..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);

..
Κανά, δύο χιλιάδες χρόνια (και κάτι ψιλά) πριν: ο Ιησούς συνοδευόμενος από την Παναγία και τους μαθητές του, ευλογεί με την παρουσία του το ιερό μυστήριο τού γάμου επιτελώντας ταυτόχρονα ένα πραγματικά απίστευτο θαύμα, αντάξιο τής θεότητάς του. Κι όταν λέω «απίστευτο θαύμα», δεν αναφέρομαι βέβαια σε κάτι τόσο... μπανάλ όσο η μετατροπή νερού σε κρασί (1), αλλά στο καταπληκτικό γεγονός τής ταυτόχρονης παρουσίας του σε δύο εντελώς διαφορετικά μέρη και υπό συνθήκες που ’ναι βγαλμένες κατευθείαν από τη θεωρία των… παράλληλων συμπάντων!Διότι όπως είδαμε και σε παλαιότερη ανάρτηση, ενώ κατά τους Συνοπτικούς ΑΜΕΣΩΣ μετά το βάπτισμα ο Ιησούς μετέβη στην έρημο όπου και παρέμεινε 40 ολόκληρες μέρες χωρίς να έχει γνωρίσει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ μαθητή, κατά τον Ιωάννη τρεις μόλις ημέρες μετά τα γεγονότα στον Ιορδάνη, αναλαμβάνει κιόλας δράση στην Κανά και μάλιστα παρουσία των… μαθητών του! Αν μη τι άλλο, μεγαλειώδες θαύμα αυτό λοιπόν…
..
Για να επιστρέψουμε όμως τώρα στον γάμο (χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει
πως η παρέκβαση που έγινε, ήταν τα…πουρνάρια!), όταν κάποια στιγμή το κρασί τελείωσε, παρενέβη η Παναγία επισημαίνοντας στον Ιησού το πρόβλημα που είχε προκύψει. «Οίνον ουκ έχουσιν», σχολίασε λακωνικά ρίχνοντας το μπαλάκι στον παντοδύναμο γιό της. Η απάντηση όμως τού Ιησού στο σχόλιο αυτό τής μητέρας του, ήταν τόσο απρόσμενη που αν είχε ακουστεί στο παιχνίδι τής Ευγενίας Μανωλίδου, θα είχε σειστεί η αίθουσα συνθέμελα: «Τι εμοί και σοί, γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου». Δηλαδή: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσένα, γυναίκα; Δεν ήρθε ακόμα η ώρα μου». Τι να κάνει λοιπόν κι η Παναγία, κατάπιε τη γλώσσα της και δεν είπε τίποτα, ή μάλλον περιορίστηκε να ζητήσει από τους υπηρέτες να κάνουν ό,τι θα τους έλεγε ο Ιησούς. Ε και κάπως έτσι έγινε τελικά το θαύμα. Το νερό με το οποίο είχαν γεμίσει τις στάμνες, μεταβλήθηκε θαυματουργικά σε εκλεκτό κρασί και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
..
Για να περάσουμε όμως στα ενδότερα τού ζητήματος, σύμφωνα με την άποψη
των χριστιανών απολογητών η πολυσυζητημένη φράση τού Ιησού και γενικά η απότομη αντίδρασή του στην παρατήρηση τής μητέρας του, δεν περιείχε κάτι το κατακριτέο: η λέξη γύναι ήταν έτσι, κι η λέξη γύναι ήταν αλλιώς, και μπλαμπλαμπλά από ’δώ και μπλαμπλαμπλα από ’κεί, κι ατέρμονη πολυλογία χωρίς νόημα! Διότι το πρόβλημα, αγαπητοί μου φίλοι, δεν είναι το γύναι. Το γύναι στον αρχαίο κόσμο ήτανε πράγματι μια πάρα πολύ διαδεδομένη, πλουσίως μαρτυρημένη προσφώνηση, η οποία χρησιμοποιήθηκε από τον Ιησού ακόμα και πάνω στον ίδιο τον σταυρό, όταν στις τελευταίες του στιγμές εμπιστεύτηκε τη μητέρα του στον αγαπημένο του μαθητή. Δεν είναι λοιπόν το γύναι που σκανδαλίζει (2), αλλά η φράση που προηγείται: «τι εμοί και σοί;». «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσένα;».
....
Η εν λόγω φράση -για την οποία οι περισσότεροι χριστιανοί δεν είναι το ίδιο
ομιλητικοί όπως όταν αναφέρονται στην προσαγόρευση γύναι- δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για τους συνήθεις (παρ)ερμηνευτκούς ελιγμούς. Στην αφήγηση με τους… διαβολοκαβαλημένους χοίρους λόγου χάρη, τη βλέπουμε να βγαίνει από το στόμα τού δαιμονισμένου: «τι εμοί και σοι, Ιησού, υιέ τού Θεού τού υψίστου;». Και τι σημαίνει αυτό; «Ποία σχέσις υπάρχει ανάμεσα εις εμέ και σε[…];», λέει για παράδειγμα ο Κολιτσάρας (3). Για να δούμε και τι λέει ο θεολόγος Θεόδωρος Αντωνιάδης στο Κήρυγμα Εβδομάδας:
..
«Τίποτε το κοινό δεν υπάρχει ανάμεσά τους, όπως το ομολογεί και ο δαιμονισμένος του Ευαγγελίου: “Τι εμοί και σοι Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου;”. Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμένα, Ιησού, Υιέ του Θεού του υψίστου; Πραγματικά, καμία σχέση δεν υπάρχει μεταξύ τους […]».

«Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμένα; Καμία σχέση». Καταπληκτικό, δε συμφωνείτε; Έχει όμως και συνέχεια, μη φεύγετε! Β΄ Βασιλειών ΙΣΤ΄ 10: «τι εμοί και υμίν […];». Και λέει ο Κολιτσάρας; «Διατί αναμιγνύεσθε σεις […] εις τάς δικάς μου υποθέσεις;». Έτσι λοιπόν, είναι, νομίζω, απόλυτα σαφές ότι η επίμαχη φράση τού Ιησού, τελικά δεν είναι και τόοσο ανώδυνη όσο μάς την παρουσιάζει η χριστιανική θεολογία (4). Οι απολογητές βέβαια δεν το βλέπουν έτσι το πράγμα. Ο Χριστός, λέει, στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλούσε ως Θεός και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό. Τώρα τι ακριβώς σημαίνει αυτό, θα σας γελάσω. Ομολογώ πως το φτωχό μου μυαλό αδυνατεί να συλλάβει τόσο υψηλά νοήματα. Θα περιοριστώ ωστόσο ν’ αντιπαρατηρήσω ότι… ε ΔΕΝ τον είπε δα και…καμπούρη η γυναίκα για να τήν κάνει έτσι ρόμπα μπροστά σ’ όλον τον κόσμο! Πέραν τούτου, πώς είναι δυνατόν να μιλάν’ εδώ οι χριστιανοί για «διαφορά ανάμεσα στον Θεό Ιησού και τον άνθρωπο Παναγία», και την ίδια στιγμή να ισχυρίζονται στα σοβαρά ότι «μόνο αυτήν άκουσε ο Κύριος και έκανε θαύμα στον γάμο της Κανά» και πως κανείς άλλος δεν τον ανάγκασε ποτέ να θαυματοποιήσει, εκτός απ’ αυτήν; Όμως ποιος.. ανάγκασε ποιον, βρε αθεόφοβοι; Ένας άνθρωπος τον... προγιγνώσκοντα Θεό; Και δη ο ίδιος άνθρωπος που κατά τα λεγόμενά σας, όταν τόλμησε να πει μια κουβέντα παραπάνω, δέχθηκε κίτρινη επειδή «δέον ως δεσπότην σέβειν και προσκυνείν» αυτόν; Κι όλ’ αυτά παρόλο που υποτίθεται πως έχει…παρρησία ενώπιον του; Έλεος δηλαδή! Λυπηθείτε μας (5)!
..
Υπάρχουν βέβαια και πιο… σουρεαλιστικές ερμηνείες απ’ αυτήν που μόλις
είδαμε. Διαβάστε για παράδειγμα ετούτη εδώ που ανακάλυψα πρόσφατα σε κάποια «άγνωστης κατεύθυνσης» χριστιανική σελίδα κι όποιος… αντέξει:
..
«[…] Όποιος όμως εντρυφήσει στο κείμενο, και δει πως ο Ιησούς κάνει
στο τέλος το θέλημα της Μαρίας, μπορεί να διαπιστώσει με ευκολία ότι η φράση αυτή είναι μάλλον θαυμαστική, και θα μπορούσε να εκφραστεί ως εξής: "Γυναίκα, πόσα πολλά έχω να κάνω μαζί σου!" Η χαμένη πια αρχική έκφραση στην απλή αραμαϊκή γλώσσα μπορεί να μεταφραστεί στην ελληνική ως εξής "Γυναίκα, εγώ με εσένα". Χωρίς συναισθηματική προσπάθεια κατανόησης, το ακριβές νόημα δεν ήταν αναγνωρίσιμο ούτε καν στην εποχή του Χριστού.»
....
Και βέβαια τι να πρωτοπεί κανείς και τι να πρωτοσχολιάσει; Ακόμα και η τόσο
πλούσια ελληνική γλώσσα αδυνατεί να εκφράσει με λόγια το μέγεθος τής διαστρέβλωσης που διαπράττεται εδώ! Να βλέπεις δηλαδή να λένε όλες οι μεταφράσεις: «Τι κοινό έχω εγώ μ’ εσένα;», κι οι άνθρωποι αυτοί χωρίς την παραμικρή αναστολή, να σε διαβεβαιώνουν πως αυτό που στην πραγματικότητα εννοούσε ο Ιησούς εδώ, ήταν πως… είχε τόσα πολλά να κάνει με την Παναγία! Και σαν να μην έφτανε αυτό, να σου λένε κιόλας πως πρέπει να καταβάλεις… συναισθηματική προσπάθεια… αν θες να πιάσεις το βαθύτερο νόημα! Σαν να σου λέει δηλαδή η πιτσιρίκα: «Μην τολμήσεις ποτέ να με ξαναενοχλήσεις, ηλίθιε μικροτσούτσουνε!», κι εσύ με την κατάλληλη… συναισθηματική προσπάθεια, να καταλαβαίνεις πώς αυτό που στην πραγματικότητα θέλει να σου πει, είναι πως εσείς οι δυο… είστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον!Ήμαρτον δηλαδή - τι άλλο θ’ ακούσουμε ακόμα;
..
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αντίθετα ακούγεται η προσέγγιση τού Στέλιου Ράμφου
στο Μυστικό του Ιησού (6). Η Παναγία, λέει, «νοιάζεται για ένα φυσικό κρασί, που ούτως ή άλλως τελειώνει […], ενώ εκείνος έχει κατά νου ένα κρασί που αναγεννά τον άνθρωπο για πάντα στην καινούργια ζωή τού Θεού […]». Και «η δόξα τού Υιού φανερώνεται στο κρασί μάλλον που προμήθευσε ο Ιησούς παρά στον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο το επέτυχε. Εξ ού και δεν δίνεται έμφασι στην συνέχισι τής γιορτής, ούτε στο θαύμα τής μεταβολής του νερού σε κρασί ۬ δίνεται στην ποιότητα τού κρασιού και στην ανορθόδοξη σειρά με την οποία προσφέρθηκε […]» (το καλύτερο στο τέλος αντί -όπως συνηθιζόταν- στην αρχή). Ο Ευαγγελιστής «μάς κάνει νεύμα δηλαδή να προσλάβωμε το θαύμα ως συμβολισμό πνευματικής συνθήκης ανατρεπτικής των τετριμμένων συμβάσεων […]. Διότι δεν καλύφθηκε εν γένει η έλλειψη κρασιού ۬ καλύφθηκε η έλλειψη κρασιού από νέο ανωτέρας ποιότητας, χάρι σε θαυμαστή μετάλλαξη τού καθαρτηρίου ύδατος […]». Στην Κανά «το κρασί φανερώνει την δωρεά τού Λόγου, εν είδει θαύματος. Όμως δεν έγινε η φανέρωσι για το θαύμα, αλλά το θαύμα για να εορτασθή μεθεκτικά η φανέρωση […] Ο ερμηνευτικός τούτος σταυρός τής αφηγήσεως εξηγεί με συνέπεια την απότομη απάντησι τού Ιησού στην μητέρα του, την σιωπή των υπηρετών, την αντίδρασι τού αρχιτρικλίνου, τεκμηριώνει δε τον συμβολικό χαρακτήρα τού θαύματος ως στοιχείου αφηγηματικού».
..
Ενδιαφέρουσα λοιπόν προσέγγιση αυτή, δε λέω. Το ερώτημα όμως
παραμένει: δεν μπορούσε αυτός ο Ιωάννης να ’ναι λιγο πιο προσεχτικος με τις… ημερομηνίες και τα πρόσωπα; Διάολε, δεν ήξερε πως κατά τους Συνοπτικούς, ο Ιησούς την ημέρα τού γάμου βρισκόταν στην… έρημο «πειρασθήναι υπό τού διαβόλου» και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να ήταν παρών στο… μυστήριο; Κι ακόμα, δεν είχε προσέξει πως τους μαθητές που υποτίθεται πως τον συνόδευαν, βασικά ούτε που τους είχε… γνωρίσει ακόμα; Άντε λοιπόν, και... καλά κρασιά…
..
.
..
..
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
..
[1] Σιγά τα λάχανα! Στην Άνδρο,
λέει, υπήρχε μια πηγή κοντά σε λατρευτικό
χώρο τού Διονύσου η οποία την παραμονή τής επιφάνειας τού θεού (5-6
Ιανουαρίου), έρεε νερό που είχε γεύση… κρασιού. Αν όμως, λέει, μετέφερε
κανείς δείγμα τού νερού μακριά απ’ τον ναό, η γεύση τού οίνου χανόταν!
Λεπτομέρεια: ο γάμος τής Κανά σύμφωνα με την παράδοση, έγινε στις… 6
Ιανουαρίου! Όπως βέβαια και τα… Επιφάνια! Στην Ήλιδα πάλι, άφηναν, λέει,
τρία άδεια αγγεία μέσα σ’ ένα ιερό το οποίο σφραγιζόταν δημοσίως. Όταν
όμως αργότερα έλεγχαν τα αγγεία, τα έβρισκαν γεμάτα με κρασί!
..
Ο Ίαν Γουίλσον πάλι, στις «Μαρτυρίες», σ. 161-162, αναφέρεται στο
ενδεχόμενο το θαύμα τής Κανά ν’ αποτελούσε στην πραγματικότητα
περίπτωση ύπνωσης. «Όπως ξέρει κάθε υπνωτιστής, μια από τις
ευκολότερες και διασκεδαστικότερες υπνωτιστικές επιδείξεις είναι να
υποβάλεις σε μια ομάδα υπνωτισμένων εθελοντών ότι πίνουν κάποιο
εξαιρετικό οινοπνευματώδες (αλλά στην πραγματικότητα εντελώς
αβλαβές) υγρό, και μετά να τους βλέπεις να κυλιούνται στη σκηνή σε
κωμικές καταστάσεις “μέθης”. Με μερικούς πραγματικά μεθυσμένους
καλεσμένους σ’ ένα γλέντι γάμου ο Ιησούς θα είχε ήδη μια ομάδα
υποκειμένων, που προσφερόταν πολύ για υποβολή», δεδομένου
μάλιστα και του βαθμού εξουσίας αλλά και του δέους που ενέπνεε.
...
[2] Ωστόσο και εδώ βρίσκει κανείς πραγματικά απολαυστικές ερμηνείες!
Διαβάστε για παράδειγμα προσεχτικά το παρακάτω απόσπασμα περί τού
«γύναι» και θαυμάστε τη… φοβερή αλληλουχία και απλότητα σκέψης που
οδηγεί στο εξαγόμενο συμπέρασμα (τρία πουλάκια κάθονταν…):

«Αλλά δεν είναι έτσι όπως πιστεύουν όλοι αυτοί οι πλανεμένοι
από την
αλήθεια την οποία ερμηνεύουν κατά το δικό τους αρρωστημένο μυαλό
και γεμάτο εγωισμό, διότι κατά την πρώτη περίπτωση γίνεται λόγος για
άλλο και ειδικά ότι, εκτός από τη σαρκική συγγένεια, υπάρχει και μια
άλλη συγγένεια με τον Χριστό, πολύ πιο μεγάλη και πιο σημαίνουσα,
η ψυχική συγγένεια, η οποία συνίσταται στο να γίνεται το θέλημα του
Θεού. Αυτή η συγγένεια όμως, δεν καταργεί και δεν μικραίνει τη σαρκική.
Η διαφορά συνίσταται στο γεγονός ότι την ψυχική συγγένεια μπορεί να
την κερδίσει ο οποιοσδήποτε, εκτελώντας το θέλημα του Πατρός.
Συγγένεια σημαίνει όχι μόνο μία σχέση σαρκικής συγγένειας, αλλά και
μια σχέση αγάπης και ψυχικής ενότητας. Εκείνος ο οποίος κάνει το
θέλημα του Θεού, εκείνος γίνεται ψυχικά συγγενής με τον Θεό.
Τοιουτοτρόπως, διά των λεγομένων πιο πάνω λόγων, ο Σωτήρας όχι
μόνο δεν παραμέρισε τη σαρκική Του συγγένεια με τη Μητέρα Του,
ούτε εμίκραινε την τιμή η οποία ήρμοζε σε μια μητέρα από τον υιό της,
αλλά μόνο προσπάθησε να τονίσει ότι η άλλη συγγένεια με Αυτόν,
η ψυχική, αν και είναι μεγάλης αξίας, μπορεί ωστόσο να την επιτύχει
ο οποιοσδήποτε πιστός.
..
Συνεπώς, ήταν ένας λόγος προτρεπτικός και ενθαρρυντικός προς την
μεριά του πλήθους, και όχι ένας περιφρονητικός προς τη Μητέρα Του.
Ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός, όσο βρισκόταν με τη Μητέρα Του στη
γη, συνεχώς την άκουγε και την αγαπούσε και ήταν υποταγμένος προς
αυτή (Λουκ. 2,51), και όταν του ζητούσε κάτι δεν έδειχνε ανυπάκουος
προς αυτή. Έτσι, στο Γάμο της Κανά της Γαλιλαίας, στη ζήτηση της
Μητέρας Του, Εκείνος έκανε το πρώτο θαύμα, μετατρέποντας το νερό
σε κρασί (Ιωάν. 2,3-10)».
..
Να το επαναλάβω μην τυχόν και μου ξέφυγε κανένα… κόμμα: «Ο Σωτήρας
μας Ιησούς Χριστός, όσο βρισκόταν με τη Μητέρα Του στη γη, […]
ήταν υποταγμένος προς αυτή».
..
Παραθέτω τώρα και την ερμηνεία τού Τρεμπέλα κι εσείς μπορείτε να στρίψετε…
το νόμισμα για το τι τελικά θα πρέπει να πιστέψετε:
..
«[…] Δια του γύναι δεικνύει ο Ιησούς ότι παρήλθε πλέον ο καιρός του
να ασκή επ’ αυτού η Μαρία οιονδήποτε μητρικόν κύρος
..
[3] Αγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα, (ερμηνευτική απόδοση:
Ι. Θ. Κολιτσάρα),τόμος 6, σ. 235
..
[4] Ο Μιχάλης Καλόπουλος στο Θέατρο της Σωτηρίας, σ. 371, δεν αποκλείει
το ενδεχόμενο η επίμαχη φραση τού Ιησού «να διατηρήθηκε η προστέθηκε
στο κείμενο, υπό το πνεύμα της πρωτοχριστιανικής περιόδου, που δεν
ήθελε την Μαρία ούτε καν αγία, πόσο δε μάλλον παν-αγία!».
..
[5] Εγώ πάντως στη θέση των θεολόγων, με τίποτα δε θα επικαλούμουν το
περιστατικό αυτό ως την πρώτη μεσιτεία τής Παναγίας που εισακούστηκε.
Η αντίδραση τού Χριστού, βλέπετε, ε δεν είναι δα και η… καλύτερη διαφήμιση!
..
[6] Εκδ. Αρμός, σ. 421-43
1
..
..
..

20 σχόλια:

Ανορθόδοξος είπε...

Καλησπέρα φίλε Κώστα!
Αποστομωτικός και λαλίστατος όπως πάντα, πιστεύω βάζεις τα γυαλιά σε όλους τους καλοθελητές απολογητές!

Τέτοιου είδους διαστρεβλώσεις έχουν επιχειρηθεί πολλάκις από τους χριστιανούς, όπως για παράδειγμα στο εδάφιο με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο που έστειλε τους μαθητές του να ρωτήσουν τον Ιησού αν.. όντως είναι αυτός που περιμένουν! Φυσικά αυτό συνέβη ΜΕΤΑ τη βάπτιση του Χριστού από τον Ιωάννη, όπου ο δεύτερος τον αναγνώρισε αμέσως!

Κώστας είπε...

Καλή σου μέρα, αγαπητέ Ανορθόδοξε και σ’ ευχαριστώ για τα θετικά σου σχόλια,
τα οποία, υποθέτω, δεν αφορούν τόσο την ιστορία τής θαυματουργικής μετατροπής
νερού σε κρασί, ούτε την πραγματική σημασία τού «τι εμοί και σοι;», ούτε βέβαια και την
τόσο χαριτωμένη ερμηνεία περί «μεσιτείας τής Παναγίας», αλλά το άλλο καταπληκτικό
θαύμα που σχολίασα, με την ταυτόχρονη παρουσία τού Ιησού σε δύο διαφορετικά μέρη
συνοδευόμενου μάλιστα από μαθητές που ακόμα δεν είχε… γνωρίσει (LoL)! Το ζήτημα
αυτό είναι από τα πλέον διασκεδαστικά που έχω συναντήσει, αγαπητέ μου φίλε, πόσω
μάλλον όταν ο τεκμηριωμένος αντίλογος των «ειδικών» εξαντλείται σε ένα απλό… «τς»
(π. Καρπαθίου απέναντι στον Καλόπουλο) και στον ισχυρισμό τής απελπισίας ότι ο Ιησούς,
όοχι, δεν έφυγε αμέσως μετά το βάπτισμα για την έρημο και πως υπήρχαν… δύο κλήσεις
μαθητών και όχι μία! Όμως και οι δύο ισχυρισμοί θεωρώ ότι έγιναν σμπαράλια αφού
η διεξοδική ανάλυση των επίμαχων εδαφίων αφήνει ανοιχτές μόνο τρεις επιλογές:
σιωπή (Καρπαθίου), αποδοχή ή αυτογελοιοποιήση (Ο.Ο.Δ.Ε.). Κι εδώ δράττομαι τής
ευκαιρίας, να τονίσω ότι την ανάλυση αυτή την έθεσα υπ’ όψιν ανθρώπου τής Ο.Ο.Δ.Ε.
με τον οποίο διατηρούσα φιλική διαδυκτιακή επικοινωνία, προτού καν φτιάξω το μπλογκ
αυτό ۬ απάντηση όμως δεν έλαβα ποτέ! Ούτε μία κουβέντα, ούτε μία ένσταση - ΤΙΠΟΤΑ!
Απλώς περάσαμε σε άλλα θέματα κι αυτό ξεχάστηκε (όχι βέβαια από εμένα!). Το ερώτημα
όμως είναι γιατί «ξεχάστηκε»; Και βέβαια η απάντηση είναι γνωστή. Ξεχάστηκε επειδή
απλά… δεν υπήρχε απάντηση! Και ξέρεις τι; Δεν ήταν η αρχική μου πρόθεση να φτάσω
σε τόσο οξεία αντιπαράθεση με τους απολογητές. Ούτε να μπω στη διαδικασία ν’
ανταλάσσω δημοσίως βρισιές μαζί τους, ούτε και να βάλω τα LoL στο κάτω μέρος τής
σελίδας… Το μόνο που ήθελα ήταν «να βγω απ' αυτό το καθεστώς της αυτολογοκρισίας
αναζητώντας καινούργιους,προθυμότερους συνομιλητές», όπως έγραψα και στον επίλογο
τής παρθενικής μου ανάρτησης. Κι ενώ ο πρώτος συνομιλητής που μου ’κανε ποδαρικό
στο μπλογκ (Γιάννη, ελπίζω να ’σαι καλά, θα χαιρόμουν αν ξαναπέρναγες!) ήταν ακριβώς
αυτό που προσδοκούσα (πολιτισμένος διάλογος και επιχειρήματα επί τής ουσίας), στη
συνέχεια το πράγμα στράβωσε άσχημα. Άρχισαν οι προκλησεις κι επειδή ως άνθρωπος
είμαι πολύ παρορμητικός και σπάνια «υπεράνω», άρχισα να χορεύω κι εγώ στον ίδιο
ρυθμό, κι από ’κεί που ’θελα να πω πέντε πράγματα με κάποια σχετική αυτοσυγκράτηση,
φτάσαμε να θέλω τώρα να πω δέκα και χωρίς καμία αναστολή. Από ψυχολογία σκίζουν
λοιπόν μερικοί απολογητές… Αντί να προσπαθήσουν να καλμάρουν τον άλλον και να τον
πείσουν με ορθό λόγο και σύνεση, παίρνουν φόρα και πέφτουν κατακούτελα πάνω του
εξαγριώνοντας τον ακόμα περισσότερο! Εύγε λοιπόν. Ας συνεχίσουν έτσι και θα πετύχουν
πολλά…

Ανορθόδοξος είπε...

Μη την ψάχνεις φίλε Κώστα...
Έτσι είναι αυτοί οι απολογητές. Δημοσίως φωνασκούν και προσποιούνται πως έχουν επιχειρήματα, όταν όμως στριμωχτούν κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο και εξαφανίζονται...

Τους αφιερώνω το «Και μη την ψάχνεις, φίλε, σοβαρά μ' αυτήν. Είναι μια αρτίστα...»

dmast είπε...

Αγαπητέ Κώστα, περνώ συχνά από το blog σου και το διαβάζω, παρ' όλο που δεν αφήνω σχόλια.
Keep up the good work!

Κώστας είπε...

Σ’ ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ φίλε!

Κώστας είπε...

Επειδή παρόλο που ήθελα να το τονίσω με ιδιαίτερη έμφαση, τελικά το… ξέχασα,
θεωρώ απολύτως απαραίτητο να προσθέσω το σχόλιο ότι η γυναίκα αυτή που όταν
(και καλά υπό τύπο μεσιτείας) τόλμησε να πει μια κουβέντα παραπάνω στον θεάνθρωπο
γιό της, πήρε ασκαρδαμυκτί κίτρινη κάρτα, υποτίθεται ότι έχει… ΠΑΡΡΗΣΙΑ ενώπιον του!!

Προτού λοιπόν βάλω τη λεπτομέρεια αυτή στα LoL, επαναδιατυπώνω το σχετικό
απόσπασμα τής αρχικής ανάρτησης από:

«[…] Όμως ποιος.. ανάγκασε ποιον, βρε αθεόφοβοι; Ένας άνθρωπος έναν...
προγιγνώσκοντα Θεό; Και δη ο ίδιος άνθρωπος που κατά τα λεγόμενά σας, όταν
τόλμησε να πει μια κουβέντα παραπάνω, δέχθηκε κίτρινη επειδή “δέον ως δεσπότην
σέβειν και προσκυνείν” αυτόν; Έλεος δηλαδή! Λυπηθείτε μας (5)!»

σε:

«[…] Όμως ποιος... ανάγκασε ποιον, βρε αθεόφοβοι; Ένας άνθρωπος έναν...
προγιγνώσκοντα Θεό; Και δη ο ίδιος άνθρωπος που κατά τα λεγόμενά σας, όταν
τόλμησε να πει μια κουβέντα παραπάνω, δέχθηκε κίτρινη επειδή “δέον ως δεσπότην
σέβειν και προσκυνείν” αυτόν; Κι όλ’ αυτά παρόλο που υποτίθεται πως έχει… παρρησία
ενώπιον του; Έλεος δηλαδή! Λυπηθείτε μας (5)!»

Zaphod είπε...

Ένα από τα πιο ακαταλαβίστικα εδάφια της ΚΔ.

Το συμπέρασμα είναι νομίζω πως είτε οι συγραφείς ήταν τίρλα στο μεθύσι είτε έχει πέσει χοντρό τσεκούρι από τότε μέχρι σήμερα.

Οι "ερμηνείες" είναι για πολλά γέλια πράγματι....

Κώστας είπε...

Προτείνω να το καθιερώσουμε! Όταν κάποιος μάς μπαίνει άσχημα ή ανακατεύεται
εκεί που δεν τον σπέρνουν, να τού λέμε: «Τι εμοί και σοι, ρε; Τι εμοί και σοι;»! ;-)

toitmat είπε...

Πήγα σε έναν γάμο τις προάλλες και θυμήθηκα το μπλογκ σου φίλε Κώστας και αναρωτήθηκα αν έχεις κάτι για γάμο και βρήκα αυτό.

Πρώτον να πω όσον αφορά το ζήτημα των ημερών, το θεωρώ απαντημένο οπότε και πάω παρακάτω.

Βρήκα μια σελίδα που λέει: "Με ήρεμες κινήσεις δείχνει να αποκρίνεται στην Μητέρα του, που τον ειδοποιεί πώς τελείωσε το κρασί. Στην σχετική περικοπή παρατηρούμε ορισμένα γεγονότα λίγο παράδοξα. Ακούμε, δηλαδή, τον Χριστό να λέη στην μητέρα Του κάπως απότομα, «τι σχέση υπάρχει μεταξύ μας γυναίκα», και φαίνεται αδικαιολόγητο, διότι ο Χριστός ήταν «υποτασσόμενος αυτοίς» (στους γονείς του), και ακόμα ήταν αυτός που φρόντισε για την Μητέρα Του πάνω από τον Σταυρό, λίγο πριν παραδώση το πνεύμα Του.
Παράδοξο επίσης φαίνεται το γεγονός ότι παρ’ όλο που ο Χριστός αποθάρρυνε την Μητέρα Του στην πραγματοποίηση του θαύματος, εκείνη επέμενε και είπε «Ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε». Παράδοξη είναι και η επιμονή της Θεοτόκου για την εύρεση του οίνου, ενώ μπορούσαν οι υπηρέτες να πάνε και να αγοράσουν κρασί.
Όλα αυτά τα γεγονότα μπορεί εξωτερικά να φαίνονται σκληρά και παράδοξα, όμως σκοπό είχαν να οδηγήσουν στην πραγματική αναζήτηση του νοήματός τους. Πρός αυτό γράφει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ου τοίνυν απαυθαδιαζομένου προς την μητέρα ταύτα τα ρήματα ήν». Άφησέ τους, λέει στην συνέχεια ο άγιος, να αντιληφθούν μόνοι τους την έλλειψη και να το ζητήσουν. Ο Π. Τρεμπέλας στην προσφώνηση της Θεοτόκου με την λέξη «γύναι» αντί του «μήτερ», γράφει: «Το γύναι είναι μέση προσφώνησις μεταξύ του μήτερ, όπερ θα εδήλου άμεσον εξάρτησιν του Ιησού και ως Μεσσίου από της μητρός αυτού, και του Μαρία, όπερ θα εδήλου χαλάρωσιν του προς την μητέρα σεβασμού».
Σκοπός του Χριστού είναι να μας μιλήση για τούς δικούς Του γάμους με την Εκκλησία, για το μεγάλο απολυτρωτικό έργο Του, που αποκορύφωμα είχε τον Σταυρό και την Ανάσταση. Αυτό φαίνεται από τα λόγια του Χριστού «ούπω ήκει η ώρα μου». Θα πη ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ου γαρ ενταύθα τούτο μόνον είρηται, αλλά και προϊών ο αυτός φαίνεται ευαγγελιστής λέγων' Ουκ ηδύνατο αυτόν πιάσαι, ΄ότι ούπω ήκει η ώρα αυτού' και πάλιν' Ουδείς επέβαλεν, επ’ αυτόν τας χείρας, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού' και πάλιν' Ελήλυθεν η ώρα' δόξασόν σου τον Υιόν. Ταύτα πάντα δι’ όλου του Ευαγγελίου ειρημένα ενταύθα συνήγαγον, ίνα πάσι μίαν επαγάγω την λύσιν. Τις ποτ’ ούν εστι των λεγομένων η λύσις;», για να απαντήση: «...αλλά δια των ούτως ειρημένων τούτο δηλώσαι βούλεται, ότι πάντα μετά καιρού του προσήκοντος εργάζεται, ουχ ομού πάντα ποιών»
."

Μου φαίνεται όπως και στο Ματ.8/29 έχει να κάνει με τον χρονικό
προσδιορισμό των γεγονότων που ούτως ή άλλως πρόκειται να συμβούν.

Τα υπόλοιπα όταν βρω περισσότερο χρόνο.

Υ.Γ Από ότι βλέπω επανήλθες κανονικά στο νετ άρα θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε, σωστά;

Κώστας είπε...

Λάθος! Απλώς μπαίνω καθημερινά για να ελέγξω τυχόν σχόλια. Πάνω από πέντε-δέκα λεπτά δεν κάθομαι. Για να καταλάβεις, την επόμενη εβδομάδα μάλλον πηγαίνω για αξονική οπότε έχουμε πολύ ψωμί ακόμα μπροστά μας. Δυστυχώς...

Κώστας είπε...

Υ.Γ. Να συμπληρώσω απλώς ότι στο ''Παραφρονήστε ελεύθερα'', κάτω στα LOL, εκθέτω λεπτομερώς την παράνοια τού πράγματος! Επίσης, αναφορικά με το χρονικό ζήτημα, εγώ δ ε ν το θεωρώ απαντημένο.

Κριτικός είπε...

Εύχομαι γρήγορα περαστικά να είναι Κώστα μια κι' έτυχε να δω τα σχόλιά σου για το πρόβλημα υγείας.

Τώρα, θα πουν κάποιοι και τι νόημα έχουν οι ευχές αν δεν υπάρχει πίστη;

Απαντώ ότι οι ευχές είναι το ίδιο δραστικές ή αδρανείς είτε πιστεύει κανείς στον Χριστιανικό Θεό,είτε όχι.

Κώστας είπε...

Ευχαριστώ θερμά!

toitmat είπε...

O Χριστός ήξερε ότι θα γίνει το θαύμα ως Θεός, βέβαια περίμενε και το σημάδι από τον Πατέρα, στα πλαίσια της μεσσιανικής Του αποστολής. Έπρεπε αυτοί που το είχαν ανάγκη να το ζητήσουν και όχι η μητέρα Του που δεν το είχε άμεσα ανάγκη. Την αποθάρρυνε και με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά δοκίμασε αλλά κυρίως επιβεβαίωσε την πίστη της και μπροστά στους μαθητές, ότι μπορεί να κάνει το θαύμα. Και φυσικά αυτή είναι και η κατακλείδα, ότι έκανε και τους μαθητές να πιστέψουν. Τα θαύματα που έκανε ο Χριστός και που αναφέρουν οι Ευαγγελιστές όλα έχουν μια λογική και μια θεολογική προσέγγιση. Η ερμηνευτική πάνω σε αυτά, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι τόσο απλοϊκή όπως τις κάνει ο Καλόπουλος. Με τα θέματα αυτά έχουν ασχοληθεί εκατοντάδες συγγραφείς και έχει χυθεί μπόλικο μελάνι για να τα βλέπουμε έτσι απλά. Σε κάθε περίπτωση η τυχόν θεολογική ανεπάρκεια του κάθε αυτόκλητου και μη «απολογητή» δεν πρέπει να μας κάνει να παραθεωρούμε και να παρερμηνεύουμε το καθαυτώ γεγονός.

Αναφορικά με το χρονικό ζήτημα εγώ θα πω μόνο "scripta manent".

Υ.Γ Αφού όπως λες είτε τις πεις είτε όχι τις ευχές, φίλε Κριτικός, μπορούν να παραμείνουν και αδρανείς, τότε τζάμπα τις λες και χαλάς e-μελάνι. Είναι χειρότερα για τον ασθενή που ούτως η άλλως η ζωή του δεν έχει κανένα απολύτως εξελικτικό νόημα, εκτός από το να κάνει απογόνους και έπειτα να πεθάνει και να γίνει τροφή για τα υπόλοιπα ζωύφια και φυτά.

toitmat είπε...

Παραπομπή 1
Στην σελίδα που έδωσες δεν αναφέρεται πουθενά η Άνδρος. Το έψαξα με Google Chrome που δίνει την δυνατότητα να ψάξεις μεμονωμένες λέξεις, και στα ελληνικά και στα αγγλικά.

Όμως οι πηγές της Άνδρου αναφέρονται εδώ, αλλά δεν λέει πουθενά ότι πίστευαν πως μόλις απομακρυνόταν ξαναγινόταν νερό στη γεύση, απλώς ότι εκείνη την ημέρα έρεε κρασί από τον ναό του Διονύσου. Και είναι λογικό να έκαναν κάποιο τέτοιο έθιμο οι ιερείς.

Βέβαια από το λίγο ψάξιμο που έκανα, περισσότερο μπερδεύτηκα παρά κατάλαβα τι ακριβώς γίνεται. Βλέπεις πρώτον, οι σελίδες δεν συμφωνούσαν ποιος μήνας είναι που γινόταν η εορτή(Γαμηλιών, Ποσειδεών). Επίσης δεν συμφωνούσαν πότε ακριβώς είναι αυτοί οι μήνες. Επίσης οι μόνες αναφορές, στο διαδίκτυο δηλαδή που βρήκα πάνω σε αυτό το θέμα, δεν είχαν κανενός είδους παραπομπή σε πηγή, πλην μίας αυτής εδώ, που αναφέρει τους Πλίνιο και Φιλόστρατο που μιλούν για εορτή Βάκχου χωρίς όμως ημερομηνία. Μάλιστα αναφέρει και ένα περιστατικό "ανανέωσης" του "θαύματος" από έναν Λατίνο ιεράρχη που όμως κατέληξε σε αποτυχία. Κατά την άποψη μου αυτή ίσως είναι και η μόνη φορά που με απόλυτη βεβαιότητα τα δύο γεγονότα προσπάθησαν να συγκεραστούν, φυσικά αποτυχημένα, από έναν αιρετικό ιεράρχη.


Η παράδοση συνέδεσε την Γέννηση με την Βάπτιση, έπρεπε να συμπληρώσει τριάντα πλήρη έτη, και έτσι ξεκίνησε την δημόσια δράση Του. Μπορεί κάποιοι να συνέδεσαν και τον Γάμο στην Κανά ως το πρώτο θαύμα, αλλά αυτό ΔΕΝ επικράτησε ούτε θεολογικά ούτε εκκλησιολογικά. Η απαρχή της δημόσιας δράσης Του ήταν οι ίδιοι οι μαθητές Του.

Υ.Γ Πολύ γέλιο έριξα με τους Δωδεκαθεϊστές που δεν συμφωνούν ούτε και αυτοί με τις ημερομηνίες.

Αυτή λέει ότι ο Διόνυσος γεννήθηκε από παρθένα, αλλά δεν μας εξηγεί πως γίνεται να είναι παρθένα η μητέρα του η Σεμέλη και συνάμα να σύναψε ερωτική σχέση με τον Δία. Συγχρόνως λέει ότι γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου, αυτό δεν ξέρω που το βρήκε, αλλά εδώ όπως ήδη είπαμε, οι ημερομηνίες στους αρχαίους Έλληνες ή τουλάχιστον σε όσες σελίδες και να έψαξα δεν έχουν μία καταληκτική συγκεκριμένη ημερομηνία για τους μήνες Γαμηλιώνα και Ποσειδεώνα. Οπότε δεν υπάρχει κάτι άλλο να πει κανείς. Εξάλλου αυτή εδώ η σελίδα αναφέρει για ένα παιχνίδι που παιζόταν κατά την "κατ' αγρούς" εορτή του Διονύσου που δεν θυμίζει εορτή γεννήσεως αλλά ήδη δράσεως.

Κώστας είπε...

@toitmat

Όπως έχω ήδη επαναλάβει αρκετές φορές, αγαπητέ φίλε, εδώ και μερικές εβδομάδες είμαι νοκ άουτ. Οπότε ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι πως ό,τι κι αν γράφεις, θέλοντας και μη θα παραμένει αναπάντητο. Τώρα αν εσύ θες να συνεχίσεις να ασκείς αντίλογο παρότι γνωρίζεις ότι δεν είμαι σε θέση να ανταπαντήσω, τι να πω… Εν πάση περιπτώσει, εγώ βασικά ήθελα απλώς να διορθώσω το πρώτο λινκ για την αναφορά που δεν υπήρχε. Η πηγή, λοιπόν, είναι εδώ. Περισσότερο όμως, όπως είπαμε, δυστυχώς δεν μπορώ ν’ ασχοληθώ. Τώρα που το σκέφτομαι, μάλιστα, αφού δεν μπορώ να απαντώ, ίσως να ‘ταν και καλύτερα αν έκλεινα τα σχόλια. Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι δυνατόν μέσα στον χώρο μου να μην μπορεί ν’ ακούγεται και η δική μου φωνή! Θα δούμε...

toitmat είπε...

Κατ' αρχάς δεν ζήτησα να απαντήσεις αμέσως, φίλε Κώστας. Εξάλλου μην ξεχνάς και το σοκ που έπαθα και εγώ όταν πρωτομπήκα στην σελίδα σου και είχες τόόόσα πολλά θέματα ανοίξει που το κάθε ένα ήταν μπόλικες ώρες διαβάσματος(διαβάζω με λάπτοπ κυρίως στο κρεβάτι γιατί έχω και εγώ ένα ζήτημα με την μέση). Εγώ θέτω απλώς τα ζητήματα εδώ στο μπλόγκ σου και όταν μπορέσεις απαντάς. Η άλλη λύση θα ήταν να τα βάζω κατευθείαν στο δικό μου, αλλά πρώτα θέλω να τα δημοσιεύω εδώ για να μην αποκόπτονται από την αρχική ανάρτηση. Φυσικά και δεν μπορώ να σε αποτρέψω από το να "κλείσεις" τα δικά μου σχόλια, των άλλων δεν με αφορούν, απλώς θα συνεχίσω αναγκαστικά στο δικό μου.

Τώρα όσον αφορά την πηγή σου.
Μπήκα στην σελίδα που μου είπες. Κατ' αρχάς στο αρχαίο κείμενο δεν βρίσκεται στο 31.06 το επίμαχο κομμάτι. Αυτό το είπα για αποκατάσταση και μόνο.

Πέραν αυτού, μήπως γνωρίζεις πότε έζησε ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, πότε έγραψε την "Φυσική Ιστορία" του και από πότε είναι το αρχαιότερο χειρόγραφο που σώζεται; Αν δεχτείς ως αυθεντικά και μη παραποιημένα τα χειρόγραφα του Πλίνιου, που είναι μόνο 200 και τα αρχαιότερα σωζόμενα είναι το 32(πολύ κοντά έπεσε) και το 37, τότε δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα να δεχτείς και την Καινή Διαθήκη που σώζεται σε πολύ περισσότερα χειρόγραφα και από πολύ περισσότερους συγγραφείς.

toitmat είπε...

Y.Γ Μου φαίνεται ότι όντως θα πρέπει να κλείσεις τα σχόλια. Όποτε πάω να κάνω σχόλιο μου βγάζει λάθος και δεν ξέρω αν δημοσιεύτηκε τελικά και αναγκάζομαι να το ξαναβάλω. Πριν από λίγα λεπτά έστειλα απάντηση, αύριο θα δω αν πέτυχε, αλλιώς κατευθείαν στο δικό μου. Πάντως πιστεύω σε ωφέλησε η παρατήρηση μου γιατί διευκρίνισες την πηγή σου.

toitmat είπε...

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το πήρε έτσι, πάντως το αυθεντικό μου κείμενο ήταν "Κατ' αρχάς στο αρχαίο κείμενο δεν βρίσκεται στο 31.06 το επίμαχο κομμάτι. Αυτό το είπα για αποκατάσταση και μόνο."

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Η φράση "Τι εμοί και σοι γύναι" = "τι μας αφορά εμένα κι εσένα αυτό το ζήτημα, γυναίκα;".
Αναλυτικά εδώ: http://www.egolpion.com/ermhneia_gunai.el.aspx
Η υπακοή του Χριστού στην αίτηση της Παναγίας και ακόμη και η αρχική ένστασή Του δεν καταγράφεται τυχαία, αλλά για να θεμελιώσει την παρεμβατική δύναμη της Παναγίας προς το Χριστό.
Αν υπήρχε εδώ υποτίμηση της Παναγίας, τότε:
α) ή η χριστιανοσύνη δεν θα τιμούσε την Παναγία, αφού "ο ίδιος ο Χριστός την υποτίμησε" (δεν την υποτίμησε όμως όταν την επέλεξε για να σαρκωθεί από αυτήν),
β) ή οι "πονηροί παπούληδες" που φαντάζεσαι, αδελφέ, ότι μαγείρεψαν και μαγειρεύουν τα της πίστεως δεν θα κατέγραφαν το σκηνικό.
Κλείσεις μαθητών υπήρξαν πολλές, όχι μόνο... δύο.
Για το θέμα των πειρασμών, εδώ:
http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/baptisma_peirasmoi_1.htm
Ευχαριστώ.

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!