τι εστιν αλήθεια;: Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)

Αυτό το καταπληκτικό έφτασε στα χέριά μου μόλις πριν από λίγα λεπτά! Πρόκειται για κορυφαίας σύλληψης μήνυμα θρησκευτικού τηλεοπτικού σταθμού που μέσα σε λίγες μόνο αράδες κατάφερε να μας… πείσει ότι πρώτον, το να είσαι… καρακομπλέξας είναι περίπου αρετή και δεύτερον, ότι η άτρεπτη και προγιγνώσκουσα χριστιανική θεότητα μπορεί όντως να… υποχρεωθεί σε οτιδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο από οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη τού οποιουδήποτε… κομπλεξικού!! Κύριε ελέησον!!
..
..

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Πραγματικά καταπληκτικό. Τελικά μπορούμε να υποχρεώσουμε τον Θεό να κάνει κάτι για μας, όπως φαίνεται, και όχι με την προσευχή! Τα φορτώνουμε όλα στον κόκκορα, και μας βλέπει ο Θεός να μην κάνουμε τίποτα και έπειτα επειδή μάλλον το λυπάται το κακόμοιρο ζωάκι, τα φορτώνεται όλα αυτός! Φοβερά πράγματα συμβαίνουν!; 8 Μαρτίου 2009 στις 11:50 μ.μ.
Κώστας είπε...: Όχι, όχι, αγαπητέ. Προφανώς δεν ήταν αυτό το μήνυμα που ήθελε να περάσει
ο εκκλησιαστικός σταθμός. Έτσι λοιπόν, ασφαλώς και δε θα ’ναι αρκετό το να μην
κάνουμε απολύτως τίποτα. Το μυστικό είναι απλώς να μην πιστεύουμε καθόλου
στις δυνατότητές μας, να έχουμε χαμηλή ή ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση και να έχουμε
συνεχώς το κεφάλι κάτω προσευχόμενοι στον Μεγάλο Ποιμένα. Ε, τώρα αν γίνεται
κιόλας πού και πού να βγάζουμε και κανένα μπε, τότε ακόμα καλύτερα! ;-); 9 Μαρτίου 2009 στις 12:55 π.μ.
spooky είπε...: Kαλά, σε εντελώς γκαούγκαγκα νομίζουν ότι απευθύνονται οι κηφήνες;; 9 Μαρτίου 2009 στις 8:24 μ.μ.
Κώστας είπε...: Καλωσόρισες, φίλε Αιρετικέ και σ’ ευχαριστώ για την προσχώρησή σου στους…
«επίσημους, δεδηλωμένους και επιστημονικώς τεκμηριωμένους αναγνώστες»
τού ταπεινού, αλλά… αρκούντως αιρετικού ετούτου ιστολογίου!

Όσον αφορά τώρα τη συγκεκριμένη σοφία, όπως διαπίστωσα εκ των υστέρων
προέρχεται από τον περίφημο γέροντα Παΐσιο που -ως γνωστόν- είχε ειδικότητα
στον τομέα αυτό… Έχω μάλιστα κι ένα βιβλίο του (μού το κάναν’ δώρο, έλεος!!),
τον «Πνευματικό αγώνα», με υλικό το οποίο θα έφτανε για να στηθεί ξεχωριστό
μπλογκ ۬ το συγκεκριμένο πεδίο όμως το έχει… αναλάβει ο φίλος Ανορθοδοξος
και μάλιστα με περίσσια επιτυχία! Ίσως όμως ν’ ασχοληθώ κάποια στιγμή λιγάκι
κι εγώ… Αμαρτία είναι να πάει χαμένο το δώρο…

Υ.Γ. Α… και προφανώς δεν απευθύνονται σ’ εμάς…; 9 Μαρτίου 2009 στις 11:21 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Καλημέρα Κώστα!! Όντως κορυφαία σύλληψη, έχει θράσος και ειλικρίνεια, τί άλλο θέλει ένας άνθρωπος;

Απορώ, οι πιστοί που διαβάζουν αυτές τις ασυναρτησίες δεν ανησυχούν για την διανοητική τους κατάσταση; Δεν τους περνάει καν από το μυαλό ότι μπορεί (λέω γω τώρα) να τους φέρονται λες κι είναι καθυστερημένα παιδάκια ;; Μάλλον όχι ε;; 10 Μαρτίου 2009 στις 11:24 π.μ.
Κώστας είπε...: Καλή σου μέρα και σ’ εσένα, αγαπητή Ιοκάστη. Ξέρεις τι, φοβάμαι ότι μάλλον το αντίθετο
ισχύει: είμαι βέβαιος δηλαδή ότι οι πιστοί στην πραγματικότητα απορούν που εμείς
δεν καταλαβαίνουμε τις σοφίες (sic) αυτές!!; 10 Μαρτίου 2009 στις 11:40 π.μ.
Γιάννης Πετρόπουλος είπε...: Καλησπέρα σε όλους.

Είναι απίστευτη η σιγουριά ότι απευθύνονται σε ανεγκέφαλους, ότι μπορούν να παρουσιάζουν τα πράγματα όπως θέλουν και να γίνονται πιστευτοί απ' τα πρόβατα στο μαντρί...

Φίλε Κώστα, έχεις δίκαιο για τους πιστούς, έτσι βλέπουν εμάς τους μη χριστιανούς.

Όμως, αν κάποιος πιστεύει τις γραφές, οφείλει να περιμένει και το τέλος αυτής της ασιατικής λαίλαπας.
Πρέπει επιτέλους, να δούμε τον Ήλιο.; 11 Μαρτίου 2009 στις 4:13 μ.μ.
Κώστας είπε...: Αγαπητέ Γιάννη,
είναι πραγματικά απίστευτο το πώς προσπαθούνε κάποιοι να μεταμορφώσουν με το
μαγικό ραβδί τής θρησκευτικής πίστης μια κανονική αρλούμπα ή έναν τετριμμένο,
απολύτως αυτονόητο και αυταπόδεικτο λογισμό σε υπέρτατη και μεστή νοημάτων
εξ αποκαλύψεως σοφία! Όσο για το άλλο που έγραψες για τον Ήλιο, στη θέση σου
ούτε που θα τολμούσα να το… ψελλίσω. Θέλεις τώρα να παρουσιαστεί κανένας
απολογητής και να σε αποστομώσει λέγοντας ότι τον Ήλιο (τής Δικαιοσύνης) τον
είδαμε ήδη πριν από δύο χιλιάδες πόσα χρόνια, αλλά επειδή εσύ τυφλωμένος από
την απιστία ζεις μες στο (πνευματικό) σκοτάδι, ούτε που… το πήρες χαμπάρι;

Λοιπόν, τι λες, θα έκανα για απολογητής; ;-); 12 Μαρτίου 2009 στις 9:14 π.μ.
Άθεος είπε...: Η Απόλυτη αλλοτρίωση!
Τόσο αποξενωμένο θέλουν τον άνθρωπο, να μην μπορεί, ούτε τη ζωή του να ορίσει!; 14 Μαρτίου 2009 στις 9:15 μ.μ.
Αταίριαστος είπε...: Το μόνο που λείπει (αλλά είναι βασικό) είναι το ποσό που δικαιούμαστε ως αποζημίωση σε περίπτωση που ο Θεός δεν μας βοηθήσει. Νομίζω ότι νομικά προβλέπεται και λέγεται "παράλειψη εκπλήρωσης υποχρέωσης" ή κάπως έτσι.

(πάνε να μας τρελάνουν βάσει οργανωμένου σχεδίου αυτοί οι χριστιανοί); 15 Μαρτίου 2009 στις 10:23 π.μ.
Κώστας είπε...: @ Άθεος
Λάθος, αγαπητέ φίλε! Η ζωή δεν… είναι δικιά μας! Είναι απλώς ένα δώρο το οποίο
ανά πάσα στιγμή μπορεί να κριθεί επιστρεπτέο στον ισόβιο επικαρπωτή Γιαχβέ…

@Αταίριαστος
Η παραπάνω επισήμανση απαντά βέβαια και στη δικιά σου ασεβή παρατήρηση,
κύριε Αταίριαστε! Ποια «παράλειψη εκπλήρωσης εκπλήρωσης»; Να είσαι ευτυχισμένος
και που αναπνέεις μόνο! Άκου «παράλειψη εκπλήρωσης εκπλήρωσης»... Τα ψιλά
γράμματα τα διάβασες καθόλου; Πας να μας κάνει και τον έξυπνο…; 15 Μαρτίου 2009 στις 11:28 π.μ.
Άθεος είπε...: Ούτε να πεθάνεις έχεις δικαίωμα, Αταίριαστε της ζωής, γιατί αυτή δεν σου ανήκει!
Τα λέω καλά αδελφέ Κώστα…; 16 Μαρτίου 2009 στις 5:07 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Φαντάζεσαι μπέρδεμα που έχει να γίνει,αν τον υποχρεώσουμε να μας βοηθήσει,για δύο διαφορετικά πράγματα?; 16 Μαρτίου 2009 στις 9:19 μ.μ.
Κώστας είπε...: @Άθεος

Το ότι τι η ίδια η ζωή σου δε σου ανήκει, δεν το συζητάμε - αυτό για τους πιστούς είναι
δεδομένο, και βέβαια όχι με τη φιλοσοφική έννοια τού όρου, αλλά κυριολεκτικά ερμηνευμένο.

@Αστερίξ

Αγαπητέ φίλε κι αδερφέ, καταρχάς να σ’ ευχαριστήσω και από εδώ για την ετοιμότητα που
επέδειξες ν’ απαθανατίσεις την καταπληκτική αυτήν ατάκα τού Παΐσιου για την οποία τα
λέμε τώρα εδώ. Όσον αφορά δε το ζήτημα που έθιξες, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι το θέμα
δεν είναι καθόλου αστείο. Για την ακρίβεια είναι κωμικοτραγικό! Ξέρεις τώρα. Να κινδυνεύει
φερ’ ειπείν να καεί το χωριό σου, να τη γλυτώνεις τελικά την τελευταία στιγμή κι εσύ να…
δοξάζεις τον Θεό που η φωτιά άλλαξε πορεία και πήγε στο… διπλανό χωριό (ονόματι…
Σόδομα και Γόμορρα)! Δόξα σοι ο Θεός, παιδάκι μου… Δόξα σοι ο Θεός… Ναι, βεβαίως,
δεν αντιλέγω… Δόξα σοι ο Θεός! Κι αλληλούια και αμήν…; 16 Μαρτίου 2009 στις 10:49 μ.μ.
Γιάννης Πετρόπουλος είπε...: Φίλε Κώστα, είμαι συνηθισμένος στις ανιστόρητες μπαρούφες των απολογητών, απ' το φόρουμ.

Όσο για να γίνεις εσύ απολογητής, θα πρέπει να περάσεις πρώτα, απ' τον πάγκο της ΟΟΔΕ.

Αντέχεις;;;

χεχεχε; 19 Μαρτίου 2009 στις 3:07 μ.μ.
Κώστας είπε...: Λοιπόν Γιάννη, χωρίς πλάκα τώρα: Ξέρεις τι σχιζοφρενική ιδέα πέρασε κάποτε απ’ το
μυαλό μου; Να έφτιαχνα ένα χιουμοριστικό μπλογκ όπου παίζοντας τον ρόλο τού μέσου
πυροβολημένου απολογητή, θα προσπαθούσα να αντικρούσω… τα ίδια τα κείμενά μου!
Ένα… αντι-«τι εστιν αλήθεια;» δηλαδή! Δεν μπορείς να φανταστείς τι γέλιο θα έβγαζε!; 19 Μαρτίου 2009 στις 10:04 μ.μ.
Γιάννης Πετρόπουλος είπε...: χααχαχαχα.
Πράγματι, το ωραίο όμως θα ήταν και τα σχόλια των... υπολοίπων απολογητών.

Αν θέλεις να γελάσεις, αλλά πικρά δυστυχώς τι περισσότερες φορές, έλα στο esoterica, όπου γράφω, να δεις "απόψεις" και ιστορικά "ντοκουμέντα", απ' αυτούς.; 21 Μαρτίου 2009 στις 12:10 π.μ.
Ανορθόδοξος είπε...: Φίλε Κώστα
Πραγματικά έμεινα άφωνος... Έχουν δει πολλά τα μάτια μου, αλλά οτι θα φτάσουν να προβάλουν και τέτοιο οργουελικό μήνυμα από την τηλεόραση, αυτό δεν το φανταζόμουν με τίποτα!

Θα το προωθήσω στο HELL Fun Park!; 21 Μαρτίου 2009 στις 3:38 μ.μ.
Άθεος είπε...: Εγώ, έγραφα στο esoterica και για να μην καραφλιάσω, σταμάτησα!; 21 Μαρτίου 2009 στις 7:28 μ.μ.
Κώστας είπε...: @Γιάννης
Όντως Γιάννη θα είχαν ενδιαφέρον τα σχόλιά τους. Δεν αποκλείεται μάλιστα κάποια
από τα «επιχειρήματά» μου να τα έβρισκαν… λογικά και να τα έβαζαν στην περίφημη
«φαρέτρα» τους!!

@Άνορθόδοξος
Γιατί εκπλήσσεται, αγαπητέ Ανορθόδοξε; Παΐσιος γαρ! Η ειδικότητά σου! ;-)

@Άθεος
Ούτως ή άλλως, αγαπητέ φίλε, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα φόρα. Το μοναδικό
φόρουμ στο οποίο συχνάζω είναι ένα ειδικό τού αντικειμένου μου και τελευταία και
το άλλο όπου κι εσύ συχνάζεις.; 22 Μαρτίου 2009 στις 10:20 π.μ.
Ανδρέας Μπατσής είπε...: Το πλέον εκπληκτικό είναι ότι κάποιοι δεν συνειδητοποιούν ότι υπάρχει κάποιος ιδιοκτήτης του καναλιού που πρόβαλλε το μήνυμα και κάποιος συντάκτης του μηνύματος, οπότε και το βαθύτερο νόημα είναι:

Μην έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας, αλλά να έχετε εμπιστοσύνη μόνο σε εμένα, τον Κορνήλιο.

Κώστα, απλώς δεν έχω λόγια...; 24 Μαρτίου 2009 στις 4:33 μ.μ.
Κώστας είπε...: Αγαπητέ batcic,
ούτε ’γώ έχω λόγια. Τα έχασα όταν διάβασα τον… Κορνήλιο! ;-); 25 Μαρτίου 2009 στις 12:53 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:

Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε ήδη να… ξεχείλιζε;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο. Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε, ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν… προγιγνώσκοντα θεό!!

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:

«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»

Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:

Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!

Κολιτσάρας:

«Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».

Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και ποτέ
δεν ξέρεις (3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες, ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον : Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του, την αποπήρε!
4ον : Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον : Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........και άλλαξε γνώμη!
7ον : Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον : Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!