..................................
Λέγαμε τις προάλλες για κείνη την ιστορία με τους χοίρους και τους δαίμονες κάπου εκεί στην τρισκατάρατη περιοχή της Δεκάπολης. Όπως είδαμε, υπάρχουν ζωηρότατες αμφιβολίες για το κατά πόσο όλα αυτά τα απίθανα που ιστορούνται από τα Ευαγγέλια, όντως συνέβηκαν. Οι συμπτώσεις, βλέπετε, παραείναι πολλές για να ’ναι… συμπτώσεις! Και το χειρότερο: υπάρχουν κι άλλες! Στο ΚΑ΄ Ιωάννη γιά παράδειγμα όπου ο Ιησούς γεμίζει με θαυματουργική παρέμβαση τα δίχτυα των μαθητών του με ακριβώς… 153 ψάρια -προσοχή: ούτε ένα λιγότερο, ούτε ένα περισσότερο!-, πείτε μου, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα σχολίαζε αυθόρμητα: Μα καλά, τα μέτρησαν κιόλας;!
Και πράγματι η αριθμητική αυτή αναφορά δεν πέρασε απαρατήρητη από τους σοφούς του παρελθόντος. Διατυπώθηκαν πολλές και διάφορες θεωρίες. Ο Ιερώνυμος λόγου χάρη εξέφρασε την άποψη ότι επειδή σύμφωνα με τους Έλληνες υπήρχαν 153 διαφορετικά είδη ψαριών, ο αριθμός αυτός στην πραγματικότητα συμβόλιζε τους λαούς του κόσμου που παρά τη διαφορετικότητά τους κάποια μέρα θα «αλιεύονταν» για τον Ιησού. Ο Αυγουστίνος, πάλι, πρότεινε τη συσχέτιση του επίμαχου αριθμού με τις 10 εντολές και τα 7 δώρα του Αγίου Πνεύματος. Διότι 10 + 7, λέει, ίσον 17, και 1+ 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 + 10 + 11 + 12 + 13 + 14 + 15 + 16 + 17 = 153! Σύμφωνα δε με κάποιαν άλλη θεωρία ο αριθμός 17 συμβόλιζε τα ισάριθμα έθνη που είχαν συγκεντρωθεί στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής.
Έτσι, λοιπόν, παρά τη διχογνωμία που επικρατούσε σχετικά με την προέλευση του 153, οι περισσότεροι λόγιοι συμφωνούσαν ότι ο αριθμός αυτός δεν μπορεί να υπήρχε εκεί τυχαία, αλλά σίγουρα έκρυβε κάποιον συμβολισμό. Κάποιος φίλος απολογητής, ωστόσο, που είχε διαφορετική γνώμη, απαντώντας στο σχόλιο μου αν «τα μέτρησαν κιόλας» (τα … 153 ψάρια), αντέτεινε: «Και γιατί να μην τα μετρήσουν άραγε; Δεν ήξεραν να μετράνε; Δεν ήταν ψαράδες;»
Έτσι, λοιπόν, αναγκάστηκα κι εγώ να τού υπενθυμίσω το επιχείρημα που κάποτε ο ίδιος μου είχε αντιτάξει, ότι δηλαδή η Καινή Διαθήκη δεν είναι φιλολογικό κείμενο, αλλά εγχειρίδιο σωτηρίας και ως τέτοιο δεν ενδιαφέρεται για λεπτομέρειες που δεν άπτονται δογματικών θεμάτων περί της θεότητας του Ιησού και της Λύτρωσης του Ανθρώπου. Τον ρώτησα όμως επίσης και για το νόημα της αναφοράς του ακριβούς αριθμού των ψαριών που αλιεύθηκαν. Για ποιον λόγο λοιπόν να καταγραφεί ο αριθμός αυτός; Σίγουρα πάντως όχι επειδή αυτό ήταν κάποιο ουσιαστικό δογματικό στοιχείο, ούτε βέβαια για να βεβαιωθούμε ότι οι μαθητές ήξεραν να… μετρούν! Άλλωστε απ’ ότι ξέρω, οι ψαράδες συνήθως δεν μετρούν τη ψαριά τους, αλλά τη ζυγίζουν! Τέλος πάντων όμως…
Η άλλη εκδοχή
Όπως και να ’χει, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή που φαίνεται να έχει ισχυρότερο έρεισμα από εκείνες που αναφέρθηκαν. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη θεωρία αυτή, η αφήγηση με τα 153 ψάρια στην πραγματικότητα περιγράφει κωδικοποιημένες αρχαιοελληνικές πεποιθήσεις! Συγκεκριμένα, το παρακάτω απεικονιζόμενο γεωμετρικό σχήμα, δυο κύκλοι (το σύμβολο της ύλης και του πνεύματος) η περιφέρεια των οποίων αγγίζει το κέντρο αμφοτέρων, θεωρούνταν από τους πυθαγόρειους ιερό μυστικιστικό σύμβολο, γνωστό ως «το σημείον τού ιχθύος» (vesica piscis) και του οποίου η αριθμητική σχέση μήκος διά ύψος εκφράζεται με ποιόν άλλον αριθμό από το… -ναι, σωστά μαντέψατε- από το 153!
Ο εν λόγω αριθμός τον οποίο ο ίδιος ο Πυθαγόρας θεωρούσε ιερό, διαιρούμενος με το 265 μας δίνει την πλησιέστερη προσέγγιση της τετραγωνικής ρίζας του 3 (1,73205…) και εκφράζει την αριθμητική αναλογία του ισοσκελούς τριγώνου, μαθηματικός τύπος που ήταν γνωστός ακόμα και στον Αρχιμήδη ως «το μέτρον του ιχθύος»! Το ιχθυόμορφο δε σχήμα που σχηματίζεται από τη διατομή των δυο κύκλων είναι το περίφημο πρωτοχριστιανικό σύμβολο που λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε! (1)
..
Έχει όμως και συνέχεια το πράγμα, γι’ αυτό άλλωστε είπα προηγουμένως ότι η θεωρία αυτή διαθέτει ισχυρότερο έρεισμα. Συγκεκριμένα, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το υποτιθέμενο θαύμα στη λίμνη της Γαλιλαίας στην πραγματικότητα αποτελεί έναν πολύπλοκο γεωμετρικό γρίφο η αποκωδικοποίηση του οποίου (παράλληλα με το προαναφερθέν «σημείο του ιχθύος») παράγει (σε κάθετη διάταξη) ένα διάγραμμα που ήταν γνωστό ήδη στους πυθαγόρειους και ανιχνεύεται, μάλιστα, και στον Τίμαιο αποδίδοντας με αξιοσημείωτη πιστότητα στοιχεία από την κοσμολογική αντίληψη του Πλάτωνα! Η όλη θεωρία βασίζεται στη γεωμετρική απεικόνιση του λεξαρίθμου κάποιων συγκεκριμένων λέξεων-κλειδί από την επίμαχη ευαγγελική αφήγηση οι οποίες ακολουθούν βήμα-βήμα την εξέλιξη των γεγονότων:
α. Κατά Ιωάννην, ΚΑ΄, 2-3
Ο Σίμων Πέτρος (με λεξάριθμο 1925) μπαίνει στο πλοιάριο ακολουθούμενος από έξι ακόμα μαθητές.
Εάν τώρα σχεδιάσουμε έναν κύκλο με περιφέρεια 1925 (Σίμων Πέτρος), ο κύκλος αυτός μπορεί να τμηθεί από άλλους έξι ισομεγέθεις (οι 6 μαθητές), ο καθένας εκ των οποίων θα αγγίζει το κέντρο και την περιφέρεια του αρχικού. Αν δε περιγράψουμε ακολούθως γύρω από τους 7 κύκλους και έναν 8ο (το πλοιάριο με τους 7 μαθητές μέσα), τότε αυτός θα έχει διάμετρο 1224, όπως ακριβώς δηλαδή και ο λεξάριθμος της φράσης «το δίκτυον» και της λέξης «ιχθύες».
Εδώ βέβαια δεν είναι δυνατόν να μην επισημανθεί η εκπληκτική ομοιότητα του διαγράμματος με τους περίφημους κύκλους που περιγράφονται στον Τίμαιο κατά τον σχηματισμό της ψυχής του Κόσμου: δύο κύκλοι, ο ένας μέσα στον άλλο, εκ των οποίων ο ένας (ο μεταβλητός) διαφοροποιείται σε άλλους εφτά! (2)
β. Κατά Ιωάννην, ΚΑ΄, 6
Ο Ιησούς λέει στους μαθητές να ρίξουν το δίχτυ από τη δεξιά πλευρά τής βάρκας.
..
Σχεδιάζοντας λοιπόν κι εμείς δεξιά του μεγάλου κύκλου (δηλ. της βάρκας) έναν νέο ισομεγέθη, με διάμετρο δηλαδή 1224 (το δίκτυον), έχουμε όντως το δίχτυ στη σωστή μεριά και μάλιστα με ένα πολύ γνωστό ψάρι μέσα: «το σημείο του ιχθύος», το σύμβολο του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.! Μέσα σ’ αυτό δε, χωράει ένα ακόμα παρόμοιο ψάρι, ρομβοειδές αυτή τη φορά.
γ. Κατά Ιωάννην, ΚΑ΄, 7
Ο Πέτρος μόλις βλέπει τον αναστημένο Ιησού, τυλίγεται με τον επενδύτη του και μπαίνει μες στο νερό (προφανώς) από την άλλη, ελεύθερη πλευρά, δηλαδή αριστερά της βάρκας.
Σχεδιάζοντας, λοιπόν, αριστερά του μεγάλου κύκλου με τους μικρότερους εφτά (η βάρκα με τους μαθητές) έναν νέο ισομεγέθη (η είσοδος του Πέτρου στο νερό), δημιουργείται ένα ακόμα συμβολικό ψάρι το οποίο με τη σειρά του χωράει έναν νέο κύκλο με περιφέρεια 1925 (Πέτρος) (3). Αν τώρα εντός του ρομβοειδούς ιχθυόμορφου σχήματος στον δεξιό κύκλο σχεδιάσουμε ένα δίχτυ διαστάσεων 4 Χ 4, διαπιστώνουμε ότι προκύπτουν 16 ισομεγέθεις ρόμβοι, οι οποίοι μαζί με τον μεγαλύτερο που τους περικλείει, μας δίνουν τα 153 ψάρια που πιάστηκαν στο δίχτυ των μαθητών! Γιατί; Μα απλούστατα επειδή όπως επιχειρηματολόγησε και ο Αυγουστίνος, 1+ 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 + 10 + 11 + 12 + 13 + 14 + 15 + 16 + 17 = 153! Μια εκπληκτική δε λεπτομέρεια που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι το σημείο επαφής της αριστερής γωνίας του ρόμβου με την περιφέρεια του μεγάλου κύκλου (βάρκα) υποστηρίζει κατά εντυπωσιακό τρόπο την παράσταση ενός ψαρά που μόλις έριξε το δίχτυ του κρατώντας το από τη μία άκρη! Τέλος, ενδεχομένως να μην είναι καθόλου τυχαίο ότι αν πολλαπλασιάσουμε το περίφημο 153 με το 8, τον αριθμό δηλαδή που συμβολίζει την ανάσταση και την αναγέννηση, πάλι εμφανίζεται το 1224, ο λεξάριθμος των λέξεων «το δίκτυον» και «ιχθύες»!
Επίλογος
Όλα αυτά, φυσικά, δεν είναι παρά μια απλή θεωρία. Με ισχυρότερο έρεισμα, ωστόσο, κατά την προσωπική μου άποψη. Διότι μπορεί μεν όλα αυτά τα απίθανα περί λεξαριθμικών ισοψηφιών και… προβλεπτικότητας της Ελληνικής γλώσσας να με κάνουν να κουνάω απελπισμένος το κεφάλι μου, όμως το γεγονός ότι το κάθε γράμμα και κατ’ επέκταση η κάθε λέξη ακόμα και την εποχή των πυθαγορείων αντιστοιχούσε σε μια συγκεκριμένη αριθμητική αξία, ότι κι αν λέμε κι όσο κι αν γελάμε, δεν.αλλάζει. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για όλα αυτά τα εντυπωσιακά σχήματα που είδαμε να παράγονται απόλυτα εναρμονισμένα όχι μόνο με τη διαδοχή των γεγονότων στην ευαγγελική αφήγηση, αλλά και με την πυθαγόρεια αντίληψη ότι «θεός αεί γεωμετρεί». Εδώ που τα λέμε, άλλωστε, και οι χριστιανικές θεωρίες γύρω από την επίμαχη ιστορία, ... απλές θεωρίες είναι κι αυτές. Το θέμα είναι ποια εκδοχή ακούγεται πιθανότερη. Και βέβαια περί ορέξεως ... κολοκυθόπιτα...
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
[1] Τimothy Freke & Peter Gandy, Τα μυστήρια του Ιησού, σ. 63-65,
εκδ. ΕΝΑΛΙΟΣ
[2] James Adam, «Σωκράτης - Πλάτων: Εισαγωγή στη φιλοσοφία τους»,
σ. 71, εκδ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ
[3] Το ύψος του ιχθυόμορφου σχήματος είναι 1060, όσο δηλαδή -προσοχή εδώ-
υποστηρίζεται ότι είναι και ο λεξάριθμος τής λέξης «επενδύτης». Και λέω
«υποστηρίζεται» γιατί αυτό δεν ισχύει. Η λέξη «επενδύτης» ΔΕΝ βγάζει 1060,
αλλά 1052. Εδώ λοιπόν λείπει ένα 8, διαφορά ωστόσο που κανένα άρθρο σε
καμία πτώση δεν καλύπτει. Ερευνώντας πάντως, συνάντησα ένα στοιχείο που
φαινόταν να λύνει το πρόβλημα: η επίμαχη ελληνική λέξη, στα Αγγλικά «fisher’s
coat», είχε αποδοθεί με λατινικούς χαρακτήρες έχοντας μπροστά ένα h. Αυτό
όμως δεν στέκει, διότι πρώτον η λέξη «επενδύτης» δεν δασυνόταν και δεύτερον
επειδή η χρήση τού Η της δασείας την εποχή της συγγραφής των Ευαγγελίων
είχε ήδη εκλείψει. Εάν πάντως ίσχυε ο λεξάριθμος αυτός, τότε θα είχαμε
την εντυπωσιακή παράσταση του επενδύτη (ψάρι) να περικλείει τον Πέτρο
(κύκλος)!
..
..
Λέγαμε τις προάλλες για κείνη την ιστορία με τους χοίρους και τους δαίμονες κάπου εκεί στην τρισκατάρατη περιοχή της Δεκάπολης. Όπως είδαμε, υπάρχουν ζωηρότατες αμφιβολίες για το κατά πόσο όλα αυτά τα απίθανα που ιστορούνται από τα Ευαγγέλια, όντως συνέβηκαν. Οι συμπτώσεις, βλέπετε, παραείναι πολλές για να ’ναι… συμπτώσεις! Και το χειρότερο: υπάρχουν κι άλλες! Στο ΚΑ΄ Ιωάννη γιά παράδειγμα όπου ο Ιησούς γεμίζει με θαυματουργική παρέμβαση τα δίχτυα των μαθητών του με ακριβώς… 153 ψάρια -προσοχή: ούτε ένα λιγότερο, ούτε ένα περισσότερο!-, πείτε μου, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα σχολίαζε αυθόρμητα: Μα καλά, τα μέτρησαν κιόλας;!
Και πράγματι η αριθμητική αυτή αναφορά δεν πέρασε απαρατήρητη από τους σοφούς του παρελθόντος. Διατυπώθηκαν πολλές και διάφορες θεωρίες. Ο Ιερώνυμος λόγου χάρη εξέφρασε την άποψη ότι επειδή σύμφωνα με τους Έλληνες υπήρχαν 153 διαφορετικά είδη ψαριών, ο αριθμός αυτός στην πραγματικότητα συμβόλιζε τους λαούς του κόσμου που παρά τη διαφορετικότητά τους κάποια μέρα θα «αλιεύονταν» για τον Ιησού. Ο Αυγουστίνος, πάλι, πρότεινε τη συσχέτιση του επίμαχου αριθμού με τις 10 εντολές και τα 7 δώρα του Αγίου Πνεύματος. Διότι 10 + 7, λέει, ίσον 17, και 1+ 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 + 10 + 11 + 12 + 13 + 14 + 15 + 16 + 17 = 153! Σύμφωνα δε με κάποιαν άλλη θεωρία ο αριθμός 17 συμβόλιζε τα ισάριθμα έθνη που είχαν συγκεντρωθεί στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής.
Έτσι, λοιπόν, παρά τη διχογνωμία που επικρατούσε σχετικά με την προέλευση του 153, οι περισσότεροι λόγιοι συμφωνούσαν ότι ο αριθμός αυτός δεν μπορεί να υπήρχε εκεί τυχαία, αλλά σίγουρα έκρυβε κάποιον συμβολισμό. Κάποιος φίλος απολογητής, ωστόσο, που είχε διαφορετική γνώμη, απαντώντας στο σχόλιο μου αν «τα μέτρησαν κιόλας» (τα … 153 ψάρια), αντέτεινε: «Και γιατί να μην τα μετρήσουν άραγε; Δεν ήξεραν να μετράνε; Δεν ήταν ψαράδες;»
Έτσι, λοιπόν, αναγκάστηκα κι εγώ να τού υπενθυμίσω το επιχείρημα που κάποτε ο ίδιος μου είχε αντιτάξει, ότι δηλαδή η Καινή Διαθήκη δεν είναι φιλολογικό κείμενο, αλλά εγχειρίδιο σωτηρίας και ως τέτοιο δεν ενδιαφέρεται για λεπτομέρειες που δεν άπτονται δογματικών θεμάτων περί της θεότητας του Ιησού και της Λύτρωσης του Ανθρώπου. Τον ρώτησα όμως επίσης και για το νόημα της αναφοράς του ακριβούς αριθμού των ψαριών που αλιεύθηκαν. Για ποιον λόγο λοιπόν να καταγραφεί ο αριθμός αυτός; Σίγουρα πάντως όχι επειδή αυτό ήταν κάποιο ουσιαστικό δογματικό στοιχείο, ούτε βέβαια για να βεβαιωθούμε ότι οι μαθητές ήξεραν να… μετρούν! Άλλωστε απ’ ότι ξέρω, οι ψαράδες συνήθως δεν μετρούν τη ψαριά τους, αλλά τη ζυγίζουν! Τέλος πάντων όμως…
Η άλλη εκδοχή
Όπως και να ’χει, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή που φαίνεται να έχει ισχυρότερο έρεισμα από εκείνες που αναφέρθηκαν. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη θεωρία αυτή, η αφήγηση με τα 153 ψάρια στην πραγματικότητα περιγράφει κωδικοποιημένες αρχαιοελληνικές πεποιθήσεις! Συγκεκριμένα, το παρακάτω απεικονιζόμενο γεωμετρικό σχήμα, δυο κύκλοι (το σύμβολο της ύλης και του πνεύματος) η περιφέρεια των οποίων αγγίζει το κέντρο αμφοτέρων, θεωρούνταν από τους πυθαγόρειους ιερό μυστικιστικό σύμβολο, γνωστό ως «το σημείον τού ιχθύος» (vesica piscis) και του οποίου η αριθμητική σχέση μήκος διά ύψος εκφράζεται με ποιόν άλλον αριθμό από το… -ναι, σωστά μαντέψατε- από το 153!
..
Έχει όμως και συνέχεια το πράγμα, γι’ αυτό άλλωστε είπα προηγουμένως ότι η θεωρία αυτή διαθέτει ισχυρότερο έρεισμα. Συγκεκριμένα, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το υποτιθέμενο θαύμα στη λίμνη της Γαλιλαίας στην πραγματικότητα αποτελεί έναν πολύπλοκο γεωμετρικό γρίφο η αποκωδικοποίηση του οποίου (παράλληλα με το προαναφερθέν «σημείο του ιχθύος») παράγει (σε κάθετη διάταξη) ένα διάγραμμα που ήταν γνωστό ήδη στους πυθαγόρειους και ανιχνεύεται, μάλιστα, και στον Τίμαιο αποδίδοντας με αξιοσημείωτη πιστότητα στοιχεία από την κοσμολογική αντίληψη του Πλάτωνα! Η όλη θεωρία βασίζεται στη γεωμετρική απεικόνιση του λεξαρίθμου κάποιων συγκεκριμένων λέξεων-κλειδί από την επίμαχη ευαγγελική αφήγηση οι οποίες ακολουθούν βήμα-βήμα την εξέλιξη των γεγονότων:
α. Κατά Ιωάννην, ΚΑ΄, 2-3
Ο Σίμων Πέτρος (με λεξάριθμο 1925) μπαίνει στο πλοιάριο ακολουθούμενος από έξι ακόμα μαθητές.
Εάν τώρα σχεδιάσουμε έναν κύκλο με περιφέρεια 1925 (Σίμων Πέτρος), ο κύκλος αυτός μπορεί να τμηθεί από άλλους έξι ισομεγέθεις (οι 6 μαθητές), ο καθένας εκ των οποίων θα αγγίζει το κέντρο και την περιφέρεια του αρχικού. Αν δε περιγράψουμε ακολούθως γύρω από τους 7 κύκλους και έναν 8ο (το πλοιάριο με τους 7 μαθητές μέσα), τότε αυτός θα έχει διάμετρο 1224, όπως ακριβώς δηλαδή και ο λεξάριθμος της φράσης «το δίκτυον» και της λέξης «ιχθύες».
Εδώ βέβαια δεν είναι δυνατόν να μην επισημανθεί η εκπληκτική ομοιότητα του διαγράμματος με τους περίφημους κύκλους που περιγράφονται στον Τίμαιο κατά τον σχηματισμό της ψυχής του Κόσμου: δύο κύκλοι, ο ένας μέσα στον άλλο, εκ των οποίων ο ένας (ο μεταβλητός) διαφοροποιείται σε άλλους εφτά! (2)
β. Κατά Ιωάννην, ΚΑ΄, 6
Ο Ιησούς λέει στους μαθητές να ρίξουν το δίχτυ από τη δεξιά πλευρά τής βάρκας.
..
Σχεδιάζοντας λοιπόν κι εμείς δεξιά του μεγάλου κύκλου (δηλ. της βάρκας) έναν νέο ισομεγέθη, με διάμετρο δηλαδή 1224 (το δίκτυον), έχουμε όντως το δίχτυ στη σωστή μεριά και μάλιστα με ένα πολύ γνωστό ψάρι μέσα: «το σημείο του ιχθύος», το σύμβολο του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.! Μέσα σ’ αυτό δε, χωράει ένα ακόμα παρόμοιο ψάρι, ρομβοειδές αυτή τη φορά.
γ. Κατά Ιωάννην, ΚΑ΄, 7
Ο Πέτρος μόλις βλέπει τον αναστημένο Ιησού, τυλίγεται με τον επενδύτη του και μπαίνει μες στο νερό (προφανώς) από την άλλη, ελεύθερη πλευρά, δηλαδή αριστερά της βάρκας.
Σχεδιάζοντας, λοιπόν, αριστερά του μεγάλου κύκλου με τους μικρότερους εφτά (η βάρκα με τους μαθητές) έναν νέο ισομεγέθη (η είσοδος του Πέτρου στο νερό), δημιουργείται ένα ακόμα συμβολικό ψάρι το οποίο με τη σειρά του χωράει έναν νέο κύκλο με περιφέρεια 1925 (Πέτρος) (3). Αν τώρα εντός του ρομβοειδούς ιχθυόμορφου σχήματος στον δεξιό κύκλο σχεδιάσουμε ένα δίχτυ διαστάσεων 4 Χ 4, διαπιστώνουμε ότι προκύπτουν 16 ισομεγέθεις ρόμβοι, οι οποίοι μαζί με τον μεγαλύτερο που τους περικλείει, μας δίνουν τα 153 ψάρια που πιάστηκαν στο δίχτυ των μαθητών! Γιατί; Μα απλούστατα επειδή όπως επιχειρηματολόγησε και ο Αυγουστίνος, 1+ 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 + 10 + 11 + 12 + 13 + 14 + 15 + 16 + 17 = 153! Μια εκπληκτική δε λεπτομέρεια που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι το σημείο επαφής της αριστερής γωνίας του ρόμβου με την περιφέρεια του μεγάλου κύκλου (βάρκα) υποστηρίζει κατά εντυπωσιακό τρόπο την παράσταση ενός ψαρά που μόλις έριξε το δίχτυ του κρατώντας το από τη μία άκρη! Τέλος, ενδεχομένως να μην είναι καθόλου τυχαίο ότι αν πολλαπλασιάσουμε το περίφημο 153 με το 8, τον αριθμό δηλαδή που συμβολίζει την ανάσταση και την αναγέννηση, πάλι εμφανίζεται το 1224, ο λεξάριθμος των λέξεων «το δίκτυον» και «ιχθύες»!
Επίλογος
Όλα αυτά, φυσικά, δεν είναι παρά μια απλή θεωρία. Με ισχυρότερο έρεισμα, ωστόσο, κατά την προσωπική μου άποψη. Διότι μπορεί μεν όλα αυτά τα απίθανα περί λεξαριθμικών ισοψηφιών και… προβλεπτικότητας της Ελληνικής γλώσσας να με κάνουν να κουνάω απελπισμένος το κεφάλι μου, όμως το γεγονός ότι το κάθε γράμμα και κατ’ επέκταση η κάθε λέξη ακόμα και την εποχή των πυθαγορείων αντιστοιχούσε σε μια συγκεκριμένη αριθμητική αξία, ότι κι αν λέμε κι όσο κι αν γελάμε, δεν.αλλάζει. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για όλα αυτά τα εντυπωσιακά σχήματα που είδαμε να παράγονται απόλυτα εναρμονισμένα όχι μόνο με τη διαδοχή των γεγονότων στην ευαγγελική αφήγηση, αλλά και με την πυθαγόρεια αντίληψη ότι «θεός αεί γεωμετρεί». Εδώ που τα λέμε, άλλωστε, και οι χριστιανικές θεωρίες γύρω από την επίμαχη ιστορία, ... απλές θεωρίες είναι κι αυτές. Το θέμα είναι ποια εκδοχή ακούγεται πιθανότερη. Και βέβαια περί ορέξεως ... κολοκυθόπιτα...
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
[1] Τimothy Freke & Peter Gandy, Τα μυστήρια του Ιησού, σ. 63-65,
εκδ. ΕΝΑΛΙΟΣ
[2] James Adam, «Σωκράτης - Πλάτων: Εισαγωγή στη φιλοσοφία τους»,
σ. 71, εκδ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ
[3] Το ύψος του ιχθυόμορφου σχήματος είναι 1060, όσο δηλαδή -προσοχή εδώ-
υποστηρίζεται ότι είναι και ο λεξάριθμος τής λέξης «επενδύτης». Και λέω
«υποστηρίζεται» γιατί αυτό δεν ισχύει. Η λέξη «επενδύτης» ΔΕΝ βγάζει 1060,
αλλά 1052. Εδώ λοιπόν λείπει ένα 8, διαφορά ωστόσο που κανένα άρθρο σε
καμία πτώση δεν καλύπτει. Ερευνώντας πάντως, συνάντησα ένα στοιχείο που
φαινόταν να λύνει το πρόβλημα: η επίμαχη ελληνική λέξη, στα Αγγλικά «fisher’s
coat», είχε αποδοθεί με λατινικούς χαρακτήρες έχοντας μπροστά ένα h. Αυτό
όμως δεν στέκει, διότι πρώτον η λέξη «επενδύτης» δεν δασυνόταν και δεύτερον
επειδή η χρήση τού Η της δασείας την εποχή της συγγραφής των Ευαγγελίων
είχε ήδη εκλείψει. Εάν πάντως ίσχυε ο λεξάριθμος αυτός, τότε θα είχαμε
την εντυπωσιακή παράσταση του επενδύτη (ψάρι) να περικλείει τον Πέτρο
(κύκλος)!
..
..
.gif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου