Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...

Παρότι τον τελευταίο καιρό ούτε πολύ χρόνο έχω, αλλά ούτε και ιδιαίτερη διάθεση να γράψω κάτι καινούργιο, κάνω ένα μικρό διάλειμμα απ’ τη δουλειά που ’χω συσσωρευμένη μπροστά μου, για να σχολιάσω ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο που διάβασα πριν από μερικές μέρες στην ιστοσελίδα τής Ορθόδοξης Ομάδας Δογματικής Έρευνας, γνωστότερης με το ακρωνύμιο Ο.Ο.Δ.Ε. .
..
Το άρθρο λοιπόν αυτό (το οποίο ψυχανεμίζομαι -για να μην πω, είμαι απολύτως βέβαιος- πως γράφτηκε με αφορμή μια σειρά αγιοβιογραφικών αφιερωμάτων που αναρτήθηκαν από τον Λασκαράτο στις «Εμμονές Ροΐδη»), στηλιτεύει τις «Ακατάσχετες συκοφαντίες και αναπάντητες απολογίες» ατόμων που κατά κανόνα προέρχονται από το ευρύτερο αντορθόδοξο λόμπυ (αθεϊστές, αιρετικοί, νεοπαγανιστές, κ.λπ.). Η κεντρική ιδέα είναι ότι πολλοί κακόβουλοι «συνομιλητές» παρόλο που βλέπουν ξεκάθαρα ότι τα αντιχριστιανικά τους επιχειρήματα δεν ευσταθούν, αντιπαρέρχονται τον τεκμηριωμένο αντίλογο των χριστιανών, είτε μεταπηδώντας σε κάποιο νέο θέμα ή στην χειρότερη περίπτωση, συνεχίζοντας απτόητοι κι αμετανόητοι να διασπείρουν τις ήδη αναιρεμένες συκοφαντίες τους! Για την αποτελεσματική δε αντιμετώπιση «τέτοιου είδους» ανθρώπων, προτείνεται συγκεκριμένη στρατηγική, βασιζόμενη σε μια σειρά ενεργειών που στοχεύουν στην κατάδειξη τής υστεροβουλίας και αναξιοπιστίας που τους χαρακτηρίζει.
..
Αυτά λοιπόν έλεγε πάνω-κάτω το κείμενο και αν αφήσουμε ανοιχτό το ποιοι είναι οι παραποιητές και ποιοι οι κομίζοντες αποδείξεις, συμφωνώ μέχρι κεραίας με τον συγγραφέα. Και όχι μόνο συμφωνώ αλλά αισθάνομαι μάλιστα και απόλυτα δικαιωμένος, αφού αυτά που προτείνεται στους χριστιανούς να κάνουν για να εκθέτουν τους κακόβολους συκοφάντες, είναι αυτά ακριβώς που κάνω κι εγώ τόσον καιρό εδώ για να εκθέσω τους αντίστοιχους χριστιανούς τού... είδους! Τα παραδείγματα που θα μπορούσα να παραθέσω για τού λόγου το αληθές, είναι τόσα πολλά που θα έκαναν τη λέξη αμέτρητα να μοιάζει με… κυριολεξία ۬ για ευνόητους λόγους όμως θα πρέπει να περιοριστώ σε μερικές μονάχα, πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις που μου ’ρχονται πρόχειρα στον νου. Λέει λοιπόν κάπου το κείμενο:..«Φυσιολογικά, περιμένουμε να μας ανταπαντήσουν κάτι, αυτοί που έγραψαν την κακοήθεια. Περιμένουμε να επιχειρήσουν να αναιρέσουν αυτό που γράψαμε, με ντοκουμέντα, (ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν να το κάνουν). Σε διαφορετική περίπτωση, περιμένουμε τουλάχιστον μία "συγνώμη", να μας πουν, ότι έκαναν λάθος, ότι δεν είχαν υπ' όψιν τους όλα τα στοιχεία, ή ότι και αυτοί παρασύρθηκαν. Αντ' αυτού όμως, συναντάμε μία εντελώς παράλογη αντίδραση! Οι "κύριοι" αυτοί, όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα από τα ανωτέρω φυσιολογικά αναμενόμενα, αλλά… αλλάζουν συζήτηση.».

Και ρωτώ εγώ τώρα: για την παραποίηση τής φράσης υιός ποιητός σε κείμενο τού ίδιου συγγραφέα που έγραψε τα παραπάνω, και το οποίο σε άλλο άρθρο προσυπέγραψε ο συνεργάτης του Papyrus 52 (εδώ εμφανιζόμενος με το ψευδώνυμο «ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης»), για ποιον ακριβώς λόγο ούτε επιχειρήθηκε αναίρεση των όσων έγραψα, ούτε υπήρξε διόρθωση τού λάθους, ούτε ακούστηκε ποτέ κάποια συγγνώμη ή παραδοχή; Μήπως επειδή… «άαλλο αυτό»;
..
Επίσης: γράφω εγώ για την ιστορία τού Ελισαίου με τις αρκούδες, ότι κατά τον Κολιτσάρα και την Ιερά Σύνοδο τής Εκκλησίας τής Ελλάδος που ενέκρινε την ερμηνεία του, τα παιδιά που κατασπαράχτηκαν από τα θηρία ήταν 9 ή 10 ετών, παραθέτω παραπομπή με ακριβή βιβλιογραφική αναφορά, κι έρχεται παρ’ όλα αυτά ο απολογητής Papyrus 52 (επαναλαμβάνω, συνεργάτης τού συγγραφέα τού κειμένου τής Ο.Ο.Δ.Ε.), και απαντά τι; Ότι «αυτή είναι σαχλαμάρα του κωστάκη αφού ο Κολιτσάρας δεν αναφέρει ηλικία»!! Και απαντώ εγώ… αποσβολωμένος:
..
«Να πεις ότι δεν έδωσα παραπομπή για τον Κολιτσάρα, να πάει στο διάολο! Αλλά έδωσα ο… χριστιανός: τόμος 2, σελ. 279. Αντιγράφω λοιπόν αυτολεξεί τι αναφέρεται εκεί υπενθυμίζοντας ότι στο εν λόγω ερμηνευτικό έργο έχει δώσει τις “ευλογίες” της η Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος (τα κεφαλαία δικά μου): “ ‘Ανάβαινε, φαλακρέ, ανάβαινε’. Αυτά τα ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΝΝΙΑ Ή ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΩΝ, ήταν ικανά να διαπράξουν κάθε είδους κακίας, όπως φαίνεται από τον αυθάδη εμπαιγμό προς τον προφήτη τού Θεού […]”. Να λοιπόν μία από εκείνες τις μοναδικές στιγμές όπου λες: “Να τον πατήσω τώρα σαν σκουλήκι ή να μην τον πατήσω;”. Επειδή όμως είμαι στις καλές μου, δείχνω ανωτερότητα και προχωρώ παρακάτω…».

Αυτή η στιχομυθία διειμήφθη λοιπόν μεταξύ μας κι ακόμα περιμένω ν’ ακούσω κάτι σαν: «Σόρι, γράψε λάθος. Σαχλαμάρα ξεφούρνισα εγώ, κι όχι εσύ!». Δε βαριέσαι όμως... Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια... Πάμε λοιπόν παρακάτω:
..
«Υπάρχουν βέβαια και διαφορετικού τύπου αντιδράσεις από μέρους τους. Συχνά, απλώς επαναλαμβάνουν αποσπάσματα των όσων ήδη είπαν, χωρίς να επιχειρήσουν να αναιρέσουν τα ντοκουμέντα που τους παρουσιάσαμε, (εφ' όσον είναι τεκμηρωμένα). Η επανάληψη αυτή, είτε είναι αποσπάσματα των όσων προείπαν, είτε τα ίδια που είχαν πει με... άλλα λόγια, είτε σκόρπιες αστήρικτες αναφορές και παραπομπές, σε περισσότερους συκοφάντες και παρερμηνευτές, που έχουν την ίδια πλάνη με αυτούς, είτε... βρισίδι και προσωπικές επιθέσεις! Για να αναιρέσουν όμως ένα προς ένα τα στοιχεία που τους δόθηκαν, όπως κάναμε εμείς, ούτε λόγος!»...
Εντάξει, για το βρισίδι και τις προσωπικές επιθέσεις που ΠΡΩΤΟΣ δέχθηκα (και κατόπιν εντόκως επέστρεψα), δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω πολλά. Όσο να ’ναι, φιλοφρονήσεις όπως «νέο-απατεώνας blogger-κωστάκης», «άθλιος»,

«ρόμπας», «καραγκιόζης» κ.ά. δεν ξεχνιούνται τόσο εύκολα ۬ για το άλλο όμως περί απλής επανάληψης των ίδιων ακριβώς -υποτίθεται ήδη καταρριφθέντων- επιχειρημάτων, να θυμίσω απλώς την περίπτωση με την έμμεση παραδοχή τού π. Μεταλληνού για την ευχή τού «Αγίου Φωτός». Ίσαμε μια ντουζίνα φορές παρέπεμψα τον απολογητή τής Ο.Ο.Δ.Ε. στη λέξη «έμμεση» που υπήρχε στο κείμενό μου, ισάριθμες φορές απέρριψε αυτό που έβλεπε μπροστά στα μάτια του ρητά και ξεκάθαρα διατυπωμένο!! Οπότε από ’κεί και πέρα, τι άλλο υπάρχει για να πει κανείς;
....
«Να μην αφήνουμε τον (απατεώνα) συνομιλητή μας, να ξεφεύγει σε άλλα θέματα "ανώδυνα", αλλά συχνά-πυκνά, να υπενθυμίζουμε δημόσια, τα σημεία που του απαντήσαμε, και που άφησε αναπάντητα, για να ανοίξει νέο θέμα για να ξεφύγει. Χρήσιμο είναι να φτιάχνουμε έναν κατάλογο των θεμάτων στα οποία διαψεύσθηκε, και των θεμάτων τα οποία αποφεύγει να απαντήσει, και να του τον επαναλαμβάνουμε κάθε τόσο, υπενθυμίζοντας και σε αυτόν, και στους τρίτους, ότι απλώς […] πάει να "κουκουλώσει" το θέμα που δεν τον βολεύει. Να εμμένουμε όχι μόνο στο να απαντάμε στις νέες του προκλήσεις […], αλλά να του ζητάμε να παραδεχθεί το λάθος του, στα σημεία στα οποία τον διαψεύσαμε, ώστε να φανεί δημόσια η υστεροβουλία του, η ισχυρογνωμοσύνη του και η ασυνέπειά του.».
..
Συμφωνώ απόλυτα! Άλλωστε αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ τόσον καιρό εδώ, αλλά δεεεν… Κάποιων τ’ αφτί απλά δεν ιδρώνει! Κι όμως το μόνο που έκανα, δεν ήταν παρά αυτό ακριβώς που προτείνει και το άρθρο τής Ο.Ο.Δ.Ε.! Διάβολε, έχω απαντήσει εδώ μέσα σε κάθε επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε για να αναιρέσει την κριτική μου ۬ δεν άφησα τίποτα ασχολίαστο, ακόμα κι αν δεν ήταν επί τής ουσίας, ακόμα κι όταν ήταν εις βάρος μου. Χώρια βέβαια τις αναρτήσεις που ακόμα περιμένουν κάποιον αντίλογο. Έχω προκαλέσει φερ’ ειπείν τον απολογητή που στοχοποίησε το μπλογκ, να επιχειρήσει ν’ αντικρούσει την ανάρτηση 36. Τον προκάλεσα λοιπόν. 10 Αύγουστου ήτανε - πριν δηλαδή από τέσσερεις ολόκληρους μήνες! Ε έχετε μήπως δει εσείς κάποιαν αντίδραση; Εγώ πάντως όχι. Για να μην πάμε τώρα στις υπενθυμίσεις! Εκεί πια η αναισθησία έχει ξεπεράσει προ πολλού τα επιτρεπτά όρια. Ούτ’ εγώ ξέρω πόσες φορές υπενθύμισα την απίστευτη παραποίηση τής φράσης υιός ποιητός μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να αποκαταστήσει το τερατώδες λάθος, αλλά πού… Δύο φορές αφιέρωσα ξεχωριστά ποστ για το θέμα αυτό (το 81 και το 82), μία φορά ξεχωριστό σχόλιο, 15 (!) φορές το υπενθύμισα στην αρχή και στο τέλος άλλων σχολίων κι αφού πια είδα και απόειδα, το ’βαλα και στα… LoL στο κάτω μέρος τής σελίδας, μπας και υπάρξει κάποια αντίδραση. Αλλά φευ! Παρόλο που ο καμουφλαρισμένος συνεργάτης τής Ο.ΟΔ.Ε. διάβασε τις υπενθυμίσεις και επανήλθε μάλιστα με νέο σχόλιο, για την ταμπακιέρα κουβέντα! Ούτε μία λέξη ۬ ούτε μία αντίδραση. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι τυχόν τοποθέτηση του για ένα ζήτημα που «επισήμως» δεν τον αφορά, δεν θα έμενε χωρίς παρενέργειες ۬ οι παρενέργειες όμως αυτές έχουν ούτως ή άλλως εμφανιστεί εδώ και πολύ καιρό, οπότε το νερό ο βρεγμένος δε θα ’πρεπε να το φοβάται! Δεν χρειάζεται λοιπόν να υποκρινόμαστε άλλο. Ξέρω πολύ καλά πως τα κείμενα μου είναι γνωστά στους ανθρώπους τής Ο.Ο.Δ.Ε. ۬ όταν πρόκειται για θρησκευτικά θέματα άλλωστε, το τι εστίν αλήθεια; εμφανίζεται συνήθως στην πρώτη σελίδα των μηχανών αναζήτησης ۬ δεν υπάρχει περίπτωση να μην το δεις. Από τη στιγμή, λοιπόν, που γνωρίζουν, γιατί δεν εφαρμόζουν και στη δική μου περίπτωση αυτά ακριβώς που προτρέπουν τους χριστιανούς να κάνουν; Το ίδιο το κείμενο τους το λέει: «Ο λογικός άνθρωπος, όταν του αναιρούν ένα επιχείρημα, το παραδέχεται, ζητάει συγνώμη και ευχαριστεί κιόλας τον συνομιλητή του, που τον διόρθωσε. Γιατί κάθε διόρθωση της σκέψης μας, είναι για όλους μας ωφέλεια. Αυτοί όμως, κάνουν σαν να μην είδαν την απάντηση, ή προσπαθούν να τη "θάψουν" και να τη "θολώσουν", κάτω από όγκους άλλων δεδομένων, για να ξεχαστεί.».

Αυτά είχα λοιπόν να πω. Καλή σας νύχτα.

update: Ανταπάντηση στην απάντηση τής Ο.Ο.Δ.Ε. εδώ!

..

..