχεις» επαναλαμβάνεται, συνεπώς
όντως, θα συμφωνήσω μαζί σου, είναι σχεδόν απίθανο να πρόκειται περί μεταφραστικού λάθους. Εξακολουθεί ωστόσο να με προβληματίζει το γεγονός που ανέφερα και την προηγούμενη
φορά ότι σε μερικές διαδυκτιακές βίβλους τού εξωτερικού στο επίμαχο σημείο των Q' δεν υπάρχει
ο ενεστώτας «έχεις» αλλά όντως ο μέλλοντας «ΕΞΕΙΣ»! Δεν ξέρω αν παίζεται κάτι εδώ ...

Έτσι κάλλιστα θα μπορούσε να ισχύει η 2η εκδοχή. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη, λες. Η αιτιολόγηση
όμως που ακολουθεί δεν βλέπω τι σχέση έχει με το υπό συζήτηση ενδεχόμενο! Άλλωστε ενδείξεις βεβαίως και υπάρχουν! Πρώτον, ο άγγελος αμέσως μετά την
προαναγγελία τής υπερφυσικής σύλληψης (4) νουθετεί τη γυναίκα λέγοντας της ότι ΤΩΡΑ (ενν. πού είναι πια έγκυος) θα πρέπει να προσέχει. Η δεύτερη ένδειξη που για πολλούς ίσως να ’ναι και απόδειξη, είναι ακριβώς το γεγονός ότι ο ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ «εν γαστρί έχεις» επαναλαμβάνεται. Κατά την άποψή σου η παράλληλη χρήση ενεστώτα και μέλλοντα αμέσως μετά, δεν συνιστά πρόβλημα. Προς επίρρωσιν τής
θέσης αυτής παραθέτεις μάλιστα και ένα παράδειγμα: «Πάω απέναντι και θα φάω εκεί». Πρώτον, παρατήρησες ποιο ρήμα χρησιμοποίησες στον μελλοντικό ενεστώτα;- Tο «πηγαίνω»!
Σου υπενθυμίζω τι είχα γράψει την προηγούμενη φορά: «Στα Ελληνικά
η συγκεκριμένη χρήση τού ενεστώτα απαντά σχεδόν μόνο σε έναν
περιορισμένο αριθμό ρημάτων ΚΙΝΗΣΗΣ».

Δεύτερον, όποτε χρησιμοποιείται ο μελλοντικός ενεστώτας δεν υπάρχει περίπτωση παρερμηνείας διότι όπως ανέφερα, η πρόταση κατά κανόνα περιέχει και έναν χρονικό προσδιορισμό που καθιστά απολύτως
σαφές ότι μιλάμε για ένα μελλοντικό γεγονός. Κι αν δεν υπάρχει (όπως στο παράδειγμά
σου), τότε η μελλοντικότητα είναι πρόδηλη. Όταν δηλαδή εσύ λες «Πάω απέναντι και θα φάω εκεί»,
υπάρχει περίπτωση να μην γίνει κατανοητό ότι εδώ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να κάνεις κάτι; Κατ’ αρχάς το
«απέναντι» είναι σίγουρα γνωστό στον συνομιλητή σου. Είναι επίσης σχεδόν βέβαιο ότι τη στιγμή
που το λες, είσαι ήδη σηκωμένος ή ετοιμάζεσαι να σηκωθείς. Δεν γίνεται διαφορετικά. Θα υπάρξει
παρερμηνεία! Όπως ακριβώς και στο εδάφιό μας. Εδώ ο μελλοντικός ενεστώτας είναι ασαφής. Ο ενεστώτας όμως όχι.

Εκτός αυτού, αν ο ενεστώτας «εν γαστρί έχεις» δεχθούμε ότι εδώ σημαίνει τον μέλλοντα «εν γαστρί
έξεις», και δεδομένου ότι στο χωρίο 24 το παιδί όντως γεννιέται, πού ... πήγε το «συνέλαβεν», ο
αόριστος δηλαδή που θα επιβεβαίωνε ότι στο 5 όντως είχαμε μελλοντικό ενεστώτα;;; Η απάντηση βέβαια είναι απλή: Δεν υπάρχει κανένα
«συνέλαβεν» επειδή η σύλληψη είχε θαυματουργηθεί ήδη στην αρχή του κεφαλαίου!! Και για να προλάβω την ένσταση ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να πληροφορηθούμε με κάποια ειδική αναφορά τη σύλληψη, μια και για να υπάρξει γέννηση, ε, προφανώς θα υπήρξε και ... σύλληψη, παραπέμπω ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ στο Γένεσις, ΚΑ΄ 2
και τη Σάρρα, όπου 3 ολόκληρα κεφάλαια μετά την προαναγγελία του θαύματος («έξει υιόν») και μόλις μία λέξη πριν από την εκπλήρωσή του («έτεκε»), μαθαίνουμε και ότι η Σάρρα όντως συνέλαβε(«συλλαβούσα»)! Όπότε ...

Τα επόμενα δύο επιχειρήματα, Γιάννη, τα άφησα τελευταία γιατί είναι κι εκείνα που είναι σε θέση
να κλείσουν το θέμα εδώ οριστικά και αμετάκλητα. Ξεκινώ από το πρώτο:

Είτε με «εν γαστρί έχεις» είτε με «εν γαστρί έξεις», όλοι οι Χριστιανοί βλέπουν στο 5 μέλλοντα.
Ουδείς δηλαδή ασπάζεται αυτό που ισχυρίζομαι εγώ. Ο Κολιτσάρας π.χ. ερμηνεύει «Διότι συ θα συλλάβεις εν γαστρί». Μέχρι εδώ καλά.
‘Ελα όμως που λίγα μόνο κεφάλαια πιο πίσω και συγκεκριμένα στο Γένεσις, ΙΣΤ΄ 11 έχουμε ξανά επισκέψη αγγέλου με μια πανομοιότυπη προαναγγελία, πανομοιότυπα διατυπωμένη, όμως
- αλίμονο - με διαφορετική μετάφραση αυτή τη φορά! Λέει λοιπόν ο άγγελος στη
χιλιοβασανισμένη Άγαρ: «ΙΔΟΥ, συ εν γαστρί ΕΧΕΙΣ και τέξη υιόν» - ακριβώς δηλαδή τα ίδια λόγια που υπάρχουν και στο Κριταί, ΙΓ΄, 5. Έτσι θα περίμενε κανείς ότι το «εν γαστρί έχεις» και εδώ είναι μελλοντικός ενεστώτας οπότε λογικά θα μεταφράστηκε κι αυτό «συ ΘΑ συλλάβεις εν γαστρί». Ανοίγουμε λοιπόν κι εμείς τον 1ο τόμο του Κολιτσάρα στη σελίδα 44, και ΤΙ να δούμε; - Σωστά το μάντεψες: «Σύ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ έγκυος, ΘΑ γεννήσεις»!! Φοβερή συνέπεια δηλαδή! Αξίζει δε να σημειωθεί ότι όπως και στο Κριταί, ΙΓ΄ δεν ακολούθησε ποτέ ο αόριστος που θα επιβεβαίωνε ότι προηγουμένως όντως είχαμε
μελλοντικό ενεστώτα, έτσι ούτε κι εδώ αναφέρεται κάτι σχετικό - πράγμα που απλώς επιβεβαιώνει
την ορθότητα της επισήμανσής μου.

Και τώρα, Γιάννη, το τελευταίο μου επιχείρημα:

Το φαινόμενο του μελλοντικού ενεστώτα ΔΕΝ υπήρχε στα αρχαία Ελληνικά!

Κλείνοντας, παραθέτω ενδεικτικά ένα μικρό απόσπασμα προφητικού λόγου από τον Ηρόδοτο (Ιστορίαι 5.92 β):

«Λάβδα κύει, τέξει δ’ολοοίτροχον»

Δηλαδή: Η Λάβδα ΕΙΝΑΙ έγκυος και ΘΑ γεννήσει πέτρα τροχοειδή»!

► Σχετικά με τον Ginsberg, Γιάννη, με άφησες μ’ ένα πελώριο ερωτηματικό! Δεν κατάλαβα απολύτως
τίποτα! Πότε μίλησα εγώ για αποβολές; Θα ήταν καλό να περιοριζόμαστε σ’ αυτά που ΡΗΤΑ
λέγονται ή ΣΑΦΩΣ υπονοούνται, γιατί όταν δεν συμβαίνει αυτό, και η επικοινωνία διαταράσσεται αλλά και πολύτιμος χρόνος χάνεται.

Εσύ λοιπόν έγραψες ότι ο Ιουδαίος φιλόλογος H. Ginsberg, στην Ency. Judacia, λ. «Immanuel» αναφέρει πως το «harah» πρέπει να σημαίνει
«θα γεννήσει». Κι εγώ απλώς για την τάξη αποκατέστησα την εσφαλμένη αυτή πληροφορία διευκρινίζοντας ότι αυτό που στην πραγματικότητα είπε ήταν πως η εν λόγω λέξη πρέπει να σημαίνει «θα
ΣΥΛΛΑΒΕΙ». Συνεπώς ούτε για καμία αποβολή μίλησα, ούτε χρειάζεται να τρελαθεί κανείς!

Το ίδιο ακατανόητα μου φαίνονται επίσης και αυτά που μού προσάπτεις σχετικά με το «hinneh». Δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάς, οπότε τι να απαντήσω; Αποδέχομαι, λες,
τη μελλοντικότητα που προκύπτει από τη λέξη εντελώς επιλεκτικά. Πότε το έκανα, Γιάννη, αυτό και δεν το πήρα χαμπάρι; Στην αρχική μου ανάρτηση τόνισα ότι το «ιδού»
(hinneh) είναι απλώς δεικτικό μόριο, ενώ για το ταυτόσημο
«hinnach» (επίσης «ιδού»)
ουσιαστικά ΑΠΕΚΛΕΙΣΑ κάθε ίχνος
μελλοντικότητας βασιζόμενος σε 7 ολόκληρα χωρία! Στο 2ο μου κείμενο πάλι, το μοναδικό σχόλιο που έκανα ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΩΦΑΛΤΣΑ για το «hinneh» ήταν ότι δεν διαφωνώ με τούς Waltke και O'Connor που λένε ότι
η λέξη αυτή συνδυασμένη με τη μετοχή ενεστώτα «yoledet» αναφέρεται στο μέλλον. Πού βλέπεις εσύ λοιπόν ότι εδώ αποδέχομαι κάτι επιλεκτικά; Και για να γίνει
απολύτως σαφές, αυτό που εννούσα είναι ότι ακόμα κι αν δεχθούμε ότι, ΝΑΙ, το «harah» στο Ησαΐας, Ζ΄14 όντως είναι μέλλοντας που σημαίνει «ΘΑ συλλάβει», εφόσον το «v'yoledet» που ακολουθεί εκφράζει ένα ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ γεγονός, κάθε περαιτέρω συζήτηση περιττεύει.
Η εκ μέρους μου αποδοχή δηλαδή τής μελλοντικότητας δεν συνδέεται με το «hinneh» αλλά με τη μετοχή ενεστώτα «v'yoledet» και τούς άλλους μέλλοντες που ακολουθούν! Και όλα αυτά μη ξεχνάς, πάντα με δεδομένο ότι το «harah» είναι μέλλοντας - κάτι όμως που θεωρείται
εξαιρετικά αμφίβολο!

► Για το «καλέσουσι» και το
«καλέσεις» τώρα, δυστυχώς δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.

Ανώνυμος είπε...

Κώστα,
οι παρατηρήσεις μου στο θέμα

Αναφορικά με το Ιωήλ. Οι οινοπότες δεν πρόκειται να γευτούν ξανά τη χαρά της μέθης. Σημαίνει αυτό ότι δεν την είχαν γευτεί ποτέ ξανά; Οι γεωργοί δεν είχαν σοδειά τις προηγούμενες φορές; Η γυναίκα που θρηνεί τον άντρα της δε θρηνεί για τη συνεύρεση που δε θα έχει μαζί του αλλά για τον άντρα της. Δεν υπάρχει καμμία ανάγκη να θεωρηθεί δεδομένη η υποπερίπτωση την οποία αναφέρεις. Αν αναφερόταν η υποπερίπτωση, θα την σημείωναν, καθότι η υποπερίπτωση θα έδειχνε με ακόμη πιο έντονες παραστάσεις την μη πραγματοποίηση ενός ποθούμενου πράγματος.

BETHULAH
Ότι ίσως δίνεται επεξήγηση δίχως να απαιτείται είναι ενδεχόμενο, ωστόσο ακριβώς ότι στο bethulah δόθηκε ορισμένες φορές επεξήγηση ενώ στις άλλες δεν δόθηκε είναι απόδειξη πως απαιτείτο επεξήγηση. Εξάλλου, αν όποτε απαιτείται επεξήγηση τότε δίνεται, θα πρέπει να απαιτείτο επεξήγηση ότι η γυναίκα στον Ιωήλ δεν έχει συνευρεθεί με τον άντρα της όσο αυτός ήταν εν ζωή.

Και μία περίπτωση επεξήγησης του bethulah να υπήρχε, κατά την άποψή μου δεν θα οφειλόταν σε λογοτεχνικό πλεονασμό αλλά στην ασάφεια που η λέξη εμπεριείχε. Ακόμη κι αν «τις περισσότερες φορές» σημαίνει την βιολογικά παρθένα, η επεξήγηση, έστω και τρεις φορές, συνεπάγεται ότι η λέξη δεν σημαίνει 100% την βιολογικά παρθένα. 3 στις 51 είναι σχεδόν 6%.


Για το «είναι στείρα και δεν έχει κάνει παιδιά».
Είναι διαφορετικό από το «είναι [βιολογικά] παρθένα και δεν έχει συνευρεθεί ακόμη» γιατί στην πρώτη πρόταση στέκει μόνη της η μισή «είναι στείρα», ενώ στη δεύτερη πρόταση αν δεν υπάρχει η επεξήγηση «και δεν έχει κάνει παιδιά», τότε μπορεί απλώς να σημαίνει την «νεανίδα» και όχι τη βιολογικά παρθένα.


Για τη σημασία της λ. BETHULAH στις άλλες σημιτικές γλώσσες.
Ασφαλώς δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι η επίμαχη λέξη αποκλείει τη βιολογικά παρθενία. Δεν αρκεί όμως αυτό. Πρέπει να αποδειχθεί ότι σημαίνει μόνο την βιολογικά παρθένα – κι αυτό δεν αποδεικνύεται. Όπως κι εγώ επεσήμανα στο προηγούμενο μήνυμά μου, ακριβώς όπως στα ακκαδικά, όταν πρόκειται για βιολογικά παρθένα, υποδηλώνεται ρητά, ενώ κατά τα άλλα μπορεί να σημαίνει την νεανίδα ή και την γυναίκα, παρόμοια και στα εβραϊκά, όταν πρόκειται για βιολογικά παρθένα, υποδηλώνεται με τον «πλεονασμό» του «ήτις ουκ..» κλπ

ALMAH
Το ζήτημα δεν είναι ότι δεν αποκλείει την παρθενία, ούτε ισχυρίστηκα πως κάτι τέτοιο λες, αλλά ότι – απ’ όσο μπορούμε να ξέρουμε – αποκλείει την μη-παρθενία (αντίθετα η λ. bethulah δεν αποκλείει την μη παρθενία, όσο κι αν, αντίστοιχα, συμφώνησα εξαρχής ότι δεν αποκλείει την παρθενία), και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αποδείξεις πως δεν ισχύει. Αλλά δεν το κάνεις και δεν ξέρω αν αυτό έγινε κατανοητό όπως το έθεσα στα προηγούμενα μηνύματά μου. Γιατί αν η λ. almah αποκλείει την μη παρθενία, τότε ποιο είναι το πρόβλημα;

Για το Εσθήρ.
Δηλαδή αν κάποιες, όλες, οι μισές ή το 1/4, των διακορευθείσων παρθένων συνεχιζόταν να αποκαλούνται από τον συγγραφέα «παρθένες», αυτό δεν σημαίνει κάτι για την ασάφεια της λ. bethulah; Δεν υπάρχει «μισή έγκυος», γι’ αυτό και η επίμαχη λέξη είναι ασαφής.


Για το Κριταί ΙΓ.
Αφενός υπάρχει το «συλλήψη υιόν» το οποίο παραπέμπει στο μέλλον, αφετέρου το «έχεις» όχι απλώς έπεται στο κείμενο αλλά θα ήταν αδύνατον την ίδια στιγμή (του οράματος) να της λέει ο άγγελος «θα συλλάβεις» και «έχεις συλλάβει». Άρα πρέπει το 2o «έχεις» να θεωρηθεί ως μελλοντικό. Εκτός πια και αν την στιγμή του ονείρου η γυναίκα συνουσιαζόταν με τον άντρα της.

Άλλο το Κριταί ΙΓ και άλλο το Γένεσις αναφορικά με τη Σάρα. Στο Κριταί ο άγγελος λέει ρητά «θα συλλάβεις». Ότι μετά αυτό δεν αναφέρεται δεν έχει σημασία, γιατί ξέρουμε ότι η σύλληψη γίνεται μετά το όνειρο.

Σχετικά με την Άγαρ.
Γνωρίζουμε ήδη πριν το Γένεσις ΙΣΤ 11, στο ΙΣΤ 4, ότι η Άγαρ είναι έγκυος. Δεν περιμένουμε τον άγγελο να της το πει στον στ. 11. Αντίθετα στο Κριταί ΙΓ είναι από τον άγγελο, και μάλιστα στον ύπνο, όχι σε real-time, που προφητεύει κάτι στη στείρα γυναίκα, που μαθαίνουμε ότι θα συλλάβει. Διαφορετικές οι περιπτώσεις λοιπόν.

Στα αρχαία ελληνικά μπορέι να μην υπάρχει το φαινόμενο του μελλοντικού ενεστώτα, όμως μιλάμε όχι για την εποχή του Ηροδότου αλλά για την ελληνιστική και μάλιστα για τη χρήση της ελληνικής από άλλους λαούς. Ασφαλώς και είναι δυνατόν να υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Και σήμερα οι άγγλοι μιλάν τα αγγλικά, ωστόσο ο τρόπος π.χ. «ελληνισμοί» ή «κινεζισμοί» αλλά και η προφορά των αγγλικών από Έλληνες και Κινέζους δείχνουν ότι όταν μελετάμε τα αγγλικά ενός Κινέζου πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι δεν είναι τα αγγλικά.. του Σαίξπηρ.

Κώστας είπε...

Καλημέρα Γιάννη,

σχετικά με το Ιωήλ οι τελευταίες σου παρατηρήσεις είναι όντως πολύ εύστοχες. Διότι οι οινοπότες ασφαλώς και θα είχαν ξαναγευτεί στο παρελθόν τη χαρά τής μέθης, όπως και οι γεωργοί προφανώς δεν περίμεναν για πρώτη φορά σοδειά!

Όμως: Είναι όντως το στοιχείο τής «πρώτης φοράς» το κοινό θέμα εδώ; Αν ναι, τότε έχεις δίκιο. Αν όχι, τότε το δίκιο πηγαίνει στην άλλη πλευρά η οποία βλέπει στο
συγκεκριμένο κεφάλαιο ένα άλλο κοινό στοιχείο: τη μάταιη αναμονή για κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να έρθει. Είναι δηλαδή όπως στη παρακάτω άσκηση όπου ο μαθητής καλείται να διαγράψει τη λέξη που κατά τη γνώμη του δεν ταιριάζει:

πλένω - κολυμπώ - νερό - σκουπίζω

Κάποιοι μαθητές θα διαγράψουν το «νερό» ως ουσιαστικό εν μέσω ρημάτων, κάποιοι άλλοι όμως το «σκουπίζω» επειδή σε αντίθεση με τις υπόλοιπες λέξεις δεν συνδέεται με το στοιχείο τού νερού. Και φυσικά όλοι θα έχουν δίκιο. Έτσι και στο Ιωήλ, για να κρατήσουμε την ουσία, Αμφισβητώ με άλφα κεφαλαίο ότι η χρήση τής λέξης «bethulah» αποδεικνύει αυτό που ισχυρίζονται οι χριστιανοί.
Ουδόλως το αποδεικνύει!

Αναφορικά με τούς πλεονασμούς, Γιάννη, με συγχωρείς, αλλά θα προτιμήσω να μην ασχοληθώ περαιτέρω με το ζήτημα. Για μια δίκαιη διευθέτηση τού θέματος όμως, θέτω και την παραμικρή λέξη που έχω γράψει έως τώρα γι’ αυτό
στην κρίση οποιουδήποτε φιλολόγου ή γλωσσολόγου, και βάζω (άνω) τελεία εδώ.

Όσο για τις αρχαίες σημιτικές γλώσσες, και εδώ διαπιστώνω ότι
σε όλες σου τις ενστάσεις παρακάμπτεις εντελώς το βασικό και ΑΚΛΟΝΗΤΟ γλωσσολογικό επιχείρημα
που επικαλέστηκα. Το υπενθυμίζω για άλλη μία (και τελευταία) φορά: Το τι σημαίνει το «bethulah»
ουδόλως εξαρτάται από το τι σήμαιναν οι αντίστοιχες ομόριζες
λέξεις σε άλλες αρχαίες σημιτικές γλώσσες! Ακόμα και «πόρνη» να σήμαινε το «batultu» στα Ακκαδικά, αυτό δεν θα έλεγε απολύτως τίποτα! - Και αυτό, όπως και τα προηγούμενα για το θέμα των πλεονασμών, το θέτω δε στην κρίση οποιουδήποτε ειδικού. Αν και ο άνθρωπος ασφαλώς θα καταλάβει αμέσως περί τίνος πρόκειται,
ας μου επιτραπεί να παραπέμψω εκ των προτέρων σε μερικά μόνο παραδείγματα σημασιολογικής μετακίνησης (από εύσημη λέξη σε κακόσημη και αντίστροφα) όπως
τα ελληνικά «αγαθός» και «γαμείν», τα αγγλικά «lady», «lord» και
«queen», το γαλλικό «travailler» ή τα γερμανικά «toll», «Weib» και
«Dirne». Το τελευταίο δε, είναι όλα τα λεφτά: Ξεκίνησε από μια αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, άλλαξε στη Μεσαιωνική Γερμανική σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε
«υπηρέτρια» για να ξεπέσει τελικά
σε ... «ΠΟΡΝΗ»!! Ακριβώς γι’ αυτό, Γιάννη, χαρακτήρισα την πρώτη φορά τις συγκρίσεις που κάνουν οι χριστιανοί λίγο «τυχοδιωκτικές». Στην πραγματικότητα ήταν απλώς
μια ευφημιστική διατύπωση!

Όσον αφορά τώρα το «almah» δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.

Για το Εσθήρ ήμουν σαφής: Αφού κάναμε την παραχώρηση να λάβουμε
υπ’ όψιν ένα χωρίο που δεν περιέχεται στους Εβδομήκοντα, ε, τότε ας κάνουμε και την παραχώρηση να λάβουμε υπ’ όψιν και το γεγονός ότι κάποιες μεταφράσεις δεν κάνουν
λόγο για «ΤΙΣ παρθένες», αλλά γενικά και αόριστα για «παρθένες».

Πέραν τούτου: «Μισή έγκυος» μπορεί να μην υπάρχει, όπως ούτε και
«μισή παρθένα», γιατί στα παραδείγματα αυτά έχουμε ενικό που αναφέρεται σε ένα και μόνο άτομο.
Στο εδάφιο μας όμως δεν έλεγε
«bethulah» αλλά «bethulοτh», είχαμε δηλαδή πληθυντικό και συγκεκριμένα μια απροσδιόριστου αριθμού ομάδα η οποία είναι
δυνατόν να απαρτιζόταν αμιγώς ή μερικώς (και σε άγνωστο ποσοστό) από ανέγγιχτες παρθένες.

Σχετικά τώρα με το Κριταί, ό,τι κι αν σημαίνει το 1ο «έχεις», το ίδιο θα σημαίνει και το 2ο γιατί εκεί απλώς μεταφέρονται τα λόγια του αγγέλου. Σίγουρα δεν ακούγεται και το πιθανότερο πράγμα τού κόσμου η επίσκεψη τού αγγέλου να συνέπεσε με τη συνεύρεση τού Μανωέ με τη γυναίκα του, όπως κι η σύλληψη δεν μπορεί να προηγήθηκε τού
οράματος αφού υπάρχει ο μέλλοντας
«συλλήψη». Αποκλείεται όμως να συνέλαβε η γυναίκα με κάποιον άλλο υπερφυσικό τρόπο που δεν είναι προφανής; Να είχε προηγηθεί λ. χ. συνεύρεση (όχι σύλληψη) και να
«άνοιξε» η μήτρα της θαυματουργικά
όπως και στην περίπτωση τής Λείας; Είναι απίθανο το ενδεχόμενο αυτό;

Πέραν τούτου όμως διαφωνώ με την άποψή σου πως στο Κριταί δεν ήταν ανάγκη να υπάρχει ρητή αναφορά ότι η προαναγγελθείσα σύλληψη όντως έγινε πραγματικότητα. Και διαφωνώ όχι μόνο επειδή παρόμοια αναφορά υπάρχει στο Γένεσις, ΚΑ΄ 2 (το οποίο ΔΕΝ είναι «άλλο» - αλήθεια, γιατί λες πως είναι;), αλλά επειδή ο αόριστος «συνέλαβεν» απαντά και αλλού όπως π. χ. στο Γένεσις ΚΘ΄ και Λ΄ όπου έχουμε απανωτές συλλήψεις και γεννήσεις.

Άλλωστε τι νόημα έχει η όλη συζήτηση όταν όπως είπα και την προηγούμενη φορά, το φαινόμενο τού μελλοντικού ενεστώτα δεν υπήρχε καν στην αρχαία Ελληνική, ούτε στην Αλεξανδρινή Κοινή, ούτε καν στη Μεσαιωνική; Και βέβαια ούτε περί σημιτισμού πρόκειται. Όπως διαβάζουμε στην «Ιστορία τής
Ελληνικής γλώσσας» τού Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη, και συγκεκριμένα στις σελίδες 473-479 που είναι αφιερωμένες στην Ιουδαϊκή Ελληνική, οι κυριότεροι σημιτισμοί που παρεισέφρησαν στη μετάφραση των Εβδομήκοντα ήταν συντακτικές αποκλίσεις όπως ονοματικές φράσεις όπου παραλείπεται το ρήμα, η προτίμηση τής παράταξης έναντι τής υπόταξης και η πρόταξη τού ρήματος έναντι τού υποκειμένου. Άλλοι εντυπωσιακοί «κυριολεκτισμοί» ήταν η πληθωρική χρήση τού συνδέσμου
«και», η ασυνήθιστη χρήση των προθέσεων, το εβραϊκό απόλυτο απαρέμφατο και φυσικά αμέτρητες λεξικολογικές ιδιομορφίες. Περί μελλοντικού ενεστώτα όμως ουδέν

Ούτως ή άλλως, Γιάννη, τώρα που το καλοσκέφτομαι έχω την αίσθηση ότι
με όλες αυτές τις αναλύσεις και εικασίες γύρω από το εν λόγω κεφάλαιο, μάλλον απομακρυνθήκαμε από την ουσία. Και η ουσία βρίσκεται στην αρχική ανάρτηση
στην ενότητα με τίτλο «Η ακατανόητη απορία» και στον επίλογο «Όπως και να ’χει …».
Τα ερωτήματα που τίθενται εκεί είναι για μένα όλο το ζουμί!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Κώστα,
για να κλείσω το σχολιασμό στην ανάρτησή σου σχετικά με το Ησαίας 7,14, κατά την άποψή μου το "ζουμί" βρίσκεται όχι τόσο στην τελευταία παράγραφο της ανάρτησης αυτής, αλλά στο ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι η λ. almah σημαίνει (έστω, ενίοτε, όπως και η λ. bethulah) την μη παρθένα. τα υπόλοιπα, νομίζω, είναι πολλά λόγια.

Κώστας είπε...

O.K.!

Ανώνυμος είπε...

Ο κωστάκης σε νέες περιπέτειες.

Συνοπτικά να αναφέρουμε:

Ο σκοπός του κωστάκη είναι να κοιτάει τι λένε οι άλλοι και όχι τι λέει η Ορθόδοξη πίστη. Επ' αυτού όπως ξαναείπα δεν μπορώ να κάνω πολλά: καθένας είναι υπεύθυνος να απαντήσει για τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί.

Από εκεί και πέρα, για να μην τυχόν μπλεχτεί κάποιος στο συνοθήλευμα των όσων γράφονται παραπάνω, να παρατηρήσω:

Η προφητεία συσχετίζεται με το Ησ. 7:14

Στο εδάφιο αυτό, η σχετική λέξη στο εβραϊκό κείμενο είναι η almah = Άλμα (στον ενικό).

Σε όλο το εβραϊκό κείμενο η λέξη αυτή υπάρχει άλλες 3 φορές στον ενικό:

Γεν. 24:43 (ανύπαντρη νέα γυναίκα)
Έξ. 2:8 (η έφηβη [σύμφωνα με τον Ιερ. Φούντα] αδελφή του Μωυσή)
Παρ. 30:19 (η νέα γυναίκα σε ηλικία που κάποιος μπορεί να την ερωτευθεί)

Σύμφωνα λοιπόν με το "Theological Wordbook of the Old Testament" της http://www.moodypublishers.com, σελ. 372:

"There is no instance where it can be proved that alma designates a young woman who is not a virgin."

Το παραπάνω έργο λοιπόν, αναφερόμενο σε ενικούς και πληθυντικούς μαζί του "ΑΛΜΑ" (7 εμφανίσεις συνολικά), μας λέει ότι δεν προκύπτει από κάπου ότι το κείμενο αναφέρεται σε μη παρθένο νεανίδα.


Μα το ζήτημα δεν είναι αυτό. Όπως επίσης το ζήτημα δεν είναι αν ο κωστάκης είναι άθεος, σατανιστής, Μάρτυρας του Ιεχωβά, ευαγγελικός ή αγγλικανός!

Γράφει ο Τρεμπέλας:

"Πρέπει κατά πρώτον να διαπιστώσωμεν, ότι ο Ματθαίος παρεδέχετο την υπερφυσικήν σύλληψιν ως γεγονός και δεν υπεβλήθη εις αυτόν η ιδέα της υπερφυσικής συλλήψεως εκ του κειμένου του Ησαΐου...Του γεγονότος γενομένου δεκτού, ο Ματθαίος είδεν αυτό προφητευόμενον εις τους λόγους του Ησαΐου".

Αυτό λέει και ο Χρυσόστομος:

"Οι μεν γαρ μετά την του Χριστού παρουσίαν ηρμήνευσαν..."!

Ο κωστάκης και ο κάθε κωστάκης δηλ. ταλαιπωρείται γιατί του έχει διαφύγει το αυτονόητο: ότι δηλ. ήξεραν οι ευαγγελιστές την παρθενογένεση και ΜΕΤΑ αναγνώρισαν την προφητεία! Το γεγονός παραδίδεται από την εποχή που πραγματοποιήθηκε ως γεγονός που προϋποθέτει γνώση των σχέσεων του ζεύγους Μαρίας-Ιωσήφ. Όταν πάει κάποιος μετά από 20 αιώνες και ασχολείται με τον Ησαΐα ματαιοπονεί. Πρέπει να ρωτήσει τους ευαγγελιστές τι ακριβώς αναγνώρισαν στην προφητεία αυτή.

Ερμηνείες υπάρχουν πολλές για τις μεσσιανικές επαγγελίες, όμως οι Ορθόδοξοι δέχονται μια σειρά από αυτές. π.χ.:

* τις επαγγελίες στους πατριάρχες και στον Δαβίδ, που εξασφαλίζουν επιβίωση της φυλής τους και κορυφώνονται στην αναμονή του "ερχόμενου" (Ησ. 26:20. Αβ. 2:3 κ.ε.)

* Επίσης οι προφήτες, μαζί με τις απειλές για τιμωρία, διατύπωσαν τις επαγγελίες της μεσσιανικής ελπίδας όπως ο Ησαΐας που βλέπει τον Εμμανουήλ, το γεννημένο από μια παρθένα, ως σημείο ευλογίας για το λαό (Ησ. 7:14) και εξυμνεί τα μελλοντικά προνόμια αυτού του παιδιού, που θα κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ και θα είναι "άρχων ειρήνης" (9:5 κ.ε.) και "βασιλεύς δίκαιος" (11:1 κ.ε.).

* Επίσης, σύμφωνα με το Ματθ. 2:6, ο Μιχαίας κατονομάζει τον τόπο όπου θα γεννηθεί αυτός ο οποίος θα "είναι εις άρχοντα εν τω Ισραήλ" και που η καταγωγή του είναι "απ' αρχής εξ ημερών αιώνος" (Μιχ. 5:1-5).

* Και ο Ιερεμίας επαγγέλλεται "ανατολήν δικαίαν" (Ιερ. 23:5 κ.ε.. 40:15 κ.ε.. βλ. και Ησ. 4:2. Ζαχ. 3:8 κ.ε.. 6:12) και βασιλέα που θα είναι η δόξα του Ισραήλ και ο ανορθωτής του λαού.

* Ο Ιεζεκιήλ αναγγέλλει τον Ποιμένα, που θα έρθει να βοσκήσει το ποίμνιο του σαν νέος Δαβίδ (Ιεζ 34:23 κ.ε.)

* ενώ ο Ζαχαρίας βλέπει τη χαρούμενη πομπή του Βασιλιά Μεσσία που εισέρχεται ειρηνευτής στην Ιερουσαλήμ, πάνω σε ταπεινό υποζύγιο (Ζαχ. 9:9 κ.ε.).


Οι Ορθόδοξοι αποδέχονται ότι υπάρχει πρωτευαγγέλιο που αναγγέλλει την γυναίκα της οποίας ο απόγονος (ο Χριστός) θα συντρίψει το κεφάλι του όφεως (Γεν. 3:15), με παρθενική σύλληψη που αναγγέλθηκε στις προφητείες του Εμμανουήλ (Ησ. 7:14) και της "τικτούσης" (Μιχ. 5:2).

Αυτό γίνεται επειδή πιστεύουμε ότι έτσι τα έζησαν, τα βίωσαν και τα αναγνώρισαν οι ευαγγελιστές και μαζί τους φυσικά ολόκληρη η πρωτοχριστιανική κοινότητα.
Οι ερμηνείες δεν προέρχονται από τους εβδομήκοντα! Οι ερμηνείες προέρχονται από την πρώτη κοινότητα των χριστιανών που είδαν και έζησαν τα πράγματα έτσι ώστε να γραφτεί το Κατά Λουκά και το Κατά Ματθαίον και κανείς να μην αντιδράσει. Ίσα-ίσα, η διάδοση των ευαγγελιών και η ενσωμάτωσή τους στον Κανόνα δείχνει ότι αυτά που έγραψε ο Λουκάς και ο Ματθαίος έγιναν αποδεκτά από την κοινότητα των πρώτων χριστιανών σε σημείο που Ιουδαίοι να γίνουν χριστιανοί!

Τα βλέπουν οι σημερινοί αλλά και οι παλαιότεροι ιουδαίοι έτσι αυτά; ΜΑ ΑΝ ΤΑ ΕΒΛΕΠΑΝ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΣΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ! Και ο κωστάκης αν τα έβλεπε έτσι, θα ήταν Ορθόδοξος. Απλή αριθμητική είναι.

Γι αυτό να επισημάνουμε ότι ακόμη και ο παραδοσιακός Τρεμπέλας κανένα κόλλημα δεν έχει με το "ΑΛΜΑ" και τη σημασία του, αλλά ασχολείται με την ερμηνεία της προφητείας:

"Η παρθενία της μητρός του Κυρίου δεν αποδεικνύεται πλήρως (!) εκ των λόγων του προφήτου μεμονωμένως λαμβανομένων, αλλ' η φανέρωσις της πληρώσεως αυτών ρίπτει άπλετον φώς εις την προφητείαν και αναπτύσσει τήν πλήρη σημασίαν της."

Επισημαίνει δηλ. την επαναλαμβανόμενη βλακεία ανά τους αιώνες (τουλάχιστον 18 1/2 αιώνες), να στηρίζονται άνθρωποι στην λέξη του Ησαΐα και όχι στο τι είδαν, τι βίωσαν οι απόστολοι, οι ευαγγελιστές και η πρωτοχριστιανική κοινότητα!

Όσο για το Εμμανουήλ, ο Χρυσόστομος πάλι γράφει ότι:

"έθος τούτο τη Γραφή τα συμβαίνοντα πράγματα αντί ονομάτων τιθέναι".

Όπως δηλ. και στο Ησ. 9:6 "καλείται το όνομα αυτού...Θεός Ισχυρός". Άρα δεν θεωρεί ότι πρόκειται για όνομα όπως λέμε Μήτσος ή κωστάκης.


Και τελικά, κοιτώντας το χωρίο αυτό μεμονωμένα, πολλοί δεν βλέπουν ότι η Ορθόδοξη ερμηνεία το ερμήνευσε σε συνάφεια με το κεφάλαιο 9 οπότε η μεσσιανική προφητεία για την γέννηση του Εμμανουήλ που αποτελεί σημείο απελευθερώσεως στο Ησ. 7:14 κ.ε. ακολουθείται από τον χαιρετισμό του Ησαΐα προς το βασιλόπαιδο που μαζί με την βασιλεία του Δαβίδ, θα αποκαταστήσει το δίκαιο και τη δικαιοσύνη (9:1-6).


Μας έφερε ο κωστάκης εβραϊκή απολογητική (!) από το διαδίκτυο για να αντιμετωπίση την Ορθόδοξη πίστη. Ασφαλώς δεν γνωρίζει ο ταλαίπωρος ότι ο ιουστίνος από τα μέσα του 2ου αιώνα [Διάλ. πρ. Τρ. 71,120] μας δείχνει ότι εδώ και 18 1/2 αιώνες Χριστιανοί και Ιουδαίοι τα ίδια συζητούν για το τι σημαίνει "ΑΛΜΑ" και όμως οι μεν παρέμειναν χριστιανοί και οι δε παρέμειναν ιουδαίοι. Όπως και ο κωστάκης παραμένει κωστάκης...


Όπως γνωρίζουμε, η εκκλησία απέρριψε από τον κανόνα εκατοντάδες "απόκρυφα" Ευαγγέλια, Πράξεις, Επιστολές, Αποκαλύψεις που διαφωνούσαν με την εμπειρία της. Κράτησε αυτά που η πρωτοχριστιανική κοινότητα αναγνώρισε ως αληθινά.


Όπως γράφει ο Τρεμπέλας και ήδη γνωρίζουμε όλοι:

"Η δε χριστιανική Εκλησία επίστευσεν εκπάλαι, ότι εν τω παρώντι χωρίω πρόκειται περί της εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου γεννήσεως του Ιησού Χριστού, περί του υπερφυούς τρόπου της συλλήψεως του οποίου πληροφορούμεθα από του ευαγγελίου του Λουκα (α' 35 πρβλ. Ματθ. α' 18 εξ.) και την πίστιν ταύτης συμμερίζεται και μέχρι σήμερον η πιστή θεολογική ερμηνεία του χωρίου."

Η ουσία σχετίζεται πολύ με αυτό που αναφέρεταιστον 24ο τόμο του "Word Biblical Commentary", σελ. 137:

"If we have difficulty in solving the mystery of the 'almah', that does not mean that the prophecy was a riddle for those who heard it...It is not characteristic of prophetic oracles that they cannot be understood...The view that the child to be born is a royal heir and that his mother belongs to the king's household does justice to the evidence, fits the context, and provides the potential messianic intention that is needed."


Στο "Tyndale Concise Bible Commentary" του Robert B. Hughes σελ. 261, βλέπει κανείς όλες τις οπτικές γωνίες:

"Some interpreters suggest that the prophecy was completely fulfilled in Isaiah’s day. Others recognize a fulfillment in the virgin-born Son of Mary (Matt. 1:23). A third position recognizes some kind of fulfillment in the time of Isaiah with a final culmination in the virgin birth of Jesus."

Όμως, όπως γράφει ο καθ. Κρικώνης, οι Ορθόδοξοι σαφώς θεωρούν ότι:

"Παράδοσις...σημαίνη κυρίως το ακριβές και αναλλοίωτον κατά την ουσίαν των αληθειών της θείας Αποκαλύψεως, ως μεταδίδονται αι ιστορικοί εμπειρίαι, δια μέσου των οποίων εγένετο αύτη....κατά την γενικωτέραν σημασίαν του όρου, Παράδοσις της Εκκλησίας είναι ο φορεύς και εγγυητής της θείας καθόλου Αποκαλύψεως, ο οποίος περιλαμβάνει άπασαν την διδασκαλίαν των Αποστόλων, την προφορικώς τε και γραπτώς παραδοθείσαν εις την Εκκλησίαν και αποτελεί έκτοτε την ιεράν αυτής παρακαταθήκην, φυλασσομένην και ερμηνευομένην μόνον εντός και υπ' αυτής της Εκκλησίας....Εξ αυτής επίσης της Παραδόσεως ήντλησαν το περιεχόμενον τα βιβλία της Κ. Διαθήκης, τα οποία 'απετέλεσαν...τμήμα της Αγίας Γραφής, χωρίς να δύναται να λεχθή ότι και η παράδοσις ηντλήθη εκ της Γραφής, ούτε ότι η Γραφή εξήντλησε πλήρως την Παράδοσιν'...Η ζώσα συνέχεια του παρελθόντος εντός της 'Εκκλησίας προφυλάσσει τον ερμηνευτήν, ώστε να μη απομακρύνεται από τον πυρήνα της αποκαλυφθείσης θείας αληθείας....Προς τους αιρετικούς...και τας θέσεις τας οποίας ελάμβανον ούτοι έναντι των Αγίων Γραφών, οι Πατέρες παρετήρουν ότι η ορθή ερμηνεία αυτής είναι κυρίως θέμα εκκλησιαστικής ιστορικής Παραδόσεως εκ της οποίας προήλθον τα κείμενα και αρχικώς εβιώθησαν και ηρμηνεύθησαν. Ούτως, ο Ειρηναίος, αναφερόμενος εις τους αιρετικούς, γράφει ότι δεν είναι δυνατόν η αλήθεια των Αγίων Γραφών να συναχθή υπ' εκείνων, οι οποίοι αγνοούν την Παράδοσιν της Εκκλησίας, διότι η αλήθεια δεν παρεδόθη δια γραμμάτων, αλλά δια ζώσης φωνής."


Στη σημερινη εποχή το υπόμνημα της Οξφόρδης ("Oxford Bible Commentary", Oxford University Press 2001) επάνω στο ζήτημα αυτό, αναφέρει ως προτεινόμενη την ερμηνεία της μελοντικής εφαρμογής:

"Αs is suggested here, the passage originates from a later period...".

Δηλ. προτείνει την παράδοση των Ορθοδόξων ως αποδεκτή και προτεινόμενη.

Επίσης το υπόμνημα της Οξφόρδης υπερασπίζεται την δύναμη της παράδοσης 20 αιώνων και την ερμηνεία της Εκκλησίας:

"The Greek translation of Isaiah, for reasons which are still unknown, here used the word parthenos, which does mean ‘a virgin’, and it was that tradition which was followed by Mt 1:23, and has been of enormous importance in the Christian interpretative tradition; its use in countless Christmas services still attests its evocative power...it is presumably a perfectly proper way to read the text."



Βέβαια θα μου πεις, τι σημασία έχει τι λέει η Οξφόρδη αφού ο κωστάκης ..διαφωνεί και γράφει:

"τα γεγονότα που θα συνόδευαν τη γέννησή τους σε καμία περίπτωση ΔΕΝ δύνανται να τοποθετηθούν στην εποχή του Ιησού - αυτό ειλικρινά δεν βλέπω πως μπορεί να αμφισβητηθεί."


κωστάκη...

Υπάρχει εκεί έξω ένας επιστημονικός και θεολογικός κόσμος που σου λέει να ξυπνήσεις από τον λήθαργο και να δεις ότι ζεις σε έναν κόσμο αυθαιρεσίας.

ΥΓ

Να επισημάνω και πάλι ότι κάθε τι που γράφω εδώ, απευθύνεται σε τρίτους που τυχόν μπερδεύονται από τα ανούσια κατεβατά.

Να θυμάστε ΠΑΝΤΑ ότι κάθε σαχλαμάρα ενάντια στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό ως πίστη, που μπορεί να διαβάσετε σε σάϊτ όπως αυτό κρύβεται ένα αναμάσημα επιχειρημάτων που έχουν ηλικία από 1-2 αιώνες (κυρίως από την εποχή του διαφωτισμού) μέχρι και 18-19. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν απαντήσεις για ΟΛΑ και δεν υπάρχει το παραμικρό που να μην έχει απαντηθεί στον μακραίωνο αυτό διάλογο. Το ζήτημα είναι αν θα βρεθεί άνθρωπος με τον χρόνο να γράψει τις απαντήσεις σε κάθε κουταμάρα που θυμούνται οι διάφοροι αργόσχολοι τύπου κωστάκη....

Κώστας είπε...

Και εδώ θα σου πω το ίδιο: υπομονή και θα καλοπεράσεις!

Ανώνυμος είπε...

Ανατρίχιασα...

Κώστας είπε...

Φίλε, διάβασε σε παρακαλώ αυτό το μήνυμα προσεχτικά
τώρα που είμαι κάπως πιο ήρεμος: Εντός ολίγου δημοσιεύω
τις απαντήσεις μου στο πρώτο σου λιβελλογράφημα. Αν
μου αφήσεις τον απαραίτητο χρόνο, θα τοποθετηθώ
και επί των υπολοίπων.

Ωστόσο: επειδή - ΑΝ το συνειδητοποιείς - εδώ και 2-3
μέρες εισβάλλεις νυχθημερόν στο σπίτι μου αγνοώντας
τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς, και επειδή
έχω την αίσθηση ότι το κακόγουστο αστείο παρατράβηξε,
θα σου βγάλω - εντελώς χαριστικά - μόνο κίτρινη κάρτα.
Εάν από τη δημοσίευση τής ύστατης ετούτης προειδοποίησης
και μετά, ξαναγράψεις οτιδήποτε υβριστικό ή μειωτικό
προς το άτομό μου ή ξαναχρησιμοποιήσεις το ειρωνικό
ψευδώνυμο που επέλεξες, το σχόλιο αυτομάτως θα
διαγράφεται. Κι αν θες κατηγόρησε με μετά για λογοκρισία
και προσπάθεια φίμωσης. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν
ουκ έχω.

Υ. Γ. Όπως είπα, η πρώτη μου απάντηση είναι έτοιμη να
φύγει, κι όπως καταλαβαίνεις, δεν θα είναι και πολύ ηπιότερη
απ’ αυτά που μου ’χεις γράψει μέχρι τώρα. Ο γέγραφα γαρ,
γέγραφα. Για τα υπόλοιπα σχόλια σου τώρα που έχεις
ήδη στείλει ΠΡΙΝ από τη σύσταση ετούτη, επιφυλάσσομαι.
Θα προσπαθήσω να παραμείνω ψύχραιμος, αλλά δεν
εγγυώμαι τίποτα. Το θέμα είναι από δω και μπρος πώς
θα συμπεριφερθείς εσύ. Εσένα σ’ ενδιαφέρει να γίνει γνωστός
ο αντίλογός σου και να με ξεφτιλίσεις, έτσι δεν είναι;
Ε μη στερήσεις λοιπόν από τον εαυτό σου την ευκαιρία
αυτή. Συμπεριφέρσου κόσμια.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Κώστας είπε...

Μα βρε βλίτο, σε προειδοποίησα, δεν σε προειδοποίησα;
Γράψε ό,τι θέλεις, σου είπα, αλλά ευγενικά. Τόσο δύσκολο
είναι;

Κώστας είπε...

Προτού ξεκινήσω, φίλοι μου, δίνω στη δημοσιότητα πιστά
αντίγραφα των δύο παραπάνω μηνυμάτων τού … Αιγυπτίου που
είχα στείλει στη Softex για ανακύκλωση. Αμέσως μετά θα
συνεχιστεί το … ψυχαγωγικό πρόγραμμα που ξεκίνησε πριν
από λίγες μέρες. Ιδού λοιπόν τι μου είχε γράψει ο … γνωστός
άγνωστος στο σχόλιο τής 31 Δεκεμβρίου 2007, 6.39 πμ:

«Σε κάθε μου απάντηση, θα ισχύσουν ΜΟΝΟ οι ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ
κανόνες. Στις δικές σου απαντήσεις, ας ισχύσουν όποιοι θέλεις,
δεν με απασχολεί.

Αν σβήσεις το μήνυμα μου, αυτομάτως παραδέχεσαι ότι είσαι
ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ να απαντήσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις
άλλωστε, είναι δεδομένο αυτό γιατί απλά έχεις κάνει λάθη που
δεν διορθώνονται παρά μόνο με την παραδοχή τους.

Διάλεξε και πάρε.

Τα υπόλοιπα ουδόλως με ενδιαφέρουν...

ΥΓ

Από τη στιγμή που δέχεσαι απαντήσεις στο blog σου κωστάκη,
κοίτα να βρεις τρόπο να τα βγάλεις πέρα ... »


Και στο άλλο:


«Τελικά έσβησες τα μηνύματά μου έτσι;
Πολύ καλά έκανες κωστάκη γιατί έτσι γλύτωσες από αρκετές
δεκάδες σελίδες απαντήσεων.

Μια χαρά τα είχες φτιάξει στον πλανήτη σου έτσι; θα κάτσεις τώρα
να δευτερολογήσεις και μάλιστα απέναντι στην ακαδημαϊκή
βιβλιογραφία; Αλίμονο!

Η κίνησή σου αυτή σου είπα ότι για μένα σημαίνει ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ.
Τώρα θα έχεις όλο το χρόνο να σκεφτείς την κατάντια των
δημοσιεύσεων σου, να κλείσεις τις τρυπάρες που έχουν και να με
ευγνωμονείς που σου έδειξα ότι με άριστα το 10 είσαι ακόμη στο 1.

Αργότερα θα λέω:

"Να ο κωστάκης. Εγώ τον έμαθα να διαβάζει και να λέει την αλήθεια
σε όσα γράφει..."»

Αυτά ακριβώς μου είχε γράψει λοιπόν ο … Ύψιστος. Κι εγώ τώρα
απαντώ.

Πάμε λοιπόν και στο ζήτημα τής υποτιθέμενης προφητείας. Εδώ
tουλάχιστον - σε αντίθεση με τις προηγούμενες τρεις «απολογίες»
σου, και ειδικά αυτή για το θέμα τού Αγίου Φωτός -, δεν έχεις
διαστρέψει ή παρανοήσει αυτά που έγραψα, κάτι που αν μη τι άλλο
συνιστά αξιοσημείωτη πρόοδο!

1η ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Ο σκοπός του κωστάκη είναι να κοιτάει τι λένε οι άλλοι και όχι τι λέει
η Ορθόδοξη πίστη. Επ' αυτού όπως ξαναείπα δεν μπορώ να κάνω
πολλά: καθένας είναι υπεύθυνος να απαντήσει για τα επιχειρήματα
που χρησιμοποιεί.

(…)

Μας έφερε ο κωστάκης εβραϊκή απολογητική (!) από το διαδίκτυο
για να αντιμετωπίση την Ορθόδοξη πίστη. Ασφαλώς δεν γνωρίζει
ο ταλαίπωρος ότι ο ιουστίνος από τα μέσα του 2ου αιώνα [Διάλ. πρ.
Τρ. 71,120] μας δείχνει ότι εδώ και 18 1/2 αιώνες Χριστιανοί και
Ιουδαίοι τα ίδια συζητούν για το τι σημαίνει "ΑΛΜΑ" και όμως οι μεν
παρέμειναν χριστιανοί και οι δε παρέμειναν ιουδαίοι. Όπως και
ο κωστάκης παραμένει κωστάκης ... »

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Η ένστασή σου αυτή είναι από αστεία έως και απαράδεκτη. Αν είχα
μείνει, βλέπεις, σ’ αυτά που λέει η Ορθόδοξη πίστη, προφανώς …
ποτέ δεν θα είχα ανακαλύψει το … «πτώμα στο κελλάρι»! Ξέρεις
πότε θα είχες δίκιο να με κατηγορείς; Αν υιοθετούσα αβασάνιστα
οτιδήποτε ειπώθηκε και γράφτηκε ποτέ εις βάρος τού χριστιανισμού
χωρίς να εξετάζω - ή έστω και απλώς να μνημονεύω - τον αντίλογο.
Το κάνω αυτό; Δεν νομίζω. Αν διάβασες τους διαλόγους με τον
«φίλο μου» (φανταστικό πρόσωπο που επικαλείται επιχειρήματα
τα οποία μου αντέταξαν ΥΠΑΡΚΤΟΙ απολογητές), πάντα παραθέτω
και την απάντηση τής άλλης πλευράς. Όπου δε ο «φίλος» μου σιωπά,
αυτό κατά κανόνα συμβαίνει επειδή και οι απολογητές με τους
οποίους συζητούσα, έπραξαν το ίδιο. Σχεδόν σε όλα τα κείμενα μου,
προσέχω να ακούγεται και η άλλη πλευρά. Το σίγουρο είναι πάντως
ότι αυτό που μου προσήψες σε κάποιο άλλο σχόλιο σου, ότι δήθεν
όταν τα βρίσκω σκούρα, υπεκφεύγω, είναι το … ανέκδοτο τής
χρονιάς! Εγώ … υπεκφεύγω …! Χα,χα,χα,χα,χα, χα, χα!!! Μπα σε
καλό σου, μ’ έκανες να γελάσω … Ρε φίλε, με δουλεύεις τώρα
ή με επεξεργάζεσαι; Αφού το καταραμένο το χούι μου - όπως όλοι
όσοι με γνωρίζουν προσωπικά, θα μπορούσαν … ξεφυσώντας
να βεβαιώσουν! - αυτό ακριβώς είναι: ότι είμαι ψείρας! Πάρε για
παράδειγμα την πρόσφατη απάντηση που έλαβες για το «Άγιο
Φως». Μαρτυρά η δομή, η έκταση και το περιεχόμενο τού κείμενου
άνθρωπο που υπεκφεύγει; Μην τρελαθούμε τώρα!

Όσον αφορά δε το ειρωνικό σου σχόλιο περί «εβραϊκής απολογητικής (!)
από το διαδίκτυο», ειλικρινά ούτε εδώ βλέπω πού είναι το πρόβλημα.
Δηλαδή αν, καθ’ υπόθεσιν και χάριν συζήτησης, δεχόσουν ότι όντως
κάποια πράγματα στην Ορθόδοξη πίστη ενδεχομένως να μη στέκουν,
πες μου, πού θα ήταν πιθανότερο να τ’ ανακαλύψω: σε ορθόδοξες
πηγές ή αλλού; Συνεπώς αν δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την
πεθερά, ας μη φωνάζουμε στη νύφη …

Σχετικά τώρα με το σχόλιο σου για τον Ιουστίνο και τη βεβαιότητά σου
ότι «ο ταλαίπωρος ασφαλώς δεν γνωρίζω» πως … μπλα-μπλα-μπλά,
δεν ξέρω αν αξίζει ακόμα και να σε δουλέψω. Είπαμε είσαι αδιόρθωτος
ξερόλας, οπότε δεν θα πρέπει να σε παρεξηγώ.


2η ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Η προφητεία συσχετίζεται με το Ησ. 7:14

Στο εδάφιο αυτό, η σχετική λέξη στο εβραϊκό κείμενο είναι η almah =
Άλμα (στον ενικό).

Σε όλο το εβραϊκό κείμενο η λέξη αυτή υπάρχει άλλες 3 φορές στον
ενικό:

Γεν. 24:43 (ανύπαντρη νέα γυναίκα)
Έξ. 2:8 (η έφηβη [σύμφωνα με τον Ιερ. Φούντα] αδελφή του Μωυσή)
Παρ. 30:19 (η νέα γυναίκα σε ηλικία που κάποιος μπορεί να την
ερωτευθεί)

Σύμφωνα λοιπόν με το "Theological Wordbook of the Old Testament"
της http://www.moodypublishers.com, σελ. 372:

"There is no instance where it can be proved that alma designates
a young woman who is not a virgin."

Το παραπάνω έργο λοιπόν, αναφερόμενο σε ενικούς και πληθυντικούς
μαζί του "ΑΛΜΑ" (7 εμφανίσεις συνολικά), μας λέει ότι δεν προκύπτει
από κάπου ότι το κείμενο αναφέρεται σε μη παρθένο νεανίδα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Μετά τις σαφέστατες και αναλυτικότατες παρατηρήσεις και επισημάνσεις
που έκανα στα προηγούμενα μου σχόλια αναφορικά με το επιχείρημα
ότι το «’almah» δεν προκύπτει από κάπου πως αναφέρεται σε μη παρθένο,
ειλικρινά απορώ γιατί καν το αναφερεις πάλι, χωρίς να προσθέτεις κάποιο
νέο στοιχείο! Η συζήτηση με τον Γιάννη ήταν διεξοδικότατη. Εγώ μια φορά
δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω για το θέμα αυτό. Ο καθένας
ας κρίνει αυτά που έχουν ειπωθεί.


3η ΕΝΣΤΑΣΗ:

Όπως δέχεται η ορθόδοξη πίστη «(…) ήξεραν οι ευαγγελιστές την
παρθενογένεση και ΜΕΤΑ αναγνώρισαν την προφητεία! Το γεγονός
παραδίδεται από την εποχή που πραγματοποιήθηκε ως γεγονός που
προϋποθέτει γνώση των σχέσεων του ζεύγους Μαρίας-Ιωσήφ. Όταν πάει
κάποιος μετά από 20 αιώνες και ασχολείται με τον Ησαΐα ματαιοπονεί.
Πρέπει να ρωτήσει τους ευαγγελιστές τι ακριβώς αναγνώρισαν στην
προφητεία αυτή»

(…)

Οι Ορθόδοξοι αποδέχονται ότι υπάρχει πρωτευαγγέλιο που αναγγέλλει
την γυναίκα της οποίας ο απόγονος (ο Χριστός) θα συντρίψει το κεφάλι
του όφεως (Γεν. 3:15), με παρθενική σύλληψη που αναγγέλθηκε στις
προφητείες του Εμμανουήλ (Ησ. 7:14) και της "τικτούσης" (Μιχ. 5:2).

Αυτό γίνεται επειδή πιστεύουμε ότι έτσι τα έζησαν, τα βίωσαν και
τα αναγνώρισαν οι ευαγγελιστές και μαζί τους φυσικά ολόκληρη
η πρωτοχριστιανική κοινότητα. Οι ερμηνείες δεν προέρχονται από τους
εβδομήκοντα! Οι ερμηνείες προέρχονται από την πρώτη κοινότητα των
χριστιανών που είδαν και έζησαν τα πράγματα έτσι ώστε να γραφτεί το
Κατά Λουκά και το Κατά Ματθαίον και κανείς να μην αντιδράσει. Ίσα-ίσα,
η διάδοση των ευαγγελιών και η ενσωμάτωσή τους στον Κανόνα δείχνει ότι
αυτά που έγραψε ο Λουκάς και ο Ματθαίος έγιναν αποδεκτά από την
κοινότητα των πρώτων χριστιανών σε σημείο που Ιουδαίοι να γίνουν
χριστιανοί!

(…)

Γι αυτό να επισημάνουμε ότι ακόμη και ο παραδοσιακός Τρεμπέλας κανένα
κόλλημα δεν έχει με το "ΑΛΜΑ" και τη σημασία του, αλλά ασχολείται με την
ερμηνεία της προφητείας:

"Η παρθενία της μητρός του Κυρίου δεν αποδεικνύεται πλήρως (!) εκ των λόγων
του προφήτου μεμονωμένως λαμβανομένων, αλλ' η φανέρωσις της πληρώσεως
αυτών ρίπτει άπλετον φώς εις την προφητείαν και αναπτύσσει τήν πλήρη
σημασίαν της."

Επισημαίνει δηλ. την επαναλαμβανόμενη βλακεία ανά τους αιώνες (τουλάχιστον
18 1/2 αιώνες), να στηρίζονται άνθρωποι στην λέξη του Ησαΐα και όχι στο τι είδαν,
τι βίωσαν οι απόστολοι, οι ευαγγελιστές και η πρωτοχριστιανική κοινότητα!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω άλλη μία φορά όσο απλούστερα μπορώ: Το να
ισχυρίζομαι εγώ ότι η φάλαινα είναι ψάρι και όχι θηλαστικό, ότι ο άνθρωπος
έχει 40 δόντια και όχι 32, ότι ο Φόβος και ο Δείμος είναι δορυφόροι τού Δία
και όχι τού Άρη, ότι η Ελληνική Γλώσσα έχει 6.000.000 λέξεις και όχι το πολύ
150.000 και ούτω καθεξής, εύκολα μπορεί να αντιμετωπισθεί με την απλή
παράθεση ενός ωκεανού από απτές, επιστημονικά τεκμηριωμένες πηγές που
μαρτυρούν περί τού αντιθέτου. Το ίδιο ισχύει ακόμα και για θέματα που άπτονται
τής εκκλησιαστικής ιστορίας και λατρείας. Το να λέω φερ’ ειπείν, ότι η
εικονομαχική Σύνοδος τής Ιέρειας ποτέ δεν αναθεματίστηκε από την Ανατολική
Εκκλησία ή ότι δεν υπάρχει καμία ιστορική μαρτυρία περί ύπαρξης Ευαγγελίων
πριν από τον 3ο αιώνα ή ξέρω ’γώ, ότι ο Οίνος της μετάληψης πρέπει να είναι
ερυθρός επειδή οι παππάδες είναι … ολυμπιακοί, και αυτό μπορεί να καταρριφθεί
εν ριπή οφθαλμού με την παράθεση πλήθους στοιχείων που αποδεικνύουν
το ανυπόστατο των ισχυρισμών μου. Το να μου επικαλείσαι όμως εσύ μακροσκελείς
καταλόγους θεολόγων και Πατέρων για να «αποδείξεις» ότι στην περίπτωση
τής «παρθενικής σύλληψης» τα γεγονότα επιβεβαίωσαν την προφητεία και όχι
προσαρμόστηκαν σ’ αυτήν, είναι όπως ελπίζω να καταλαβαίνεις, μια ΠΛΑΝΗ
ΛΟΓΙΚΗΣ ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Απολογητική, γνωστή ως επίκληση στην
αυθεντία! Δεν έχει καμία αποδεικτική αξία, άνθρωπέ μου, το ότι οι Πατέρες και
όλες εκείνες οι στρατιές απολογητών και θεολόγων που ακολούθησαν, εξέφρασαν
τη βεβαιότητα πως τα γεγονότα ήρθαν να αποδείξουν το αληθές τής προφητείας
και όχι ότι προσαρμόστηκαν πάνω στο ήδη γνωστό περιεχόμενο αυτής. Από πού
προκύπτει δηλαδή ότι δεν συνέβη το … δεύτερο; Επειδή το είπαν αυτοί; Μα …
τι άλλο θα ’λεγαν δηλαδή; Τι νόημα έχει να μου αραδιάζεις κατεβατά θεολόγων
- μορφωμένων, χαρισματικών και όλα τα συναφή - που συντάχθηκαν με την
άποψη αυτή; Η ορθότητα ενός ισχυρισμού δεν αποδεικνύεται a priori από
τον αριθμό εκείνων που τον επαναλαμβάνουν. Αν ήταν έτσι, τότε η Ελληνική
γλώσσα για παράδειγμα, πράγματι θα είχε όλα αυτά τα εκατομμύρια λέξεων
που δεκάδες συγγραφείς, φιλόλογοι (!!), σοβαροί δημοσιογράφοι και
επιστήμονες μας έχουν κατά καιρούς διαβεβαιώσει ότι έχει! Και στην
περίπτωση αυτή, μπορεί κανείς τουλάχιστον να το ψάξει λίγο παραπάνω
και ν’ ανακαλύψει το τερατώδες ψέμα. Στην περίπτωση όμως τής
ορθόδοξης ερμηνείας που μας απασχολεί, … τρέχα γύρευε! Πώς θα βγάλουμε
άκρη δηλαδή; Να ρωτήσουμε τους Ευαγγελιστές, προφανώς … δεν μπορούμε.
Οπότε; Οπότε θα πρέπει να εμπιστευτούμε την Παράδοση, λες εσύ. Κι εγώ
λέω ότι το μόνο που θα αποδείκνυε αυτό, είναι το πώς ερμήνευσαν και από
ποια οπτική γωνία είδαν οι Πατέρες την επίμαχη ευαγγελική αφήγηση.
Κατάλαβε το. ΔΕΝ είναι απόδειξη το να μας παραθέτεις εξέχοντες θεολόγους
που απλώς επανέλαβαν την ήδη προ αιώνων διατυπωθείσα ερμηνεία.
Συνεπώς άδικα σπατάλησες τον χρόνο σου. Πρέπει πάντοτε να έχεις
απόλυτη επίγνωση του τι πας να αποδείξεις. Εμείς «πιστεύουμε», λες, «ότι
έτσι τα έζησαν, τα βίωσαν και τα αναγνώρισαν οι ευαγγελιστές και μαζί τους
φυσικά ολόκληρη η πρωτοχριστιανική κοινότητα». Α μπράβο: «εμείς πιστεύουμε».
Τώρα έθεσες το ζήτημα στη σωστή του διάσταση. Να ανταποδείξεις όμως
κάτι απ’ αυτά που έγραψα - ελπίζω να το καταλαβαίνεις -, δεν ανταπέδειξες!

Πέραν τούτου (και εδώ αναπόφευκτα θα οδηγηθούμε πάλι στο ίδιο σημείο
τριβής): Ακόμα κι αν χάριν συζήτησης δεχόμασταν ως αληθινό τον ισχυρισμό
ότι οι Ευαγγελιστές δεν γνώριζαν την προφητεία και μόνο όταν βίωσαν
τα γεγονότα, τα συνέδεσαν μ’ αυτήν, πάλι παραμένει το πρόβλημα ότι
η «προφητεία» αυτή καθαυτή ΔΕΝ έθετε στο επίκεντρο ούτε προϋπέθετε
κάποια ΑΝΕΓΓΙΧΤΗ ΠΑΡΘΕΝΟ, παρά μόνο μία ΝΕΑΝΙΔΑ που σίγουρα /
σχεδόν σίγουρα / πιθανότατα / πιθανόν / ενδεχομένως - διάλεξε εσύ τον
βαθμό πιθανότητας -, μα πάντως … ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ, ήταν και …
παρθένα! Πότε; Όχι βέβαια όταν θα … γεννούσε, αλλά κατά τη στιγμή
εκείνη που διατυπώθηκε η … προφητεία!

Όσο για τους - εντάξει, γελοίους πλέον - λαϊκισμούς τού τύπου
«κωστάκης εναντίον Οξφόρδης», πάλι δεν θέτεις το θέμα στη σωστή του
διάσταση. Τι θα πει δηλαδή «Οξφόρδη»; Μη δημιουργείς εντυπώσεις.
«Oxford Bible Commentary» λέγεται το έργο. Γραμμένο από - καμία
αντίρρηση - αναγνωρισμένους μεν βιβλικούς λογίους, αλλά πάντως
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ. Ή μάλλον για να ακριβολογούμε, και Εβραίους. Ακόμα
κι έτσι όμως, δεν θεωρώ και το … πιθανότερο πράγμα τού κόσμου
να ήταν Εβραίος αυτός που έγραψε ότι «η ελληνική μετάφραση τού Ησαΐα
χρησιμοποίησε τη λέξη “παρθένος”, η οποία does mean “a virgin”»!

Και το αστείο της υπόθεσης, ξέρεις ποιο είναι; Ότι στην περίπτωση
αυτή δεν πρόκειται για μια άνιση μάχη κωστάκη - Οξφόρδης, αλλά
για μια αντιπαράθεση μαρτυρημένης Ελληνικής γλώσσας - βιβλικών
λογίων! Όπως ακριβώς στο λέω. Με αφήνει παγερά αδιάφορο το ότι
κάποιοι Χριστιανοί λόγιοι «επιδίκασαν» εδώ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ στη λέξη
«παρθένος» αποκλειστικά και μόνο τη σημασία τής «σεξουαλικά
ανέγγιχτης» γυναίκας. Η μαρτυρημένη, ευρέως διαδεδομένη χρήση
τής λέξης και με τις σημασίες «νεάνις» / «άγαμη γυνή»,
συνεπικουρούμενη μάλιστα κι από το ίδιο το Γένεσις, ΛΔ΄ 3 όπου το
αναφερόμενο στη διακορευθείσα Δείνα «na’arah» μεταφράστηκε ...
«παρθένος»(!), θα έπρεπε να είναι αρκετά για να σε … ταρακουνήσουν
λιγάκι και να πάψεις επιτέλους να λες - θα το πω ευγενικά - ανοησίες!

Και κάτι άλλο: όταν παραθέτεις αποσπάσματα από πηγές, καλό θα ήταν
να περιλαμβάνεις όσο το δυνατόν περισσότερα συμφραζόμενα, ώστε
να γίνεται απόλυτα σαφές περί τίνος πρόκειται. Λες για παράδειγμα
ότι «το υπόμνημα της Οξφόρδης επάνω στο ζήτημα αυτό (σ.σ. Ποιο;
Η παράγραφος που προηγείται μιλά γενικά για τη δύναμη της Παράδοσης!),
αναφέρει ως προτεινόμενη την ερμηνεία της μελλοντικής εφαρμογής:

"Αs is suggested here (σ.σ. πού;) the passage (σ.σ. ποιο εδάφιο: τού
Ησαΐα ή τού Ματθαίου;) originates from a later period...".»

Εδώ πια δεν καταλαβαίνω τίποτα! Αν το εδάφιο που «προέρχεται από
μια μεταγενέστερη περίοδο» είναι αυτό τού Ματθαίου, τότε δεν … δεν
αντιλαμβάνομαι τι ακριβώς αποδεικνύεται! Αν πάλι εννοείται το Ησαΐας,
Ζ΄ 14, ακόμα χειρότερα …

Υπενθυμίζω ότι το συμπέρασμα που θεωρείς ότι συνάγεται από τα
παραπάνω είναι ότι το υπόμνημα τής Οξφόρδης «προτείνει την παράδοση
των Ορθοδόξων ως αποδεκτή και προτεινόμενη.».


4η ΕΝΣΤΑΣΗ:

Βέβαια θα μου πεις, τι σημασία έχει τι λέει η Οξφόρδη αφού ο κωστάκης ...
διαφωνεί και γράφει:

«τα γεγονότα που θα συνόδευαν τη γέννησή τους σε καμία περίπτωση
ΔΕΝ δύνανται να τοποθετηθούν στην εποχή του Ιησού - αυτό ειλικρινά
δεν βλέπω πως μπορεί να αμφισβητηθεί.»

κωστάκη...

Υπάρχει εκεί έξω ένας επιστημονικός και θεολογικός κόσμος που σου λέει
να ξυπνήσεις από τον λήθαργο και να δεις ότι ζεις σε έναν κόσμο
αυθαιρεσίας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Μόλις τώρα λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι, γίνατε αυτόπτες μάρτυρες τού
τι πραγματικά πάει να πει ΥΠΕΚΦΥΓΗ χειρίστου τύπου !! Ο αδιόρθωτος
φαφλατάς και ξερόλας φίλος μας, παρότι στην παράθεση από το «Tyndale
Concise Bible Commentary» (όπου «βλέπει κανείς όλες τις οπτικές γωνίες»),
βλέπει να μνημονεύεται πρώτη πρώτη η ερμηνεία περί εκπλήρωσης
της προφητείας ήδη επί Ησαΐα, βρίσκει εύκολο στόχο - ποιον άλλον; -
τον … κωστάκη. Επί της ουσίας όμως, ΚΟΚΟΚΟ! Αντί δηλαδή να μας εξηγήσει
γιατί το συμπέρασμά μου ότι «τα γεγονότα που θα συνόδευαν τη γέννηση
των «Εμμανουήλ» και «Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ» σε καμία περίπτωση
ΔΕΝ δύνανται να τοποθετηθούν στην εποχή του Ιησού», δεν στέκει, είναι
γελοίο κ.λπ., κάνει ένα θεαματικό σάλτο χτυπώντας πάνω-κάτω τις
φτερούγες και φωνάζοντας δυνατά για να τον ακούσουν όλοι: κοκοκο!
Εύγε φίλε! Έγραψες!


5η ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Όσο για το Εμμανουήλ, ο Χρυσόστομος πάλι γράφει ότι:

"έθος τούτο τη Γραφή τα συμβαίνοντα πράγματα αντί ονομάτων τιθέναι".

Όπως δηλ. και στο Ησ. 9:6
"καλείται το όνομα αυτού...Θεός Ισχυρός". Άρα
δεν θεωρεί ότι πρόκειται για όνομα όπως λέμε Μήτσος ή κωστάκης.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Το σχόλιο σου αυτό, Αιγύπτιε, δεν βλέπω να προσθέτει κάτι σ’ αυτά
που ήδη αναφέρθηκαν στη συζήτηση με τον Γιάννη, οπότε …


ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ:

«κωστάκη...

Υπάρχει εκεί έξω ένας επιστημονικός και θεολογικός κόσμος που σου
λέει να ξυπνήσεις από τον λήθαργο και να δεις ότι ζεις σε έναν κόσμο
αυθαιρεσίας.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Αιγύπτιε …

υπάρχει εκεί έξω ένας επιστημονικός και έλλογος κόσμος που σου
λέει να ξυπνήσεις από τον ύπνο του δικαίου και να δεις ότι ζεις σε
έναν κόσμο πνευματικής και νοητικής σύγχυσης.


ΥΓ. 1 Αλήθεια, πώς πάνε οι … ανασκαφές; Βρήκαμε τίποτα καινούργιο;

ΥΓ. 2 Περνάμε καλά;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ φίλε Κώστα καλησπέρα, ευχαρηστώ για τα καλά σας λόγια, που γράψαται στο ιστολόγιο μου. Ευχαρηστώ που με επιτρέψατε να διαβάσω το ιστολόγιο σας, θα το διαβάσω πάλι, μια άλη μέρα. Στο ιστολόγιο μου έβαλα τη διεύθυνση του ιστολογίου σας, για να το διαβάζουν και άλλοι αναγνώστες. Από της θρησκείες υποφέρω ακόμα, γι' αυτό γράφω εναντίων τους όπως μπορώ, για να μήν υποφαίρουν και άλλοι. Σωτήριος Τζιλόπουλος.

Ανώνυμος είπε...

Αξιόλογη η προσπάθεια σου,όμως πιστεύω ακράδαντα ότι επειδή γενικώς οι γραφές είναι αντιφατικές,δεν έχει τόσο πολύ νόημα η ιδιαίτερη ανάλυση τους.Επιπροσθέτως, η ιστορικότητα του Ιησού αμφισβητείται, οπότε το όνομα λίγη σημασία έχει!!

Σε Συγχαίρω όμως για την εμπεριστατωμένη ανάλυση που έκανες επι του θέματος..

Κώστας είπε...

Αγαπητέ Γιώργο,

καλωσόρισες στο «τι εστίν αλήθεια;» και σ’ ευχαριστώ πολύ για τα θετικά σου σχόλια.

Υ.Γ. Προχωρώντας στα ενδότερα τού μπλογκ, θα καταλάβεις για ποιον λόγο και κυρίως
με τι πνεύμα ασχολούμαι με τα θέματα αυτά.

ManBlogg είπε...

Γειά χαρά. Δεν ξέρω αν αυτό το μπλογκ παρακολουθείται από το διαχειριστή του αλλά βρήκα το θέμα ενδιαφέρον και ήθελα να αφήσω ένα σχόλιο. Παρεμπιπτόντως με έστειλε ο Evan T από δω και βρήκα την ανάρτηση πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.
Το σχόλιό μου εδώ δεν έχει να κάνει τόπο με την ακριβή ή όχι μετάφραση της λέξης bethula . Προσπερνάω αυτή την σημαντική λεπτομέρεια και αναρωτιέμαι. Ακόμα και αν όντως πραγματικά ο σκοπός του προφήτη ήταν να χαρακτηρίσει την υποψήφια μητέρα παρθένα, υπάρχει κάποιο σημείο στα κείμενα προφητείας του μεσία που η σύληψη του νεογνού εννοείται ξεκάθαρα ότι θα γίνει υπερφυσικά; Διότι οι συγγραφείς της Καινής διαθήκης και η Εκκλησία από τότε , έχουν αναλωθεί στο θαύμα της σύλληψης χωρίς σαρκική επαφή. Αυτό πώς προκύπτει από τις προφητείες; ΟΚ η μητέρα ήταν παρθένος έστω όταν έμεινε έγκυος. Αλλά που ακριβώς η προφητεία κάνει ξεκάθαρο ότι θα μείνει έγκυος με τρόπο άλλο από τον φυσιολογικό;

Κώστας είπε...

Αγαπητέ ManBlogg,
ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου. Ως προς το ερώτημά σου τώρα, κατά τη γνώμη μου, όχι: η προφητεία σε κανένα σημείο δεν αναφέρει ή υπονοεί ότι η σύλληψη τού Ιησού θα γινόταν με τον γνωστό ή οποιονδήποτε άλλον υπερφυσικό τρόπο. Κατά τους χριστιανούς, βέβαια, το «σημείο» για το οποίο γίνεται λόγος στην προφητεία, δεν μπορεί να αναφέρεται πουθενά αλλού παρά στο γνωστό θαύμα (το γιατί το συμπέρασμα αυτό δεν ευσταθεί, εξηγείται στην ενότητα «Η ακατανόητη απορία»). Άλλοι, πάλι, είναι πρόθυμοι να δεχτούν ότι οι διατυπώσεις όντως δεν υποδηλώνουν με σαφήνεια κάτι υπερφυσικό, συμπληρώνουν, ωστόσο, ότι τα γεγονότα ήρθαν εν τέλει να φωτίσουν το πραγματικό νόημα της προφητείας (πολύ βολικό).

ManBlogg είπε...

Αγαπητέ Κώστα, ευχαριστώ για την απάντηση. Έχεις κάνει αρκετή και καλή δουλειά στο χώρο αυτό. Θα περιηγηθώ τις επόμενες μέρες και σε άλλα άρθρα σου.

Κώστας είπε...

Ευχαριστώ πολύ. Μπορεί μεν να μη γράφω πια, όμως ελέγχω καθημερινά την κίνηση και τυχόν σχόλια δεν πηγαίνουν χαμένα. Θα σού πρότεινα πάντως να ξεκινούσες την περιήγησή σου από την παρθενική μου ανάρτηση όπου εξηγώ για ποιους λόγους έστησα το μπλογκ αυτό πριν από τέσσερα χρόνια. Κι αν, πάλι, θα σ' ενδιέφερε να μάθεις για ποιους λόγους σταμάτησα, μπορείς να διαβάσεις από εδώ και κάτω.

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!