Σήμερα το πρόγραμμα έχει Υπατία την Αλεξανδρινή. Μη νομίζετε όμως πως αυτά που θα διαβάσετε εδώ, θα είναι τα γνωστά που λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει δεξιά κι αριστερά, γιατί θα σας απογοητεύσω - τώρα ευχάριστα ή δυσάρεστα, θα δείξει!
..
Για τις συνθήκες, λοιπόν, τού θανάτου της Υπατίας, έχουν γραφτεί πάρα πολλά ۠ ως επί το πλείστον εις βάρος των χριστιανών. Και εδώ όμως όπως και στο ζήτημα της υποτιθέμενης μιθραϊκής επιγραφής στο Βατικανό, ισχύει δυστυχώς το «βρήκαμε παππά, ας θάψουμε πέντ’-έξι»! Έτσι λοιπόν «αν ρωτήσετε ποια ήταν η Υπατία, θα πάρετε πιθανότατα την εξής απάντηση: “Ήταν εκείνη η όμορφη νεαρή ειδωλολάτρις φιλόσοφος που κατακρεουργήθηκε από τους μοναχούς (ή, γενικότερα, από τους χριστιανούς) το 415 στην Αλεξάνδρεια” (1). Ή ακόμα χειρότερα: “η μαθηματικός που την κατέγδαρε, διαμέλισε και έψησε ο δολοφόνος Πατριάρχης Κύριλλος”»! Οι ισχυρισμοί αυτοί, όμως, όπως επισημαίνει στο συναφές βιβλίο της η διεθνώς αναγνωρισμένη Πολωνή ιστορικός Maria Dzielska, στην πραγματικότητα «δεν βασίζονται σε αρχαίες πηγές, αλλά σε έναν όγκο καλολογίας και ιστορικής λογοτεχνίας» όπου η Υπατία παρουσιάζεται ως «ένα αθώο θύμα τού φανατισμού τού πρώιμου Χριστιανισμού» και ο φόνος της ως «μια πράξη εξαφάνισης τής ελευθερίας τής έρευνας μαζί με την εξαφάνιση των ελληνικών θεοτήτων». (2)
..
Για τις συνθήκες, λοιπόν, τού θανάτου της Υπατίας, έχουν γραφτεί πάρα πολλά ۠ ως επί το πλείστον εις βάρος των χριστιανών. Και εδώ όμως όπως και στο ζήτημα της υποτιθέμενης μιθραϊκής επιγραφής στο Βατικανό, ισχύει δυστυχώς το «βρήκαμε παππά, ας θάψουμε πέντ’-έξι»! Έτσι λοιπόν «αν ρωτήσετε ποια ήταν η Υπατία, θα πάρετε πιθανότατα την εξής απάντηση: “Ήταν εκείνη η όμορφη νεαρή ειδωλολάτρις φιλόσοφος που κατακρεουργήθηκε από τους μοναχούς (ή, γενικότερα, από τους χριστιανούς) το 415 στην Αλεξάνδρεια” (1). Ή ακόμα χειρότερα: “η μαθηματικός που την κατέγδαρε, διαμέλισε και έψησε ο δολοφόνος Πατριάρχης Κύριλλος”»! Οι ισχυρισμοί αυτοί, όμως, όπως επισημαίνει στο συναφές βιβλίο της η διεθνώς αναγνωρισμένη Πολωνή ιστορικός Maria Dzielska, στην πραγματικότητα «δεν βασίζονται σε αρχαίες πηγές, αλλά σε έναν όγκο καλολογίας και ιστορικής λογοτεχνίας» όπου η Υπατία παρουσιάζεται ως «ένα αθώο θύμα τού φανατισμού τού πρώιμου Χριστιανισμού» και ο φόνος της ως «μια πράξη εξαφάνισης τής ελευθερίας τής έρευνας μαζί με την εξαφάνιση των ελληνικών θεοτήτων». (2)
....
Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Διότι η ειδεχθής δολοφονία της πραγματικά ξεχωριστής εκείνης προσωπικότητας τού 4ου μεταχριστιανικού αιώνα, όπως συμφωνεί η πλειονότητα των ειδικών επιστημόνων, θα πρέπει να αποσυνδεθεί από την αντιπαγανιστική πολιτική που ακολουθούσε ο Κύριλλος και η Εκκλησία εκείνη την εποχή και να χαρακτηριστεί πολιτική (3). Όχι, μην απορείτε ۠ δεν αγάπησα ξαφνικά τον ρόλο τού χριστιανού απολογητή ούτε μεταστράφηκα! Απλώς δεν μ’ αρέσει να βλέπω μπροστά στα μάτια μου να παραποιούνται κάποια πράγματα κι εμείς αμέριμνοι να τα χάβουμε και να τα αναπαράγουμε. Από ποιον προέρχεται η ανακρίβεια, μού είναι αδιάφορο. Εγώ απλώς την επισημαίνω και προτρέπω σε περαιτέρω προβληματισμό και έρευνα. Ας περιοριστούμε λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, στα δεδομένα, κι ας μην φορτώνουμε στους χριστιανούς περισσότερες κατηγορίες απ’ αυτές πού τους αναλογούν - ούτε μία παραπάνω!
..
Αυτή ωστόσο είναι η μία όψη τού νομίσματος για τα δραματικά εκείνα γεγονότα τής Αλεξάνδρειας τού 415. Ή άλλη όψη μας υποχρεώνει να αντιμετωπίσουμε την απολογητική προσπάθεια πλήρους απενοχοποίησης τού Κυρίλλου με απόλυτη άρνηση, καταλογίζοντας του σημαντικό μερίδιο ευθύνης στο τραγικό τέλος της Υπατίας. Διότι μπορεί μεν ο Κύριλλος -όπως με περίσσια έμφαση τονίζουν οι χριστιανοί απολογητές και θεολόγοι παραπέμποντας στο «επιστημονικό και ερευνητικά τεκμηριωμένο “Συμπέρασμα” τής Dzielskaν» -, να μην μπορεί «να θεωρηθεί νομικά υπεύθυνος για τον σχεδιασμό του εγκλήματος» (4), για τα υπόλοιπα όμως τής σελίδας 182 τηρούν άκρα τού τάφου σιωπή. Τι λέει εκεί; Α τίποτα ιδιαίτερο۠ απλώς ότι η συμβολή τού Πατριάρχη στο έγκλημα «υπήρξε μεγάλη, ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο φόνος σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε […] εν αγνοία του», ότι «ήταν ο βασικός υποκινητής τής εκστρατείας εναντίον τής Υπατίας, υποδαυλίζοντας την προκατάληψη και την εχθρότητα εναντίον τής φιλοσόφου» και ότι «ανεξαρτήτως αν ήταν άμεσα ή έμμεσα αναμεμιγμένος, ο Κύριλλος παραβίασε τις αρχές τής χριστιανικής ηθικής τάξης, τις οποίες ήταν ταγμένος να τηρεί και να αναπτύσσει»!
..
Πέραν τούτου, δύο ενστάσεις ακόμα:
....
Πρώτον, τι νόημα έχει η επισήμανση πως «είναι αναντίρρητο ότι ο Κύριλλος κατά την διάρκεια τής δολοφονίας τής Υπατίας απουσίαζε από την Αλεξάνδρεια»; Δηλαδή δεν θα μπορούσε να είχε δώσει τις εντολές και να έφυγε από την πόλη έχοντας έτοιμο το απαραίτητο άλλοθι; Αυτό δεν υποτίθεται ότι έκανε κι ο Νέρων στον εμπρησμό τής Ρώμης; Να, ορίστε τι γράφει για το θέμα αυτό κάποιος απολογητής ο οποίος -ανυποψίαστος για τις παρενέργειες του επιχειρήματός του- στο ζήτημα της Υπατίας επικαλείται αυτό ακριβώς που στην περίπτωση τού Νέρωνα θεωρεί ασήμαντο, τη φυσική, δηλαδή, απουσία τού υπόπτου από τον τόπο του εγκλήματος: ..
Λοιπόν; Έχετε να πείτε τίποτα;
Πέραν τούτου όμως, από ποιες ακριβώς λεπτομέρειες προκύπτει αβίαστα ότι ο Κύριλλος όντως έλειπε από την Αλεξάνδρεια όταν έγινε το κακό; Παρόλο που -όπως καταδείχθηκε παραπάνω- το στοιχείο αυτό δεν έχει κάποια ουσιαστική αποδεικτική αξία, θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε κάποιες τεκμηριωμένες πηγές ή τέλος πάντων, κάποιους αναλυτικότερους συσχετισμούς επί τού θέματος.
..
Η δεύτερη δε ένσταση για την οποία έκανα λόγο αφορά τον ισχυρισμό ότι «ο Συνέσιος ο Κυρηναίος (+416), καθηγητής (σ. σ. ΜΑΘΗΤΗΣ, ρε παιδιά, μαθητής!) και θαυμαστής τής Υπατίας, μέσα από την αλληλογραφία του με την Υπατία άφησε την πληροφορία ότι η νεοπλατωνική φιλόσοφος είχε εκφράσει την επιθυμία της να γίνει Χριστιανή: "ποθώ γαρ Χριστιανή αποθανείν"».
Την πληροφορία αυτή μνημονεύει (χωρίς πηγές)* στο βιβλίο του Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία; και ο π. Γ. Δ. Μεταλληνός τον οποίο και επικαλούνται οι διάφοροι απολογητές. Αυτό όμως που στα κείμενά τους… όλως τυχαίως λείπει από την επίμαχη παράγραφο, είναι η… ενοχλητική επιφύλαξη «φέρεται να του είπε» (5)! Πείτε μου, λοιπόν, ειλικρινά, αγαπητοί μου φίλοι, γιατί δεν παραθέσατε το επίμαχο απόσπασμα αυτούσιο, αλλά φρενάρατε αμέσως μετά το «αποθανείν»;; Για ποιον λόγο το κάνατε αυτό; Μήπως επειδή το «φέρεται να του είπε» μετρίαζε αισθητά το «είχε εκφράσει την επιθυμία» που προηγούνταν; Προτού λοιπόν να κατακεραυνώνετε αθέους, νεοπαγανιστές, αιρετικούς -κοντολογής, όλους εκείνους που δεν πιστεύουν το ίδιο που εσείς πιστεύετε- και να φτιάχνετε μακροσκελείς καταλόγους με όλες τις «δόλιες μεθόδους παραπλάνησης και εξαπάτησης» που αυτοί χρησιμοποιούν, μην αμελείτε να κάνετε και την απαραίτητη αυτοκριτική. Το ξέρω, δεν χρειάζεστε τη συμβουλή τού «blogger Κωστάκη», αλλά παρ’ όλα αυτά εγώ σας τη δίνω: Ελέγχετε, λοιπόν, πολύ προσεχτικά αυτά που γράφετε, αγαπητοί μου φίλοι, γιατί συχνά εκτίθεστε. Κι εγώ βέβαια, όπως θα ’χετε διαπιστώσει, την κριτική μου αυτή δεν την εκφράζω έτσι γενικά κι αόριστα αερολογώντας και ρητορεύοντας για να δημιουργήσω εντυπώσεις, αλλά σας επισημαίνω πάντοτε με απόλυτη σαφήνεια πού ακριβώς είστε οφσάιντ. Αν είχατε κάνει δε κι εσείς το ίδιο τότε που έπρεπε, το μπλογκ ετούτο πιθανότατα δεν θα είχε χρειαστεί ποτέ να φτιαχτεί!
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
[1] Maria Dzielska, Υπατία η Αλεξανδρινή, σελ. 17, εκδ. ΕΝΑΛΙΟΣ
[2] Ομ., σελ. 17-18
[3] Ομ., σελ. 192
[4] Ομ., σελ. 182
[5] Σελ. 140
* (09/02/2010) Λάθος εκ παραδρομής: ο π. Μεταλληνός άντλησε την επίμαχη
..
Αυτή ωστόσο είναι η μία όψη τού νομίσματος για τα δραματικά εκείνα γεγονότα τής Αλεξάνδρειας τού 415. Ή άλλη όψη μας υποχρεώνει να αντιμετωπίσουμε την απολογητική προσπάθεια πλήρους απενοχοποίησης τού Κυρίλλου με απόλυτη άρνηση, καταλογίζοντας του σημαντικό μερίδιο ευθύνης στο τραγικό τέλος της Υπατίας. Διότι μπορεί μεν ο Κύριλλος -όπως με περίσσια έμφαση τονίζουν οι χριστιανοί απολογητές και θεολόγοι παραπέμποντας στο «επιστημονικό και ερευνητικά τεκμηριωμένο “Συμπέρασμα” τής Dzielskaν» -, να μην μπορεί «να θεωρηθεί νομικά υπεύθυνος για τον σχεδιασμό του εγκλήματος» (4), για τα υπόλοιπα όμως τής σελίδας 182 τηρούν άκρα τού τάφου σιωπή. Τι λέει εκεί; Α τίποτα ιδιαίτερο۠ απλώς ότι η συμβολή τού Πατριάρχη στο έγκλημα «υπήρξε μεγάλη, ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο φόνος σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε […] εν αγνοία του», ότι «ήταν ο βασικός υποκινητής τής εκστρατείας εναντίον τής Υπατίας, υποδαυλίζοντας την προκατάληψη και την εχθρότητα εναντίον τής φιλοσόφου» και ότι «ανεξαρτήτως αν ήταν άμεσα ή έμμεσα αναμεμιγμένος, ο Κύριλλος παραβίασε τις αρχές τής χριστιανικής ηθικής τάξης, τις οποίες ήταν ταγμένος να τηρεί και να αναπτύσσει»!
..
Πέραν τούτου, δύο ενστάσεις ακόμα:
....
Πρώτον, τι νόημα έχει η επισήμανση πως «είναι αναντίρρητο ότι ο Κύριλλος κατά την διάρκεια τής δολοφονίας τής Υπατίας απουσίαζε από την Αλεξάνδρεια»; Δηλαδή δεν θα μπορούσε να είχε δώσει τις εντολές και να έφυγε από την πόλη έχοντας έτοιμο το απαραίτητο άλλοθι; Αυτό δεν υποτίθεται ότι έκανε κι ο Νέρων στον εμπρησμό τής Ρώμης; Να, ορίστε τι γράφει για το θέμα αυτό κάποιος απολογητής ο οποίος -ανυποψίαστος για τις παρενέργειες του επιχειρήματός του- στο ζήτημα της Υπατίας επικαλείται αυτό ακριβώς που στην περίπτωση τού Νέρωνα θεωρεί ασήμαντο, τη φυσική, δηλαδή, απουσία τού υπόπτου από τον τόπο του εγκλήματος: ..
Ο σύγχρονος σκεπτικισμός έχει τις αμφιβολίες του για το αν ο Νέρωνας υπήρξε ο εντολοδόχος εμπρηστής. Ένα από τα επιχειρήματα που επικαλείται ο σκεπτικισμός είναι πως ο Νέρωνας απουσίαζε από την Ρώμη την βραδιά της πυρκαγιάς και βρίσκονταν στο εξοχικό του, περίπου 30 χιλιόμετρα μακριά. Ασφαλώς αυτό ειδικά το επιχείρημα δεν μπορεί να στέκει, εφόσον αν την είχε θελήσει ο ίδιος, δεν χρειαζόταν να βρίσκεται επί τόπου, λες και αυτοπροσώπως έπρεπε να ανάψει τους δαυλούς τού εμπρησμού. […] Μήπως η χιλιομετρική απόσταση απομακρύνει τους ανθρώπους από τις όποιες ευθύνες όταν και όποτε αυτές υπάρχουν ή μήπως εμποδίζει τον αυτοκράτορα από το να διοικεί την αυτοκρατορία;...
Λοιπόν; Έχετε να πείτε τίποτα;
Πέραν τούτου όμως, από ποιες ακριβώς λεπτομέρειες προκύπτει αβίαστα ότι ο Κύριλλος όντως έλειπε από την Αλεξάνδρεια όταν έγινε το κακό; Παρόλο που -όπως καταδείχθηκε παραπάνω- το στοιχείο αυτό δεν έχει κάποια ουσιαστική αποδεικτική αξία, θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε κάποιες τεκμηριωμένες πηγές ή τέλος πάντων, κάποιους αναλυτικότερους συσχετισμούς επί τού θέματος.
..
Η δεύτερη δε ένσταση για την οποία έκανα λόγο αφορά τον ισχυρισμό ότι «ο Συνέσιος ο Κυρηναίος (+416), καθηγητής (σ. σ. ΜΑΘΗΤΗΣ, ρε παιδιά, μαθητής!) και θαυμαστής τής Υπατίας, μέσα από την αλληλογραφία του με την Υπατία άφησε την πληροφορία ότι η νεοπλατωνική φιλόσοφος είχε εκφράσει την επιθυμία της να γίνει Χριστιανή: "ποθώ γαρ Χριστιανή αποθανείν"».
Την πληροφορία αυτή μνημονεύει (χωρίς πηγές)* στο βιβλίο του Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία; και ο π. Γ. Δ. Μεταλληνός τον οποίο και επικαλούνται οι διάφοροι απολογητές. Αυτό όμως που στα κείμενά τους… όλως τυχαίως λείπει από την επίμαχη παράγραφο, είναι η… ενοχλητική επιφύλαξη «φέρεται να του είπε» (5)! Πείτε μου, λοιπόν, ειλικρινά, αγαπητοί μου φίλοι, γιατί δεν παραθέσατε το επίμαχο απόσπασμα αυτούσιο, αλλά φρενάρατε αμέσως μετά το «αποθανείν»;; Για ποιον λόγο το κάνατε αυτό; Μήπως επειδή το «φέρεται να του είπε» μετρίαζε αισθητά το «είχε εκφράσει την επιθυμία» που προηγούνταν; Προτού λοιπόν να κατακεραυνώνετε αθέους, νεοπαγανιστές, αιρετικούς -κοντολογής, όλους εκείνους που δεν πιστεύουν το ίδιο που εσείς πιστεύετε- και να φτιάχνετε μακροσκελείς καταλόγους με όλες τις «δόλιες μεθόδους παραπλάνησης και εξαπάτησης» που αυτοί χρησιμοποιούν, μην αμελείτε να κάνετε και την απαραίτητη αυτοκριτική. Το ξέρω, δεν χρειάζεστε τη συμβουλή τού «blogger Κωστάκη», αλλά παρ’ όλα αυτά εγώ σας τη δίνω: Ελέγχετε, λοιπόν, πολύ προσεχτικά αυτά που γράφετε, αγαπητοί μου φίλοι, γιατί συχνά εκτίθεστε. Κι εγώ βέβαια, όπως θα ’χετε διαπιστώσει, την κριτική μου αυτή δεν την εκφράζω έτσι γενικά κι αόριστα αερολογώντας και ρητορεύοντας για να δημιουργήσω εντυπώσεις, αλλά σας επισημαίνω πάντοτε με απόλυτη σαφήνεια πού ακριβώς είστε οφσάιντ. Αν είχατε κάνει δε κι εσείς το ίδιο τότε που έπρεπε, το μπλογκ ετούτο πιθανότατα δεν θα είχε χρειαστεί ποτέ να φτιαχτεί!
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
[1] Maria Dzielska, Υπατία η Αλεξανδρινή, σελ. 17, εκδ. ΕΝΑΛΙΟΣ
[2] Ομ., σελ. 17-18
[3] Ομ., σελ. 192
[4] Ομ., σελ. 182
[5] Σελ. 140
* (09/02/2010) Λάθος εκ παραδρομής: ο π. Μεταλληνός άντλησε την επίμαχη
πληροφορία από τη Βιογραφία τής φιλοσόφου Ελληνίδος Υπατίας τού Βασιλείου
Μυρσιλίδου, ο οποίος με τη σειρά του είχε βασιστεί σε μια παράδοση τής Λαοδικείας
στη Μ. Ασία, «κατά την οποία ο Συνέσιος παρουσίασε επιστολή τής Υπατίας, που
εξέφραζε την επιθυμία να γίνει χριστιανή και θα βαπτιζόταν το Μ. Σάββατο τού έτους
εκείνου.», Μεταλληνός. σ. 143-4.
.gif)
14 σχόλια:
Σε προειδοποίησα χριστιανέ κρετίνε, αλλά δεν μ’ άκουσες.
Μα βρε βλίτο, σε προειδοποίησα, δεν σε προειδοποίησα;
Γράψε ό,τι θέλεις, σου είπα, αλλά ευγενικά. Τόσο δύσκολο
είναι; Όσο για τις παπαρόβομβες με τις οποίες με βομβαρδίζεις
όλες αυτές τις μέρες, κι εγώ τις έχω κρατήσει, μην ανησυχείς.
Και απαντήσεις, βεβαίως και θα λάβεις. Μη ξεχνάς όμως, μόνος
σου επέλεξες να αποχωρήσεις, δεν σε έδιωξα εγώ. Αλλά δεν
θα μας ******** και μέσα στο σπίτι μας κιόλας. Στο καλό λοιπόν
κι απ’ το πεζοδρόμιο. Α, και που ’σαι: υπομονή. Θα καλοπεράσεις …
Για την Υπατία πια, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δηλαδή ότι και να πω
εδώ, λίγο θα ναι! Ξέρετε λοιπόν τι τον πείραξε τον τύπο στο κείμενό
μου; Το ότι τόλμησα να μη συμφωνήσω με την εκστρατεία πλήρους
απενοχοποίησης τού Κυρίλλου, αλλά -βασιζόμενος στα συμπεράσματα
τής διεθνώς αναγνωρισμένης Πολωνής ιστορικού Maria Dzielska
(τα οποία - ω τι πλάκα! - επικαλέστηκε και ο ίδιος ο π. Μεταλληνός)
να κάνω λόγο για «σημαντικό μερίδιο ευθύνης».
Το τι γράφει λοιπόν ο άνθρωπος, δεν μπορείτε να το φανταστείτε!
Τι έλεγα την άλλη φορά για λογορροϊκό παραλήρημα; Ε κάτι τέτοιο.
Κανονική διάλεξη, σας λέω. Ύφος χιλίων καρδιναλίων … κι όποιον
πάρει ο χάρος! Τουλάχιστον όμως δεν μ’ έβριζε. Εντάξει, λίγη ειρωνεία
στην εισαγωγή, αλλά μπροστά στα άλλα που μου ’χε σούρει, σίγουρα
μπορούμε να μιλάμε για … πταίσματα! «Τότε γιατί έσβησες το σχόλιο;»,
θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς. Μα είναι απλό: επειδή αυτό αναρτήθηκε
με το μ*********ο εκείνο ψευδώνυμο που είχα ρητά αποκλείσει από
κάθε «συζήτηση»!
Αρχικά λοιπόν ο «πασίγνωστος πλέον άγνωστος», μπάζει τον αδαή
αναγνώστη στο πρόβλημα, αναφέροντας τέσσερεις απόψεις που
«καλύπτουν όλο το εύρος των πιθανοτήτων»: από την απόλυτη ενοχή
τού Κυρίλλου μέχρι και την πλήρη αθωότητά του. Αφού δε λούζει
πατόκορφα τον Καλόπουλο, υποστηρικτή τής πρώτης εκδοχής,
παραθέτει μία σειρά πηγών οι οποίες υποτίθεται ότι αθωώνουν
… περίπου … πανηγυρικά τον Κύριλλο! Είναι όμως όντως τόσο
καθοριστικής σημασίας οι παραθέσεις αυτές; Λοιπόν έχουμε και λέμε:
Δύο παραθέσεις από την … Οξφόρδη (πάλι αυτή μπροστά μου!),
δηλαδή για την ακρίβεια, από την … ανεξάρτητη πηγή τού «Λεξικού
τής Χριστιανικής Εκκλησίας» («The Oxford Dictionary of the Christian
Church»)! Τι λένε οι παραθέσεις αυτές; Ιδού η πρώτη:
«“Ο Επίσκοπος Κύριλλος ήταν ύποπτος για συμμετοχή, όμως η
υπαιτιότητά του δεν αποδείχτηκε ποτέ."
(The archbishop, Cyril, was suspected of complicity, but his
responsibility was never proved.] (Oxford University Press 2005,
σελ. 817)»
Και η ετέρα:
«"Ο ίδιος δεν έφερε καμία προσωπική ευθύνη για το θάνατο τής
διακεκριμένης φιλοσόφου Υπατίας"
(he himself bore no personal responsibility for the death of the
distinguished philosopher Hypatia" (The Oxford Dictionary of the
Christian Church, Oxford University Press 2005, σελ. 446)
Έχουμε λοιπόν ένα αξιοσέβαστο (σ. σ. «ευσεβές», εννοεί) έργο που
κυμαίνεται ανάμεσα στην σχεδόν πλήρη αθώωση και την απλή υποψία
τής ενοχής του Κυρίλου.»
Και τώρα πάμε σε μιαν άλλη πηγή, την Εκκλησιαστική Ιστορία του
Schaff όπου υποτίθεται ότι «αναφέρεται ως ευθύνη η εξαγρίωση
του πλήθους»:
«"But in this cruel tragedy he probably had only the indirect part of
exciting the passions of the Christian populace which led to it, and of
giving them the sanction of his high office"»
Διαβάζω λοιπόν και ξαναδιαβάζω το επίμαχο κομμάτι, το γυρνάω
από ’δώ, το γυρνάω από ’κεί, μα το αποτέλεσμα παραμένει πάντα το
ίδιο: πουθενά δεν βλέπω αυτό που «είδε» ο φίλος μας. Δόξα τω
Θεώ, τ’ Αγγλικά μου είναι αρκετά καλά για να μπορώ να παίρνω
μια τόσο απόλυτη θέση! Το κείμενο λοιπόν λέει αυτολεξεί:
«Αλλά σ’ αυτή τη σκληρή τραγωδία πιθανότατα είχε μονάχα ΕΜΜΕΣΗ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ το χριστιανικό πλήθος γεγονός
το οποίο οδήγησε και εκεί, και ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ του
υψηλού αξιώματος του.»
Οπότε εδώ ρε παιδιά, τι να σχολιάσει κανείς; Ο άνθρωπος που εδώ
και δύο εβδομάδες μας τα ’χει κάνει τούμπανο με τη ##&@*** τη
βιβλιογραφία, αποδεικνύεται ότι - αλίμονο! - παραθέτει τις πηγές του
χωρίς να καταλαβαίνει τι ακριβώς λένε!!! Ή - ακόμα χειρότερα - ότι
τις διαστρεβλώνει αδίστακτα πιστεύοντας ότι είμαστε από το …
Τιμπουκτού (συγγνώμη Τιμπουκτού, μια απλή έκφραση είναι!)!!
Το ωραίο δε είναι ότι εγώ ψάχνοντας στην διαδικτυακή έκδοση
τού έργου τού Schaff, δεν κατάφερα να εντοπίσω το επίμαχο
απόσπασμα αφού άλλωστε δεν είχα και καθόλου παραπομπές.
Βρήκα όμως κάτι άλλο - και μάλιστα πολύ πιο ενδιαφέρον:
«(…) was seized in the open street by the Christian populace and
fanatical monks, PERHAPS NOT WITHOUT THE CONNIVANCE
OF THE VIOLENT bishop Cyril (…)»
Εδώ λοιπόν ο Schaff αναφερόμενος στη μαρτυρία τού Σωκράτη
τού Σχολαστικού, λέει ότι η Υπατία «δέχθηκε επίθεση στη μέση
τού δρόμου από το χριστιανικό πλήθος και από φανατικούς
μοναχούς, ΙΣΩΣ ΟΧΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
(ή: ΣΥΝΕΝΟΧΗ / ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ / ΣΙΩΠΗΡΗ ΑΝΟΧΗ) ΤΟΥ
ΒΙΑΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Κυρίλλου»!!!!
Κατά τα άλλα η πηγή αυτή … αθωώνει τον Κύριλλο, ε; Ε ρε γλέντια!
Αν νομίζετε όμως ότι τα … είδατε όλα, κάνετε λάθος! Υπάρχει,
βλέπετε, και η επίσης … ανεξάρτητη πηγή τού … θεολόγου Βασ.
Μουστάκη ο οποίος … «μιλάει γενικά»:
«"Χριστιανοί ορθόδοξοι ήσαν οι θηριώδεις εκείνοι άνθρωποι, που
κατεκρεούργησαν την έθνικήν φιλόσοφον Υπατίαν, εις την
Αλεξάνδρειαν, όταν ήτο εκεί πατριάρχης ο Άγιος Κύριλλος.
Αφοσιωμένοι εις τον μέγαν αυτόν φωστήρα της Ορθοδοξίας, εν τούτοις,
ως απέδειξαν τα πράγματα, δεν είχον τίποτε το ορθόδοξον εις την
καρδίαν των και διέπραξαν ένα αποτρόπαιον έγκλημα."»
Το συμπέρασμα δε που υποτίθεται ότι συνάγεται από την παραπάνω
παράθεση είναι ότι ο Μουστάκης «εφόσον ο κύριλλος είναι πράγματι
"Άγιος" και "Μέγας Φωστήρας της Ορθοδοξίας" ενώ οι δολοφόνοι
"δεν είχον τίποτε το ορθόδοξον", προφανώς αθωώνει τον Κύριλλο»!!!
Κάτι δηλαδή σαν το περίφημο παράδοξο με τον αστυνομικό και το
… μπουζούκι: Αφού και το μπουζούκι αλλά και ο αστυνομικός είναι
όργανα, τότε και ο αστυνομικός «προφανώς» είναι … μπουζούκι!!
Τέλος υπάρχει μία ακόμα αθωωτική παράθεση … - καθήστε να δω
από ποιον … - α ναι: από τον … πατρολόγο Παν. Χρήστου ο οποίος
γράφει:
«"ο Κύριλλος ουδεμίαν ανάμιξιν είχεν εις αυτόν, διότι, αν συνέβαινε
τοιούτον τι, θα εμνημόνευον αυτό βραδύτερον οι αντίπαλοι του
Νεστοριανοί."
Αυτές λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, ήταν οι … συντριπτικές πηγές που
μου ’τριψε ο φίλος μας στη μούρη και τις οποίες υποτίθεται ότι
επιχείρησα να εξαφανίσω σβήνοντας το σχόλιο του! Και απ’ αυτές
ακριβώς τις πηγές υποτίθεται ότι οι αναγνώστες θα καταλάβουν
«ότι κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίζει την απενοχοποίηση του
Κυρίλλου με απόλυτη άρνηση»
Α και κάτι ακόμα: Το βιβλίο τού Μεταλληνού «Παγανιστικός ελληνισμός
ή ελληνορθοδοξία;» το έχω διαβάσει. ΟΛΟ! Εκεί λοιπόν στη σελίδα 175
γίνεται παραπομπή στο «επιστημονικό και ερευνητικά τεκμηριωμένο
“Συμπέρασμα” τής Dzielskaν» (…) που ελέγχει από περιωπής τις
αυθαίρετες κρίσεις των δικών μας Νεοπαγανιστών (…)» και αναφέρει
ότι ο Κύριλλος «δεν μπορεί να θεωρηθεί νομικά υπεύθυνος για τον
σχεδιασμό του εγκλήματος» (σελ. 182). Αυτό λοιπόν, προφανώς δεν
το διάβασα μόνο … εγώ, αλλά και ο π. Μεταλληνός όπως επίσης και
όλοι οι απολογητές που το προβάλλουν με ιδιαίτερη έμφαση. Θα
επαναλάβω λοιπόν το ερώτημα που έθεσα και στην αρχική ανάρτηση
και το οποίο όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο, έγινε … γαργάρα:
Για ποιόν λόγο δεν αναφέρουν το παραμικρό για τα υπόλοιπα τής
σελίδας 182; Διάολε, για την ίδια ακριβώς σελίδα μιλάμε, όχι για τίποτα
ψιλά γράμματα στις παραπομπές! «Τι λέει εκεί;; - Α τίποτα ιδιαίτερο۠
απλώς ότι η συμβολή τού Πατριάρχη στο έγκλημα “υπήρξε ΜΕΓΑΛΗ,
ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο φόνος σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε
(…) εν αγνοία του”, ότι “ήταν ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΥΠΟΚΙΝΗΤΗΣ τής εκστρατείας
εναντίον τής Υπατίας, ΥΠΟΔΑΥΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ εναντίον τής φιλοσόφου” και ότι “ανεξαρτήτως αν
ήταν άμεσα ή έμμεσα αναμεμιγμένος, ο Κύριλλος ΠΑΡΑΒΙΑΣΕ ΤΙΣ
ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, τις οποίες ήταν ταγμένος
να τηρεί και να αναπτύσσει”»!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, είναι και η ίδια η Ο.Ο.Δ.Ε. που στον
επίλογο τής σχετικής απολογίας της, δεν εμφανίζεται πια τόσο απόλυτη
αλλά κρατά ασυνήθιστα χαμηλούς τόνους. Όποιος ξέρει να διαβάζει
μέσα από τις γραμμές, καταλαβαίνει πολλά:
«Οφείλουμε να έχουμε πάντα υπόψιν ότι ένας άγιος δεν γεννιέται, αλλά
γίνεται. Έτσι ο Κύριλλος, ακόμη κι αν είχε ένα μερίδιο ευθύνης για το
θάνατο της Υπατίας, έγινε άγιος μετέπειτα στην πορεία. Πολλοί άγιοι
ήταν ακόμη κι εγκληματίες προτού αποκηρύξουν την αμαρτωλή τους
ζωή και αφιερωθούν στον Θεό.»
Συμπέρασμα; Μερικές φορές είναι καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς!
Για όποιον γνωρίζει τα συμβάντα στη Βικιπαίδεια, το λήμμα του Κυρίλλου Αλεξανδρείας έγινε από τον διαβόητο Πάπυ πεδίο απολογίας σε σχέση με τη δολοφονία της Υπατίας με τη βιβλιογραφική στήριξη της φημισμένης Ηθικής και Θρησκευτικής Εγκυκλοπαίδειας. Γράφει λοιπόν ο Πάπυ στη σελίδα συζήτησης: "ΠΟΥΘΕΝΑ δεν υπάρχει πηγή που να μιλά για άμεση εμπλοκή. Η εμπλοκή του είναι θέμα κριτικής των πηγών και μόνο. Το να υπάρχει μια σφορδή διαμάχη την εποχή εκείνη με θύμα τον επίσκοπο Γεώργιο τον οποίον έκαψαν ζωντανό και την Υπατία, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε ανεξέλεγτη δράση του όχλου. Εφόσον δεν υπάρχει μαρτυρία για διαταγή του Κυρίλλου τα υπόλοιπα τα αφήσουμε στις πηγές και τη βιβλιογραφία και όχι στα χέρια του κάθε πικραμένου που επειδή ο ίδιος δεν έχει τύχει αποδοχής, νομίζει ότι μπορεί να κρίνει και άλλους." Έτσι λοιπόν έφταιγε απλώς ο κακός, ανεξέλεγκτος όχλος. Βέβαια, όταν λέμε για όχλο, εννοούμε τους οπαδούς του Κύριλλου τους οποίους χρησιμοποιούσε συστηματικά όταν ήθελε να ασκήσει πιέσεις. Αυτός ο όχλος ήταν που έδιωξε τους Εβραίους από την Αλεξάνδρεια και απείλησε τον έπαρχο Ορέστη. Δεδομένων των ανωτέρω, έχει ενδιαφέρον ένα σχόλιο του Πάπυ στο νέο λήμμα της ΟΟΔΕ (http://www.oodegr.com/oode/protestant/luther_antisimitismos1.htm#sdendnote1anc) που συνδέει τον Λούθηρο με τη σφαγή χιλιάδων χωρικών: "Είναι σαφές, ότι ακόμη κι αν ο Λούθηρος δεν ήταν άμεσα υπεύθυνος για τις ακρότητες των χωρικών, θα έπρεπε να γνωρίζει το εύφλεκτο περιβάλλον στο οποίο ζούσε και τα προβλήματα των ανθρώπων, ώστε να επιδιώξει και να καταφέρει εξαρχής να διατηρήσει τις ισορροπίες". Στη συνέχεια του άρθρου καταδικάζεται—και σωστά—η επικρότηση του Λούθηρου επί του θανάτου των χωρικών. Αυτό όμως που ξεχνάει ο Πάπυ είναι ότι και ο Κύριλλος επικρότησε την επίθεση στον Ορέστη, ενώ σίγουρα δεν αναθεμάτισε όσους μετείχαν στη δολοφονία της Υπατίας. Είναι αυτό που λέμε δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Ξέχασα να πω ότι εκείνο που λέει το λεξικό της Οξφόρδης, που τάχα αθωώνει τον Κύριλλο, είναι μούφα πέρα για πέρα. Το απόσπασμα ολόκληρο λέει: "He soon opened warfare with impartial vigour upon Novatianism, Neoplatonism, the Jews, and the Emperial prefect, Orestes, and if he himself bore no personal responsibility for the death of the distinguished philosopher Hypatia, her murder was certainly the work of his supporters." Ναι, καλά βλέπουν τα ματάκια σας. Βλέπε τη θυελλώδη συζήτηση για τη νοθευμένη χρήση του παραθέματος εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/Συζήτηση:Κύριλλος_Α΄_Αλεξανδρείας.
Αχχχχ… (βαθύς αναστεναγμός)
Είπα να βάλω τα «παλιά» στο χρονοντούλαπο και να μην ξανασχοληθώ ποτέ μαζί τους
παρά μόνο αν ασχοληθούν αυτά μ’ εμέ (μ’ έπιασε το… ποιητικό μου!), αλλά μετά τα
σχόλιά σου, αγαπητέ Fiat Lux, δε θα μπορέσω τελικά να το αποφύγω! ;-)
Σχετικά λοιπόν με το if που «έφαγε» ο Papyrus από την επίμαχη παράθεση, τοποθετούμαι
εκτενώς στην ανάρτηση Νο 83. Για όσους βαριούνται να ψάχνουν, παραθέτω τα σχετικά
αποσπάσματα:
«Παράθεση τού Papyrus από το -περιβόητο πια- Λεξικό τής Οξξξφφφόορδης, περικαλώ,
για το ζήτημα τής Υπατίας:
..
“Το The Oxford Dictionary of the Christian Church από την Oxford University Press γράφει
καθαρά ότι ‘Ο ίδιος δεν έφερε καμία προσωπική ευθύνη για το θάνατο της διακεκριμένης
φιλοσόφου Υπατίας’ ”.
Κάποιος... άπιστος Θωμάς όμως που μπήκε στον κόπο να διασταυρώσει την πηγή,
παραθέτει το επίμαχο απόσπασμα σκαναρισμένο και τότε γίνεται τής… Κορέας! Ο Papyrus,
βλέπετε, για λόγους που εκείνος μόνο γνωρίζει, είχε κρίνει σκόπιμο να αφαιρέσει τις λέξεις
“and if” (“και αν”) που υπήρχαν μπροστά από την παράθεση με αποτέλεσμα η πρόταση
“[…] and if he himself bore no personal responsibility for the death of the distinguished
philosopher Hypatia […]” να γίνει: “[…] he himself bore no personal responsibility for the
death of the distinguished philosopher Hypatia […]”. Επειδή δε η παράλειψη αυτή
θεωρήθηκε απαράδεχτη, τού επιβλήθηκε ένας μήνας φραγή. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα.
Αν δηλαδή η παράλειψη των λέξεων «και αν» άλλαζε το νόημα ή όχι (1). Το θέμα είναι ότι
το ίδιο, μα το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλήφθηκε και εδώ από τον -ναι, σωστά μαντέψατε!-
Εδεοκ! Ιδού, θυμηθείτε τι είχε γράψει κι αν βρείτε κανένα if, σφυρίξτε μου... κλέφτικα:
..
" ‘Ο ίδιος δεν έφερε καμία προσωπική ευθύνη για το θάνατο τής διακεκριμένης φιλοσόφου
Υπατίας’ ‘he himself bore no personal responsibility for the death of the distinguished
philosopher Hypatia’ (The Oxford Dictionary of the Christian Church, Oxford University
Press 2005, σελ. 446)”
Τι λέτε λοιπόν: είναι ή δεν είναι ο Papyrus κι ο “Ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης” το ίδιο
ακριβώς πρόσωπο;
[…]
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
(1) Ο Papyrus για ένα πράγμα είχε δίκιο και για ένα άδικο. Δίκιο είχε ως προς το ότι με
την παράλειψη των λέξεων “and if” όντως ΔΕΝ αλλοιώθηκε το νόημα τής παράθεσης,
αφού το if, όταν η κύρια πρόταση που ακολουθεί έρχεται σε αντιδιαστολή με το
περιεχόμενο τής δευτερεύουσας, δεν είναι υποθετικός σύνδεσμος, αλλά εναντιωματικός!
Στην πρόταση π.χ.
“If he’s poor, at least he’s honest.”
το γεγονός ότι το πρόσωπο τού παραδείγματος μας είναι φτωχό, σε καμία περίπτωση
δεν αμφισβητείται, αφού δεν πρόκειται για υποθετική πρόταση, αλλά για εναντιωματική:
“(Τι) κι αν είναι φτωχός, τουλάχιστον είναι τίμιος!”
Κατά τον ίδιο τρόπο στην επίμαχη πρόταση:
“[…] and if he himself bore no personal responsibility for the death of the distinguished
philosopher Hypatia, her murder was certainly the work of his supporters.”
το ότι ο Κύριλλος δεν έφερε προσωπική ευθύνη για τον θάνατο τής Υπατίας, δεν
αμφισβητείται από τον συγγραφέα:
“(Τι) κι αν ο Κύριλλος δεν έφερε προσωπική ευθύνη για τον θάνατο τής διακεκριμένης
φιλοσόφου Υπατίας, η δολοφονία της ασφαλώς ήταν έργο των υποστηρικτών του.”
.
Το ίδιο δε γραμματικό φαινόμενο υπάρχει και στα Γερμανικά με τον υποτακτικό
σύνδεσμο wenn (=αν) ο οποίος σε συνδυασμό με το auch (=επίσης) ΔΕΝ εκφράζει
υπόθεση, αλλά αντίθεση. Όχι μεν ισχυρή, αλλά πάντως σαφή. Στην πρόταση δηλαδή:
“Wenn das Buch auch so gut ist, so ist es für mich wenig nützlich.”
το ότι το βιβλίο είναι καλό ΔΕΝ αμφισβητείται:
“(Τι) κι αν το βιβλίο είναι καλό, εμένα μου είναι ελάχιστα χρήσιμο.”
Εκεί λοιπόν, και ως προς την ουσία τής παράθεσης, είχε δίκιο ο Papyrus που
διαμαρτυρήθηκε για τη φραγή που του επιβλήθηκε αφού παραποίηση είναι σαφές ότι
δεν διαπράχθηκε. Εκεί όμως που είχε απόλυτο άδικο και εκτέθηκε, είναι σ’ αυτό
καθαυτό το γεγονός τής αποσιώπησης των δύο επίμαχων λέξεων (κάτι που έκανε
και εδώ). Εφόσον καταλάβαινε απόλυτα τη σημασία τής φράσης “and if”, για ποιον
λόγο την άφησε έξω από την παράθεση; Τι του κόστιζε να την ενσωματώσει; Πόσο
χώρο και πόσο χρόνο θα χρειαζόταν; Είναι λοιπόν σαφές ότι ο Papyrus δεν ήταν
καθόλου σίγουρος για το πόσο “αθώες” ήταν οι δύο λέξεις και γι’ αυτό προτίμησε να
τις ψαλιδίσει. Εδώ μ’ εμένα έκανε συρραφές, στα ίδια δηλαδή τα γραπτά μου που
ήξερα απ’ έξω κι ανακατωτά και που ανά πάσα στιγμή μπορούσα να ελέγξω, και
θα ’χε πρόβλημα να το κάνει με πηγές στις οποίες δεν έχει ο καθένας πρόσβαση;»
Αυτά λοιπόν για το ζήτημα τού if. Για το άλλο τώρα με τον Λούθηρο, δεν έχω
τίποτα περισσότερο να προσθέσω. Τα είπες όλα: «Δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Σάμπως η πρώτη φορά είναι ή η τελευταία; Για το αν τώρα ο Κύριλλος επικρότησε
την επίθεση που είχε δεχθεί ο Ορέστης από τους μοναχούς, δεν γνωρίζω κάτι
περισσότερο. Πιθανότατα πάντως το… χάρηκε δεόντως. Άλλωστε γνωρίζουμε
ότι τον τσαμπουκά Αμμώνιο που πήρε το κρανίο του Ορέστη για… καρπούζι, τον
ανακήρυξε στη συνέχεια μάρτυρα. Δεν ξέρουμε βέβαια ποια θα ήταν η στάση του,
εάν θύμα είχε τελικά αποβεί ο (επίσης χριστιανός) Ορέστης…
Τέλος, μια και το ’φερε η κουβέντα, να ξαναθυμήσω για άααλλη μία φορά (είναι
πλέον η… μόνιμη μου ατάκα) κάτι που είχα επισημάνει προς πάσα κατεύθυνση
(Papyrus, Ο.Ο.Δ.Ε. κ.λπ.) αλλά για άααλλη μία φορά έγινε γαργάρα. (Ξανα)ερωτώ
λοιπόν:
Το βιβλίο τού Μεταλληνού «Παγανιστικός ελληνισμός ή ελληνορθοδοξία;» το έχω
διαβάσει - ΟΛΟ! Εκεί λοιπόν στη σελίδα 175 γίνεται παραπομπή στο «επιστημονικό
και ερευνητικά τεκμηριωμένο “Συμπέρασμα” τής Μ. Dzielskaν […] που ελέγχει από
περιωπής τις αυθαίρετες κρίσεις των δικών μας Νεοπαγανιστών, που με κάθε μέσο
προσπαθούν να πλήξουν κατασπιλώνοτνας την Ορθοδοξία, προδίδοντας όμως
συγχρόνως αμάθεια, ενίοτε δε και απουσία ήθους.». Ωστόσο, αφού ο π. Μεταλληνός
αλλά και οι απολογητές που τον επικαλούνται, διάβασαν το βιβλίο τής Dzielskaν,
για ποιόν λόγο δεν αναφέρουν το παραμικρό γι’ αυτά που λέει η σελίδα 182;
Τι λέει εκεί; Α τίποτα ιδιαίτερο ۠ απλώς ότι η συμβολή τού Πατριάρχη στο έγκλημα
«υπήρξε ΜΕΓΑΛΗ, ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο φόνος σχεδιάστηκε και
πραγματοποιήθηκε […] εν αγνοία του», ότι «ήταν ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΥΠΟΚΙΝΗΤΗΣ τής
εκστρατείας εναντίον τής Υπατίας, ΥΠΟΔΑΥΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ εναντίον τής φιλοσόφου» και ότι «ανεξαρτήτως αν ήταν άμεσα ή
έμμεσα αναμεμιγμένος, ο Κύριλλος ΠΑΡΑΒΙΑΣΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ
ΗΘΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, τις οποίες ήταν ταγμένος να τηρεί και να αναπτύσσει»!
Πείτε μου λοιπόν: εάν εγώ είχα αρκεστεί στο βιβλίο τού π. Μεταλληνού και δεν είχα
διαβάσει και τη διατριβή τής Dzielskaν για να σχηματίσω προσωπική άποψη, θα είχα
ή δεν θα είχα τώρα μια εντελώς διαφορετική, και απόλυτα ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΗ εικόνα για
το ζήτημα; Θα είχα ή δε θα είχα μείνει με την ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ εντύπωση ότι μια διεθνώς
αναγνωρισμένη ιστορικός απέρριψε οποιαδήποτε ενοχή τού Κυρίλλου; Θα ήξερα μισά
πράγματα ή δε θα ήξερα;
Αν και δεν θέλω να το ζαλίζω το θέμα γιατί είναι επουσιώδες, προσωπικά θεωρώ το if καθαρά υποθετικό. Το κείμενο θα μπορούσε να έχει even though, although, yet, still κ.λπ, αν ήθελε να πει "μολονότι, παρόλο" κ.λπ. Σε σχέση με την επικρότηση επί της επίθεσης κατά του Ορέστη, αυτό φαίνεται από την αναγόρευση του επιτιθέμενου ως "οσιομάρτυρα", όταν ο τελευταίος τιμωρήθηκε μέχρι θανάτου για τη βίαιη πράξη του. Αναμφίβολα, μια τέτοια ιεροποίηση και καθαγίαση της βίας—εκτός από αντιχριστιανική—ενθαρρύνει τους πιστούς να μιμηθούν τον "οσιομάρτυρα", όπως δυστυχώς συμβαίνει και με ορισμένους ισλαμιστές σήμερα.
Το τελευταίο που θέλω να κάνω εδώ, φίλε Fiat Lux, είναι τον… απολογητή των… απολογητών.
Ωστόσο το τι ΘΑ μπορούσε να έλεγε η επίμαχη φράση στη θέση τού «and if», είναι αλλουνού
παππά ευαγγέλιο. Όπως όταν αιτιολογούμε έχουμε όλη την ευχέρεια να επιλέξουμε ανάμεσα
σε περισσότερους τού ενός συνδέσμους (επειδή/ διότι/ γιατί κ.λπ.), έτσι και όταν θέλουμε να
εκφράσουμε κάποια αντίθεση, μπορούμε να πάρουμε το «παρότι», το «παρόλο που», το
«αν και», το «μολονότι» και ένα σωρό άλλες φράσεις μεταξύ των οποίων και το «κι αν ακόμα».
Η τελική μας επιλογή σχετίζεται με άλλου είδους παράγοντες όπως το ύφος, την αποφυγή
επαναλήψεων κ.ά. . Το ίδιο φυσικά ισχύει και στ’ Αγγλικά, στα Γερμανικά κ.ο.κ. . Συνεπώς
το να αναρωτιόμαστε γιατί να λέει το κείμενο «and if» και όχι ξέρω ’γώ «even though» ή
«although» κ.λπ., είναι σαν ν’ αναρωτιόμαστε γιατί κάποιος είπε «επειδή» και όχι «διότι»!
Οι προτάσεις που ανέφερα ως παραδείγματα την προηγούμενη φορά
If he’s poor, at least he’s honest.
(Τι) κι αν είναι φτωχός, τουλάχιστον είναι τίμιος.
Wenn das Buch auch so gut ist, so ist es für mich wenig nützlich.
(Τι) κι αν το βιβλίο είναι καλό, εμένα μου είναι ελάχιστα χρήσιμο.
παρότι περιέχουν υποθετικό σύνδεσμο, είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης εναντιωματικές.
Υ.Γ. Και μην ανησυχείς: τα θέματα μπορείς να τα… ζαλίζεις όσο θέλεις! Γι’ αυτό είμαστε
άλλωστε εδώ, έτσι δεν είναι;
Από πού κι ως πού είναι αντίθετος με τη χριστιανική ηθική και διδασκαλία ο χυδαίος και βρωμερός φόνος της Υπατίας στον οποίον ήταν ηθικός αυτουργός ο Κύριλλος; Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, κατά κόσμον Εμμανουήλ της Μαριάμ και αγνώστου πατρός δεν έλεγε (Ματθ. 5:17-19) ότι δεν ήρθε να καταργήσει το Μωσαϊκό Νόμο, αλλά να τον εκπληρώσει (και τι νόμος: "αν το παιδί σου αντιμιλά, σκότωσέ το", "αν κάποιος είναι ομοφυλόφιλος, σκότωσέ τον", "αν κάποιος είναι αλλόθρησκος, σκότωσέ τον", "αν κάποιος δε σεβαστεί την αργία του Σαββάτου, σκότωσέ τον" κι άλλα τέτοια υπέροχα);
Μια χαρά χριστιανικότατο είναι να σκοτώνεις και να κομματιάζεις αλλόθρησκους.
Άντε τώρα, γιατί έχω πάρει ανάποδες με τα τσουτσέκια της ΟΟΔΕ που λυμαίνονται τη Βικιπαίδεια και ρυπαίνουν τον πλανήτη με την παρουσία τους. ΟΥΡΤ.
Θα επικολλήσω μόνο την απάντηση του Papyrus σε όσα τον κατηγόρησε ο Fiat Lux, όσον αφορά το ζήτημα με το Λεξικό της Οξφόρδης και την μηνιαία φραγή του.
Όλα τα μηνύματα γι αυτούς που θέλουν να μάθουν τις λεπτομέρειες αυτής της συζήτησης και τις εκατέρωθεν απαντήσεις, εδώ ( http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%82:Papyrus/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF6 )
Θα αναφερθώ μόνο στο Λεξικό στο οποίο αναφέρεστε. Όταν αναφέρεται στον θάνατο της Υπατίας λέει: "Cyril's followers lynched her without his knowledge."
http://www.answers.com/topic/cyril-of-alexandria
Cyril of Alexandria c.376–444, bishop. Traditionally regarded as the most outstanding theologian of Alexandria, Cyril presented against Nestorius of Constantinople the classical doctrines of the Trinity and the Person of Christ based on the work of Athanasius, Basil, and Gregory of Nazianzus. Little is known of his early life. He was born at Alexandria and first became known as a young priest who was the nephew of the patriarch of Alexandria, Theophilus, whom he succeeded in 412. His intransigent vigour was soon expressed in attacks on the Novatians, the Neoplatonists, the Jews, and the imperial governor Orestes. The latter was believed to have been influenced by the philosopher Hypatia against him: Cyril's followers lynched her without his knowledge. His controversy with Nestorius was the most important of his life. The different exegetical traditions of Constantinople and Alexandria, sharpened by rivalry between the two sees for pre-eminence, embittered the quarrel. Nestorius was believed to have taught that there were two distinct persons in Christ who were joined by a merely moral union: consequently the Blessed Virgin Mary should not be called Theotokos or Mother of God. Cyril certainly and Nestorius probably appealed for support to Pope Celestine, who, after examining the question in a council at Rome, condemned Nestorius' teaching, excommunicated and deposed him unless he retracted, and appointed Cyril to carry out the sentence. Nestorius refused to submit; the Council of Ephesus (431) was summoned; 200 bishops took part. Cyril presided and condemned Nestorius, who refused to appear, before the arrival of the bishops of the patriarchate of Antioch. They in their turn condemned Cyril first but later reached agreement with him. The emperor upheld the condemnation of Nestorius and the word Theotokos became a touchstone of orthodoxy. The precision, accuracy, and skill of Cyril as a theologian has often been remarked, but his intransigence and even misunderstanding of his opponents' thought is often criticized by modern scholars. Traditionally he was regarded as the fearlessly outspoken champion of orthodox thought on the Person of Christ. In addition to this, his writings contain some fine passages on the Real Presence of Christ in the Eucharist and the place of Mary in the Incarnation. His works include sermons and letters besides more formal theological treatises. As the moving spirit of the third Ecumenical Council of the Church he is of great importance in the development of Christian Doctrine. His feast in the East is 9 June, in the West 27 June. He was declared a Doctor of the Church by Leo XIII in 1882.
@toitmat
Το κείμενο που επικόλλησες, αγαπητέ φίλε, ΔΕΝ περιέχει το επίμαχο απόσπασμα. Το Λεξικό, όμως, για το οποίο έγινε λόγος εδώ, το περιέχει. Πέραν τούτου, παρότι κι εγώ ο ίδιος αναγνώρισα από μόνος μου ότι παρά την παράλειψη τού if, στην ουσία το νόημα δεν διαστρεβλώθηκε, θα το ξαναπώ ότι ο Papyrus εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. «Εφόσον καταλάβαινε απόλυτα τη σημασία τής φράσης “and if”, για ποιον λόγο την άφησε έξω από την παράθεση; Τι του κόστιζε να την ενσωματώσει; Πόσο χώρο και πόσο χρόνο θα χρειαζόταν; Είναι λοιπόν σαφές ότι ο Papyrus δεν ήταν καθόλου σίγουρος για το πόσο “αθώες” ήταν οι δύο λέξεις και γι’ αυτό προτίμησε να τις ψαλιδίσει». Να υπενθυμίσω, επίσης, ότι ακριβώς το ίδιο είχε κάνει και ο «ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης» (βλ. άνωθεν)! Αυτή, μάλιστα, όπως εξηγώ και στην ανάρτηση 83, ήταν και η ατράνταχτη απόδειξη ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για τον ίδιο τον Papyrus. Παρότι δε είναι παρακινδυνευμένο να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα για τις γνώσεις του στα Αγγλικά, έχει ενδιαφέρον ότι σε μία ακόμα περίπτωση, άλλα έλεγε η πηγή και άλλα κατάλαβε εκείνος. Πιο πάνω γράφω για το θέμα, αλλά για να μην ψάχνεις, επικολλώ το σχετικό απόσπασμα:
«[…] Και τώρα πάμε σε μιαν άλλη πηγή, την Εκκλησιαστική Ιστορία τού Schaff όπου υποτίθεται ότι ''αναφέρεται ως ευθύνη η εξαγρίωση του πλήθους'':
'But in this cruel tragedy he probably had only the indirect part of exciting the passions of the Christian populace which led to it, and of giving them the sanction of his high office'
Διαβάζω, λοιπόν, και ξαναδιαβάζω το επίμαχο κομμάτι, το γυρνάω από ’δώ, το γυρνάω από ’κεί, μα το αποτέλεσμα παραμένει πάντα το ίδιο: πουθενά δεν βλέπω αυτό που ''είδε'' ο φίλος μας. Δόξα τω Θεώ, τ’ Αγγλικά μου είναι αρκετά καλά για να μπορώ να παίρνω μια τόσο απόλυτη θέση! Το κείμενο, λοιπόν, λέει αυτολεξεί:
''Αλλά σ’ αυτή τη σκληρή τραγωδία, πιθανότατα είχε μονάχα ΕΜΜΕΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ το χριστιανικό πλήθος γεγονός το οποίο οδήγησε και εκεί, και ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ τού υψηλού αξιώματος του.»
Οπότε εδώ, ρε παιδιά, τι να σχολιάσει κανείς; Ο άνθρωπος που εδώ και δύο εβδομάδες μας τα ’χει κάνει τούμπανο με τη ##&@*** τη βιβλιογραφία, αποδεικνύεται ότι -αλίμονο!- παραθέτει τις πηγές του χωρίς να καταλαβαίνει τι ακριβώς λένε!!! Ή -ακόμα χειρότερα- ότι τις διαστρεβλώνει αδίστακτα πιστεύοντας ότι είμαστε από το… Τιμπουκτού (συγγνώμη Τιμπουκτού, μια απλή έκφραση είναι!)!!»
Αυτη η επισήμανση απλώς για να μπαίνουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
Δημοσίευση σχολίου