..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Τρίτη 21 Αυγούστου 2007

Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)

..
Τον περασμένο Αύγουστο με αφορμή ένα αφιέρωμα που έτυχε να διαβάσω για το θέμα τού Αγίου Φωτός, γραμμένο από τη δικηγόρο και γνωστή αρθογράφο Μαρία Σταματιάδου, αφού πρώτα πήρα πολλές βαθιές ανάσες για να συνέλθω, έκατσα κι έγραψα μιαν επιστολή-αντίλογο την οποία, μάλιστα, κοινοποίησα σε καμιά εικοσαριά - ίσως και παραπάνω- αποδέκτες μπας και γίνουν επιτέλους γνωστά πέντ’-έξι πράματα που θα ’πρεπε όλοι μας να χουμε υπ’ όψιν όταν μιλάμε για το αμφισβητούμενο αυτό ζήτημα. Ιδού λοιπόν το περιεχόμενο της επιστολής εκείνης:


Αγαπητή κα Σταματιάδου,

με αφορμή τη συμμετοχή σας στο συλλογικό έργο «ΤΑ 20 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ» (1) όπου διαλαμβάνετε περί του θέματος του Αγίου Φωτός, επιτρέψτε μου να προβώ σε εκτεταμένο αντίλογο, τεκμηριωμένο με στοιχεία που δυστυχώς δεν είναι ευρυτέρως γνωστά στη νεότερη ελληνική βιβλιογραφία, πόσο μάλλον στον λεγόμενο «απλό λαό». Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο την επιστολή αυτή κοινοποιώ και σε μιαν ευρύτερη ομάδα αποδεκτών, που ως άμεσα ή έμμεσα ενδιαφερόμενοι θα μπορούσαν να συμβάλουν, ο καθένας με τον τρόπο του, στο να χυθεί επιτέλους άπλετο φως σ’ αυτήν την -παρά το όνομα που φέρει- τόσο σκοτεινή υπόθεση.

Θα ήθελα δε ευθύς εξαρχής να τονίσω με ιδιαίτερη έμφαση ότι δεν υπάρχει
εκ μέρους μου η παραμικρή πρόθεση προσωπικής αντιπαράθεσης μαζί σας ή μείωσης με οποιονδήποτε τρόπο τού συγγραφικού σας έργου. Απλούστατα οι δημόσιες τοποθετήσεις σας στο συγκεκριμένο αυτό ζήτημα -οι οποίες ταυτίζονται απόλυτα με τις συμβατικές, ευρέως διαδεδομένες αντιλήψεις σε λαό και κλήρο- με βρίσκουν ριζικά αντίθετο. Έτσι με την επιστολή αυτή ουσιαστικά δεν απευθύνομαι μόνο σε σας, αλλά και σ’ όλους εκείνους που δέχονται το Άγιο Φως πέραν πάσης αμφιβολίας ως θαυματουργικά εμφανιζόμενο - μα και σε εκείνους που το αμφισβητούν!

Ο μύθος τής μυστικής προσευχής
..
Παραμερίζοντας αρχικά συλλήβδην όλα τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών, πιστών και αμφισβητούντων, ας στρέψουμε την προσοχή μας για λίγο στο σημαντικότερο κομμάτι τής Τελετής του Μεγάλου Σαββάτου που δεν είναι άλλο από την ειδική δεητική ευχή!

Γύρω από τη συγκεκριμένη προσευχή έχουν υφανθεί φοβεροί μύθοι και θρύλοι, με κοινό παρονομαστή την πεποίθηση ότι πρόκειται για κάποια μυστική δέηση που μόνο ο Έλληνας Πατριάρχης γνωρίζει! Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: η εν λόγω ευχή δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1933 από τον Αρχιμανδρίτη (διδάκτορα τού Πανεπιστημίου Αθηνών) Κάλλιστο Μηλιαρά και αναδημοσιεύτηκε το 1967 στο περιοδικό Νέα Σιών, επίσημο όργανο δημοσιευμάτων τού Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (2). ΔΕΝ μιλάμε, λοιπόν, για κάποιο επτασφράγιστο, φοβερό μυστικό στο οποίο κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση πλην τού Ορθόδοξου Πατριάρχη!

Η απίστευτη ομολογία

Όμως τι λέει άραγε η προσευχή αυτή; Τι δέεται ο Πατριάρχης μέσα στο
Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου; Μα τι άλλο -θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς- παρά να συμβεί αυτό που (υποτίθεται ότι) κάθε φορά συμβαίνει: να κατέλθει δηλαδή το Άγιο Φως θαυματουργικά από τον ουρανό και να φωτίσει όλη την οικουμένη! Όμως αλίμονο, η προσευχή είναι ξεκάθαρη και δηλώνει με απόλυτη σαφήνεια ότι η φωταψία είναι απλώς μια τελετή συμβολικού χαρακτήρα και ότι το φως που εμφανίζεται κάθε Μ. Σάββατο στα Ιεροσόλυμα δεν κατέρχεται εξ ουρανού, αλλά έχει απολύτως φυσική προέλευση, χαρακτηρίζεται δε άγιο επειδή εξάγεται από τον Πανάγιο Τάφο!

Το συμπέρασμα αυτό όπως θα καταδειχθεί παρακάτω, προκύπτει αβίαστα με την απλή ανάγνωση και μόνο της ευχής, κάτι που παραδέχεται και ασπάζεται ακόμα και ο π. Μεταλληνός (!!), τα στοιχεία δε που παρατίθενται αντλήθηκαν από το βιβλίο του «ΦΩΤΟΜΑΧΙΚΑ - ΑΝΤΙΦΩΤΟΜΑΧΙΚΑ» (3) καθώς και από «ΤΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ» (4) τού Κ.Δ. Καλοκύρη, έργα δηλαδή ανθρώπων που το τελευταίο για το οποίο θα μπορούσε κανείς να τούς κατηγορήσει είναι ότι επιβουλεύονται την Ορθοδοξία!

Ο π. Μεταλληνός στο βιβλίο του συμπυκνώνει και σχολιάζει έργα υπέρμαχων αλλά και αρνητών τής θεωρίας τού θαύματος, τα οποία και αναδημοσιεύει αυτούσια. Ορισμένα επιχειρήματα -τόσο υπέρ όσο και κατά- αξιολογούνται με προσεχτικούς, μετριοπαθείς χαρακτηρισμούς όπως «ευλογοφανές», «εύστοχο» ή «ορθό», ενώ άλλα τα αφήνει ασχολίαστα. Αυτό όμως που πραγματικά αφήνει τον αναγνώστη άναυδο είναι η έμμεση πλην σαφέστατη παραδοχή ότι το Άγιο Φως ΔΕΝ είναι ουρανόπεμπτο, αλλά έχει φυσική προέλευση! Όχι, δεν διαβάσατε λάθος! Αυτή ακριβώς είναι η θέση τού π. Μεταλληνού στο ζήτημα τού Αγίου Φωτός, ότι κι αν αυτό μπορεί να σημαίνει!

Περισσότερες λεπτομέρειες

Παραθέτοντας σχετικά αποσπάσματα από το βιβλίο «τού σεβαστού [του] 
διδασκάλου, γνωστού αρχαιολόγου και άριστου γνώστη τού χώρου τής Ορθόδοξης Λατρείας, καθηγητή και ακαδημαϊκού κ. Κωνσταντίνου Καλοκύρη», όπου προς κατανόηση της φύσης και της έννοιας του φωτός ο αναγνώστης παραπέμπεται στην κατά την Τελετή αναγινωσκόμενη δεητική ευχή, ο π. Μεταλληνός γράφει αυτολεξεί:
Ο κ. Καλοκύρης δίνει -και ορθά- ιδιαίτερη έμφαση στην ευχή, που είναι πράγματι το «κλειδί» για την κατανόηση τής Τελετής και την τεκμηρίωση τής φύσεως τού ‘‘Αγίου Φωτός”. Ορθά δε συμπεραίνει ότι ‘πουθενά δεν γίνεται λόγος (ούτε καν υπαινιγμός) περί ‘‘άνωθεν κατερχομένου αΰλου Φωτός” κατά τη στιγμή εκείνη, αλλά νοείται μόνο φως φυσικό, που ανάβεται στην ανάμνηση τού Αναστάντος Χριστού’. (5)

Με το συγκλονιστικό αυτό σχόλιο του (verba volant scripta manent) ο π. Μεταλληνός συντάσσεται συνεπώς όχι μόνο με τη θέση τού δασκάλου του, αλλά στον πυρήνα της και με αυτήν τού Στ. Καραθεοδωρή, ιατρού, κορυφαίου στελέχους τού φαναριώτικου κύκλου και συγγραφέα σημαντικών φιλολογικών και θεολογικών έργων, ο οποίος θεωρούνταν από τη Μεγάλη Εκκλησία θεολογική αυθεντία (6). Ο Καραθεοδωρής στο ανέκδοτο έργο του «ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΣ» (1832 -1836) ενώ ασκεί κριτική στον Κοραή για την πολεμική του κατά των Ιεροσολυμίτων Πατριαρχών, στο ζήτημα τού Αγίου Φωτός δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών (7):
[...] εκράτησεν έθος ανάπτεσθαι φως επί τού αγίου τάφου και απ’ αυτό άλλα φώτα πανηγυρικά [...]
[...] το εν Ιερουσαλήμ Άγιον φως ουδείς των πατριαρχών, των αρχιερέων, των ιερέων, των εκκλησιαστικής διδασκαλίας μετόχων, ως ουδέ οι πλείους των τυχόντων πιστεύουσι θαυματουργικό [...]
[...] Αλλά διατί το λέγουσιν Άγιον Φως; Ναίσκε! Άγιον Φως! Διότι ανάπτεται επί τον άγιον τάφον, και οι πιστοί ευλαβώς το λαμβάνουσιν, αλλ’ η ευλάβεια αυτή μεταπεσούσα εις δεισιδαιμονίαν διά την των πολλών αμάθειαν ισχυροποίησε μεταξύ των απλουστέρων αδελφών και τον λόγον, ον προλαβόντως διέδωκαν οι Φραγκοπαπάδες ανέκαθεν, ότι διά θαύματος άπτεται φως
[...] Το φως, λοιπόν, ουδ’ άλλην αγιότητα έχει, ει μη ότι ανάπτεται εις τον τάφον τού Κυρίου, καθ’ ην ημέραν ετελέσθη το μέγα μυστήριο τής αναστάσεως.

Ο προβληματισμός τού π. Μεταλληνού

Συνεκτιμώντας δε την κατηγορηματική διαβεβαίωση τού αρχιεπισκόπου Νικηφόρου Θεοτόκη το 1800 ότι το φως δεν είναι θεόπεμπτο (αλλά ανάβεται από τον Πατριάρχη και εν συνεχεία μεταδίδεται στους πιστούς ως αγιασμένο, χωρίς η εκκλησία να μπορεί να θεραπεύσει «την τού χύδην λαού υπόληψιν» (8), και σε συνδυασμό με παλαιότερες μαρτυρίες όπως αυτήν τής Αιθερίας το 385 μ.Χ. (σύμφωνα με την οποία «κατά την δεκάτη ώρα, ανάβουν όλους τούς λύχνους και τα κηρία, πράγμα που κάνει μια εξαιρετική φωτοχυσία. Αλλά το φως με το οποίο ανάβουν αυτά, δεν το φέρνουν απ’ έξω αλλά προέρχεται από το εσωτερικό τού σπηλαίου όπου νυχθημερόν καίει λύχνος») (9), δεν μπορεί κανείς παρά να προβληματιστεί σφόδρα. Ο ίδιος ο π. Μεταλληνός αποστασιοποιείται από τη συλλογιστική τής κατ’ οικονομίαν σιωπώσης Εκλησίας και δηλώνει χαρακτηριστικά ότι προτιμά «τους ‘‘αθέους” που απορρίπτουν διαρρήδην κάθε περίπτωση θαύματος στο θέμα τού ‘‘Αγίου Φωτός”, από την για οποιονδήποτε λόγο απόκρυψη τής αλήθειας» (10)! Μιας αλήθειας την οποία, ωστόσο, η Εκκλησία κατά τον κ. Καλοκύρη στην ουσία ομολογεί με την Ευχή έστω που διαβάζεται κατά την Τελετή τού Μεγάλου Σαββάτου. Την εν λόγω δέηση παραθέτει στο βιβλίο του ο κ. Καλοκύρης αυτούσια και την αναλύει διεξοδικά καταλήγοντας στο συμπέρασμα που όπως προαναφέραμε ασπάστηκε και ο π. Μεταλληνός, ότι δηλαδή το φως ανάβει με φυσικό τρόπο, έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα και η αγιότητά του συνίσταται απλώς και μόνο στο γεγονός ότι προέρχεται από τον Πανάγιο Τάφο!

Διαβάζοντας την προσευχή

Να όμως μερικά από τα επίμαχα σημεία τής ευχής στα οποία ο αναγνώστης
προτρέπεται να εστιάσει την προσοχή του:
[...] μνείαν ποιούμεθα και τής εν Άδου καθόδου σου, [...] τη αστραπή τής σης θεότητος 
φωτός πληρώσας τα καταχθόνια. Όθεν (…) κατά τούτο το υπερευλογημένον Σάββατον [...]
σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεϊκώς επιλάμψαν, εκ τάφου δε
θεοπρεπώς αναλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς
συμπαθώς γενόμενην 
θεοφάνειαν, εικονίζοντες˙ [...] Δια τούτο, εκ τού επί τούτον τον
φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς 
λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινό φως και παρακαλούμεν  
και δεόμεθά σου,
Παναγιότατε Δέσποτα, 
όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον και 
πάσης θεϊκής σου χάριτος πεπληρωμένονδιά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου
Τάφου σου˙ 
αγιασμού δώρον και πάσης θεϊκής σου χάριτος πεπληρωμένονδιά της 
χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙ [...] Αμήν.

Όπως επισημαίνει ο κ. Καλοκύρης «η ευχή είναι πολύ διαφωτιστική».
Πράγματι θέλει προσπάθεια για να καταλάβει κανείς κάτι διαφορετικό! Πουθενά δεν γίνεται λόγος για θαυματουργικά εμφανιζόμενο φως, αλλά «νοείται μόνο φως φυσικό, που ανάβεται στην ανάμνηση τού Αναστάντος Χριστού, τού αληθινού φωτός τού Κόσμου». Εις ανάμνησιν, λοιπόν, του θαύματος εκείνου, ο Πατριάρχης δημιουργεί -ο ίδιος!- εμφάνιση φωτός, εικονίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη θεοφάνεια τού Χριστού που βίωσαν οι άνθρωποι. «Και η Ευχή […] προχωρεί και εξηγεί το από πού παίρνεται το φως για να ανάψουν οι λαμπάδες και, στη συνέχεια, να μεταδοθεί στούς πιστούς. Και είναι ο τόπος αυτός ο άγιος Τάφος και πηγή τού φωτός το οποίο ευλαβώς λαμβάνει ο Πατριάρχης, είναι η ιερή λυχνία πού ΣΥΝΕΧΩΣ και πάντοτε καίει εκεί».

Ολοκληρώνοντας την ανάλυσή του ο κ. Καλοκύρης τονίζει με ιδιαίτερη
έμφαση τη λέξη «αναδείξεις» «η οποία δηλώνει καθαρά ότι το φως (όχι μόνο δεν είναι ουρανόπεμπτο, αλλά) δεν έχει ακόμα αναδειχθεί ιδιαίτερον ‘‘αγιασμού δώρον” […]. Εάν όμως, με άλλα λόγια, το φως ήταν ουρανόπεμπτο, τότε δεν θα παρακαλούσε ο Πρωθιεράρχης όπως το αναδείξει ο Θεός. Και πώς θα γίνει αυτή η ανάδειξη; Επεξηγεί η ευχή: Διά της χάριτος τού Παναγίου Τάφου».

Προς επίρρωσιν δε της ερμηνείας αυτής ο κ. Καλοκύρης παραπέμπει «στις ευχές τού Μεγ. Αγιασμού των Θεοφανείων (όπως γίνει το ‘‘ύδωρ αγιασμού δώρον και […] αναδηχθείναι αυτό αποτρόπαιον”), και τής ευχής για τη μετουσίωση των Τ. Δώρων στη Λειτουργία τού Μ. Βασιλείου (δέεται ο ιερέας όπως ο Θεός τα Τίμια Δώρα ‘‘ευλογήσαι, αγιάσαι και αναδείξαι”). Λοιπόν ‘‘αγιάσαι και αναδείξαι” έχουμε σε αυτές τις ευχές, όπως ακριβώς και στην ευχή τού αγίου φωτός.»

Ο μύθος τού σωματικού ελέγχου

Όσον αφορά τώρα στην (από εξονυχιστική έως και… διακριτική) σωματική
έρευνα στην οποία (υποτίθεται ότι) υποβάλλεται ο πατριάρχης πριν από την είσοδό του στο Κουβούκλιο, κατά τον κ. Καλοκύρη όλα αυτά «είναι ένας θρύλος, προïόν κατώτερης λαïκής ευσεβόφρωνος αφέλειας […] που υποβιβάζει σε ‘‘απάτη” την έντιμη και ακατάκριτη συμπεριφορά του, και τον παρουσιάζει έτσι ως συνεργό στην εμφάνιση ενός ψευδοθαύματος […]». Διότι «η αφαίρεση των αμφίων και η εμφάνισή του μόνο με το στιχάριο αποτελεί μέρος τού σχετικού Τυπικού τής Εκκλησίας. Δηλαδή πρόκειται για διαδικασία η οποία σημαίνει ότι ο Πατριάρχης, εκφράζοντας ταπείνωση και άκρα ευλάβεια, πριν πλησιάσει και περάσει στο Πανάγιο Άδυτο απεκδύεται τα δηλωτικά τού επισκοπικού αξιώματος άμφια […]» μένοντας με «το στιχάριο (το απλούστερο και κοινό άμφιο για κάθε βαθμίδας κληρικό)»! (11)

Η αθώωση τής εκκλησίας

Η αδιαμφισβήτητης εγκυρότητας μελέτη τού κ. Καλοκύρη, την οποία
-τι ειρωνεία- υποστήριξε ηθικά και υλικά η ίδια η Αγιοταφιτική Αδελφότητα (!), (εξού και η σχετική αφιέρωση τού συγγραφέα στον πρόλογο του βιβλίου), αν μη τι άλλο αποτελεί κόλαφο για την Εκκλησία και έρχεται να δικαιώσει όλες τις φωνές αμφισβήτησης που υψώθηκαν ποτέ γύρω από τη γνησιότητα τού εν λόγω «θαύματος». Ακόμα και η ανώνυμη τηλεφωνική καταγγελία εκείνου τού Κύπριου ιεροψάλτη στις 9/12/2002 κατά τη διάρκεια μιας σχετικής με το θέμα τηλεοπτικής εκπομπής τού καναλιού EXTRA, αποκτά πλέον άλλη βαρύτητα. Ο κ. Καλοκύρης πάντως μολονότι ελέγχει -με το γάντι, η αλήθεια- την Ποιμαίνουσα Εκκλησία για την επιλογή της να «αντιπαρέρχεται σιωπηρά τον υποκειμενικό θρησκευτικό ενθουσιασμό και την ιερή έξαψη» των πιστών («ίσως με τη σκέψη να μην κλονιστεί το φρόνημα τού απλούστερου λαού») (12), την απαλλάσσει στο τέλος κάθε ευθύνης αφού «η αρμόδια Εκκλησία Ιεροσολύμων επισήμως, με μια ειδική τελετουργική πράξη της (δηλαδή την ειδική Δέηση) εκφράζει σαφώς την όλη αλήθεια για το Άγιο Φως και τη φύση του».

Τα αναπάντητα ερωτήματα

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Διότι τα ερωτήματα που εγείρει ο υπερτονισμός τής ακεραιότητας των Πατριαρχών και ο ισχυρισμός ότι για τη μυθοποίηση τής Τελετής σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται η Εκκλησία, αλλά ο απλός λαός, είναι αμείλικτα: προς τι λοιπόν οι κατ’ έτος επαναλαμβανόμενες υμνολογίες των Αγιοταφιτών και οι πλήρεις ιερής συγκίνησης διαβεβαιώσεις περί γνησιότητας τού θαύματος; Προς τι το σφράγισμα του τάφου; Και ο χρόνος παραμονής τού Πατριάρχη εντός Κουβουκλίου γιατί παρουσιάζει ενίοτε σημαντικές αυξομειώσεις; Και τα κεριά των πιστών (και απίστων) γιατί αυταναφλέγονται; Και οι κανδήλες; Και οι πύρινες σφαίρες που έχουμε δε σε διάφορα βίντεο να σχίζουν τον αιθέρα; Και οι γαλάζιες λάμψεις; Αφού δεν πρόκειται για θαύμα, προφανώς κάποιος τα προετοιμάζει όλα αυτά. Ποιος όμως; Δεν είναι ο Θεός, δεν είναι οι πιστοί, δεν είναι η Εκκλησία - μα τότε ποιος είναι επιτέλους;! Κι όποιος κι αν είναι, γιατί τον αφήνουν να ενισχύει «την τού χύδην λαού υπόληψιν»;

Αυτά είναι σημαντικότατα ζητήματα τα οποία δυστυχώς ούτε ο κ. Καλοκύρης
αλλά ούτε και ο π. Μεταλληνός ενσωματώνουν στην κριτική τους. Το ίδιο ισχύει και για άλλους εκ τού Κλήρου προερχόμενους επικριτές οι οποίοι αμφισβητούν, απομυθοποιούν, καυτηριάζουν, μα εν τέλει αποφεύγουν να βάλουν το δάκτυλο εις τον τύπον των ήλων. Πραγματικά όμως η Εκκλησία πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να πάρει επιτέλους θέση. Διότι από τη μια μεν έχουμε την πραγματικότητα της ευχής που μας λέει ξεκάθαρα ότι το φως δεν κατέρχεται θαυματουργικά εξ ουρανού, αλλά κι απ’ την άλλη την εξίσου απτή πραγματικότητα των αυταναφλέξεων και τής εντυπωσιακής φωτοχυσίας. Οι δύο αυτές πραγματικότητες, όμως, δε νομίζω πως μπορούν να εναρμονιστούν η μία με την άλλη. Για την ακρίβεια, αλληλοαναιρούνται! Διότι ούτε ο Πατριάρχης θα έλεγε αυτά που λέει μέσα στο Κουβούκλιο, αν όλη αυτή η απίστευτη φωτοχυσία είχε θεϊκή προέλευση, κυρίως δε δύσκολα θα ζητούσε… τον καθαγιασμό ενός ΗΔΗ πανίερου φωτός! Όμως σίγουρα ούτε και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συμμετέχουν κάθε χρόνο στην τελετή τού Μ. Σαββάτου φαντάζονται αυτά που βλέπουν! Και βέβαια δεν μπορεί όλες οι λάμψεις να είναι απλώς φλας φωτογραφικών μηχανών - ούτε όλα τα βίντεο απάτη!

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα׃ Είτε το θαύμα είναι όντως γνήσιο, κι όμως οι Πατριάρχες υπακούοντας σε μια παντελώς ακατανόητη εμμονή συνεχίζουν εδώ και αιώνες να αναπέμπουν κατ’ έτος μία δέηση με -ας μου επιτραπεί η έκφραση- άσχετο περιεχόμενο, ή η δέηση περιγράφει αυτό ακριβώς που συμβαίνει στην πραγματικότητα, οπότε από κάποιους πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες για μία από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές απάτες που στήθηκαν ποτέ στην ιστορία τού πλανήτη!

Το απομυθοποιητικό περιεχόμενο τής προσευχής τού Πατριάρχη δεν είναι
όμως η μοναδική αντίφαση για την οποία αναζητείται απάντηση. Υπάρχουν και κάποια άλλα «σκοτεινά» σημεία που πρέπει επιτέλους να φωτιστούν ώστε, όπως χαρακτηριστικά το θέτει ο κ. Καλοκύρης, να οδηγηθούμε «από την παραπληροφόρηση στην ορθή πληροφόρηση». Συγκεκριμένα:

Ο μύθος τής παλαιότητας

Πολλοί -μεταξύ των οποίων και εσείς- επιχειρώντας να γεφυρώσουν το χάσμα των «άφωτων» αιώνων και να προσδώσουν στο «θαύμα» μεγαλύτερη παλαιότητα απ’ ότι στην πραγματικότητα τού αναλογεί, μιλούν για «χρονική συνέχεια που εκτείνεται μέχρι τον 1ο αιώνα (!), όταν ο Απόστολος Πέτρος βλέπει το Φως μέσα στον Τάφο τού Ιησού» και μέμφονται τον Κοραή που στον «Διάλογο» του τοποθετεί την πρώτη μαρτυρία για το φως ως θεόπεμπτο όχι νωρίτερα από το έτος 870. Και πράγματι η μαρτυρία τού Βερνάρδου δεν είναι η αρχαιότερη׃ Σύμφωνα με τον Μοσχέμιο ήδη τον 8ο αιώνα ο Πρεσβύτερος Οθμάρος από το Πικτάβιο είδε το υπερφυσικό φως με τα ίδια του τα μάτια (13). Η μαρτυρία τής Αιθερίας, ωστόσο, (κατ’ άλλους Σύλβιας τής Ακουιτανίας) όπως είδαμε σε καμία περίπτωση δεν περιγράφει το φως ως θεόπεμπτο! Άνευ αντικειμένου είναι επίσης η αναφορά τού Ιωάννη τού Δαμασκηνού (κάθισμα Όρθρου, του πλαγίου δ´ ήχου τής Παρακλητικής) και κατ’ επέκταση κι αυτή τού Γρηγορίου Νύσσης (Περί της Αναστάσεως τού Χριστού, ΛΟΓΟΣ Β´), πρώτον επειδή η σύνδεσή τους μ’ αυτό καθαυτό το Άγιο Φως είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά, κυρίως δε επειδή στο σχετικό ευαγγελικό εδάφιο (το οποίο εσείς μνημονεύετε ως την αρχαιότερη μαρτυρία και ουσιαστικά απαρχή τού θαύματος) δεν γίνεται πουθενά λόγος περί φωτός, η έκπληξη δε του Πέτρου προέρχεται όπως ξεκάθαρα αναφέρεται, από τη θέα των κενών περιεχομένου οθονίων!

Την απουσία οποιασδήποτε μνείας περί φωτός στην εν λόγω ευαγγελική περικοπή αντιπαρέρχονται μεν οι απολογητές με το επιχείρημα ότι εφόσον ο Πέτρος έφτασε στον τάφο «σκοτίας έτι ούσης» και μολαταύτα μπόρεσε να διακρίνει τα «οθόνια κείμενα μόνα», τότε λογικά θα πρέπει να υπήρχε εκεί κάποια άλλη πηγή φωτός που δεν προερχόταν από τους Αγγέλους (14), ξεχνώντας όμως ότι το Ευαγγέλιο, όπως εύστοχα επισήμανε ο Αγιορίτης Αρχιμανδρίτης Προκόπιος Δενδρινός περί το 1833, δεν λέει ότι ο Πέτρος ήταν αυτός που έφθασε στο μνήμα «σκοτίας έτι ούσης», αλλά η Μαγδαληνή. Εκτός αυτού μέχρι να ειδοποιηθεί ο Πέτρος και να μεταβεί κι αυτός με τη σειρά του στον τάφο, το σκοτάδι λογικά θα είχε παρέλθει (15), οπότε…
..
Όπως γίνεται λοιπόν σαφές, με λεκτικές ακροβασίες και εικασίες επί εικασιών, τα πράγματα δεν αλλάζουν׃ Οι μεγάλοι πατέρες τής Εκκλησίας αλλά και όλες εκείνες οι στρατιές περιηγητών και προσκυνητών που επί αιώνες όργωναν σπιθαμή προς σπιθαμή τούς Άγιους Τόπους, εξακολουθούν να σιωπούν σαδιστικά γύρω από το υποτιθέμενο θαύμα, αφήνοντας τούς πιστούς μ’ ένα πελώριο γιατί. Η απάντηση όμως είναι απλή׃ επειδή δεν υπήρχε κανένα θαύμα! Σύμφωνα με πολυάριθμες και… άκρως διαφωτιστικές μαρτυρίες που φτάνουν μέχρι και το 745 (16), αυτό που λάμβανε χώρα κάθε Μ. Σάββατο ήταν απλώς μια τελετή ευλογίας ενός φυσικού (και συνεπώς ΚΤΙΣΤΟΥ) φωτός προερχόμενου από μία ή και περισσότερες λυχνίες που έκαιγαν νυχθημερόν στο εσωτερικό τού Πανάγιου Τάφου! Κάποια στιγμή όμως, πιθανότατα περί τα τέλη τού 8ου αιώνα, η τελετή αυτή μυθοποιήθηκε κι έτσι προέκυψε το «θαύμα». Αυτά δεν είναι απλώς εικασίες, αλλά το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει μελετώντας τη για τούς περισσότερους από εμάς, πιστούς και μη, άγνωστη προϊστορία τού Αγίου Φωτός.

Κτιστό ή άκτιστο; Η μεγάλη αντίφαση

Όσον αφορά το θέμα τού διαχωρισμού μεταξύ κτιστού και άκτιστου Φωτός, παρότι περιγράφετε ορθά και με σαφήνεια το δεύτερο, δεν κάνετε το ίδιο και για το πρώτο. Πράγματι λοιπόν το άκτιστο φως, εκπορευόμενο από τον Τριαδικό Θεό, είναι -να το πούμε λαïκά- για τούς «λίγους και καλούς». Το κτιστό όμως προέρχεται πάντοτε από ανθρώπους, είναι δηλαδή φως που ανάβει με απολύτως φυσικό τρόπο και στη συνέχεια καθίσταται άγιο είτε «από τον ιερό χώρο τού ναού […] είτε από σχετική ευχή τού ιερέως»(17). Ο ισχυρισμός σας συνεπώς ότι το Άγιο Φως είναι κτιστό, επειδή αποτελεί δημιούργημα τού Θεού, θεολογικά δεν ευσταθεί και είναι εξ ορισμού αντιφατικός! Αν το Άγιο φως είναι κτιστό, τότε αυτό συμβαίνει επειδή είναι δημιούργημα ανθρώπων! Αν όντως είχε θεϊκή προέλευση (και συνεπώς ήταν άκτιστο), δεν θα γινόταν «αισθητό από όλους αδιακρίτως, από δικαίους και αδίκους, από αμαρτωλούς και εξαγνισμένους, πιστούς ή απίστους, από αδιάφορους τουρίστες και παντοειδείς περίεργους, από Ορθοδόξους και ετεροδόξους, αλλά ακόμη και από είρωνες τής Πίστεως και από φανατικούς αλλόθρησκους» (18)! Όπως γίνεται σαφές, όποια εκδοχή και να διαλέξει κανείς, υπάρχει πρόβλημα! Αυτό, βλέπετε, είναι το κακό με τα δόγματα: επειδή είναι τόσο απόλυτα και άκαμπτα, καμιά φορά γίνονται μπούμερανγκ παγιδεύοντας μας μέσα στην ίδια μας τη σκέψη!

Η αναγκαιότητα του θαύματος

Πέραν τούτου θα πρέπει όμως να απαντηθεί και ένα άλλο ερώτημα׃ γιατί άραγε να πρέπει να συμβαίνει αυτό το τόσο επιβλητικό, αλλά και συνάμα τόσο προβλέψιμο θαύμα; Ποια η σκοπιμότητα του; Μα για να αναδειχθεί η Χάρη τού Θεού και να πιστέψει ο κόσμος, είναι η συχνότερη απάντηση, απλοϊκά διατυπωμένη. Όσοι όμως συμμερίζονται την άποψη αυτή, δεν θα πρέπει να ξεχνούν τη «θρησκειολογική και θεολογική διαβεβαίωση, ότι ‘‘το θαύμα είναι παιδί τής πίστεως και τής θελήσεως” τού ατόμου» (19). Με άλλα λόγια το θαύμα έρχεται με την πίστη, και όχι η πίστη με το θαύμα! Άλλωστε αυτό δεν κήρυττε σύμφωνα με τις Γραφές και ο Ιησούς; «Η πίστις σου σέσωκέ σε», «μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες»! Αυτό δεν υπαγορεύει το ίδιο το πνεύμα τού Χριστιανισμού, ότι δηλαδή η πίστη πρέπει να είναι προϊόν τής ελεύθερης και ανεπηρέαστης ενέργειας της βούλησης του ανθρώπου και όχι να επιβάλλεται με τη δύναμη τού ισχυρότερου Θεού; Το ίδιο ακριβώς δεν απαντούν και οι θεολόγοι στο προκλητικό ερώτημα γιατί ο Ιησούς, εφόσον ως Θεός είχε τη δύναμη να σπάσει τα δεσμά του και να κατέβει ενώπιον όλων θαυματουργικά από τον σταυρό, εντούτοις δεν το έκανε; Γιατί λοιπόν όλα αυτά τα όμορφα λόγια δεν φαίνεται να ισχύουν πια και στην περίπτωση τού Αγίου Φωτός; Μάλλον επειδή ενός ατόπου δοθέντος, μύρια έπονται!

Η σχισμένη κολώνα

Ένα άλλο σημείο στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε, είναι η περιβόητη
σχισμένη κολώνα και το θαύμα που (θρυλείται ότι) συνδέεται μ’ αυτήν. Εσείς μιλάτε για «γεγονός», όταν ακόμα και σκληροπυρηνικοί απολογητές στην περίπτωση αυτή συνιστούν επιφυλακτικότητα! Η πραγματικότητα πάντως είναι ότι η εν λόγω ιστορία παρουσιάζει όλα τα στοιχεία ενός θρύλου. Για παράδειγμα δεν ξέρουμε καλά-καλά πότε ακριβώς συνέβη και ποιοι κρύβονταν πίσω από τη σκευωρία׃ έγινε ανάμεσα στο 1579 - 1580 επί Πατριάρχου Σωφρονίου τού Δ΄ με υπαιτιότητα των Αρμενίων ή το 1520, εξήντα δηλαδή χρόνια νωρίτερα, επί Δωρόθεου τού Β΄ και με ανάμειξη των Ρωμαιοκαθολικών (20); Αλλά ακόμα κι αν παραβλέψουμε αυτή την ανακολουθία (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες), προκύπτουν άλλα ερωτήματα. Το σχίσιμο της κολώνας για παράδειγμα (το οποίο εστιάζεται κυρίως στο κατώτερο τμήμα της) δεν είναι διαμπερές! Συνεπώς θα πρέπει να δοθεί μια λογική εξήγηση για το πώς (αλλά κυρίως ΓΙΑΤΙ) το φως διαπερνώντας το υλικό εμπόδιο τού κίονα άφησε τα ίχνη του μόνο από την εξωτερική πλευρά. Εκτός κι αν… - εκτός κι αν το σχίσιμο προκλήθηκε από έξω προς τα μέσα, και όχι από μέσα προς τα έξω! Ο Ιάσων Ευαγγέλου στο Θρησκευτικό φαινόμενο κάνει λόγο για φθορά «από την πυρκαγιά του 1808», ενώ ο κ. Καλοκύρης υποστηρίζει ότι επρόκειτο για λάμψη κεραυνού, χωρίς ωστόσο να δίνει περαιτέρω πληροφορίες ή να διευκρινίζει πόθεν τούτο τεκμαίρεται.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει η εικασία του ότι ο θρύλος περί θαυματουργικής εμφάνισης τού φωτός μέσα από την κολώνα «πιθανόν να σχετίζεται με την παλαιά παράδοση που διασώζει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς κατά την οποία ο Θεός ‘‘και τω πυρί δεδίττεται - δηλαδή εκπλήσσει, φοβίζει - τους ανθρώπους ανάπτων εκ κίονος την φλόγα” […] Και εδώ όμως ο Θεός ‘‘δεδίττεται” με τη φλόγα του κεραυνού που […] έσχισε την κολώνα» (21)!

Ο προβληματισμός μας σε σχέση με την αυθεντικότητα του εν λόγω «θαύματος», γίνεται όμως ακόμα πιο βασανιστικός, όταν αναρωτιόμαστε, πώς είναι δυνατόν οι Αρμένιοι να βίωσαν μπροστά στα μάτιά τους αυτό το απίστευτο θαύμα, κι όμως αντί να αποκηρύξουν πάραυτα τα σφαλερά τους πιστεύω και να ασπαστούν το ορθόδοξο δόγμα, απλώς έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι; Γιατί δεν έκαναν αυτό που έκανε ο μουσουλμάνος μουεζίνης; Και καλά, για τον άλφα ή βήτα λόγο, δεν το έκαναν. Έκτοτε όμως έχουν παρέλθει πάνω από 400 χρόνια και οι Αρμένιοι έχουν βιώσει το θαύμα ισάριθμες φορές, και μάλιστα από απόσταση αναπνοής! Ακόμα να πιστέψουν;! Εδώ πράγματι, όπως με χιούμορ σχολιάζει ο Μιχάλης Καλόπουλος στο βιβλίο του «ΘΑΥΜΑ Ή ΑΠΑΤΗ ΤΟ ‘‘ΑΓΙΟΝ” ΦΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ;» ο Αρμένιος παρατηρητής πρέπει σίγουρα να είναι «ο πιο δύσπιστος χριστιανός όλων των εποχών! […] Μόνο ο διάβολος θα είχε τόσο αρνητισμό!»

Η ορθόδοξη αποκλειστικότητα

Ένα άλλο αναπόσπαστο στοιχείο τής υπερφυσικής φωταψίας, είναι
η περιβόητη ορθόδοξη αποκλειστικότητα. Το Άγιο Φως όπως θρυλείται, ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει «θαυματουργηθεί» από εκπρόσωπο άλλου δόγματος, παρά μόνο από Ορθόδοξο και Έλληνα Πατριάρχη! - Μάλιστα… Ένας άνθρωπος, λοιπόν, με το σωστό δόγμα και τη σωστή εθνικότητα στο κέντρο του σύμπαντος! Και μετά λοιδορούμε τους «μονομανείς αρχαιολάτρες που νομίζουν ότι όλα γυρίζουν γύρω από την Ελλάδα»… Ας είναι. Το θέμα πάντως -και το διατυπώνω πολύ προσεκτικά- δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο: διότι πέρα από την πληροφορία (κατ’ άλλους εικασία) τού Κοραή ότι οι Λατίνοι κατά την περίοδο τής κυριαρχίας τους στα Ιεροσόλυμα (1099 - 1187) «ογδοήκοντα οκτώ έτη έθρεψαν με το θαύμα τούτο την ακολασίαν των», πέρα από την παρατήρηση στο «Ανθολόγιο τής Ιερουσαλήμ» τού Τ. Ψαράκη ότι «οι αρχηγοί των Σταυροφόρων είδαν την τελετήν τού Αγίου Φωτός ως αληθές χρυσωρυχείον […] εμπορευόμενοι την ιεράν φλόγα εντατικώς», και ανεξαρτήτως τού γεγονότος ότι οι Δυτικοί διακήρυτταν και διαβεβαίωναν πως μ’ αυτούς και μόνο πραγματοποιείται το θαύμα, υπάρχει και η μαρτυρία του μοναχού Βαρθολομαίου Βριτζιανού ως αυτόπτη μάρτυρα το έτος 1168, 19 δηλαδή χρόνια προτού ο Πανάγιος Τάφος τεθεί και πάλι υπό τον έλεγχο τής Ανατολικής Εκκλησίας (22)! Τη μαρτυρία αυτή ωστόσο αντιπαρέρχονται οι ορθόδοξοι απολογητές χαρακτηρίζοντας την «ύποπτη και απορριπτέα». Ο λόγος; Επειδή ο Βαρθολομαίος είδε μεν το θαύμα το 1168, όχι όμως και κατά το πρώτο του προσκύνημα δέκα χρόνια νωρίτερα (23)! Έχω όμως μιαν απορία׃ εφόσον από το Σχίσμα και μετά, επί σχεδόν μια χιλιετία δηλαδή, οι εκπρόσωποι των άλλων δογμάτων κάθε φορά βλέπουν τον Ορθόδοξο Πατριάρχη να τους προτείνει σαδιστικά το χέρι προς ασπασμό και στο τέλος το θαύμα πάντοτε να τον δικαιώνει, κι εφόσον όποτε επιχείρησαν να καταφέρουν το ίδιο κι εκείνοι, κρίθηκαν θεόθεν ανάξιοι, τι νόημα έχει η συμφωνία περί οριστικής απώλειας τού δικαιώματος τέλεσης τής Αφής από τούς Ορθόδοξους, στην περίπτωση που κάποια χρονιά κάτι πάει στραβά; Από πού αντλούν οι ετερόδοξοι αυτή την αισιοδοξία ότι κάποτε αυτό θα μπορούσε να συμβεί; Μήπως -λέω, μήπως- στην πραγματικότητα δεν υπολογίζουν τόσο σε μιαν ενδεχόμενη μεταστροφή του Θεού υπέρ τους, όσο σε κάποιον αστάθμητο παράγοντα: αυτό που αποκαλούμε «ανθρώπινο λάθος»;

Τελικά με ποια μορφή εμφανίζεται το φως;

Όσον αφορά δε τη μορφή με την οποία το Άγιο Φως γίνεται εξωτερικά
αισθητό, τα πράγματα περιπλέκονται επικίνδυνα: οι αρχαιότερες μαρτυρίες περί θαύματος κάνουν απλώς λόγο για «ουρανόθεν κατερχόμενο φως» χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις, ενώ από τον 10ο αιώνα και μετά το Φως εμφανίζεται είτε ως περιστέρι υπεράνω τής ανοικτής οροφής τής ροτόντας είτε ως θεία χρυσή βροχή (το τελευταίο… ας το προσπεράσουμε διακριτικά)! Σήμερα δε, βλέπουμε και (με τη βοήθεια της τεχνολογίας) απαθανατίζουμε γαλάζιες αστραπές, πύρινες σφαίρες και φλεγόμενα, μα μη κατακαιόμενα πατριαρχικά Κουβούκλια!

Το πώς μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά τα απίστευτα πράγματα αν όχι
θαυματουργικά, φυσικά δεν το γνωρίζω. Υποψίες βέβαια και εικασίες υπάρχουν πολλές, μα πράγματι δεν εξηγούν απόλυτα κάθε πτυχή τού «θαύματος». Επειδή όμως όπως είδαμε, η υπέρλογη πραγματικότητα όλων αυτών των εκπληκτικών φαινομένων έρχεται σε σύγκρουση με την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα τής δεητικής ευχής και όλων εκείνων των «άφωτων» αιώνων, εύλογο είναι να δημιουργείται η αίσθηση ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο τής Δανιμαρκίας. Κοινώς, ότι η υπόθεση μυρίζει!

Και πότε;

Παρεμπιπτόντως, δεν είναι μόνο ο τρόπος αλλά και ο χρόνος εμφάνισης
τού φωτός που έχει διαφοροποιηθεί στο πέρασμα των αιώνων: Κάποτε, γύρω στα τέλη τού 4ου αιώνα η φωτοχυσία άρχιζε το απόγευμα, αργότερα από τον 5ο έως και τον 7ο αιώνα κατά το σούρουπο (24), ενώ σήμερα είμαστε λιγάκι πιο βιαστικοί και ξεκινάμε ήδη από τις 12.00 το μεσημέρι (όχι τίποτα, να προλάβουμε και την πτήση). Ότι μας βολεύει δηλαδή, και ο Θεός ακολουθεί! Το θέμα τού χρόνου ωστόσο δεν είναι μονοδιάστατο. Και δεν αναφέρομαι τόσο στη διαλεκτική περί Παλαιού και Νέου Ημερολογίου που είναι λίγο πολύ γνωστή, αλλά κυρίως στη θεολογικά αξιοπρόσεχτη επισήμανση του αρχιμανδρίτη Προκοπίου Δενδρινού γύρω στο 1833 ότι εφόσον «κατά το Μέγα Σάββατο, κατά την πίστη τής Εκκλησίας, ο Χριστός ‘‘ην υπό γην”», η τελετή και κατ’ επέκταση το «θαύμα» γίνεται «παρά καιρόν», και «κατά τον Μ. Βασίλειο, ό,τι γίνεται ‘‘παρά καιρόν” ανήκει στα ‘‘παρ’ εντολήν”, αντίθετα δηλαδή με το θέλημα του Θεού» (25).

Η ακαΐα

Η εξελικτική πορεία τού Αγίου Φωτός μέσα στον χρόνο, δεν ήταν βέβαια
δυνατόν να μην αγγίξει και την κατά πολλούς εντυπωσιακότερη ιδιότητα του: την περιβόητη ακαΐα. Αρχικά, λέει, η φλόγα δεν καίει, και μόνο μετά την πάροδο 33 ολόκληρων λεπτών, αποκτά τις φυσικές της ιδιότητες! Το εκπληκτικό δε είναι ότι η ακαΐα ΔΕΝ συνδέεται με τον βαθμό πίστης ή τις γενικότερες θρησκευτικές πεποιθήσεις τού ατόμου, έτσι ώστε να μπορεί να βιωθεί ακόμα και από ανθρώπους που δεν πιστεύουν καν στο Άγιο Φως! Μάλιστα… Φαίνεται, λοιπόν, πως και εδώ υπήρξαν σημαντικές τροποποιήσεις προϊόντος τού χρόνου… Διότι τουλάχιστον την εποχή του ιερομονάχου και ιεροδιδασκάλου Γαβριήλ (1755 - 1815), όπως ο ίδιος μας διαβεβαιώνει, η ακαΐα εξαρτούνταν ΑΜΕΣΑ από τον βαθμό τής πίστης με την οποία προσερχόταν κανείς στο φως: Ευλαβείς και ενάρετοι προσκυνητές «το εβάστασαν μετά πίστεως ώρα ικανήν και εις τας χείρας και εις τούς κόλπους και εις το πρόσωπον και δεν εκάησαν. Αλλ˙ ήρχισες να διστάζεις […] και να δοκιμάζεις όχι με πίστιν, αλλά με αμφιβολίαν; Καίει˙ το ομολογώ !» (26)

Τι ισχύει λοιπόν τελικά; Τι θα πρέπει επιτέλους να πιστέψουμε; Γιατί το «θαύμα» δεν χαρακτηρίζεται από επιβλητική απλότητα και αναλλοίωτη συνέχεια; Γιατί όλες αυτές οι ανακολουθίες; Είναι κι αυτά τα τόσο συμβολικά, υποτίθεται διά θαύματος εμφανιζόμενα 33 λεπτά ακαΐας που πραγματικά πρέπει να παλέψει κανείς για να μην κολαστεί! Διότι άσχετα με την (αντικειμενική ή υποκειμενική) υπόσταση του φαινομένου, γεννάται το ερώτημα: γιατί 33, 23, 13 ή οσαδήποτε λεπτά και όχι πάντα; Γιατί το θαύμα στη γένεσή του να είναι τόσο εντυπωσιακό, τόσο υπέρλογο, μα στη συνέχεια να υπόκειται σε φυσικούς περιορισμούς; Γιατί αυτή η μεσοβέζικη μετριότητα; Μην ξεχνάμε ότι το φως εφόσον κατέρχεται θαυματουργικά εξ ουρανού ΕΙΝΑΙ ΑΚΤΙΣΤΟ και είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ αλλά και εντελώς ΑΣΚΟΠΟ να υφίσταται στη συνέχεια αυτήν την αλλοίωση! Ελπίζω μόνο να μην ισχυριστεί κανείς ότι η απαίτηση για χρονικά μη πεπερασμένη ακαΐα αποτελεί ασέβεια προς τον Θεό, μιας και τα θαύματα δεν γίνονται χάριν εντυπωσιασμού, γιατί αυτό θα αποτελούσε ΚΑΤΑΦΩΡΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ και θα ακύρωνε αυτόματα όλη τη μεγαλοπρέπεια των φαινομένων που προηγούνται: των συριγμών, των υπερφυσικών, εξώκοσμων λάμψεων, των ανεμοστρόβιλων, των πύρινων σφαιρών, των αναφλέξεων από το πουθενά και όλων αυτών των… ταπεινών θεϊκών σημαδιών που… προφανώς δεν αποσκοπούν στον εντυπωσιασμό μας!

Η δικτατορία των αυτοπτών μαρτύρων

Όμως έχουν το δικαίωμα να αποφαίνονται περί τού θαύματος όσοι καν δεν έχουν βρεθεί ποτέ τους εκεί; Και βέβαια το έχουν, είναι η προσωπική μου γνώμη. Αναντίρρητα η (νηφάλια) παρατήρηση εκ του σύνεγγυς εξ ορισμού παρέχει περισσότερα πλεονεκτήματα, με κυριότερο τη δυνατότητα σχηματισμού σφαιρικότερης εικόνας τού θέματος. Όμως ακόμα και αυτό το επιχείρημα θα πρέπει να σχετικοποιηθεί. Οι Δροσουλίτες για παράδειγμα που κατά τη λαϊκή παράδοση είναι οι σκιές των πεσόντων στη μάχη τού Φραγκοκάστελλου το 1828, σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι ένα πράγματι εντυπωσιακό, καθ’ όλα όμως φυσικό φαινόμενο που οφείλεται στις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στη περιοχή γύρω στα μέσα Μαΐου.

Πόσοι όμως απ’ αυτούς που ικανοποιούνται από τη συγκεκριμένη επιστημονική
εξήγηση έχουν δει ποτέ το φαινόμενο με τα ίδια τους τα μάτια; Πιθανότατα ελάχιστοι. Και πόσοι από εκείνους που γελούν με την απίθανη «απάτη των αγρογλυφικών» έχουν κάνει ποτέ τους επιτόπια έρευνα ώστε να μη μιλούν μοναχά επί θεωρητικής βάσης; Ακόμα λιγότεροι! Ποια η διαφορά λοιπόν; Η ερώτηση βέβαια είναι ρητορική. Διότι όλοι γνωρίζουμε την απάντηση: οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πιστέψουν ή να αμφισβητήσουν οτιδήποτε, αρκεί να μην ανατρέπει τα δικά τους πιστεύω και να μην τούς ξεβολεύει από την ιδιωτική τους υποκειμενική πραγματικότητα. Στην περίπτωση δε τού Αγίου Φωτός ή πρόσκληση-πρόκληση προς όλους τους αμφισβητίες να επισκεφθούν όποτε θέλουν τούς Αγίους Τόπους ώστε να βεβαιωθούν ιδίοις όμμασι για τη γνησιότητα τού θαύματος, μόνο ως χιούμορ μπορεί να εκληφθεί! Η τόσο μεγαλόψυχη αυτή πρόταση θα αποκτούσε νόημα μόνο αν η ανεξάρτητη επιστημονική ομάδα που θα διενεργούσε τον έλεγχο, είχε τη δυνατότητα να εργαστεί υπό συνθήκες πλήρους διαφάνειας ακολουθώντας όλους τούς εμπλεκομένους κατά πόδας και καταγράφοντας το φαινόμενο σε όλες του τις φάσεις - ακόμα και εντός Κουβουκλίου! Αλλιώς σε τι θα διέφεραν οι ελεγκτές
από τούς υπόλοιπους, απλούς επισκέπτες τού Ναού;

Η αδυσώπητη πρόκληση

Όλην αυτή τη μυστικότητα με την οποία περιβάλλεται το «θαύμα», καυτηριάζει στο ανέκδοτο σύγγραμμά του «ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ» και ο Αγιορίτης Αρχιμανδρίτης Προκόπιος Δενδρινός, χαρακτηρίζοντας την ευθέως ύποπτη και παραπλανητική. Δεν διστάζει μάλιστα να απευθύνει στην Αγιοταφιτική Αδελφότητα μιαν απίστευτη πρόκληση:
Ας αφήσουν τις κανδήλες τού Ναού απαρασκεύαστες, χωρίς λάδι και φυτίλια, την θύρα τού Κουβουκλίου ανοικτή, για να φαίνεται από παντού ο ‘‘επιτάφιος λίθος”, ώστε να είναι όλα φανερά, όπως στην περίπτωση τού προφήτου Ηλία. Ας απομακρυνθούν και οι θυρωροί, ή μάλλον να πραγματοποιήσουν λεπτομερή αυτοψία τού επιτάφιου λίθου, να καθαρίσουν όλο τον λίθο με ύδωρ καθαρό, χύνοντας μετά μία υδρία ύδατος επάνω του. Να εμποδίσουν την είσοδο και σ’ αυτόν τον εκπρόσωπο τού Πατριάρχη από το πρωί τής Μεγάλης Πέμπτης, ως το πρωί της Κυριακής. Και τότε, ας εισέλθει ο ‘‘φωτεκφόρος” και ας παραλάβει το Φως! Η μυστικότητα όμως είναι ύποπτη και γίνεται όχι για να μη ‘‘παρεισαχθεί φως χειροποίητον” -αφού τούτο είναι αδύνατον - αλλά για να μη ‘‘φωραθή η λανθάνουσα προκατασκευή”, δηλαδή η απάτη. Διότι οι κανδήλες ετοιμάζονται από τον πατριαρχικό Επίτροπο, και όχι ως συνήθως από τον Νεοκώρο. Τα κεριά αλείφονται με ‘‘σπίρτον” και δεν επιτρέπεται εις άλλον να παραλάβει το φως, ούτε και στούς επισημότερους κληρικούς-προσκυνητές. Όλα δείχνουν ότι είναι ‘‘αυτόχρημα δημιουργία” και αυτό ψιθυρίζεται και από τούς΄ ίδιους τούς Αγιοταφίτες. (27) 
Όσο για τις αφοριστικές κενολογίες τού τύπου «Αν όλοι αυτοί που αμφισβητούν το θαύμα, το έβλεπαν από κοντά, τότε θα πίστευαν!», το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς μπροστά σε τέτοιες νεφελοκοκκυγίες, είναι να χαμογελάσει συγκαταβατικά! Το ίδιο φαντάζομαι θα κάνουν και οι Ιάσων Ευαγγέλου και Κώστας Δημόπουλος, για να αναφέρω δύο από τις περισσότερο γνωστές περιπτώσεις αμφισβητιών που παρότι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες στην τελετή, όχι μόνο δεν είδαν τις αμφιβολίες τους να σκορπούν στούς τέσσερις ανέμους, αλλά το αντίθετο: τις είδαν να θεριεύουν και στο τέλος να γίνονται απόλυτη άρνηση! (28)

Ο… μισογύνης Κοραής

Πριν κλείσω όμως, επιτρέψτε μου μια μικρή παρέκβαση: μέμφεστε τον Κοραή επειδή στον «Διάλογο», αναφερόμενος στην ευκολία με την οποία ακόμα κι εκείνη την εποχή μπορούσε κανείς να δημιουργήσει πηγή φωτός, λέει ότι ακόμα και «το πλέον ασθενές παιδάριο, η πλέον χυδαία γυνή, ανάπτουν φως, εις ριπήν οφθαλμού». Αναρωτιέστε δε γιατί δεν έκανε λόγο για «τον ασθενή ενήλικα και τον πλέον χυδαίο άνδρα» αφήνοντας σαφείς αιχμές για την «εσωτερική του ποιότητα» ως ανθρώπου. Στο σπίτι τού κρεμασμένου, όμως, δεν μιλάνε για σχοινί! Διότι αν αυτή η φραστική διατύπωση τού Κοραή είναι κατακριτέα και ενδεικτική της μισογυνίας του, ακούστε και την άποψη ενός φωτισμένου Άγιου Πατέρα, του Ιωάννη Χρυσόστομου για να… παρηγορηθείτε:
Οι γυναίκες (…) όταν υποτάξουν κάποιον εις την εξουσία των, τον καθιστούν ευκολοκυρίευτο από τον διάβολον, (…) αδιάντροπον, ανόητον, οξύθυμον, θρασύν, ενοχλητικόν, ταπεινόν, απότομον, ανελεύθερον, δουλοπρεπή, αυθάδη, φλύαρον και με μία λέξιν όλα τα γυναικεία ελαττώματα, τα οποία έχουν αυταί, τα αποτυπώνουν εις την ψυχήν του. Είναι λοιπόν αδύνατον εκείνος ο οποίος διαρκώς ευρίσκεται μαζί με γυναίκας με τόσην συμπάθειαν και μεγαλώνει με τη συναναστροφήν των, να μην γίνει αγύρτης και αργόσχολος και μηδαμινός (29)
Δεν γνωρίζω πόσες γυναίκες θα αισθάνονταν κολακευμένες απ’ όλες αυτές τις φιλοφρονήσεις του Μεγάλου Ιεράρχη, να συμπεράνουμε όμως και στην περίπτωση αυτή πως είναι ενδεικτικές της εσωτερικής ποιότητας αυτού που τις έγραψε;

Επίλογος

Για το θέμα του Αγίου Φωτός δεν έχω κάτι περισσότερο να προσθέσω. Αισθάνομαι μόνο την ανάγκη να απολογηθώ για την ανωνυμία μου, την οποία δυστυχώς θεωρώ επιβεβλημένη. Αν ζούσα σε ένα λιγότερο κλειστό, ανεκτικότερο κοινωνικό περιβάλλον, πιθανότατα θα είχα και το θάρρος να βάλω το όνομά μου κάτω από τις απόψεις μου. Καλώ λοιπόν όλους τούς αποδέκτες τής επιστολής αυτής -περιοδικά, συγγραφείς, ερευνητές, απλούς πιστούς και απίστους- παρά την ανωνυμία μου, να διασταυρώσουν τα βιβλιογραφικά στοιχεία που παραθέτω, και να τα αξιοποιήσουν με οποιονδήποτε τρόπο εκείνοι κρίνουν σωστό ή σκόπιμο: να τα κάνουν ευρυτέρως γνωστά ή ακόμα και να τα πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων, πράγμα το οποίο φυσικά απεύχομαι. Αυτό που πρώτιστα μ’ ενδιαφέρει είναι να βγούν επιτέλους όλες αυτές οι άγνωστες πτυχές τού θέματος στην επιφάνεια και η όλη διαλεκτική να τεθεί επί νέας βάσης. Για οποιασδήποτε δε μορφής επιστημονικά ή θεολογικά τεκμηριωμένο αντίλογο (που ΔΕΝ βασίζεται σε φωτογραφίες, βίντεο ή ανεκδοτολογικές μαρτυρίες) θα σας ήμουν ευγνώμων!

Και μια κατάθεση ψυχής: Η ταυτότητά μου αναγράφει «Χριστιανός Ορθόδοξος»,
εσωτερικά όμως δεν νοιώθω, ούτε θυμάμαι να ένοιωσα ποτέ τη βαθιά, αυθόρμητη ανάγκη, ν’ ανήκω κάπου: ούτε σε κάποια θρησκεία, ούτε σε κάποια οργάνωση, ούτε καν στον σύλλογο οπαδών της αγαπημένης μου ομάδας! Αποστρέφομαι εκ φύσεως κάθε προσπάθεια τιθάσευσης και καθοδήγησης τού ελεύθερου νου και απορρίπτω εκ πεποιθήσεως κάθε «θέσφατη», μέσω ολιγαρχιών αποκαλυπτόμενη, αντί διά της κριτικής, βιωματικής γνώσης ανακαλυπτόμενη αλήθεια - όσο βέβαια είναι ποτέ δυνατόν να μιλά κανείς για «απόλυτες αλήθειες»!

Φιλικότατα
..
..
Αυτά λοιπόν είχα γράψει για το θέμα. Από τότε πέρασε ακριβώς ένας χρόνος, μα δυστυχώς η μοναδική απάντηση που έλαβα από τη «θιγόμενη πλευρά» ήταν το σιβυλλικό σχόλιο κάποιου αγαπητού φίλου ότι βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα. Ποτέ βέβαια δεν μπήκε στον κόπο να γίνει πιο συγκεκριμένος. Ακόμα περιμένω...





Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

[1] Εκδ. ΑΡΧΕΤΥΠΟ, 2005, σελ. 11-19

[2] Καλοκύρης, σελ. 157

[3] Εκδ. ΚΑΤΟΠΤΡΟ - ΙΣΤΟΡΗΤΗΣ, 2001

[4] UNIVERSITY STUDIO PRESS, 1999

[5] Μεταλληνός, σελ. 33

[6] Ομ., σελ. 131-132

[7] Ομ., σελ. 369-388

[8] Ομ., σελ. 29-30

[9] Καλοκύρης, σελ. 164-165

[10] Μεταλληνός, σελ. 34

[11] Καλοκύρης, σελ. 218-220

[12] Ομ., σελ. 22. Επίσης: Μεταλληνός, σελ. 34.

[13] Μεταλληνός, σελ. 159, 399-400

[14] Ομ., σελ. 186-189

[15] Ομ., σελ. 350-351

[16] Καλοκύρης, σελ. 165-167

[17] Ομ., σελ. 211

[18] Ομ., σελ. 211-212

[19] Ομ., σελ. 20

[20] Ομ., σελ. 172-173

[21] Ομ., σελ. 195

[22] Ομ., σελ. 185-186

[23] Μεταλληνός, σελ. 272

[24] Καλοκύρης, σελ. 164

[25] Μεταλληνός, σελ. 125, 349

[26]) Ομ., σελ. 96, 205-206, 214

[27] Ομ ., σελ. 128, 361

[28] Ι. Ευαγγέλου, «Το θρησκευτικό φαινόμενο» & Κ. Δημόπουλος « Άγιοι Τόποι»

[29] Δ´ ΛΟΓΟΣ, «Περί νηστείας και σωφροσύνης»




13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Η σιωπή του Κωστάκη" οφείλεται σε απάτη ή απλή αφέλεια;

Εισαγωγή
Επειδή θα ασχοληθώ σε άλλο κείμενο εκτενώς με τις αλχημίες του νεο-απατεώνα blogger-κωστάκη, εδώ θα παραθέσω απλώς μία διαφορετική προσέγγιση σε ΜΕΡΙΚΑ από όσα κατευθυνόμενα υπό το κράτος του λαϊκισμού διαβάζουμε εδώ για το Άγιο Φως.


Διαβάζω σε μια φράση που μοιάζει ανέκδοτο, να προσπαθεί να πείσει πως τα όσα παραθέτει αποτελούν συγκλονιστικά στοιχεία φαίνεται και από τα παρακάτω, αφού μας καλεί όλους:

--«περιοδικά, συγγραφείς, ερευνητές, απλούς πιστούς και απίστους να διασταυρώσουν τα βιβλιογραφικά στοιχεία που παραθέτω»


Διαβάζοντας όμως το κείμενο, απορούμε για το πομπώδες ύφος και τον τόνο της έκκλησης αυτής: εξετάζοντας τα «βιβλιογραφικά στοιχεία» που ο συμπιλητής παραθέτει βρίσκουμε ότι προέρχονται όχι από κάποια σπάνια και δυσεύρετα χειρόγραφα, αλλά από δύο, όλα κι όλα, πασίγνωστα και σύγχρονα βιβλία, τα οποία υπάρχουν σε κυκλοφορία εδώ και 8 χρόνια!!!

Το ένα είναι το:

Καλοκύρης Κωνσταντίνος, «Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα του ναού της Αναστάσεως Ιεροσολύμων και το θέμα του Αγίου Φωτός», University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1999

Και το άλλο είναι το:

Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, «Φωτομαχικά-Αντιφωτομαχικά», Κάτοπτρο-Ιστορητής, Αθήνα 2001

Παραδόξως όμως συνεχίζει ο διαδικτυακός κωστάκης:


«πρώτιστα με ενδιαφέρει...να βγουν επιτέλους όλες αυτές οι άγνωστες πτυχές του θέματος στην επιφάνεια και η όλη διαλεκτική να τεθεί επί νέας βάσης»

Θα μπορούσε κάποιος να απορήσει κοιτάζοντας το φτωχό περιεχόμενο του κειμένου, και να πει πως μέχρι τώρα, γνωρίζουμε ότι αξιώσεις να αποκαλύπτουν «άγνωστες πτυχές» ενός ζητήματος τις έχουν έργα επιπέδου διδακτορικής διατριβής ή έστω μεταπτυχιακής εργασίας, κάτω από την επίβλεψη έμπειρων καθηγητών και με τη βοήθεια εκτεταμένης βιβλιογραφίας και χρήσης σχετικών εργαλείων μελέτης. Το να επαναλαμβάνει κάποιος τα επιχειρήματα που παραθέτουν δύο γνωστά, σύγχρονα βιβλία, δεν φανερώνει τίποτε άλλο παρά μόνο ότι ο διανομέας του κειμένου έκανε αντιγραφή των εν λόγω επιχειρημάτων. Το ότι εκείνος δεν τα ήξερε και μόλις τα διάβασε εντυπωσιάστηκε, ίσως να σημαίνει ότι δεν είχε μελετήσει το θέμα σε τόσο βάθος όσο ισχυρίζεται.

Αποτελεί θράσσος, η απλή αντιγραφή μισών αληθειών και όχι αναλύσεων σε πληρότητα να τον οδηγεί στο να ζήτά:

«...επιστημονικά ή θεολογικά τεκμηριωμένο αντίλογο..» και λέει ότι : «αποστρέφομαι εκ φύσεως κάθε προσπάθεια τιθάσευσης και καθοδήγησης του ελεύθερου νου...»


Τι να πούμε; Μας ξενίζει, καταρχάς, ότι οικειοποιείται την δουλειά τρίτων για να δηλώσει επιστήμονας ή θεολόγος και να απαιτήσει διάλογο του «επιπέδου» του. Επίσης, δεν έχει αντιληφθεί ο κωστάκης ότι, από τη στιγμή που καμία επιστημονική απόδειξη για το ζήτημα από τους αρνητές, δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα, είναι αδύνατον να διατυπώσει κάτι περισσότερο από απλές γνώμες και κρίσεις γεγονότων, εμπειριών και πηγών. Προφανώς το μόνο πράγμα που έχει στο νου του για "επιστημονική εργασία" είναι τα βιβλία του αγαπημένου του Καλόπουλου και έτσι έχει χάσει το μέτρο ο άνθρωπος...



Πως να μετατρέψετε σε οπαδό σας όποιον σας καπνίσει...

Στην παρούσα περίπτωση να σας σας δείξω πως ο blogger-Κωστάκης μετέτρεψε τον ...Μεταλληνό σε φανατικό οπαδό του.

Όπως ίσως διαβάσατε όλη του την επιχειρηματολογία την στηρίζει στη φράση του Μεταλληνού:

"Ο κ. Καλοκύρης δίνει -και ορθά- ιδιαίτερη έμφαση στην ευχή, που είναι πράγματι το «κλειδί» για την κατανόηση της Τελετής και την τεκμηρίωση της φύσεως του «Αγίου Φωτός». Ορθά δε συμπεραίνει ότι «πουθενά δεν γίνεται λόγος» (ούτε καν υπαινιγμός) περί «άνωθεν κατερχομένου αΰλου Φωτός» κατά τη στιγμή εκείνη, αλλά νοείται μόνο φως φυσικό, που ανάβεται στην ανάμνηση του Αναστάντος Χριστού [...]"


Κοιτάξτε λοιπόν πως μετατρέπει μία φράση του βιβλίου του Μεταλληνού στο παρακάτω απίστευτο ψευδο-συμπέρασμα:

"ο π. Μεταλληνός (!!)...πραγματικά αφήνει τον αναγνώστη άναυδο... η έμμεση πλην σαφέστατη παραδοχή ότι το Άγιο Φως ΔΕΝ είναι ουρανόπεμπτο, αλλά έχει φυσική προέλευση! Όχι, δεν διαβάσατε λάθος! Αυτή ακριβώς είναι η θέση του π. Μεταλληνού στο ζήτημα του Αγίου Φωτός"


Μιλάμε δηλ. για μια από τις πλέον απίστευτα θρασείς αλχημίες, που ξεπερνούν και τον δάσκαλο του κωστάκη, master-καλόπουλο.


Απάτη #1

Η έκφραση «Δεν γίνεται λόγος περί άνωθεν κατερχομένου Φωτός» σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν σημαίνει ότι το Άγιο Φως «ΔΕΝ είναι ουρανόπεμπτο». Αυτό είναι ψευδοσυμπέρασμα του κωστάκη αφού η ευχή σε κανένα σημείο δεν αρνείται ότι είναι ουρανόπεμπτο το Φως.

ντροπή κωστάκη.


Απάτη #2

Η έκφραση «νοείται μόνο φως φυσικό» από που κι ως που σημαίνει ότι το Άγιο Φως «έχει φυσική προέλευση» και όχι θεϊκή; Άλλο ένα χονδροειδέστατο ψευδοσυμπέρασμα. Μια που μιλάμε για τα λεγόμενα του Μεταλληνού, δεν διάβασε ο κωστάκης πως ο ίδιος ο καθηγητής στη σελίδα 424 του βιβλίου του γράφει ότι Πολλοί είναι οι Ορθόδοξοι που δέχονται πως το Άγιο Φως μπορεί να είναι φυσικό, και ταυτόχρονα κατερχόμενο εξ ουρανού ως αποτέλεσμα θαύματος; Και εκτός αυτού γράφει στη σελίδα 100, για το κείμενο του Νικ. Λογάδη, ένθερμου υπερασπιστή του θαύματος:

«Αν κατανοούμε, συνεπώς, ορθά τον Λογάδη...θεωρεί το φως αυτό... φυσικό, όπως όλα τα 'φυσικά όντα τα παραχθέντα από Θεού’...άρα: Θαύμα είναι μόνον ο τρόπος της παράγωγης αυτού...»


Ντροπή λοιπόν κωστάκη, γιατί απάντηση επ' αυτού δίνει ο ίδιος ο Μεταλληνός. Να θυμήσω ότι (δεν μας απασχολεί εδώ αν τα πιστεύει αυτά ο κωστάκης) όταν ο Ιησούς στην Κ.Δ. παίρνει τα ψωμιά και τα ψάρια, προσεύχεται, τα τεμαχίζει και τα δίνει στους μαθητές να τα μοιράσουν, χορταίνουν όλοι, πέντε χιλιάδες άνδρες χώρια τα γυναικόπαιδα. Από αυτά λοιπόν, τα περισσότερα είχαν εμφανισθεί θαυματουργικά, χωρίς να είναι αόρατα ή μή φαγώσιμα! Επίσης δεν διασώζεται αν είχαν μια ιδιαίτερη ...θεϊκή γεύση. Έτσι λοιπόν, όπως με θεϊκή ενέργεια επαναλαμβάνονται ψάρια με κόκκαλα που τρώγονται και ψωμιά από ζυμάρι που επίσης τρώγονται, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να εμφανιστεί φωτιά που καίει. Επίσης, εμφανίστηκε θαυματουργικά φως κατά τη μεταστροφή του Παύλου (το οποίο είδαν ΟΛΟΙ, πιστοί άπιστοι, φίλοι και εχθροί, περίεργοι περαστικοί κ.λπ...) χωρίς να αναφερθεί ότι καίει. Επίσης ο Μωϋσής είδε στη βάτο φωτιά που δεν έκαιγε τη βάτο.

Είναι αρκετό να μας πεις ότι δεν πιστεύεις στα γεγονότα αυτά και εκεί να σταματήσεις τις λογικοφανείς εξηγήσεις που είναι τόσο κουραστικές, όσο και αυτές που εσύ μας λες ότι προέρχονται από "απολογητές" και σε κουράζουν.

Πρόκειται για ένα παράδοξο γεγονός που βασίζεται στην πίστη αυτών που το βιώνουν. Αν δεν το βίωσες, μην μας κουράζεις. Αν δεν πιστεύεις, δικό σου θέμα.

Απάτη #3

Στην φράση που ο ίδιος ο κωστάκης παραθέτει, δεν διάβασε άραγε ότι ο Μεταλληνός ασχολείται ΜΟΝΟ με τη φύση του φωτός και παραπέμπει στον Καλοκύρη; Γράφει καθαρά ότι αναφέρεται στην τεκμηρίωση της φύσεως του «Αγίου Φωτός»!

κωστάκη, σαν πολλά δεν είναι αυτά που δεν είδες;...


Απάτη #4

Δεν διάβασε άραγε ο κωστάκης ότι ο Μεταλληνός στο βιβλίο του δεν παίρνει θέση για το αν είναι θαύμα το Άγιο Φως, αφού ο ίδιος το γράφει στη σελίδα 9;:

«Σκοπός μας, βέβαια, δεν είναι η κατάδειξη ή όχι της αλήθειας του ‘Αγίου Φωτός’»

Ο κωστάκης όμως προτιμά να διαπομπεύει τον καθηγητή ως ανακόλουθο παρά να παραδεχτεί την αλήθεια...


Απάτη #5

Δεν διάβασε άραγε ο κωστάκης ότι ο Μεταλληνός στο βιβλίο του ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ με το συμπέρασμα του Καλοκύρη που αρνείται το θαύμα, αφού ο ίδιος γράφει στη σελίδα 28:

«Όπως, λοιπόν, προκύπτει από την μελέτη αυτών των βιβλίων, το πρόβλημα περί του Αγίου Φωτός είναι παλαιό και δυσεπίλυτο»

Μα υποτίθεται ότι ο π. Μεταλληνός έχει συμφωνήσει με την οριστική λύση του Καλοκύρη που δηλώνει ότι δεν υπάρχει θαύμα!!! Δηλ., στο σημείο αυτό αλλάζει γνώμη και θεωρεί ότι η μελέτη του βιβλίου του Καλοκύρη μας οδηγεί απλώς στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα είναι δυσεπίλυτο; Πως είναι δυνατόν να γράφει κάτι τέτοιο, αν όντως θεωρούσε τόσο πειστικά τα επιχειρήματα του Καλοκύρη;


Απάτη #6

Το ηθικό πρόβλημα που ο κωστάκης ούτε διανοήθηκε: Ο Μεταλληνός, δεν αποδέχεται «την για οποιοδήποτε λόγο...απόκρυψη της αλήθειας» δεν συμφωνεί δηλ. με τον Καλοκύρη που την εκκλησία την «απαλλάσσει...κάθε ευθύνης, αφού με την Ευχή έστω της Τελετής ομολογεί την αλήθεια» (σελ. 34).

Όταν όμως γράφει κάτι τέτοιο ένας σοβαρός επιστήμονας όπως ο π.Μεταλληνός, και καυτηριάζει με τον τρόπο αυτό κάθε προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας, αυτό σημαίνει ένα μόνο πράγμα: Αν είχε την βεβαιότητα ότι τα περί θαύματος του Αγίου Φωτός είναι μια απάτη, θα έπαιρνε σαφώς θέση-καταπέλτη ενάντια στους ψευδομάρτυρες αλλά και ενάντια σε κάθε υπεύθυνο της τοπικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων που δεν έλαβε μέτρα για να το σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν να κρίνει δυσμενώς τη στάση του Καλοκύρη, και την ίδια στιγμή να κάνει και αυτός τα ίδια!

Τελευταίο άφησα αυτό που έχει τη μεγαλύτερη πλάκα:

Έχετε δει τι λέει η ευχή στην οποία στηρίζεται ο Καλοκύρης ώστε να αμφισβητήσει το θαύμα; Αν την έχετε δει, θα απορήσετε πως είναι δυνατόν ο κωστάκης να την παραθέτει ως ατράνταχτο επιχείρημα αμφισβήτησης. Να προσθέσω ότι ο κωστάκης γράφει πως η ευχή αυτή διαβαζόταν όλους τους αιώνες. Φυσικά, ως αδιάβαστος, δεν έχει δει πως ο Κάλλιστος Μηλιαράς πουθενά δεν λέει ότι η ευχή αυτή χρησιμοποιούνταν από τον 4ο αιώνα.

Όχι φίλε κωστάκη... Ο Μηλιαράς την τοποθετεί σαφώς κάτω από τον τίτλο "Περιγραφή της ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ τελετής" (Κάλλιστος Μηλιαράς, 'Άγιον Φως', στο 'Νέα Σιών', τόμ. 28, εν Ιεροσολύμοις 1933, σελ. 357).


Λέει λοιπόν η ευχή:


"τούτο το υπερευλογημένον Σάββατον τα εν γη και υπό γην θεοπρεπώς τελεσθέντα σοι σωτηριωδέστατα μυστήρια σου εορτάζοντες και σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεϊκώς επιλάμψαν, εκ τάφου δε θεοπρεπώς αναλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφάνειαν, εικονίζοντες...Δια τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστευουσιν εις σε το αληθινόν φως και παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Πανάγιε Δέσποτα, όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον καί πάσης θεϊκής σου χάριτος πεπληρωμένον, δια της χάριτος του Παναγίου και φωτοφορου Τάφου σου· και τους άπτομένους ευλαβώς αυτού ευλόγησης και αγιάσης, του σκότους των παθών ελευθέρων...χάρισαι αυτοίς, Κύριε, υγίειαν..."


Ο Καλοκύρης ερμηνεύει την ευχή κατά τη δική του εκδοχή, περιλαμβάνοντας ερμηνείες που δεν υπάρχουν στην ευχή. Τι λέει λοιπόν η ευχή;:


"Αυτό το υπερ-ευλογημένο Σάββατο εορτάζουμε τα σωτηριώδη σου μυστήρια που έγιναν στη γη και κάτω από τη γη, σε ανάμνησή σου -που είσαι το ιλαρό φως που έλαμψε θεϊκά στα καταχθόνια- πραγματοποιούμε τελετή φωτοφάνειας εικονίζοντες τη θεοφάνειά σου. Για το λόγο αυτό, με ευλάβεια λαμβάνουμε από το φως που αδιάκοπα και παντοτινά καίει επάνω σε αυτόν τον φωτοφόρο σου Τάφο και σε παρακαλούμε να το αναδείξεις αγιασμού δώρο με τη χάρη του Παναγίου σου Τάφου και αυτούς που θα το αγγίξουν/πλησιάσουν με ευλάβεια να τους ελευθερώσεις από τα πάθη και να τους χαρίσεις υγεία."


Πριν το ερμηνεύσουμε και εμείς μια που έγινε της μόδας, να ρωτήσουμε:

- Σε πιο ακριβώς σημείο αναφέρει η ευχή "το πόθεν ανάβει το φως";

- Σε πιο ακριβώς σημείο αναφέρει η ευχή ότι είναι "συμβολικό";

- Σε πιο ακριβώς σημείο αναφέρει η ευχή ότι το φως το ανάβει άνθρωπος και δεν είναι θεϊκής προέλευσης;


Απάντηση: ΠΟΥΘΕΝΑ


Κι εγώ λέω λοιπόν (μόνο ο κωστάκης θα λέει;) ότι η ευχή εννοεί:

"Αυτό το Σάββατο που κάνουμε τελετή σε ανάμνηση της Ανάστασής σου, πραγματοποιούμε φωτοφάνεια ανάβοντας τα κεριά μας από το θαυματουργό φως που στέλνεις και καίει πάντοτε επάνω στον Πανάγιο Τάφο σου. Σε παρακαλούμε να το αναδείξεις ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΔΩΡΟ και έτσι όποιον το πλησιάσει με ευλάβεια να τον απαλλάξεις από τα πάθη και να του δώσεις υγεία."


ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΧΗ!!! και υποτίθεται διαψεύδουν το θαύμα...


Και μας λέει ο κωστάκης ότι είναι παράδοξο να ζητάμε από το Άγιο Φως να γίνει δώρο αγιασμού για τους πιστούς αφού είναι ...ήδη άγιο!

χμμμμμ...

Δηλαδή είναι πιο άγιο, το Άγιο Φως από το ίδιο το Σώμα και Αίμα του Χριστού, που με θαυματουργό τρόπο μετατρέπεται από ψωμί και κρασί (και μάλιστα το μέγιστο των θαυμάτων, πραγματοποιείται ΟΠΟΤΕ ΕΜΕΙΣ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ, ΟΠΟΙΑ ΩΡΑ και ΟΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ...).


Τότε γιατί να ζητάμε στις σχετικές ευχές από τη Θεία Κοινωνία να δωθεί:

"εις προσθήκην της θείας χάριτος και να αγιάσει το πνεύμα μας αφού είναι ήδη άγια και άρα είναι αυτονόητο;


Κατά τον ίδιο τρόπο, γιατί να μη ζητάμε από το Άγιο Φως να αποτελέσει:

"αγιασμού δώρον και έτσι "τους απτομένους ευλαβώς αυτού ευλόγηση"
;

προς τους πιστούς; Γιατί άραγε να μην είναι αυτονόητο ότι ΜΟΝΟ αγιάζει, κάτι το τόσο Άγιο που προέρχεται από ένα θεϊκό θαύμα της μετατροπής του ψωμιού και του κρασιού, σε Σώμα και Αίμα Χριστού αντίστοιχα;


Ιδού η απορία...


Έτσι λοιπόν, το ότι είναι κάτι άγιο, δεν σημαίνει ότι δεν ζητάμε να αποτελέσει δώρο αγιασμού, γιατί μπορεί "Κύριος ασθενή ποιήσει αντίδικον αυτού" (Α' Βασιλειών 2:10) όπως μας λέει ο Παύλος στο Α' Κορ. 11, 27-30:

"ός άν εσθίη τόν άρτον ή πίνη τό ποτήριον τού κυρίου αναξίως, ένοχος έσται [...] διά τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς καί άρρωστοι καί κοιμώνται ικανοί"


Έτσι λοιπόν, εξαιτίας διαφόρων αιτιών, μπορεί και είναι δυνατόν να συμβούν τα όσα αναφέρει ο Παύλος ακόμη και με κάτι Άγιο όπως το Σώμα και Αίμα του Χριστού, έτσι και για το θαυματουργικά εμφανιζόμενο Φως εκ Θεού, είναι φυσιολογικό να ζητά ο Πατριάρχης στην ευχή να αποτελέσει "αγιασμού δώρον", "ευλογία" και "αγιασμό" για τους πιστούς, χωρίς να αποτελεί προσβολή για το Άγιο Φως ή αντίφαση.


Εννοείται ότι όσα γράφω, δεν τα γράφω για να αλλάξει μυαλά ο κωστάκης. Διαβάζοντας είτε τα αλαζονικά κείμενά του, είτε τις επίσης αλαζονικές απαντήσεις σε συνομιλητές του (στους οποίους δεν απαντά όταν τα πράγματα τον δυσκολεύουν), το θεωρώ ανθρωπίνως αδύνατο.

Τα γράφω ώστε να ξέρουν όσοι κατά τύχη πέσουν στις σελίδες αυτές, να ξέρουν σε πιο επίπεδο είμαστε υποχρεωμένοι να συνομιλούμε στο διαδίκτυο. Καθένας πλέον γράφει ό,τι θέλει.

ΥΓ

Η απάντηση που θα δοθεί θα είναι φυσικά πλήρης και θα αφορά όλο το συνοθήλευμα των Καλοπουλικών επιχειρημάτων και φυσικά την υπεράσπιση του Χρυσοστόμου από τον αισχρό λαϊκισμό ...κάποιων. Εδώ παρέθεσα μόνο μερικά αποσπάσματα.

ΥΓ2

Είδα ότι με προσκάλεσες να απαντήσω σε επιχειρήματα που προβάλεις όταν έκανα γνωστό το ατόπημα της αντίφασής σου στη χρήση αριθμών.

Οι απαντήσεις σου αφορούν ένα σάϊτ χριστιανών και όχι την Ορθόδοξη Διδασκαλία. Άρα, απαντήσεις προς υπεράσπιση των επιχειρημάτων τους, μπορούν να δώσουν ΜΟΝΟ αυτοί που τα έγραψαν.

Να παρατηρήσω όμως και πάλι ότι:

Δεν χρησιμοποιείς εκτεταμένη βιβλιογραφία και μάλιστα Πατερική ή Συνοδική. Χωρίς αυτή δεν απαντάς στην Ορθόδοξη διδασκαλία αλλά απλά σε κάποιους χριστιανούς. Κανείς μεμονωμένος όμως δεν εκπροσωπεί με τον απόλυτο τρόπο την Ορθοδοξία.

Προσωπικά είμαι Ορθόδοξος όμως οι απόψεις μου δεν εκπροσωπούν την Ορθοδοξία εκτός αν τις στηρίξω επάνω σε Συμφωνία Πατέρων, ιερούς κανόνες ή αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων.

Στην Ορθοδοξία υπάρχουν αρκετά θεολογούμενα όπου επάνω πολλοί έχουν εκφράσει γνώμες. Οι γνώμες των πατέρων είναι οι βαρύνουσες.

ΥΓ3

Ο σκοπός που γράφω είναι για να πέφτει η αλαζονική ...πίεση κάποιων που περνάνε την ώρα τους στο διαδίκτυο και νομίζουν ότι όλοι κρέμονται από τα χείλια τους.

Στο θέμα του Μεταλληνού, με βάση το βιβλίο του ίδιου αναδεικνύεσαι σαφώς συκοφάντης και ελπίζω να το καταλάβεις κι εσύ και όσοι άλλοι το διαβάσουν.

ΥΓ4

Όταν κάποιος είναι μακάριος που ΔΕΝ ΕΙΔΕ και πίστεψε, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι κάποιος που ΕΙΔΕ και πίστεψε ...ΔΕΝ είναι μακάριος! Και ούτε θα βγάλουμε σκάρτη για τους χριστιανούς την ΚΔ που μιλάει για θαύματα που είδαν τεράστιος αριθμός ανθρώπων ταυτόχρονα κι όμως δεν πίστεψαν όλοι. Έτσι και το Άγιο Φως. Το βλέπουν πολλοί, και άλλοι πιστεύουν άλλοι αμφιβάλουν. Για να μην αμφιβάλουν το φως ανάβει κεριά όποτε να' ναι με διαφορετικούς τρόπους, ακόμη και πριν βγει ο Πατριάρχης. Για να μην νομίζουν ότι είναι φτιαχτό, το έχουν μαρτυρήσει δεκάδες άνθρωποι, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αυτό για μένα συνιστά εξαιρετικό επιχείρημα υπέρ του θαύματος, για άλλους όχι. Δεν βαριέσαι κιόλας...

Μη μου στενοχωριέσαι. Δεν έχεις το μοναδικό σάϊτ που έχει υποφέρει από την διαπόμπευση των λεγομένων του.

Θα είμαι εδώ γύρω...

Ανώνυμος είπε...

Επειδή τώρα το παρατήρησα:

Βγάλε και αυτή την ανόητη ετικέτα ..."Αποδείξεις"!

Γράψε τουλάχιστον "Απόψεις". Όπως και κάτι άλλο..., όλοι μας έχουμε από μία και την προβάλουμε στο διαδίκτυο.

Δειξε τουλάχιστον ότι έχεις αυτογνωσία και ότι ξέρεις πως απλώς περνάς την ώρα σου με θέματα που ερμηνεύεις όπως σου κατέβει με μόνο στήριγμα τον Καλόπουλο (και καλύτερα άλλαξε βιβλιογραφία αν θες να σε παίρνουν στα σοβαρά...).

Κώστας είπε...

Καλώς τονε κι ας άργησε τον φίλο μου τον «Ευτυχώς
πού δεν είμαι εσύ»! Κατ’ αρχάς να σου ευχηθώ ολόψυχα
χρόνια πολλά και καλά, και να σε ευχαριστήσω για τα δύο
σχόλια σου, έστω κι αν … ε - από το λίγο που πρόλαβα
να δω, δεν ξεχειλίζουν δα κι από … ευγένεια.
Επιφυλάσσομαι μόνο, αν κάπου λες καμιά κακιά λεξούλα,
να βάλω αστεράκια, εντάξει αγόρι μου; Όσον αφορά τώρα
τις απαντήσεις μου στον αντίλογό σου, κάνε μονάχα λίγη
υπομονή και θα τις λάβεις. Και θα καλοπεράσεις …

Ανώνυμος είπε...

Αυτά τα ακούω χρόνια τώρα από καλόπουλους και καλοπουλάκια. Ανυπομονώ λοιπόν...

Κώστας είπε...

Φίλε, διάβασε σε παρακαλώ αυτό το μήνυμα προσεχτικά
τώρα που είμαι κάπως πιο ήρεμος: Εντός ολίγου δημοσιεύω
τις απαντήσεις μου στο πρώτο σου λιβελλογράφημα. Αν
μου αφήσεις τον απαραίτητο χρόνο, θα τοποθετηθώ
και επί των υπολοίπων.

Ωστόσο: επειδή - ΑΝ το συνειδητοποιείς - εδώ και 2-3
μέρες εισβάλλεις νυχθημερόν στο σπίτι μου αγνοώντας
τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς, και επειδή
έχω την αίσθηση ότι το κακόγουστο αστείο παρατράβηξε,
θα σου βγάλω - εντελώς χαριστικά - μόνο κίτρινη κάρτα.
Εάν από τη δημοσίευση τής ύστατης ετούτης προειδοποίησης
και μετά, ξαναγράψεις οτιδήποτε υβριστικό ή μειωτικό
προς το άτομό μου ή ξαναχρησιμοποιήσεις το ειρωνικό
ψευδώνυμο που επέλεξες, το σχόλιο αυτομάτως θα
διαγράφεται. Κι αν θες κατηγόρησε με μετά για λογοκρισία
και προσπάθεια φίμωσης. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν
ουκ έχω.

Υ. Γ. Όπως είπα, η πρώτη μου απάντηση είναι έτοιμη να
φύγει, κι όπως καταλαβαίνεις, δεν θα είναι και πολύ ηπιότερη
απ’ αυτά που μου ’χεις γράψει μέχρι τώρα. Ο γέγραφα γαρ,
γέγραφα. Για τα υπόλοιπα σχόλια σου τώρα που έχεις
ήδη στείλει ΠΡΙΝ από τη σύσταση ετούτη, επιφυλάσσομαι.
Θα προσπαθήσω να παραμείνω ψύχραιμος, αλλά δεν
εγγυώμαι τίποτα. Το θέμα είναι από δω και μπρος πώς
θα συμπεριφερθείς εσύ. Εσένα σ’ ενδιαφέρει να γίνει γνωστός
ο αντίλογός σου και να με ξεφτιλίσεις, έτσι δεν είναι;
Ε μη στερήσεις λοιπόν από τον εαυτό σου την ευκαιρία
αυτή. Συμπεριφέρσου κόσμια.

Κώστας είπε...

Έρχεται και είναι το δώρο μου για τα Χριστούγεννα! Μην το χάσετε,
γιατί εσείς θα χάσετε!

Κώστας είπε...

Ας πάμε λοιπόν, φίλε μου, και στο θέμα τού «Αγίου Φωτός».
Εκεί, νομίζω, ξεπέρασες τον ίδιο σου τον εαυτό με τις κοτσάνες
που έγραψες.

Προτού ξεκινήσω όμως, μια γενική διαπίστωση που αν μη
τι άλλο μαρτυρά τη σοβαρότητα τής κατάστασής σου
(αφρώδης απολογητικός πυρετός συνεπεία λογορροϊκού
παραληρήματος). Αναφέρομαι λοιπόν στο εντελώς απίστευτο
γεγονός ότι ακόμα και για κάποια κείμενα που είναι σε
γενικές γραμμές ήπια και μετριοπαθή - εν μέρει σχεδόν …
φιλοχριστιανικά -, εσύ τρως τα λυσσακά σου και στάζεις
δηλητήριο! Κι όλα αυτά παρ’ όλο που σε είχα προειδοποιήσει
ότι αν ξανάφηνες σχόλιο με το χαϊδευτικό τού προστάτη αγίου
των Χασάπηδων ή ξαναλέρωνες το blog με λιβελλογραφήματα,
αυτά θα κατέληγαν κατευθείαν για ανακύκλωση στη Softex.
Εσύ όμως όπως όλοι είδαμε, συνέχισες ακάθεκτος στο ίδιο
ακριβώς μοτίβο! Οπότε από ’κει και πέρα, τι να πει κανείς;
Ό,τι αποφασίσει πια ο Θεός …

Ας πάμε τώρα όμως στο θέμα μας:


1ο ΠΑΚΕΤΟ ΕΝΣΤΑΣΕΩΝ:

Τα βιβλιογραφικά στοιχεία που παραθέτω «προέρχονται όχι
από κάποια σπάνια και δυσεύρετα χειρόγραφα, αλλά από δύο,
όλα κι όλα, πασίγνωστα και σύγχρονα βιβλία τα οποία υπάρχουν
σε κυκλοφορία εδώ και 8 χρόνια!!!» - τού Καλοκύρη και τού
Μεταλληνού (χαίρω πολύ, Χαιρόπουλος!) -, οπότε από πού
κι ως πού εγώ με πομπώδες ύφος καλώ «περιοδικά, συγγραφείς,
ερευνητές, απλούς πιστούς και απίστους να διασταυρώσουν»
τα στοιχεία αυτά; Κι από πού κι ως πού λέω πως «πρώτιστα
με ενδιαφέρει ... να βγουν επιτέλους όλες αυτές οι άγνωστες
πτυχές τού θέματος στην επιφάνεια και η όλη διαλεκτική να
τεθεί επί νέας βάσης»; Για ποιες «άγνωστες πτυχές» κάνω
λόγο; Έκανα μήπως καμιά διατριβή επί τού θέματος
ή κάποια μεταπτυχιακή εργασία; Όχι. Το μόνο που έκανα είναι
να αντιγράψω τα ήδη γνωστά (καθότι δημοσιευμένα)
επιχειρήματα, να τα ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΩ (!) και να το παίξω
επιστήμονας ή θεολόγος αφού ΑΠΑΙΤΗΣΑ (!) «...επιστημονικά
ή θεολογικά τεκμηριωμένο αντίλογο …». Άλλωστε, λέει,
το γεγονός ότι τα στοιχεία αυτά δεν τα ήξερα (όπως προφανώς
όφειλα ως … παντογνώστης!) και μόλις τα διάβασα εντυπωσιάστηκα,
ίσως να σημαίνει ότι δεν είχα μελετήσει το θέμα σε τόσο βάθος
όσο ισχυρίζομαι. Προφανώς το μόνο πράγμα που έχω στον νου
μου για «επιστημονική εργασία» είναι τα βιβλία τού αγαπημένου
μου Καλόπουλου και έτσι έχω χάσει το μέτρο ο άνθρωπος ...

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:

Θα ξεκινήσω με ένα ερώτημα πού ίσως το προωθήσω και για
ψηφοφορία: Είναι λοιπόν ή δεν είναι εντελώς ζαβός ο άνθρωπος;
Εσείς τι λέτε; Ιδού μερικά στοιχεία που ίσως σας βοηθήσουν
(ξεκινάω από το τέλος):

Διαβάστε ξανά αν θέλετε το κείμενο μου και δη τις πηγές
που παρέθεσα. Βλέπετε πουθενά να κάνω την παραμικρή
μνεία τής θεωρίας τού Καλόπουλου; Ανέφερα τίποτα σχετικό;
Τίποτα δεν ανέφερα, ##@!!!%*** πάνω, τίποτα! Ούτε λεξούλα.
Κι έχεις μετά αυτόν τον … - θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου -
να σε αποκαλεί φερέφωνο τού εν λόγω συγγραφέα! Αν είναι
δυνατόν δηλαδή! Η μοναδική παραπομπή που έκανα στον
άνθρωπο, είναι για το χιουμοριστικό του σχόλιο ότι «ο Αρμένιος
παρατηρητής πρέπει σίγουρα να είναι “ο πιο δύσπιστος
χριστιανός όλων των εποχών! (…) Μόνο ο διάβολος θα είχε
τόσο αρνητισμό!”». Αυτό ήταν όλο κι όλο το έγκλημά μου!
Η απλή αναφορά μου σε ένα καθαρά χιουμοριστικό
- ούτε κατά διάνοια υβριστικό ή μειωτικό - σχόλιο. Τα άλλα
όμως ούτε καν τα είδε ο απολογητής τού γλυκού νερού.
Ποια; Μα το σχόλιο μου ότι για το «πώς μπορεί να συμβαίνουν
όλα αυτά τα απίστευτα πράγματα αν όχι θαυματουργικά (…),
υποψίες βέβαια και εικασίες υπάρχουν πολλές, μα πράγματι
δεν εξηγούν απόλυτα κάθε πτυχή τού “θαύματος”». Πού
νομίζετε λοιπόν εσείς ότι πήγαινε το - αν μη τι άλλο, μετριοπαθές
αυτό - σχόλιο μου; Κατά τα άλλα «καλοπουλάκι», ε; Ε ρε,
Δαφνί που του χρειάζεται τού ψυχάκια …

Για να δούμε τώρα όμως και τις υπόλοιπες παρενέργειες τού
λογορροϊκού παραληρήματος που χρονιάρες μέρες έπληξε
τον φουκαρά τον φίλο μας:

Αφού, λέει, τα βιβλία κυκλοφορούν τόσα χρόνια τώρα, ποιες
ακριβώς ήταν οι … «άγνωστες πτυχές» που ήθελα να γίνουν
γνωστές; - Καλά, μιλάμε ο άνθρωπος έχει πλέον λαλήσει!
Πρώτον διαβάζει ό,τι γουστάρει. Γράφω εγώ «επιτρέψτε μου
να προβώ σε εκτεταμένο αντίλογο, τεκμηριωμένο με στοιχεία
που δυστυχώς δεν είναι ΕΥΡΥΤΕΡΩΣ γνωστά στη νεότερη
ελληνική βιβλιογραφία, πόσω μάλλον στον λεγόμενο “ΑΠΛΟ
ΛΑΟ”», και ξινίζει το βούρλο. Λέω «να τα κάνουν ΕΥΡΥΤΕΡΩΣ
γνωστά ή ακόμα και να τα πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων,
πράγμα το οποίο φυσικά απεύχομαι», μία από τα ίδια. Άντε
τώρα να συζητήσεις μ’ έναν τέτοιο άνθρωπο. Που προφανώς
θέλει να μας πει ότι … υπάρχουν πολλοί - όχι απλοί πιστοί -
ιερωμένοι, σας λέω εγώ, που όντως γνωρίζουν όλα αυτά
τα στοιχεία γύρω από το Άγιο Φως όπως περίπου ξέρουν
και το … Πάτερ ημών! Τώρα το ότι ο χρόνος έκδοσης ενός
βιβλίου και ο βαθμός αναγνωσιμότητάς του είναι δύο
διαφορετικά πράγματα, αφήστε το καλύτερα - ας μην το πούμε
στον φίλο μας, γιατί μπορεί και να τον μπερδέψουμε. Κι είναι
πού ’ναι, μην τα χάσει ακόμα περισσότερο μέρες που ’ναι …

Πάμε όμως στην επόμενη κατηγορία που μου προσήψε
ο … αθεόφοβος: πάω να το παίξω, λέει, επιστήμονας ή
θεολόγος αφού ΑΠΑΙΤΗΣΑ (!), λέει, «...επιστημονικά ή θεολογικά
τεκμηριωμένο αντίλογο …». Καταβάλλοντας τιτάνιες
προσπάθειες για ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, θα περιοριστώ
εδώ στην απλή υπενθύμιση τής ακριβούς φραστικής διατύπωσης
που είχα χρησιμοποιήσει στην επιστολή μου εκείνη προς
την κα Σταματιάδου:

«Για οποιασδήποτε δε μορφής επιστημονικά ή θεολογικά
τεκμηριωμένο αντίλογο (που δεν βασίζεται σε φωτογραφίες,
video ή ανεκδοτολογικές μαρτυρίες) θα σας ήμουν ΕΥΓΝΩΜΩΝ!»
«Απαίτησα» λοιπόν, ε; Όχι παρακάλεσα ευγενέστατα αν υπήρχε
κάποιο στοιχείο που αγνοούσα, που δεν ήξερα, δεν γνώριζα,
δεν είχα υπ’ όψιν μου, δεν υποψιαζόμουν, δεν, δεν, δεν …,
να το πληροφορούμουν, όοοχι -«απαίτησα»! Πείτε μου λοιπόν,
αγαπητοί φίλοι, αν δεν είναι αυτός ο ορισμός τής κακόβουλης
και νοσηρής διαστρέβλωσης, τότε ποιος είναι;

Η επόμενη κατηγορία όμως είναι όλα τα λεφτά: Αντέγραψα, λέει,
απλώς στοιχεία από τα βιβλία τού Καλοκύρη και τού Μεταλληνού,
και τα οικειοποιήθηκα για να πουλήσω μούρη και να το παίξω
θεολόγος ή επιστήμονας!! Και ακριβώς το γεγονός ότι τα στοιχεία
αυτά - άκουσον-άκουσον! - ΔΕΝ τα … ήξερα και μόλις τα διάβασα
εντυπωσιάστηκα, ίσως να σημαίνει, λέει, ότι δεν είχα μελετήσει
το θέμα σε τόσο βάθος όσο ισχυρίζομαι!!!

Εδώ λοιπόν είναι απ’ τις περιπτώσεις εκείνες όπου βλέπεις τα
επιχειρήματα τής άλλης πλευράς που υποτίθεται πως θα σε
κάνουν … ρόμπα, και … δεν πιστεύεις στην τύχη σου! Μα είναι
δυνατόν, μονολογείς, να επικαλείται ο άνθρωπος κάτι τόσο
γελοίο; Και τότε λες, δεν μπορεί, μάλλον κάτι άλλο θα εννοεί!
Εδώ όμως είμαι απολύτως σίγουρος ότι όντως αυτό που κατάλαβα,
αυτό εννοούσε κι ο φίλος μας. Τώρα το γιατί είμαι τόσο σίγουρος
πως δεν μπορεί να εννοούσε κάτι διαφορετικό, αλλά όντως αυτό
που και εσείς καταλάβατε, ε νομίζω εύκολα μπορείτε να το
μαντέψετε …

Τι μας λέει λοιπόν ο τύπος; Ότι Αυτός (όπως περίπου κι ο
διάσημος … Εκείνος) γεννήθηκε κάτι σαν … πάνσοφος και
παντογνώστης! Ό,τι γνωρίζει σήμερα - από το «ένα κι ένα κάνουν
δύο» μέχρι και τη δεητική ευχή για το «άγιο φως» - τα ήξερε …
παιδιόθεν - τι λέω παιδιόθεν, … εμβρυόθεν, πες καλύτερα!!
Ανέκαθεν. Από πάντα! Ποτέ δηλαδή δεν υπήρξε κάποια
πληροφορία που να μην την ήξερε … ήδη από πριν. Ουδέποτε
απέκτησε κάποια γνώση που να μην την κατείχε ήδη εκ των
προτέρων, προτού καν δηλαδή αυτή αποκτήσει υπόσταση
ως γνώση!! Του εξηγούσαν στο σχολείο ξέρω ’γώ, το Πυθαγόρειο
θεώρημα, κουλ αυτός. Του μιλούσαν για Κείμενα, χαμογελούσε
σαρδόνια. Ερχόταν σε επαφή με τη μία ή την άλλη ειδική
γνώση, ατάραχος. Κι όλα αυτά τα βιβλιογραφικά στοιχεία
που - ω τι τιμή! - έθεσε υπ’ όψιν τού τρισκατάρατου ετούτου
ιστολογίου,… ναι, σωστά μαντέψατε, όλα τα ήξερε από πριν!
Τώρα από πόσο πριν, θα σας γελάσω … Στην καλύτερη των
περιπτώσεων προτού καν τα γράψουν οι ίδιοι οι … συγγραφείς
που … τα συνέλεξαν, στη χειρότερη ήδη από την επομένη
τής κυκλοφορίας των - αλήθεια πόσων;; - βιβλίων! Ο άνθρωπος
κοντολογίς δεν εντυπωσιάζεται ποτέ και από τίποτα. Καμία
καινούργια γνώση, καμία νέα πληροφορία δεν δύναται
να τον αγγίξει. Αν όχι Θεός δηλαδή, τότε σίγουρα κλασική
περίπτωση αδιόρθωτου ξερόλα!!!


2η (ΓΕΝΙΚΗ) ΕΝΣΤΑΣΗ:

Με μια σειρά απίστευτα θρασειών αλχημειών επιχειρώ να
μετατρέψω τον π. Μεταλληνό σε … οπαδό μου διαστρεβλώνοντας
μια φράση του (πού ’σαι, ξερόλα, δεν πρόκειται περί μιας απλής
φράσης, αλλά περί δύο μακροσκελών περιόδων που θα μπορούσαν
να σχηματίσουν ακόμα και … παράγραφο) και παρουσιάζοντας τον
έτσι ως αρνητή τού «θαύματος».

(ΓΕΝΙΚΗ) ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Κατ’ αρχάς, Ύψιστε, είναι πασιφανές ότι η σχέση σου με τις
λέξεις είναι μάλλον προβληματική. Δείχνεις να μην αντιλαμβάνεσαι
πάντα το σημασιολογικό τους φορτίο και τους συνειρμούς που
είναι προγραμματισμένες να ανακαλούν. Αλλιώς δεν θα
προσπερνούσες έτσι απλά το γεγονός ότι στην περίπτωση
τού π. Μεταλληνού έκανα λόγο για ΕΜΜΕΣΗ, και όχι άμεση
παραδοχή! Ποτέ δηλαδή δεν ισχυρίστηκα εγώ ότι ο άνθρωπος
είπε ΑΥΤΟΛΕΞΕΙ πως δεν πιστεύει ότι πρόκειται για θαύμα.
Μάθε λοιπόν να διαβάζεις προσεχτικά ή μάθε να καταλαβαίνεις.
Το ιδανικό βέβαια θα ήταν αν μάθαινες και τα δύο, αλλά εντάξει,
μη ζητάμε και πολλά τώρα. Πάμε λοιπόν παρακάτω:

Είπα λοιπόν ότι ο π. Μεταλληνός στο συγκεκριμένο βιβλίο
ΕΜΜΕΣΩΣ αμφισβήτησε το θαύμα. Εμμέσως λοιπόν. Πλην
όμως ΣΑΦΩΣ, συμπλήρωσα στη συνέχεια. Γιατί σαφώς; Μα
απλούστατα επειδή χρησιμοποιώντας δις τη λέξη «ορθά»
ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ με το συμπέρασμα τού «σεβαστού μου διδασκάλου,
γνωστού αρχαιολόγου και άριστου γνώστη και του χώρου
της Ορθόδοξης Λατρείας, καθηγητή και ακαδημαϊκού
κ. Κωνσταντίνου Καλοκύρη» (ο οποίος απορρίπτει διαρρήδην
την περίπτωση θαύματος), ότι πρώτον για να κατανοήσουμε
την Τελετή και τη φύση (δηλαδή παιδάαακια: φυσικό ή
ουρανόπεμπτο;) τού «Αγίου Φωτός» (τα εισαγωγικά δεν
είναι δικά μου, αλλά τού Μεταλληνού!) πρέπει να δώσουμε
έμφαση στην ευχή, και δεύτερον, ότι στην ευχή αυτή
«πουθενά δεν γίνεται λόγος (ούτε καν υπαινιγμός) περί
“άνωθεν κατερχομένου αΰλου Φωτός” κατά τη στιγμή εκείνη,
αλλά νοείται μόνο φως φυσικό, που ανάβεται στην ανάμνηση
του Αναστάντος Χριστού (…)»!

Πείτε μου λοιπόν αγαπητοί φίλοι - χριστιανοί και μη: Ποια είναι
η διαστρέβλωση που διέπραξα; Τι παραπάνω έκανα από το να
διαπιστώσω και να καταγράψω το προφανές; Ποιες λέξεις έβαλα
στο στόμα τού π. Μεταλληνού που ποτέ δεν είπε; Πείτε μου λοιπόν
για να μην τρελαθώ! Έχω δώσει μέχρι στιγμής δείγματα γραφής
ανθρώπου που ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ παραποιεί την αλήθεια; Αν ήταν έτσι,
τι λόγο είχα να ψάξω, να βρω, να καυτηριάσω και να προσπαθήσω
να κάνω ευρυτέρως γνωστά τα ψεύδη των Freke και Gandy για
τη μιθραϊκή επιγραφή στο Βατικανό, για τους 2000 μύστες στα
Ελευσίνια και για τη φράση τού Διονύσου; Και τι λόγο είχα στο
κείμενο για την Υπατία να παραπέμψω στο βιβλίο τής Dzielska
αποστασιοποιούμενος από τον χαρακτηρισμό των κινήτρων
τής δολοφονίας ως θρησκευτικών; Και για το θέμα τού
«Αγίου Φωτός» γιατί να μην αναφέρω ούτε με μια απλή μνεία
τη θεωρία τού υποτιθέμενου δασκάλου μου, Μιχάλη Καλόπουλου;
Όποιος έχει μάτια λοιπόν, βλέπει.

Ας δούμε όμως τώρα αναλυτικότερα και τις υποτιθέμενες απάτες
που διέπραξα ώστε να εμφανίσω τον π. Μεταλληνό ως αρνητή
τού «θαύματος».


(ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ) ΑΠΑΤΗ Νο 1:

«Η έκφραση “Δεν γίνεται λόγος περί άνωθεν κατερχομένου Φωτός”
σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν σημαίνει ότι το Άγιο Φως “ΔΕΝ είναι
ουρανόπεμπτο”. Αυτό είναι ψευδοσυμπέρασμα του κωστάκη αφού
η ευχή σε κανένα σημείο δεν αρνείται ότι είναι ουρανόπεμπτο το Φως.
Ντροπή κωστάκη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Θα το ομολογήσω: Είμαι τώρα 5 λεπτά πάνω από την πρώτη ετούτη
αράδα και δεν ξέρω πώς ν’ αρχίσω: Να γελάσω; Να κλάψω; Να τον
δουλέψω; Να τον λοιδορήσω; Πώς να αντιδράσω τέλος πάντων;
Τελικά όμως απ’ την πολλή σκέψη … κουράστηκα, κι έτσι περιορίζομαι
μ’ έναν διπλό ξερόβηχα στη διακριτική επισήμανση ότι το υποτιθέμενο
ψευδοσυμπέρασμα ΔΕΝ είναι «τού κωστάκη του ρόμπα» (έτσι με
στόλισε στο τελευταίο του μήνυμα που διέγραψα ο … βιογράφος τού
Αυνάν), - δεν είναι λοιπόν αυτού τού Κωστάκη, αλλά τού άλλου:
κάποιου τυχάρπαστου … Κωνσταντίνου Καλοκύρη!!! Το τραγικό δε
είναι ότι όπως εξήγησα παραπάνω με περίσσεια σαφήνεια (idiotensicher
θα έλεγε εδώ ένας γερμανόφωνος), με το ίδιο ακριβώς ψευδοσυμπέρασμα
συμφώνησε και κάποιος άλλος τυχάρπαστος: ο - αλίμονο! - π. Μεταλληνός!!!
Α ναι, και όχι μόνο αυτός, αλλά και ο πρωτοπρεσβύτερος (!) τού
Οικουμενικού Πατριαρχείου (!) κ. Γεώργιος Τσέτσης σε σχετικό του άρθρο
στο Βήμα τής Μ. Παρασκευής (!), 21 Απριλίου τού 2006. Και μαντέψτε
ποιον επικαλέστηκε ο εν λόγω … αμόρφωτος, ημιμαθής, κακόβουλος
και - συν τοις άλλοις - προς δυσμάς αλληθωρίζων … ιερωμένος. Το βρήκατε:
τον … Κωστάκη επικαλέστηκε! Όχι εμένα, ρε σεις, μην τρελαθούμε
κιόλας! Τον άλλον τον Κωστάκη, τον Καλοκύρη ντε! Για να συνοψίσουμε
δηλαδή ώστε να καταλάβει κι ο τελευταίος … ζαβός (ονόματα δεν λέμε),
με το ψευδοσυμπέρασμα για το οποίο έκανε λόγο ο …, ο φίλος μας
τέλος πάντων, μ’ αυτό το ψευδοσυμπέρασμα λοιπόν σύμφωνα με τα
επίσημα στοιχεία που έχω στα χέρια μου, έχουνε συμφωνήσει μέχρι
στιγμής τουλάχιστον … δύο Κωστάκηδες (ο ένας με μικρό) και δύο
… Γιωργάκηδες. Με εξαίρεση δε την αφεντιά μου, οι υπόλοιποι
τρεις είναι άνθρωποι που εξ ορισμού ζουν εντός και υπέρ τής
χριστιανικής πίστης. Κατηγορώντας λοιπόν εμένα, αυτόματα κατηγόρησες
και τους υπόλοιπους, βρε βλίτο - τόσο κουφιοκέφαλος είσαι να μην το
αντιληφθείς; Η ντροπή λοιπόν - κάνεις λάθος - δεν είναι δική μου, αλλά
όλη δική σου, συκοφάντη ξερόλα!


(ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ) ΑΠΑΤΗ Νο 2:

«Η έκφραση “νοείται μόνο φως φυσικό” από που κι ως που σημαίνει
ότι το Άγιο Φως «έχει φυσική προέλευση» και όχι θεϊκή; Άλλο ένα
χονδροειδέστατο ψευδοσυμπέρασμα. Μια που μιλάμε για τα λεγόμενα
του Μεταλληνού, δεν διάβασε ο κωστάκης πως ο ίδιος ο καθηγητής
στη σελίδα 424 του βιβλίου του γράφει ότι πολλοί είναι οι Ορθόδοξοι
που δέχονται πως το Άγιο Φως μπορεί να είναι φυσικό, και ταυτόχρονα
κατερχόμενο εξ ουρανού ως αποτέλεσμα θαύματος; Και εκτός αυτού
γράφει στη σελίδα 100, για το κείμενο του Νικ. Λογάδη, ένθερμου
υπερασπιστή του θαύματος:

“Αν κατανοούμε, συνεπώς, ορθά τον Λογάδη (…) θεωρεί το φως αυτό
φυσικό, όπως όλα τα ‘φυσικά όντα τα παραχθέντα από Θεού’ (…) άρα:
θαύμα είναι μόνον ο τρόπος της παράγωγης αυτού (…)”.

Ντροπή λοιπόν κωστάκη, γιατί απάντηση επ' αυτού δίνει ο ίδιος
ο Μεταλληνός. Να θυμήσω ότι (δεν μας απασχολεί εδώ αν τα πιστεύει
αυτά ο κωστάκης) όταν ο Ιησούς στην Κ.Δ. παίρνει τα ψωμιά και τα ψάρια,
προσεύχεται, τα τεμαχίζει και τα δίνει στους μαθητές να τα μοιράσουν,
χορταίνουν όλοι, πέντε χιλιάδες άνδρες χώρια τα γυναικόπαιδα. Από αυτά
λοιπόν, τα περισσότερα είχαν εμφανισθεί θαυματουργικά, χωρίς να είναι
αόρατα ή μή φαγώσιμα! Επίσης δεν διασώζεται αν είχαν μια ιδιαίτερη ...
θεϊκή γεύση. Έτσι λοιπόν, όπως με θεϊκή ενέργεια επαναλαμβάνονται
ψάρια με κόκκαλα που τρώγονται και ψωμιά από ζυμάρι που επίσης
τρώγονται, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να εμφανιστεί φωτιά που καίει.
Επίσης, εμφανίστηκε θαυματουργικά φως κατά τη μεταστροφή
του Παύλου (το οποίο είδαν ΟΛΟΙ, πιστοί άπιστοι, φίλοι και εχθροί,
περίεργοι περαστικοί κ.λπ....) χωρίς να αναφερθεί ότι καίει. Επίσης
ο Μωϋσής είδε στη βάτο φωτιά που δεν έκαιγε τη βάτο.

Είναι αρκετό να μας πεις ότι δεν πιστεύεις στα γεγονότα αυτά και εκεί
να σταματήσεις τις λογικοφανείς εξηγήσεις που είναι τόσο κουραστικές,
όσο και αυτές που εσύ μας λες ότι προέρχονται από "απολογητές" και
σε κουράζουν.

Πρόκειται για ένα παράδοξο γεγονός που βασίζεται στην πίστη αυτών
που το βιώνουν. Αν δεν το βίωσες, μην μας κουράζεις. Αν δεν πιστεύεις,
δικό σου θέμα.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ωχχ, Θεέ μου … - μισό λεπτό … - ΟΚ. Απλώς ήθελα να σκουπίσω
τον ιδρώτα από το μέτωπό μου … Ξεκινάμε λοιπόν:

Ο π. Μεταλληνός, φιλαράκο, δεν χρησιμοποιεί τη φράση «νοείται
μόνο φως φυσικό» έτσι ξεκάρφωτη, αλλά με κάποια πολύ
συγκεκριμένα συμφραζόμενα τα οποία βέβαια εσύ, όπως ήταν
φυσικό κι αναμενόμενο, ταχυδακτυλουργικά «εξαφάνισες». Και
το τραγικό ξέρεις ποιο είναι; Ότι τα αποσιώπησες εδώ για να
τεκμηριώσεις την κατηγορία Ψ, χωρίς να συνειδητοποιήσεις τις
παρενέργειες τού γεγονότος ότι τα ανέφερες πριν όταν ήθελες
να τεκμηριώσεις την κατηγορία Χ. Δεν είναι δυνατόν κάποιος
που πάει να κάνει έναν σοβαρό (υποτίθεται) αντίλογο, να
πέφτει σε τόσο χοντρές γκάφες! Εκτός κι αν όντως υποτιμάς
το επίπεδο των αναγνωστών τόσο πολύ όσο έγραψες στο
τελευταίο σου ρολό - εεε, συγνώμη -στο τελευταίο σου σχόλιο
ήθελα να πω, όπου με χαρακτήρισες ως έναν «ανίκανο που
πουλάει μούρη σε ανθρώπους που η μοναδική σχέση τους
με το βιβλίο είναι η σούπερ κατερίνα» … (παιδιά λυπάμαι, αλλά
εσείς είστε αυτοί!)

Πάμε όμως να θυμηθούμε ποια ακριβώς ήταν τα συμφραζόμενα
στην επίμαχη φράση τού π. Μεταλληνού:

«Ο κ. Καλοκύρης δίνει - και ΟΡΘΑ - ιδιαίτερη έμφαση στην ευχή,
που είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙ το ‘‘κλειδί” για την κατανόηση τής Τελετής
και την τεκμηρίωση τής φύσεως τού ‘‘Αγίου Φωτός”. ΟΡΘΑ δε
ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ‘ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ (ΟΥΤΕ
ΚΑΝ ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΣ) ΠΕΡΙ ‘‘ΑΝΩΘΕΝ ΚΑΤΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΑΫΛΟΥ
ΦΩΤΟΣ” κατά τη στιγμή εκείνη, αλλά νοείται μόνο φως φυσικό,
ΠΟΥ ΑΝΑΒΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ τού Αναστάντος Χριστού’.».

Δηλαδή (εννοείται ότι δεν απευθύνομαι τώρα σ’ εσάς που το …
καταλάβατε από την πρώτη κιόλας ανάγνωση!), ο π. Μεταλληνός
δίνει δίκιο στον Καλοκύρη που μελετώντας την ευχή, κατέληξε
στο συμπέρασμα ότι το φως σε κανένα σημείο δεν παρουσιάζεται
είτε ρητά είτε εμμέσως ως ουρανόπεμπτο, αλλά ως συμβολικά
αναπτόμενο (υπό τινος, εννοείται).

Όσο για τη σελίδα 424 (πού μ’ έστειλε το άτομο … Στα ψιλά
γράμματα των σημειώσεων, για να με πιάσει αδιάβαστο!), ο
π. Μεταλληνός γράφει ότι «ο Ν. Λογάδης, ως και πολλοί άλλοι,
δέχεται θαυματουργική μόνο την προέλευση του φωτός (“εκ του
μη όντος”), το ίδιο όμως “φυσικό”, έστω και αν επιστημονικά μένει
απροσδιόριστο.». Η απάντησή μου λοιπόν στο … φοβερό αυτό
επιχείρημα είναι η εξής: Ε και;;; Τι ακριβώς υποτίθεται ότι
αποδεικνύεται τώρα; Ο π. Μεταλληνός απλώς … κατέγραψε
την άποψη τού Λογάδη και τίποτα παραπάνω. Συντάχθηκε
μ’ αυτήν όπως το έπραξε στην περίπτωση τού Καλοκύρη; Όχι
βέβαια. Στον ύπνο σου … μπορεί. Στο βιβλίο όμως, όχι!

Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για τη σελίδα 100 όπου και εδώ το
μόνο που έκανε ο π. Μεταλληνός ήταν να παραθέσει και να
αναλύσει το σκεπτικό τής ερμηνείας τού Λογάδη. Κι όμως:
Ο άνθρωπος αυτός που κατηγορεί εμένα για … δόλια
διαστρέβλωση των σχολίων τού γνωστού καθηγητή και ιερωμένου,
δεν έχει καμία απολύτως αναστολή να μας παρουσιάζει το επίμαχο
τμήμα τής απλής ιστορικής επισκόπησης στην οποία ο δεύτερος
προέβη, ως σαφή απάντηση … ποιανού; Μα τού ίδιου τού …
Μεταλληνού φυσικά!!!

Επαναλαμβάνω λοιπόν το επίμαχο τμήμα συμπεριλαμβάνοντας
όμως και δύο σημαντικότατα συμφραστικά στοιχεία τα οποία
ο - να τον πω ξεχασιάρη, να τον πω πονηρό; - φίλος μας παρέλειψε
εντελώς να αναφέρει. Πρόκειται λοιπόν για δύο προτάσεις εκ των
οποίων η μία προηγείται και η άλλη έπεται (τα κεφαλαία δικά μου):

«Στο σημείο αυτό δίνεται, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΟΓΑΔΗ, η φύση του
“Αγίου Φωτός”. (…) Αν κατανοούμε, συνεπώς, ορθά τον Λογάδη (…)
ΘΕΩΡΕΙ το φως αυτό φυσικό, όπως όλα τα “φυσικά όντα τα
παραχθέντα από Θεού” (…). Άρα: “Θαύμα είναι μόνον ο τρόπος
της παραγωγής αυτού (…)”

Προς ενίσχυση της ερμηνείας ΤΟΥ επικαλείται το “νερόν τού
Βαπτίσματος” (…)».

Καταλάβατε λοιπόν ποιος είναι εδώ ο πετεινός και ποιος ο …
ο κεφάλας; Αποσιώπησε ο τύπος τις φράσεις «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΟΓΑΔΗ»,
και «της ερμηνείας ΤΟΥ», παρέκαμψε εντελώς το «ΘΕΩΡΕΙ» παρ’ όλο
που … το ανέφερε, ενώ το «άρα» που εισάγει το τελικό ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
τού Μεταλληνού για το ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Ο ΛΟΓΑΔΗΣ, το μετέτρεψε
ανερυθρίαστα σε ερμηνεία τού … Μεταλληνού!!! Και μετά απ’ όλα αυτά
τολμάει κιόλας το νούμερο να με κατηγορεί για κακόβουλη διαστρέβλωση!

Όσον αφορά τώρα τα υπόλοιπα περί καιόμενης βάτου, πολλαπλασιασμού
των άρτων, θαυματουργικού φωτός στον δρόμο για τη Δαμασκό («το οποίο
είδαν ΟΛΟΙ, πιστοί άπιστοι, φίλοι και εχθροί, περίεργοι περαστικοί κ.λπ.»),
είναι η πρώτη φορά τόσες μέρες που ασχολούμαι με τις … - με τα
επιχειρήματά σου, θέλω να πω - που θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.
Όντως λοιπόν, φίλε μου: ΔΕΝ τα πιστεύω.


(ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ) ΑΠΑΤΗ Νο 3:

«Στην φράση που ο ίδιος ο κωστάκης παραθέτει, δεν διάβασε άραγε ότι
ο Μεταλληνός ασχολείται ΜΟΝΟ με τη φύση του φωτός και παραπέμπει
στον Καλοκύρη; Γράφει καθαρά ότι αναφέρεται στην “τεκμηρίωση της φύσεως
του ‘Αγίου Φωτός’!

κωστάκη, σαν πολλά δεν είναι αυτά που δεν είδες; ...»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Η απάντηση ήδη δόθηκε πιο πάνω («Δηλαδή παιδάαακια: φυσικό ή
ουρανόπεμπτο;») Στο ερώτημα δε αυτό - όπως είπαμε, και ξανάπαμε
μα ΔΕΝ πρόκειται να ξαναπούμε -, βοηθάει και ο π. Μεταλληνός ο οποίος
συμφώνησε απόλυτα με την αναγωγή τού ζητήματος τής τεκμηρίωσης στο
ερώτημα «ουρανόθεν κατερχόμενο ή όχι;». Ελπίζω ο φίλος μας ο ξερόλας
να μην διανοηθεί να αμφισβητήσει και αυτό, γιατί η αναγωγή αυτή
υιοθετείται ρητά και στη σελίδα 27 όπου ο π. Μεταλληνός αναφερόμενος
στους προβληματισμούς που συνδέονται με το «Άγιο Φως», γράφει: «(…) όσο
και για την ίδια τη φύση του: φυσικό ή υπερφυσικό;». Εμμέσως δε όπως
είδαμε, συμφώνησε και με την αρνητική απάντηση τού Καλοκύρη στο ερώτημα
αυτό. Και είπαμε: Του Λογάδη την ερμηνεία - το ξανατονίζω αυτό με ιδιαίτερη
έμφαση! - ΔΕΝ την ασπάστηκε, απλώς την ανέλυσε.

Φιλαράκο, σαν πολλά δεν είναι αυτά που «είδες»;


(ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ) ΑΠΑΤΗ Νο 4:

«Δεν διάβασε άραγε ο κωστάκης ότι ο Μεταλληνός στο βιβλίο του δεν
παίρνει θέση για το αν είναι θαύμα το Άγιο Φως, αφού ο ίδιος το γράφει
στη σελίδα 9;:

“Σκοπός μας, βέβαια, δεν είναι η κατάδειξη ή όχι της αλήθειας του ‘Αγίου
Φωτός’ ”

Ο κωστάκης όμως προτιμά να διαπομπεύει τον καθηγητή ως ανακόλουθο
παρά να παραδεχτεί την αλήθεια ...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ρε φίλε, θ’ αλλάξεις επιτέλους τροπάριο μ‘ αυτό το «δεν διάβασε ο
Κωστάκης ετούτο, δεν διάβασε το άλλο, ούτε και το παράλλο»; Δεν
καταλαβαίνεις πια ότι μας ζάλισες τον έρωτα με τη μουρμούρα σου;
ΟΛΑ τα διάβασα από το βιβλίο, ούτε κόμμα δεν άφησα! Εσύ όμως που
το μελέτησες τόσο … διεξοδικά, για πες μου, τι … κατάλαβες; Το ερώτημα
βέβαια είναι ρητορικό ۠ δεν χρειάζεται ν’ απαντήσεις …

Επί της ουσίας όμως, ναι, το γράφει ο Μεταλληνός αυτό που λες. Και
τι έγινε όμως; Ο άνθρωπος όντως ανέφερε ότι σκοπός του «δεν ήταν
η κατάδειξη ή όχι της αλήθειας», αφού άλλωστε «το πρόβλημα (…) που
κυριαρχεί στις σελίδες του βιβλίου δεν είναι μονομερώς θεολογικό, αλλά
κυρίως ιστορικό και εθνικό.». Και τι έγινε λοιπόν που το είπε αυτό;
Ε ωραία, το είπε. Όμως είπε και τ’ άλλα. Αυτό δεν αλλάζει. Στη σελίδα 27,
παραπομπή 35, δίνοντας τον ορισμό του Φωτός, γράφει (τα κεφαλαία
δικά μου):

«Έτσι χαρακτηρίζεται το αναστάσιμο φως που εξέρχεται από τον
Πανάγιο Τάφο του Ιησού Χριστού το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου και
διανέμεται στους πιστούς από τον Ορθόδοξο (και Έλληνα Πατριάρχη
και το οποίο, στην αρχή τουλάχιστον, στερείται καυστικής δύναμης
και ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ “θαυματουργικό” (σ.σ. με εισαγωγικά!)»

Στη σελίδα 33 πάλι, αναφερόμενος στο γεγονός ότι ο Επίσκοπος
Αυξέντιος δημοσίευσε την ευχή χωρίς ωστόσο να την σχολιάσει,
γράφει τα εξής (και ο νοών νοείτω):

«Σε ένα σημείο τής Ευχής (την οποία και ο Επίσκοπος Αυξέντιος
δημοσιεύει μεν σε αγγλική μετάφραση, αλλά - ως κληρικός αυτός -
αποφεύγει να σχολιάσει) (…)»

ΩΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ;; ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ να σχολιάσει; Μπα; Γιατί τι πρόβλημα
θα υπήρχε αν έμπαινε στη διαδικασία να σχολιάσει την Ευχή;

Συνεπώς αυτό το «δεν παίρνει θέση για το αν είναι θαύμα το Άγιο Φως»,
είναι σχετικό. Αυτά που είπε, τα είπε, και πίσω δεν γυρνάνε. Αυτό όμως
δεν σημαίνει ότι είναι και ανακόλουθος. Απλούστατα είπε αυτά που
ήθελε - και που μπορούσε - να πει, και τα υπόλοιπα τα άφησε άρρητα
για να νοηθούν από τους νοούντες ή να παρανοηθούν από τους μη
νοούντες. Μα κι αν ακόμα εδώ όντως διαφαίνεται κάποια ανακολουθία,
αν δεν απατώμαι, ακόμα κι ο π. Μεταλληνός παρά τη συγκρότηση που
διαθέτει, παραμένει … άνθρωπος! Συνεπώς … «συ είπας»!


(ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ) ΑΠΑΤΗ Νο 5:

«Δεν διάβασε άραγε ο κωστάκης ότι ο Μεταλληνός στο βιβλίο του ΔΕΝ
ΣΥΜΦΩΝΕΙ με το συμπέρασμα του Καλοκύρη που αρνείται το θαύμα,
αφού ο ίδιος γράφει στη σελίδα 28:

“Όπως, λοιπόν, προκύπτει από την μελέτη αυτών των βιβλίων, το
πρόβλημα περί του Αγίου Φωτός είναι παλαιό και δυσεπίλυτο”

Μα υποτίθεται ότι ο π. Μεταλληνός έχει συμφωνήσει με την οριστική λύση
του Καλοκύρη που δηλώνει ότι δεν υπάρχει θαύμα!!! Δηλ., στο σημείο αυτό
αλλάζει γνώμη και θεωρεί ότι η μελέτη του βιβλίου του Καλοκύρη μας οδηγεί
απλώς στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα είναι δυσεπίλυτο; Πως είναι
δυνατόν να γράφει κάτι τέτοιο, αν όντως θεωρούσε τόσο πειστικά τα
επιχειρήματα του Καλοκύρη;»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Κατ’ αρχάς, είπαμε: Δεν θα έβγαινε ο Μεταλληνός φόρα παρτίδα να πει:
«Παιδιά, ξεχάστε το, δεν κατεβαίνει κανένα φως από κανέναν ουρανό!». Ήδη
αυτά που είπε, έδειξαν με απόλυτη σαφήνεια προς τα πού πηγαίνει η σκέψη
του.

Πέραν τούτου, το «ότι ο Μεταλληνός στο βιβλίο του ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ με
το συμπέρασμα του Καλοκύρη που αρνείται το θαύμα», ασφαλώς και
ΔΕΝ ισχύει! Ο Μεταλληνός συμφώνησε ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι για να καταλάβουμε
τη φύση τού φωτός (φυσικό Ή ουρανόθεν;), πρέπει να μελετήσουμε την
ευχή, και από την ευχή (το αναφέρει αμέσως μετά, άρα το συνδέει άμεσα
με τον όλο συλλογισμό) ΔΕΝ προκύπτει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα ότι εδώ
έχουμε θαύμα. Τελεία και παύλα. Αυτό είπε, αυτό εννοούσε, κι όποιος
σκανδαλίζεται, ας μην χάνει τον χρόνο του άδικα προσπαθώντας να
ακυρώσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αυτά που ειπώθηκαν. Verba
volant scripta manent. Φυσικά, όμως φίλε μου, μπορείς πάντα να
παρηγορείσαι από το γεγονός ότι τουλάχιστον πράγματι ποτέ δεν
είπε και αυτολεξεί: «Ναι, συμφωνώ με την τελεσίδικη λύση του
Καλοκύρη!». Μπορείς λοιπόν να συνεχίζεις να ελπίζεις ότι δεν σε
φτύνουν, αλλά … βρέχει!

Τέλος, ακόμα και για την ίδια τη φραστική διατύπωση τού π. Μεταλληνού
«Όπως, λοιπόν, προκύπτει από την μελέτη αυτών των βιβλίων, το
πρόβλημα περί του Αγίου Φωτός είναι παλαιό και δυσεπίλυτο», τι
το παράξενο βλέπεις εδώ; Για το πρώτο σκέλος, δεν νομίζω να ’χεις
κάποια αντίρρηση: το θέμα όντως είναι παλαιό. Όμως και για το έτερο,
στη θέση σου δεν θα βιαζόμουν τόσο πολύ. Ο χαρακτηρισμός «δυσεπίλυτο»,
βλέπεις, μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως. Θα μπορούσε για
παράδειγμα παρά τον ενεστώτα «είναι» να χρησιμοποιήθηκε με
αναφορά στο παρελθόν και απλώς υπό την επιρροή τού σχήματος
τής έλξης να αφομοιώθηκε από το πρώτο στη σειρά κατηγορούμενο,
δηλαδή το «παλαιό». Τι να έγραφε δηλαδή ο άνθρωπος: «Το πρόβλημα
περί του Αγίου Φωτός ΕΙΝΑΙ παλαιό και ΗΤΑΝ δυσεπίλυτο.»; Δεν
ξέρω βέβαια αν είσαι σε θέση να καταλάβεις απόλυτα τέτοιου είδους
γλωσσικές παρατηρήσεις, αλλά εγώ πάντως για καλό και για κακό
το αναφέρω ως μία ΠΙΘΑΝΗ εξήγηση. Πιθανότερο ωστόσο θεωρώ
να πρόκειται απλώς για μια προσεκτική και νηφάλια διατύπωση
όπως άλλωστε άρμοζε σε μια τέτοια ιστορική μελέτη.


(ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ) ΑΠΑΤΗ Νο 6:

«Το ηθικό πρόβλημα που ο κωστάκης ούτε διανοήθηκε: Ο Μεταλληνός,
δεν αποδέχεται “την για οποιοδήποτε λόγο...απόκρυψη της αλήθειας”,
δεν συμφωνεί δηλ. με τον Καλοκύρη που την εκκλησία την «απαλλάσσει
(…) κάθε ευθύνης, αφού με την Ευχή έστω της Τελετής ομολογεί την
αλήθεια”

Όταν όμως γράφει κάτι τέτοιο ένας σοβαρός επιστήμονας όπως ο
π.Μεταλληνός, και καυτηριάζει με τον τρόπο αυτό κάθε προσπάθεια
απόκρυψης της αλήθειας, αυτό σημαίνει ένα μόνο πράγμα: Αν είχε την
βεβαιότητα ότι τα περί θαύματος του Αγίου Φωτός είναι μια απάτη, θα
έπαιρνε σαφώς θέση-καταπέλτη ενάντια στους ψευδομάρτυρες αλλά και
ενάντια σε κάθε υπεύθυνο της τοπικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων που
δεν έλαβε μέτρα για να το σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν να κρίνει δυσμενώς
τη στάση του Καλοκύρη, και την ίδια στιγμή να κάνει και αυτός τα ίδια!»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ας ξεκινήσουμε με το ηθικό πρόβλημα που υποτίθεται ότι ούτε διανοήθηκα.
Υπενθυμίζω λοιπόν τι ακριβώς είχα γράψει στην ενότητα με τίτλο
«Τα αναπάντητα ερωτήματα» (τα κεφαλαία δικά μου):

«Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Διότι τα ερωτήματα που εγείρει
ο υπερτονισμός τής ακεραιότητας των Πατριαρχών και ο ισχυρισμός ότι για τη
μυθοποίηση τής Τελετής σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται η Εκκλησία, αλλά
ο απλός λαός, είναι αμείλικτα. (…) Αφού δεν πρόκειται για θαύμα, προφανώς
κάποιος τα προετοιμάζει όλα αυτά. Ποιος όμως; Δεν είναι ο Θεός, δεν είναι
οι πιστοί, δεν είναι η Εκκλησία - μα τότε ποιος είναι επιτέλους;! Κι όποιος
κι αν είναι, γιατί τον αφήνουν να ενισχύει “την τού χύδην λαού υπόληψιν”;

Αυτά είναι σημαντικότατα ζητήματα τα οποία ΔΥΣΤΥΧΩΣ ούτε ο κ. Καλοκύρης
αλλά ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο π. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ ενσωματώνουν στην κριτική τους. Το
ίδιο ισχύει και για άλλους εκ τού Κλήρου προερχόμενους επικριτές οι οποίοι
αμφισβητούν, απομυθοποιούν, καυτηριάζουν, μα εν τέλει ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ
να βάλουν το δάκτυλο εις τον τύπον των ήλων.»

Όπως βλέπεις λοιπόν για άλλη μία φορά δεν διάβασες ή δεν κατάλαβες
τα λόγια μου.

Πέραν τούτου όμως: Ο Καλοκύρης παρότι εκφράζει την απόλυτη βεβαιότητα
ότι δεν υπάρχει κανένα θαύμα απαλλάσσοντας ταυτόχρονα την επίσημη
Εκκλησία από οποιαδήποτε ευθύνη, ΔΕΝ συμφωνεί ανεπιφύλακτα με τη
σιωπηρή ανοχή του Πατριαρχείου στη λαϊκή πίστη («καλώς ή κακώς»),
βγάζει δηλαδή κατά τα κοινώς λεγόμενα την ουρά του έξω σημειώνοντας
ότι «αυτό είναι θέμα τακτικής της νόμιμης και υπεύθυνης εκκλησιαστικής
Αρχής, και δεν μας αφορά.» Ακόμα κι έτσι όμως, θεωρεί το προσκύνημα
και τη συμμετοχή στην Τελετή επωφελή εμπειρία, αφού «κανένας δεν χάνει».

Κι έρχεται λοιπόν εκεί ο Μεταλληνός και σχολιάζοντας αυτήν ακριβώς
την τελευταία φράση του Καλοκύρη, ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ από τη
συλλογιστική τής κατ’ οικονομίαν σιωπώσης Εκλησίας και δηλώνει ότι
προτιμά «τους ‘‘αθέους”, που απορρίπτουν διαρρήδην κάθε περίπτωση
θαύματος στο θέμα τού ‘‘Αγίου Φωτός”, από την για οποιονδήποτε λόγο
(ευσεβοφάνειας, συμφερόντων - γιατί και αυτό τονίζεται -, “φειδούς των
ασθενών” κ.λπ.) απόκρυψη τής αλήθειας»! Αποστασιοποιείται λοιπόν,
ΑΝ καταλαβαίνεις τι σημαίνει η λέξη. Λέει δηλαδή, κοιτάξτε, αν όντως
ισχύουν αυτά που λέγονται και αφήνετε τους πιστούς επίτηδες
να πιστεύουν ότι γίνεται κάποιο θαύμα, ακόμα κι αν αυτοί με τον ένα
ή με τον άλλο τρόπο αποκομίζουν κάποιο ψυχικό και πνευματικό
όφελος, εγώ δεν συμφωνώ. Αυτό είπε ο άνθρωπος. «Αν είχε την
βεβαιότητα»‚ λες «ότι τα περί θαύματος του Αγίου Φωτός είναι μια
απάτη, θα …» - στοπ!! Ποιος μίλησε εδώ για απάτη; Ακόμα και ο
Καλοκύρης που σαφέστερα δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει
το θαύμα, ούτε που διανοήθηκε να μιλήσει για απάτη. Θα το έκανε
ο Μεταλληνός;

Όσο για το άλλο που είπες ότι «δεν είναι δυνατόν (ο Μεταλληνός)
να κρίνει δυσμενώς τη στάση του Καλοκύρη, και την ίδια στιγμή να
κάνει και αυτός τα ίδια», πρώτον δεν «έκρινε δυσμενώς», αλλά
απλώς διαχώρισε τη θέση του, και δεύτερον, ποια «ίδια» υποτίθεται
ότι κάνει κι αυτός; Είπαμε: περί απάτης ουδέν ελέχθη. Δεν τέθηκε
καν τέτοιο ζήτημα.

Πάμε παρακάτω λοιπόν και συγκεκριμένα στην (υποτιθέμενη) απάτη
Νο … - α όχι, λάθος, εδώ δεν έχει αρίθμηση! Θα την χαρακτηρίσω
λοιπόν απλά «ένσταση» χωρίς κάποιον ιδιαίτερο προσδιορισμό, γιατί
δεν σας κρύβω ότι κάπου τα ’χω παίξει με τη δουλειά που μου προέκυψε
χρονιάρες μέρες. Τι ήθελα να εκφράσω εκείνο το παραπονάκι στον
Hades ότι παρά τη σχετικά ικανοποιητική επισκεψιμότητα τού ιστολογίου
ετούτου, δεν βλέπω και πολλά σχόλια; Είπαν του λωλού να … , κι
έκατσε και …!


ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Τελευταίο άφησα αυτό που έχει τη μεγαλύτερη πλάκα:

(…) ο κωστάκης γράφει πως η ευχή αυτή διαβαζόταν όλους τους αιώνες.
Φυσικά, ως αδιάβαστος, δεν έχει δει πως ο Κάλλιστος Μηλιαράς πουθενά
δεν λέει ότι η ευχή αυτή χρησιμοποιούνταν από τον 4ο αιώνα.

Όχι φίλε κωστάκη... Ο Μηλιαράς την τοποθετεί σαφώς κάτω από τον τίτλο
"Περιγραφή της ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ τελετής" (Κάλλιστος Μηλιαράς, 'Άγιον Φως',
στο 'Νέα Σιών', τόμ. 28, εν Ιεροσολύμοις 1933, σελ. 357).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Κατ’ αρχάς, τι θα πει, βρε συμπλεγματικέ ξερόλα τής συμφοράς, ότι
«ο κωστάκης (…) ως αδιάβαστος, δεν έχει δει» ετούτο και δεν έχει δει το
άλλο; Μας έπρηξες πια και τ’ αποθέματα αντοχής μου έχουν αρχίσει
να εξαντλούνται. Ασχολούμαι τόσες μέρες τώρα με τις ασυναρτησίες που
άφησες πίσω σου, και δεν έχω βρει ΜΙΑ παρατήρηση τής προκοπής!
Κάτι που να στέκει, τέλος πάντων. Έστω και για δείγμα. Έλεος λοιπόν!
Λυπήσου μας! Σοβαρέψου επιτέλους και πάψε να παριστάνεις τον
παντογνώστη. Δεν αρκεί να κρατάμε
ένα βιβλίο στο χέρι, ξέρεις۠ πρέπει
να είμαστε και σε θέση να καταλαβαίνουμε αυτά που διαβάζουμε!

Πότε ισχυρίστηκα λοιπόν εγώ, προσωποποίηση τής διαστρέβλωσης,
ότι η εν λόγω ευχή με τη συγκεκριμένη διατύπωση, αναπεμπόταν ήδη
από τον 4ο αιώνα; Τι πίνεις και δεν μας δίνεις, χριστιανέ μου; Το
μοναδικό σημείο στην επιστολή μου όπου η ευχή συνδέεται με κάποια
χρονική αναφορά, είναι εκεί που λέω:

«Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα׃ Είτε το θαύμα είναι όντως γνήσιο, κι όμως
οι Πατριάρχες υπακούοντας σε μια παντελώς ακατανόητη εμμονή συνεχίζουν
ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ να αναπέμπουν κατ’ έτος μία δέηση με - ας μου επιτραπεί
η έκφραση - άσχετο περιεχόμενο ή (…)»

Λοιπόν; Για πες μας, φίλε: Το «ΕΔΩ ΚΑΙ αιώνες» που έγραψα, πώς είναι
ποτέ δυνατόν να τόλμησες να το διαστρέψεις μπροστά στα μάτια μας σε
«ΟΛΟΥΣ τους αιώνες»; Κι αυτό για τον 4ο αιώνα, πού ακριβώς το έγραψα;
Μα δεν ντρέπεσαι, ρε ερασιτέχνη ανθυπαπολογητή να κάνεις τέτοιες
αναίσχυντες απατεωνιές και να τολμάς να βγαίνεις κι από πάνω; Δηλαδή
πόσο περισσότερο μπορεί να ξεφτιλιστεί κανείς όσο εσύ μέχρι τώρα;

Επί τής ουσίας όμως, το ακριβές περιεχόμενο τής ευχής στο απώτερο
παρελθόν, προσωπικά δεν το γνωρίζω. Αν το ξέρεις εσύ, μη διστάσεις
ούτε στιγμή: δώσε μου τα φώτα σου! Η αίσθηση πάντως που μού
δημιουργήθηκε μελετώντας τα βιβλία των Καλοκύρη και Μεταλληνού,
είναι ότι … ούτε αυτοί το γνωρίζουν! Δεδομένου ωστόσο ότι στην
εκκλησιαστική παράδοση σημαντικά λατρευτικά στοιχεία όπως είναι οι
προσευχές, δεν αλλάζουν όπως αλλάζει … ο καιρός ή η διάθεσή μας,
θεωρώ εξαιρετικά πιθανό η ευχή - τουλάχιστον στον πυρήνα της -
να μην υπέστη στο πέρασμα των αιώνων κάποιες … δραματικές αλλαγές.
Διότι αν οι αλλαγές που ΤΥΧΟΝ έγιναν, ήταν σοβαρές, τότε θα
είχαμε ζήτημα, φίλε μου. Και ξέρεις γιατί; Είναι απλό: αν η ευχή πριν
έλεγε κάτι συγκλονιστικότερο και διαφωτιστικότερο απ’ αυτό που τώρα
λέει, οι αλλαγές θα σήμαιναν την αποστασιοποίηση τής Εκκλησίας
από το θαύμα! Αν πάλι ίσχυε το αντίστροφο, η ευχή δηλαδή παλαιότερα
έλεγε ακόμα λιγότερα από αυτά που σήμερα λέει, τότε ασφαλώς τα
πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα! Διάλεξε και πάρε λοιπόν!

Εκτός αυτού υπάρχει και μια λεπτομέρεια ακόμα που μάλλον … διέλαθε
την προσοχή σου (θα μου πεις, και τι πρόσεξες, αλλά λέμε τώρα …):
Ο Μηλιαράς περιγράφει λοιπόν τη σύγχρονη Τελετή. Η Τελετή όμως
- αν δεν με προδίδουν οι φτωχές και ημιτελείς μου γνώσεις - περιλαμβάνει
κάτι παραπάνω από την ανάγνωση τής δεητικής ευχής. Περιλαμβάνει
λόγου χάρη τη μεταφορά τής «ακοίμητης κανδήλας», την τριπλή περιφορά
τής Ιερής Λιτανείας γύρω από τον Πανάγιο Τάφο, την αφαίρεση των αμφίων
τού Πατριάρχη και πλήθος άλλων τυπικών και τελετουργικών στοιχείων.
Εσύ όμως με το πάνσοφο μυαλό σου, συμπέρανες ότι … σύγχρονη
Τελετή=σύγχρονη Ευχή. Συγχαρητήρια λοιπόν. Και εις ανώτερα!

Και μη ξεχνάς: Θα ήταν αρκετό να μείνω στην κατάδειξη τής
διαστρέβλωσης των λεγομένων μου σχετικά με τις χρονικές αναφορές
που υποτίθεται ότι έκανα. Εγώ όμως όπως είδες, το τράβηξα ακόμα
περισσότερο και σχολίασα και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ήθελα, βλέπεις,
να γίνεις ακόμα περισσότερο ρεζίλι απ’ ότι είχες ήδη γίνει. Και μην
ξεχνάς: Δεν το άρχισα εγώ αυτό, αλλά εσύ. Μου έριξες το γάντι κι εγώ
ανταποκρίθηκα. Και έτσι ακριβώς θα συνεχίσω έως ότου απαντηθεί
και η τελευταία υβριστική λέξη που μου έχεις απευθύνει. Από ’κεί και
μετά και εφόσον φυσικά το επιθυμείς κι εσύ, είμαι πρόθυμος για μια
πιο «ήρεμη» ανταλλαγή απόψεων.


ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Ο Καλοκύρης ερμηνεύει την ευχή κατά τη δική του εκδοχή,
περιλαμβάνοντας ερμηνείες που δεν υπάρχουν στην ευχή. Τι λέει
λοιπόν η ευχή;:

"Αυτό το υπερευλογημένο Σάββατο εορτάζουμε τα σωτηριώδη σου
μυστήρια που έγιναν στη γη και κάτω από τη γη, σε ανάμνησή σου -
που είσαι το ιλαρό φως που έλαμψε θεϊκά στα καταχθόνια -
πραγματοποιούμε τελετή φωτοφάνειας εικονίζοντες τη θεοφάνειά σου.
Για το λόγο αυτό, με ευλάβεια λαμβάνουμε από το φως που αδιάκοπα
και παντοτινά καίει επάνω σε αυτόν τον φωτοφόρο σου Τάφο και
σε παρακαλούμε να το αναδείξεις αγιασμού δώρο με τη χάρη του
Παναγίου σου Τάφου και αυτούς που θα το αγγίξουν / πλησιάσουν
με ευλάβεια να τους ελευθερώσεις από τα πάθη και να τους χαρίσεις
υγεία."

Πριν το ερμηνεύσουμε και εμείς μια που έγινε της μόδας, να ρωτήσουμε:

- Σε πιο ακριβώς σημείο αναφέρει η ευχή "το πόθεν ανάβει το φως";

- Σε πιο ακριβώς σημείο αναφέρει η ευχή ότι είναι "συμβολικό";

- Σε πιο ακριβώς σημείο αναφέρει η ευχή ότι το φως το ανάβει άνθρωπος
και δεν είναι θεϊκής προέλευσης;

Απάντηση: ΠΟΥΘΕΝΑ

Κι εγώ λέω λοιπόν (μόνο ο κωστάκης θα λέει;) ότι η ευχή εννοεί:

"Αυτό το Σάββατο που κάνουμε τελετή σε ανάμνηση της Ανάστασής σου,
πραγματοποιούμε φωτοφάνεια ανάβοντας τα κεριά μας από το
θαυματουργό φως που στέλνεις και καίει πάντοτε επάνω στον Πανάγιο
Τάφο σου. Σε παρακαλούμε να το αναδείξεις ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΔΩΡΟ και έτσι
όποιον το πλησιάσει με ευλάβεια να τον απαλλάξεις από τα πάθη και να
του δώσεις υγεία."

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΥΧΗ!!! και υποτίθεται
διαψεύδουν το θαύμα...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Εδώ θ’ αρκούσε να σου υπενθυμίσω για πολλοστή φορά ότι με τις
ερμηνείες τού Καλοκύρη συμφώνησε και ο Μεταλληνός, αλλά θα σου
κάνω τη χάρη και θα επεκταθώ λίγο παραπάνω.

Στη σελίδα λοιπόν 33 και συγκεκριμένα στην παράγραφο που προηγείται
του (εδώ ήδη διεξοδικά αναλυμένου) επιδοκιμαστικού σχολίου τού
Μεταλληνού για την ερμηνεία τού Καλοκύρη, ο πρώτος γράφει:

«Σε ένα σημείο της Ευχής (…) διαβάζουμε: “[…] σε το όντως ιλαρόν και
εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεϊκώς επιλάμψαν, […] αναμιμνησκόμενοι,
φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς συμπαθώς γενόμενην
θεοφάνειαν, εικονίζοντες˙ […]” Αλλά και στη συνέχεια το πράγμα γίνεται
σαφέστερο: “Δια τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον
ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες,
διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε […]”»

Αμέσως μετά ακολουθεί το γνωστό σχόλιο που ήδη συζητήσαμε:

«Ο κ. Καλοκύρης δίνει - και ορθά - ιδιαίτερη έμφαση στην ευχή, που
είναι πράγματι το ‘‘κλειδί” για την κατανόηση τής Τελετής και την
τεκμηρίωση τής φύσεως τού ‘‘Αγίου Φωτός”. Ορθά δε συμπεραίνει
ότι ‘πουθενά δεν γίνεται λόγος (ούτε καν υπαινιγμός) περί ‘‘άνωθεν
κατερχομένου αΰλου Φωτός” κατά τη στιγμή εκείνη, αλλά νοείται
μόνο φως φυσικό, που ανάβεται στην ανάμνηση τού Αναστάντος
Χριστού’.»

Επισημαίνω λοιπόν τις λεπτομέρειες (φυσικά μόνο για εκείνους που
γενικά «δυσκολεύονται» …):

Ο π. Μεταλληνός στην πρώτη από τις δύο παραπάνω παραγράφους
παραθέτει ένα καθοριστικής σημασίας απόσπασμα τής ευχής, με
κάποιες λέξεις τονισμένες μέσω πλάγιας γραφής (ήδη από τον
Καλοκύρη). Έμφαση λοιπόν δίνεται στη φράση «αναμιμνησκόμενοι,
φωτοφάνειαν ποιούμεθα», στις μετοχές «εικονίζοντες», «εκκαιομένου»,
«λαμβάνοντες» και στο ρήμα «διαδιδόαμεν». Αμέσως μετά το
«εικονίζοντες», σημειώνει δε ότι «ΚΑΙ στη συνέχεια το πράγμα γίνεται
ΣΑΦΕΣΤΕΡΟ». Πράγμα που σημαίνει ότι τις λέξεις που έχουν ήδη
τονιστεί από τον Καλοκύρη, τις θεωρεί και εκείνος από μόνες τους
αρκετά σαφείς και ότι ο αναγνώστης ήδη θα πρέπει να έχει καταλάβει
κάτι. Στη συνέχεια παρατίθεται το υπόλοιπο τμήμα τής δέησης,
και ΑΜΕΣΩΣ μετά ακολουθεί η δεύτερη πολυσυζητημένη παράγραφος
όπου ο π. Μεταλληνός χαρακτηρίζει τα συμπεράσματα τού Καλοκύρη
ΟΡΘΑ.

Το αστείο δε της υπόθεσης είναι ότι οι τονισμένες λέξεις που και ο
π. Μεταλληνός θεωρεί αρκετά διαφωτιστικές για να καταλάβουμε
τι ακριβώς (κατά την Ευχή) συμβαίνει, απαντούν και στα τρία
υποτίθεται αμείλικτα ερωτήματα που έθεσε ο ξερόλας φίλος μας
πιο πάνω! Δηλαδή (φαντάζεστε τη σκηνή;) αν ο π. Μεταλληνός
τον είχε μπροστά του να ρωτάει συνεχώς άλλα των άλλων, πιθανότατα
θα έβγαινε κι εκείνος έξω απ’ τα … ράσα του ο άνθρωπος:

«Μα, δεν καταλαβαίνεις, παιδί μου Ελληνικά;», θα φώναζε απηυδισμένος.
«Γκαβός είσαι;».

Και στο σημείο αυτό - ταρατατανννν! - θα ερχόταν και η εμπνευσμένη
αντιπρόταση:

«Μα πάτερ … το “εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς
και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες” δεν θα μπορούσαμε
να το μεταφράσουμε … “ανάβοντας τα κεριά μας από το θαυματουργό φως
που στέλνεις και καίει πάντοτε επάνω στον Πανάγιο Τάφο σου”;;».

«Μα τι λες τώρα παιδί μου;», θα απαντούσε αποσβολωμένος εκείνος.
«Που λέει η ευχή “στέλνεις” ή “θαυματουργό”;».

«Ε καλά, μπορεί να μην το λέει ρητά, αλλά είναι προφανές ότι το εννοεί!»,
θα επέμενε ο φίλος μας. «Δεν γίνεται λοιπόν να το ερμηνεύσουμε έτσι για
να την πούμε και … στον κωστάκη;».

«Ποιόν Κωστάκη; Τι λες, άνθρωπε μου;; Ύπαγε οπίσω μου Σατανά …»


ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Και μας λέει ο κωστάκης ότι είναι παράδοξο να ζητάμε από το Άγιο Φως
να γίνει δώρο αγιασμού για τους πιστούς αφού είναι ...ήδη άγιο!»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Λάθος. Αυτό δεν Σας (ναι, ναι: Σας) το λέει ο κωστάκης, αλλά ο …
Κωστάκης, ο με κάππα κεφαλαίο - ο Καλοκύρης ντε.


ΕΝΣΤΑΣΗ:

«χμμμμμ...

Δηλαδή είναι πιο άγιο, το Άγιο Φως από το ίδιο το Σώμα και Αίμα του
Χριστού, που με θαυματουργό τρόπο μετατρέπεται από ψωμί και κρασί
(και μάλιστα το μέγιστο των θαυμάτων, πραγματοποιείται ΟΠΟΤΕ ΕΜΕΙΣ
ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ, ΟΠΟΙΑ ΩΡΑ και ΟΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ
ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ...).

Τότε γιατί να ζητάμε στις σχετικές ευχές από τη Θεία Κοινωνία να δωθεί:

"εις προσθήκην της θείας χάριτος και να αγιάσει το πνεύμα μας αφού είναι
ήδη άγια και άρα είναι αυτονόητο;

Κατά τον ίδιο τρόπο, γιατί να μη ζητάμε από το Άγιο Φως να αποτελέσει:

"αγιασμού δώρον και έτσι "τους απτομένους ευλαβώς αυτού ευλόγηση";

προς τους πιστούς; Γιατί άραγε να μην είναι αυτονόητο ότι ΜΟΝΟ αγιάζει,
κάτι το τόσο Άγιο που προέρχεται από ένα θεϊκό θαύμα της μετατροπής
του ψωμιού και του κρασιού, σε Σώμα και Αίμα Χριστού αντίστοιχα;

Ιδού η απορία...

Έτσι λοιπόν, το ότι είναι κάτι άγιο, δεν σημαίνει ότι δεν ζητάμε να
αποτελέσει δώρο αγιασμού, γιατί μπορεί "Κύριος ασθενή ποιήσει αντίδικον
αυτού" (Α' Βασιλειών 2:10) όπως μας λέει ο Παύλος στο Α' Κορ. 11, 27-30:

"ός άν εσθίη τόν άρτον ή πίνη τό ποτήριον τού κυρίου αναξίως, ένοχος
έσται [...] διά τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς καί άρρωστοι καί κοιμώνται
ικανοί"

Έτσι λοιπόν, εξαιτίας διαφόρων αιτιών, μπορεί και είναι δυνατόν να
συμβούν τα όσα αναφέρει ο Παύλος ακόμη και με κάτι Άγιο όπως το Σώμα
και Αίμα του Χριστού, έτσι και για το θαυματουργικά εμφανιζόμενο Φως εκ
Θεού, είναι φυσιολογικό να ζητά ο Πατριάρχης στην ευχή να αποτελέσει
"αγιασμού δώρον", "ευλογία" και "αγιασμό" για τους πιστούς, χωρίς να
αποτελεί προσβολή για το Άγιο Φως ή αντίφαση.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Μπλα-μπλα-μπλα-μπλα … - όντως λαλίστατος ο φίλος μας, με τη
διαφορά ότι αν είχε κατανοήσει μια φρασούλα αποτελούμενη από
μόλις εννέα λέξεις, δεν θα είχε χρειαστεί να μας αραδιάσει όλο αυτό
το κατεβατό που μας αράδιασε με τις … διακόσιες εξήντα πέντε!!!
Ποια είναι αυτή η φρασούλα; Αυτή:

«δια τής χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου»

Δηλαδή απ’ αυτό το φως εδώ που καίει αδιάκοπα παίρνουμε
τώρα κι εμείς, και σε παρακαλούμε ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΓΙΟ! Πώς; Μα με
τη χάρη και την αγιότητα τού Τάφου Σου! ΚΑΝΕ το άγιο λοιπόν!
Άρα πριν ΔΕΝ ήταν. Διότι αν ήταν, γιατί να το ξαναζητούσαμε;!

Όσο για τον παραλληλισμό που επιχείρησες με τη Θεία Ευχαριστία,
λυπάμαι, αλλά και αυτός είναι εντελώς άσχετος εδώ. Μην πας να
μπερδέψεις τον κόσμο με απολογητικές κουτοπονηριές, γιατί σε
προειδοποίησα ότι η ειδικότητά μου είναι να τις οσμίζομαι και να τις
χτυπώ σαν χταπόδι! Πρώτον λοιπόν, η παράκληση να αγιασθούν
οι πιστοί δεν έχει καμία σχέση με την παράκληση να αγιασθούν τα
Τίμια Δώρα. Έτερον εκάτερον. Ο Άρτος και ο Οίνος, απλό ψωμάκι
και κρασάκι στην αρχή, ευλογούνται και (κατά τη χριστιανική πίστη)
«μεταβάλλονται». Από τη στιγμή εκείνη και μετά θεωρούνται πια άγια.
Αυτό όμως από μόνο του ασφαλώς και ΔΕΝ σημαίνει ότι η απλή
κοινωνία των ήδη αγίων Τιμίων Δώρων είναι αρκετή για να αγιασθούν
οι πιστοί. Όπως ασφαλώς γνωρίζεις (το υπονόησες με την παραπομπή
σου στον Παύλο), απαιτείται κάποια πνευματική προετοιμασία: νηστεία,
εξομολόγηση και τα συναφή. Έτσι λοιπόν, το ίδιο ισχύει και για το
«Άγιο Φως». Στην αρχή είναι ένα απλό φυσικό φως, με την Ευχή
(κατά τη χριστιανική πίστη) ευλογείται και αγιάζεται, αλλά - όπως και
με τα αγιασμένα Τίμια Δώρα - δεν είναι αυτό και μόνο αρκετό για να
μεταδοθεί η αγιότητα και στους πιστούς. Για να συμβεί αυτό, κρίνεται
απαραίτητο να γίνει ξεχωριστή ειδική μνεία! Οι πιστοί, βλέπεις, τόσο
στη μία όσο και στην άλλη περίπτωση θεωρούνται εξ ορισμού
ανάξιοι να προσλάβουν ένα κομμάτι τής αγιότητας τού Χριστού.
Συνεπώς έπρεπε να συσχετίσεις την Ευχή για μετατροπή
φυσικού φωτός σε άγιο με την ευχή για τη μεταβολή απλού
άρτου και οίνου σε σώμα και αίμα του Χριστού, και όχι με την ευχή
για ευλογία των «αναξίων» που κοινώνησαν «σωματικά» τα
αγιασμένα Τίμια Δώρα. Αν απλώς σου ξέφυγε το ατόπημα αυτό, έχει
καλώς. Αν όμως το έκανες συνειδητά, είμαι σίγουρος ότι τώρα
που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, θα μονολογείς:«Τι ήθελα να
μπλεχτώ σ’ αυτή την ιστορία …;»!


ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Εννοείται ότι όσα γράφω, δεν τα γράφω για να αλλάξει μυαλά
ο κωστάκης. Διαβάζοντας είτε τα αλαζονικά κείμενά του, είτε τις επίσης
αλαζονικές απαντήσεις σε συνομιλητές του (στους οποίους δεν απαντά
όταν τα πράγματα τον δυσκολεύουν), το θεωρώ ανθρωπίνως αδύνατο.

Τα γράφω ώστε να ξέρουν όσοι κατά τύχη πέσουν στις σελίδες αυτές,
να ξέρουν σε πιο επίπεδο είμαστε υποχρεωμένοι να συνομιλούμε στο
διαδίκτυο. Καθένας πλέον γράφει ό,τι θέλει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

…!!!;;;???


ΥΓ- ΕΝΣΤΑΣΗ 1:

«Η απάντηση που θα δοθεί θα είναι φυσικά πλήρης και θα αφορά όλο
το συνοθήλευμα (σ.σ. συνοΝθΥλευμα εννοεί) των Καλοπουλικών
επιχειρημάτων και φυσικά την υπεράσπιση του Χρυσοστόμου από τον
αισχρό λαϊκισμό ... κάποιων. Εδώ παρέθεσα μόνο μερικά αποσπάσματα.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ρε φίλε, λυπήσου με! Είπαμε, η αγαπημένη μου ασχολία είναι να
εκθέτω τις ασυναρτησίες των απολογητών στον δημόσιο γέλωτα, αλλά
έχω κι άλλα χόμπυ ο άνθρωπος! Τουλάχιστον - αν είναι δυνατόν, και για τη
δική σου … προστασία κιόλας - μη βιαστείς να στείλεις και τα υπόλοιπα.
Μελέτησέ τα πρώτα καλά. ΠΟΛΥ καλά. Μόνο τότε στείλε μου τα.
Καταλαβαίνεις βέβαια γιατί …


ΥΓ- ΕΝΣΤΑΣΗ 2:

«Είδα ότι με προσκάλεσες να απαντήσω σε επιχειρήματα που προβάλεις
όταν έκανα γνωστό το ατόπημα της αντίφασής σου στη χρήση αριθμών.

Οι απαντήσεις σου αφορούν ένα σάϊτ χριστιανών και όχι την Ορθόδοξη
Διδασκαλία. Άρα, απαντήσεις προς υπεράσπιση των επιχειρημάτων τους,
μπορούν να δώσουν ΜΟΝΟ αυτοί που τα έγραψαν.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Κοκοκο …


ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Να παρατηρήσω όμως και πάλι ότι:

Δεν χρησιμοποιείς εκτεταμένη βιβλιογραφία και μάλιστα Πατερική ή Συνοδική.
Χωρίς αυτή δεν απαντάς στην Ορθόδοξη διδασκαλία αλλά απλά σε κάποιους
χριστιανούς. Κανείς μεμονωμένος όμως δεν εκπροσωπεί με τον απόλυτο
τρόπο την Ορθοδοξία.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Στο θέμα τής βιβλιογραφίας αναφέρθηκα εκτενώς σε μια συζήτηση που
είχα με τον Hades στην ανάρτηση Νο 1 («Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω
άλλο πια!»). Το σημαντικό πάντως είναι ένα: Αντιμετώπισε το επιχείρημα
βάσει τού περιεχομένου και της ορθότητάς του, και όχι βάσει της πηγής
από την οποία προέρχεται!


ΥΓ- ΕΝΣΤΑΣΗ 3:

«Ο σκοπός που γράφω είναι για να πέφτει η αλαζονική ...πίεση κάποιων
που περνάνε την ώρα τους στο διαδίκτυο και νομίζουν ότι όλοι κρέμονται
από τα χείλια τους.

Στο θέμα του Μεταλληνού, με βάση το βιβλίο του ίδιου αναδεικνύεσαι
σαφώς συκοφάντης και ελπίζω να το καταλάβεις κι εσύ και όσοι άλλοι το
διαβάσουν.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Άλλων η πίεση κατεβαίνει, κι άλλων … ανεβαίνει! Τι να κάνουμε, μες
στη ζωή είναι αυτά …

Για το «συκοφάντης» τώρα, τι να πω; Μωραίνει Κύριος ον βούλεται
απολέσαι …


ΥΓ- ΕΝΣΤΑΣΗ 4:

«Όταν κάποιος είναι μακάριος που ΔΕΝ ΕΙΔΕ και πίστεψε, δεν σημαίνει
ταυτόχρονα ότι κάποιος που ΕΙΔΕ και πίστεψε ...ΔΕΝ είναι μακάριος!
Και ούτε θα βγάλουμε σκάρτη για τους χριστιανούς την ΚΔ που μιλάει
για θαύματα που είδαν τεράστιος αριθμός ανθρώπων ταυτόχρονα
κι όμως δεν πίστεψαν όλοι. Έτσι και το Άγιο Φως. Το βλέπουν πολλοί,
και άλλοι πιστεύουν άλλοι αμφιβάλουν. Για να μην αμφιβάλουν το φως
ανάβει κεριά όποτε να' ναι με διαφορετικούς τρόπους, ακόμη και πριν
βγει ο Πατριάρχης. Για να μην νομίζουν ότι είναι φτιαχτό, το έχουν
μαρτυρήσει δεκάδες άνθρωποι, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Αυτό για μένα συνιστά εξαιρετικό επιχείρημα υπέρ του θαύματος, για
άλλους όχι. Δεν βαριέσαι κιόλας...»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ακριβώς: δε βαριέσαι ….


ΕΙΡΩΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ:

«Μη μου στενοχωριέσαι. Δεν έχεις το μοναδικό σάϊτ που έχει υποφέρει
από την διαπόμπευση των λεγομένων του.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Αν θες να δεις τι σημαίνει διαπόμπευση, απλώς ρίξε μια ματιά στον
πρώτο καθρέφτη που θα βρεις μπροστά σου …


ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ-ΑΠΕΙΛΗ:

«Θα είμαι εδώ γύρω ...»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ωχχχ …. Όχι, ρε π****η μου! Πάνε τα χόμπυ μου …


ΥΠΟΔΕΙΞΗ:
«Επειδή τώρα το παρατήρησα:

Βγάλε και αυτή την ανόητη ετικέτα ... "Αποδείξεις"!

Γράψε τουλάχιστον "Απόψεις". Όπως και κάτι άλλο ..., όλοι μας έχουμε από μία και την προβάλουμε στο διαδίκτυο.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Και πάλι καλά, να λες, που δεν έγραψα τίποτα χειρότερο …


Λοιπόν φίλε μου, εδώ όμως φτάσαμε αισίως στο τέλος. Είμαι απολύτως
σίγουρος ότι αυτή τη φορά πέρασες ακόμα πιο … καλά κι από την
προηγούμενη, οπότε άξιζε η ανυπομονησία που μου είχες εκφράσει
στο σχόλιο σου, έτσι δεν είναι; Ξεκουράσου λοιπόν λίγο, να πάρω
κι εγώ μερικές ανάσες, και τα … ξαναλέμε με τα υπόλοιπα. Και ποιος
ξέρει, με τον νόμο των πιθανοτήτων ίσως κάπου δικαιωθείς κι εσύ!
Μέχρι τώρα όμως …, άστο καλύτερα!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Κώστας είπε...

Ρε Αιγύπτιε, δεν πας να κάνεις καμιά ανασκαφή σε καμιά Πυραμίδα
λέω ’γώ, μήπως βρεις … τον εαυτό σου καταχωνιασμένο κάπου εκεί; Άντε
λοιπόν άδειασε μας τη γωνιά που ’χεις το θράσος μετά το ρεζιλίκι
που ’φαγες, να ζητάς και τα ρέστα κιόλας!

Κώστας είπε...

Παιδιά, ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάνω πια μ’ αυτόν τον ##@%!!!*** που
μας προέκυψε Χριστουγεννιάτικα! Αρχίζω και φοβάμαι ότι … εθίζομαι!
Γιατί το λέω αυτό; Μα γιατί ενώ το νούμερο παρά τον εξευτελισμό που
υπέστη, βρήκε το - να το πω κουράγιο; Να το πω θράσος; - να επανέλθει
πουλώντας μου … ορθόδοξο χριστιανικό τσαμπουκά μέσα στο ίδιο μου
το σπίτι, εγώ παρ’ όλα αυτά κάθομαι και ασχολούμαι ακόμα μαζί του!

Έτσι λοιπόν το άτομο, προφανώς ζαλισμένο από τις απανωτές σφαλιάρες
που έχει φάει μέχρι τώρα, όπως έκπληκτος διαπίστωσα, αισθάνεται ούτε
λίγο ούτε πολύ, … νικητής (!) αφού αυτό που εκείνος κατάλαβε απ’ όλα αυτά
που έφαγε κατακέφαλα στην απάντησή μου, είναι ότι … «τα μάσησα»
και ουσιαστικά τον … δικαίωσα! Αν έχετε τον Θεό σας δηλαδή!

Μεταξύ άλλων λοιπόν ο «Αιγύπτιος ειδικός» μας που ολημερίς κι οληνυχτίς
ψάχνει στις Πυραμίδες μπας κι ανακαλύψει κανέναν … καινούργιο:

1) χαρακτήρισε την απάντησή μου «υποτιθέμενη»

2) μου … υπενθύμισε (sic) ότι στο θέμα τού Αβραάμ και τής Σάρας όπως
και στην ανάρτηση για την Υπατία, έσβησα τις - κατ’ αυτόν - συντριπτικές
απαντήσεις του, ξεχνώντας εντελώς, το βλίτο, τις ρητές προειδοποιήσεις
μου πως οτιδήποτε ξαναερχόταν - όχι με βρισιές και ειρωνείες - απλά με το
χαϊδευτικό τού προστάτη αγίου των χασάπηδων και μόνο, θα πήγαινε
κατευθείαν για … περιποίηση οπισθίων!

3) θεωρεί ότι η δευτερολογία μου δεν ήταν … επί τής ουσίας

4) φαντασιώνεται ότι με υποχρέωσε (!) να κάνω πίσω ολοταχώς και να
ομολογήσω ότι … τίποτα δεν λέει η ευχή!!! Tου αρκεί, λέει, που το «σχετικό
υφάκι» το … πήρα πίσω! Αυτό κατάλαβε το … ψώνιο τής … - άσε, δεν
θα το πω ακόμα!

5) απέρριψε ότι παρακάλεσα ευγενικά - και όχι απαίτησα - για επιστημονικά
ή θεολογικά τεκμηριωμένο αντίλογο, θεωρώντας προφανώς το «ευγνώμων»
ειρωνικό.

6) αρνείται, ο … βασιλιάς των γκαβών, ότι είχα κάνει ήδη από την αρχή λόγο
για ΕΜΜΕΣΗ παραδοχή τού Μεταλληνού και ισχυρίζεται ότι αυτά τα λέω
τώρα για να … δικαιολογηθώ!!! Και για το «αποδείξει» αυτό, τι έκανε
το νούμερο; Απομόνωσε τις επίμαχες προτάσεις - προσέξτε: για τις δικές
μου μιλάμε τώρα (!), που εγώ ο ίδιος έγραψα και εσείς διαβάσατε! -και
βγήκε κι από πάνω!! Δηλαδή και κερατάς και δαρμένος! Ιδού, θαυμάστε
την απεχθή νοσηρότητα τού ατόμου σε όλο της το … μεγαλείο και βγάλτε
συμπέρασμα:

«"το φώς που εμφανίζεται κάθε Μ. Σάββατο στα Ιεροσόλυμα δεν κατέρχεται εξ ουρανού ... παραδέχεται και ασπάζεται ακόμα και ο π. Μεταλληνός"

Λέει πουθενά ... έμμεσα κωστάκη;»


Και τώρα υπενθυμίζω τι γράφω εγώ (τα κεφαλαία δικά μου):

«Όμως αλίμονο, η ΠΡΟΣΕΥΧΗ είναι ξεκάθαρη και ΔΗΛΩΝΕΙ με απόλυτη
σαφήνεια ότι η φωταψία είναι απλώς μια τελετή συμβολικού χαρακτήρα και
ότι το το φώς που εμφανίζεται κάθε Μ. Σάββατο στα Ιεροσόλυμα δεν
κατέρχεται εξ ουρανού, αλλά έχει απολύτως φυσική προέλευση,
χαρακτηρίζεται δε άγιο επειδή εξάγεται από τον Πανάγιο Τάφο!

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΑΥΤΟ όπως θα καταδειχθεί παρακάτω, προκύπτει
αβίαστα με την απλή ανάγνωση και μόνο της ευχής, ΚΑΤΙ που παραδέχεται
και ασπάζεται ακόμα και ο π. Μεταλληνός!!»

Δηλαδή, αγράμματο κούτσουρο ή σιχαμερέ διαστρεβλωτή (διάλεξε ποιο
απ’ τα δύο ισχύει για την περίπτωσή σου), αυτό που λέει το παραπάνω
απόσπασμα είναι ότι και ο Μεταλληνός συμφώνησε ανεπιφύλαχτα πως
από την ΠΡΟΣΕΥΧΗ όντως δεν προκύπτει ούτε η παραμικρή ένδειξη
θαύματος!

Η λυσσασμένη μοσχαροκεφαλή όμως δεν σταμάτησε εκεί, αλλά διέπραξε
και δεύτερη «συρραφή»:

«Παρακάτω λέει ο κωστάκης:

"το Άγιο Φως ΔΕΝ είναι ουρανόπεμπτο ... Αυτή ακριβώς είναι η θέση
του π. Μεταλληνού"

Λέει πουθενά έμμεσα ρε κωστάκη;»


Θυμηθείτε τώρα τι είχα γράψει εγώ (τα κεφαλαία δικά μου):

«Αυτό όμως που πραγματικά αφήνει τον αναγνώστη άναυδο είναι η ΕΜΜΕΣΗ
πλην σαφέστατη παραδοχή ότι το Άγιο Φως δεν είναι ουρανόπεμπτο, αλλά
έχει φυσική προέλευση! Όχι, δεν διαβάσατε λάθος! Αυτή ακριβώς είναι η θέση
του π. Μεταλληνού στο ζήτημα του Αγίου Φωτός, ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ!»

Ε, ναι ρε λοιπόν, γκαβό κατασκεύασμα τής κακιάς ώρας! Λέει «έμμεσα»!!! Και
μάλιστα το λέει μόλις 3 (ΤΡΕΙΣ) λέξεις πριν από το σημείο όπου άρχισες να
πετσοκόβεις, ξεφτιλισμένε ανθυπαπολογητή τής συμφοράς! Δεν ντρέπεσαι,
ρε νούμερο που θέλεις να μου την πεις κιόλας! Κάτι τέτοιους σαν κι εσένα
τους τρώω για πρωινό, ρε βούρλο! Δεν στο ’πα από την αρχή;

6) την ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ τού Μεταλληνού από τη συλλογιστική τής κατ’
οικονομίαν σιωπώσης Εκλησίας με την εντυπωσιακή του δήλωση ότι προτιμά
«τους “αθέους” που απορρίπτουν διαρρήδην κάθε περίπτωση θαύματος στο
θέμα του ‘‘Αγίου Φωτός”, από την για οποιονδήποτε λόγο απόκρυψη τής
αλήθειας», τη διέστρεψε, το νούμερο, σε … θεολογικό ορισμό τού … αθέου!!!!
Είπε δηλαδή το θυμιατόπληκτο βλήμα ότι κατά τον π. Μεταλληνό «οι άθεοι είναι
αυτοί "που απορρίπτουν διαρρήδην κάθε περίπτωση θαύματος στο θέμα
του ‘Αγίου Φωτός’”». Και κατέληξε προσπαθώντας να πουλήσει και …πνεύμα
ο ταλαίπωρος, χωρίς να συνειδητοποιήσει το μέγεθος τής μ*****ς που έκανε:

«Λέει ο κωστάκης πρώτα:

"το Άγιο Φως ΔΕΝ είναι ουρανόπεμπτο ... Αυτή ακριβώς είναι η θέση του π.
Μεταλληνού"

ενώ ο Μεταλληνός απαντά ότι ΜΟΝΟ άθεοι απορρίπτουν την περίπτωση
θαύματος στο Άγιο Φως (σ.σ. όπως δηλαδή ο … ο … Καλοκύρης!!! Δηλαδή
ο Καλοκύρης … ΑΘΕΟΣ! Μπουαχα χα χα χα χα χα!!)

Εδώ γύρω, κάποιος είναι κουτός, και σίγουρα δεν είμαι εγώ, ούτε ο
Μεταλληνός …»


Η … σιγουριά τον μάρανε …

7) επέμεινε το ούφο παρά την αναίσχυντη διαστρέβλωση που διέπραξε,
να με παρουσιάζει στο ζήτημα τής παλαιότητας τής προσευχής σώνει και καλά
εκτεθειμένο:

«Το “ΕΔΩ ΚΑΙ αιώνες” κωστάκη είναι ή δεν είναι λάθος ασχετοσύνης αφού
ο Μιλλιαράς γράφει πριν 70 χρόνια;

Λες λοιπόν βλακείες για "αιώνες" αφού ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ
από τότε»

Εσείς λοιπόν τι λέτε; Να του κάνω τη χάρη τού βλαμμένου και να πω ότι,
εντάξει λοιπόν, είμαι άσχετος ή να μην του την κάνω; Ε όχι λοιπόν, δεν θα
του την κάνω! Απλώς θα του βάλω εργασία για το σπίτι αυτό που του ’πα
και την προηγούμενη φορά, μα που το ’κανε γαργάρα: να μας αποδείξει
δηλαδή ότι πρώτον αυτά που έλεγε η ευχή επί Μηλιαρά ΔΕΝ τα έλεγε
και πριν, και στη συνέχεια να μας δώσει τα φώτα του για το … τι ακριβώς
έλεγε!

8) επέμεινε στην ερμηνεία της ευχής που πρότεινε εκείνος (μάλλον δεν
διάβασε το βλήμα τον φανταστικό διάλογό με τον π. Μεταλληνό!).
Ιδού λοιπόν τι έγραψε:

«Η μεγαλειώδης ανοησία όμως είναι άλλη, και επειδή ο φίλτατος έχει
μπλεχτεί νομίζει θα ξεμπλέξει εύκολα:

Η ευχή φίλοι μου ΔΕΝ ΛΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ "σε παρακαλούμε ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΓΙΟ"
το Άγιο Φως! Αυτό λέει ο απατεώνας κωστάκης!

Η ευχή το μόνο που ζητά να είναι το Άγιο Φως "δώρο που να αγιάζει τους
πιστούς":

"Πανάγιε Δέσποτα, όπως ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΑΥΤΟ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΔΩΡΟΝ ... δια
της χάριτος του Πανάγιου καί φωτοφόρου Τάφου σου• ΚΑΙ ΤΟΥΣ
ΑΠΤΟΜΕΝΟΥΣ εύλαβώς αυτού ευλόγήσης και αγιάσης".

Και μάλιστα όπως ακριβώς γίνεται με τη θεία κοινωνία, υπάρχει
προϋπόθεση εδώ ότι θα γίνει αγιασμού δώρο σε αυτούς που θα το
πλησιάσουν με ευλάβεια!!!!»

Τώρα εγώ τι παραπάνω να προσθέσω εδώ; Αν επιχειρήσω να γράψω
κάτι, αναπόφευκτα θα επαναλάβω αυτά που ο κάθε νοήμων άνθρωπος
ήδη προ πολλού θα έχει καταλάβει. Αν δεν γράψω τίποτα, πάλι θα
φαντασιώνεται ο θυμιατόπληκτος … αποκρυπτογράφος «υπεκφυγές»
και «μεγαλειώδεις θριάμβους»! Όμως δεν πειράζει. Επιλέγω το
δεύτερο και τον παραδίδω στη δημόσια χλεύη!

Α και κάτι ακόμα, κρετίνε: Αμέσως μετά τις κατάπτυστες συρραφές
που έκανες, μου έγραψες το εξής:

«Ε, άντε στον κηδεμόνα σου να παίξεις τις κουμπάρες και όχι μαζί μου ... »

Επειδή λοιπόν ο κηδεμόνας μου, δηλαδή ο αγαπημένος μου ΠΑΤΕΡΑΣ εδώ
και μερικά χρόνια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ, σου λέω όσο πιο ήρεμα
μπορώ, ότι ##@%!!!***$$(***@##@%!!!***##@%!!!***$$(***@##@%!!!***!
Φύγε λοιπόν, τσακίδια, τράβα στο διάβολο, ##@%!!!***$$(***@##@%!!!***
και μην ξαναεμφανιστείς ποτέ εδώ μέσα - ούτε ευγενικά ούτε όπως έγραφες
μέχρι τώρα! Είσαι persona non grata. Aνεπιθύμητος. Ουστ λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

Καταρχάς είναι ευνόητο ότι άτομο που ξεφτιλίζει τις υποτιθέμενες "έρευνες" σου, του ποδαριού δηλ., είναι αδύνατον να το φιλοξενείς γιατί σε γελοιοποιεί. Άρα σου χρειάζεται μια δικαιολογία για να σωήνεις όσα γράφει.

Αλλά βρε διανοητικά καθυστερημένε --=ΕΣΥ==-μίλησες για έμμεση παραδοχή από τον Μεταλληνό και σου έδειξα ότι η δήλωση σου έλεγε τα αντίθετα.

Αλλά μου είσαι σαφώς αδιάφορος. Ελπίζω ότι σύντομα η απάντηση θα αναρτηθεί σε μέρος που δε θα μπορείς να τη σβήσεις και βεβαίως, ανυπομονώ να σε πετύχω σε μέρος που δεν μπορείς να εφαρμόσεις το στρίβειν δια της διαγραφής...

ΥΓ

Δυστυχώς ο διανοητικά καθυστερημένος κωστάκης, δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι επειδή ο γράφων έχει εμπειρία από απώλειες προσώπων, έγραψε για κηδεμόνα και ΟΧΙ για πατέρα, ακριβώς επειδή μπορεί να μην έχει κάποιος. Και ο κηδεμόνας ανόητε δεν είναι ΜΟΝΟ ο πατέρας αλλά αυτός που έχει την κηδεμονία, δηλ. η μητέρα, ο θείος, ο παππούς κ.λπ.

Βλάκα, ε, βλάκα!

Κώστας είπε...

Μην το συνεχίζεις, γιατί το κάνεις χειρότερο.

Κώστας είπε...

Το σχόλιο τού «ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης» που διέγραψα
στις 07/01/08, απαντήθηκε, αν θυμάστε, δύο μέρες αργότερα
εν περιλήψει μεν, επί της ουσίας δε. Ο «ευτυχώς δεν είμαι ο
κωστάκης» ωστόσο (που είναι το ίδιο πρόσωπο με τον απολογητή
τής Ο.Ο.Δ.Ε. Papyrus 52) ανταπαντώντας με κατηγόρησε ότι
απλώς ήθελα να αποφύγω τον εξευτελισμό, γι’ αυτό και έσβησα
τη δευτερολογία του, ενώ εξέφρασε και την «ελπίδα» ότι
η απάντησή του σύντομα θα αναρτούνταν σε «μέρος» που
δεν θα μπορούσα να την έσβηνα. Το μέρος βέβαια αυτό που
και καλά… ήλπιζε να βρει, τού ήταν και μού ήταν από την
πρώτη κιόλας στιγμή γνωστό αφού όπως είπαμε το άτομο
που έγραφε δήθεν ως… ανεξάρτητος γνώριζα πολύ καλά ότι
δεν ήταν άλλος από τον απολογητή Papyrus 52, ενεργό μέλος
τής Ο.Ο.Δ.Ε. τουλάχιστον από το 2005!! Κατάσκοπος
δηλαδή!

Για να μην πολυλογώ λοιπόν, πρόσφατα διαπίστωσα ότι
η δευτερολογία του εκείνη που είχα διαγράψει, βρίσκεται
δημοσιευμένη στη φιλόξενη σελίδα της Ο.Ο.Δ.Ε. που και καλά…
έψαχνε. Αυτό ωστόσο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η εν
λόγω απολογία στην πραγματικότητα
επαναλαμβάνει τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που περιείχαν
ο πρώτος του αντίλογος και η δευτερολογία˙ επιχειρήματα επί
των οποίων τοποθετήθηκα με απόλυτη σαφήνεια και στα οποία
αντέταξα μια σειρά ερωτημάτων που ακόμα παραμένουν
αναπάντητα. Το κείμενο δηλαδή που δημοσιεύτηκε στη
σελίδα τής Ο.Ο.Δ.Ε. ΔΕΝ είναι τριτολογία, αλλά απλή
επανάληψη των επιχειρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν τις
προηγούμενες δύο φορές και τα οποία -από τη στιγμή που
ο αντίλογός μου έγινε γαργάρα- θεωρώ ότι αντικρούστηκαν.

Εγώ ωστόσο επειδή ξέρετε πόσο λοξός και γρουσούζης
γίνομαι όταν βλέπω τέτοιες άναρχες καταστάσεις,
επανατοποθετήθηκα επί του θέματος σε μια ανοιχτή

επιστολή
προς την Ο.Ο.Δ.Ε. και περιμένω να δω.
Οψόμεθα.

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!