..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Περί της αναγκαιότητας τού κακού

........................................
..
Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο; Έλα ντε! Γιατί;; Ψυχραιμία όμως: για τους περισσότερους από τους ανθρώπους εκείνους που δεν ανήκουν σε κάποια θρησκεία ούτε πιστεύουν σε κάποια ανώτερη δύναμη -σ’ αυτό δηλαδή που έχουμε μάθει να περιγράφουμε με το όνομα «Θεός»-, το ερώτημα ετούτο έχει, νομίζω, περισσότερο φιλολογικό παρά φιλοσοφικό-υπαρξιακό ενδιαφέρον. Όταν για παράδειγμα ο αγνωστικιστής ή ο άθεος έρχεται αντιμέτωπος με την πρόωρη απώλεια κάποιου νέου ανθρώπου, πέραν της φυσιολογικής, ανθρωπίνως ερμηνεύσιμης οδύνης που θα ένοιωθε ο καθένας από μας, είναι μάλλον απίθανο να αναρωτηθεί: «Γιατί;». Και είναι απίθανο επειδή -όπως εκείνος πιστεύει- σ’ αυτά τα θέματα δεν υπάρχει κανένα «γιατί»! Ο θάνατος, βλέπετε, όσο οδυνηρός κι αν είναι, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο, αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση της ίδιας της ζωής. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς θάνατο, ούτε θάνατος χωρίς ζωή. Έτσι λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα πώς είναι δυνατόν ο εξ ορισμού πανάγαθος Θεός να επιτρέπει την ύπαρξη του πόνου, στην πραγματικότητα απασχολεί περισσότερο τους πιστούς. Οι υπόλοιποι που καταπιάνονται μ’ αυτό -ας το καταλάβουν επιτέλους οι χριστιανοί!- απλώς επιχειρηματολογούν χάριν συζήτησης και μόνο. Η χιλιοπιπιλισμένη, λοιπόν, καραμέλα «πώς είναι δυνατόν να κατηγορούν οι άπιστοι κάτι που -όπως αυτοί λένε- δεν υπάρχει;» έχει πια ξανοστίσει, ελπίζω να το αντιλαμβάνονται αυτό οι φίλοι απολογητές.
..
Επί της ουσίας τώρα, το γιατί ο Θεός επιτρέπει το κακό, επιδέχεται πολλές
και διάφορες ερμηνείες, οι περισσότερες από τις οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν το λιγότερο…. χιουμοριστικές. Για να ξεκινήσουμε από την πιο… ανατρεπτική, ένα ενδεχόμενο είναι όντως να ισχύει αυτό που έγραψε τις προάλλες ο φίλος Αταίριαστος για τον ευσεβή χριστιανό που ενώ ολημερίς κι οληνυχτίς προσευχόταν, όλα του πήγαιναν στραβά - την ίδια στιγμή που ο άθεος γείτονας του ζούσε ζωή χαρισάμενη! Όταν λοιπόν ο ευσεβής ρώτησε αγανακτισμένος τον Θεό γιατί ο άθεος γνώριζε σκανδαλωδώς την εύνοιά tου, έλαβε την απάντηση: «Γιατί δεν μου τα πρήζει όλη μέρα!»...
..
Μια άλλη πάλι -όχι λιγότερο αστεία- ερμηνεία είναι πως ό,τι, μα ό,τι κι αν
συμβαίνει στον κόσμο αυτό, γίνεται είτε «κατά παραχώρηση», είτε για παίδευση, είτε «κατ’ οικονομία». Όταν για παράδειγμα πεθαίνει, λέει, ένα νήπιο «από κάποια ασθένεια καίτοι εκδηλώθηκε η φροντίδα και οι προσευχές των γονέων», θα πρέπει το γεγονός αυτό να ερμηνεύεται υπό την οπτική γωνία της Πρόνοιας του Θεού. Διότι μπορεί, λέει, αν το νήπιο μεγάλωνε (μπρρ, πάλι μ έπιασε το καταραμένο το τρέμουλο!) να είχε ένα κακό μέλλον! «Έτσι, η Θεία Πρόνοια θεραπεύει τις ασθένειες πριν ακόμη εκδηλωθούν. Επειδή o Θεός με την προγνωστική του δύναμη γνωρίζει ότι το αρτιγέννητο θα κάνη κακή χρήση του κόσμου όταν μεγαλώσει, γι' αυτό το αποσπά από το συμπόσιο της ζωής. Το αρτιγέννητο νήπιο αποσπάται από την ζωή, ώστε να μην εξασκήση την λαιμαργία του στο τραπέζι της ζωής αυτής. Και στο σημείο αυτό βλέπουμε την (σ.σ. κρατηθείτε!) μεγάλη αγάπη και φι­λανθρωπία του Θεού».
...
Κλαπ, κλαπ, κλαπ! Μεγαλειώδες! Υποκλινόμαστε μπροστά στην απύθμενη
σοφία που κρύβει ο -κυριολεκτικά!- τρομερός αυτός συλλογισμός! Καταλάβατε λοιπόν, καλοί μου φίλοι, για ποιον λόγο οι χαροκαμένοι γονείς που τους έλαχε η μαύρη μοίρα να χάσουν το αγαπημένο τους παιδάκι (γράφω και κομπιάζω ετούτη τη στιγμή), θα έπρεπε κανονικά να ευχαριστούν τον Θεό κι από πάνω; Επειδή με τον χαμό του αγγελουδιού τους απλώς προελήφθη κάποια αρνητική κατάσταση που ΘΑ προέκυπτε στο μέλλον! Μπορεί, δηλαδή, το παιδί να γινόταν κατά συρροήν δολοφόνος! Μπορεί έμπορος ναρκωτικών. Μπορεί δικτάτορας˙ άθεος˙ σατανιστής ή ξέρω γώ, τι άλλο! Θα μου πείτε βέβαια, μα τότε γιατί δεν πέθανε στην κούνια του ο… Τζέγκις Χαν; Ή ο Χίτλερ; Ή όποιος άλλος διάολος θέλετε! Γιατί υπήρξαν, υπάρχουν και ασφαλώς θα συνεχίσουν να υπάρχουν αποκτηνωμένοι άνθρωποι, αληθινοί δαίμονες και κατάρες της ανθρωπότητας; Την κραυγαλέα αυτή αντίφαση παραδόξως την αντιλαμβάνονται ακόμα κι οι ίδιοι οι χριστιανοί. Την «εξηγούν» όμως με το φοβερά πρωτότυπο επιχείρημα ότι άλλη είναι η λογική των ανθρώπων και άλλη του Θεού. Πώς λέμε «άλλα τα μάτια τού λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας»; Ε κάπως έτσι. Όταν κάποιοι κακοί, λέει, παραμένουν στη ζωή, τότε «οπωσδήποτε κάποια ωφέλεια θα προέλθει, αφού o Θεός δεν κάνει τίποτε άνευ λόγου και σκοπού. […] Για παράδειγμα, θα μπορούσε κάποιος να διαφυλαχθεί στη ζωή, χάριν των απογόνων του, που κατά την πρόβλεψη του Θεού θα σώζονταν, ή θα έσωζαν άλλους». Ή μπορεί και ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Άλλος πάλι «θα μπορούσε κατά το τέλος της ζωής του να έρθει σε μετάνοια και σωτηρία. Πολλά ακόμα πιθανολογήματα θα μπορούσαμε να πούμε, τα οποία μόνο ο Θεός γνωρίζει πώς ακριβώς εφαρμόζονται στον κάθε άνθρωπο […]». Α-κρι-βώς. Αυτό λέω κι εγώ: πιθανολογήματα. Εικασίες για την υπόσταση των οποίων εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε παρά… μαύρα, κατάμαυρα μεσάνυχτα! Κι όμως μιλάμε. Και μάλιστα ακατάπαυστα. Οπότε από ’κεί και πέρα τι παραπάνω να προσθέσω εγώ;
..
Επί της ουσίας όμως, το να προϋποθέτουμε πίσω από οποιοδήποτε κακό,
κάποιο δυνάμει καλό που είναι εκ των προτέρων γνωστό στον Θεό, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας ευσεβής πόθος˙ μια δικλίδα ασφαλείας για να μην παραιτηθούν οι απελπισμένοι άνθρωποι από κάθε περαιτέρω προσπάθεια προσέγγισης του θείου και παραδοθούν στην πλήρη άρνηση. Τα πράγματα, βλέπετε, είναι πολύ πιο ξεκάθαρα απ’ ότι τα παρουσιάζουν οι χριστιανοί: το να ψάχνει κανείς μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας να ανακαλύψει τεκμηριωμένες αποδείξεις περί ύπαρξης κάποιου σχεδίου απονομής Θείας Δικαιοσύνης, ισοδυναμεί με το ν’ αντλεί εις πίθον Δαναΐδων. Πάρτε για παράδειγμα όλες τις γενοκτονίες που κατέγραψε η ιστορία έως σήμερα. Προσπαθείστε τώρα να φανταστείτε τον συνολικό αριθμό των θυμάτων. Μπορείτε; Κι όμως, οι μαύροι εκείνοι δαίμονες που ευθύνονται για όλη αυτή την αδιανόητη αιματοχυσία, κάποτε υπήρξαν μωρά˙ αθώα πλάσματα που δεν γνώριζαν τι θα πει σκοτεινή προαίρεση. Κι όμως ο Θεός ουδέποτε επενέβη για να προλάβει το κακό. Γιατί; Ποια είναι άραγε η ωφέλεια που προέκυψε; Διαβάστε αν θέλετε το κείμενο αυτό του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Τι καταλαβαίνετε; Πέραν του γεγονότος ότι όλες οι λεπτομέρειες της ιστορίας είναι ιδανικά (;) τακτοποιημένες ώστε να βολεύουν το ήδη προαποφασισμένο συμπέρασμα, αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι σύμφωνα με τον πολυθρύλητο Γέροντα ο Θεός όχι μόνο εισακούει ικεσίες για εκδίκηση (1), αλλά ακόμα και για επιστροφή του μεγαλύτερου δώρου του στον άνθρωπο: της ίδιας δηλαδή της ζωής (2)! Εκτός αυτού, υπό συζήτηση τίθεται και η θέση ότι τα διάφορα δεινά που συμβαίνουν στους ανθρώπους δεν προέρχονται από τον Θεό, αλλά είναι αποτέλεσμα των ελεύθερων επιλογών τους. Στην ιστορία μας, βλέπετε, ο άγγελος Κυρίου που κατέβηκε στη γη, δήλωσε ρητά ότι το φονικό και όλα όσα συνέβησαν, ήταν θέλημα Θεού (3). Πέρα απ’ όλα αυτά δε, να ρωτήσω μεταξύ σοβαρού κι αστείου τα εξής:
..
α) Πώς ακριβώς θα πρέπει να γίνει κατανοητός ο ισχυρισμός ότι τον φονευθέντα
ο Θεός τον είχε συγχωρέσει από την πρώτη κιόλας στιγμή πού εκδήλωσε τη μετάνοιά του, επειδή όμως συγκινήθηκε ιδιαίτερα από το φιλότιμο του, δεν τού χάλασε το χατίρι και επέτρεψε να πεθάνει με βίαιο τρόπο, όπως και καλά τού το είχε ζητήσει; Από πότε ένας προγιγνώσκων και απόλυτα ελεύθερος Θεός… συγκινείται για κάτι που γνώριζε ήδη πριν από την έναρξη του ίδιου του χρόνου; Για να προλάβω δε τον πιθανό αντίλογο ότι εδώ πρόκειται απλώς περί μιας ανθρωποπαθούς διατύπωσης, παραπέμπω πάραυτα στην ανάρτηση 6 όπου ασχολούμαι εκτενώς με την «καραμέλα των ανθρωπομορφικών εκφράσεων».
..
β) Την οικογένεια του αδίκως φονευθέντος τη σκέφθηκε καθόλου ο Θεός;
..
γ) Ο φονευθείς πώς και δεν έγινε μοναχός όπως και ο φονιάς; Δεν θα ’ταν πολύ
πιο ανώδυνα τα πράγματα έτσι; Αλλά θα μου πείτε, μετά πώς θα είχε σασπένς η ιστορία; Και πώς θα φτάναμε στο συμπέρασμα που μας βόλευε;

Φυσικά, όλα αυτά τα ζητήματα που τέθηκαν παραπάνω δεν αποσκοπούν στην
έναρξη κάποιας σοβαρής συζήτησης, αφού είναι σαφές ότι σοβαρή συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό δεν μπορεί να υπάρξει. Είπαμε: από τη στιγμή που είναι φύσει αδύνατον να ιχνηλατήσουμε τους συσχετισμούς μεταξύ κακού και καλού στα αχανή της ανθρώπινης ιστορίας, η πίστη ότι ο Θεός «δεν θα επέτρεπε ποτέ να υπάρξει το κακό στα έργα του, αν δεν είχε τη δύναμη να μπορεί από το ίδιο το κακό να αντλήσει το καλό» (4), δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ένας απλός ευσεβής πόθος. Το «ουδέν κακόν, αμιγές καλού» μπορεί μεν να βρίσκει συχνότατα εφαρμογή στη ζωή μας, αλλά σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με την υποτιθέμενη Θεία Πρόνοια για την οποία μιλούν οι χριστιανοί. Και δεν έχει σχέση επειδή το αρχαίο ρητό απλώς επισήμαινε το αυτονόητο, ότι δηλαδή από κάτι κακό όντως είναι δυνατόν να προκύψει κάτι καλό. Περί της ενδεχόμενης όμως δυσαναλογίας ανάμεσα στο καλό και το κακό, ουδέν. Οι χριστιανοί αντιθέτως από τη στιγμή που κάνουν λόγο για Θεϊκό Σχέδιο, αναγκαστικά βάζουν μέσα και την παράμετρο αυτή. Κι εκεί ακριβώς είναι που χαλάει το πράμα.

...
..
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
..
[1] «Ο φτωχός εκείνος, μη έχοντας τι να κάνει, παρακαλούσε το Θεό να
κάνει την εκδίκηση. Γι' αυτό και οικονόμησε ο Θεός και του τα έδωσε
διπλά.»

[2] «Διαρκώς παρακαλούσε το Θεό να τον συγχωρέσει για το φόνο
που διέπραξε και συνήθιζε να λέει:
“Θεέ μου, τέτοιο θάνατο πού έδωσα,
ίδιο να μου δώσεις!”
. Βέβαια, ο Κύριός μας τον είχε συγχωρέσει από
την πρώτη στιγμή πού εκδήλωσε τη μετάνοιά του. Συγκινήθηκε όμως
ιδιαίτερα από το φιλότιμο του παιδιού του, το οποίο όχι μόνο φρόντιζε
για την τήρηση των εντολών του, αλλά ήθελε και να πληρώσει για το
παλιό του φταίξιμο.
Έτσι δεν του χάλασε το χατίρι, επέτρεψε να πεθάνει
με βίαιο τρόπο
-όπως του το είχε ζητήσει- και το πήρε κοντά Του,
χαρίζοντας του μάλιστα και λαμπρό στεφάνι γι’ αυτό του το φιλότιμο!»


[3] «Μη λυπάσαι, γέροντα, ούτε να σου κακοφαίνεται και να νομίζεις
ότι όλα αυτά γίνονται τάχα χωρίς θέλημα Θεού


[4] Γ. Παμπούκης, Η μεγάλη αντιπαράθεση, σ. 344, εκδ. Κριτική
..
..

10 σχόλια:

Hades είπε...

Χμμμμμ... πολύ περιεκτικό κείμενο και νομίζω πως θίγεις αρκετά ζητήματα ταυτόχρονα.
Κατ' αρχήν η όλη ιστορία έχει κυριολεκτικ'α ιστορικές καταβολές. Αν δούμε τα κείμενα της τότε εποχής (το τονίζω, της ΤΟΤΕ) και δούμε πως ελίχθηκε κι εδραιώθηκε ο χριστιανισμός αρκετές απορίες θα λυθούν. Οι τότε "ποιμένες" απευθύνονταν σε φτωχους, χαζούς, εύπιστους κλπ. Γενικά σε όσους είχαν την τάση (απ'όποιαδήποτε αιτία) να την πατάνε. Για να φτιάξουν λοιπόν μια θρησκεία ελκυστική επινόησαν το παραμύθι της μετά θάνατον ανταμοιβής, υπό την εξής εκπληκτικη΄προϋπόθεση όμως: όχι να είσαι ενάρετος στη ζωή, αλλά να έχεις υποφέρει. Ιδίως η ΠΔ βρίθει από τέτοιες ιστορίες και παραδείγματα. Και από την φαντασιοπληξία περάσαμε κάποια στιγμή στη δημιουργία τρόπου ζωής. Θα φέρω ένα παράδειγμα το οποίο είναι πολύ σημαντικό και πιθανώς να ακουστεί άσχετο, αλλά μόνο άσχετο δεν είναι: επ'ευκαιρία του επικείμενου Πάσχα και της σχετικής νηστείας, έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς πως είναι δυνατόν να απαγορεύεται το λάδι αλλά η ελιά να θεωρείται νηστίσημη; Πως είναι δυνατόν δηλαδή ο καρπός να θεωρείται νηστίσημος αλλά το προϊόν της πεεξεργασίας του όχι; Κάτι δεν πάει καλά...
Η απάντηση είναι απλούστατη και κάτω από τη μύτη μας και έχει άμεση σχέση με όσα έγραφα πίο πάνω: όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Για να φτιάξεις ή ν'αγοράσεις λάδι την τότε εποχή χρειάζονταν χρήματα και όπως είπαμε, το "target group" των χριστιανών ποιμένων ήταν ως επί τω πλείστω πάμφτωχο. Απεναντίας τον καρπό της Ελιάς απλά πήγαινες και τον έκοβες. Κι επειδή λίγοι είχν χρήματα για λάδι ητοι δεν μπορούσαν να το έχουν, με τον καιρό επεκράτησε πως πρέπει να το νηστεύουν. Παραμύθια δηλαδή...

Φυσικά η μετά θάνατον ανταμοιβή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη -και η πιο σημαντική- είναι η μετά θάνατον αιώνια τιμωρία. Διότι ως πασίγνωστον ο χριστιανισμός εδραιώθηκε μέσω του εκβιασμού για μια αιωνιώτητα μέσα σε θειάφεια, φωτιές, διαβόλους κλπ, κλπ. Με λίγα λόγια οι τότε ποιμένες έθεταν το εξής φρικιαστικό (και εκβιαστικό) δίλημμα: η ζωή σου όπως είναι τώρα σου αρέσει; Όχι. Άρα γιατί θες μια αιώνια ζωή ακόμη χειρότερη από αυτήν που δεν σου αρέσει;
Τουτέστιν, αυτό που ποτέ δεν έγινε κατανοητό είναι ότι σςτον χριστιανισμό απαραίτητη είναι η παρουσία του κακού και όχι του καλού, διότι απλούστατα στις πρωτογενείς διδασκαλίες του απουσιάζει σε τεράστιο βαθμό η διδασκαλία του. Το ότι μετά έπεσε το σχετικό... "ρετουσάρισμα" και συμπληρώσεις είναι μια άλλη ιστορία. Όταν λοιπόν η θεολογική σου κοσμολογία στηρίζεται στην ύπαρξη του κακού λογικό κι επόμενο να υπάρχουν οι απαιτούμενες επεξηγήσεις πάνω σε αυτό το μοτίβο. Την αστεία δικαιολογία ότι "η μεγαλύτερη επιτυχία του σατανά είναι να σε πείσει ότι δεν υπάρχει" την έχουμε ακούσει όλοι. Ουδείς όμως έχει πει ποτέ πως "η μεγαλύτερη επιτυχία του θεού είναι να σε πείσει ότι υπάρχει". Το μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι το ξέρουμε άπαντες. Παρόλο που η εκκλησία είχε διαχρονικά κάποια δυνατά μυαλά όμως, ουδέποτε διαβάσαμε κάποιο αντίθετο απόφθεγμα. Δηλαδή ο Ωριγένης δεν ήταν γίγας μορφώσεως; Πως λοιπόν μου επιστρατεύεις κάποιον που θεωρητικά είναι πτωχός τω πνεύματι, που επιβάλλεται να πιστεύει δίχως να ερευνά και να του λες "γράψε κάτι για τις θέσεις του Κέλσου";. Φάσεις και αντιφάσεις. Όλα αυτά ίσως να ακούγονται άσχετα και μπλεγμένα αλλά δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Διότι όπως ξαναείπα, ουσιαστικά όλα προκύπτουν από την δογματική ύπαρξη του κακού μέσα στην χριστιανική θρησκεία. Δεν είναι τυχαιό ότι το κακό θεοποιήθηκε επί χριστιανισμού. Δεν υπήρχε κακή θεότητα στην ελληνική θρησκεία.

Αν ο κόσμος διάβαζα Πλάτωνα θα ήξερε 2-3 πράγματα παραπάνω (αλλά πολύ αμφιβάλλω αν θα ήταν χριστιανοί μετά): ο Πλάτωνας λοιπόν (αν και το'χαν πει κι άλλοι πριν απ'αυτόν) τον θεό τον χαρακτήριζε Αγαθό. Η λέξη αυτή δεν είχε ανθρώπινη σημασία και έδειχνε κάτι το υπερβατικό. Ο Ηράκλειτος ακόμη πιο παλαιά μίλαγε για το Εν το Σοφόν. Δεν είανι τυχαίο ότι τις περισσότερες φορές οι αρχαίοι όταν μίλαγαν για τον θεό τον ανέφεραν ως Λόγο (έννοαι της οποίας την ακριβή σημασία δυστυχώς δεν γνωρίζουμε). Ο Κέλσος δε, στον Αληθή Λόγο εκρήγνυται κυριολεκτικά όταν μιλάει για τον Σατανά, χαρακτηρίζοντας τους χριστιανούς βλάσφημους που έφεραν μέχρι και ανταγωνιστή του θεού μέσα από την θρησκεία τους. Με λίγα λόγια, από εκεί που οι αρχαίοι μίλαγαν για κάτι τελείως υπεράνω, οι χριστιανοί το υποβίβασαν σε σχεδόν ανθρώπινα δεδομένα (σχεδόν χυδαία) βάζοντάς του έως και αντίπαλον δέος. Όπως και γενικώς σε πολλά περί κακού προτοτύπισαν (πχ στο προπατορικό αμάρτημα και πολλά ακόμη).
Πως να μην τα ρίχνουμε όλα στο κακό λοιπόν; Αφού έτσι γαλουχηθήκαμε; Αφού έτσι μας έμαθαν ακρωτηριάζοντάς μας πνευματικά; Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που το κακό ως πράξη αποδώθηκε σε κάποια θεότητα σημειώθηκαν οι μεγαλύτερες αιματοχυσίες οι περισσότερες εκ των οποίων στο όνομα του καλού θεού... Γιατί; Μα διότι με ένα υπερβατικά προερχόμενο κακό ο άνθρωπος αυτόματα απέκτησε δικαιολογία για να το πράττει φορτώνοντάς τα αλλού.

Κι αναφορικά με το κακό ως ανθρώπινη έννοια, θα πω το εξής: δεν υπάρχουν κακές θεότητες. Κακά ανθρώπινα μυαλά υπάρχουν.

Hades είπε...

Α, και μια απαιτούμενη συμπλήρωση: δεδομένου ότι ο καλός θεός δικαιούται κι αυτός να έχει τις ζοχάδες του, γι'αυτό γράφτηκε και η Αποκάλυψη, έτσι; Διότι είναι ένα βιβλίο τρόμου, πόνου και τιμωρίας που ως στόχο έχει φυσικά την αιώνια ανταμοιβή των καλών.
Χαίρετε.

Κώστας είπε...

Χείμαρρος ο Άδης! Τι παραπάνω να προσθέσω τώρα εγώ;

Ανορθόδοξος είπε...

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο.
Το σχόλιό μου είναι οτι θα μπορούσα να αποδεχτώ τη θεωρία ενός «αδιάφορου Θεού», που έφτιαξε τον κόσμο και μετά αποσύρθηκε στα ιδιαίτερά του για καφέ και κουλούρι, γράφοντάς μας στα παλαιά του τα υποδήματα...

Ο Θεός όμως που λανσάρουν οι χριστιανοί και ιδιαίτερα οι ορθόδοξοι, είναι βελτιωμένο μοντέλο. Επεμβαίνει σε τακτά χρονικά διαστήματα, πάντα για το καλό. Ακόμα κι όταν εμάς μας φαίνεται κακό (π.χ. ένα δίχρονο παιδάκι πεθαίνει από λευχαιμία) κάνουμε λάθος, γιατί είναι πάλι ΓΙΑ ΚΑΛΟ! Έλεος...

Κώστας είπε...

Όταν η πολυαγαπημένη μου θεία πάλευε στα 25 της με μια από τις χειρότερες μορφές
καρκίνου, η γιαγιά μου και η μητέρα μου προσεύχονταν ολημερίς κι οληνυχτίς για τη
σωτηρία της. Τελικά δεν τα κατάφερε. Μεγάλο κακό για όλους μας, μικρό για το καλό
όνομα τού… φιλεύσπλαχνου Θεού, αφού η εξήγηση δόθηκε αμέσως απ’ αυτούς που…
ξέρουν: «Οι προσευχές… βοήθησαν!», αποφάνθηκαν με τη σιγουριά που χαρακτηρίζει
τον (πανάσχετο) ειδήμονα. «Τη λυπήθηκε ο Θεός και την πήρε νωρίτερα, προτού
αρχίσουν οι πόνοι!». Κι έτσι ούτε γάτα, ούτε ζημιά… Ε ρε σανίδα, που χρειάζεται σε
μερικούς… Ε ρε σανίδα…

Ανώνυμος είπε...

"Το θέμα δεν είναι να αγαπάμε τον Θεό με τρόπο δικό μας, εξαγοράζοντάς τον, λέγοντας οτι εμείς θα τον αγαπάμε αρκεί αυτός να μας κάνει τα χατίρια."

Vs

"Άμα ζητήσεις κάτι από τον Θεό με καθαρή καρδιά, δηλαδή με ταπεινωμένη καρδιά, ο Θεός θα σε ακούσει και θα σου το δώσει. Πάντα θα σου το δώσει."


Ισχύει και το ένα και το άλλο, θα σου πουν.

Κώστας είπε...

Υπάρχουν φάσεις -καλή ώρα όπως την εποχή αυτή-, αγαπητέ φίλε, όπου πραγματικά νιώθω ότι δεν έχει καν νόημα να ασχολείται κανείς με τα θέματα αυτά. Απλά δεν αξίζει. Είναι σαν να τρως ξημερώματα πέντε πιάτα στυφάδο! Μπορείς; Δεν μπορείς!

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό άρθρο πραγματικά. Όμως γιατί έχει ριζωθεί σε τέτοιο βαθμό πως ο "Θεός" η οι Δημιουργοί του ανθρώπου η ας το πούμε ανώτερες δυνάμεις του ανθρώπου ντε και καλά σχετίζονται με τον Χριστιανικό Θεό ; Ο Χριστιανικός Θεός είναι αποτυχημένος, Σαδιστικός, πλήρως διεστραμμένος όπως και οι πιστοί Του. Ίδια είναι και τα "επιλεκτικά" θαύματα Του. Γιατί πρέπει να ασχολούμαστε στην Κοσμοθέαση και προσπάθεια κατανοήσεως του σύμπαντος κόσμου αποκλειστικά με αυτή την πνευματική ανοησία ; Δεν είχε ο άνθρωπος προ του Χριστιανισμού προβληματισμούς ; Πως τους αντιμετώπιζε και τους μελετούσε ; Με τον Στοχασμό, την Λογική και την Φιλοσοφία. Γιατί σταμάτησε η ανθρωπότητα να στοχάζεται δίχως δόγματα και θρησκείες ; Ας εξετάσουμε την ρίζα της αρχαίας θρησκείας των Ελλήνων. Θρησκεία πλήρως εναρμονισμένη με την φύση και το Σύμπαν. Θεοί ανθρωπομορφικοί, ισχυροί μα ταυτοχρόνως και ατελής, σοφοί μα με αδυναμίες. Κάθε θεός εκπροσωπούσε και μια Κοσμική - Συμπαντική ακτίνα. Γιατί λοιπόν ο άνθρωπος σταμάτησε να αντιλαμβάνεται το σύμπαν υπο το πρίσμα της φύσης και άρχισε να λογίζεται πως όλα είναι αποτέλεσμα κάποιος "Θείας" πρόνοιας η ενός απρόσιτου τυραννικού θεού που όλα τα κάνει βάση σχεδίου ; Μήπως η προπαγάνδα τους πότισε κάθε σπιθαμή των κυττάρων μας σε σημείο αδιανόητο ; Μήπως πρέπει απλά να αλλάξουμε φίλτρα σκέψης και προσεγγίσεως των πραγμάτων ;

Από εκεί και ύστερα...

Το κακό δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνο ανάγκη και Νόμος. Ο Θάνατος είναι μια αναγκαιότητα. Ο Πόνος επίσης.... Ο Πόνος διδάσκει, εξελίσσει και διαμορφώνει. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Το κακό προέρχεται εκ της άγνοιας και μόνο εκ αυτής... Η Γνώση σε λυτρώνει από την έλλειψη της και ταυτοχρόνως σε οπλίζει με σιγουριά για την πορεία σου . Όταν δεν γνωρίζεις είναι δεδομένο πως θα πράξεις αυτά που οι άνθρωποι αποκαλούν..."Κακά" .

Καιρός να Φιλοσοφήσουμε ουσιαστικώς και να ατενίζουμε την Ζωή ως είναι ...

Κώστας είπε...

Ευχαριστώ, αγαπητέ φίλε.

Από ‘κεί και πέρα ένα σύντομο σχόλιο μόνο: τους προβληματισμούς του ο προχριστιανικός άνθρωπος δεν τους αντιμετώπιζε ανέκαθεν με τον στοχασμό, τη λογική και τη φιλοσοφία, αλλά σε μεγάλο βαθμό με τη δεισιδαιμονία. Η οποία βέβαια δεισιδαιμονία βρισκόταν σε διαρκή αλληλεπίδραση με τη φιλοσοφία.

Unknown είπε...

Ο θεος τιμωρει ποτε σε αυτη την ζωη ποτε στην αλλη, ποτε τους αθωους ποτε τους αδικους ποτε για παιδευση ποτε για τιμωρια κλπ. Με τον ιδιο ακριβως τροπο θα φεροταν και ενας ανυπαρκτος η αδιαφορος θεος! Ακριβως με τον ιδιο τροπο!
Επισης κανει θαυματα και σωζει αλλα ορισμενες φορες επιτρεπει να πεθαινουν παιδακια και αθωοι αλλα τοτε γινεται γιατι τους αγαπαει και τους θελει κοντα του! Μονα ζυγα δικα μας δηλαδη.
Γιατι λοιπον δεν το κανει αυτο σε ολους μας δηλαδη να μας παρει νεους και αναμαρτητους και να παμε ολοι στον παραδεισο?
Αγνωσται αι βουλαι. Αφου ειναι σε αυτο αγνωσται αλλου πως ειναι γνωστες? Ξανα αγνωσται αι βουλαι. Ε νταξει καταλαβαμε φτανει!

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!