Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;

Τι είναι τελικά η ευτυχία; Τι σημαίνει «ψυχική ισορροπία»; Πώς ακριβώς θα πρέπει να φανταστούμε τον όρο «πνευματική αναζήτηση»; Κι εν τέλει τι νόημα έχει ετούτη η ζωή αν δεν έχει επισκεφθεί κανείς το… ‘Αγιο Όρος; Όχι, μην ανησυχείτε, (ακόμα) δεν τρελάθηκα! Απλώς σας προσέφερα μια πρόγευση των βαθυστόχαστων ερωτημάτων με τα οποία βρέθηκα αντιμέτωπος προχθές το μεσημέρι μεταξύ τυρού και αχλαδίου -δηλαδή για την ακρίβεια, μεταξύ… σαλάτας και μπριζόλας- σε κάποια ψιλοτριτοκοσμική ταβέρνα που επιλέξαμε για την κυριακάτικη γαστρονομική μας εξόρμηση!
..
Όλα άρχισαν όταν ένας φίλος (εκείνος, αν θυμάστε, που πιστεύει πάρα πολύ στον Χριστό, στην Παναγία, στον… Αρχάγγελο Μιχαήλ και στη… μετεμψύχωση, αλλά θεωρεί την Παλαιά Διαθήκη... παραμύθι!) ανέφερε ότι σκοπεύει να επισκεφθεί προσεχώς για δεύτερη φορά τον Άθω, καλώντας με παράλληλα για νιοστή φορά να τον ακολουθήσω γιατί «είναι μια μοναδική εμπειρία» και σίγουρα θα μ’ αρέσει! «Ρε συ, πάλι τα ίδια άρχισες;», επιχείρησα να του κόψω τον βήχα από νωρίς. «Αφού είπαμε: Δεν έχω το παραμικρό ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο μέρος!». Του κάκου όμως. Είχε πάρει φόρα -κι έχει και βροντερή φωνή ο άτιμος- κι ήταν αδύνατον να σταματήσει! Άρχισε, λοιπόν, να μου απαριθμεί τον έναν πίσω απ’ τον άλλο όλους τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω το ταξίδι αυτό. Παρακολουθείστε την εξέλιξη τής απομαγνητοφωνημένης (εντάξει, πλάκα έκανα - λόγω των ημερών!) συζήτησης και σίγουρα θα με… συμπονέσετε:
....
□ «Θα νοιώσεις διαφορετικά. Θα ξεφύγεις από την καθημερινότητα και θα αισθανθείς μια πνευματική ανάταση ۠ θα βρεις την ισορροπία σου, ρε παιδί μου - τον εαυτό σου!»....

► «Μα… ούτε τον εαυτό μου έχασα ούτε και την ισορροπία μου! Αισθάνομαι μια χαρά. Όσοι για τον άλφα ή τον βήτα λόγο δεν τα ’χουν καλά με τον εαυτό τους, καλά κάνουνε και πάνε. Εγώ όμως για ποιον λόγο να πάω; Στο ’πα και την άλλη φορά: είμαι απόλυτα ευτυχισμένος! Όσο για τις πνευματικές μου αναζητήσεις -διάολε, με ξέρεις- δεν χρειάζομαι το Άγιο Όρος για ν’ ασχοληθώ μ’ αυτές!»
..
Ο φίλος μου όμως είχε διαφορετική άποψη:

□ «ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι είσαι ευτυχισμένος!», με πληροφόρησε. Κι άντε τώρα εγώ να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας:
..

► «Ρε θα με τρελάνεις; Πάλι τα ίδια άρχισες; Θα μου πεις εσύ αν είμαι ευτυχισμένος ή όχι; Έλα Χριστέ και Παναγία…»

...
Κι αφού πια το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν έπιασε,… αλλαγή πλεύσης:..

□ «Έχει φοβερές βιβλιοθήκες! Η καλύτερη σου θα ’ναι! Άσε που συζητώντας με τους μοναχούς θ’ ακούσεις πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.»..

► «Α ναι; Όπως;»
..
□ «Ρε οι άνθρωποι είναι σε μια άλλη σφαίρα, σου λέω! Δεν τα βλέπουν όπως εμείς. Έστω και για την εμπειρία, έλα! Θα σ’ αρέσει, σου λέω!»..

► «Ρε συ με δουλεύεις; Θυμάσαι τι μας είπες για την εξομολόγηση που εκανες την πρώτη φορά που πήγες;»..
Αμήχανο γέλιο…
..
□ «Έλα μωρέ..., εντάξει… Ακόμα κι αυτό την πλάκα του είχε, αν το καλοσκεφτείς!»..Παρένθεση για να καταλάβετε: ο φίλος είναι παντρεμένος εδώ και χρόνια με ετερόδοξη, με πολιτικό γάμο φυσικά. Κατά τη διάρκεια λοιπόν τής εξομολόγησης ρωτήθηκε αν… έχει σεξουαλικές σχέσεις με τη… γυναίκα του και… μάνα των παιδιών του! Όταν αυτός απάντησε καταφατικά, ο εξομολόγος τού είπε ότι για την Εκκλησία τα παιδάκια είναι εξώγαμα, αφού γάμος δεν υφίσταται. Η γυναίκα του λοιπόν θα έπρεπε να βαπτιστεί Ορθόδοξη ώστε να μπορέσουν να παντρευτούν και θρησκευτικά. Μέχρι τότε όμως -δεν θυμάμαι για πόσον καιρό- κοκό… γιόκ!
..
► «Ρε με δουλεύεις τώρα;», εξεμάνην. «Να ξεκινήσω εγώ συζήτηση που υποτίθεται πως θα με φέρει στην ισορροπία που -πάλι υποτίθεται ότι- έχασα και να κάθομαι ν’ ακούω αυτά τα παρανοϊκά (μπορεί να ’πα και τίποτα χειρότερο, δεν θυμάμαι!); Αυτές τις ''σοφίες'' θα πάω ν’ ακούσω; Ή το ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη; Αυτά τα ξέρω ήδη, δεν χρειάζεται να ταξιδέψω μέχρι το Άγιο Όρος για να τα μάθω!»..

□ «Μα ρε συ, αυτό ακριβώς είναι το θέμα! Ν’ ακούσεις και την άλλη άποψη - το ακραίο!»..

► «Μη φοβάσαι. Ολημερίς κι οληνυχτίς με τέτοια ασχολούμαι: με ακραία!»
....
Νέα αλλαγή πλεύσης και… μυστικοπαθής έκφραση που καταφανώς στόχευε στο κέντρισμα τού ενδιαφέροντός μου:
..
□ «Ρε συ, υπάρχει ένας λόγος που από μόνος του πρέπει να σε κάνει να θέλεις να πας...»..

► «Ξέρω: το άβατο!»
..
Θριαμβευτικό χαμόγελο και… επιβεβαίωση:
....
□ «Α-κρι-βώς!!! Και μόνο που οι γυναίκες ΔΕΝ μπορούν να επισκεφθούν το μέρος αυτό, θα ’πρεπε να σε κάνει να θέλεις να πας εσύ!»..


► «Τι κουφό είναι πάλι αυτό; Το αντίθετο ισχύει, θα έλεγα! Ακριβώς επειδή ακόμα και τα… θηλυκά κουνούπια απαγορεύονται εκεί, οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ είναι που έχουν τη ζέση να πάνε, όχι εγώ που μπορώ να το κάνω ανά πάσα στιγμή!»..

Κι αφού πια τα επιχείρηματα τής «ψυχοπνευματικής ισορροπίας», των φοβερών βιβλίων, της ψυχωφελούς συζήτησης με τους μοναχούς, τής αντιπαράθεσης με το «ακραίο» και τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, τού αβάτου, δεν στάθηκαν ικανά να με μεταπείσουν, ο απίστευτα πεισματάρης φίλος έβγαλε απ’ το μανίκι τον κρυφό άσο: αποσύνδεση απ’ οτιδήποτε θα μπορούσε να συνδεθεί με το θρησκευτικό στοιχείο:
..
□ «Ρε συ, άμα δεις τη φύση εκεί, θα πάθεις! Μιλάμε για απίστευτη ομορφιά! Δες το σαν εκπαιδευτικό ταξίδι, ρε! Ή από καθαρά ιστορική πλευρά.»
....
► «Δεν αντιλέγω», του απάντησα. «Όμως πανέμορφα μέρη υπάρχουν κι άλλα - αμέτρητα! Γιατί λοιπόν σώνει και καλά στον Άθω; Όσο για το άλλο που είπες, να το δω και καλά ιστορικά, … εδώ ρε συ, δεν έχω πάει ακόμα να δω την Κνωσσό, και θα προτιμήσω το… Άγιο Όρος; Μη μας τρελαίνεις τώρα!....

Έ και κάπου εκεί πια ο φίλος πείστηκε ότι τελικά μάλλον θα πρέπει να με διαγράψει οριστικά από τη λίστα των πιθανών συνταξιδιωτών. Θα πάει μάλλον μόνος του. Και πιθανότατα θα εξομολογηθεί στον εξομολόγο που τον εξομολόγησε την προηγούμενη φορά ότι αυτά που είχε εξομολογηθεί τότε, τελικά θα πρέπει να τα εξομολογηθεί για άλλη μία φορά, αφού παρά την εξομολόγηση του εκείνη, τα εξομολογημένα όλο αυτό το διάστημα στην ουσία παρέμεναν τρόπον τινά... ανεξομολόγητα!

..

..

..