Ερώτηση: πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι ο δάσκαλος των παιδιών σας διαμορφώνει το μάθημά του κατά τέτοιον τρόπο ώστε κάποιοι μαθητές να... μην καταλαβαίνουν μία; Πώς θα αντιδρούσατε αν με τα ίδια σας τ’ αυτιά τον ακούγατε να ομολογεί ότι οι μέθοδοι διδασκαλίας που χρησιμοποιεί, έχουν απώτερο σκοπό την… εξάλειψη και της τελευταίας πιθανότητας οι... κουμπούρες να γίνουν μέτριοι, οι μέτριοι καλοί και οι καλοί άριστοι; Φαντάζομαι, στους περισσότερους από σας και μόνο στη σκέψη ότι θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει ένας τόσο διεστραμμένος δάσκαλος, θα σηκώθηκε η τρίχα! Ε κι όμως, αγαπητοί μου φίλοι, ένας τέτοιος δάσκαλος -σύμφωνα πάντα με την ίδια την Αγία Γραφή- ήταν ο Διδάσκαλος των Διδασκάλων…Ιησούς!!
..
Συγκεκριμένα όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε ρώτησαν τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής... θεϊκή απάντηση: «Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙ σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται, μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».
..
Επαναλαμβάνω τα επίμαχα σημεία μην τυχόν και δε διάβασα καλά: «ώστε […] ΝΑ ΜΗΝ αναγνωρίζουν […] και ΝΑ ΜΗΝ αντιλαμβάνονται, ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους». Λοιπόν; Πραγματικά απίθανες ατάκες, δε συμφωνείτε; Μιλάμε δηλαδή για σεμινάριο διδασκαλίας! Τύφλα να ’χουν οι καθηγητάδες στα πανεπιστήμια με τα μάστερ και τα διδακτορικά τους. Κουραφέξαλα! Την Αγία Γραφή έπρεπε να μελετάνε κι όχι τον κάθε άσχετο που το παίζει… ειδήμων στη διδακτική και στην ψυχολογία τής μάθησης!
..
Μήπως όμως… μήπως όμως τελικά κάνω λάθος; Μήπως με τα ασεβή σχόλιά μου εν τέλει επιβεβαιώνεται ο Ιησούς των Ευαγγελίων που μίλησε για βλέποντες που δεν αναγνωρίζουν και ακούοντες που δεν αντιλαμβάνονται; Χμμ, λοιπόν… Να το εξετάσουμε κι αυτό! Αν ήμουν λοιπόν απολογητής, η πιθανότερη μου αντίδραση σ’ αυτά που έγραψα πιο πάνω, θα ήταν να έλεγα: «Αγαπητέ φίλε, έτσι όπως παραθέτεις την επίμαχη ρήση αποκομμένη από τα συμφραζόμενά της, αλλοιώνεται το νόημα! Σε όλο το κεφάλαιο, βλέπεις, ο Ιησούς μιλάει για την ποικίλλουσα δεκτικότητα των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν η επίμαχη ρήση απλώς αναφέρεται σ’ εκείνους που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν μπορούν να δεχθούν τον λόγο του Θεού μέσα τους. Όσο για τη φράση “μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους”, η ερμηνεία είναι πολύ απλή. Όπως λέει κι ο Κολιτσάρας, “εάν δεν υπήρχεν εις αυτούς η σκλήρυνσις τής ψυχής, η αδιαφορία να γνωρίσουν την αλήθειαν και το μίσος των εναντίον τού Κυρίου, θα ήσαν εις θέσιν να εννοούν όσα ήκουαν”». (1)
..
Συγκεκριμένα όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε ρώτησαν τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής... θεϊκή απάντηση: «Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙ σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται, μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».
..
Επαναλαμβάνω τα επίμαχα σημεία μην τυχόν και δε διάβασα καλά: «ώστε […] ΝΑ ΜΗΝ αναγνωρίζουν […] και ΝΑ ΜΗΝ αντιλαμβάνονται, ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους». Λοιπόν; Πραγματικά απίθανες ατάκες, δε συμφωνείτε; Μιλάμε δηλαδή για σεμινάριο διδασκαλίας! Τύφλα να ’χουν οι καθηγητάδες στα πανεπιστήμια με τα μάστερ και τα διδακτορικά τους. Κουραφέξαλα! Την Αγία Γραφή έπρεπε να μελετάνε κι όχι τον κάθε άσχετο που το παίζει… ειδήμων στη διδακτική και στην ψυχολογία τής μάθησης!
..
Μήπως όμως… μήπως όμως τελικά κάνω λάθος; Μήπως με τα ασεβή σχόλιά μου εν τέλει επιβεβαιώνεται ο Ιησούς των Ευαγγελίων που μίλησε για βλέποντες που δεν αναγνωρίζουν και ακούοντες που δεν αντιλαμβάνονται; Χμμ, λοιπόν… Να το εξετάσουμε κι αυτό! Αν ήμουν λοιπόν απολογητής, η πιθανότερη μου αντίδραση σ’ αυτά που έγραψα πιο πάνω, θα ήταν να έλεγα: «Αγαπητέ φίλε, έτσι όπως παραθέτεις την επίμαχη ρήση αποκομμένη από τα συμφραζόμενά της, αλλοιώνεται το νόημα! Σε όλο το κεφάλαιο, βλέπεις, ο Ιησούς μιλάει για την ποικίλλουσα δεκτικότητα των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν η επίμαχη ρήση απλώς αναφέρεται σ’ εκείνους που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν μπορούν να δεχθούν τον λόγο του Θεού μέσα τους. Όσο για τη φράση “μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους”, η ερμηνεία είναι πολύ απλή. Όπως λέει κι ο Κολιτσάρας, “εάν δεν υπήρχεν εις αυτούς η σκλήρυνσις τής ψυχής, η αδιαφορία να γνωρίσουν την αλήθειαν και το μίσος των εναντίον τού Κυρίου, θα ήσαν εις θέσιν να εννοούν όσα ήκουαν”». (1)
..
Αυτά θα μου απαντούσα λοιπόν, κι αν ήμουν και λιγάκι... «πειραγμένος», ε τότε μπορεί να διάνθιζα τον αντίλογό μου και με καμιά χριστιανική φιλοφρόνηση τού τύπου «απατεώνα κωστάκη, συκοφάντη, ρόμπα, καραγκιόζη» (2)! Κι αφού λοιπόν θα μου έλεγα αυτά, ας δούμε τι θα... μου ανταπαντούσα κι εγώ με τη σειρά μου:
..
..
Κατ’ αρχάς ούτε μία λέξη από τα συμφραζόμενα των επίμαχων χωρίων, δεν είναι ικανή να αντιστρέψει την αλγεινή εντύπωση που προκαλούν τα λόγια τού (εδώ κρινόμενου ως δασκάλου) Ιησού. Ο προσεχτικός αναγνώστης τού μπλογκ θα έχει διαπιστώσει ότι σε αντίθεση με τις αλεπουδίστικες πρακτικές κάποιων... έξυπνων, όταν παραθέτω αποσπασματικές πληροφορίες, τα βράδια κοιμάμαι τον ύπνο τού δικαίου, αφού τα συμφραζόμενα που δεν αναφέρω, γνωρίζω πολύ καλά ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αναιρέσουν αυτά που… αναφέρω!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν τα «αποσιωπούμενα συμφραζόμενα» που πάνω στη φούρια του να αντιτάξει κάτι, θα μπορούσε κανείς σοφιστικά να μου καταλογίσει, αφορούν αποκλειστικά και μόνο την τεκμηρίωση τής ποικίλλουσας δεκτικότητας των ανθρώπων στον λόγο τού Θεού και όχι τη ρητά εκπεφρασμένη πρόθεση τού Ιησού να στερήσει από κάποιους ανθρώπους έστω και την απειροελάχιστη πιθανότητα να καταλάβουν τα αμαρτήματά τους, να μετανοήσουν και τελικά να συγχωρεθούν! Άλλο πράγμα όμως το ένα, κι άλλο το άλλο! Το ίδιο άσχετη με το ζητούμενο είναι φυσικά και η ερμηνεία τού Κολιτσάρα, αλλά τώρα τι να πεις; Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια…
..
Τα λόγια όμως τού Ιησού, αγαπητοί μου φίλοι, όπως και να τα γυρίσει κανείς, είναι καθαρά και ξάστερα. Και στο φινάλε το ζητούμενο εδώ δεν είναι να μάθουμε τι ΘΑ συνέβαινε ΑΝ οι άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν ήταν σε θέση να δεχθούν τον Θεό μέσα τους, δεν ήταν έτσι όπως ήταν, αλλά… αλλιώς! Αυτό που μας απασχολεί και για το οποίο συζητάμε, είναι το ότι ο Ιησούς -σύμφωνα πάντα με τη δική του ρητή ομολογία- ΔΕΝ ήθελε οι άνθρωποι αυτοί ν’ αλλάξουν! Κι όχι μόνο δεν ήθελε, αλλά έκανε κι ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μείνουν εκεί που ήταν: δηλαδή στο πνευματικό σκοτάδι! Και για μην κάνει κανείς τώρα το λάθος να αντιτάξει ότι ο Χριστός γνώριζε εκ των προτέρων πως ό,τι, μα ό,τι κι αν έλεγε στους ανθρώπους αυτούς, εκείνοι δεν επρόκειτο τελικά ν’ αλλάξουν, υπενθυμίζω…διακριτικά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η θεϊκή παντογνωσία τού Ιησού βρισκόταν στη θέση… OFF αφού η διατύπωση «μην τυχόν και»… δύσκολα θα ταίριαζε σε κάποιον που από πριν ξέρει τι πρόκειται να γίνει! (3)
..
Έτσι λοιπόν αφού κανένα από τα τρία παραπάνω επιχειρήματα δε θα άντεχε σε σοβαρή κριτική, το κρίσιμο ερώτημα θα παρέμενε ανοιχτό: γιατί ένας δάσκαλος (Ιησούς) να διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο (παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι παρακολουθούν το μάθημα, να μην καταλαβαίνουν τίποτα στερούμενοι έτσι τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»); Γρίφος για δυνατούς λύτες…
..
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ..
[1] Αγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα,
..
Τα λόγια όμως τού Ιησού, αγαπητοί μου φίλοι, όπως και να τα γυρίσει κανείς, είναι καθαρά και ξάστερα. Και στο φινάλε το ζητούμενο εδώ δεν είναι να μάθουμε τι ΘΑ συνέβαινε ΑΝ οι άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν ήταν σε θέση να δεχθούν τον Θεό μέσα τους, δεν ήταν έτσι όπως ήταν, αλλά… αλλιώς! Αυτό που μας απασχολεί και για το οποίο συζητάμε, είναι το ότι ο Ιησούς -σύμφωνα πάντα με τη δική του ρητή ομολογία- ΔΕΝ ήθελε οι άνθρωποι αυτοί ν’ αλλάξουν! Κι όχι μόνο δεν ήθελε, αλλά έκανε κι ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μείνουν εκεί που ήταν: δηλαδή στο πνευματικό σκοτάδι! Και για μην κάνει κανείς τώρα το λάθος να αντιτάξει ότι ο Χριστός γνώριζε εκ των προτέρων πως ό,τι, μα ό,τι κι αν έλεγε στους ανθρώπους αυτούς, εκείνοι δεν επρόκειτο τελικά ν’ αλλάξουν, υπενθυμίζω…διακριτικά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η θεϊκή παντογνωσία τού Ιησού βρισκόταν στη θέση… OFF αφού η διατύπωση «μην τυχόν και»… δύσκολα θα ταίριαζε σε κάποιον που από πριν ξέρει τι πρόκειται να γίνει! (3)
..
Έτσι λοιπόν αφού κανένα από τα τρία παραπάνω επιχειρήματα δε θα άντεχε σε σοβαρή κριτική, το κρίσιμο ερώτημα θα παρέμενε ανοιχτό: γιατί ένας δάσκαλος (Ιησούς) να διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο (παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι παρακολουθούν το μάθημα, να μην καταλαβαίνουν τίποτα στερούμενοι έτσι τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»); Γρίφος για δυνατούς λύτες…
..
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ..
[1] Αγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα,
(ερμηνευτική απόδοση: Ι. Θ. Κολιτσάρα), τόμος 6, σελ. 134
..
[2] Οι συγκεκριμένες φιλοφρονήσεις βέβαια, εννοείται πως
..
[2] Οι συγκεκριμένες φιλοφρονήσεις βέβαια, εννοείται πως
ΔΕΝ είναι αποκύημα τής νοσηρής μου φαντασίας !
..
[3] Το ίδιο ανέκδοτο, και μάλιστα σε βελτιωμένη έκδοση,
συναντάμε και στο Γένεσις Γ´ 22 όπου ο (κατά τους χριστιανούς)
Τριαδικός Θεός αμέσως μετά την Πτώση εκφράζει τον φόβο…
μην τυχόν ο Αδάμ απλώσει το χέρι του και φάει κι από το
δέντρο τής ζωής και γίνει αθάνατος! «Μην τυχόν και…»!
Κι η διατύπωση αυτή από την… προγιγνώσκουσα Τριαδική
θεότητα! Αχαχαχαχαχαχα! Μπα σε καλό σας πάλι σήμερα…
..
..
.gif)
9 σχόλια:
Χμμ.. πολύ ενδιαφέρον. Λοιπόν, αν ήταν από κάποιο ευαγγέλιο θα έμενα άναυδος, αλλά μια και είναι από το ευαγγέλιο του Μάρκου,δεν συγκλονίζομαι και πολύ. Δεδομένου ότι υπάρχει και γνωστικό ευαγγέλιο του Μάρκου αυτό το χωρίο μοιάζει να είναι ξεχασμένο από εκεί. Πιστεύω ότι το βλέπεις και εσύ ότι το απόσπασμα που παραθέτεις κραυγάζει "γνωστικό". Περισσότερο απορώ πώς το ξέχασαν και δεν το αφαίρεσαν όταν η Καινή Διαθήκη ήταν στο τσουκάλι και μαγειρευόταν.
Δεν μπορώ φυσικά να διαφωνήσω με τις απόψεις σου για τις επιπτώσεις της ύπαρξης αυτού του χωρίου.
Φίλε Evan T,
καταρχάς να σε καλωσορίσω στα… δύσβατα μονοπάτια τού «τι εστίν αλήθεια;» και να
σ’ ευχαριστήσω για το σχόλιο σου.
Για το θέμα μας τώρα, όντως το επίμαχο εδάφιο είναι απερίγραπτα προκλητικό όσο και…
προκλητικά απερίγραπτο! Αν πρόκειται για ξεχασμένο απομεινάρι από το Απόκρυφο
τού Μάρκου ή από κάποιο άλλο γνωστικό Ευαγγέλιο, δεν το γνωρίζω. Αναμφίβολα κάποιες
μυστηριακές καταβολές όντως διαφαίνονται εδώ. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτοί που
το άφησαν εκεί, δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονταν τη βαρύτητα τού εντελώς διαστροφικού
μηνύματος που έβγαινε. Και λέω «διαστροφικού» γιατί άλλο είναι να αποκλείεις από τη
γνώση κάποιους που εκτιμάς ότι δεν είναι σε θέση να την κάνουν κτήμα τους, και άλλο
να φοβάσαι μην τυχόν και… τα καταφέρουν!
Τα παράπονά σου στον Ησαΐα. Το Bible Gateway, στο οποίο συνήθως ανατρέχω για τη Βίβλο, σχετίζει το κατά Μάρκον 4:10-12 με το χωρίο 6:9-10 του υιού του Αμώς: "Ύπαγε, και ειπέ προς τούτον τον λαόν, Με την ακοήν θέλετε ακούσει, και δεν θέλετε εννοήσει και βλέποντες θέλετε ιδεί, και δεν θέλετε καταλάβει. Επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και έγειναν βαρέα τα ώτα αυτών, και έκλεισαν τους οφθαλμούς αυτών, δια να μη βλέπωσι με τους οφθαλμούς αυτών, και ακούωσι με τα ώτα αυτών, και νοήσωσι με την καρδίαν αυτών, και επιστρέψωσι και θεραπευθώσι".
Ο Ιησούς, δηλαδή, δίδασκε αινιγματωδώς με παραβολές για να βγουν αληθινά τα λόγια που ο Κύριος των Δυνάμεων είπε στον προφήτη.
Μέχρι εκεί φτάνουν οι δυνατότητές μου. Θα ήθελα να μάθαινα περισσότερα περί του θέματος.
Καλημέρα Ηλία,
και σ’ ευχαριστώ πολύ για την καίρια υπόδειξή σου! Η αλήθεια είναι ότι στη συγκεκριμένη
περίπτωση ούτε θυμόμουν, αλλά ούτε και έψαξα καθόλου μήπως η φράση αναγόταν στην
Παλαιά Διαθήκη. Γι’ αυτό άλλωστε και απέφυγα να πάρω σαφή θέση για την εικασία τού
Evan T ότι θα μπορούσε εδώ να υπάρχει κάποια σχέση με το Απόκρυφο τού Μάρκου.
Η συγκεκριμένη ρήση, βλέπεις, ήταν τόσο απόλυτα διατυπωμένη, αλλά και τόσο εξωφρενική
που έφτανε και περίσσευε για να γράψω αυτά που έγραψα. Επί της ουσίας τώρα, πέραν
τής οφθαλμοφανούς λογοκλοπής την οποία οι χριστιανοί αναβάθμισαν σε… εκπλήρωση
προφητείας, ακόμα και στον Ησαΐα η διατύπωση ήταν σαφώς πιο… κομψή, αν το καλοσκεφτείς! «Επαχύνθη γαρ η καρδία τού λαού», είπε ο Θεός! Δηλαδή επειδή σκλήρυνε η καρδιά τους (αίτιο),
γι’ αυτό δεν κατανοούν (αιτιατό)! Ο Χριστός όμως αντέστρεψε τη σχέση αιτίου-αιτιατού και είπε
ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ οι άνθρωποι αυτοί να καταλάβουν και να σωθούν! Και αυτό όπως
και να το δεις, είναι απλά ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ!
Αλλιώς το καταλαβαίνω εγώ: επειδή ο Θεός (ως Κύριος των Δυνάμεων μιλώντας στον Ησαΐα) δήλωσε ότι επαχύνθη η καρδία του λαού των Ιουδαίων, ο λόγος Του ήταν δεσμευτικός. Κατ' αυτόν τον τρόπο, πάλι ο Θεός (ως Ιησούς, ο ενσαρκωμένος Σωτήρας) έπρεπε να συμμορφωθεί με τα ρηθέντα, γι' αυτό και οι επίμαχοι σύνδεσμοι ("...ἵνα βλέποντες βλέπωσι καὶ μὴ ἴδωσι, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσι καὶ μὴ συνιῶσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖς τὰ ἁμαρτήματα...").
Είμαι σίγουρος ότι κάποιος ικανός θεολόγος (όχι αυτός ο Κολιτσάρας, δε θεωρώ κανέναν έλληνα θεολόγο ικανό) θα μπορούσε να δώσει μία πολύ πιο ψαγμένη επιχειρηματολογία εδώ, ως προς την επίσημη δογματική ερμηνεία των χωρίων.
Κατά τ' άλλα, μου φαίνεται εύλογο αυτό που λέει ο Evan T, ότι το συγκεκριμένο απόσπασμα μυρίζει Γνωστικισμό. Δεν αποκλείεται καθόλου, αν όχι να τοποθετήθηκε, τουλάχιστον να χρησιμοποιήθηκε από γνωστικιστικά ρεύματα των πρώτων αιώνων μ.Χ. Θα ήθελα να μάθαινα τη γνώμη σοβαρών μελετητών της Βίβλου και του Χριστιανισμού γι' αυτό, όχι των δικών μας ημιμορφωμένων ημιπροπαγανδιστών.
Κατ'αρχάς, Κώστα, να σ'ευχαριστήσω για το καλωσόρισμα. Τώρα επί του θέματος.
Ασχέτως του πώς προέκυψε το χωρίο αυτό μέσα στο ευαγγέλιο του Μάρκου (και από εκεί στο Λουκά και το προφητειομανή Ματθαίο), προσωπικά πιστεύω πως ο ρόλος του είναι πολύ πιο ύπουλος. Αν ο Χριστός δεν ήθελε οι άνθρωποι να καταλάβουν τα λεγόμενά του δεν είμαι βέβαιος κατά πόσο θα άφηνε τους μαθητές του να το αποκαλύψουν αυτό στο πλήθος γράφοντάς το στα ευαγγέλια. (Μη μου πείτε ήταν πεθαμένος, κοτζάμ Θεός δεν θα είχε πρόβλημα να ενημερώσει τους Ευαγγελιστές να μην γράψουν κάτι)
Συγγνώμη για το χιούμορ, αλλά αυτό το χωρίο έχει κατά τη γνώμη μου, εκτός από μια αδιαμφισβήτητη γνωστική χροιά, παράλληλα ενισχύει ΑΜΕΣΑ την "αξιοπιστία" των αποστόλων και των διαδόχων τους. Το χωρίο είναι σαφές ότι οι Απόστολοι θα κατανοήσουν τα λόγια του Χριστού επειδή θα τους εξηγήσει αυτός. Άρα μετά τη σταύρωση αναλαμβάνουν αυτοί το ρόλο της αυθεντίας των λόγων του Χριστού, αφού οι υπόλοιποι μη εκλεκτοί δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν, τουλάχιστον όχι από μόνοι τους. Η προσπάθεια δημιουργίας σχέσης εξάρτησης (παρόμοια με την αποστολική συνέχεια μέσω των επισκόπων, τολμώ να πω) του πρωτο-χριστιανού με τους Αποστόλους και τους δικούς τους μαθητές είναι προφανής.
Δε θυμάμαι πού το διάβασα τώρα τελευταία, αλλά θυμάμαι ένα ιερωμένο να σχολιάζει ότι οποιαδήποτε εξήγηση που προέρχεται έξω από τη χριστιανική κοινότητα είναι αδιάφορη. Άραγε αυτή η αλαζονική άποψη δεν έχει σχέση με αυτό το χωρίο;
Ωραία ερωτήματα θέτεις. Αν μου επιτρέπεις να θέσω κι εγώ μερικά.
Μήπως το ότι ο κόσμος δεν έπρεπε να καταλάβει έχει να κάνει με το ότι η χριστιανική διδασκαλία είναι αντιγραφή της αρχαιοελληνικής με άλλες κουβέντες, τη στιγμή που η ελληνική ήταν σχεδόν αφορισμένη; Ο Κέλσος φερ'ειπείν γιατί κατηγορεί του τότε πρωτοχριστιανούς ότι δεν μας λένε τίποτε καινούριο, καθώς και ακόμη κι αυτά που επαναλαμβάνουν ούτε καν καλά δεν τα λένε;
Μήπως το να μην καταλαβαίνουν έχει να κάνει με το πρώτο... target group των εκλεκτών διδασκάλων που ήταν φτωχοί, γυναίκες και παιδιά; Είναι τυχαίο ότι σε ολόκληρη την τότε ιστορία ξέρουμε για τον ειδολολάτρη (sic) άντρα και την κρυφοχριστιανή γυναίκα του; Μήπως δηλαδή το ότι επεκράτησαν παπάτζες τύπου "όποιος δεν περάσει καλά τώρα θα περάσει καλά μετά" δεν χρήζουν και ιδιαίτερης ανάλυσης, η οποία εάν υπάρξει ουσιαστικά καταρίπτει τα πάντα;
Επίσης, μήπως το να μην καταλαβαίνει κανείς οδηγεί στην αξεπέραστη ασφγάλεια του να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο; Διότι εάν δεν καταλαβαίνεις δεν χρειάζεται και να ψάξεις, κι αν δεν χάξεις δεν θα βρεις "τροφή". Πχ, ποιες οι ουσιαστικές διαφορές του μυστικού δείπνου από ένα πλατωνικό συμπόσιο; Ή ποιος είνια επιτέλους ο επί ξύλου κρεμάμενος και γιατί όχι εταυρωμένος που αναφέρεται την Μ.Πέμπτη; Ή γιατί το Ευαγγέλιο του Ιωάννου ξεκινάει με απόσπασμα του Ηρακλείτου; Ή να το πάω ακόμη πιο παλιά (διότι έχουμε μελετήσει και την ΠΔ) σε ποια γλώσσα μίλησε το φίδι στην Εύα;
Ψιλά γράμματα...
Μη χαίρεσαι, σε ιντερνετάδικο είμαι. Κι απ'ό,τι βλέπω, εκμεταλλεύθηκες την απουσία μου και δίνεις ρέστα... :):):)
Α, και κάτι σημαντικότατο που ξέχασα: μην μας διαφεύγει ότι για τους αρχαίους Έλληνες η (καλώς εννοούμενη) αμφιβολία των πάντω ήταν ουσιαστικά η βάση ολόκληρης της φιλοσοφίας τους, διότι από αυτήν την αμφιβολία δεν άφησαν τίποτε σε χλωρό κλαρί και ανέλυσαν τα πάντα. Αντιθέτως, για την χριστιανική διδασκαλία η αμφιβολία είναι αμάρτημα (πίστευε και μη ερεύνα και λοιπές αηδίες).
Ηλία,
ο συλλογισμός σου ότι από τη στιγμή που Πατήρ και Υιός ουσιαστικά ταυτίζονται, δεν θα
μπορούσε ο δεύτερος να αποκλίνει από τον πρώτο, είναι πάρα πολύ λογικός, προϋποθέτει
ωστόσο την παντελή απουσία στοιχείων ασυνέχειας και αντιφατικότητας από τα κείμενα, κάτι
που όμως απλά δεν ισχύει! Πέραν τούτου -όπως επισήμανα και στο προηγούμενο μου σχόλιο-
μεταξύ τής «προφητείας» στον Ησαΐα και τής ρήσης τού Ιησού υπάρχει μια καθοριστικής
σημασίας διαφορά που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραβλέπεται: ενώ στην Π.Δ
ο σύνδεσμος «μήποτε» (μήπως και, μην τυχόν) αναφέρεται με απόλυτη σαφήνεια στον
βαθύτερο και ασφαλώς ακατανόητο φόβο των ΙΔΙΩΝ των ανθρώπων μην τυχόν και…
καταλάβουν τα αμαρτήματά τους και… σωθούν, στα Ευαγγέλια αφορά σαφέστατα την
ανησυχία τού ΙΗΣΟΥ μην τυχόν και τους έρθει… ξαφνική φλασιά και συγχωρεθούν! Συνεπώς
το «μήποτε» τού Υιού έχει εντελώς διαφορετική βαρύτητα από εκείνο τού ομοούσιου
Πατρός!
Evan T,
πάρα πολύ εύστοχες οι υποψίες σου!
Καλέ μου φίλε Σίλβα, εεε… συγγνώμη, Άδη, ήθελα να πω,
τι κάνεις, αγόρι μου; Πώς τα περνάς; Πήζεις ή ολημερίς κι οληνυχτίς κοπροσκυλιάζεις
στις παραλίες και μας πουλάς παραμύθια για δουλειές και τρεχάματα; Τέλος πάντων,
αναφορικά τώρα με τα ερωτήματα που έθεσες, δεν πιστεύω να ζητάς και… απαντήσεις,
ε; Για ένα μόνο εξεπλάγην: την προβοκατόρικη ερώτησή σου σε ποια γλώσσα μίλησε
το φίδι στην Εύα, ειλικρινά δεν την αντιλαμβάνομαι! Χάρι Πότερ δε βλέπεις, παιδί μου;
Δεν έχεις ακούσει ποτέ για τους… ερπετόφωνους;;!! Ήμαρτον, Χριστέ μου, ήμαρτον!
Δημοσίευση σχολίου