Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας

..
....................................
Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για την υποτιθέμενη προφητεία τού Ησαΐα σύμφωνα με την οποία ο Μεσσίας θα γεννιόταν από μιαν ανέγγιχτη παρθένο. Με αφορμή λοιπόν την απόλυτή μου άρνηση απέναντι στην εν λόγω χριστιανική ερμηνεία, κάποιος φίλος απολογητής μού έθεσε κάποτε τα εξής προκλητικά ερώτηματα:

1. Ποια από τα πρωτεύοντα πλάσματα έχουν παρθενικό υμένα;
2. Τι είδους βιολογικό ρόλο έχει ο παρθενικός υμένας;
3. Γιατί μια κοιλότητα, όπως ο γυναικείος κόλπος, η οποία από τη «φύση» κατασκευάστηκε για να δέχεται το ανδρικό μόριο, είναι φραγμένη; Γιατί δεν είναι φραγμένη λ.χ. η στοματική κοιλότητα ή η ρινική με «παρθενικό υμένα»; 

Η φιλική «κονταρομαχία» μας (K=εγώ, Φ=φίλος) εξελίχθηκε κάπως έτσι: 

Κ: Ρωτάς ποια πρωτεύοντα έχουν παρθενικό υμένα.
.
Φ: Ακριβώς. Ποια;. 

Κ: Λοιπόν, έχουμε και λέμε: για παράδειγμα οι λέμουροι, οι φοράδες, τα ινδικά χοιρίδια, οι κοινοί φαλαινόπτεροι... - να συνεχίσω ή σού φτάνουν;
. 
Φ: Ρε συ, τι λέμουρους και φάλαινες μου τσαμπουνάς; Εγώ για πρωτεύοντα θηλαστικά σε ρώτησα! Για να δεις αν ο παρθενικός υμένας στον άνθρωπο είναι αποτέλεσμα κληρονομιάς μέσα από το ΕΙΔΟΣ του ή «εξέλιξη» τού Χόμο Σάπιενς. Δεν απάντησες. Δεν πειράζει..

Κ: Και βέβαια απάντησα, απλώς εσύ δεν το πήρες χαμπάρι! Να σου επισημάνω λοιπόν, φίλε μου, ότι ο αρχέγονος λέμουρος συγκαταλέγεται στα ανώτερα θηλαστικά της τάξης των πρωτευόντων, ενώ σύμφωνα με τη wikipedia ο σχετικός κατάλογος ζώων με υμένα, εκτός από τα ινδικά χοιρίδια, τους κοινούς φαλαινόπτερους και τ’ άλλα που σου «αράδιασα», περιλαμβάνει και τους χιμπατζήδες! Λοιπόν; Ανέφερα ή δεν ανέφερα όπως ζητούσες, παράδειγμα πρωτεύοντος θηλαστικού με παρθενικό υμένα;.

Φ: ….

Κ: Ούτως ή άλλως ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στην προκειμένη περίπτωση έχει για σένα τόση σημασία ο διαχωρισμός μεταξύ πρωτευόντων και κατωτέρων θηλαστικών. Είτε στη γυναίκα, είτε στη φάλαινα, ο παρθενικός υμένας είναι εκεί, στο ίδιο σημείο και (τουλάχιστον θεωρητικά) για την ίδια δουλειά. Με τη διαφορά ότι στη γυναίκα φαίνεται να την εκτελεί με… λιγότερη συνέπεια!.

Φ: Τι εννοείς;.

Κ: Εννοώ ότι όπως γνωρίζουμε, ο παρθενικός υμένας σε καμία περίπτωση δε σπάει μόνο με τη διείσδυση του πέους στον κόλπο κατά την πρώτη σεξουαλική επαφή. Η ελαστικότητά του από γυναίκα σε γυναίκα διαφέρει τόσο πολύ που «αρκετά συχνά υπάρχουν περιπτώσεις παρθένων γυναικών με σχισμένο υμένα ή περιπτώσεις γυναικών που έχουν ολοκληρωμένες σεξουαλικές επαφές και εξακολουθούν να έχουν ακόμα ανέπαφο τον υμένα τους (1)». «Στις γυναίκες αυτές συμπεριλαμβάνονται μάλιστα και ορισμένες πόρνες, καθώς και μερικές γυναίκες που έχουν ΓΕΝΝΗΣΕΙ»! (2).

Φ: Παρακάτω..

Κ: Πολύ συχνά πάλι ο υμένας σπάει ακόμα και με σωματικές δραστηριότητες όπως η γυμναστική, η ποδηλασία ή η ιππασία - και μάλιστα χωρίς αυτό καν να γίνει αντιληπτό! Μερικές γυναίκες δε, προφανώς… πλάσματα ενός κατώτερου θεού, εκ γενετής δεν έχουν καθόλου υμένα, ενώ σε άλλες ο κόλπος είναι εντελώς φραγμένος με συνέπεια κατά την έμμηνο ρύση το αίμα να συσσωρεύεται και να προκαλούνται ουρολογικά ή γυναικολογικά προβλήματα! Πέραν όλων αυτών των… κακοτεχνιών όμως (για τις οποίες ακολουθώντας τη «λογική» σου δεν μπορεί να ευθύνεται κανείς άλλος πέρα από τον ίδιο τον… Δημιουργό), πόση αξία άραγε μπορεί να έχει αυτό το μικρό πετσάκι όταν τόσο εύκολα μπορεί να παρακαμφθεί διά της πρωκτικής φερ' ειπείν επαφής ή με τον στοματικό έρωτα; Δε μπορεί, σίγουρα θα γνωρίζεις, ότι πολλά κορίτσια ή νεαρές γυναίκες πριν από την πρώτη τους «επίσημη» κολπική επαφή έχουν ήδη γνωρίσει τον σαρκικό έρωτα ποικιλοτρόπως! Αυτό όμως δεν τις εμποδίζει να θεωρούνται ένεκα του ακόμα άθικτου υμένα τους… παρθένες!
.
Φ: Αυτά δεν έχουν καμία σημασία, διότι είτε σπάσει, είτε δεν σπάσει, το ΕΙΔΟΣ ως κανονικότητα τον φέρει. Οι περιπτώσεις που ανέφερες, γνωρίζεις πολύ καλά ότι είναι παθολογικές καταστάσεις πέραν της κανονικότητας. Αν ένας άνδρας γεννηθεί με διπλά γεννητικά όργανα, ερμαφρόδιτος δηλαδή, αυτό δεν μειώνει την ύπαρξη των ανδρικών μορίων στο φυσιολογικό άτομο, ούτε την ύπαρξη των γυναικείων οργάνων στο θηλυκό.
..
Όσο για το ποιος ευθύνεται για αυτές τις «κακοτεχνίες» όπως λες, σίγουρα όχι ο Δημιουργός. Άλλωστε υπάρχουν δεκάδες κληρονομικά από προβλήματα αλκοόλ, καταχρήσεις, ραδιενέργεια κ.ο.κ..

Κ: Ολοκλήρωσε και θα σου απαντήσω..

Φ: Να ολοκληρώσω λοιπόν. Είπες προηγουμένως: «Πόση αξία άραγε μπορεί να έχει αυτό το μικρό πετσάκι όταν τόσο εύκολα μπορεί να… παρακαμφθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο;» Καλά, εσύ αυτό το κατασκεύασμα το αποκαλείς λογική; Ξέρεις τι λες τώρα; «Πόση αξία έχει το πόδι αν μπορώ να περπατήσω ανάποδα με τα χέρια; Αφού το ίδιο μπορώ να "περπατάω"»! Φίλε μου, θα μας μουρλάνεις;! Άλλο τεκνογονία άλλο σεξ! Στην περίπτωση του στοματικού έρωτα και τού πρωκτικού δεν υπάρχει τεκνογονία, αλλά παράλογη χρήση τού αναπαραγωγικού συστήματος η οποία βέβαια είναι ζήτημα ελεύθερης επιλογής. Θα σου πω μια παραβολή μήπως και το καταλάβεις:

«Ένας γεωργός και μια γυναίκα σκάβουν και οργώνουν το χωράφι κατά τη διάρκεια του χρόνου. Όταν έρχεται η εποχή της σποράς, ο γεωργός αντί να ρίξει το σπόρο μέσα στο χωράφι, τον πετά παραπέρα, εκτός χωραφιού.

Περαστικός: Γιατί πετάτε το σπόρο εκτός χωραφιού;
Γεωργοί: Έτσι μας αρέσει. Απολαμβάνουμε το όργωμα, δεν μάς αρέσει η σπορά.
Περαστικός: Καμιά αντίρρηση, αλλά μην παριστάνετε τους λογικούς και τους έξυπνους κοροϊδεύοντας του περαστικούς, διότι ο σπόρος φυτρώνει μόνο μέσα στο χωράφι και όχι έξω απ’ αυτό!»

Για ποιους κριτές κάνεις λόγο λοιπόν; Για τους ανθρώπους; Ας γελάσουμε!.

Κ: Λοιπόν, να τα πάρουμε ένα-ένα: Για τις… κακοτεχνίες τού υμένα σε παρέπεμψα στον Δημιουργό, διότι εσύ είσαι αυτός που πιστεύει πως η ύπαρξη τής μεμβράνης αυτής έχει θεïκή προέλευση. Κι εντάξει, οι γυναίκες που γεννιούνται με τον κόλπο ολοσχερώς φραγμένο, σίγουρα δεν είναι ο κανόνας, όμως ο άθικτος παρθενικός υμένας παρά τις ολοκληρωμένες σεξουαλικές σχέσεις είναι αποδεδειγμένα ένα αρκετά συχνό φαινόμενο το οποίο ΟΥΔΕΙΣ ειδικός επιστήμων διανοείται να χαρακτηρίσει «παθολογική κατάσταση» ή «ιατρικό παράδοξο». Οι ραδιενέργειες λοιπόν, τα ποτά και τα ξενύχτια δεν έχουν εδώ καμία σχέση!.

Φ: ….

Κ: Αποδέξου το: H ύπαρξη του υμένα από μόνη της δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση «ότι είναι το ‘‘σφράγισμα του Θεού” προς διαφύλαξη τής παρθενίας»..

Φ: Όχι, την παρθενία ο υμένας σίγουρα δεν μπορεί να την διαφυλάξει, αλλά μπορεί η ίδια η μεμβράνη αυτή να είναι η υλική παρθενία!.

Κ: Μμμ... Δε νομίζω. Αν ίσχυε αυτό, τότε ο «Θεός», η «φύση» ή όποια γενεσιουργός αιτία τέλος πάντων μπορεί να κρύβεται πίσω από τη Δημιουργία, θα είχε φροντίσει μέσω μιας «συνεπέστερης» και αποκλειστικά στον άνθρωπο εμφανιζόμενης κατασκευής να το καταστήσει τόσο σαφές ώστε κανείς να μην διανοούνταν να το αμφισβητήσει. Ποιος αμφισβητεί λ.χ. τον βιολογικό ρόλο των ματιών, των πνευμόνων ή για να πάρουμε το (άστοχο) παράδειγμα που ανέφερες προηγουμένως, των ποδιών; Κανείς βέβαια! Κι αυτό γιατί είναι απολύτως ξεκάθαρο και τεκμηριωμένο για ποιον λόγο έχουμε τα όργανα αυτά. Έτσι είτε μας αρέσει είτε όχι, τα μάτια τα έχουμε για να βλέπουμε, τα αφτιά για να ακούμε, τα πόδια για να περπατάμε κ.ο.κ.. Τώρα αν κάποιος, όπως λες, γουστάρει να περπατά με τα χέρια, με γεια του με χαρά του. Να περπατά και με -συγγνώμη- τον ποπό του, αν αυτό τον ευχαριστεί! Πόσο όμως θα αντέξει; Μερικά δευτερόλεπτα; Λεπτά; Ώρες; Μέρες; Πόσο; Στο παράδειγμα που ανέφερες λοιπόν, γίνεται σαφές ότι θα είχαμε να κάνουμε με μιαν έκτακτη και πάντως χρονικά περιορισμένη απόκλιση από τον κανόνα. Σε αντίθεση όμως με τον απόλυτα εξακριβωμένο, θεωρητικά και πρακτικά τεκμηριωμένο, αυταπόδεικτο και αδιαμφισβήτητο βιολογικό ρόλο των ποδιών, ο παρθενικός υμένας (ακόμα) ΔΕΝ είναι βέβαιο σε τι ακριβώς χρησιμεύει. «Από καθαρά βιολογικής και αντικειμενικής πλευράς δεν υπάρχει καμιά απολύτως δικαιολογία για την υπερβολική σημασία που του δίνεται. Το νόημά του παραμένει τόσο αμφίβολο, όπως και κείνο της τόσο γνωστής σκωληκοειδίτιδος (3)». Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να μιλάμε για κακή, εσφαλμένη, παράλογη κ.λπ. χρήση κάποιου πράγματος όταν αγνοούμε τους λόγους τής ύπαρξής του; Όπως είπα, τίποτα από την όλη κατασκευή και συμπεριφορά τού υμένα δεν πείθει ότι εκπληρώνει τον ρόλο που εσύ τού αποδίδεις!.

Φ: Ναι, αλλά γιατί υπάρχει; Δεν έδωσες ξεκάθαρη απάντηση!.

Κ: Η απάντησή μου ήταν σαφής, απλώς δε την συνειδητοποίησες. Να την επαναλάβω, λοιπόν, αναλυτικότερα διατυπωμένη: Για τον βιολογικό ρόλο τού παρθενικού υμένα (ακόμα) δεν μπορούμε να μιλήσουμε με απόλυτη βεβαιότητα. Πολλοί για παράδειγμα πιστεύουν ότι πρόκειται για κάποιο κατάλοιπο της εξέλιξης, ενώ άλλοι μιλούν για απομεινάρι τής εμβρυïκής ανάπτυξης, κάτι ανάλογο με τις... ανδρικές ρώγες! Έχει διατυπωθεί επίσης ή άποψη ότι ο υμένας προστατεύει τα εσωτερικά γεννητικά όργανα των κοριτσιών από επικίνδυνες για τη αναπαραγωγική τους ικανότητα μολύνσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους κοινούς φαλαινόπτερους αλλά και με κάποια άλλα υδρόβια θηλαστικά ο άρτια σχηματισμένος υμένας των οποίων αποτρέπει την είσοδο παρασίτων στον κόλπο! .

Φ: «Πολλοί πιστεύουν» κι «άλλοι μιλούν»;! Μπα; Από πότε η επιστήμη έγινε σύστημα πίστης; Για τον σκελετό μπορούμε να πιστέψουμε ότι ισχύει αυτό κι αυτό ή γνωρίζουμε σε τι χρησιμεύει;.

Κ: Τώρα μάλλον πλάκα μου κάνεις, έτσι δεν είναι; Δεν μπορεί στ' αλήθεια να το θεωρείς αυτό επιχείρημα! Μα… πώς νοείται εξέλιξη χωρίς έρευνα και εικασίες; Δηλαδή όλη αυτή η γνώση που κατέχουμε σήμερα, Πώς αποκτήθηκε; Ουρανοκατέβατη ήρθε;.

Φ: ….

Κ: Και κάτι ακόμα: Χωρίς μάτια, αφτιά, πόδια ή χέρια, το καταλαβαίνουμε αμέσως πως χάσαμε κάτι σημαντικό. Χωρίς καρδιά ή πνεύμονες, πεθαίνουμε. Ούτε εικάζουμε ούτε φανταζόμαστε ούτε τίποτα. Η φύση μας ειδοποιεί ΠΑΝΤΟΤΕ άμεσα (και αμέσως) με τρόπο μη παρερμηνεύσιμο. Γιατί λοιπόν να μη συμβαίνει το ίδιο και στην περίπτωση τής εκπαρθένευσης; Γιατί η γυναίκα να μην ειδοποιείται από τη φύση ότι κάτι κακό συνέβη; Εδώ βέβαια ίσως επικαλεστείς τον πόνο και την αιμορραγία που συνοδεύει τη ρήξη τού υμένα, ενδεχομένως δε και το ψυχικό κενό για το οποίο ενίοτε γίνεται λόγος, όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι: «Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η παραβίαση του υμένα δεν προκαλεί πόνο, όπως μπορεί η αιμορραγία να είναι ελάχιστη ή και ανύπαρκτη. Αυτό εξαρτάται από το πάχος του υμένα και από το πόσο τροφοδοτείται με αίμα (4)». Στο είπα και προηγουμένως και δεν πρέπει να το προσπερνάς έτσι: Πολύ συχνά ο υμένας σπάει, χωρίς αυτό καν να γίνει αντιληπτό! Όσο για το ψυχικό κενό που συχνά συνοδεύει την «πρώτη φορά», στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με το βιολογικό και αντικειμενικό γεγονός τής ρήξης τού υμένα (ο οποίος άλλωστε μπορεί να μην ήταν καν εκεί πια), αλλά με διάφορους ψυχολογικούς παράγοντες που σε καμία περίπτωση δε δύνανται να συσχετισθούν με οτιδήποτε μεταφυσικό. Η απογοήτευση για παράδειγμα, πολλές φορές απορρέει από την προηγηθείσα μυθοποίηση και εξιδανίκευση της εμπειρίας αυτής. Άλλοτε πάλι είναι αποτέλεσμα τής λανθασμένης συμπεριφοράς τού αρσενικού συντρόφου (απειρία, έλλειψη τρυφερότητας, άσκηση βίας κ.α.), ενώ σημαντικότατος παράγοντας είναι και η διαπαιδαγώγηση που είχε λάβει το κορίτσι από την οικογένειά του. Αν λ.χ. είχε μεγαλώσει με μιαν αυστηρή ανατροφή που αφόριζε το σεξ και είχε γαλουχηθεί με την αντίληψη ότι η παρθενία ήταν ό,τι πολυτιμότερο είχε, ε τότε δε νομίζω ότι τα αισθήματα ενοχής, η ντροπή και η απογοήτευση που συχνά ακολουθούν, μπορούν να ερμηνευτούν ως φυσικές, βιολογικές και αντικειμενικές συνέπειες τής ρήξης τού υμένα! Διότι είναι σαφές ότι εδώ υπεισέρχονται εξωτερικοί, καθαρά υποκειμενικοί παράγοντες οι οποίοι δεν έχουν πάντοτε και παντού την ίδια επίδραση! Ένα σεξουαλικά διαπαιδαγωγημένο κορίτσι λ.χ. το οποίο κατά την πρώτη ολοκληρωμένη επαφή βιώνει αγάπη και τρυφερότητα, είναι απίθανο να μην αισθανθεί μετά την ολοκλήρωση τής επαφής απέραντη πληρότητα και ανείπωτη ευτυχίαֹ «κάποιον θρίαμβο: ‘‘Τώρα είμαι σωστή γυναίκα!”». (5).

Φ: Ε, καλά τώρα… Mάλλον δεν κατανόησες την παραβολή που σου είπα προηγουμένως με το ζευγάρι των γεωργών..

Κ: Καλά που μου το θύμισες! Το παράδειγμα σου μ’ εκείνο το… σαλεμένο ζευγάρι που ενώ τόσον καιρό έσκαβε και όργωνε, σαν ήρθε η εποχή τής σποράς, αντί να ρίξει τον σπόρο μέσα στο χωράφι, τον πέταξε παραπέρα, μπορεί να είναι πολύ παραστατικό, άλλα εντελώς άσχετο με την ουσία τού θέματος. Διότι εδώ υπάρχει μια σημαντικότατη διαφορά: Το σκάψιμο και το όργωμα του χωραφιού γίνεται πάντοτε και πέραν πάσης αμφισβήτησης με σκοπό τη σπορά. Το ότι τώρα εσύ (ή εν πάση περιπτώσει όποιος κι αν εμπνεύστηκε το εν λόγω παράδειγμα) βάζεις το φανταστικό αυτό ζευγάρι να πετά τους σπόρους εκτός χωραφιού και να το φχαριστιέται κι από πάνω, είναι μια καθαρά δική σου σεναριακή επιλογή που αντικειμενικά είναι σχεδόν απίθανο -ούτε καν σπάνια- να βρίσκει εφαρμογή στην πραγματική ζωή! Εκτός αυτού, δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο ο εξυπνάκιας περαστικός ειρωνεύεται τους γεωργούς επισημαίνοντάς τους ότι «ο σπόρος φυτρώνει μόνο μέσα στο χωράφι και όχι απ’ αυτό»! Αφού οι άνθρωποι το δήλωσαν ξεκάθαρα: ΔΕΝ ήθελαν να σπείρουν! Όπως και να ’χει πάντως, σε αντίθεση με τη σπορά εκτός χωραφιού που ως γεωργική δραστηριότητα αυτή καθαυτή, ούτε ορθολογική μπορεί να χαρακτηριστεί, μα… προφανώς ούτε και με κάποια ιδιαίτερη ευχαρίστηση συνδέεται, στην περίπτωση των ερωτικών δραστηριοτήτων η τεκνογονία δεν είναι μονόδρομος. Μπορεί κανείς να προχωρήσει στην ανεμπόδιστη ολοκλήρωση εντός κόλπου ΑΝ επιθυμεί παιδιά ή να περιοριστεί στη λήψη ερωτικής διέγερσης αν απλώς αποζητά ευχαρίστηση. Και το θέμα ξέρεις ποιο είναι; Ότι μπορεί κανείς να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με τη συγκεκριμένη θέση, αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι η δυνατότητα τής επιλογής αυτής υπήρχε ακόμα και πριν από χιλιάδες χρόνια (πιθανότατα ακόμα και στην Ανώτερη Παλαιολιθική εποχή) (6), και επομένως ασκήθηκε από έναν ασύλληπτο αριθμό ανθρώπων! Ο αυτοερωτισμός δε πιθανότατα είναι τόσο αρχέγονος όσο και η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη.
.....
Βλέπεις, λοιπόν, για ποιόν λόγο το εντελώς φανταστικό παράδειγμα με τους γεωργούς και το χωράφι είναι εντελώς άστοχο και ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να αποτελέσει παραλληλισμό με την απόλυτα υπαρκτή πραγματικότητα τής μη αποσκοπούσης σε τεκνογονία ερωτικής διέγερσης;.

Φ: Και γιατί δεν έχουμε και σε άλλες σωματικές κοιλότητες υμένα; Αυτό αν θυμάσαι, ήταν το 3ο μου ερώτημα..

Κ: Βεβαίως και το θυμάμαι - και θα σου απαντήσω αμέσως: Εάν λοιπόν είχαμε υμένα που σφράγιζε λ.χ. το στόμα μας, τότε μεταξύ άλλων:

► Η αναπνοή και η ομιλία θα δυσχεραινόταν.
► Ακόμα προβληματικότερη θα ήταν η πρόσληψη τροφής. Πώς θα μπορούσαμε για παράδειγμα να ξεκοκκαλίζουμε μπουτάκια ή παϊδάκια; Πώς θα ταΐζαμε τα μωρά μας με ασφάλεια;
► Σε περίπτωση αναρρόφησης ή εμετού θα είχαμε βέβαιο πνιγμό.
► Δεν θα σώζονταν άνθρωποι με το φιλί τής ζωής.
► Άνθρωποι με γυρισμένη γλώσσα θα πέθαιναν αβοήθητοι.
► Κάθε οδοντιατρική εξέταση ή επέμβαση για την αποτροπή λ.χ. παραμορφώσεων της γνάθου θα ήταν αδύνατη.
► Η όψη μας, ε, δεν νομίζω ότι θα ήταν και ιδιαίτερα ελκυστική.
► Δε θα μπορούσαμε να φιλάμε με τη γλώσσα.
► Δε θα μπορούσαμε να παίζουμε πνευστά μουσικά όργανα και λοιπά και λοιπά…

Μα και στη μύτη ο υμένας, πάλι δύσκολη θα μας έκανε τη ζωή! Η λειτουργία της αναπνοής για παράδειγμα και σ' αυτή την περίπτωση πρόβλημα θα ήταν. Εδώ βουλωμένη είναι η μύτη μας και νομίζουμε ότι θα σκάσουμε, σκέψου λοιπόν τι θα γινόταν αν είχαμε και παρθενικούς υμένες να κλείνουν κάθε πιθανή είσοδο τού εισπνεόμενου αέρα;!

Και για να μη μακρηγορούμε, ο παρθενικός υμένας δεν υπάρχει στη στοματική, ρινική, πρωκτική ή δεν ξέρω ποιαν άλλη κοιλότητα για τον απλούστατο λόγο ότι ακόμα κι αν υπήρχε, πάρα πολύ γρήγορα θα καταστρεφόταν, πράγμα που απλώς θα αποδείκνυε την περιττότητά του!.

Φ: Ας είχαμε υμένα κι αλλού κι ας έσπαγε τόσο εύκολα όπως ο παρθενικός!.

Κ: Σου διαφεύγει μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Aναπνέουμε, ακούμε, λαμβάνουμε τροφή και αφοδεύουμε ήδη από τις πρώτες στιγμές τής ύπαρξής μας, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τις (ολοκληρωμένες) σεξουαλικές επαφές, ειδικά όταν μιλάμε για βρέφη, παιδιά και (έφηβα) κορίτσια! Και αναφέρω ειδικά τις «σεξουαλικές επαφές» διότι είναι κοινώς αποδεκτό ότι αυτή είναι η συνηθέστερη αιτία ρήξης του υμένα. Πρόσεξε: η συνηθέστερη. Όχι η μοναδική! Και σίγουρα για κάποιον λόγο υπάρχει αυτή η μεμβράνη εκεί που υπάρχει, δεν αντιλέγω, αυτό όμως δεν σημαίνει κιόλας ότι ο λόγος αυτός πρέπει a priori να συνδέεται με κάποια εξαιρετικά αμφιβόλου προέλευσης και υπόστασης «θεάρεστη» ηθική αξία! Η ποικιλομορφία τού υμένα, κυρίως δε η ύπαρξή του ακόμα και σε πολυάριθμα είδη θηλαστικών, πρωτευόντων και μη, είναι απόδειξη ότι ΔΕΝ αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο γεγονός το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανεξήγητο και στο οποίο θα νομιμοποιούμασταν να προσδώσουμε μεταφυσική διάσταση. Και αυτό δεν το λέω βέβαια εγώ, αλλά οι ειδικοί επιστήμονες..

Φ: ….

Κ: Να σε ρωτήσω κι εγώ όμως κάτι: Ποιος είναι, λοιπόν, ακριβώς ο βιολογικός ρόλος τής κλειτορίδας; Βοηθώ λίγο: Αν η δουλειά της είναι αποκλειστικά και μόνο να διεγείρει σεξουαλικά τη γυναίκα, τότε δεν είναι αυτό μια αδιάσειστη απόδειξη ότι η από ερωτικές δραστηριότητες προερχόμενη ηδονή είναι, αν μη τι άλλο, κάτι το εντελώς φυσιολογικό και πάντως επ' ουδενί ηθικά επιλήψιμο; Αν πάλι ο σκοπός της είναι να διευκολύνει την εν γάμω συνεύρεση με σκοπό την τεκνογονία, τότε γιατί την έχουν ακόμα και κορίτσια που δεν βρίσκονται ακόμα στην αναπαραγωγική ηλικία; Γιατί δεν αναπτύσσεται αργότερα -στα 20 φερ’ ειπείν-, κατ' αναλογία προς το μητρικό γάλα που δεν εμφανίζεται πάρα μόνο όταν αυτό καταστεί απαραίτητο, δηλαδή μετά από εγκυμοσύνη;.

Φ: Μην προσπαθείς να μπερδέψεις τα πράγματα. Το ότι έχεις ένα όργανο που μπορεί να δώσει ηδονή δεν σημαίνει ότι εξαναγκάζεσαι και να το χρησιμοποιήσεις ή ότι αυτόνομα προκαλεί ηδονή πέρα και έξω από την ολότητα του σώματος. Είναι ζήτημα βούλησης. Και η επιδερμίδα προκαλεί διέγερση - τι θα ήθελες να συμβαίνει: να γεννιέσαι χωρίς επιδερμίδα και να την αποκτάς στα 20;! Για τον ίδιο λοιπόν λόγο που εσύ έχεις όρχεις πριν ακόμη μπορείς να παράγεις σπέρμα ή για τον ίδιο λόγο που έχεις πέλμα πριν αρχίσεις να περπατάς, αλλά ακόμα μπουσουλάς, για τον ίδιο λόγο έχει η γυναίκα κλειτορίδα πριν καταστεί ικανή να αναπαραχθεί. Είναι ζήτημα ανάπτυξης. Όταν μιλάμε για είδη και τον «εξοπλισμό» τους μιλάμε για άτομα ενήλικα. Σε κάθε άλλη περίπτωση μπορούμε να κάνουμε άπειρες φιλοσοφικές συζητήσεις..

Κ: Και εδώ, φίλε μου, σου διαφεύγουν σημαντικότατες λεπτομέρειες. Ξεκινώντας από την επισήμανσή σου ότι και η επιδερμίδα παράγει σεξουαλική διέγερση, αλλά δεν την αποκτούμε… στα 20 μας, θα σου απαντήσω ότι αυτό δε με εκπλήσσει, διότι σε αντίθεση με την κλειτορίδα (η οποία αποδεδειγμένα προσφέρει αποκλειστικά και μόνο ηδονή), η επιδερμίδα υπάρχει και για άλλους λόγους: Για παράδειγμα, μας προστατεύει από τραυματισμούς και μολύνσεις, από το κρύο, τη ζέστη και τις υπεριώδεις ακτίνες τού ήλιου· αποτρέπει την απώλεια νερού και θερμότητας· συμβάλλει στην αίσθηση που προκαλούν τα διάφορα ερεθίσματα και λοιπά και λοιπά. Καλώς λοιπόν γεννιόμαστε μ’ αυτήν. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το πέλμα. Πρώτον πρέπει να αναπτυχθεί ομοιόμορφα με τα υπόλοιπα άκρα. Περιέχει άλλωστε και οστά, μην ξεχνάς, όπως επίσης μύες και συνδέσμους. Εκτός αυτού ήδη από πολύ νωρίς είναι δεκτικό σε εξωτερικά ερεθίσματα (όπως αποδεικνύει το τεστ αντανακλαστικών στο οποίο υποβάλλονται τα βρέφη λίγο μετά τη γέννηση) και εξοικειούμενο σιγά-σιγά κυρίως μέσω τού μπουσουλήματος με την αίσθηση τού εδάφους, προετοιμάζεται πυρετωδώς για να πιάσει δουλειά! Και εδώ λοιπόν, καλώς γεννιόμαστε μ’ αυτό.

.
Φ: Και για τους όρχεις τι έχεις να πεις;.

K: Κρυψορχία! Αυτή είναι η απάντηση. Οι όρχεις πρέπει ήδη στο νεογέννητο να έχουν κατέβει στη φυσική τους θέση, στο όσχεο, κι ας μην μπορούν ακόμα να παράγουν σπέρμα. Αν αυτό δεν συμβεί μέσα στον πρώτο χρόνο τής ζωής, απαιτείται οπωσδήποτε χειρουργική επέμβαση. Οι όρχεις δεν πρέπει να παραμείνουν κρυμμένοι στο εσωτερικό της κοιλιάς ή στον βουβωνικό πόρο, διότι οι επιπτώσεις είναι βαρύτατες: τραυματισμοί, συστροφή, στειρότητα και αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου! Επειδή όμως η συζήτηση αυτή μπορεί να τραβήξει επ’ άπειρον, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η πρώιμη ύπαρξη μερικών οργάνων παρά την -τουλάχιστον φαινομενικά- μη προφανή χρησιμότητά τους, πράγματι σχετίζεται με την ανάπτυξη. Η διαφορά με την κλειτορίδα όμως είναι ότι εάν δεχθούμε πως υπάρχει αποκλειστικά και μόνο για να διευκολύνει την (εν γάμω) συνεύρεση με σκοπό την τεκνογονία, θα πρέπει να δώσουμε και μια λογική εξήγηση για το γεγονός ότι... πιάνει δουλειά ήδη από τόσο νωρίς! Κι εδώ με συγχωρείς, αλλά δεν τίθεται κανένα θέμα βούλησης και κατεύθυνσης τού νου όταν ακόμα και βρέφη 6 μηνών απολαμβάνουν την εξερεύνηση της «απαγορευμένης» περιοχής των γεννητικών οργάνων. Τα περισσότερα κορίτσια δε ανακαλύπτουν το πόσο ευαίσθητη είναι η κεφαλή τής κλειτορίδας ήδη από νωρίς. Ακόμα κι εκείνα που δεν αυτοϊκανοποιούνται (συνειδητά), καταγράφουν συχνά μέσα από αθώες, μη ερωτικές δραστηριότητες (π.χ. ιππασία, λάστιχο) ευχάριστα συναισθήματα που εστιάζονται ακριβώς στην περιοχή εκείνη. Και επαναλαμβάνω μιλάμε για αθώα μικρά παιδιά! Για ποιά βούληση και πράσινα άλογα μού μιλάς λοιπόν; Aς φρόντιζε ο «ευφυής σχεδιαστής» να παρέμενε η κλειτορίδα ένα απλό διακοσμητικό στοιχείο που δε θα ενεργοποιούνταν πάρα μόνο όταν θα «έπρεπε». Εφ’ όσον όμως είναι εκεί και ενεργή ήδη από τόσο νωρίς, κανείς δεν νομιμοποιείται να δαιμονοποιεί τα συναισθήματα που προέρχονται απ’ αυτήν - λυπάμαι! .
...



Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

[1] Εγκυκλοπαίδεια Υγεία, 1987, τόμος 3, σελ. 394, εκδ. ΔΟΜΙΚΗ

[2] Dr Andrew Stanway MB MRCP, Η μαγεία του έρωτα, σελ. 29, 
εκδ. ΦΛΟΥΔΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

[3] ΟΣΒΑΛΤ ΚΟΛΛΕ, Το σεξ στην εποχή μας, σελ. 257,
εκδ. αδελφών Γ. Βλάσση

[4] Ομ., σελ. 258
 

[5] ΟΣΒΑΛΤ ΚΟΛΛΕ, σελ. 91
....
[6] Dr MIRIAM STOPPARD, Το γυναικείο σώμα, σελ. 125,
εκδ. ΔΟΜΙΚΗ