..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…

..
Δευτέρα λοιπόν σήμερα. Και χθες Κυριακή. «Ε και λοιπόν; Και προχθές Σαββάτο!», θα μου πείτε με το δίκιο σας απορημένοι. Αλλού όμως θέλω να καταλήξω, κι αυτός δεν ήταν παρά απλώς ο πρόλογος! Το -ασφαλώς ελάσσονος σημασίας- ζήτημα στο οποίο έστρεψε λοιπόν ο τρισκατάρατος ετούτη τη φορά την προσοχή μου, είναι η περιβόητη αργία τής Κυριακής: ορθώς προτάσσεται σε αγιότητα τού Σαββάτου ή μήπως θα ’πρεπε κανονικά να ισχύει το αντίθετο;

Για να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, ας κάνουμε ένα ταξίδι στο
παρελθόν για να θυμηθούμε τι ακριβώς έλεγε η 4η εντολή που έδωσε ο Θεός-Χριστός-Άγιο Πνεύμα στον Μωυσή εκείνη την ιστορική μέρα στο Ιδαίον Άντρο…εεε, συγγνώμη, στο όρος Σινά, ήθελα να πω:

«Μνήσθητι την ημέρα των σαββάτων αγιάζειν αυτήν. Εξ ημέρας εργά και
ποιήσεις πάντα τα έργα σου· τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεω σου· ου ποιήσεις εν αυτή παν έργον, συ και ο υιός σου και η θυγάτηρ σου, ο παις σου και η παιδίσκη σου, ο βους σου και το υποζύγιόν σου και παν κτηνος σου και ο προσήλυτος ο παροικων εν σοί. Εν γαρ εξ ημέραις εποίησε Κύριος τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη· δια τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν.»

Εδώ δηλαδή βλέπουμε τον Θεό-Χριστό-Άγιο Πνεύμα να ορίζει με απόλυτη
σαφήνεια ότι την αγιασμένη ημέρα τού Σαββάτου, πάπαλα, δεν κουνάμε ούτε το δαχτυλάκι μας! Και δεν το κουνάμε για έναν απόλυτα συγκεκριμένο λόγο: επειδή κι εκείνος τη συγκεκριμένη μέρα -θα το βάλω σε εισαγωγικά, για να μην ερεθιστεί η σατιρική μου διάθεση-… «αναπαύτηκε». Σε κάποιο άλλο εδάφιο ωστόσο, και συγκεκριμένα στο Δευτερονόμιο Ε΄ 15, κάπως αλλιώτικα μας τα λένε τα πράγματα. Εκεί βλέπουμε τον Θεό-Χριστό-Άγιο Πνεύμα να δηλώνει ρητά ότι σκοπός τής αργίας τής εβδόμης ημέρας ήταν η διαρκής υπενθύμιση τής απελευθέρωσης των Εβραίων από τη δουλεία στην Αίγυπτο. Κάτσε να δεις πώς το λένε αυτό… Αντίφαση; Ανακολουθία; Είπα, ξείπα; Όπως και να το λένε όμως, αυτό που τελικά επικράτησε στην ορθόδοξη λατρεία ήταν η μετατόπιση τής αργίας τού Σαββάτου στην αμέσως επόμενη ημέρα, δηλαδή στην Κυριακή. Το πώς ακριβώς συνέβη αυτό και για ποιον λόγο, για να πω την αλήθεια δεν με πολυενδιαφέρει. Και λέω «δεν με πολυενδιαφέρει» επειδή δεν είναι το ζητούμενο εδώ. Δεν έχει δηλαδή για μένα κάποια ιδιαίτερη σημασία αν η καθιέρωση τής αργίας τής Κυριακής επιβλήθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο με αυτοκρατορικό διάταγμα ή απλώς επισημοποιήθηκε μια σαφώς προγενέστερη, ευρέως διαδεδομένη λατρευτική πρακτική. Ούτε μ’ απασχολεί ιδιαίτερα αν η μεταβολή αυτή είχε βιβλικό έρεισμα ή όχι, αν συμβολίζει κάτι διαφορετικό σε σύγκριση με το Ιουδαϊκό Σάββατο ή ταυτίζεται μ΄ αυτό, αν συνάδει με τη διδασκαλία τού Ιησού ή έρχεται σε σύγκρουση μ’ αυτήν, αν το ένα κι αν το άλλο… Τίποτε απ’ όλα αυτά που ανέφερα δεν έχει για μένα κάποια ουσιαστική σημασία ως προς τα ερωτήματα που εγείρονται. Ποια είναι αυτά τα ερωτήματα; Εξηγώ λοιπόν:

Λένε λοιπόν οι Χριστιανοί ότι σε αντίθεση με την εντολή τού Θεού-Χριστού-
Αγίου
Πνεύματος περί τής αργίας τού Σαββάτου η οποία «εδόθη στους Ισραηλίτες εξαιτίας της σκληροκαρδίας των, για να αφιερώσoυν τουλάχιστον μία ημέρα στο Θεό, και να επιτρέπουν την ανάπαυση και στους δούλους και στα υποζύγια (Έξοδ. κ' 8-11. Δευτερ. ε' 13-14. Παροιμ. β' 10), […] η βάση της Κυριακής δεν ήταν η ανάπαυση, αλλά ή τέλεση της θείας ευχαριστίας, το γεγονός της ανάστασης του Χριστού».

Πρώτο ολίσθημα: σύμφωνα με το Έξοδος Κ΄ 10 και το Δευτερονόμιο Ε΄ 14,
η ανάπαυση (η οποία ειρήσθω εν παρόδω δεν ίσχυε μόνο για τους δούλους και τα υποζύγια, αλλά και για όλα τα μέλη τής οικογένειας) αντίθετα μ’ αυτά που μας λέει το Αντιαιρετικό Εγκόλπιο ΔΕΝ ήταν το αίτιο, αλλά το αιτιατό! Το ποιο ήταν τώρα το αίτιο, μη με ρωτάτε γιατί θα με… κολάσετε! Διότι όπως ανέφερα και πιο πάνω, ενώ κάποια εδάφια μάς λένε πως η αργία τού Σαββάτου ορίστηκε από τον Θεό-Χριστό-Άγιο Πνεύμα να υπενθυμίζει το… ριλάξ μετά την ολοκλήρωση τής Δημιουργίας, αλλού διαβάζουμε ότι, όχι, η αργία στην πραγματικότητα αποτελούσε υπόμνηση τής… Εξόδου! Φοβερή συνέπεια δηλαδή… (1)

Δεύτερον: τι νόημα έχει η εμφατική επισήμανση ότι ο ίδιος ο Ιησούς, αλλά και
κάποιοι προφήτες στηλίτευσαν τη φαρισαϊκή υποκρισία σχετικά με το ζήτημα των Σαββάτων; Τι ακριβώς αποδεικνύεται μ’ αυτό; Το ότι οι άνθρωποι έπρεπε να είναι ευσεβείς και τις υπόλοιπες μέρες, είναι κάτι περισσότερο από ευνόητο. Αυτό όμως ουδόλως αναιρεί τη σαφέστατη εντολή που είχε δοθεί στο Σινά. Εκτός κι αν τις ρητές διαβεβαιώσεις τού Χριστού ότι δεν είχε έρθει για να καταλύσει τον Νόμο, αλλά για να τον τηρήσει και να τον εκπληρώσει, και πως όσο θα υπήρχε ο ουρανός κι η γη ούτε ένα γιώτα ή ένα κόμμα δεν θα άλλαζε από τον Νόμο, δεν θα πρέπει να τις παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά! Εξάλλου ένα είναι το ζητούμενο, κι όπως ίσως καταλάβατε, εκεί ήθελα να καταλήξω από την αρχή: από τη στιγμή που σύμφωνα με το δόγμα τού Τριαδικού Θεού, η εντολή δεν είχε δοθεί μόνο από τον Γιαχβέ αλλά ταυτόχρονα κι από τον Χριστό, πώς είναι δυνατόν Αυτός να αμφισβητούσε τώρα τα ίδια του τα λόγια; Αφού το είχε πει ξεκάθαρα: «Όσο υπάρχει ουρανός και γη, τίποτα δε θ’ αλλάξει από τον Νόμο έως ότου όλα εκπληρωθούν.». Κι αν δεν κάνω λάθος, τουλάχιστον η Δευτέρα Παρουσία ακόμα… εκκρεμεί, ενώ κι ο ουρανός με τη γη εξακολουθούν ακόμα να υπάρχουν! Κι όμως από τον Νόμο άλλαξαν… περισσότερα από ένα απλό γιώτα ή ένα κόμμα. Οπότε έχουμε ή δεν έχουμε όντως ζήτημα εδώ;
.
..
..
....
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

[1] Και για να προλάβω πιθανές ενστάσεις άνευ περιεχομένου, εδώ σε καμία
περίπτωση δεν μπορεί να γίνει λόγος για «αλληλοσυμπληρούμενες αναφορές»,
διότι σε κανένα από τα σχετικά χωρία δεν υπάρχει κάποια λέξη ή φραστική
διατύπωση που να υποδηλώνει ότι σε μια παλαιότερη πληροφορία προστέθηκε
μια νέα η οποία πριν απλώς δεν είχε αναφερθεί. Καραμπινάτη περίπτωση
αντίφασης λοιπόν, και μάλιστα πού; Στον ίδιο τον Νόμο που υποτίθεται πως
δόθηκε από τον Τριαδικό Θεό!
..
..
..

12 σχόλια:

Elias είπε...

Διάβασα προσεκτικά το Δευτερονόμιον Ε' 1-21 και δε σχημάτισα την ίδια εντύπωση για το νόημα των φράσεων.
Το θέμα είναι ότι ενώ στο εδάφιο της Εξόδου είναι σαφές για ποιο λόγο διατάζει ο Θεός να τηρούμε την ημέρα του Σαββάτου ("...Εν γαρ εξ ημέραις εποίησε
Κύριος..."), στο Δευτερονόμιον δε φαίνεται να υπάρχει αιτιολογία.
Νωρίτερα στο Δευτερονόμιον, κεφ. Ε' 6, ο Θεός θυμίζει ότι λύτρωσε τον λαό του από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, κάτι που το επαναλμβάνει αντί αιτιολογίας (έτσι μου φαίνεται εμένα) και στο Ε' 15: "θυμίσου ότι ήσουν σκλάβος στη γη της Αιγύπτου και ο Κύριος ο Θεός σου σε έβγαλε από εκεί κ.λπ.".

Εν ολίγοις, το επίμαχο χωρίο του Δευτερονομίου μοιάζει σαν να λέει: "Ο Θεός διατάζει να μην κάνεις τίποτα την ημέρα του Σαββάτου. Κι αν δε σ' αρέσει αυτό, έχε υπ' όψη σου ότι ο Θεός είναι πιο δυνατός από εσένα, κάποτε σε έκανε ελεύθερο από σκλάβο και άμα θέλει σε ξανακάνει σκλάβο και αλίμονό σου".

Κώστας είπε...

Καλημέρα Ηλία!
Η υπενθύμιση τής λύτρωσης των Εβραίων από τη δουλεία στην Αίγυπτο, δεν
υπάρχει μόνο στο Δευτερονόμιο Ε' 6, αλλά και στο Έξοδος Κ΄ 2, και μάλιστα και στις
δύο περιπτώσεις προτάσσεται των εντολών αποτελώντας αναπόσπαστο σημείο
αναφοράς τού αυτοπροσδιοριζόμενου και αποκαλυπτόμενου Γιαχβέ («εγώ ειμί […]»).
Η αναφορά αυτή δηλαδή δεν συνδέεται αποκλειστικά και μόνο με την 4η εντολή
περί τής αργίας τού Σαββάτου, αλλά με ολόκληρο τον Δεκάλογο.

Από κεί και πέρα αυτό που καθορίζει με απόλυτη σαφήνεια τη σχέση αιτίου και
αιτιατού είναι η φράση «διά τούτο» η οποία εισάγει το αιτιατό. Το αίτιο δε φυσικά
προηγείται. Στο Έξοδος Κ΄ 2 λοιπόν, όπως κι εσύ συμφώνησες, αμέσως μετά την
αναφορά του αιτίου (κατάπαυση κατά την 7η ημέρα τής Δημιουργίας) ακολουθεί
η φράση «διά τούτο» με την οποία εισάγεται το αιτιατό (ευλογία της συγκεκριμένης
ημέρας). Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λοιπόν, στο Δευτερονόμιο Ε' 15 αμέσως μετά
την αναφορά του αιτίου (λύτρωση από τη δουλεία της Αιγύπτου) ακολουθεί η φράση
«διά τούτο» η οποία κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά που έκανε και στο έτερο εδάφιο
τής Εξόδου: εισάγει το αιτιατό (αγιασμός τού Σαββάτου). Το συμπέρασμα λοιπόν
που αβίαστα προκύπτει είναι ότι για το ίδιο αιτιατό (αργία τής εβδόμης ημέρας)
μας δίνονται δύο εντελώς διαφορετικά αίτια (Δημιουργία / Έξοδος) για τα οποία
όπως εξήγησα, δεν υπάρχει η παραμικρή, όχι απόδειξη, αλλά ούτε καν ένδειξη ότι
ίσως πρόκειται για αλληλοσυμπληρούμενες αναφορές.

Hades είπε...

Κατ΄αρχήν, εάν θυμάμαι καλά (και πλάκα, πλάκα θα ήθελα να φρεσκάρω λίγο τη μνήμη μου, ο Γκρηνμπεργκ στα Μυστήρια του Μωυσή τα γράφει) από τη Γέννεση προκύπτει ότι οι μέρες της Δημιουργίας ήταν...οκτώ! Τουτέστιν ακόμη και με την "καθαγίαση" της οποιασδήποτε ημέρας υπάρχει πρόβλημα, μιας και περισσεύει μία! Μπλέξιμο, ε; :):)

Παρεμπιπτόντως, οι εποχές αλλάζουν. Αλογοσκούφης δεν υπήρχε τότε. Αν υπήρχε, πολύ αμφιβάλλω αν θα ήταν ημέρα ανάπαυσης η έβδομη... :):):)

Κώστας είπε...

Το συμπέρασμα του Greenberg, αγαπητέ Άδη, ότι οι Δημιουργικές ημέρες στην
πραγματικότητα ήταν οχτώ και όχι εφτά, το διάβασα σ’ ένα άλλο του βιβλίο («101
μύθοι τής Βίβλου»), αλλά η θεωρία αυτή διατυπώθηκε βάσει της αγγλικής μετάφρασης
τού Βασιλέως Ιακώβου. Εκεί από την περιγραφή τής 2ης μέρας όντως απουσιάζει
η στερεότυπη φράση «ότι καλόν» που συνοδεύει την ολοκλήρωση κάθε μίας από τις
συνολικά έξι φάσεις τής Δημιουργίας. Στη μετάφραση των Εβδομήκοντα όμως, αυτό
δεν ισχύει. Εκεί η επίμαχη φράση χρησιμοποιείται ΚΑΙ τη δεύτερη μέρα! Από ’κει
και πέρα, εγώ φυσικα ουδέν πρόβλημα έχω με τις αργίες! Το είπα άλλωστε και
στον τίτλο: «Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…» ;-)

Ανορθόδοξος είπε...

Καλησπέρα σε όλους!
Φίλε Κώστα συγχαρητήρια για τα τεκμηριωμένα σου άρθρα και τις αιχμηρές απόψεις σου. Θα σε χρησιμοποιώ από εδώ και πέρα ως βιβλιογραφική πηγή γνώσεων!

Πέρασε όποτε θες από το ιστολόγιό μου και ρίξε μια ματιά. Σε περίπτωση που σου αρέσει, θα χαιρόμουν αν με προσέθετες στα λινκς σου (εγώ το έκανα ήδη).

Κώστας είπε...

Φίλε Ανορθόδοξε,
καλωσόρισες στο «τι εστίν αλήθεια;» και σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου
λόγια. Με κάνεις να… κοκκινίζω! Στην πραγματικότητα, βλέπεις, οι γνώσεις
μου δεν είναι καθόλου πολλές ۬ απλώς είναι στη… σωστή δόση! ;-)

Hades είπε...

Έχει πιάσει λίγη σκόνη εδώ μεσα ή ιδέα μου ειναι; :):)

Κώστας είπε...

Μη φυσάς ρε, κι έχω αλλεργία! ;-)

Hades είπε...

Είδες όμως για πότε σου πέρασε; :):):)

Κώστας είπε...

Θαύμα, θαύμα!!

Στέφανος είπε...

Μπήκα για ξεσκόνισμα... :-)
Φίλε Κώστα, συγχαρητήρια για τα εμπεριστατωμένα άρθρα σου και περισσότερα δεν γράφω, γιατί στις κολακείες δεν είμαι καλός.

Η απάντηση είναι απλή: Ισχύουν και τα δύο. Και η ανάπαυση (προσχή!) και η έξοδος.
Ο ελληνικός λαός, γνωστός για τις ορθόδοξες αντιλήψεις του, τηρεί κατά γράμμα το Μωσαϊκό Νόμο (για τους υπόλοιπους θα σε γελάσω).
Κάθε Σαββατοκύριακο (ιδίως τους θερμούς μήνες) επιχειρεί την "Έξοδο", εις ανάμνησιν της Εξόδου των Εβραίων(*). Ταυτοχρόνως δέ, ορισμένοι Έλληνες (5-10 κατά μ.ο. ημερησίως), μετά από μέθη, κούραση, υπερεκτίμηση ή απλώς ατυχία, επιτυγχάνουν και την "Ανάπαυση", με την Εκκλησιαστική έννοια του όρου.

Γι'αυτό έχουμε αργία και το Σάββατο και την Κυριακή (για ορισμένους τυχερούς)...

(*)Αμετανόητοι εθνικιστές διατείνονται ότι η Έξοδος του ΣΚ είναι αφιερωμένη στην Έξοδο του Μεσσολογγίου, καίτοι τα θύματα της τελευταίας ήταν σαφώς λιγότερα.

Να είσαι καλά!

Κώστας είπε...

Αγαπητέ Στέφανε, εγώ δυστυχώς λόγω κήλης μεσοσπονδύλιου δίσκου βρίσκομαι σε ανάπαυση διαρκείας! :(

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!