Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα στα τραγούδια που αγαπώ. Εκεί έχει μόνο... μουσική!
Αναλυτικός κατάλογος
..128.
Anybody home?127.
Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…126.
«Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)125.
Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)124.
Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!123.
Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...122.
Τρία πουλάκια κάθονταν…121.
Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας120.
Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...119.
«Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)118.
Ποιο ήταν το... θαύμα117.
Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)116.
Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)115.
Φωτιά στα μπατζάκιά μας...114.
Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)113.
Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...112.
Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)111.
Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)110.
Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…109.
Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)108.
Άντε βρε, χρόνια πολλά!107.
Η μαρτυρία τού Τάκιτου106.
Home alone 2105.
Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...104.
Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου103.
Η μαρτυρία τού Σουητώνιου102.
Cute Christmas Cartoon101.
Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album 100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή..99.
Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα.....98.
Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου..97.
Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);..96.
Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση..95.
Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)..94.
Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!..93.
Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!..92.
Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής..91.
Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…..90.
Μυρώστε με ν’... αγιάσω!..89.
Μέχρι να... παγώσει η κόλαση.....88.
H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών..87.
Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου..86.
Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!..85.
Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία.....84.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι..83.
Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)..82.
Περί... υιών..81.
Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)..80.
Παιδιά, έχουμε γενέθλια!..79.
Τον αναγνωρίζετε;..78.
Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!..77.
Προβληματισμών συνέχεια.....76.
Προβληματισμοί.....75.
Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!..74.
ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)..73.
Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!..72.
Αχαχαχαχαχαχα!..71.
Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;..70.
Chicken Techno..69.
Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)..68.
Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης..67.
Η αναγκαιότητα τής πίστης..66.
Το μυστήριο τού Βαραββά..65.
Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;..64.
Τα κινητά σας, ρεεεεε!!..63.
Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)..62.
Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!..61.
Περί του Τιμίου Ξύλου..60.
Περί της αναγκαιότητας τού κακού..59.
Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»..58.
DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»..57.
Κωδικός «Λαντσιάνο»..56.
Περί των… «γνωστών αγνώστων»..55.
Περί εικόνων..54.
Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;..53.
Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης..52.
Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου..51.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί..50.
Merry Christmas Mr. Bean..49.
Προς κέντρα λακτίζειν..48.
Ο δίκαιος και ο δυνάστης..47.
Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία .....46.
Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!..45.
Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια.....44.
Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!..43.
For yooour eyes onlyyyyy .....42.
Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα..41.
Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής..40.
«Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;..39.
Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης..38.
Life: press DELETE..37.
Μεταξύ πατέρα και γιού..36.
Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;..35.
O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!..34.
Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!..33.
Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων..32.
Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»..31.
Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές ..30.
Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!..29.
Μπρρρρ!!!..28.
Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!..27.
Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!..26.
Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής..25.
(Γενικά) περί αντιφάσεων..24.
Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)..23.
Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια..22.
Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες..21.
Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα..20.
Περί θεοπνευστίας..19.
Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο..18.
Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;..17.
Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) .....16.
Η δημιουργία των πτηνών..15.
Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...........δεινοσαύρους..14.
Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις! ..13.
Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!..12.
Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης ..11.
Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες..10.
Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός) ...9.
Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι....8.
Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;...7.
Δάσκαλε που δίδασκες ......6.
Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»...5.
Περί «δημοκρατικότητας»...4.
Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω....3.
Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας...2.
ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ..........παρθένος (= νεάνις);...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!
Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..
Στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι οι συντριπτική πλειοψηφία των εδαφίων εκείνων που πολλοί χαρακτηρίζουν αντιφατικά, στην πραγματικότητα δεν είναι, οι χριστιανοί απολογητές όπως είδαμε σε προηγούμενα άρθρα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να γυρίσουν το σύμπαν ολόκληρο ανάποδα μόνο και μόνο για να βρουν έστω και το ισχνότερο στοιχείο, έστω και την πιο μακρινή πιθανότητα η εξήγηση που εκείνοι δίνουν, να είναι όντως και η αληθινή. Αναρωτιέται όμως κανείς για ποιον λόγο η δική τους εκδοχή τής πραγματικότητας να ακούγεται με εκνευριστικά μεγάλη συχνότητα τόσο περίπλοκη; Λες κι ο Θεός επίτηδες κανόνισε έτσι τα πράγματα ώστε το προφανέστατα σωστό στην πραγματικότητα να είναι το λανθασμένο, και το προφανέστατα λανθασμένο να είναι τελικά το… σωστό!
Έτσι λοιπόν για όλα υπάρχει έτοιμη η απάντηση. Το οπλοστάσιο τής απολογητικής άλλωστε δόξα τω Θεώ είναι γεμάτο: αλληλοσυμπληρούμενες αφηγήσεις, ιδιαιτερότητες των συγγραφέων, παρόμοια μεν, αλλά στην πραγματικότητα διαφορετικά γεγονότα, επουσιώδεις χρονικές αντιμεταθέσεις και ούτω καθεξής. Το ότι βέβαια τα παραπάνω επιχειρήματα σε πλείστες περιπτώσεις αποδεικνύονται εντελώς σαθρά, είναι νομίζω περιττό να αναφερθεί. Παραδείγματα άλλωστε είδαμε πολλά. Ας δούμε όμως άλλο ένα:
Όλοι ξέρουμε και δεχόμαστε ότι ο Χριστός αναλήφθηκε 40 ημέρες μετά την Ανάστασή του. Κατά τον Λουκά το γεγονός αυτό συνέβη στη Βηθανία, κατά τον Μάρκο όμως στη Γαλιλαία!! Το τελευταίο προκύπτει αβίαστα από την οδηγία τού αγγέλου στις Μυροφόρες να μεταβούν οι μαθητές εκεί, όπου και θα τους συναντούσε ο Κύριος όπως ακριβώς τους είχε προαναγγείλει! Αν ακολουθήσει κανείς προσεκτικά και λέξη προς λέξη τη ροή των γεγονότων μέχρι και την εν λόγω τελευταία εμφάνιση τού Χριστού, εύκολα διαπιστώνει ότι α π ο κ λ ε ί ε τ α ι η παρεμβολή κάποιου άλλου τόπου συνεπώς κατά τον Μάρκο η Ανάληψη όντως έγινε στη Γαλιλαία, απελπιστικά μακριά δηλαδή από τη Βηθανία!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, άλλη μία ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ αντίφαση στη συγκεκριμένη ιστορία έρχεται να μας εμβάλει σε σκέψεις: ενώ λοιπόν κατά τις Πράξεις των Αποστόλων ο Ιησούς αναλήφθηκε 40 ολόκληρες μέρες μετά την Ανάστασή του, κατά τον Μάρκο και τον Λουκά το γεγονός αυτό έλαβε χώρα την… Κυριακή τού Πάσχα!! Παρακαλώ τους φίλους χριστιανούς που τυχόν διαβάζουν αυτές τις γραμμές, να μη βιαστούν να αμφισβητήσουν τη διανοητική μου κατάσταση! Το πρόβλημα, βλέπετε, είναι ξεκάθαρο. Απλώς εμείς συνηθίσαμε να μην το βλέπουμε. Ακόμα κι αν πάντοτε ήταν μπροστά μας! Επαναλαμβάνω λοιπόν το ερώτημα: από ποιο ακριβώς σημείο τού τελευταίου κεφαλαίου τού Κατά Μάρκον και τού Κατά Λουκάν, προκύπτει ότι μεταξύ Ανάστασης και Ανάληψης μεσολάβησαν 40 ολόκληρες μέρες (και όχι μονάχα ένα διάστημα βραχύτερο τού 24ώρου;
Αν πάλι πιστεύετε ότι σημασία έχει αυτό καθαυτό το γεγονός τής Ανάληψης και όχι πότε ακριβώς έλαβε χώρα, αντιλέγω ότι το μακρό αυτό διάστημα των 40 ημερών κατά το οποίο ο Ιησούς εμφανιζόταν αδιαλείπτως στους μαθητές του, προβάλλεται τόσο από τις ίδιες τις Πράξεις όσο και από την απολογητική ως άλλη μία αδιάσειστη απόδειξη πως η Ανάσταση όντως υπήρξε ένα ιστορικό γεγονός! Ακόμα και τα σαραντάμερα μνημόσυνα αυτές ακριβώς τις 40 ημέρες τού Χριστού συμβολίζουν.
Όποιος φίλος χριστιανός – ειδικός ή μη – νομίζει ότι είναι σε θέση να απαντήσει χ ω ρ ί ς να μας παραπέμψει στο Κατά Ιωάννην και την εμφάνιση τού Ιησού οχτώ ημέρες μετά την Ανάστασή του (οι οποίες, βλέπετε, δ ε ν εξαφανίζουν το πρόβλημα τής επεσπευσμένης Ανάληψης στο Κατά Μάρκον και το Κατά Λουκάν), παρακαλώ ας το πράξει! Εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα βάλει το κεφάλι κάτω και θα ζητήσει ταπεινά συγγνώμη. Επειδή όμως το συγκεκριμένο ερώτημα το έθεσα στο παρελθόν και σε άλλους απολογητές κι αυτοί το έκαναν επιμελώς… γαργάρα, παρακάμπτοντας το εντελώς στις απαντήσεις που μού έστειλαν, έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι μάλλον άδικα θα περιμένω. Μακάρι βέβαια να διαψευσθώ! Μέχρι τότε όμως, παρακαλώ την επόμενη φορά που θ' ακούσετε για «σαραντάμερα όπως και ο Κύριος… μπλα-μπλα-μπλά …», μπορείτε άφοβα να ξεροβήξετε!
Τα λέμε.
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):
Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;
Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:
«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».
Ερώτηση κρίσεως:
Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε ήδη να… ξεχείλιζε;
Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:
Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!
Π. Γ. Μεταλληνός:
«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο. Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».
Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε, ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν… προγιγνώσκοντα θεό!!
Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».
Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:
«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»
Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:
Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!
Κολιτσάρας:
«Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».
Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και ποτέ
δεν ξέρεις (3η πρόταση)!!
Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;
Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:
Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό, συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…
Απάντηση:
Σσσσσς! Αχειροποίητα!
Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:
Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;
Απάντηση:
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες, ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!
Παραφρονήστε ελεύθερα:
1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον : Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του, την αποπήρε!
4ον : Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον : Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........και άλλαξε γνώμη!
7ον : Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον : Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!
.gif)
9 σχόλια:
Για το θέμα της Ανάληψης, φίλοι μου, ετοιμαστείτε για μεγάαααλη ΓΚΑΦΑ!!!
Εδώ γελάνε! Εδώ πέφτει το γέλιο της αρκούδας (όχι του Ελισαίου πάντως...).
Ζήτημα #1
Ο άσχετος, ο ανίδεος, που διαβάζει ό,τι να' ναι χωρίς να ελέγξει την αξιοπιστία του πρώτα, θέτει θέμα Ανάληψης ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ από τον Μάρκο!!!
Και μας φέρνει τα εδάφια Λουκ. 24:50 και Μαρκ. 16:19.
Η απόλαυση που προκαλεί η πτώση της αλαζονείας δεν περιγράφεται. Τα μεγάλα και κούφια λόγια της ασχετοσύνης, της μασημένης τροφής, της σαχλαμάρας, πέφτουν και με μεγάλο θόρυβο μάλιστα. Διαβάστε παρακαλώ τι έγραψε ο κωστάκης ο γκαφατζής:
"Όλοι ξέρουμε και δεχόμαστε ότι ο Χριστός αναλήφθηκε 40 ημέρες μετά την Ανάστασή Του. Κατά τον Λουκά το γεγονός αυτό συνέβη στη Βηθανία, κατά τον Μάρκο όμως στη Γαλιλαία!! Το τελευταίο προκύπτει αβίαστα από την οδηγία τού αγγέλου στις Μυροφόρες να μεταβούν οι μαθητές εκεί, όπου και θα τους συναντούσε ο Κύριος όπως ακριβώς τους είχε προαναγγείλει! Αν ακολουθήσει κανείς προσεκτικά και λέξη προς λέξη τη ροή των γεγονότων μέχρι και την εν λόγω τελευταία εμφάνιση τού Χριστού, εύκολα διαπιστώνει ότι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ η παρεμβολή κάποιου άλλου τόπου, συνεπώς κατά τον Μάρκο η Ανάληψη όντως έγινε στη Γαλιλαία, απελπιστικά μακριά δηλαδή από τη Βηθανία!"
Όμως, για κοίτα... Όποιος έχει ασχοληθεί με το ζήτημα, βλέπει ότι Έλληνες και ξένοι καθηγητές δεν ασχολούνται καθόλου με το ζήτημα που θέτει ο κωστάκης, που την πάτησε επειδή δεν φιλτράρει την σαβούρα του διαδικτύου. ΠΟΥΘΕΝΑ λοιπόν δεν αναφέρεται το πρόβλημα που θέτει ο κωστάκης και φυσικά δεν θα αγνοήσουμε τους ειδικούς για να ακούσουμε τον κωστάκη.
ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΔΩ αφού για τους ειδικούς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Γράφει ο καθ. Πατρώνος:
"Μόνο ο ευαγγελιστής Λουκάς ιστορεί ευρύτερα την ανάληψη, και μάλιστα στα δυό του έργα, στο Ευαγγέλιο (Λουκ. 24,50-53) και στις Πράξεις των Αποστόλων (Πράξ. 1,2-11). Αυτή η διπλή αναφορά και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον επιτρέπει να θεωρείται ο Λουκάς ως ο ιερός συγγραφέας και ο θεολόγος της αναλήψεως. Η ανάληψη πρέπει να έγινε κοντά στα Ιεροσόλυμα και πιθανώς στο όρος των Ελαιών, σαράντα ημέρες μετά την ανάσταση. Μετά την εμφάνιση του Αναστάντος στον Θωμά, οι μαθητές φαίνεται ότι αναχώρησαν για τη Γαλιλαία, όπου και έμειναν ένα περίπου μήνα. Ύστερα επιστρέφουν πάλι πίσω στην ιερή πόλη για το γεγονός της αναλήψεως."
Και επιβεβαιώνει ο καθ. Καραβιδόπουλος:
"Οι στίχ. 19-20 περιέχουν αφ' ενός μεν την ανάληψη του Κυρίου Ιησού (η οποία κατά τα Λκ 24, 50-53 καί Πρ. 1, 9-11 συντελείται στο όρος των Ελαιών)."
Και συμφωνώντας ο καθ. Ιωαννίδης, σημαντικός Καινοδιαθηκολόγος, αναλύει την μοναδική διαφωνία που υφίσταται στο θέμα αυτό:
"Κατά τα εν τω ευαγγελίω ιστορούμενα ο Κύριος, μετά την τελευταίαν εμφάνισιν και ομιλίαν προς τους μαθητάς, παρέλαβεν αυτούς εκ της Ιερουσαλήμ και ωδήγησεν αυτούς 'έξω έως προς Βηθανίαν', απέχουσαν περί τα 15 στάδια, ενώ εις τας Πράξεις λέγεται, ότι οι μαθηταί 'υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ από όρους του καλουμένου ελαιώνος, ο εστίν εγγύς Ιερουσαλήμ, Σαββάτου έχον οδόν'. Ο Ιώσηπος λέγει, ότι το όρος των ελαιών απέχει της Ιερουσαλήμ 5 ή 6 στάδια...ως επίσης και ο Επιφάνιος...ότι η οδός Σαββάτου ήτο απόστασις 6 σταδίων περίπου. Κατά ταύτα, παρουσιάζεται διαφορά τις αν η άνάληψις εγένετο εις Βηθανίαν, απέχουσαν 15 στάδια εξ Ιερουσαλήμ ή εις το όρος των ελαιών, απέχον 5 στάδια. Η διαφορά είναι φαινομενική μόνον, διότι, ανεξαρτήτως του ότι ο Λουκάς απλώς ήθελε να δηλώση, ότι η ανάληψις έγινεν έξω της Ιερουσαλήμ και εγγύς αυτής, η φράσις 'έως προς Βηθανίαν' δεν σημαίνει εις Βηθανίαν. Ως πιθανώτερον πρέπει να δεχθώμεν, ότι η ανάληψις έγινεν εις το όρος των ελαιών, όπου έγινε και η αγωνιώδης προ του Πάθους προσευχή."
Η ακαδημαϊκή κοινότητα λοιπόν, αγνοεί την σαχλαμάρα του κωστάκη, τον οποίο τον λούζει κρύος ιδρώτας. Είναι σαν να τον βλέπω...Αναρωτιέται "γιατί"! ΠΟΥ στην ευχή την πάτησε! Δεν ήξερε, τρομάρα του, ότι το τέλος του κατά Μάρκον από τα εδάφια 16, 9 και μετά, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ιδιόχειρη συνέχεια του κειμένου για τα γεγονότα που παρουσιάζονται μέχρι τον στίχο 8 αφού τοποθετείται στις κριτικές εκδόσεις σε αγκύλες μια που σε αρχαία χειρόγραφα βρέθηκε οι στίχοι αυτοί να απουσιάζουν και στη θέση τους να υπάρχει συντομότερο τέλος. Δηλ. το τέλος του κατά Μάρκον, ένα ζήτημα που απασχολεί την Εκκλησία και την Επιστήμη εδώ και 17-18 αιώνες ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΕ Ο ΠΑΝΑΣΧΕΤΟΣ κωστάκης! Δεν ήξερε απίσης ότι η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη της την συνέχεια ανάμεσα στους στίχους 7-8 και 9 έως τέλος!
π.χ γράφει ο Τρεμπέλας για τις διάφορες εικασίες περί του τέλους του ευαγγελίου:
"Η γλώσσα της προσθήκης ταύτης παρουσιάζει μεγάλας συγγενείας και ομοιότητας προς το γνωστόν μεταξύ των συγγραμμάτων των αποστολικών πατέρων ως η Β' επιστολή του Κλήμεντος, της οποίας η συγγραφή ανάγεται εις το πρώτον ήμισυ του β' αιώνος μεταξύ του 120-130. Εκ τούτον προήλθεν η εικασία, ότι και η νέα αύτη προσθήκη κατά τον αυτόν χρόνον συνεγράφη, ίσως εις τας αρχάς του Β' αιώνος."
(και φυσικά υπάρχουν και άλλες προτάσεις για λύσεις του προβλήματος.)
Μια επιπλέον παράθεση για το θέμα του τέλους του Κατά μάρκον Ευαγγελίου (Μαρκ. 16:9-20):
The last verses in the text of Mark (16:9–20) are included in some translations, but they do not appear in the earliest manuscripts. These verses are clearly an amalgam of traditions from the other three gospels which was appended to the gospel of Mark to provide it, like the others, with resurrection appearances. In the opinion of most modern scholars, the gospel ended originally with 16:8.
David Noel Freedman, "The Anchor Bible Dictionary", Doubleday 1996, τόμος 4, σ. 546
Ζήτημα #2
ΔΙΑΦΩΝΕΙ Ο ΛΟΥΚΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ....ΛΟΥΚΑ;
Παρά τις αστείες προσπάθειες του κωστάκη και την αλαζονική του συμπεριφορά, στο Κατά Λουκάν, ανάμεσα στον στίχο 43 και 44 γίνεται αποδεκτή χρονική ασυνέχεια. Σε διαφορετική νοηματική συνάρτηση με τα προηγούμενα ξεκινά μια ενότητα σαν να παραλήφθηκαν τα ενδιάμεσα. Το νέο σημείο ο Τρεμπέλας το διαχωρίζει με την επικεφαλίδα "Αι αποχαιρετιστήριοι οδηγίαι του Ιησού (κδ' 44-49)".
Γράφει επ' αυτού ο A. Plummer (σε μετάφραση) στο "A critical and exegetical commentary on the Gospel according to S. Luke":
"Η περικοπή αυτή φαίνεται να είναι πυκνή τις περίληψις των λεχθέντων υπό του Χριστού εις τους αποστόλους μεταξύ της Αναστάοεως και της Αναλήψεως."
Αυτή άλλωστε είναι και η Ορθόδοξη ερμηνεία για το σημείο αυτό.
Ο Θεοφύλακτος γράφει για τους στίχους 50-51:
"Τούτο νοήσομεν εν αυτή τη τεσσαρακοστή ημέρα γεγονέναι...ως αυτός ούτος ο Λουκάς φησίν εν ταις Πράξεσιν, ότι δι ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς. Συχνάκις γαρ εφίστατο και αφίστατο".
Επίσης ο Ζηγαβηνός γράφει:
"Τα εν τω μέσω παρέδραμεν ο ευαγγελιστής".
Είναι προφανές ότι εφόσον το Κατά Λουκάν και οι Πράξεις έχουν τον ίδιο συγγραφέα, το ζήτημα είναι από μόνο του απλό.
Όσο για το πότε λέι το Κατά Μάρκον ότι έγινε η ανάληψη, τα όσα προείπαμε δυσκολεύουν τον κωστάκη. Έτσι κι αλλιώς, η αντίθετη άποψη τον φέρνει αντιμέτωπο με τον ...Αγουρίδη (εκτός αν κάποιος προτιμά την άποψη του κωστάκη...):
"Στο χωρίο 16,19 του κατά Μάρκον ευαγγελίου...η Ανάληψη εξιστορείται υστέρα από διαδοχικές εμφανίσεις, οι οποίες δεν καταλαβαίνουμε αν έγιναν μέσα σε μία ή σε περισσότερες μέρες. Τέλος, σύμφωνα με τις Πράξεις 1,3-11, ο Ιησούς άφησε τους δικούς του για να ανεβεί στον ουρανό ύστερα από εμφανίσεις και συναντήσεις σαράντα ήμερων."
ΥΓ
Έγραψε ο κωστάκης σε ένα μνημείο προφητικής εξομολόγησης:
"Εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα βάλει το κεφάλι κάτω και θα ζητήσει ταπεινά συγνώμη...μάλλον άδικα θα περιμένω. Μακάρι βέβαια να διαψευσθώ!"
Όχι μόνο διαψεύστηκες αλλά γελοιοποιήθηκες και μου χάρισες άλλη μία από τις χιλιάδες απολαυστικές στιγμές απέναντι σε κάτι αθεο-απολογητές της συμφοράς σαν κι εσένα...Φάε τ' αυγό σου τώρα και άντε να παίξεις με τίποτε κουβαδάκια...
ΥΓ2
Ξανακοίτα τα υπόλοιπα που έχεις γράψει όσο είναι καιρός...Ίσα που προλαβαίνεις...
Ήρεμα, ρε γκαβό, ήρεμα. Δεν σε προλαβαίνω,
έτσι όπως πας! Άσε μου ντε λίγο χρόνο, να διαβάσω
με την ησυχία μου τις παπαριές που λες, και θα
σου απαντήσω, είπαμε. Και θα καλοπεράσεις …
Φίλε, διάβασε σε παρακαλώ αυτό το μήνυμα προσεχτικά
τώρα που είμαι κάπως πιο ήρεμος: Εντός ολίγου δημοσιεύω
τις απαντήσεις μου στο πρώτο σου λιβελλογράφημα. Αν
μου αφήσεις τον απαραίτητο χρόνο, θα τοποθετηθώ
και επί των υπολοίπων.
Ωστόσο: επειδή - ΑΝ το συνειδητοποιείς - εδώ και 2-3
μέρες εισβάλλεις νυχθημερόν στο σπίτι μου αγνοώντας
τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς, και επειδή
έχω την αίσθηση ότι το κακόγουστο αστείο παρατράβηξε,
θα σου βγάλω - εντελώς χαριστικά - μόνο κίτρινη κάρτα.
Εάν από τη δημοσίευση τής ύστατης ετούτης προειδοποίησης
και μετά, ξαναγράψεις οτιδήποτε υβριστικό ή μειωτικό
προς το άτομό μου ή ξαναχρησιμοποιήσεις το ειρωνικό
ψευδώνυμο που επέλεξες, το σχόλιο αυτομάτως θα
διαγράφεται. Κι αν θες κατηγόρησε με μετά για λογοκρισία
και προσπάθεια φίμωσης. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν
ουκ έχω.
Υ. Γ. Όπως είπα, η πρώτη μου απάντηση είναι έτοιμη να
φύγει, κι όπως καταλαβαίνεις, δεν θα είναι και πολύ ηπιότερη
απ’ αυτά που μου ’χεις γράψει μέχρι τώρα. Ο γέγραφα γαρ,
γέγραφα. Για τα υπόλοιπα σχόλια σου τώρα που έχεις
ήδη στείλει ΠΡΙΝ από τη σύσταση ετούτη, επιφυλάσσομαι.
Θα προσπαθήσω να παραμείνω ψύχραιμος, αλλά δεν
εγγυώμαι τίποτα. Το θέμα είναι από δω και μπρος πώς
θα συμπεριφερθείς εσύ. Εσένα σ’ ενδιαφέρει να γίνει γνωστός
ο αντίλογός σου και να με ξεφτιλίσεις, έτσι δεν είναι;
Ε μη στερήσεις λοιπόν από τον εαυτό σου την ευκαιρία
αυτή. Συμπεριφέρσου κόσμια.
Πάμε τώρα και στην υποτιθέμενη «μεγάααλη γκάφα» ۠ εκεί που υποτίθεται
ότι θα έπεφτε «το γέλιο της αρκούδας»…
1η ΕΝΣΤΑΣΗ:
«Ο άσχετος, ο ανίδεος (…) δεν ήξερε ότι (…) δεν το ήξερε ο πανάσχετος
(…) Δεν ήξερε επίσης ότι (…)»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Προτού απαντήσω, μια βιβλιοπρόταση: Δεν ξέρω αν γνωρίζετε το βιβλίο
τού Θόδωρου Καρζή «Η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου»
(εκδ. Καστανιώτη), αλλά σας το συνιστώ ανεπιφύλαχτα, είναι πολύ
ενδιαφέρον! Εκεί λοιπόν, και συγκεκριμένα στις σελίδες 37-47 θα βρείτε
ενσωματωμένο ένα μίνι λεξικό το οποίο αρχίζει από το λήμμα «Αβδηρίτης»
και περνώντας από πλήθος λέξεων όπως«βαρεμένος», «δοκησίσοφος»,
«μοσχάρι», «σούργελο», «φελός» κ. α., καταλήγει στο λήμμα «ψωρόβλακας».
Έτσι ενημερωτικά το αναφέρω αυτό, ως μια ενδιαφέρουσα πρόταση.
Διαβάστε το - αξίζει!
Για το θέμα μας τώρα, το μόνο που έχω να πω είναι ότι κουράστηκα.
Κουράστηκα να πρέπει συνεχώς να αποδεικνύω στον Μεγαλειότατο τι ξέρω
τώρα και τι δεν ξέρω, τι ήξερα πριν και τι δεν ήξερα, και τι θα ξέρω στο
μέλλον και τι όχι! Έλεος πια! Έλεος! Φανταστείτε επίπεδο ανθρώπου να
προσπαθεί βδομάδες ολόκληρες τώρα με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να
με πιάσει να… μην ξέρω κάτι! Το οτιδήποτε! Μιλάμε για μονομανία! Τι λέω
«μονομανία»; «Ψύχωση» είναι η κατάλληλη λέξη! Σαν να προσπαθούμε
δηλαδή να βρούμε - με συγχωρείτε για την έκφραση - «κώλο άκλαστο»!!!
Άντε τώρα λοιπόν να ξεκινήσεις σοβαρή συζήτηση με ένα βλήμα που
κάθε λίγο και λιγάκι θα σου τα πρήζει λέγοντας: «Όχι, πες μου: το ’ξερες
αυτό; Το ’ξερες;»!
2η ΕΝΣΤΑΣΗ:
Αναφορικά με την ασυμφωνία για τον τόπο τής Ανάληψης (Γαλιλαία έναντι
Βηθανίας) «όποιος έχει ασχοληθεί με το ζήτημα, βλέπει ότι Έλληνες και
ξένοι καθηγητές δεν ασχολούνται καθόλου με το ζήτημα που θέτει ο κωστάκης,
που την πάτησε επειδή δεν φιλτράρει την σαβούρα του διαδικτύου. ΠΟΥΘΕΝΑ
λοιπόν δεν αναφέρεται το πρόβλημα που θέτει ο κωστάκης και φυσικά δεν θα
αγνοήσουμε τους ειδικούς για να ακούσουμε τον κωστάκη.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Κατ’ αρχάς, για να δείτε τι εστί να είσαι αδιόρθωτος ξερόλας «δεύτερης
επιλογής», τη συγκεκριμένη αντίφαση δεν την ανακάλυψα… χθες ψάχνοντας
στη «σαβούρα του διαδικτύου», αλλά πριν από περίπου… 15 χρόνια στο βιβλίο
«Der Jesus-Mythos» (τίτλος πρωτοτύπου : The Great Myth) τού Peter de Rosa,
αποφοίτου τού Γρηγοριανού Πανεπιστημίου και πρώην κοσμήτορα Θεολογίας
στο Corpus Christi College. Στη σελίδα λοιπόν 187 τής γερμανικής έκδοσης
αναφέρονται τα εξής:
«Bei Lukas ging Jesus von Bethanien aus in den Himmel. Bei Matthäus sahen
ihn seine Jünger zuletzt auf einem Berg in Galiläa.»
Δηλαδή :
«Στον Λουκά ο Ιησούς αναλήφθηκε από τη Βηθανία. Στον Ματθαίο οι μαθητές του
τον είδαν για τελευταία φορά σ’ ένα βουνό στη Γαλιλαία.»
Ενώ για τη χρονική αντίφαση:
«Bei Lukas ging Jesus am Ostersonntag in den Himmel; in der Apostelgeschichte,
die auch Lukas geschrieben haben soll, fuhr er fünfzig Tage nach Ostern in den
Himmel auf.»
Δηλαδή :
«Στον Λουκά ο Ιησούς αναλήφθηκε την Κυριακή τού Πάσχα۠ στις Πράξεις των
Αποστόλων τις οποίες επίσης φέρεται να έγραψε ο Λουκάς, αναλήφθηκε πενήντα
(σ. σ. σαράντα) μέρες μετά το Πάσχα.»
Το παραπάνω απόσπασμα δε καταδεικνύει διπλά την οξεία ξερολίτιδα τού τύπου:
αφενός μεν ως προς την πηγή από την οποία άντλησα τις πληροφορίες (βιβλίο
θεολόγου που διάβασα το 1992, και όχι «σαβούρα του διαδικτύου»), αφετέρου
ως προς την ειρωνική επικεφαλίδα «ΔΙΑΦΩΝΕΙ Ο ΛΟΥΚΑΣ ΜΕ ΤΟΝ.... ΛΟΥΚΑ;»
που ασφαλώς υπαινίσσεται ότι ούτε που είχα διανοηθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα!
Γι’ αυτό σας λέω, όταν ο άνθρωπος την έχει ψωνίσει και αυτοανακηρύσσεται
σε μοναδικό και αποκλειστικό νόμιμο κάτοχο και του τελευταίου ψήγματος γνώσης
και νόησης, γ****ε τα! Κάθε προσπάθεια συνεννόησης ισοδυναμεί με το ν’ αντλείς
εις πίθον Δαναΐδων …
Πέραν τούτου όταν οι «ειδικοί» όλως τυχαίως είναι και… χριστιανοί και ως εκ
τούτου μπορούν να ισχυριστούν Ο,ΤΙ γουστάρουν χωρίς να μας δώσουν και
… λογαριασμό αφού «αυτό είναι θέμα πίστης και προαίρεσης», μου είναι
εντελώς αδιάφορο το τι λένε. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, και καλά κάνουν
και λένε αυτά που λένε. Το θέμα είναι όμως να γίνονται και … πιστευτοί!
Συνεπώς αυτά τα περί «ειδικών» που γνωμοδότησαν για το θέμα, φαντάζομαι
δεν τα απευθύνεις στο… ευρύ αναγνωστικό κοινό, αλλά μόνο εκεί που υπάρχει
πρόσφορο έδαφος για να «πιάσουν», έτσι δεν είναι;
3η ΕΝΣΤΑΣΗ:
«Δεν ήξερε, τρομάρα του, ότι το τέλος του κατά Μάρκον από τα εδάφια 16, 9 και
μετά, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ιδιόχειρη συνέχεια του κειμένου για τα γεγονότα
που παρουσιάζονται μέχρι τον στίχο 8 αφού τοποθετείται στις κριτικές εκδόσεις
σε αγκύλες μια που σε αρχαία χειρόγραφα βρέθηκε οι στίχοι αυτοί να απουσιάζουν
και στη θέση τους να υπάρχει συντομότερο τέλος. Δηλ. το τέλος του κατά Μάρκον,
ένα ζήτημα που απασχολεί την Εκκλησία και την Επιστήμη εδώ και 17-18 αιώνες
ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΕ Ο ΠΑΝΑΣΧΕΤΟΣ κωστάκης! Δεν ήξερε απίσης ότι η ακαδημαϊκή
κοινότητα δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη της την συνέχεια ανάμεσα στους στίχους
7-8 και 9 έως τέλος!»
Και παραθέτει και αποδείξεις για του λόγου το αληθές (Τρεμπέλα και Freedman).
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Τώρα, δεν θέλω να επαναλάβω όλα αυτά που έγραψα παραπάνω σχετικά
με τη σοβαρότητα τής κατάστασης τού… «Αστέρα τής Ορθοδοξίας». Πώς να
κομίσω άλλωστε επαρκείς αποδείξεις ότι ΚΑΙ αυτό που υποτίθεται πως δεν
ήξερα αναφορικά με τον επίλογο τού Κατά Μάρκον, εντελώς συμπτωματικά …
το γνώριζα; Θα μπορούσα φυσικά και να μην το γνώριζα αφού σε αντίθεση
μ’ Εκείνον έχω απόλυτη επίγνωση τής περίφημης σωκρατικής ρήσης «Εν
οίδα ότι ουδέν οίδα», αλλά τι ψάχνεις τώρα… Τέλος πάντων, όπως είπα,
επαρκείς αποδείξεις για το ότι και εδώ έπεσε έξω ο αδιόρθωτος ξερόλας, δεν
μπορώ να κομίσω. Ισχυρότατες ενδείξεις ωστόσο ΝΑΙ: στο βιβλίο λοιπόν
των Freke και Gandy «Τα μυστήρια του Ιησού» έχω αναφερθεί αμέτρητες
φορές εδώ μέσα. Όχι μόνο με απλές παραπομπές αλλά και με εκτενέστερα
σχόλια. Είναι λοιπόν προφανές ότι, διάολε, το έχω διαβάσει! Ε στις
σελίδες 210-212 λοιπόν, γι’ αυτό ακριβώς το ζήτημα γίνεται λόγος! Το ίδιο
ισχύει και για το βιβλίο τής Lena Einhorn «Τι συνέβη στο δρόμο για τη
Δαμασκό;» το οποίο παραθέτω ως πηγή στην ανάρτηση «Ρε παιδιά,
μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;». Και εκεί λοιπόν, και συγκεκριμένα
στις σελίδες 191-192 και 194, θίγεται το ίδιο ακριβώς ζήτημα. Συνεπώς
και σ’ αυτή την περίπτωση, ο μονομανής φίλος μας πήγε για μαλλί και βγήκε…
κουρεμένος!
Τότε γιατί επικαλέστηκες τον Μάρκο αφού είχες υπ’ όψιν σου το πρόβλημα
με τα αμφισβητούμενα εδάφια; τον φαντάζομαι όμως να με ρωτάει. Είναι απλό:
Επειδή στη σελίδα www.oodegr.com/oode/grafi/kritiki/markos_epil1.htm
είχα διαβάσει κάποτε πως «είτε (…) δεχθούμε ότι το τμήμα αυτό των εδαφίων
9-20 το έγραψε ο Μάρκος, είτε δεχθούμε ότι το έγραψε ο Αριστίων, η προέλευσή
του είναι αποστολική. Και καλώς η Εκκλησία το συμπεριέλαβε στο περιεχόμενο
του κατά Μάρκον Ευαγγελίου, και το αναγνώρισε ως έγκυρο.»! Όποιος
διαφωνεί λοιπόν, τα παράπονα του στην Ο.Ο.Δ.Ε. παρακαλώ!
4η ΕΝΣΤΑΣΗ:
Αναφορικά με την παράμετρο τόπος:
σύμφωνα με τον καθ. Πατρώνο «“η ανάληψη πρέπει να έγινε κοντά στα
Ιεροσόλυμα και πιθανώς στο όρος των Ελαιών (…)."»
Κατά τον καθ. Καραβιδόπουλο «"οι στίχ. 19-20 περιέχουν αφ' ενός μεν την
ανάληψη του Κυρίου Ιησού (η οποία κατά τα Λκ 24, 50-53 καί Πρ. 1, 9-11
συντελείται στο όρος των Ελαιών)."»
Και τέλος ο καινοδιαθηκολόγος καθ. Ιωαννίδης ο οποίος - ω τι θαύμα! -
κάνει τουλάχιστον μνεία τού… ανύπαρκτου ζητήματος που έθεσε
ο κωστάκης:
«"Κατά τα εν τω ευαγγελίω ιστορούμενα ο Κύριος (…) παρέλαβεν αυτούς
εκ της Ιερουσαλήμ και ωδήγησεν αυτούς 'έξω έως προς Βηθανίαν',
απέχουσαν περί τα 15 στάδια, ενώ εις τας Πράξεις λέγεται, ότι οι μαθηταί
'υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ από όρους του καλουμένου ελαιώνος, ο εστίν
εγγύς Ιερουσαλήμ, Σαββάτου έχον οδόν'. Ο Ιώσηπος λέγει, ότι το όρος
των ελαιών απέχει της Ιερουσαλήμ 5 ή 6 στάδια (…) Κατά ταύτα,
παρουσιάζεται διαφορά τις αν η άνάληψις εγένετο εις Βηθανίαν, απέχουσαν
15 στάδια εξ Ιερουσαλήμ ή εις το όρος των ελαιών, απέχον 5 στάδια.
Η διαφορά είναι φαινομενική μόνον, διότι, ανεξαρτήτως του ότι ο Λουκάς
απλώς ήθελε να δηλώση, ότι η ανάληψις έγινεν έξω της Ιερουσαλήμ και
εγγύς αυτής, η φράσις 'έως προς Βηθανίαν' δεν σημαίνει εις Βηθανίαν.
Ως πιθανώτερον πρέπει να δεχθώμεν, ότι η ανάληψις έγινεν εις το όρος
των ελαιών, όπου έγινε και η αγωνιώδης προ του Πάθους προσευχή."»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Προτού καν αρχίσω να εκθέτω τις δικές μου παρατηρήσεις επί των
παραπάνω, παραθέτω ενδεικτικά δύο ολίγον τι… διαφορετικές απόψεις
που ανακάλυψα στη… «σαβούρα του διαδικτύου», και βγάλτε εσείς
συμπέρασμα (τα κεφαλαία δικά μου):
Η πρώτη είναι τού ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ (!) Ναυπάκτου Ιερόθεου Βλάχου:
«Οι ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού είναι οι ακόλουθες:
(…) 9. Στους Αποστόλους ΣΤΗΝ ΒΗΘΑΝΙΑ, ΟΤΑΝ ΑΝΑΛΗΦΘΗΚΕ
(Μάρκ. ιστ', 19-20, Λουκ. κδ', 50, Πράξ. α', 6-11, Α' Κορ. ιε', 7).
http://www.vic.com/~tscon/pelagia/htm/b26.e.i_despotikes_eortes.10.htm
Η δεύτερη περιέχεται στη σελίδα τού Ανώνυμου Απολογητή:
«Κατά τα Ευαγγέλια έχουμε 9 παρουσίες του Ιησού μεταθανάτια:
(…) 9) στους Αποστόλους ΣΤΗΝ ΒΗΘΑΝΙΑ (ΑΝΑΛΗΨΗ)
http://www.apologitis.com/gr/ancient/istorikotita.htm
Ενότητα: ΑΝΑΣΤΑΣΗ & ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
(Σε άλλο σημείο πάντως γίνεται λόγος για την «ανάληψη του Χριστού
από το όρος των ελαιών».)
Πάμε τώρα στα υπόλοιπα:
Ειλικρινά δεν προτίθεμαι να κάνω ανάλυση τής πρόθεσης «έως», και δη
τού συνδυασμού «έως εις». Δεν έχω, βλέπετε, καμία όρεξη ν’ ακούω
πάλι τις ίδιες λαϊκίστικες παρόλες για «τον κωστάκη που τα βάζει με
κοτζάμ ειδικούς»! Δεν θα μιλήσω λοιπόν καθόλου για υφολογικές
αποχρώσεις και για εμφαντικά στοιχεία, ούτε για την παράμετρο
συμφραζόμενα. Αφού άλλωστε είναι απολύτως βέβαιο ότι… δεν έχω
ιδέα απ’ αυτά. Έτσι λοιπόν θα ρωτήσω μονάχα τα εξής:
Στο Α΄ Bασιλειών, Κ΄ 6 όπου ο Δαβίδ ζητά από τον Ιωνάθαν να τον καλύψει
λέγοντας στον πατέρά του τον Σαούλ ότι θα μεταβεί «ΕΩΣ ΕΙΣ Βηθλεέμ» για
την ετήσια θυσία, ο Δαβίδ ΠΟΥ καταλαβαίνουν οι «ειδικοί» ότι δήθεν θα
πήγαινε: κάπου κοντά στη Βηθλεέμ ή εντός αυτής; Και παρακάτω στα
εδάφια 27-28 όταν ο Σαούλ πράγματι ρώτησε τον Ιωνάθαν για την απουσία
τού Δαβίδ κι εκείνος απάντησε «παρήτηται παρ’ εμού ΕΩΣ ΕΙΣ Βηθλεέμ
την πόλιν αυτού πορευθήναι», ΠΟΥ υποτίθεται ότι θα πήγαινε ο Δαβίδ:
κάπου στην ευρύτερη περιοχή τής Βηθλεέμ ή εντός αυτής; Κι αν τώρα
βρεθεί κανένας «περίεργος», που έχοντας συνειδητοποιήσει κάθιδρος το
μέγεθος τής κοτσάνας να διαφοροποιηθεί το «εις» από το «έως εις»,
σκεφτεί να πει: «Ε ναι ρε, πού είναι το πρόβλημα; Κάπου εκεί κοντά στα
περίχωρα θα πήγαινε, και όχι μέσα στην πόλη!», θα τον συμβούλευα να μην
το τολμήσει γιατί θα γίνει ρεζίλι των σκυλιών! Στο αμέσως επόμενο χωρίο,
βλέπετε, το 29, ο Ιωνάθαν δηλώνει ρητά ότι ο Δαβίδ τού ζήτησε να τον
αφήσει να πάει, «ότι θυσία της φυλής υμίν ΕΝ τη πόλει»!! Συνεπώς -για
όσους ακόμα δυσκολεύονται να το χωνέψουν - το «ΕΩΣ ΕΙΣ» και το «ΕΙΣ»
όταν χρησιμοποιούνται με ρήμα κίνησης και ακολουθεί τοπωνύμιο, κατά
κανόνα περιγράφουν το ίδιο ακριβώς πράγμα!
5η ΕΝΣΤΑΣΗ:
Αναφορικά με την παράμετρο χρόνος:
«Παρά τις αστείες προσπάθειες του κωστάκη και την αλαζονική του
συμπεριφορά, στο Κατά Λουκάν, ανάμεσα στον στίχο 43 και 44 γίνεται
αποδεκτή χρονική ασυνέχεια. Σε διαφορετική νοηματική συνάρτηση με
τα προηγούμενα ξεκινά μια ενότητα σαν να παραλήφθηκαν τα ενδιάμεσα.
Το νέο σημείο ο Τρεμπέλας το διαχωρίζει με την επικεφαλίδα "Αι
αποχαιρετιστήριοι οδηγίαι του Ιησού (κδ' 4449)".
Προ επίρρωσιν δε τής άποψης αυτής παρατέθηκε η ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΙΑ
τού Alfred Plummer, ΚΛΗΡΙΚΟΥ τής Εκκλησίας τής Αγγλίας, και η
ακλόνητη βεβαιότητα των Θεοφυλάκτου και Ζηγαβηνού.
«Είναι προφανές ότι εφόσον το Κατά Λουκάν και οι Πράξεις έχουν τον
ίδιο συγγραφέα, το ζήτημα είναι από μόνο του απλό.
Όσο για το πότε λέι το Κατά Μάρκον ότι έγινε η ανάληψη, τα όσα
προείπαμε δυσκολεύουν τον κωστάκη. Έτσι κι αλλιώς, η αντίθετη άποψη
τον φέρνει αντιμέτωπο με τον... Αγουρίδη (εκτός αν κάποιος προτιμά
την άποψη του κωστάκη...):
"Στο χωρίο 16,19 του κατά Μάρκον ευαγγελίου … η Ανάληψη εξιστορείται
υστέρα από διαδοχικές εμφανίσεις, οι οποίες δεν καταλαβαίνουμε αν έγιναν
μέσα σε μία ή σε περισσότερες μέρες. Τέλος, σύμφωνα με τις Πράξεις 1,
3-11, ο Ιησούς άφησε τους δικούς του για να ανεβεί στον ουρανό ύστερα
από εμφανίσεις και συναντήσεις σαράντα ήμερων."»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Τι … αυτό ήταν όλο; Καλά πλάκα μας κάνεις, ρε φίλε; Έτσι υποτίθεται ότι
διαψεύστηκα και γελοιοποιήθηκα; Με επικλήσεις στην αυθεντία και
απαντήσεις τού τύπου «είναι έτσι, επειδή δεν είναι… αλλιώς»; Επειδή
δηλαδή 2, 3 ή 1113 διακεκριμένοι - αλλά παρεμπιπτόντως και ολίγον τι…
χριστιανοί! - καθηγητές είπαν ότι ανάμεσα στα χωρία 43 και 44 τού Κατά
Λουκάν είναι βέβαιο, προφανές ή πιθανό πως μεσολάβησαν γεγονότα
που δεν αναφέρθηκαν, αυτό θα πει ότι όντως έχουνε και δίκιο με την
εκτίμησή τους αυτή; Το ίδιο βέβαια ισχύει και για το Κατά Μάρκον. Άλλωστε
- αν δεν έχω απολέσει κάθε αντιληπτική ικανότητα - η διατύπωση τού καθ.
Αγουρίδη δεν είναι καθόλου, μα καθόλου δεσμευτική αφού τουλάχιστον
με βάση τον Μάρκο, θεωρεί το ενδεχόμενο η Ανάληψη να έγινε εντός μίας
ημέρας από την Ανάσταση και το ενδεχόμενο να μεσολάβησε ένα
μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, εξίσου πιθανά. Περί αμφισβήτησης τού
επιλόγου όμως,… ουδέν, έτσι; Ας αφήσουμε λοιπόν «τα όσα προείπαμε»
που υποτίθεται ότι «δυσκολεύουν τον κωστάκη» κι ας ασχοληθούμε
καλύτερα με το «έτσι κι αλλιώς» που με «φέρνει αντιμέτωπο με τον...
Αγουρίδη»!
Όμως όπως είχα πει και την προηγούμενη φορά, πρέπει πάντοτε να
έχουμε επίγνωση τού τι ακριβώς αποδεικνύουν αυτά που επικαλούμαστε.
Όταν στο αρχικό μου κείμενο ρωτούσα επίμονα «από ποιο ακριβώς σημείο
τού τελευταίου κεφαλαίου τού Κατά Μάρκον και τού Κατά Λουκάν, προκύπτει
ότι μεταξύ Ανάστασης και Ανάληψης μεσολάβησαν 40 ολόκληρες μέρες (και
όχι μονάχα ένα διάστημα βραχύτερο τού 24ώρου);», ασφαλώς δεν είχα
στο μυαλό μου απαντήσεις τού τύπου «γίνεται αποδεχτή χρονική ασυνέχεια»,
αφού αυτό ακριβώς είναι που… αμφισβητούσε το ερώτημα! Αυτό λοιπόν
που μ’ ενδιέφερε να μάθω ήταν, εάν όντως υπήρχε κάποια καταραμένη
λεπτομέρεια που ήταν όλη την ώρα εκεί μπροστά μου κι εγώ δεν την έβλεπα,
ποια ήταν αυτή! Ε αυτό λοιπόν, μετά από τόσες και τόσες παραθέσεις
«ειδικών» και άλλα τόσα ειρωνικά και υβριστικά σχόλια εις βάρος μου, ακόμα
δεν το έμαθα! Το ότι οι χριστιανοί ισχυρίζονται πως στην αφήγηση τού
Μάρκου και τού Λουκά ασφαλώς και χωράνε οι 40 ημέρες των Πράξεων, το
γνώριζα. Την κειμενογλωσσολογική τεκμηρίωση αγνοούσα - και ακόμα αγνοώ!
Αφήστε λοιπόν κατά μέρος τα δεκανίκια των Πράξεων και τεκμηριώστε τον
ισχυρισμό περί «χρονικής ασυνέχειας» αυτόνομα. Ποια λέξη, ποιος χρονικός
προσδιορισμός, ποιο στοιχείο αποδεικνύει αυτό που λέτε; Υπάρχει κάτι
χειροπιαστό; Προφανώς όχι! Αν υπήρχε, θα το μαθαίναμε!
Επειδή όμως ο κωστάκης όταν προκαλείται εντελώς αναίτια και άδικα,
το παίρνει πατριωτικά και δεν σταματά έως ότου αποκατασταθεί η τάξη
και επιστραφεί εντόκως και το τελευταίο ειρωνικό σχόλιο αποδέκτης του
οποίου έγινε, θα το τραβήξω παραπέρα και θα διατυπώσω έναν πολύ
συγκεκριμένο προβληματισμό: Εφόσον λοιπόν η υποτιθέμενη χρονική
ασυνέχεια στο Κατά Λουκάν εντοπίζεται μεταξύ των εδαφίων 43 και 44, ας
επικεντρώσουμε την προσοχή μας ακριβώς εκεί για να δούμε αν όντως είναι
τόσο ασαφής η αφήγηση. Μέχρι το χωρίο 43 λοιπόν τα πράγματα είναι
εντελώς ξεκάθαρα: Είναι ακόμα Κυριακή τού Πάσχα και ο αναστημένος Ιησούς
τρώει μπροστά στα μάτια των έκπληκτων μαθητών Του ψάρι και κηρήθρα.
Στο αμέσως επόμενο δε εδάφιο, το 44, αναφέρονται τα εξής: «είπε ΔΕ αυτοίς۠
ούτοι οι λόγοι ους ελάλησα προς υμάς (…)». Η λέξη κλειδί εδώ λοιπόν είναι
το μόριο «ΔΕ» το οποίο εκφράζει τη μετάβαση σε μια νέα πληροφορία που
είναι ΑΡΡΗΚΤΑ συνδεδεμένη με την αμέσως προηγούμενη! Το «δε» δηλαδή
από τη στιγμή που ΔΕΝ ακολουθεί κάποιος ΝΕΟΣ χρονικός προσδιορισμός
(λ.χ. «εν εκείναις δε ταις ημέρες» ή «τεσσαράκοντα δ᾽ ημερών διαγενομένων»
ή «μετά δε τεσσαράκοντα ημέρας» κ.λπ.) ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ την περίπτωση όλα
όσα ακολουθούν από το 44 και μετά, να συνέβησαν κάποια διαφορετική
μέρα. Είναι απλά ΑΔΥΝΑΤΟΝ, και έξω από κάθε φυσιολογική χρήση
τής γλώσσας!!! Έτσι λοιπόν, μου είναι παντελώς αδιάφορο ποιοι κορυφαίοι
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ καθηγητές «βλέπουν» ή ΔΙΑβλέπουν χρονική ασυνέχεια
στο επίμαχο σημείο τού Κατά Λουκάν από τη στιγμή που δεν μπαίνουν
στον κόπο να τεκμηριώσουν το συμπέρασμά τους αυτό και με τα
απαραίτητα στοιχεία! Ο μικρός κι ασήμαντος κωστάκης αντιθέτως, γι’ αυτό
που ισχυρίζεται, παραθέτει μια απόλυτα σαφή και συγκεκριμένη
επιχειρηματολογία. Διάολε, τόσοι και τόσοι διαβάζουν τις γραμμές
αυτές… Αν κάποιος λοιπόν - ειδικός ή μη - είναι της άποψης ότι αυτά
που έγραψα για το «δε», ΔΕΝ ευσταθούν, είμαι πρόθυμος ν’ ακούσω
και το γιατί!
Πέραν τούτου, αξίζει νομίζω να επισημανθεί και κάποια άλλη σημαντική
λεπτομέρεια που λέει πολλά. Ο Κολιτσάρας λοιπόν, στην - να το πω
για άλλη μία φορά, κι ας γίνομαι κουραστικός - από την Ιερά Σύνοδο
τής Εκκλησίας τής Ελλάδος εγκεκριμένη ερμηνεία του, αποδίδει το
εδάφιο 44 ως εξής (τα κεφαλαία δικά μου):
«Είπε ΔΕ προς αυτούς ۠ «αυτά που βλέπετε τώρα και ΘΑΥΜΑΖΕΤΕ,
είναι ακριβώς όσα σας έλεγα, όταν ήμουν μαζί σας (…)»
Βλέπετε εσείς στη συγκεκριμένη διατύπωση κάποιο στοιχείο, κάποια
υπόνοια έστω, ότι από την εμφάνιση τού Ιησού που προηγήθηκε,
είχαν περάσει, όχι σαράντα μέρες, αλλά έστω και μία; Θυμηθείτε τώρα
τι λέει το χωρίο 41 που προηγείται: «έτι δε απιστούντων αυτών από τής
χαράς και ΘΑΥΜΑΖΟΝΤΩΝ είπεν αυτοίς (…)»
Βλέπετε λοιπόν τι δηλώνει ξεκάθαρα ο Κολιτσάρας εδώ; Ότι ανάμεσα
στο 43 και το 44 όχι μόνο δεν μεσολαβούν… σαράντα ολόκληρες μέρες,
αλλά το πολύ μερικές μονάχα… στιγμές!!! Είναι τόσο ξεκάθαρο αυτό
που δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα μπορούσε να αμφισβητηθεί!
Η λέξη «ΘΑΥΜΑΖΕΤΕ» την οποία ο Κολιτσάρας περιέλαβε στην ερμηνεία
τού 44 ΧΩΡΙΣ να περιέχεται στο αρχαίο κείμενο, τα λέει όλα, αφού
κατ’ αυτόν τον τρόπο συνδέεται άρρηκτα με το τον θαυμασμό και την
έκπληξη των μαθητών που περιγράφηκε πρωτύτερα στο χωρίο 41!
Όσον αφορά δε το «έτσι κι αλλιώς» που με «φέρνει αντιμέτωπο με τον...
Αγουρίδη», δηλαδή τον ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ότι «στο χωρίο 16,19 του κατά Μάρκον
Ευαγγελίου… η Ανάληψη εξιστορείται υστέρα από διαδοχικές εμφανίσεις,
οι οποίες δεν καταλαβαίνουμε αν έγιναν μέσα σε μία ή σε περισσότερες
μέρες», λυπάμαι, αλλά και εδώ ο ξεροκέφαλος κωστάκης έχει να αντιτάξει…
κάποιες μικρούλες, αλλά πολύ σημαντικές λεπτομέρειες που απ’ ότι
τουλάχιστον φαίνεται, δεν έτυχαν τής δέουσας προσοχής (είδατε πόσο
διπλωματικά το διατύπωσα;)…
Όπως λοιπόν στο Κατά Λουκάν επικεντρώσαμε την προσοχή μας στο
σημείο εκείνο όπου υποτίθεται ότι υπήρχε χρονική ασυνέχεια (43-44),
έτσι και στο Κατά Μάρκον ας κάνουμε το ίδιο με τα εδάφια 16-19.
Σημαντικό εδώ είναι ωστόσο να έχει κανείς κατά νου ότι όπως προείπαμε,
η διατύπωση τού καθ. Αγουρίδη σε καμία περίπτωση δεν είναι δεσμευτική
αφού θεωρεί το επίμαχο σημείο τού κειμένου ασαφές. Είναι όμως όντως
έτσι τα πράγματα; Χμμμ, δεν νομίζω! Εξηγώ γιατί:
Μέχρι το χωρίο 15 λοιπόν τα πράγματα είναι όπως και στο Κατά Λουκάν
εντελώς ξεκάθαρα: Είναι ακόμα Κυριακή τού Πάσχα και ο αναστημένος
Ιησούς απευθύνει στους μαθητές Του μια βαρυσήμαντη ομιλία κατά την
οποία τους καλεί να κηρύξουν το ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο. Τα επίμαχα
δε χωρία που ακολουθούν, δηλ. το 16, το 17 και το 18 δένουν τέλεια με τη
ροή των προηγηθέντων, γι’ αυτό άλλωστε και περιλαμβάνονται στην ΙΔΙΑ
παράγραφο. Συγκρίνετε ενδεικτικά με το Κατά Ιωάννην, Α΄ όπου η
πρώτη συνάντηση τού Ιησού με τον Πρόδρομο περιγράφεται σε ΜΙΑ
ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ αποτελούμενη από 6εδάφια (29-34), η δεύτερη
συνάντηση «ΤΗ ΕΠΑΥΡΙΟΝ» σε μια ΝΕΑ παράγραφο 9 εδαφίων (35-43),
ενώ τα γεγονότα τής επομένης τοποθετούνται σε μια τρίτη παράγραφο
με 9 χωρία (44-52)! Ε διάολε, δεν λέει τίποτα αυτό; Επειδή όμως,
είπαμε, όταν προκληθώ αναίτια το τραβώ το θέμα μέχρι εκεί που δεν
πάει άλλο, δεν θα περιοριστώ στην παράμετρο τής κοινής παραγράφου,
αλλά θα προχωρήσω και σε περισσότερες λεπτομέρειες: Όπως λοιπόν
προείπαμε, στο χωρίο 15 ο Ιησούς ξεκινά την ομιλία Του καλώντας τους μαθητές
να κηρύξουν το ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο. Στο 16 τώρα όπου ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ
ότι (από σίγουρα έως και ενδεχομένως) έχουν περάσει … 40 ολόκληρες μέρες,
ο Ιησούς χωρίς την παραμικρή κειμενογλωσσολογική ασυνέχεια συμπληρώνει
ότι εκείνος που θα πιστέψει θα ΣΩΘΕΙ! Που θα πιστέψει… τί; Μα… το
ευ-αγγέλιον φυσικά, το χαρμόσυνο μήνυμα τής ΣΩΤΗΡΙΑΣ που οι μαθητές
επρόκειτο να κηρύξουν όπως τους ζητήθηκε λίγο πριν!! Καπάκι έρχεται
μετά το 17 με νέες υποσχέσεις για εκείνους που θα πιστέψουν, και ακολουθεί
το 18 στο ίδιο ακριβώς μοτίβο! Από το 15 δηλαδή μέχρι και το 18 δεν υπάρχει
ΟΥΤΕ Η ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΗ ασυνέχεια۠ η κουβέντα περιστρέφεται διαρκώς
και αδιαλείπτως γύρω από ένα και μόνο θέμα: τα πλεονεκτήματα που θα
αποκομίσουν αυτοί που θα πιστέψουν και θα βαπτισθούν! Τελεία και παύλα.
Τώρα το πώς είναι δυνατόν οι Πράξεις να έρχονται σε αντίφαση με το Κατά
Λουκάν είναι ένα άλλο ερώτημα το οποίο από μόνο του είναι ένα ξεχωριστό
κεφάλαιο. Κατ’ αρχάς με την παράδοση ότι οι Πράξεις γράφτηκαν από τον
Λουκά διαφωνούσαν μερικές σημαντικές μορφές τού πρώιμου χριστιανισμού
όπως ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ο Ειρηναίος, ο Ωριγένης και ο Κλήμης ο
Αλεξανδρεύς. Ωστόσο γίνεται πράγματι αποδεχτό ότι και τα δύο έργα έχουν
γραφεί από το ίδιο χέρι. Το γεγονός αυτό όμως από μόνο του σε καμία
περίπτωση δεν θα πρέπει να μας αποπροσανατολίζει και να μας αποσπά
την προσοχή από τη σαφέστατη αντίφαση. Ναι, στις Πράξεις όντως γίνεται
πέραν πάσης αμφισβήτησης λόγος για 40 ημέρες. Το ίδιο όμως ξεκάθαρες
είναι και οι αναφορές τού Κατά Λουκάν και τού Κατά Μάρκον. Μην την
πατάτε λοιπόν, φίλοι μου, και ψαρώνετε μπροστά στα ηχηρά ονόματα τού
τάδε και του δείνα ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ «ειδικού»! Εμπιστευτείτε την κρίση σας
και μην αποδέχεστε τίποτα ασυζητητί! Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί μεν
να είναι μορφωμένοι, καλλιεργημένοι, εξέχουσες προσωπικότητες και όλα
τα συναφή, αλλά είναι δεδομένο ότι σε πολλές περιπτώσεις οι ερμηνείες
τους είναι περισσότερο ευσεβείς πόθοι παρά απόδοση τής πραγματικότητας!
Επαναλαμβάνω λοιπόν: το ότι δεν είναι λογικό το ίδιο πρόσωπο να έγραψε
για το ίδιο ζήτημα άλλα στο ένα κείμενο και άλλα στο άλλο, δεν είναι δυνατόν
να αναιρεί το γεγονός ότι τελικά - τι να κάνουμε; - … αυτό ακριβώς συνέβη!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«Έγραψε ο κωστάκης σε ένα μνημείο προφητικής εξομολόγησης:
"Εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα βάλει το κεφάλι κάτω και θα ζητήσει ταπεινά
συγνώμη... μάλλον άδικα θα περιμένω. Μακάρι βέβαια να διαψευσθώ!"
Όχι μόνο διαψεύστηκες αλλά γελοιοποιήθηκες και μου χάρισες άλλη μία από
τις χιλιάδες απολαυστικές στιγμές απέναντι σε κάτι αθεο-απολογητές της
συμφοράς σαν κι εσένα... Φάε τ' αυγό σου τώρα και άντε να παίξεις με τίποτε
κουβαδάκια...
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Προφανώς μπέρδεψες τις προφητείες, φίλε μου! Αυτή που εκπληρώθηκε
δεν ήταν η… πολυπόθητη διάψευση αλλά το ότι «μάλλον άδικα θα περιμένω»!
Όσο για τα κουβαδάκια, πάλι τα μπέρδεψες: Δεν είμαι εγώ αυτός που σκάβει
στην έρημο μήπως και βρει κανέναν… - ξέρεις τώρα… - αλλά ΕΣΥ!
Μα βέβαια κωστάκη!
Οι καθηγητές πανεπιστημίου και οι ακαδημαϊκοί θεολόγοι δεν έχουν την έγκριση του κωστάκη οπότε αυτός μπορεί να γράφει ότι ηλιθιότητα θέλει στην ιστοσελίδα του χωρίς να δίνει λόγο.
Σε άλλες φλυαρίες γράφει ότι έργα της Οξφόρδης είναι γραμμένα από χριστιανούς ή εβραίους, άρα γιατί να δώσουμε σημασία;
Ο αναγνώστης καταλαβαίνει λοιπόν άνετα:
οι κωστάκηδες φλυαρούν πάντα. Αυτό είναι κανόνας σε όλα τα φόρουμ καλοπουλοαθεϊστών ή παγανιστών.
Δεν έχει ποτέ σημασία το περιεχόμενο των απαντήσεων ούτε η έκθεσή τους σε ανακρίβειες που σπάνε κόκκαλα.
Σου λέει απλά ο πάπας-κωστάκης ότι "Επειδή δηλαδή 2, 3 ή 1113 διακεκριμένοι - αλλά παρεμπιπτόντως και ολίγον τι… χριστιανοί! - καθηγητές είπαν ότι ανάμεσα στα χωρία 43 και 44..." κ.λπ. κ.λπ.
Μιλάμε για πλήρη αφασία...
Σε άλλες φάσεις μας λέει:
"Όποιος διαφωνεί λοιπόν, τα παράπονα του στην Ο.Ο.Δ.Ε. παρακαλώ!"
Κοκοκο, επαναλαμβάνω κωστάκη...Αν θυμάσαι.
Που είναι λοιπόν το απολαυστικό σημείο των ακατάσχετων εκτός θέματος και ουσιαστικής δευτερολογίας φλυαριών;
Μα στα δεκάδες σημεία όπου:
Κόντρα σε επισήμονες αναγνωρισμένους στο είδος τους, κποντρα στη βιβλιογραφία, ο παρωπίδας και κολλημένος τι λέει:
"Άσε ρε, αυτά τα λένε οι χριστιανοί"!
Αυτή είναι η απολαυστική στιγμή που περιμένουμε για να καταδείξουμε την αδυναμία αντιλόγου και έρχεται πάντα με μαθηματική ακρίβεια.
Δεν καταλαβαίνει κάποιος βραδύνους ότι με τα λόγια αυτά αναιρεί τον ίδιο του τον εαυτό αφού έχοντας δηλώσει μή χριστιανός, μας συμβουλεύει να βλέπουμε με αδιαφορία τα όσα γράφει αφοομολογεί ότι είναι προϊόντα μονομέριας (όπως κάνει με ευκολία ενάντια σε ειδικούς, πανεπιστημιακούς τους οποίους βαφτίζει ...χριστιανούς, που λένε ότι θέλουν!).
Ένας λόγος παραπάνω όταν η απάντηση στη βιβλιογραφία έρχεται όχι με διάβασμα αλλά με πρόχειρη απαξίωση των πηγών αφού, σιγά μηνρέχει τώρα ο κωστάκης να διαβάζει.
Δεν μπορεί κάποιος βραδύνους να καταλάβει ότι μια ακαδημαϊκή πληροφορία θα πρέπει να απαντηθεί με μια αντίστοιχη και όχι με ταλαίπωρες δικαιολογίες κωστάκηδων ή καλόπουλων.
Μα τι λέτε! Εδώ μιλάει ο κωστάκης!
Απένταντι στους ειδικούς έχει καθέδρα:
"Υπάρχει κάτι
χειροπιαστό; Προφανώς όχι! Αν υπήρχε, θα το μαθαίναμε!"
Επίσης ο ΜΕΓΑΣ γράφει:
"αλλά το πολύ μερικές μονάχα… στιγμές!!! Είναι τόσο ξεκάθαρο αυτό
που δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα μπορούσε να αμφισβητηθεί!"
Καλά, ότι ο άνθρωπος δεν πάει καλά το ξέρουμε από την πρωτολογία του...
Ρε α, πάγαινε κωστάκη να παίξεις με τους βόλους. Είναι προφανές ότι όταν δίνεις απαντήσεις απέναντι σε πανεπιστημιακούς "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΕΙ" όταν δεν έχεις ιδέα γιατί προκύπτουν τα ζητήματα αυτά από τους γνωρίζοντες την κριτική του κειμένου που δίνουν στοιχεία και για κάθε λέξη ακόμη αν έχει γραφτεί από το ίδιο χέρι ή την ίδια χρονική στιγμή, τότε είσαι για τα πανηγύρια.
Ο άνθρωπος είναι ανεκδιήγητος. Δεν μπορεί να παραπέμψει πουθε΄να παρά μόνο στη γνώμη του! και καταλήγει ότι οι απαντήσεις ης βιβλιογραφίας είναι:
"ευσεβείς πόθοι παρά απόδοση τής πραγματικότητας!"
Μιλάμε για ΤΟ ρεντίκολο!
Άλλωστε στις απαντήσεις που ετοιμάζω (και βεβαίως ελπίζω θα δημοσιευτούν κάπου που δεν θα σβήνονται από ανίκανους να απαντήσουν), ενσωματώνω όλα τα μαργαριτάρια των δευτερολογιών σου γιατί αυτές έχουν τη μεγαλύτερη πλάκα...
Θα πρέπει να ξέρεις ότι ήδη οι "απαντήσεις" σου έχουν γίνει ευθυμογραφήματα!
ΥΓ
Πως φαίνεται ένας ανεγκέφαλος:
Σου λέει ότι ενώ είναι υδραυλικός χωρίς καμμία πιστοποιημένη γνώση μαθηματικών, την ώρα που φτιάχνει τον βόθρο αποφαίνεται ότι οι θεωρίες 5 πανεπιστημιακών στα μαθηματικά είναι απλώς "ευσεβείς πόθοι" και προϊόν ανικανότητας και λανθασμένης κρίσης, ενώ εκείνος την ώρα που ξεβουλώνει, πάνω στο χαρτί υγείας φτιάχει το θεώρημα όπως ισχύει πραγματικά...
Καλό ξεβούλωμα κωστάκη...
«Βραδύνους» … Ωραία λέξη! Και αυτή την είχε μέσα το βιβλίο - στη σελίδα
39. Λοιπόν, επειδή όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχια: Μπορείς άνθρωπέ μου
ν’ αλλάξεις τροπάριο ή δεν μπορείς; Επειδή εγώ - τι να κάνουμε; - δεν τυχαίνει
να το γνωρίζω, σου είναι εύκολο να παραθέσεις εδώ την κειμενογλωσσολογική
τεκμηρίωση τής υποτιθέμενης χρονικής ασυνέχειας ή δεν μπορείς; Κι αν πάλι
δεν την έχεις υπ’ όψιν σου κι απλώς εμπιστεύεσαι τυφλά την ειδημοσύνη
των καθηγητών, μπορείς να καταθέσεις την προσωπική σου άποψη για το
θέμα ή δεν μπορείς. Διάολε, τα ερωτήματά μου ήταν κάτι παραπάνω από σαφή!
Αν θέλεις κι αν μπορείς, κάν’ το! Αν όχι, τι νόημα έχει να συνεχίζεις αυτό το
βιολί; Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, δεν έχω διάθεση για πόλεμο, αλλά
για συζήτηση! Ένα θέμα μου έμεινε μονάχα να σου απαντήσω (αυτό για τον
Χρυσόστομο το οποίο ήδη μελετώ και σε κάποια σημεία τελικά μάλλον έχεις
δίκιο) και μετά είμαστε πάτσι - έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ. Ειρωνεύτηκες,
ειρωνεύτηκα, μου τα ’χωσες, σου τα ’χωσα - ε δε νομίζεις κι εσύ ότι παρατράβηξε
το αστείο;
Θα γράψω για μια φορά μόνο, και δεν θα ξαναγράψω, χωρίς προσθήκες ειρωνιών αυτή τη φορά μόνο για να τιμήσω τη φράση σου: "σε κάποια σημεία τελικά μάλλον έχεις δίκιο"
Θα πω το εξής:
Στο διαδίκτυο δεν γράφουμε τους τίτλους μας ή την ειδικότητά μας. Πρέπει όμως να δείξουμε αξιοπιστία των λεγομένων μας ώστε να καταδειχθεί είτε ότι τα πράγματα "δεν είναι έτσι" ή τουλάχιστον κανείς δεν μπορεί να απορρίψει ότι "είναι ΚΑΙ έτσι".
Αυτός είναι ο μονόδρομος της επιστημονικής τεκμηρίωσης:
Για να διαπραγματευθώ ένα ιστορικό θέμα, για να διενεργήσω μια ιστορική έρευνα έχω ανάγκη από τεκμήρια, πάνω στα οποία θα στηρίξω την επιχειρηματολογία μου. Το σύνολο των τεκμηρίων αυτών αποτελεί την τεκμηρίωση της έρευνας μου και από την πληρότητα και καλή της χρήση εξαρτάται η επιτυχία του όλου έργου μου. Την τεκμηρίωση μου αντλώ από τις πηγές και τα βοηθήματα, δηλαδή τη βιβλιογραφία που χρησιμοποίησα για την έρευνα μου.
(Καραγιαννόπoυλoς Ιωάννης, "Εισαγωγή στην Τεχνική της Επιστημονικής Ιστορικής Εργασίας", σ. 30-31)
Υπάρχουν διεθνώς αναγνωρισμένα επιστημονικά περιοδικά που καταγράφουν ολόκληρα άρθρα τα οποία ασχολούνται ακόμη και με ένα στίχο της ΚΔ. Για το θέμα του κεφ. 24 του Λουκά π.χ. σε άρθρο του "The Harvard Theological Review" διαπιστώνεται τα εδάφια 50-53 αποτελούν περίληψη του αντίστοιχου περιεχομένου των Πράξεων και μάλιστα σε μια ανάλυση 20 σελίδων γίνεται φιλολογική επιχειρηματολογία για την προτεραιότητα συγγραφής των Πράξεων από τον Λουκά σε σχέση με το Ευαγγέλιό του.
Οι προσωπικές μας απόψεις ή απόψεις που δεν έχουν κριθεί από την εγχώρια ή διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία θα προκαλέσουν αργά ή γρήγορα ειρωνίες. Και ορθά.
Δεν μπορεί να γίνει:
"ο επιστημονικός έλεγχος γνησιότητας των πηγών και η κριτική για την αξιοπιστία των ειδήσεων τους" παρά μόνο με "αναζήτηση και χρησιμοποίηση πολυποίκιλων πηγών...με διασταύρωση των πληροφοριών, μ' επαλήθευση, με κριτική αξιολόγηση φερεγγυότητας, με τη συνδρομή βοηθητικών επιστημών, με έρευνα βιβλιογραφική..."
(Γιακουμής Γ., "Η ιστορία ως έρευνα και κριτική", σ. 154)
Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε περιπτώσεις κειμένων:
"ένας αρχάριος φιλόλογος ποτέ δεν πρέπει για την εργασία του να βασίζεται σε εκδόσεις που δεν έχουν κριτικό υπόμνημα"
(Graf Fritz, "Εισαγωγή στην Αρχαιογνωσία", τόμ. Β', σ. 56)
Χωρίς επαρκή βιβλιογραφία από αξιόπιστους εκδοτικούς οίκους και επιστήμονες αναγνωρισμένους από ΟΜΟΤΙΜΟΥΣ τους, μέσω της εγχώριας ή διεθνούς βιλιογραφίας δεν είναι δυνατόν να υπάρξει συζήτηση.
Πηγαίνεις σε πανεπιστημιακές σχολές:
Ποιοι διδάσκουν; Τι διδάσκουν;
Πηγαίνεις σε μερικά από τα τεράστια βιβλιοπωλεία και βρίσκεις έργα τους:
Έχουν κοινούς παρονομαστές στη βιλιογραφία τους;
Για παράδειγμα, στη Θεολογία κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει εντελώς τον Αγουρίδη και τον Καραβιδόπουλο, στις Βυζαντινές σπουδές κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τον Καραγιαννόπουλο, τον Βασίλιεφ, τον Οστρογκόρσκι.
Αναζητάς βαθμολογίες αξιοπιστίας διεθνών ακαδημαϊκών φορέων:
Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το Harvard, το Princeton, το Stanford, την Οξφόρδη, το Καίμπριτζ.
Τι διδάσκουν εκεί; Ποιοι διδάσκουν εκεί; Εκδίδουν κάποιο επιστημονικό περιοδικό;
Ξανά στα βιβλιοπωλεία όπου βλέπεις ότι οι εκδόσεις τους είναι όντως εκ των ουκ άνευ. Ακόμη και η Αρχαία ΜΑΣ Γραμματεία, για να εκδοθεί σε μια αξιόπιστη έκδοση χρησιμοποιεί τις κριτικές εκδόσεις της Οξφόρδης.
Αναζητάς πληροφόρηση σε αρκετά αξιόπιστα έργα. Καταλήγουν όλα κάπου; Καλώς. Υπάρχουν διαφωνίες που παρουσιάζονται μοιρασμένες; Γνωρίζεις τουλάχιστον ότι και η μία και η άλλη άποψη ισχύουν. Όταν πάλι
το 90% των ειδικών καταλήγουν σε κοινό συμπέρασμα τότε τι γίνεται;
Προφανώς, όποιος διαφωνεί, μένει να ανακαλύψει τον τροχό από την αρχή. Για να το κάνει όμως, θα του ζητηθεί η ακαδημαϊκή του επάρκεια, το αναγνωρισμένο συγγραφικό του έργο και η συμφωνία επιστημόνων επάνω στις νέες του θεωρίες.
Φίλε,
αυτά που γράφεις σχετικά με τη διαδικασία τής επιστημονικής τεκμηρίωσης
είναι απολύτως σωστά και, φαντάζομαι, κοινός τόπος ακόμα και για τον πιο
αδαή. Δεν πρέπει ωστόσο να μας διαφεύγει το αυτονόητο γεγονός ότι εδώ
μιλάμε απλώς για ένα… blog! Και μάλιστα ανώνυμο. Κατά συνέπεια οτιδήποτε
γράφεται εδώ μέσα, οποιοδήποτε συμπέρασμα κι αν εξάγεται, οποιαδήποτε
νέα άποψη κι αν προβάλλεται, … προφανώς και ΔΕΝ θέτει αξιώσεις ούτε
βέβαια και πληροί τις προϋποθέσεις - όχι για αναγνώριση, αλλά ούτε καν και
για απλή καταγραφή! - από την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα. Αυτό είναι
κάτι παραπάνω από αυτονόητο, και δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας
αναγνώστης που να πίστεψε ποτέ κάτι διαφορετικό.
Ωστόσο: άλλο πράγμα η επιστημονική τεκμηρίωση, κι άλλο η κριτική - ή
αν θες, ακόμα κι η… καφενειακή - προσέγγιση μέσω τής ανταλλαγής
απόψεων. Νομίζω πρέπει να ξεχωρίζουμε αυτά τα δύο πράγματα. Σε κάλεσα
να καταθέσεις την προσωπική σου άποψη για την κειμενογλωσσολογική
τεκμηρίωση τής χρονικής ασυνέχειας στο Κατά Λουκάν και στο Κατά Μάρκον,
εσύ ωστόσο απάντησες πως «οι προσωπικές μας απόψεις ή απόψεις που δεν
έχουν κριθεί από την εγχώρια ή διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία θα
προκαλέσουν αργά ή γρήγορα ειρωνείες.». Ε εκεί ακριβώς λοιπόν είναι
που διαφωνούμε. Διότι κανείς δεν σου ζήτησε να βγεις δημόσια με το πραγματικό
σου όνομα και να πεις ή να γράψεις το οτιδήποτε. Σε ένα απλό blog θα
απευθυνόσουν σαν να κάναμε μια απλή συζήτηση μέσα σε μια παρέα. Αν ήταν
έτσι, δεν θα τολμούσαμε ποτέ και για τίποτα να εκφράσουμε μια γνώμη, αλλά
θα τρέχαμε προηγουμένως να ελέγξουμε μην τυχόν κι η επιστημονική κοινότητα
έχει πει κάτι διαφορετικό!
Άλλωστε το ζήτημα τής ειδημοσύνης των ειδικών, είναι κι αυτό από μόνο του
μια… πονεμένη ιστορία. Έλεγα τις προάλλες για το εξαιρετικά… ευφυές βιβλίο
του Θόδωρου Καρζή «Η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου». Στη
σελίδα 82 ο συγγραφέας αναφέρει τα εξής:
«Είναι πολύ διαδεδομένη η αντίληψη πως ο κάτοχος ενός πτυχίου ή
διπλώματος - του λεγόμενου στη λαϊκή γλώσσα “χαρτιού” - έχει ψηλότερο
δείκτη νοημοσύνης από τους μη κατόχους. Η κοινή γνώμη, αυτή η καημένη,
επειδή δυσκολεύεται ν’ αξιολογήσει τον άνθρωπο από τη σκέψη, το λόγο, τη
δράση και το έργο του, τον κρίνει αποκλειστικά από το δίπλωμα-πτυχίο του.
(…) Αν, μάλιστα συμβεί ο άνθρωπος να διαθέτει πλέον του ενός τίτλους
(όπως: λέκτωρ, επίκουρος, αναπληρωτής, ερευνητής, διδάκτωρ, προφεσόρος,
MD. MA. MSC, PhD κ.τ.τ.), τα ευεπίφορα στον εντυπωσιασμό άτομα
συμπεραίνουν ότι κάθε τίτλος που αναγράφεται στο επισκεπτήριό του
αντιστοιχεί και σε μια βαθμίδα ευφυΐας. Μ’ αυτή τη λογική, πας απτυχίωτος
δεν είναι μόνο αστοιχείωτος, είναι και βλαξ. Υπάρχει πιο χτυπητό παράδειγμα
για το που μπορεί να οδηγήσει η αβασάνιστη κρίση και η άνευ όρων
συνθηκολόγηση στο παιχνίδι των εντυπώσεων;»
Η θέση αυτή τού συγγραφέα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Γι’ αυτό και
προέτρεψα τους αναγνώστες να μην ψαρώνουν «μπροστά στα ηχηρά
ονόματα του τάδε και του δείνα ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ “ειδικού”», αλλά να εμπιστεύονται
την προσωπική τους κρίση και να μην αποδέχονται τίποτα ασυζητητί! Υπήρξε
χαρακτηριστικά μια περίπτωση από το δικό μου γνωστικό αντικείμενο όπου
η απόλυτη προσκόλληση στην άποψη κάποιων ειδικών, αποδείχθηκε πέρα
για πέρα λανθασμένη! Σε κάποιο πασίγνωστο λοιπόν βιβλίο του χώρου μας
αναφερόταν μία συγκεκριμένη γνωστική πληροφορία που παρουσιαζόταν
από τους συγγραφείς με μια απόλυτη τοποθέτηση ως πέρα για πέρα
λανθασμένη. Χρόνια ολόκληρα διαφωνούσα για το συγκεκριμένο θέμα
με συναδέλφους μου (μερικοί από τους οποίους διέθεταν μάλιστα πολύ
ηχηρότερους τίτλους από τον ταπεινό δικό μου) και η μόνιμη απάντηση που
έπαιρνα ήταν:«Μ’ αφού το λέει και το τάδε βιβλίο των τάδε καθηγητών!».
«Ρε άσε τι λέει το βιβλίο!», επέμενα εγώ. «ΕΣΥ πώς το βλέπεις, πες μου!».
Τίποτα αυτοί! Όλοι τους κολλημένοι στο τι είπε ο τάδε ειδικός (η αμφισβήτηση
του οποίου βέβαια ισοδυναμούσε με το να εξηγεί ο Κριάρης του Α.Ο. Άνω
Κατσικοχωρίου στον Ροναλντίνιο πώς να… τριπλάρει!). Ε κι όμως: όταν
τελικά πριν από μερικούς μήνες δεν άντεξα πια άλλο κι έγραψα στον εκδοτικό
οίκο εκθέτοντας τους το πρόβλημα, με ευχαρίστησαν για την υπόδειξη,
αναγνώρισαν το λάθος και υποσχέθηκαν ότι στις νέες ανατυπώσεις θα
ληφθεί υπ’ όψιν.
Για την περίπτωση μας τώρα, γράφεις ότι «υπάρχουν διεθνώς αναγνωρισμένα
επιστημονικά περιοδικά που καταγράφουν ολόκληρα άρθρα τα οποία
ασχολούνται ακόμη και με ένα στίχο της ΚΔ». Αυτό βέβαια ουδόλως με
εκπλήσσει, αφού προσωπικά διαθέτω μερικά βιβλία και άρθρα που
πραγματεύονται ακόμα και μια… λέξη!! Για αυτό ακριβώς άλλωστε δεν
με ικανοποίησε και η απάντηση «γίνεται αποδεκτή χρονική ασυνέχεια».
Επειδή γνωρίζω τι εστί φιλολογική ανάλυση ενός κειμένου, και από τι
κόσκινο περνάνε - όχι οι λέξεις, αλλά ακόμα και το τελευταίο σημείο
στίξης! Γι’ αυτό ακριβώς επέμενα - κι ακόμα επιμένω - να δω τα φιλολογικά
επιχειρήματα που τεκμηριώνουν τη χρονική ασυνέχεια. Η επίκληση
των Πράξεων για το Κατά Λουκάν και τού αμφισβητούμενου επιλόγου
για το Κατά Μάρκον ΔΕΝ αποτελούν φιλολογικά, κειμενογλωσσολογικά
επιχειρήματα, αλλά απλά πιθανολογήματα («Αφού ο συγγραφέας των
Πράξεων και ο συγγραφέας τού Κατά Λουκάν ταυτίζονται, και ο πρώτος
κάνει λόγο για 40 ημέρες, πώς είναι δυνατόν ο δεύτερος να μιλά για
κάτι διαφορετικό;»).
Αν εγώ για παράδειγμα επιμένω ότι η περίφημη ρήση τού Ιησού «ουκ
ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον (…)»
δεν μπορεί να ερμηνευτεί παρά με το συμπέρασμα ότι αυτός ήταν ο στόχος
Του (απαρέμφατο τού σκοπού), εύκολα μπορεί κανείς να αντιτάξει την
απόλυτα βάσιμη ερμηνεία ότι εδώ στην πραγματικότητα εισάγεται
ρητορικά όχι ο σκοπός αλλά το αποτέλεσμα (όπως λ.χ. στην πρόταση:
«Άφησε την ασφάλεια που του έδινε η θέση στο Δημόσιο για να γίνει
αποτυχημένος επιχειρηματίας και έρμαιο στα νύχια των τραπεζών!»).
Έτσι λοιπόν εφόσον μετά από λεπτομερή μελέτη των επίμαχων
κεφαλαίων εξήχθη το συμπέρασμα ότι όντως εντοπίζεται χρονική
ασυνέχεια που αφήνει χώρο για τις 40 μέρες των Πράξεων, θα ήθελα
πάρα πολύ να δω τα στοιχεία εκείνα που οδήγησαν τους ειδικούς στο
παραπάνω συμπέρασμα! Επιμένω γιατί, διάολε, είμαι σε θέση να διαβάσω,
ν’ αναλύσω και να καταλάβω 5-6 πράματα! Συζήτηση κάνουμε. Κι αν
κάποιος κάνει κάπου λάθος, δεν χάθηκε δα κι ο κόσμος۠ παραθέτουμε
τα στοιχεία μας και προχωράμε παρακάτω. Κάτι μαθαίνουμε. Εμένα
λοιπόν, το ξαναλέω, μ’ ενδιαφέρει να μάθω τι είδαν οι μελετητές που
τόσα χρόνια δεν έβλεπα εγώ κι ας ήταν μπροστά μου! Ας το δω εγώ
και μετά είναι δική μου ευθύνη το πώς θα το αξιολογήσω. Όχι βέβαια
ότι η άποψή μου έχει κάποια… σημασία για την ακαδημαϊκή κοινότητα,
αλλά αυτό όπως εξήγησα είναι έτερον-εκάτερον!
A και κάτι άλλο: Αν ξαναδιαβάσεις τη δευτερολογία μου στο σημείο
που λέω ότι «είναι τόσο ξεκάθαρο αυτό που δεν μπορώ να διανοηθώ
πώς θα μπορούσε να αμφισβητηθεί», θα δεις ότι η διατύπωση αυτή
ΔΕΝ απευθυνόταν στους πανεπιστημιακούς όπως με κατηγόρησες,
αλλά αφορούσε την ερμηνεία τού Κολιτσάρα. Υπενθυμίζω τι έγραψα:
«Βλέπετε λοιπόν τι δηλώνει ξεκάθαρα ο Κολιτσάρας εδώ; Ότι ανάμεσα
στο 43 και το 44 όχι μόνο δεν μεσολαβούν… σαράντα ολόκληρες μέρες,
αλλά το πολύ μερικές μονάχα… στιγμές!!! Είναι τόσο ξεκάθαρο αυτό
που δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα μπορούσε να αμφισβητηθεί!»
Όπως δε είπα, επειδή ουδείς αλάνθαστος - ούτε καν οι ακαδημαϊκοί -
ο καθένας φέρει την ευθύνη γι’ αυτά που γράφει. Ο Κολιτσάρας λοιπόν
- παρότι πανεπιστημιακός κι αυτός -μ’ αυτά που έγραψε και πλέον δεν
ξεγράφουν, δεν είδε ΚΑΜΙΑ χρονική ασυνέχεια στο Κατά Λουκάν. Αν
τώρα δεν το εννοούσε έτσι, αλλά έτσι του βγήκε (κάτι που βέβαια
δεδομένης της μόρφωσής του θεωρώ ελάχιστα πιθανό), είναι άλλου
παππά ευαγγέλιο. Εγώ απλώς έκρινα αυτό που είδα αποτυπωμένο
πάνω στο χαρτί, με πλήρη εικόνα τής ροής τού λόγου, και τίποτα
παραπάνω.
Δημοσίευση σχολίου