..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

For yooour eyes onlyyyyy...

.....................................

ΠΡΟΣΟΧΗ:
..
Τα διαγραμμένα αποσπάσματα που 
αφορούν την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ άποψη 
του Χρυσοστόμου για το αν τελικά διαπράχθηκε μοιχεία ή όχι, μέσω 
της παρέμβασης ενός επισκέπτη του μπλογκ αποδείχθηκαν ανακριβή 
και συνεπώς παρακαλείται ο αναγνώστης να τα αγνοήσει.
..
Σήμερα λέω να πούμε δυο κουβέντες για το ζευγάρι-πρότυπο τoυ βιβλικού κόσμου στο οποίο κατά την τέλεση γάμων οι νεόνυμφοι ανερυθρίαστα καλούνται να μοιάσουν: τον Αβραάμ και τη Σάρα. Φαντάζομαι γνωρίζετε μέσες-άκρες την ιστορία και τις κατηγορίες που προσάπτονται στον περίφημο πατριάρχη των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών  ۠۠ «μαστροπό» ή «προαγωγό» τον λένε οι περισσότερο ευγενικοί, νταβατζή οι πιο «ευθείς». Γιατί; Μα επειδή -όπως αναφέρει το κατηγορητήριο- παραχώρησε τη γυναίκα του Σάρα δολίως σκεπτόμενος, δύο φορές σε ξένους βασιλείς ισχυριζόμενος πως δεν ήταν γυναίκα του, αλλά αδερφή του. Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα; Ευσταθούν οι κατηγορίες αυτές ή είναι κατασκευασμένες με στόχο να σπιλωθεί η ηθική ακεραιότητα τοy «μεγάλου προφήτη»;
..
Οι χριστιανοί απολογητές όπως είναι φυσικό απορρίπτουν μετά βδελυγμίας
τα περί «μαστροπείας» και κατακεραυνώνουν τους «δαιμονολάτρες Νεοπαγανιστές» για τις συκοφαντίες που διασπείρουν δεξιά κι αριστερά: «Αυτό υπάρχει μόνο στην αρρωστημένη φαντασία των ειδωλολατρών. Αναφέρεται εκεί να έγινε καμία μοιχεία; Φυσικά όχι! Δεν συνέβη τίποτα.»...

Μάλιστα. Δεν συνέβη τίποτα λοιπόν. Ο Χρυσόστομος τότε, αγαπητοί μου φίλοι (και προφανώς πάσχοντες από επιλεκτική αμνησία), ο Χρυσόστομος λοιπόν που ούτε παγανιστής ήταν, ούτε δαιμονολάτρης, για ποιον λόγο στον Παραινετικό εις την είσοδον τής Αγίας τεσσαρακοστής υμνεί το φιλάγαθον της Σάρας που με αφοσίωση και αυταπάρνηση «υπέμενε τη μοιχεία και τη βαρβαρική συνουσία»; Ερώτηση κρίσεως δηλαδή. Εκτός αυτού, ακόμα κι αν πετάξουμε τη γνώμη του Χρυσόστομου στον κάλαθο των αχρήστων, πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεστε ότι από τη βιβλική αφήγηση δεν προκύπτει με απόλυτη βεβαιότητα πως ο Φαραώ πρόλαβε ν’ αγγίξει τη Σάρα; Αν είναι έτσι, γιατί ο Θεός τιμώρησε τόσο αυτόν όσο και την οικογένειά του με «δοκιμασίες μεγάλες»; Αφού ο άνθρωπος ούτε γνώριζε την αλήθεια αλλά ούτε και πρόλαβε να κάνει τίποτα! Αυτό ακριβώς το επιχείρημα υπεράσπισης δεν έγινε άλλωστε δεκτό και στην επόμενη «αυτοθυσία» της Σάρας με τον Αβιμέλεχ; Την παντελή άγνοια του δεν επικαλέστηκε ο Φιλισταίος βασιλιάς ενώπιον του ίδιου του Θεού; Αυτό το ελαφρυντικό δεν του αναγνώρισε με σαφέστατες διατυπώσεις κι εκείνος; Συνεπώς ας μας κάνουν τη χάρη οι φίλοι απολογητές, κι ας περιοριστούν στα δεδομένα - όσο δυσάρεστα κι αν είναι αυτά!
..
Η πλάκα, βέβαια, είναι ότι ακόμα κι αυτά τα τόσο ξεκάθαρα και -εκ πρώτης
όψεως- μεγαλόψυχα λόγια του Γιαχβέ, ότι και καλά ακριβώς επειδή γνώριζε πως ο Αβιμέλεχ έκανε ό,τι έκανε με καθαρή συνείδηση, επενέβη για να τον προλάβει, τελικά αυτοαναιρούνται αφού στο εδάφιο 3 αναφέρεται ρητά ότι ο βασιλιάς ήταν ήδη του θανατά, στο τέλος δε του κεφαλαίου διαβάζουμε έκπληκτοι ότι παρά το γεγονός πως ο Θεός γνώριζε την αθωότητα του Αβιμέλεχ, είχε ήδη προλάβει να τιμωρήσει την οικογένειά του με δυστοκία. Κι εδώ βέβαια, ο κάθε νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί: ΓΙΑΤΙ;
..
Το αποκορύφωμα βέβαια είναι ότι η εντελώς ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ επιβληθείσα «δυστοκία» εξαφανίστηκε μόνο μετά την επιστροφή της Σάρας στον Αβραάμ, μαζί με όλα τα υπόλοιπα «αγαθά», βεβαίως βεβαίως: μετρητά, πρόβατα, μοσχάρια, υπηρετικό προσωπικό και της Παναγιάς τα μάτια που
λέει κι ο λαός! Γιατί όμως; Αφού ο Αβιμέλεχ το είχε πάρει το μήνυμα πως αν δεν επέστρεφε τη χρυσοφόρο Σάρα στον… νόμιμο κάτοχο της, θα έπεφτε βαρύ θανατικό στο σπιτικό του, και εφόσον ο Θεός ως παντογνώστης γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο Φιλισταίος βασιλιάς δεν επρόκειτο να αθετήσει τον λόγο του, γιατί δεν αποκατέστησε αμέσως την αδικία αυτή παρά περίμενε γραφειοκρατικά τη μεσολάβηση της προσευχής του Αβραάμ (και την απόδοση των «αγαθών», βεβαίως βεβαίως); Επειδή αυτός ήταν προφήτης; Ε και; Και τι μ’ αυτό; Αφού παρουσιάστηκε που παρουσιάστηκε ο Θεός και δεδομένου ότι ο κακομοίρης ο Αβιμέλεχ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, γιατί δεν ξανάγιναν όλα χωρίς δεύτερη κουβέντα όπως ακριβώς ήταν πριν; Αλλά τι λέμε τώρα; Ψιλά γράμματα… ..
...
Υπάρχει όμως και συνέχεια, μη φεύγετε! Κι αυτή μάλιστα τη βρίσκω ακόμα πιο διασκεδαστική! Ο Αβραάμ, λέει, ως προφήτης γνώριζε από πριν (ωχ…) ότι είτε έτσι είτε αλλιώς δεν επρόκειτο τελικά να διαπραχθεί μοιχεία (αυτό ντε που για τον Χρυσόστομο, αλλά και για κάθε άνθρωπο με στοιχειώδη αντιληπτική ικανότητα, τελικά συνέβη), οπότε στην πραγματικότητα, λέει, η Σάρα δεν εκτέθηκε σε κάποιον ουσιαστικό κίνδυνο ηθικού εκπεσμού. Αυτά ακριβώς λένε οι φίλοι μας. Και τα πιστεύουν. Κι αν τολμήσει κανείς να εκφράσει την απορία ΓΙΑΤΙ στην ευχή έπρεπε να γίνει όλη αυτή η σκηνοθεσία, εφόσον ο Αβραάμ γνώριζε από πριν πως τελικά δεν θα συνέβαινε τίποτα, εισπράττει την απάντηση πως τόσο αυτός όσο και ο Ισαάκ αργότερα «ΟΦΕΙΛΑΝ να εξαντλήσουν τις προφυλάξεις που μπορούσαν να πάρουν από μόνοι τους, και μόνο σε ό,τι δεν μπορούσαν, θα βοηθούσε ο Θεός. […] "Συν Αθηνά και χείρα κίνει".»

Εδώ, βέβαια, τα περίφημα ανέκδοτα του Τοτού ωχριούν μπροστά σε τέτοιου είδους ευφυολογήματα. Χτενίστε λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, τα επίμαχα εδάφια. Σηκώστε κάθε λέξη που αναφέρεται εκεί, κάθε κόμμα και τελεία, και ψάξτε από κάτω! Αναποδογυρίστε, ρε παιδί μου, τις αφηγήσεις και κάντε τες φύλλο και φτερό. Βλέπετε εσείς έστω και μία ένδειξη, έστω και μία ισχνή υπόνοια ότι ο Αβραάμ ήξερε τι τελικά θα γινόταν; Αν βρείτε κάτι, παρακαλώ διαφωτίστε με. Πείτε μου το. Βγάλτε με επιτέλους από την καταραμένη την πλάνη μου. Μέχρι τότε όμως, δεν έχω άλλη επιλογή από το να χαρακτηρίζω τον συγκεκριμένο ισχυρισμό των απολογητών απλά άλλο ένα «θεολογικό ανέκδοτο». Και βέβαια όσο συνεχίζουν να επιχειρηματολογούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο περισσότερο ενισχύεται η πεποίθησή μου ότι είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς πως για τη «σωτηρία» του μπορεί να βασίζεται σε κάποιους «ειδικούς μεσίτες» μεταξύ γης και ουρανού που «αυτοί… ξέρουν». Διότι όπως είχα γράψει και σε μια παλαιότερη ανάρτηση, οι άνθρωποι αυτοί ΔΕΝ γνωρίζουν  ۠απλώς το φαντάζονται!


7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Κώστας είπε...

Σε προειδοποίησα κρετίνε, αλλά δεν μ άκουσες.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Κώστας είπε...

Μα βρε βλίτο, σε προειδοποίησα, δεν σε προειδοποίησα;
Γράψε ό,τι θέλεις, σου είπα, αλλά ευγενικά. Τόσο δύσκολο
είναι;

Κώστας είπε...

Δίνω στη δημοσιότητα το σχόλιο που είχα σβήσει. Μέσα στις επόμενες
μέρες θα τοποθετηθώ:


«Αβραάμ - Σάρα - Φαραώ

Τι να σου πω βρε ταλαίπωρε. Τι να σου πω!!!

Δεν ντρέπεσαι λιγάκι να στηρίζεις τη γνώμη σου σε συκοφαντίες
χειρίστου είδους;

Τα λέω αυτά φίλοι μου, καθώς ο κωστάκης, το τυρί των καλοπουλικών
ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ που μελετά, το είδε και του άρεσε. Είχε "πλάκα" σύμφωνα
με το μυαλό του. Την φάκα όμως (της διαπόμπευσης) δεν την είδε. Και
η φάκα πιάνει τον κωστάκη σαν ποντικάκι. Γιατί ο Χρυσόστομος γράφει,
όχι καταφατικά όπως με σαχλαμαρώδη τρόπο γράφει ο κωστάκης αλλά
ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ. Γιατί μετά συμπληρώνει (με έντονα):

Τις γαρ αν κατ' αξίαν ταύτην επαινέσειεν, ήτις μετά τοσαύτην σωφροσύνην,
και εν ηλικία τοιαύτη υπέρ του τον δίκαιον διασώσαι, όσον εις την οικείαν
γνώμην, και εις μοιχείαν εαυτήν εξέδωκεν, και συνουσίας ηνέσχετο βαρβαρικής;
Αλλά μικρόν ανάμεινον, και όψει του Θεού την ευμήχανον πρόνοιαν."

Και εφόσον το διάβασες: θα ήταν ποτέ δυνατόν, ο Χρυσόστομος, να θεωρούσε
πρόνοια του Θεού την μοιχεία και την βαρβαρική συνουσία; ΕΛΕΟΣ!!! Γράφει
δηλ. "περίμενε όμως να δεις την πρόνοια του θεού επί του θέματος".

Και φυσικά, ο Χρυσόστομος δεν σταματά εκεί. Όλο το κείμενο, ένα και
μοναδικό νόημα βγάζει, ακριβώς το αντίθετο από του κωστάκη:

"Σκόπει πόση του Θεού η μακροθυμία• πως ουκ εξ αρχής, ουδέ εκ
προοιμίων την ιδίαν επιδείκνυται πρόνοιαν, άλλα αφίησι πάντα γενέσθαι,
και εις αυτόν ΣΧΕΔΟΝ τον φάρυγγα του θηρίου εμπεσείν την γυναίκα,
και τότε την εαυτού δύναμιν πάσι ποιεί κατάδηλον."

Ο "ΣΧΕΔΟΝ" φάρυγγας του θηρίου μήπως σημαίνει ...ολίγον έγγυος μεγάλε;

Και συμπληρώνει ο Χρυσόστομος:

"ου δι' εκείνον μόνον την τιμωρίαν υπέμενον, αλλ' εικός ην και αυτούς
συμπράξαι και συνεργήσαι τη ΜΕΛΛΟΥΣΗ γίνεσθαι παρανομία."

Την ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ παρανομία και όχι την συντελεσθείσα φίλτατε! Μήπως
αυτό επιβεβαιώνει ότι πιο πάνω έκανες ΑΠΑΤΗ, ως γνήσιος ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ
και ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ, απλός μιμητής του διαδικτυακού οχετού;

Και συνεχίζει και πάλι ο Χρυσόστομος:

"Δια τούτο ουν τη πολλή σφοδρότητι της τιμωρίας κατέσεισεν αυτού
την διάνοιαν, απέστησεν αυτόν της μιαράς τόλμης, ανεχαίτισεν αυτόν
της ορμής της αλόγιστου, επέσχεν αυτού την ακόλαστον γνώμην,
επέδησεν αυτού την επιθυμίαν την ακάθεκτον, του θυμού την μανίαν
εχαλίνωσε."

Δηλ. λέει ο Χρυσόστομος, από την τιμωρία, του 'φυγε ο τάκος του Φαραώ,
και του πέρασαν οι λιγούρες! Γιατί αν είχε πάει με τη Σάρα, καμμία θέση δεν
θα είχαν αυτές οι εκφράσεις εδώ:

"απομάκρυνε την τόλμη του", "συγκράτησε την ορμή του", "σταμάτησε
τις ακόλαστες προθέσεις του", "δέσμευσε την επιθυμία του" κ.λπ.

Έτσι λοιπόν, βλέπουν όλοι ότι παρερμήνευσες το ΥΠΟΘΕΤΙΚΟ της
διατύπωσης του Χρυσοστόμου και το έκανες κατάφαση, χωρίς ντροπή,
ανερυθρίαστα.

Μία λέξη μόνο ταιριάζει στην παρούσα κατάσταση:

ΑΗΔΙΑ!!!

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, είναι κοινός τόπος στους ερμηνευτές ότι δεν πραγματοποιήθηκε
μοιχεία:

Λέει π.χ. ο Κολιτσάρας:

"Έστειλε εναντίον του Φαραώ πολλάς και οδυνηράς θλίψεις δια τας
απρεπείς διαθέσεις, τας όποιας είχεν απέναντι της Σάρρας. Αντιληφθείς
ο Φαραώ την αιτίαν των τιμωριών, απέδωσε την Σάρραν εις τον Αβραάμ και
διέταξεν αυλικούς του να προπέμψουν το ζεύγος με όλην την περιουσίαν των
εξω από τα όρια της Αιγύπτου."

Η πλάκα είναι ότι το γεγονός είναι γνωστό και σε έργα άσχετα με Ορθόδοξη
απολογητική. Για παράδειγμα γράφει ο Lemche Niels Peter στο "Η προϊστορία
του Βιβλικού Ισραήλ από τις αρχές έως το τέλος του 13ου αι. π.Χ.":

"Οι Αιγύπτιοι έφεραν στο χαρέμι του φαραώ, επειδή τη θεώρησαν αδελφή και
όχι σύζυγο του Αβραάμ. Η επέμβαση του Θεού βοήθησε τη Σάρα και έτσι δεν έγινε
σύζυγος του φαραώ, ενώ ο Αβραάμ πήρε ξανά πίσω τη σύζυγο του και παράλληλα
μια μεγάλη αποζημίωση από το φαραώ."

Αλλά είναι ΕΠΙΣΗΣ γνωστό και σε έργα ΠΑΝΤΕΛΩΣ άσχετα με απολογητική
και μάλιστα με τάσεις συγκρητισμού. Όπως το "Όμηρος και Βίβλος" του
Gordon H. Cyrus:

"Βασιλείς άρπαξαν τη Σάρρα δυό φορές από τον Αβραάμ...Στην Ιλιάδα όχι μόνο
παίρνουν την Ελένη από τον Μενέλαο, αλλά και τη Βρισηίδα από τον Αχιλλέα. Τη
Βρισηίδα την επιστρέφουν ανέπαφη στον Αχιλλέα (Ιλ. Τ 263) όπως τη Σάρρα στον
Αβραάμ."

Και φυσικά το ίδιο γράφει ΚΑΙ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, στο στόμα του οποίου
ξεδιάντροπα έβαλες ανεξέλεγκτες καλοπουλικές πληροφορίες!

Η θεολογική ερμηνεία, που είναι αυτή που απασχόλησε τους Πατέρες και άλλους
ερμηνευτές είναι συγκεκριμένη και πάι δείχνει ότι δεν πραγματοποιήθηκε μοιχεία
(και από κει και πέρα, όποιος διαφωνεί ας φτιάξει δική του θρησκεία):

Ο Χρυσόστομος μιλά για το μάθημα υπομονής που αντλούν οι χριστιανοί
από εκεί, δηλ. ακόμη κι αν όλα φαίνονται δύσκολα και δυσοίωνα για τον πιστό,
εκείνος ας κάνει υπομονή και ας έχει πίστη στην αίσια έκβαση των γεγονότων
με τη βοήθεια του θεού.

Ο Αγουρίδης πάλι γράφει:

"Η προστασία των πηγών της ζωής. Δύο διηγήσεις δείχνουν, ανάμεσα σε άλλες
διδαχές, το σεβασμό με τον οποίο πρέπει να περιβάλλονται οι πηγές της ζωής...
η Σάρρα, η Ρεβέκκα πρέπει να γίνουν οι μητέρες του εκλεκτού λαού, του Ισραήλ:
πως να τολμήσουν ο Φαραώ (Γεν 12,12-20) ή ο Άβιμέλεχ (Γεν 20• 26,7-12) να
αναμείξουν τα ανθρώπινα έργα τους στην πράξη του Θεού; Και αν ο Αυνάν, με τον
εγωισμό του, εκτρέπει το σπέρμα του και το εμποδίζει να δημιουργήσει ζωή, αυτός
είναι που θα χάσει τη ζωή (Γεν 38, 8 εξ)."

ΥΓ

Μετά τις απάτες, έκανε και την ...μεγίστη των ερωτήσεων ο κωστάκης:

"Αναποδογυρίστε, ρε παιδί μου, τις αφηγήσεις και κάντε τες φύλλο και φτερό.
Βλέπετε εσείς έστω και μία ένδειξη, έστω και μία ισχνή υπόνοια ότι ο Αβραάμ ήξερε
τι τελικά θα γινόταν; Αν βρείτε κάτι, παρακαλώ διαφωτίστε με..."

Να αναρωτηθούμε βέβαια εμείς τι στην ευχή διαβάζει ο άνθρωπος αυτός. Γιατί
έβαλα π.χ. μια γιαγιά που βρήκα στον δρόμο να διαβάσει 5 εδάφια, και βρήκε αυτό
που ο κωστάκης ακόμη ψάχνει:

Για να ξέρει ο Αβραάμ τι χρειάζεται; Επειδή μιλάμε για την ΠΔ, σαφώς χρειάζεται
λίγη βοήθεια από τον Θεό. ΛΕΣ ο Αβραάμ να υπήρχε περίπτωση να την έχει; Έλα
μωρέ, που να τη βρει. Απλά...συνομιλούσε μαζί του:

"Και ο Κύριος φάνηκε στον Άβραμ, και του είπε" (Γεν. 12:7)

Σημείο πρώτο λοιπόν που μας δηλώνει αρκετές πιθανότητες ο Αβραάμ που έχει
κουβέντες με τον Θεό να έχει κα τη δυνατότητα να προγνωρίζει!

Αμ, και παρακάτω; Τι λέει; (στίχ. 12)

"θα συμβεί, λοιπόν, ώστε καθώς σε δουν οι Αιγύπτιοι θα πουν: Γυναίκα του είναι
αυτή• και θα με φονεύσουν, εσένα όμως θα σε διαφυλάξουν ζωντανή•"

ε, τώρα θα πει ο κωστάκης τα δικά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Εδώ
όμως ο Αβραάμ ξέρει τι θα γίνει με κινηματογραφική ακρίβεια:

Ξέρει o Αβραάμ τι θα πουν μόλις τη δουν, ξέρει ότι θα τον σκοτώσουν, ξέρει
ότι θα φυλάξουν ζωντανή τη Σάρα. Βεβαίως, θα μας πει ο κωστάκης ότι, ο
Αβραάμ είχε διαβάσει κάτι τελευταίες στατιστικές και ήξερε με ακρίβεια τι
ακριβώς κάνουν οι Αιγύπτιοι σε άνδρες και γυναίκες αλλά όχι μόνο αυτό,
η στατιστική έγραφε και τι ακριβώς έλεγαν! Πριν από κάθε φόνο, οι
Αιγύπτιοι έλεγαν: "Γυναίκα του είναι αυτή" και σκότωναν τον άνδρα!

Είναι λοιπόν γνωστή η ερμηνεία στους Ορθόδοξους ερμηνευτές ότι πρόκειται
για προφητική γνώση:

"Ο Αβραάμ γνωρίζει και πριν από το γεγονός τι πρόκειται να συμβεί (στίχ.
11-13)" (Ιερ. Φούντας).

ΥΓ

Τρέχα κωστάκη...Διαβάζω και τα υπόλοιπα που έχεις γράψει.

ΥΓ2

Αν θυμάσαι έγραψες:

Υ.Γ. Πιστεύεις όντως ότι δεν γράφω με επιθετική διάθεση; Γιατί εγώ άλλη
αίσθηση έχω. Σε μερικά άρθρα τουλάχιστον όπως για παράδειγμα στο
«Μπρρρ!!!!», ήταν τόσο έντονα τα συναισθήματα που με διακατείχαν όταν
έγραφα, που αν μπορούσα θα ’χα μπουκάρει στην οθόνη φώναζοντας: «Τι
λέτε ρεεε;; Επικοινωνείτε;;»!

ΆΡΑ καλέ μου κωστάκη, δεν με παρεξηγείς που κάτι φαινόμενα σαν κι εσένα
τα χτυπώ σαν χταπόδι. Φταίνε τα έντονα συναισθήματα που καλά γνωρίζεις...»

Κώστας είπε...

Επείγον:

Υπάρχει το επίμαχο απόσπασμα τού Χρυσόστομου στο Διαδίκτυο;
Στην Πατρολογία τού Migne πάντως δεν έχω καταφέρει να το εντοπίσω,
ενώ ούτε η αναζήτηση στο google έφερε κάποιο αποτέλεσμα. Μήπως
υπάρχει στα Αγγλικά ή στα Γερμανικά; Σε βιβλιοπωλεία επίσης και στη
βιβλιοθήκη που είχα ψάξει όταν ετοίμαζα το θέμα, δεν είχα βρει τίποτα.
Μπορείς λοιπόν αν γίνεται, να μου στείλεις το ΠΛΗΡΕΣ απόσπασμα
(στην αρχαία βέβαια εκδοχή) ώστε να σχηματίσω πληρέστερη εικόνα
προτού απαντήσω;

Κώστας είπε...

Λοιπόν παιδιά, επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, εδώ τελικά όντως
(πρέπει να) έκανα κάποιο λάθος: αυτό που έγραψα για τον Χρυσόστομο
ότι «στον “Παραινετικό εις την είσοδον τής Αγίας τεσσαρακοστής” υμνεί
το φιλάγαθον τής Σάρας που με αφοσίωση και αυταπάρνηση “υπέμενε
τη μοιχεία και τη βαρβαρική συνουσία”», όπως εκ των υστέρων διαπίστωσα,
είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν ειπώθηκε από τον Χρυσόστομο με το πνεύμα
που (δυστυχώς και ατυχώς) το μετέφερα εγώ. Έτσι λοιπόν ο φίλος με τον
οποίο κονταροχτυπιόμουν βδομάδες ολάκερες τώρα, αυτή τη φορά είχε
απόλυτο δίκιο: ο Χρυσόστομος ποτέ δεν εξέφρασε την πεποίθηση ότι
η μοιχεία, όταν επενέβη ο Θεός, είχε ήδη διαπραχθεί. Ούτε από το επίμαχο
απόσπασμα που μνημόνευσα φαίνεται να προκύπτει κάτι τέτοιο, ούτε και
από άλλα. Συνεπώς απολογούμαι για την ανακρίβειά αυτή που παρεισέφρησε
στο αρχικό μου κείμενο και την οποία ήδη αποκατέστησα στην αρχική
ανάρτηση, συμβολικά σήμερα, παραμονή των Τριών Ιεραρχών. Ήταν λοιπόν
ένα λάθος. Ένα λάθος όμως που σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ΥΠΕΚΡΥΠΤΕ
ΔΟΛΟ. Αυτό, νομίζω, για τον προσεκτικό αναγνώστη τού blog θα πρέπει
να είναι απόλυτα σαφές.

Ας δούμε όμως τώρα το χρονικό τού λάθους:

1) Την επίμαχη πληροφορία όντως την άντλησα από το βιβλίο τού Μιχάλη
Καλόπουλου «Αβραάμ ο Μάγος» (σελ. 73) όπου παρατίθεται ένα εκτενές
απόσπασμα από το κείμενο τού Χρυσόστομου. Παρότι δε υπήρχαν
λεπτομερέστατες παραπομπές («Ι. Χρυσοστόμου, ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΟΣ…
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ομιλία ΛΒ΄ ε΄, 25… [53.299.22] έως ς΄ 13
[53.300.47]), ήθελα να βεβαιωθώ ιδίοις όμμασιν ότι όλα αυτά τα εξωφρενικά
που φερόταν να είχε γράψει ο Χρυσόστομος, όντως περιέχονταν στο
κείμενο του. Δυστυχώς όμως παρά την κοπιαστική αναζήτηση σε βιβλιοθήκες,
βιβλιοπωλεία και διαδίκτυο, δεν κατάφερα να βρω το επίμαχο κείμενο. Ούτε
τότε, ούτε και τώρα που, μετά την υπόδειξη τού λάθους, επανέλαβα το ψάξιμο.
Έτσι - με μισή καρδιά - συμπεριέλαβα τελικά την αδιασταύρωτη πληροφορία
στην αρχική ανάρτηση θεωρώντας κάτι λιγότερο από… απίθανο ο Καλόπουλος
να είχε… εφευρέσει ένα τόσο λεπτομερές κείμενο που συν τοις άλλοις θύμιζε
απόλυτα το ύφος γραφής τού Χρυσόστομου. Αυτό όμως που δυστυχώς δεν
έλαβα καθόλου υπ’ όψιν και την έπαθα σαν αρχάριος, ήταν τα ##@%&***
τα αποσιωπητικά! Και δεν τα έλαβα υπ’ όψιν όχι επειδή δεν τα είδα, αλλά
επειδή, διάολε, ΔΕΝ τα εννόησα ως δηλωτικά παράλειψης, αλλά ως δηλωτικά
ΕΛΛΕΙΠΤΙΚΟΤΗΤΑΣ! Γι’ αυτό ακριβώς όταν κάνουμε διακειμενική χρήση
των αποσιωπητικών, είναι καλό να τα βάζουμε σε παρένθεση ή σε ορθογώνιες
αγκύλες: για να μην μπερδεύει ο έρμος ο αναγνώστης την ελλειπτικότητα με την
παράλειψη και τις βούρτσες με τις… - ξέρετε τώρα…

2) Όπως προείπα, το πρωτότυπο δυστυχώς δεν το έχω. Ο φίλος που μου
έγραψε, παρέθεσε μεν κάποιες φράσεις και αποσπάσματα που ΔΕΝ αναφέρει
ο Καλόπουλος, ΚΑΙ αυτά όμως δυστυχώς όχι εντός ενός συνεχούς κειμένου
με συνοχή και συμφραζόμενα, αλλά εν είδει μεμονομένων πληροφοριών.
Οπότε τι έπρεπε να κάνω τώρα εγώ; Να επαναλάμβανα το ίδιο λάθος
σχολιάζοντας κάτι για το οποίο δεν είχα ολοκληρωμένη εικόνα ή να βασιζόμουν
στις παραθέσεις που έλαβα; Ε τελικά αποφάσισα να πράξω το δεύτερο ۠
όχι τόσο για να μην δημιουργηθεί η εντύπωση ότι φυγοδικώ, αλλά πολύ
περισσότερο επειδή το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτές, συνάδει απόλυτα
με άλλες αναφορές τού Χρυσόστομου για το ίδιο θέμα. Το ότι πάντως ΔΕΝ
έχω στα χέρια μου ολόκληρο το κείμενο, είναι και ο μοναδικός λόγος για τον
οποίο στον πρόλογο εξέφρασα - έστω και τυπικά - μια μικρή επιφύλαξη
λέγοντας ότι «(ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ) έκανα λάθος».

3) Μερικές σημαντικές λεπτομέρειες:

α) Στο απόσπασμα «Τις γαρ ΑΝ κατ' αξίαν ταύτην επαινέσειεν, ΗΤΙΣ μετά
τοσαύτην σωφροσύνην, και εν ηλικία τοιαύτη υπέρ του τον δίκαιον διασώσαι,
όσον εις την οικείαν γνώμην, και εις μοιχείαν εαυτήν εξέδωκεν, και συνουσίας
ηνέσχετο βαρβαρικής;» ο ρητορικά διατυπωμένος υποθετικός λόγος σταματά
στο «επαινέσειεν» («Διότι ποιος ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ποτέ να την επαινέσει κατ'
αξίαν;»). Η αναφορική πρόταση που ακολουθεί δεν εκφράζει καμία απολύτως
υπόθεση.

β) Στο κείμενο τού Καλόπουλου αναφέρεται ο λόγιος τύπος παρατατικού
«ανέχετο» («συνουσίας ΑΝΕΧΕΤΟ βαρβαρικής»), στην παράθεση όμως που
έλαβα ο αόριστος «ηνέσχετο». Αν όντως ισχύει το δεύτερο, τότε υπάρχει τεράστια
διαφορά! Ο τύπος «ανέχετο» (αρχ.:«εινήχετο»), βλέπετε, (τον οποίο και διάβασα
εγώ) υποδηλώνει με απόλυτη σαφήνεια διαρκούσα ανοχή σε… προφανώς
επαναλαμβανόμενες πράξεις. Ο αόριστος «ηνέσχετο» όμως μπορεί να
ερμηνευτεί και διαφορετικά απ’ ότι με την ανοχή μίας μεμονωμένης (ασεβούς)
πράξης. Το «ανέχομαι», βλέπετε, είχε και την υποσημασία «συγκατατίθεμαι»,
οπότε στην περίπτωση αυτή η φράση «συνουσίας ηνέσχετο βαρβαρικής»
θα μπορούσε να σημαίνει και «(σε πρώτη φάση) συναίνεσε στο να διαπραχθεί
συνουσία»! Η εκδοχή αυτή δε ενισχύεται αν συνεκτιμηθούν και οι δύο προτάσεις
που ακολουθούν και τις οποίες εγώ δυστυχώς ποτέ δεν είχα δει: «“Αλλά μικρόν
ανάμεινον, και όψει του Θεού την ευμήχανον πρόνοιαν."». Στο κείμενο τού
Καλόπουλου αμέσως μετά τη φράση «συνουσίας ανέχετο βαρβαρικής»
ακολουθούσαν τα αποσιωπητικά και η παράθεση τελείωνε με την πρόταση:
«Είδες αγαπητέ μου την ευμήχανον του θεού σοφία;». «Είδες;» έλεγε δηλαδή,
και όχι «περίμενε να δεις»! Και βέβαια και για το άλλο έχει δίκιο ο φίλος:
η διατύπωση «“εις αυτόν ΣΧΕΔΟΝ τον φάρυγγα του θηρίου”» αποκλείει την
περίπτωση ο Χρυσόστομος - προσοχή: ο Χρυσόστομος! - να πίστευε
- προσοχή: να πίστευε! - ότι η μοιχεία είχε ήδη διαπραχθεί!

Το συμπέρασμα αυτό άλλωστε προκύπτει και από άλλα κείμενα τού
Χρυσόστομου, όπως για παράδειγμα από μία Ομιλία του όπου λέει ότι το όλο
σκηνικό έγινε μεταξύ άλλων «ίνα δειχθή […] και τής γυναικός η σωφροσύνη,
[…] ότι ενέπεσεν εις τας βαρβαρικάς χείρας, και ΤΗ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΔΙΕΤΗΡΗΣΕ»
(1) ή από έναν Λόγο όπου υμνώντας τη Σάρα που «την ελεεινήν υπόκρισιν
υποκρίνεσθαι ηναγκάζετο», καταλήγει ότι «η ύβρις εις έργον εξήλθε ΑΝ, ΕΙ ΜΗ
πάλιν ο Θεός ΔΙΕΚΩΛΥΣΕΝ» (2).

Συνεπώς ως προς την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ άποψη τού Χρυσόστομου για το τι τελικά
συνέβη, τα πράγματα είναι, νομίζω, απολύτως ξεκάθαρα. Όπως το ίδιο
ξεκάθαρο ελπίζω να είναι πλέον μετά και τις διευκρινίσεις που έδωσα, το
γεγονός ότι στην περίπτωση αυτή, για όλα θα μπορούσα να κατηγορηθώ,
όχι όμως για δόλια διαστρέβλωση και απάτη. Αυτό θα ήταν νομίζω όχι απλώς
άδικο, αλλά - τολμώ να πω - εξωφρενικό!

Αυτά λοιπόν για να αποδοθούν τα τού καίσαρος τω καίσαρι και τα τού Θεού
τω Θεώ.

Πέραν τούτου όμως, για τα υπόλοιπα που έγραψε ο φίλος έχω σοβαρότατες
αντιρρήσεις:

1) Το ότι από το απόσπασμα «“ου δι' εκείνον μόνον την τιμωρίαν υπέμενον,
αλλ' εικός ην και αυτούς συμπράξαι και συνεργήσαι τη ΜΕΛΛΟΥΣΗ γίνεσθαι
παρανομία."» προκύπτει πως εδώ γίνεται λόγος για τη ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ
παρανομία, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Οι αναφορές όμως στα μέλλοντα
γενέσθαι από την οπτική γωνία τού παρελθόντος ουδόλως αποκλείουν a priori
το ενδεχόμενο αυτά τελικά όντως να επισυνέβησαν! Όταν ο Χρυσόστομος λ. χ.
σε μια Ομιλία του (3) αναφερόμενος στο δίλημμα τού Αβραάμ (γυναίκα μου
και νεκρός ή αδερφή μου και ζωντανός;) λέει πως «δύο μελλόντων συμβαίνειν
δεινών, θάτερον δια τής αυτού σοφίας ανείλε», τι σημαίνει αυτό; Ότι το έτερο
«μέλλον συμβαίνειν» δεινόν που περίσσευε, δηλαδή το «αδερφή μου και
ζωντανός», τελικά… δεν συνέβη; Μα αφού αυτό ακριβώς έγινε!

Συνεπώς άλλο το ένα, άλλο τ’ άλλο. Χώρια που η επίμαχη παράθεση έτσι
όπως ήταν αποκομμένη από τα συμφραζόμενα, δεν ήταν απόλυτα σαφής.

2) Ομοίως ούτε οι αναφορές περί αναχαίτισης των ορμών τού Φαραώ μπορούν
να χαρακτηριστούν απόδειξη ότι δεν είχε προλάβει να πάει με τη Σάρα. Διαφωνώ
ριζικά με το συμπέρασμα αυτό, αφού όλα αυτά που έσκασαν στο κεφάλι τού
Αιγύπτιου και «του 'φυγε ο τάκος», ακριβώς γι’ αυτό μπορεί να συνέβησαν:
επειδή είχε προλάβει να κάνει τη ζημιά!

3) Το ότι είναι κοινός τόπος στους ερμηνευτές πως δεν πραγματοποιήθηκε
μοιχεία, ασφαλώς και το γνώριζα αφού αυτήν ακριβώς την ερμηνεία αμφισβητούσα
στο κείμενό μου!

Όσο δε για το γεγονός ότι ανάλογες θέσεις συναντά κανείς «και σε έργα άσχετα
με την Ορθόδοξη απολογητική», τέτοιου είδους αναφορές κατά κανόνα ΔΕΝ
υπεισέρχονται σε λεπτομέρειες αλλά προσεγγίζουν εντελώς επιφανειακά το
εκάστοτε θέμα, σκιαγραφώντας το όπως είναι ευρύτερα γνωστό μέσα από τη
χριστιανική διδασκαλία. Συνεπώς δεν νομίζω ότι η επίκληση των εν λόγω πηγών
προσθέτει κάτι ουσιαστικό στη συζήτηση.

4) Τα δύο εδάφια που υποτίθεται πως οδηγούν στο συμπέρασμα ότι - σε πείσμα
τής δικής μου θέσης - ο Αβραάμ όντως γνώριζε εκ των προτέρων τι τελικά θα
συνέβαινε, δεν βλέπω τι σχέση μπορεί να έχουν με το θέμα για το οποίο
συζητάμε. Στο Γένεσις, ΙΒ΄ 7 όπου ο Θεός παρουσιάζεται στον Αβραάμ, το μόνο
που του λέει είναι ότι οι απόγονοι του - ούτε καν αυτός ο ίδιος! - θα (κατα)λάμβαναν
τη γη των Χαναναίων. Περί Σάρας όμως, Φαραώ και τα συναφή, ουδέν. Σε άλλες
όμως περιπτώσεις όπου παρά τα διάφορα εμπόδια ο Θεός τελικά θα επενέβαινε
σωτήρια, αυτό προαναγγέλθηκε με απόλυτη σαφήνεια από Εκείνον (όπως π. χ.
στην Έξοδο με τις συνεχείς παλιμβουλίες τού Φαραώ πριν από την καταπόντιση
τού στρατού του στην Ερυθρά ή στο Ησαΐας, Ζ΄ 4 με τις διαβεβαιώσεις τού Γιαχβέ
προς τον προφήτη ότι μόλις κοπάσει η οργή Του, «πάλιν ιάσεται»).

Όσο για το έτερο εδάφιο, το 12, ούτε εδώ βλέπω κάποια απόδειξη ή ένδειξη
προφητικής γνώσης. Το αντίθετο, θα έλεγα! Άλλωστε εφόσον η Σάρα καλώς ή
κακώς ΠΟΤΕ δεν θεωρήθηκε ευθύς εξαρχής σύζυγος τού Αβραάμ και συνεπώς
ΠΟΤΕ δεν εκπληρώθηκε η υπόθεση «αν έβλεπαν οι Αιγύπτιοι ότι η Σάρα ήταν
γυναίκα του», ούτε βέβαια και η απόδοση «τότε θα τον σκότωναν», πώς
αποδεικνύεται η υποτιθέμενη προφητική γνώση; Και πώς είναι δυνατόν ο Θεός
να προειδοποίησε τον προφήτη Του για κάτι που ούτως ή άλλως δεν επρόκειτο
ποτέ να συμβεί; Το ότι άλλωστε θα τον σκότωναν, όπως ο ίδιος ο Αβραάμ είπε
στο δεύτερο περιστατικό με τον Αβιμέλεχ, δεν είναι ότι το γνώριζε (και πώς να
το γνώριζε άλλωστε αφού δεν επρόκειτο ποτέ να συμβεί;!), αλλά το ΥΠΕΘΕΣΕ ۠
το ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΗΣΕ ۠ το ΦΟΒΗΘΗΚΕ! Αδίκως όμως όπως εκ των υστέρων
έδειξε η οργισμένη αντίδραση των «βαρβάρων» βασιλιάδων, κυρίως δε του
δεύτερου Αβιμέλεχ ο οποίος χωρίς καν να προηγηθεί κάποια τιμωρία θεόθεν,
μόλις αντιλήφθηκε τι παιζόταν πίσω από την πλάτη του με τη Ρεββέκα, έπαθε
ψυχικό τραλαλά! Πού ακριβώς είναι λοιπόν η περίφημη προφητική γνώση;
Και το χειρότερο: Σε τι ακριβώς θα συνίστατο «τού δικαίου η ανδρεία۠ ότι έφερεν
ευχαρίστως το γενόμενον» καὶ «τής γυναικός η σωφροσύνη, ότι ενέπεσεν εις τας
βαρβαρικάς χείρας, και την σεμνότητα διετήρησε», αν και οι δυο τους γνώριζαν
ήδη εκ των προτέρων ότι την κατάλληλη στιγμή θα επενέβαινε σαν από μηχανής
θεός ο … Θεός, αποτρέποντας το επαπειλούμενο κακό; Τότε όλη η παραπάνω
υμνολογία του Χρυσόστομου (4) θα ήταν άνευ αντικειμένου αφού η προφητική
γνώση θα σήμαινε ότι το ζευγάρι στην πραγματικότητα ενεργούσε εκ του
ασφαλούς! Και όχι μόνο αυτό: Αν ο Αβραάμ γνώριζε από την αρχή την αίσια
έκβαση τής ιστορίας, τότε γιατί ο Χρυσόστομος σε μία επιστολή του (5)
αναφερόμενος στο δράμα τού προφήτη έκανε λόγο για τον ΦΟΒΟ και τον
ΤΡΟΜΟ που κατέσεισε «την υψηλήν εκείνην και φιλόσοφον ψυχήν» και για
«τον αδάμαντα διαλυθέντα τη αγωνία»; Και σε κάποιο άλλο κείμενο (6) γιατί
έγραψε ότι «ει γαρ και μη το έργον εξέβη, αλλ’ αυτός ΤΟΥΤΟ ΠΡΟΣΕΔΟΚΗΣΕ
και πάντα ΕΦΕΡΕ ΓΕΝΝΑΙΩΣ […]»; Και τέλος, γιατί στη δεύτερη προς Κορινθίους
(7) επιστολή μιλώντας για το θέμα τής περίφημης «θυσίας τού Αβραάμ (Ισαάκ)»
ρωτάει ρητορικά: «Μήπως ο Αβραάμ γνώριζε εκ των προτέρων το μέλλον;
Μήπως προσπαθούσε να κερδίσει το έλεος τού Θεού;»; Στα δύο δε αυτά
ρητορικά ερωτήματα γιατί έδωσε μόνος του την απάντηση δηλώνοντας ότι
«έι γαρ και προφήτης ην, αλλ’ ΟΥ ΠΑΝΤΑ ο προφήτης οίδεν», δηλαδή πως
«κι αν ήταν (ο Αβραάμ) προφήτης, ο προφήτης ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ»;

Κατόπιν τούτου, με συγχωρείς, φίλε μου, είπαμε να πέσουν λιγάκι οι τόνοι,
αλλά μου είναι αδύνατον να αποφύγω εδώ ένα δεύτερο… «μέγιστο» ερώτημα:
Γιαγιά, Αρχιμανδρίτης Φούντας ή… Χρυσόστομος;

Και μιά ακόμα απορία:

Σε μια ομιλία του (8) ο Χρυσόστομος αναφερόμενος στον Φαραώ δηλώνει
το εξής καταπληκτικό: «Ο αδελφήν λαμβάνων ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΜΟΙΧΟΣ ۠ ο γαρ μοιχός
από της ΠΡΟΑΙΡΕΣΕΩΣ κρίνεται» Και συμπληρώνει: «Έτσι και ο Αιγύπτιος
παίρνοντας αυτήν όχι ως γυναίκα του Αβραάμ, αλλά ως αδερφή του, ΔΕΝ ΘΑ
ΚΡΙΝΟΤΑΝ ΩΣ ΜΟΙΧΟΣ.» Αφού λοιπόν ο Χρυσόστομος αναγνωρίζει ότι ο
Φαραώ στη συγκεκριμένη περίπτωση, ανυποψίαστος ων, δεν θα μπορούσε
ποτέ να κατηγορηθεί για «της μοιχείας το έγκλημα», πώς είναι δυνατόν σε
κάποια άλλη Ομιλία (9) να τον κατακεραυνώνει ως «μοιχείας εργάσασθαι
δράμα BΟΥΛΟΜΕΝΟ»; Και πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι ο Θεός δεν
τον τιμώρησε ήδη από την αρχή μεταξύ άλλων «ίνα δειχθή […] και του
βαρβάρου η ΑΚΟΛΑΣΙΑ, ότι αλλοτρία επήλθε ευνή», ότι την έπεσε δηλαδή
σε ξένο κρεβάτι; Και τέλος, γιατί παρακάτω τον παρουσιάζει ως έναν
βάρβαρο που «επιγνούς το αμάρτημα (σ. σ.: ΠΟΙΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ;;), ωμολόγησε
το παρανόμημα (σ. σ.: ΠΟΙΟ ΠΑΡΑΝΟΜΗΜΑ;;)» λέγοντας στον Αβραάμ:
«Τι εποιήσας τούτο; εις τι είπας, ότι αδελφή μου εστι; και ΜΙΚΡΟΥ ΑΝ ήμαρτον
(σ. σ.: ωπππ, εδώ υπάρχει πρόβλημα: αυτό το «παραλίγο» ΔΕΝ το είπε ο
Φαραώ, ούτε ο Αβιμέλεχ στο δεύτερο περιστατικό, αλλά ο άλλος Αβιμέλεχ
με τον Ισαάκ και τη Ρεββέκα στο Γένεσις, ΚΣΤ΄ 10!) ۠ ούτος δε μετά την
παρανομίαν (σ. σ.: ΠΟΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ;;) επηγωνίσατο (σ. σ.: δηλαδή τι
έπρεπε να κάνει ο άνθρωπος; Ν’ απολογηθεί κι από πάνω για τους
μπελάδες που του φόρτωσαν στα καλά τού καθουμένου;). Άθλιε και
ταλαίπωρε, Ήμαρτες, ησύχασον (σ. σ.:Μα πώς να ηρεμούσε αφού τον
έπνιγε το άδικο; Υπενθυμίζω ότι αφού η ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ είναι που μετράει
κι αφού υποτίθεται ότι ούτως ή άλλως δεν είχε προλάβει να γίνει το κακό,
ο άνθρωπος ήταν εξ ορισμού ΑΘΩΟΣ!), μη πρόσθες αμαρτίαν εφ’ αμαρτίαν
(σ. σ.: ΠΟΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΠΟΙΑΝ ΑΛΛΗ;;)»;

Χωρίς την παραμικρή διάθεση ειρωνείας λοιπόν: Είναι ή δεν είναι αυτό
αντιφατική ερμηνεία; Φάσκει ή δεν αντιφάσκει εδώ ο Χρυσόστομος;

Συμπέρασμα: Αυτό που σίγουρα αλλάζει μετά τη (μέχρι ενός σημείου)
δικαιολογημένη κριτική που μου ασκήθηκε, είναι η εικόνα που είχε
διαμορφωθεί ως προς την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΘΕΣΗ τού Χρυσοστόμου για το
αν στο Γένεσις, IB΄ διαπράχθηκε μοιχεία ή όχι. Από ’κει και πέρα όλα τα
υπόλοιπα συμπεράσματα, όχι μόνο δεν αποδυναμώθηκαν, αλλά ίσα-ίσα
που μέσα από την περαιτέρω έρευνα έχω την αίσθηση ότι ενισχύθηκαν
ακόμα περισσότερο!



Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ:

patrologia.ct.aegean.gr/PG_Migne/John%20Chrysostom_PG%2047-64/

(1) Post reditum a priore exsilio, σελ. 1

(2) Ad Stagirium a daemone vexatum, σελ. 29

(3) De sanctis Bernice et Prosdoce, σελ. 3

(4) Post reditum a priore exsilio, σελ. 1

(5) Epistulae ad Olympiadem, σελ. 29

(6) Ad eos qui scandalizati sunt.pdf, σελ. 39

(7) In epistulam ii ad Corinthios (homiliae 1-30), σελ. 24

(8) De sanctis Bernice et Prosdoce, σελ. 3

(9) Post reditum a priore exsilio, σελ. 1

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!