Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!

...........................

Σύμφωνα με το Γένεσις, Α΄ 26-31 ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατά την 6η βιβλική ημέρα ως επιστέγασμα των θαυμαστών έργων τού Θεού και κορώνα τής Δημιουργίας. Κατά την μπακαλίστικη δε θεωρία των εξελικτών χριστιανών, η εν λόγω ημέρα καλύπτει την… ευρύτερη περίοδο από το Κρητιδικό έως και… σήμερα!

Τι γίνεται ’δω, ρε παιδιά;

Σύμφωνα όμως με τη 2η εκδοχή τής Δημιουργίας, ή για όσους δυσανασχετούν με τη συγκεκριμένη διατύπωση, κατά το Γένεσις, Β΄, η εμφάνιση τού ανθρώπου έλαβε χώρα πριν από την ανάπτυξη τής χλωρίδας και τής πανίδας, δηλαδή όχι αργότερα από την 3η ημέρα (το Δεβόνιο ντε)!!

Η εκδοχή αυτή βέβαια έχει ακόμα περισσότερη πλάκα, δεδομένου ότι ακόμα κι οι μαθητές τού Δημοτικού γνωρίζουν πως η ανάπτυξη τής χερσαίας ζωής κατέστη δυνατή μόνο όταν η ατμόσφαιρα είχε πλέον εμπλουτιστεί μέσω τής διαδικασίας τής φωτοσύνθεσης με οξυγόνο - αφού δηλαδή εμφανίστηκε η βλάστηση και όχι πριν!! Συνεπώς και εδώ έχουμε μείζον πρόβλημα - κάτι που, διάολε, θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί οι φίλοι μας οι εξελικτές χριστιανοί!

Απάντηση και αντίλογος

Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα! Το χωρίο, λέει, αποτελεί απλούστατα ένα είδος ανασκόπησης τής εποχής εκείνης κατά την οποία όχι μόνο δεν υπήρχε ακόμα το ανθρώπινο είδος αλλά ούτε καν χλωρίδα και πανίδα. Ο συγκεκριμένος συλλογισμός όμως περιέχει ένα καθοριστικής σημασίας σφάλμα: τα επίμαχα εξελικτικά στάδια τοποθετούνται το ένα δίπλα στο άλλο, και όχι με την αντιεπιστημονική αλληλουχία που ξεκάθαρα βλέπουμε να περιγράφεται στο εν λόγω κεφάλαιο! Συγκεκριμένα: Το μισό τού εδαφίου 5 όπου ρητά αναφέρεται η απουσία της χλωρίδας συνάπτεται στο άλλο μισό με τον αιτιολογικό σύνδεσμο «γαρ». Συνεπώς τα αίτια τού τελευταίου εξηγούν πέραν πάσης αμφισβήτησης το αιτιατό τού πρώτου. Κοντολογής, βλάστηση δεν υπήρχε επειδή -αιτία 1η- ακόμα δεν είχε βρέξει και -αιτία 2η- επειδή δεν είχε δημιουργηθεί ακόμα ο άνθρωπος για να καλλιεργήσει τη γη. Χωρίς δε να παρεμβληθεί ούτε υποψία βλάστησης στο χωρίο 6, έρχεται το 7 με τη δημιουργία τού ανθρώπου (Αδάμ) και ακολουθούν το 8 και το 9 με την εμφάνιση επιτέλους τής χλωρίδας.

Συνεπώς, λυπάμαι αν θα δυσαρεστήσω κάποιους φίλους, αλλά το εδάφιο δεν είναι καθόλου δύσκολα διατυπωμένο! Το μοναδικό που είναι δύσκολο εδώ είναι η θέση εκείνων που επιμένουν να βλέπουν... δυσκολίες!

Οι… προαδαμιαίοι

Διάβασα και το άλλο: το γεγονός, λέει, ότι σύμφωνα με το Γένεσις, Α΄ η ανθρωπογένεση τοποθετείται εντός τής 6ης ημέρας (η οποία υπενθυμίζω «συμπίπτει με την περίοδο τού Κρητιδικού, πριν από 100.000.000 έτη περίπου, ως σήμερα»), ενώ στο Γένεσις, Β΄ η Εύα κάνει την εμφάνισή της κατά την… 7η (η οποία, λέει, 7η κατά έναν μεταφυσικό τρόπο… συνυπάρχει με την… 6η), αποδεικνύει ότι εδώ γίνεται λόγος για … προαδαμιαίους!!

Τώρα βέβαια, τι να πει κανείς εδώ; Από πού ν’ αρχίσει και πού να τελειώσει; Τώρα μάλιστα που το καλοσκέφτομαι, ίσως όντως χάνω άδικα τον χρόνο μου με το να προσπαθώ να βγάλω κάποια άκρη μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα. Μα τότε μού ’ρχεται στον νου το «πεταμένο γάντι» που λέγαμε τις προάλλες, μού ’ρχονται κάτι σχολιάκια περί «κατεπείγουσας ανάγκης για ηλεκτροσόκ σε κάποιο ψυχιατρείο», οπότε σφίγγω τα δόντια και συνεχίζω! Και φυσικά το ποιος είναι που χρειάζεται επειγόντως ψυχιατρείο, θα φανεί στη συνέχεια, ας μην ανησυχεί ο καλός φίλος που έκανε τη διάγνωση.

Προαδαμιαίοι λοιπόν ήταν οι άνθρωποι της 6ης ημέρας, έ; Διότι η Εύα, λέει, φτιάχτηκε την 7η, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1ον: Η 7η ημέρα θεωρείται η ημέρα κατάπαυσης τού Θεού. Από την ολοκλήρωση τής 6ης ημέρας και μετά, ο Θεός δεν ξανακούνησε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι!

2ον: Οι άνθρωποι τού Γένεσις, Α΄ που δημιουργήθηκαν κατά την 6η βιβλική ημέρα μπορεί όντως να μη φέρουν καθόλου ονόματα, αλλά δε νομίζω να υπάρχει αμφιβολία για το ποιοι ήταν: Η συντριπτική πλειοψηφία των χριστιανών τούς ταυτίζει με τον Αδάμ και την Εύα. Το ότι τώρα στο Γένεσις, Β΄ ο επώνυμος πλέον πρωτόπλαστος δημιουργείται πολύ νωρίτερα από την 6η ημέρα, προτού καν εμφανιστεί η χλωρίδα και η πανίδα, είναι μια αντίφαση για την οποία αλλού θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες!

3ον: Το ότι οι Αδάμ και η Εύα τού Γένεσις, Β΄ σε αντίθεση με τούς τύποις ανώνυμους πρωτόπλαστους τού 1ου κεφαλαίου πλάστηκαν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση τού Θεού, είναι ένα εντελώς υποκειμενικό -για να μην πω εντελώς αυθαίρετο- συμπέρασμα. Διότι πρώτον, στο Γένεσις, Β΄ δεν αναφέρεται ούτε το ένα ούτε το άλλο, ενώ στο 1ο κεφάλαιο μπορεί μεν το χωρίο 27 να κάνει λόγο μόνο για δημιουργία «κατ’ εικόνα», η εντολή που προηγείται όμως περιέχει και το «καθ’ ομοίωσιν»! Η ερμηνεία πάντως που δίνεται εδώ είναι όντως πολύ διασκεδαστική:

Κατά τη διδασκαλία των πατέρων, φαίνεται πως ο Θεός είχε σκοπό να πλάσει τον άνθρωπο “κατ' εικόνα και καθ’ ομοίωσίν” Του. Όταν λοιπόν τον έφτιαξε, τον έκανε κατ' εικόνα. Εδώ κρύβεται το μυστικό τής τελειότητας. Ο άνθρωπος ως πλασμένος “κατ' εικόνα”, ήταν “καλός λίαν”. Όταν όμως θα ήταν και καθ' ομοίωσιν τού Θεού, θα έμπαινε σε πορεία προς την ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ.

Πρώτον, όχι «όταν ΛΟΙΠΟΝ τον έφτιαξε», αλλά «όταν ΟΜΩΣ τον έφτιαξε»! Γιατί; Μα επειδή ο υποτιθέμενος αρχικός σκοπός τού Θεού εδώ βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή μ’ αυτό που τελικά συνέβη! Το «λοιπόν» προδιαθέτει τον αναγνώστη να προσπεράσει την αντίθεση, το «όμως» όχι!

Εκτός αυτού, τι θα πει «φαίνεται πως ο Θεός είχε σκοπό να …», αλλά «τελικά δεν …»; Μην τα ξαναλέμε τώρα για το ζήτημα τής εκ των προτέρων γνώσης που εγείρεται εδώ, γιατί θα καταντήσει πια κουραστικό!

Δεν ήταν δυνατόν, λέει, o άνθρωπος να πλαστεί κατ' ευθείαν, (δηλαδή αναγκαστικά) τέλειος. Καμία αντίρρηση. Άρα λοιπόν δε μπορεί να ήταν αυτός ο αρχικός σκοπός τού Θεού, ακόμα κι αν οι πατέρες ισχυρίζονταν το αντίθετο. Απλά έκαναν λάθος!

Ναι, αλλά τότε γιατί από το «κατ' εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» τής εντολής, τελικά πραγματοποιήθηκε μόνο το πρώτο σκέλος; Μήπως -λέω, μήπως- επειδή παρά τις μεταφυσικές θεωρίες των πατέρων στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καμία απολύτως διαφορά ανάμεσα στις δύο φράσεις; Ας σκεφτούν κι αυτό το ενδεχόμενο οι φίλοι Χριστιανοεξελικτές. Γιατί παίζει. Και μάλιστα πολύ!

4ον: Η Εύα δεν φτιάχτηκε την 7η ημέρα όχι μόνο επειδή επρόκειτο για την ημέρα κατάπαυσης τού Θεού, αλλά κυρίως επειδή πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο! Τα χωρία είναι τόσο απλά διατυπωμένα που πραγματικά είναι ν’ απορεί κανείς πώς παρερμηνεύονται! Διότι το γεγονός ότι στο εδάφιο 3 γίνεται λόγος για την ανάπαυση τού Θεού μετά την ολοκλήρωση τής Δημιουργίας, ασφαλώς και δε σημαίνει πως αυτά που περιγράφονται ακολούθως έλαβαν χώρα την ίδια μέρα! Αυτό, φαντάζομαι, είναι γενικώς αποδεκτό, ή μήπως όχι; Αυτό λοιπόν που βλέπουμε από το εδάφιο 4 και μετά, είναι μια σύντομη ανασκόπηση των γεγονότων τής Δημιουργίας με εντελώς αντιεπιστημονική όμως αλληλουχία, αφού σε αντίθεση με το Γένεσις, Α΄ ο Αδάμ εδώ εμφανίζεται πριν από τα φυτά και τα ζώα! Σ’ όποια ημέρα όμως και να βρισκόμαστε εδώ, σίγουρα δεν είναι η 7η!

5ον: Μεταξύ τού Αδάμ και τής Εύας μεσολαβεί η εμφάνιση τής χλωρίδας και τής πανίδας, ένα ασύλληπτο δηλαδή χρονικό διάστημα μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών! Οπότε εμείς θα πρέπει τώρα να δεχθούμε με σώας τας φρένας ότι ο Αδάμ για όολο αυτό το διάστημα ήτανε… μόνος μέχρι που… κάποια στιγμή ο Θεός έκρινε ότι αυτό δεν ήταν καλό και έφτιαξε και την Εύα! Και όλα αυτά όντως τα πιστεύουν οι Εξελικτές χριστιανοί! Μας λένε δηλαδή -ή μάλλον, αφήνουν να εννοηθεί- ότι οι ανώνυμοι πρωτόπλαστοι τού Γένεσις, Α΄ ήταν προαδαμιαίοι, ενώ κατά την εποχή τού (επώνυμου πλέον) Αδάμ και για εκατομμύρια χρόνια, δεν κυκλοφορούσε κανένα άλλος εκπρόσωπος τού ανθρώπινου είδους στον πλάνήτη μας - μέχρι που ήρθε η… Εύα! Και μετά τολμάνε να πουλάνε και πνεύμα με σχόλια περί «ηλεκτροσόκ σε ψυχιατρείο»!

Το «έτι» και η … αναδημιουργία

Έχει όμως και συνέχεια το θέατρο τού παραλόγου. Διότι οι ευρηματικότατοι φίλοι μας αναγνωρίζοντας (κάτι είναι κι αυτό!) τις σκανδαλώδεις αντιφάσεις που επισημάνθηκαν παραπάνω (και για τις οποίες οι Δημιουργιστές δεν έχουν να αντιτάξουν το παραμικρό), ισχυρίζονται ότι η δημιουργία τής χλωρίδας και τής πανίδας που μεσολαβεί ανάμεσα στον Αδάμ και την Εύα στο Γένεσις, Β΄, στην πραγματικότητα δεν ήταν δημιουργία, αλλά… ΑΝΑδημιουργία!! Ναι, καλά το διαβάσατε: αναδημιουργία, ανάπλαση, ανακατασκευή! Πού το στηρίζουν αυτό; Ας δούμε τι λένε οι ίδιοι:

Τι λέει το εδάφιο αυτό; Μας πληροφορεί, ότι ευθύς με την είσοδο τού Αδάμ στον Παράδεισο, "έπλασεν ο Θεός ΕΤΙ" όλα τα θηρία του αγρού και τα πετεινά και τα έφερε στον Αδάμ, να του δώσει ονόματα! Ενωρίτερα, στο εδάφιο 9 του ιδίου κεφαλαίου, μας πληροφορεί η Γένεση, ότι ο Θεός είχε κάνει το ίδιο ακριβώς "ΕΤΙ" και με τα φυτά. Η λέξη "έτι", δείχνει ότι ΔΕΝ μιλάει για την αρχική δημιουργία, αλλά για μια ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ που επετέλεσε ο Θεός ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΜΟΝΟ. Επαναδημιούργησε τα φυτά και τα θηρία και τα πουλιά τού παραδείσου, με έναν καινούργιο τρόπο! Τα μεν φυτά με τρόπο που να αποτελούν πλέον ΕΠΑΡΚΗ ΤΡΟΦΗ για τον άνθρωπο και τα ζώα, και τα ΘΗΡΙΑ με τρόπο που να μπορούν να ζουν μόνο με φυτά, χωρίς να ξεσκίζουν άλλα πλάσματα!

Προσέξτε, ότι ΔΕΝ λέει ότι "επαναδημιούργησε τα ζώα", αλλά τα θηρία! Τα φυτοφάγα ζώα, ΗΔΗ ΠΛΗΡΟΥΣΑΝ τις προϋποθέσεις τού σκοπού τού Θεού. Δεν έτρωγαν άλλα ζώα και δεν χρειάσθηκε να αναδημιουργηθούν. Όμως τα θηρία και τα πουλιά, έτρωγαν άλλα πλάσματα. Και χρειαζόταν να αναδημιουργηθούν, ώστε να ζουν με έναν καινούργιο ΕΙΡΗΝΙΚΟ τρόπο, εντός του Παραδείσου της ειρήνης του Θεού.

 Αυτή είναι λοιπόν η βασική επιχειρηματολογία των εξελικτών χριστιανών. Στέκει όμως;

Η απάντηση (που ακόμα περιμένει… απάντηση)

Πρώτον, η ερμηνεία αυτή αίρει το σημασιολογικό (και εννοιολογικό) πλαίσιο που σχηματίζουν οι απολύτως συγκεκριμένες 361 λέξεις που περιέχονται στα χωρία 4-20 και κτίζει την όλη θεωρία πάνω σε μία λέξη που όχι μόνο δεν αναφέρεται («αναδημιουργία») αλλά ούτε καν υπονοείται!

Δεύτερον, η λέξη «έτι» με αναφορά στο παρελθόν σήμαινε «ακόμα» (με την έννοια τής εξακολούθησης). Η σημερινή υποσημασία «επιπλέον» απαντούσε μόνο στον μέλλοντα (1). Στη μετάφραση των Εβδομήκοντα ωστόσο το «έτι» φαίνεται να χρησιμοποιείται ενίοτε και με τη σημασία «πάλι» και μάλιστα με αναφορά στο παρελθόν! Στα κεφάλαια Γένεσις, ΚΘ΄ και Λ΄ για παράδειγμα, όπου έχουμε διαδοχικές συλλήψεις και γεννήσεις με κάθε νέα γονιμοποίηση διαβάζουμε τη φράση «συνέλαβε έτι». Έτσι εφόσον το «έτι» όντως φαίνεται να χρησιμοποιείται εδώ ως συνώνυμο τού πάλιν (το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, απαντά και αυτό σε κάποιο σημείο), έτσι και στο επίμαχο εδάφιο τού Γένεσις, Β΄, συμπεραίνουν οι Εξελικτές χριστιανοί, το «έπλασεν έτι» δεν μπορεί παρά να σημαίνει «δημιούργησε πάλι», δηλαδή «επαναδημιούργησε»! Και πάνω σ’ αυτό το -λανθασμένο, όπως θα δούμε- συμπέρασμα χτίστηκε μια ολόκληρη κοσμοθεωρία η οποία κατά τους Εξελικτές σκορπάει τις κραυγαλέες αντιφάσεις που οι Δημιουργιστές καλούνται να αντιμετωπίσουν, στους τέσσερεις ανέμους. Με το να παραδέχονται όμως οι ίδιοι την αδιαμφισβήτητη αντιφατικότητα τής επικρατούσης χριστιανικής ερμηνείας για το ζήτημα τής Δημιουργίας όντας σίγουροι για την ορθότητα τής εναλλακτικής δικής τους, αφήνουν εν τέλει τη χριστιανική εκδοχή εντελώς ξεκρέμαστη! Μ’ άλλα λόγια βγάζουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια!

Γιατί όμως είναι λανθασμένο το συμπέρασμα των Εξελικτών ότι το «έτι» στο Γένεσις, Β΄ σημαίνει «πάλι»; Ας ξεκινήσουμε από τα αδιαμφισβήτητα δεδομένα: Το έτι σε κανένα λεξικό τής αρχαίας Ελληνικής δεν είναι καταχωρισμένο με τη σημασία «πάλι». Το «πάλι» αποδιδόταν είτε άμεσα με τη λέξη… πάλιν ή και έμμεσα με τη φράση έτι άπαξ, δηλαδή «ακόμα μία (μόνο) φορά». Έτσι τα διαδοχικά «συνέλαβεν έτι» για τα οποία έγινε λόγος προηγουμένως, είναι πιθανόν -ασφαλώς όχι βέβαιο- να σήμαιναν στην πραγματικότητα «συνέλαβε επί πλέον», «συνέλαβε ακόμα»! Ό,τι ακριβώς μετέφρασε δηλαδή κι ο Βάμβας! Επειδή όμως όπως προανέφερα, το έτι ναι μεν δε σημαίνει «πάλι», αλλά κι απ’ την άλλη η σημασία «επιπλέον» απαντά μόνο σε μελλοντικές αναφορές, θα κάνουμε για λόγους δικαιοσύνης έναν συμβιβασμό εξετάζοντας και τις δύο πιθανότητες, κι όποια δένει καλύτερα, αυτή κερδίζει, που λέγαμε και μικροί!

Κατ’ αρχάς να επισημανθεί το αυτονόητο, ότι δηλαδή ό,τι κι αν σημαίνει μια πολύσημη λέξη στην περίπτωση Α, δεν είναι απαραίτητο να σημαίνει το ίδιο και στην περίπτωση Β. Αλλιώς δεν θα ήταν πολύσημη, αλλά… μονόσημη! Πάμε λοιπόν παρακάτω:

Αν μεταφράσουμε το «έτι» των Γένεσις, Β΄9 και Γένεσις, Β΄ 19 κατά την ερμηνεία των Εξελικτών χριστιανών, δηλαδή με το επίρρημα πάλι, θα πρέπει για να στέκει νοηματικά η μετάφραση, να μνημονεύεται κάπου πιο πριν και η αρχική δημιουργία που προηγήθηκε τού πάλι, δηλαδή της ΑΝΑδημιουργίας! Ε, αυτό -τι να κάνουμε ρε παιδιά- καλώς ή κακώς ΔΕΝ συμβαίνει. Ψάξτε όσο θέλετε - ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Αν όμως το «έτι» μεταφραστεί ως «ακόμα», τότε τα πάντα αποκτούν νόημα: Στον Παράδεισο που είχε φυτέψει ο Θεός (8) προστέθηκε «παν ξύλον ωραίον» (9) και στον Αδάμ πού μέχρι τότε ήταν μόνος (18) προστέθηκαν τα ζώα (19). Καθαρά και ξάστερα: Η ανακατασκευή υπάρχει μόνο στη φαντασία εκείνων που βλέποντας την αντιφατικότητα και αντιεπιστημονικότητα πολλών βιβλικών περιγραφών τής Δημιουργίας, προσπαθούν ως πιστοί, αλλά συνάμα και επιστημονικά ενημερωμένοι άνθρωποι, να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα!

Εκτός αυτού η εμφατική επισήμανση πως το εδάφιο «ΔΕΝ λέει ότι ο Θεός "επαναδημιούργησε τα ζώα", αλλά "τα θηρία"» (μιας και αυτά αρχικά ήταν σαρκοφάγα) είναι κενή περιεχομένου, διότι στην πραγματικότητα δε λέει ούτε καν «επαναδημιούργησε»! Πέραν τούτου όμως θα πρέπει να επισημανθούν μερικά πράγματα. Κατ’ αρχάς, η λέξη θηρίον στον πληθυντικό είχε και την ευρύτερη σημασία «κτήνη, ζώα» κατ’ αντιδιαστολή προς τα πτηνά, τούς ιχθύς και τους ανθρώπους (2). Δεδομένου ωστόσο ότι και στα δύο κεφάλαια τής Γένεσης συνυπάρχουν «θηρία» και «κτήνη», δεν έχουμε κάποιον σοβαρό λόγο να μη συμφωνήσουμε ως προς τη σημασία των «θηρίων τού αγρού», ότι επρόκειτο δηλαδή για άγρια σαρκοφάγα ζώα. Παρ’ όλα αυτά, δεδομένου ότι ο άνθρωπος έως τη δημιουργία (και ΟΧΙ επαναδημιουργία) των «θηρίων» και των «πετεινών», ήταν πέραν πάσης αμφισβήτησης μόνος πάνω στη γη, στην ονοματοδοσία ωστόσο παρίστανται αίφνης και τα «κτήνη», οδηγούμαστε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι αυτά δημιουργήθηκαν στο επίμαχο εδάφιο 19. Διότι αν υπήρχαν πρωτύτερα, το αμέσως προηγούμενο χωρίο 18 δεν θα έλεγε ότι ο Αδάμ ήταν μόνος! Όμως αν τα «κτήνη» όντως δημιουργήθηκαν στο χωρίο 19, τότε το «έτι» προφανώς πιάνει και αυτά! Αναδημιουργήθηκαν, λοιπόν, και τα φυτοφάγα!; Τι έχουν να πουν οι Εξελικτές χριστιανοί επ’ αυτού;

Και για να μη μακρηγορούμε, αξίζει να επισημανθεί ότι ακόμα και οι μεταφράσεις εκείνες σύμφωνα με τις οποίες στα Γένεσις, ΚΘ΄ και Λ΄ το «έτι» σημαίνει «πάλι», στα επίμαχα εδάφια τού Γένεσις, Β΄ είτε αφήνουν τη λέξη αμετάφραστη είτε την αποδίδουν με το μόριο δε! Άλλωστε εάν όντως είχε υπάρξει κάποιου είδους αναδημιουργία, δηλαδή δημιουργία εκ νέου, αυτό θα είχε αποδοθεί όχι με το έτι, αλλά ακριβώς με το προρρηματικό εκείνο που εκφράζει επανάληψη και βελτίωση, δηλαδή με το ανά- ή ακόμα και με το επανά-! Θα έλεγε δηλαδή «(επ)ανέπλασεν» ή και «μετέπλασεν» το οποίο μάλιστα θα τόνιζε περισσότερο το στοιχείο τής τροποποίησης. Τα δύο αυτά ρήματα, περιττό να αναφέρουμε, απαντούν με την προαναφερθείσα σημασία ήδη στην Αρχαία!

Συμπέρασμα

Όντως κάποιοι χρειάζονται κατεπειγόντως ηλεκτροσόκ σε κάποιο ψυχιατρείο. Ποιοι όμως;


Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

[1] Liddell & Scott, «Μέγα Λεξικό τής Ελληνικής γλώσσας», τ. 2, σ. 348, λήμμα «έτι»,

[2] Ομ., σ. 485, λήμμα θηρίον