..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής

..
Δεν ξέρω αν έτυχε να διαβάσετε ποτέ την ανάρτηση με τίτλο «Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα» ۬ εκεί λοιπόν μεταξύ άλλων ασχολούμαι και μ’ ένα ζήτημα που κυριολεκτικά δε σ’ αφήνει ν’ αγιάσεις! Συγκεκριμένα πρόκειται για δύο εδάφια που παρότι αναφέρονται πέραν πάσης αμφισβήτησης στο ίδιο ακριβώς γεγονός (μιας απογραφής που διέταξε ο Δαβίδ), αποδίδουν την ηθική αυτουργία για το αντιλαϊκό αυτό μέτρο το μεν παλαιότερο στον Θεό, ενώ το πιο πρόσφατο στον Διάβολο!! (1)

Φλας-μπάκ:

«Ας θαυμάσουμε όμως τα εν λόγω χωρία - αξίζει τον κόπο:

“Και προσέθετο οργήν Κύριος εκκαήναι εν Ισραήλ, και επέσεισε τον Δαυίδ εν αυτοίς λέγων˙ βάδιζε, αρίθμησον τον Ισραήλ και τον Ιούδαν […]”. (2)

Αυτό είναι το παλαιότερο εδάφιο όπου ρητά αναφέρεται ότι ο Θεός ήταν αυτός που υποκίνησε τον Δαβίδ να διατάξει την αρίθμηση. Στο μεταγενέστερο εδάφιο όμως έκπληκτοι διαπιστώνουμε στροφή 180 μοιρών και ως ηθικός αυτουργός παρουσιάζεται ο τόσο χρήσιμος… Σατανάς:
..
Και έστη διάβολος εν τω Ισραήλ και επέσεισε τον Δαυίδ του αριθμήσαι τον Ισραήλ”. (3)

«Μα πώς είναι δυνατόν αυτό;», αναρωτήθηκα κι εγώ έκπληκτος όταν πριν από δεκαπέντε χρόνια διαβάζοντας την “Παγκόσμια ιστορία των θρησκειών” τού Γκλάζεναπ, βρέθηκα για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τη σκανδαλώδη αυτή αντίφαση. Για να δούμε τι λέει η Εκκλησία, σκέφτηκα, κι ανέτρεξα στο πολυτελές έργο τού Ι. Κολιτσάρα “Αγία Γραφή-Βίβλος” μήπως και βγάλω άκρη. Και όντως τα πράγματα αμέσως ξεκαθάρισαν! Ξαφνικά δεν υπήρχε κανένα θεολογικό πρόβλημα πια, καμία απολύτως αντίφαση! Πως συνέβη αυτό; Α είναι πολύ απλό. Απλώς στο παλαιότερο βιβλικό εδάφιο η λέξη “Κύριος” μεταφράστηκε… “διάβολος” (!!):

“Άναψε πάλι η οργή του Κυρίου εναντίον τού Ισραηλιτικού λαού, διότι ο διάβολος παρώθησε τον Δαυίδ εις μιαν πτώσιν υποβαλών εις αυτόν την κατωτέρω ιδέαν […]”. (4)

Το εκπληκτικό δε είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις ο Δαβίδ παρουσιάζεται μεταμελημένος για την πράξη του (;;) αυτή για τη οποία μάλιστα μεγαλόψυχα επιλέγει ως τιμωρία την εξόντωση… 70000 ανδρών του!! Αυτά βέβαια μπορεί να σοκάρουν εμάς, τους αδαείς και “θεολογικά αναλφάβητους”, για τους μπαρουτοκαπνισμένους απολογητές όμως είναι ψιλά γράμματα! Έτσι λοιπόν η από κάθε άποψη απίστευτη αυτή ταύτιση τού Θεού με τον Διάβολο σύμφωνα με την αναλυτικότερη θεολογική ερμηνεία απορρέει από το γεγονός ότι ο Γιαχβέ στην πραγματικότητα “παραχώρησε”, κοινώς επέτρεψε, να επηρεαστεί ο Δαβίδ από τον Σατανά! Η εν λόγω θεωρία, μεγαλοφυής εφεύρεση των απολογητών στην προσπάθειά τους να απενοχοποιήσουν τον Γιαχβέ εκεί όπου ξεκάθαρα εμφανίζεται να παρωθεί τους ανθρώπους σε ανομήματα (αφαιρώντας τους κατ' αυτόν τον τρόπο ετσιθελικά την από τη χριστιανική θεολογία πολυύμνητη “ελευθερία βούλησης”), είναι πολύ διαδεδομένη και από τις πλέον αγαπητές στους “θεολογικούς κύκλους”. Γιατί στα δύσκολα είναι πάντα εκεί. Κάθε φορά που κάτι πάει να τσαλακώσει την εικόνα τού Γιαχβέ, τσουπ, ξεπετάγεται από το χρονοντούλαπο και μας βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα σαν να μας λέει: “Σας την έσκασα κορόιδα!”.
..
Κουτόχορτο όμως δεν τρώνε όλοι, ξέρετε! Διότι αν όντως κάθε φορά που τα βιβλικά κείμενα παρουσιάζουν τον Γιαχβέ ως υποβολέα και υποκινητή, στην πραγματικότητα εννοούνταν ο Διάβολος, αυτό θα αναφερόταν ΡΗΤΑ όπωςσυμβαίνει για παράδειγμα στον Ιώβ (5) ή στα Παραλειπόμενα με το πνεύμα ψεύδους που εξαπέστειλε ο Θεός για να πλανήσει τους Προφήτες (6) ή ακόμα και στο Κατα Ματθαίον Δ΄ 1 όπου διαβάζουμε ότι “ο Ιησούς ανήχθη εις την έρημον υπό του Πνεύματος πειρασθήναι υπό του διαβόλου”. Σε κάθε περίπτωση πάντως, και εφόσον μιλάμε για το ίδιο γεγονός, ΔΕΝ θα αναφέρονταν και οι δύο εκδοχές. Μία εξ αυτών θα αρκούσε. Τα περί “παραχωρήσεων” λοιπόν που επικαλούνται οι θεολόγοι, μόνο ως χιούμορ -και μάλιστα μπλακ- μπορούν να εκληφθούν! Και λέω “μπλακ” γιατί ακόμα και η ερμηνεία που ασπάζονται οι χριστιανοί κάθε άλλο παρά κολακευτική είναι για τον Γιαχβέ! Διότι το γεγονός ότι ο πανάγαθος Θεός επέτρεψε στον Σατανά να επηρεάσει τον Δαβίδ με συνέπεια αυτός να αμαρτήσει και να χαθούν έτσι απλά 70000 αθώες ζωές, ε διάολε, δεν μπορεί οι χριστιανοί να το περνάνε έτσι στο ντούκου σφυρίζοντας αδιάφορα! Να υπενθυμίσω δε ότι ο Θεός ως παντογνώστης ασφαλώς γνώριζε με κάθε λεπτομέρεια τι τελικά θα συνέβαινε… πολύ πριν καν συλλάβει ακόμα και την ίδια την ιδέα τής δημιουργίας τού μάταιου τούτου κόσμου - που και αυτό το ήξερε προ πάντων των αιώνων πως κάποτε θα συνέβαινε, πολύ πριν καν το αφήσει να… συμβεί!»...

Ο απροσδόκητος αντίλογος...

Αυτά λοιπόν είχα γράψει τέτοιον καιρό πριν από έναν χρόνο.Την περασμένη βδομάδα όμως κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης στη σελίδα τού Διαγόρα, ήρθε και ο αντίλογος. Και μαλιστα όχι από κανέναν αφηνιασμένο απολογητή όπως ίσως φανταστήκατε, αλλά από έναν… ομοϊδεάτη, γεγονός που, όπως και να το κάνουμε, έδινε στην κουβέντα μια διαφορετική βαρύτητα.

Η ένσταση λοιπόν που διατυπώθηκε ήταν ότι στο μεταγενέστερο εδάφιο των Παραλειπομένων, μπροστά από τη λέξη διάβολος ΔΕΝ υπάρχει οριστικό άρθρο, κάτι που δεδομένης τής κυριολεκτικής σημασίας τής εβραϊκης λέξης satan («πολέμιος», «εχθρός», «αντίδικος»), καθιστούσε πιθανότερο να μην εννοούνταν εδώ ο διαβόητος «πρίγκηπας τού σκότους», αλλά κάποιος άγνωστος πολέμιος τον οποίο έστρεψε ο Θεός κατά τού Δαβίδ «προς παίδευσιν». Η Μετάφραση τού Young άλλωστε ήταν σαφής:..«And there standeth up an adversary against Israel, and persuadeth David to number Israel».

«AN adversary», λοιπόν ۬ όχι «Satan». Ένας πολέμιος δηλαδή, όχι ο ίδιος ο Σατανάς! Ούτως ή άλλως όμως* δεν υπήρχε καμία αντίφαση εδώ: το πρώτο εδάφιο αναφερόταν στον πραγματικό υποκινητή, ήτοι στον Γιαχβέ, ενώ το άλλο απλώς στο υποχείριό του (τον άγνωστης ταυτότητας σατάν-πολέμιο)...

Και πράγματι…

Και πράγματι, παρότι τέτοιες λεπτομέρειες σπανίως διαλανθάνουν την
προσοχή μου, την απουσία τού οριστικού άρθρου στο επίμαχο εδάφιο, ποτέ δεν την είχα προσέξει. Μετά λοιπόν από εξονυχιστικό έλεγχο διαπίστωσα ότι τόσο η λέξη διάβολος όσο και η ταυτόσημή της Σατανάς, τις περισσότερες φορές που αναφέρονται στον… Τρισκατάρατο, χρησιμοποιούνται με άρθρο, ενώ όποτε απαντούν άναρθρες, έχουν συνήθως την κυριολεκτική σημασία που επικαλέστηκε κι ο συνομιλητής μου: «εχθρός», «πολέμιος», «αντίδικος».

Ωστόσο:

Ωστόσο άλλο «τις περισσότερες φορές», κι άλλο «πάντα». Σε μια σειρά χωρίων, βλέπετε, οι επίμαχες λέξεις ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΟΡΙΣΤΙΚΟΥ ΑΡΘΡΟΥ,
δεν αναφέρονται απλώς σε κάποιον άγνωστο «σατάν-πολέμιο», αλλά στον πασίγνωστο Σατανά! Για παράδειγμα:

► Κατά Μάρκον, Γ΄ 23:

«[…] πώς δύναται σατανάς σατανάν εκβάλλειν;»

Εδώ η επίμαχη λέξη δεν είναι έναρθρη ۬ κι όμως αναφέρεται πέραν πάσης
αμφισβήτησης ΣΤΟΝ Σατανά! Απόδειξη το Κατά Ματθαίον, ΙΒ΄ 26 όπου το άρθρο ΥΠΑΡΧΕΙ:

«και ει ο σατανάς τον σατανάν εκβάλλει […]»

► Πράξεις των Αποστόλων, ΙΓ΄ 10:

«[…] ω πλήρης παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας, υιέ διαβόλου […]»

Το Α΄ Ιωάννου Γ΄, 10 όμως λέει:

«εν τούτω φανερά εστι τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα τού διαβόλου […]»
..
Ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να εννοείται εδώ στο μεν πρώτο εδάφιο το τέκνο ΚΑΠΟΙΟΥ άγνωστου αντιπάλου, στο μεν δεύτερο όμως τα τέκνα τού γνωστού Διαβόλου! Ούτε η ίδια η Εκκλησία δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Συνεπώς και εδώ η απουσία τού οριστικού άρθρου δεν αλλάζει απολύτως τίποτα.

► Β΄ Προς Κορινθίους, ΙΒ΄, 7:

«[…] εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν […]»
..
Εδώ ακόμα και η Μετάφραση τού Young, παρά την απουσία τού οριστικού άρθρου (το οποίο μόνο στην κλητική δεν είναι δυνατόν να μπει) δέχεται πως εννοείται «Ο Πολέμιος» (Τhe Adversary), ήτοι ο Σατανάς!

► Αποκάλυψη, Κ΄, 2:

«και εκράτησεν τον δράκοντα, τον οφιν τον αρχαίον, ος έστι Διάβολος
και ο Σατανάς […]»
Εδώ η λέξη «Διάβολος» παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιείται χωρίς οριστικό
άρθρο, είναι με ΚΕΦΑΛΑΙΟ και -όπως άλλωστε αβίαστα προκύπτει κι από τα συμφραζόμενα- αναφέρεται πέραν πάσης αμφιβολίας στον -ακολουθεί έναρθρος- Σατανά!

Από τα στοιχεία αυτά αποδεικνύεται λοιπόν ότι η απουσία τού άρθρου στο
επίμαχο χωρίο των Παραλειπομένων, σε καμία περίπτωση δεν καθιστά την ΚΡΑΤΟΥΣΑ μεταφραστική απόδοση λιγότερο πιθανή από την εκδοχή τού Young. Η εν λόγω μετάφραση, ειρήσθω εν παρόδω, καθώς και η ΝΕΤ (Νew English Translation) ίσως να ’ναι και οι μόνες που στο επίμαχο χωρίο βλέπουν απλώς κάποιον άγνωστο «πολέμιο» (adversary). Η από την Ιερά Σύνοδο τής Εκκλησίας τής Ελλάδος εγκεκριμένη ερμηνεία τού Κολιτσάρα, ο Βάμβας, ο Λούθηρος, η Μετάφραση τού Βασιλέως Ιακώβου, ο θρησκειολόγος Γκλάζεναπ κι ούτε ’γώ ξέρω ποιοι άλλοι, όλοι τους στο συγκεκριμένο εδάφιο δεν «είδαν» κάποιον άγνωστης ταυτότητας πολέμιο, αλλά ΤΟΝ Σατανά! Αυτό δεν είναι δυνατόν να παραβλεφθεί. Τουλάχιστον όχι από τους χριστιανούς (τους οποίους στην προκειμένη περίπτωση ασφαλώς θα βόλευε η εκδοχή τού Young και τής ΝΕΤ).

Εκτός αυτού…

Εξετάζοντας πάντως το θεωρητικό ενδεχόμενο ο άναρθρος «διάβολος» των Παραλειπομένων τελικά όντως να ήταν κάποιος «βαλτός» από το αντίπαλο στρατόπεδο, παρατηρούμε ότι σε δύο άλλες περιπτώσεις όπου ο Θεός έστρεψε κάποιους «σαταν-πολέμιους» κατά τού Σολομώντα, αυτοί ΕΙΧΑΝ ΟΝΟΜΑ:

► Γ΄ Βασιλειών, ΙΑ΄ 14:

«Και ήγειρε Κύριος σατάν τω Σαλωμών τον Αδερ τον Ιδουμαίον και τον
Εσρώμ, υιόν Ελιαδαέ […]»

► Γ΄ Βασιλειών, ΙΑ΄ 23:


«Και ήγειρε Κύριος σατάν τω Σαλωμών τον Ραζών […]»
Στην περίπτωση τής απογραφής όμως, ο «διάβολος» που υποτίθεται πως έστειλε ο Θεός να παρασύρει τον Δαβίδ, παρέμεινε ανώνυμος. Ασφαλώς μπορεί και να ’ναι τυχαίο αυτό. Ίσως όμως και όχι. Το σίγουρο πάντως είναι ότι όπως με
ιδιαίτερη έμφαση επισήμανα, όποτε ο Θεός επιτρέπει την εμπλοκή τού Διαβόλου ή οποιουδήποτε σατάν-πολέμιου στις ανθρώπινες υποθέσεις, αυτό αναφέρεται ρητά. Το βλέπουμε με τον Ιώβ, το βλέπουμε με τον Μιχαία, το βλέπουμε με τον Σολομώντα (7), το βλέπουμε με τον Σαούλ (8), το βλέπουμε με τον Αβιμέλεχ (9), το βλέπουμε ακόμα και με τον ίδιο τον Ιησού, όχι όμως και στο επίμαχο εδάφιο των Βασιλειών, που ενώ παρουσιάζει ξεκάθαρα τον Γιαχβέ να παρωθεί τον Δαβίδ στο ανόμημα τής απογραφής, σύμφωνα με την ερμηνεία των χριστιανών θεολόγων, αυτός που στην πραγματικότητα εννοούνταν ήταν ο -ή έστω ένας- διάβολος!

Η πιθανότερη εξήγηση

Η κραυγαλέα αυτή αντίφαση που υπάρχει στις δύο διαφορετικές εκδοχές τής βιβλικής ιστορίας, σίγουρα μοιάζει ακατανόητη, απάντηση όμως έχει δοθεί και μάλιστα τυγχάνει ευρείας αποδοχής. Διότι σε αντίθεση με πλείστες θεολογικές ερμηνείες, είναι απλή, λογική και ως εκ τούτου εύληπτη. Οι διαφοροποιήσεις αυτές λοιπόν είναι εξαιρετικά πιθανό να αντανακλούν απλώς την τροποποίηση που επήλθε με το πέρασμα τού χρόνου στη σκέψη των ανθρώπων αναφορικά με την υπόσταση τής αμαρτίας και την αντίληψη περί καλού και κακού (10). Αλλιώς σκέφτονταν πριν, αλλιώς μετά. Το βλέπουμε άλλωστε ξεκάθαρα και στο Ιεζεκήλ ΙΗ΄, 20 όπου η ρητή και μη παρερμηνεύσιμη διαβεβαίωση τού Θεού ότι οι αμαρτίες (αλλά και οι θεάρεστες πράξεις) ΔΕΝ είναι μεταβιβάσιμες, ούτε σε κατιόντες ούτε σε ανιόντες συγγενείς, και ότι ο ΚΑΘΕ άνθρωπος θα κριθεί «κατά την οδό αυτού», μια και «δικαιοσύνη δικαίου επ' αυτόν έσται, και ανομία ανόμου επ' αυτόν έσται», ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ προς το Έξοδος, Κ΄ 6 όπου οι αμαρτίες αλλά και η θεοσέβεια βεβαίως και μεταβιβάζονται! Το ίδιο λοιπόν συνέβη πιθανότατα και με τον Διάβολο. «Αρχικά η λέξη Σατανάς -με άρθρο όμως- δήλωνε τον άγγελο εκείνο στον οποίο ο Θεός έχει αναθέσει την αποστολή του δημόσιου κατήγορου (11)» και πάντως ΔΕΝ θεωρούνταν αντίπαλος του Θεού (12). Το αντίθετο μάλιστα: η μοχθηρή αυτή οντότητα που υποτίθεται πως είχε εκδιωχθεί από τον Ουρανό και κατακρημνισθεί στα έγκατα τού Άδη, είχε το δικαίωμα να παρίσταται ακώλυτα ενώπιον τού Θεού και να… διαπραγματεύεται μαζί του! Ποτέ όμως δεν έκανε τού κεφαλιού του, αλλά τηρούσε με… θρησκευτική ευλάβεια τις αυστηρές εντολές που του έδινε ο Θεός! «Σημαντική αλλαγή πραγματοποιείται μονάχα κατά τη μεταιχμαλωσιακή περίοδο του Ισραήλ, καθώς ο Σατανάς γράφεται πλέον ως κύριο όνομα -χωρίς άρθρο- ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζεται να ενεργεί αυτόβουλα (13)». Αυτό είναι όλο. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Αχάαα… ($$$$)
..
Ανεξάρτητα όμως απ’ όλα αυτά που ειπώθηκαν, ίσως ν’ αναρωτιέστε τι το
μεμπτό υπήρχε στην απογραφή εκείνη που διέταξε ο Δαβίδ! Γιατί θεωρήθηκε αμαρτία και τιμωρήθηκε από τον Θεό τόσο σκληρά; Η απάντηση στο εύλογο αυτό ερώτημα είναι λοιπόν πολύ πιθανό να κρύβεται στο Έξοδος, Λ’ 12-16 όπου αντανακλάται η δεισιδαιμονική αντίληψη πως η πράξη αυτή ήταν δυνατόν να επιφέρει μεγάλες συμφορές - εκτός κι αν… εκτός κι αν καταβαλλόταν στον Ναό τού Κυρίου από κάθε απογραφέντα το… νόμιμο αντίτιμο: «μισό σεκέλ “λύτρα τής ψυχής αυτού” για τη διαφύλαξη της ζωής του και την αναγνώριση ότι η ζωή τού διδόταν από τον Θεό και ο Θεός τους διατηρούσε σ’ αυτήν και θα τους καθιστούσε ευτυχείς, όταν ο λαός θα είχε πληρώσει αυτό το τίμημα, το οποίο προοριζόταν για τον Ναό (14)». Λέτε, λοιπόν, εκεί να στράβωσε το πράμα; Να ξέχασε δηλαδή ο Δαβίδ κάποια… σημαντική λεπτομέρεια κατά τη διεξαγωγή τής απογραφής και γι’ αυτό να έγινε τής Κορέας; God knows…


*Στην αρχική εκδοχή τού κειμένου η διατύπωση ήταν: «Ως εκ τούτου», επειδή όμως η φράση αυτή δεν απέδιδε το ακριβές νόημα τής ένστασης τού συνομιλητή μου, μετά από παρέμβασή τού ιδίου αντικαταστάθηκε.
..
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

[1]H. De Glasenapp, Παγκόσμιος ιστορία των θρησκειών, εκδ. Περ.,
Σύψα - Χρ. Σιαμαντά, σ. 320
..

Επίσης:
..
ΜΑΡΙΑ ΣΕΦΕΡΟΥ, Απομυθοποίηση τού Διαβόλου, 1997, εκδ. ΕΥΡΩΤΑΣ,
σ. 204-206
..
[2] Β΄ Βασιλειών, ΚΔ΄ 1..

[3] Α΄ Παραλειπομένων, ΚΑ΄ 1..

[4] Αγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα, (ερμηνευτική απόδοση:
Ι. Θ. Κολιτσάρα), τόμος 2, σ. 207..

[5] Ιώβ, Α΄ 6-12 & Β΄ 1-6.

[6] Β΄ Παραλειπομένων, ΙΗ΄ 18-22..

[7] Γ΄ Βασιλειών, ΙΑ΄ 14 & 23..

[8] Α΄ Βασιλειών, ΙΗ΄ 10..

[9] Κριταί Θ΄, 22-24..

[10] Glasenapp, σ. 320..

[11] Γ. Ιωαννίδης, Δαίμονες: Οι Σκοτενοί Άγγελοι, εκδ. Αρχέτυπο, σ. 41..

[12] Πάπυρος Larousse Britannica, t. 17, σ. 39, λήμμα: Διάβολος.

[13] Γ. Ιωαννίδης, σ. 41
..
[14] Kολιτσάρας, τ. 1, σ. 92
..
..
..

8 σχόλια:

Π είπε...

Αγαπητέ Kostas, έχεις συμπτύξει σε μία δύο χωριστές παρατηρήσεις μου. Η ένσταση δεν ήταν ότι, αφού μπορεί να μην είναι ο σατανάς αλλά κάποιος αντίπαλος, τότε δεν υπάρχει αντίφαση. Η ένσταση ήταν ότι για την ΠΔ ο θεός ελέγχει και κινεί τα πάντα, ακόμα και τον διάβολο (βλ. Ιώβ κεφ. 1) άρα δεν βλέπω αντίφαση αν στη μία περίπτωση αναφέρεται ποιός εμφανίστηκε (διάβολος) και στην άλλη πού οφείλεται αυτό (οργή θεού). Το περί ελλείψεως άρθρου είναι απολύτως άσχετο με αυτό, και έχει να κάνει μόνο με το ποιό μπορεί να είναι το ακριβές νόημα του ενός χωρίου. Το διευκρίνισα και εδώ.

NET Bible, 2 Samuel 24, σημ. 1:

The Samuel [= Βασ.] version gives an underlying theological perspective, while the Chronicler [= Παραλ.] simply describes what happened from a human perspective. The adversary in 1 Chr 21:1 is likely a human enemy, probably a nearby nation whose hostility against Israel pressured David into numbering the people so he could assess his military strength.

Για την ιστορία, παρότι δεν παύουν να είναι ισχνή μειοψηφία, εκτός από Young και ΝΕΤ βρήκα και τα παρακάτω:

Geneva Study Bible: "And {a} Satan stood up against Israel".
New American Bible: "A satan rose up against Israel".

Στη δεύτερη βρήκα την εξής -νομίζω πιο ενδιαφέρουσα και για τους δυό μας- υποσημείωση (υπογράμμιση δική μου):

A satan: in the parallel passage of 2 Sam 24:1 the Lord's anger. The change in the term reflects the changed theological outlook of postexilic Israel, when evil could no longer be attributed directly to God. At an earlier period the Hebrew word satan ("adversary," or, especially in a court of law, "accuser"), when not used of men, designated an angel who accused men before God (Job 1:6-12; 2:1-7; Zechariah 3:1-2). Here, as in later Judaism (Wisdom 2:24) and in the New Testament, satan, or the "devil" (from the Greek translation of the word), designates an evil spirit who tempts men to wrongdoing.

Κώστας είπε...

Αγαπητέ Π,
κατ’ αρχάς να σε καλοσωρίσω στο «τι εστίν αλήθεια;» και να σε διαβεβαιώσω
ότι τις παρατηρήσεις σου τις θεωρώ πάρα πολύ σημαντικές. Όχι μόνο σε σχέση
με την περίπτωση που μας απασχόλησε, αλλά και με άλλα σχόλιά σου που
έχω διαβάσει στη σελίδα τού Διαγόρα. Καλοδεχούμενη λοιπόν οποιαδήποτε
παρέμβασή σου για οποιοδήποτε θέμα.

Αναφορικά τώρα με την παράθεση από τη Geneva Study Bible, το {a} εδώ ΔΕΝ
είναι (προαιρετικό) άρθρο, αλλά ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ στο σχόλιο που ακολουθεί αμέσως
παρακάτω! Αν κάνεις κλικ στο λινκ, θα δεις ότι όλο το κείμενο είναι κατάσπαρτο
από τέτοιες παραπομπές σε αγκύλες ({a}, {b}, {c} κ.ο.κ.)!

Όσον αφορά δε το σχόλιο τής New American Bible, αν δε μού διαφεύγει κάποια
καθοριστικής σημασίας λεπτομέρεια, λέει αυτό ακριβώς που έγραψα κι εγώ στην
ενότητα «Η πιθανότερη εξήγηση».

Υ.Γ. Αν κάνω κάποιο λάθος, απλά πες το μου! Αυτή τη στιγμή, βλέπεις, βρίσκομαι
υπό πίεση χρόνου, οπότε δεν αποκλείεται να ’ταν κάτι μπροστά μου, κι εγώ να μην
το είδα.

Π είπε...

- GSB: sorry, απροσεξία μου.
- ΝΑΒ: «λέει αυτό ακριβώς που έγραψ[ες]»; Γι' αυτό το παρέθεσα! Είναι άκρως διαφωτιστικό, και (όπως σου έγραψα και στου Διαγόρα) δεν σχολιάζω για να βγω εγώ σωστός αλλά για να καταθέτω στοιχεία.
- Το λάθος σου στο είπα: στο ποστ παρουσιάζεις ως ένστασή μου για τα περί αντιφάσεως τα περί άρθρου.

Κώστας είπε...

Φίλε Π,

αν και δεν είναι να το κάνουμε θέμα, να ξεκαθαρίσω εδώ ότι αν εξαιτίας κάποιας
φραστικής μου διατύπωσης, σού δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι δεν αποδόθηκε
με ακρίβεια η κεντρική ιδέα τής ένστασής σου, αυτό σίγουρα δεν έγινε σκόπιμα.
Άλλωστε γι’ αυτό έβαλα και το λινκ: για να μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος να
σχηματίσει προσωπική άποψη.

Επί της ουσίας τώρα -αν και όπως είπα, δεν είναι δα για να το κάνουμε και θέμα-,
από τη στιγμή που στο πρώτο σου σχόλιο εξέφρασες ρητά τη διαφωνία σου με
τη θέση που υποστήριζα, χαρακτηρίζοντας το συμπέρασμα ότι το επίμαχο εδάφιο
των Παραλειπομένων αναφέρεται ΣΤΟΝ Διάβολο, ανακριβές, δεν βλέπω γιατί
η συγκεκριμένη παρατήρησή σου ήταν λάθος να χαρακτηριστεί ένσταση. Μ’ αφού
αυτό ακριβώς ήταν! Εγώ είπα ότι ισχύει το Α (Ο Διάβολος), κι εσύ διαφώνησες
λέγοντας ότι γι’ αυτούς κι αυτούς τους λόγους (απουσία άρθρου), το Α δεν είναι
ακριβές, αλλά στην πραγματικότητα ισχύει το Β (κάποιος πολέμιος) - ο ορισμός
τής ένστασης δηλαδή!

Ως προς το ζήτημα τής αντίφασης ασφαλώς δεν περιορίστηκες στην παράμετρο
τού άρθρου, αφού έκανες λόγο για αλληλοσυμπληρούμενες αναφορές (η μία
στον πραγματικό υποκινητή, τον Γιαχβέ, κι η άλλη στο υποχείριό του, τον σατάν),
αλλά και αυτό το ανέφερα στο κείμενό μου:

«[…] Ως εκ τούτου δεν υπήρχε καμία αντίφαση εδώ: το πρώτο εδάφιο αναφερόταν
στον πραγματικό υποκινητή, ήτοι στον Γιαχβέ, ενώ το άλλο απλώς στο υποχείριό
του (τον άγνωστης ταυτότητας σατάν-πολέμιο)».

Συμπερασματικά, όλα τα στοιχεία που κατέθεσες (απουσία άρθρου, Young, NET,
διαφοροποίηση ανάμεσα σε υποκινητή και υποχείριο) τα ανέφερα. Τώρα το ότι τη
λέξη «ένσταση» τη χρησιμοποίησα μόνο στην παράγραφο που σχετιζόταν με
την απουσία τού άρθρου, και όχι και στην τελευταία όπου γίνεται λόγος για τη
διαφοροποίηση, ασφαλώς δε σημαίνει ότι δεν ήταν ένσταση κι αυτή. Ασφαλώς
και ήταν. Απλώς για υφολογικούς λόγους απέφυγα την επανάληψη τής λέξης.

Π είπε...

Π: «Στο ποστ παρουσιάζεις ως ένστασή μου για τα περί αντιφάσεως τα περί άρθρου», ενώ «το περί ελλείψεως άρθρου είναι απολύτως άσχετο με αυτό, και έχει να κάνει μόνο με το ποιό μπορεί να είναι το ακριβές νόημα του ενός χωρίου».

Kostas [post]: «Ένας πολέμιος δηλαδή, όχι ο ίδιος ο Σατανάς! Ως εκ τούτου δεν υπήρχε καμία αντίφαση εδώ: το πρώτο εδάφιο αναφερόταν στον πραγματικό υποκινητή, ήτοι στον Γιαχβέ, ενώ το άλλο απλώς στο υποχείριό του (τον άγνωστης ταυτότητας σατάν-πολέμιο).»

Π: «Η ένσταση δεν ήταν ότι, αφού μπορεί να μην είναι ο σατανάς αλλά κάποιος αντίπαλος, τότε δεν υπάρχει αντίφαση. Η ένσταση ήταν ότι για την ΠΔ ο θεός ελέγχει και κινεί τα πάντα, ακόμα και τον διάβολο (βλ. Ιώβ κεφ. 1) άρα δεν βλέπω αντίφαση αν στη μία περίπτωση αναφέρεται ποιός εμφανίστηκε (διάβολος) [οποιασδήπτε εκδοχής] και στην άλλη πού οφείλεται αυτό (οργή θεού).»

Ούτε εγώ θα ήθελα να το κάνουμε θέμα, όμως το «ως εκ τούτου» που βάζεις δεν είναι απλώς «ανακρίβεια», είναι πλήρης παραποίηση των λεγομένων μου!

Κώστας είπε...

Αγαπητέ Π,

παρότι οι φραστικές σου διατυπώσεις ήταν σαφείς, ακόμα τώρα συνειδητοποίησα
για ποιον λόγο διαφώνησες με τη φράση μου «ως εκ τούτου»! Πράγματι το αν τα δύο
επίμαχα εδάφια συνιστούν αντίφαση ή όχι, ουδέποτε το συνέδεσες μ’ αυτήν καθαυτήν
την πραγματική ταυτότητα τού σατάν (ο οποίος μπορούσε να ’ταν όποιος ήθελε), αλλά
αποκλειστικά και μόνο με τις αντιλήψεις που είχαν οι άνθρωποι τής εποχής εκείνης
για το τι εστί καλό και τι κακό. Συνεπώς στη θέση τού «Ως εκ τούτου» λέω να βάλω:
«Όπως και να ’χε όμως» ή «Όύτως ή άλλως όμως». Τι λες;

Μια ένσταση όμως κι εγώ με τη σειρά μου: στο τελευταίο σου σχόλιο χρησιμοποίησες
μια λέξη που είναι παρεξηγήσιμη (εκτός κι αν την εννοούσες). Έκανες λόγο λοιπόν
για «παραποίηση». Η λέξη αυτή όμως είναι πολύ βαριά αφού -όπως όλοι ξέρουμε-
εκφράζει πρόθεση και δόλο, κάτι που στην περίπτωσή μας είναι εξωφρενικό ακόμα
και να το συζητά κανείς! Είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανταλλαγή στοιχείων και
απόψεων ۬ σε κάποια πράγματα διαφωνήσαμε, σε κάποια άλλα συμφωνήσαμε,
ευχαριστήσαμε ο ένας τον άλλον για τον «πολιτισμένο διάλογο» (κάτι που
αναγνωρίστηκε κι από τον Διαγόρα με ξεχωριστό σχόλιο) και όλα τα καινούργια
στοιχεία που περιήλθαν εις γνώσιν μου, τα παρέθεσα εδώ δίνοντας μάλιστα και το
λινκ για οποιονδήποτε θα ενδιαφερόταν να παρακολουθήσει την εξέλιξη τής συζήτησης
από την αρχή. Γιά ποιον λόγο λοιπόν να έκανα -αν είναι δυνατόν!-«παραποίηση»;
Να έκανα λάθος, ναι. Να μην απέδιδα με απόλυτη ακρίβεια την κεντρική ιδέα τού
αντιλόγου σου, πάλι ναι. Αλλά «παραποίηση», λίγο βαρύ δεν είναι;

Hades είπε...

Αν και στην συγκεκριμένη ιστορία εκτιμώ ότι η ύπαρξη ή απουσία ενός άρθρου δεν παίζει και ιδιαίτερα μεγάλο ρόλο (διότι πολλάκις στις Γραφές) ο Σατανάς αποκαλείται με διάφορα "επίθετα" (απαξιωτικά ντε και καλά), τουτεστιν υποννοείται αν και δεν αναφέρεται, θα αρκεστώ στο εξής: η ιστορία του Δαυίδ δεν είναι ακριβώς αυτή που έχει βγει παραέξω, περί του καλού βασιλιά κλπ. Στην πραγματικότητα ήταν ένα κάθαρμα και μισό. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη του Γκρήνμπεργκ επί του θέματος. Μάλιστα, σε πολλά και διάφορα σημεία μέσα στα ίδια τα κείμενα του τα χώνουν αγρίως και κατ' επανάληψιν έχουν γίνει κατά το δοκούν ερμηνείες ότι δεν σημαίνει αυτό αλλά κάτι άλλο (τα γνωστά δηλαδή). Εν προκειμένω, εάν κι εφόσον ισχύει ότι ο Δαυίδ ήταν ένας οπορτουνιστής παρτάκιας που μόνο για την προσωπική του φιλοδοξία ενδιαφερόταν, τότε τι υπάρχει-τι δεν υπάρχει άρθρο, ένα και το αυτό: στην αυτήν περίπτωση απλά τα χώνουν σε μια απεχθή προσωπικότητα.

Κώστας είπε...

Για τον Δαβίδ, φίλε Άδη, ακόμα κι οι ίδιοι οι χριστιανοί, αισθάνονται μερικές φορές
αμηχανία… Πραγματικά παιδί για υιοθέτηση…

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!