..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Ο Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές

....................

Λοιπόν, τι θα λέγατε ν’ ασχοληθούμε σήμερα με… αρκουδιές - εεε, με αρκούδες θέλω να πω - δηλαδή για την ακρίβεια, με τα εκπαιδευμένα αρκουδάκια του φαλακρού, μα αναντίστοιχα φιλάρεσκου προφήτη ονόματι Ελησαιέ;

Μη μού πείτε τώρα πως δεν γνωρίζετε για ποιο πράγμα μιλώ, γιατί θα
δυσκολευτώ να σας πιστέψω. Το εν λόγω άτομο -εκπρόσωπος… τύπου του Γιαχβέ και φορέας τού Αγίου Πνεύματος, βεβαίως βεβαίως- όταν κάποτε λόγω της φαλάκρας του έτυχε να γίνει αποδέκτης περιπαιχτικών σχολίων από -κρατηθείτε- τουλάχιστον... μισό λόχο, λέει, «παιδαρίων μικρών», τα πήρε στο… αποψιλωμένο του κρανίο και αφού προκάλεσε την… «απόσυρση της προστασίας τού Θεού απ’ αυτά» (αχαχα, πολύ καλό!), εμφανίστηκαν από το πουθενά δύο αρκούδες που σε χρόνο ντε-τέ πήραν ειδικά… 42 από τα δύστυχα τα πιτσιρίκια για… πρωϊνό και ζήσανε αυτές καλά κι εμείς καλύτερα!

Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι αυτή καθαυτή η φρίκη που βγάζει η κατάληξη του εν λόγω «περιστατικού». Το πρόβλημα είναι ότι οι χριστιανοί απολογητές -όσο απίστευτο κι αν ακούγεται αυτό- όντως μπαίνουν στη διαδικασία να το… αναλύσουν με σκοπό να το… καθαγιάσουν (1)! Εκεί, λοιπόν, είναι που αρχίζει το πράγμα να σοβαρεύει. Τόσο που να μην ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Ας δούμε όμως μερικά από τα «επιχειρήματα» των αγαπητών μας φίλων, κι εσείς αποφασίστε αν θα πράξετε το πρώτο : D ή το δεύτερο : ( ...

Κατ’ αρχάς, λέει, «αυτοί που τιμωρήθηκαν ΔΕΝ ήταν καν “παιδάρια” όπως κακώς μεταφράσθηκε στα Ελληνικά. Στο εβραϊκό κείμενο υπάρχει η φράση “neurim qetanim” της οποίας η καλύτερη μετάφραση είναι "νεανίες". Η ίδια φράση χρησιμοποιείται για τον δεκαεπτάχρονο Ιωσήφ (Γένεσις 37/ΛΖ´ 2) και μεταφράζεται στα Ελληνικά ως "νεαρός"».
..
Εδώ, βέβαια, το σημείο που μακράν κάνει τη διαφορά είναι αυτό το… «όπως κακώς μεταφράσθηκε στα Ελληνικά»! Αυτή, λοιπόν, η φράση είναι όλα τα λεφτά. Οι άνθρωποι δηλαδή χωρίς περιστροφές αμφισβητούν οι ίδιοι -έστω και αποσπασματικά, δεν έχει καμία σημασία- την εγκυρότητα της μετάφρασης των «πεφωτισμένων» Εβδομήκοντα(δύο)! Και να ’ταν η πρώτη και μοναδική φορά, να πεις, ας πάει στα κομμάτια! Όμως δεν είναι. Τα ίδια λένε και για την απόδοση τού «bene ha-elohim» με τη φράση «οι Υιοί του Θεού», του «hatanninim» με τα «κήτη τα μεγάλα», των «θυγατέρων Αδάμ» με τις «θυγατέρες των ανθρώπων» και ούτω καθεξής. Επί τής ουσίας όμως, μπορεί μεν το “neurim qetanim” όντως να χρησιμοποιήθηκε στον ενικό για τον δεκαεφτάχρονο Ιωσήφ, χρησιμοποιήθηκε όμως και στο Έξοδος, Β´ 6 για ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος ονόματι… Μωυσής! Τα περί «καλύτερης μετάφρασης» και «νεανιών» λοιπόν, εγώ προσωπικά θα προτιμήσω να τα εκλάβω ως χιούμορ και όχι ως προσπάθεια παραπλάνησης εκείνων που τα διαβάζουν.

Άνεξαρτήτως τούτου, όμως, τι σημασία έχει αν δεχθούμε πως σε αντίθεση μ
αυτά που αυτολεξεί αναφέρει ο Ιωάννης Κολιτσάρας στην από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος εγκεκριμένη ερμηνεία του, όντως δεν επρόκειτο για παιδιά 9 ή 10 ετών, αλλά για νεαρούς γύρω στα 17 με 20; Τι αλλάζει δηλαδή, ρε παιδιά; Επέδειξαν, λέει, αυθάδεια και ασέβεια προς τον προφήτη του Θεού. Σώωπα, μωρέ; Τι μου λέτε; Κι εγώ ο αφελής που είχα μείνει με την ψευδαίσθηση ότι ο φιλεύσπλαχνος Θεός ΔΕΝ ανταποδίδει αμέσως το κακό στον ασεβή, αλλά… μακροθυμεί μέχρι να παρέλθει και η τέταρτη γενιά των απογόνων του
· που νόμιζα πως σεβόμενος την ελευθερία βούλησης του κάθε ανθρώπου ΔΕΝ επεμβαίνει αναγνωρίζοντας του το δικαίωμα να τον απορρίψει· που ήξερα ότι ακόμα και η βλασφημία κατά τού ίδιου τού Χριστού είναι δυνατόν να συγχωρεθεί… Όμως τι να πεις; Προφανώς η φαλάκρα του Ελισαίου είχε μεγαλύτερη βαρύτητα... 
.
Αν νομίζετε όμως ότι εδώ τελειώνει το θέατρο του παραλόγου, κάνετε λάθος! Διότι υπάρχει και συνέχεια. Η συμμορία αυτή των νεαρών ήρθε, λέει, από την Βαιθήλ. Η πόλη αυτή «ήταν σπουδαίο κέντρο της παιδοθυσιαστικής και κανιβαλικής λατρείας τού Βαάλ. […] Οι νεαροί κανίβαλοι λάτρεις του Βάαλ-Διονύσου ήθελαν να χλευάσουν τον Κύριο μέσω τού Ελισαίου και προφανώς ετοιμάζονταν να επιτεθούν στον προφήτη». Μήπως εκείνος έπρεπε να τους λυπηθεί; «Αυτοί γιατί δεν λυπόντουσαν τα νήπια που έκαιγαν ζωντανά προς τιμήν τού Βαάλ; Και το έχετε δύσκολο καμιά πεντηνταριά αλήτες που έπιναν αίμα και έψηναν παιδάκια να επιτεθούν σ’ έναν άοπλο προφήτη τού Γιαχβέ;».

Καταλάβατε λοιπον τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής ή να σας βοηθήσω; Περί… προληπτικού χτυπήματος επρόκειτο! Νόμιμη άμυνα για την περίπτωση
των περιπτώσεων! Διότι τα (κατά τον Κολιτσάρα και την επίσημη Εκκλησία) δεκάχρονα αυτά διαβολάκια (2), κατά τους δε απολογητές δεκαεφτάχρονα γαϊδουρομούλαρα, είναι... δεδομένο ότι τελούσαν αυτά τα ίδια ανθρωποθυσίες και σχεδόν... βέβαιο ότι θα επιτίθεντο και στον φαλακρό προφήτη! Φοβερή λογική, δεν συμφωνείτε; Τύφλα να ’χουν οι Αμερικάνοι, δηλαδή, που ’ψαχναν τότε πάτημα για να την πέσουν στο Ιράκ! Ας ρώταγαν τους δικούς μας απολογητές και στο λεπτό θα χαν έτοιμο το ηθικό έρεισμα!
..
Πέραν τούτου, όμως, ας αφήσουν επιτέλους οι φίλοι μας τα χωρατά περί... 50μελών συμμοριών που ήταν δήθεν έτοιμοι να επιτεθούν στον Ελισαίο, διότι και οι ίδιοι πλέον πρέπει να γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως όταν στη Βίβλο αναφέρονται αριθμοί, σπάνια πρέπει να παίρνονται τοις μετρητοίς! Έτσι κι εδώ δεν νομίζω να περιμένουν στα σοβαρά να χάψουμε ότι από τους περίπου 50 «αλήτες» όπως τους αποκαλούν, οι αρκούδες τσίμπησαν ειδικά... 42«Και γιατί όχι;», ίσως απορήσει ο λιγότερο υποψιασμένος αναγνώστης. Μα απλούστατα επειδή κατά... διαβολική σύμπτωση τόσοι ακριβώς ήταν και οι σφαγιασθέντες λάτρεις τού Βάαλ στο Βασιλειών Δ´, Ι´ 14, όπως τόσοι είναι κι οι μήνες που σύμφωνα με την Αποκάλυψη θα διαρκέσει η καταπάτηση τής αγίας πόλης από τα... ειδωλολατρικά έθνη!

Μη φεύγετε όμως, γιατί έχει και συνέχεια: Όπως ήδη προανήγγειλα και στον πρόλογο, την κατάρα που έριξε ο Ελισαίος στα παιδάκια οι απολογητές δεν την
ερμηνεύουν όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι ως «ευχή για κάτι κακό», αλλά προσπαθούν απεγνωσμένα να την ωραιοποιήσουν μην τυχόν και μείνει κανένα ενοχλητικό λεκεδάκι. Έτσι λοιπόν δεν πρέπει, λέει, να συγχέουμε την προχριστιανική (ακόμα και σήμερα ισχύουσα) σημασία της επίμαχης λέξης με το χριστιανικό νόημά της. Για τον χριστιανισμό κατάρα δεν είναι τίποτε άλλο από την απόσυρση της προστασίας του Θεού και την εγκατάλειψη του επικαταράτου «στα χέρια των φθοροποιών δυνάμεων».

Kαταπληκτικός ελιγμός, δεν βρίσκετε; Δεν σου έσπασα, δηλαδή, εγώ το σαγόνι,
απλά εσύ έπεσες πάνω στη… γροθιά μου! Επειδή, όμως, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, ας μού επιτραπεί να επισημάνω την ενοχλητική λεπτομέρεια ότι οι λέξεις ερμηνεύονται παντού και πάντοτε βάσει τής σημασίας που είχαν κατά την εποχή της συγγραφής του κειμένου που τις φιλοξενεί και όχι βάσει μεταγενεστέρων (υπο)σημασιών! Το τι σημαίνει, δηλαδή, η κατάρα για τους χριστιανούς, ας το συζητήσουμε επί μεταχριστιανικών κειμένων. Δεν νομίζω να έχουν οι φίλοι μου οι απολογητές κάποια σοβαρή αντίρρηση γι’ αυτό το απολύτως δίκαιο, νομίζω, αίτημά μου, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα ήμουν υποχρεωμένος να τους υπενθυμίσω αυτά πού οι ίδιοι επικαλούνται για το «ποταπός» στο Κατά Λουκάν, Α´ 28-30. Ας τ’ αφήσουμε, λοιπόν, το θέμα εκεί κι ας συμφωνήσουμε ότι ο Ελισαίος στην εν λόγω ιστορία όντως ευχήθηκε κάτι κακό στα παιδιά.

Άλλωστε αυτή την περιβόητη «απόσυρση της προστασίας του Θεού», για να
είμαι ειλικρινής, δεν την πολυκαταλαβαίνω. Δηλαδή μέχρι εκείνη τη στιγμή τα ασεβή, αιμοδιψή και δαιμονόπληκτα «παιδάρια» που όπως μας διαβεβαιώνει η απολογητική, τρελαίνονταν για μπάρμπεκιου με κρέας από βρέφη, απήλαυαν της προστασίας του Γιαχβέ, και μόλις ειρωνεύτηκαν την ιερή καράφλα του Ελισαίου εγκαταλείφθηκαν στο έλεος των θηρίων της… δαιμονικής Άρτεμιδος; Ε έλεος, ρε παιδιά! Λίγο έλεος! Παρεμπιπτόντως, το ότι οι άγριες αρκούδες που κατασπάραξαν τα παιδιά ήταν τής Άρτεμιδος, το λένε οι μισοί. Οι άλλοι μισοί δεν έχουνε κανένα, μα κανένα απολύτως πρόβλημα να δεχθούν ότι τα θηρία στάλθηκαν από τον ίδιο τον Θεό ως «σκληρή, αλλά δίκαιη τιμωρία»! (3)

Και για το τέλος κράτησα την αγαπημένη μου χριστιανική σοφιστεία. Στο τέλος
των απολογητικών τους κειμένων την τοποθετούν άλλωστε πάντοτε οι φίλοι μας -δήθεν ως αποστομωτικό επιχείρημα-, εκεί θα τοποθετήσω κι εγώ, λοιπόν, τον αντίλογό μου. Ρωτούν λοιπόν με θριαμβευτικό ύφος:
Στάθηκε καθοριστικός παράγων η κατάρα τού Ελισαιέ για τον θάνατο εκείνων των αλητών; Αν ναι, τότε ήταν πράγματι προφήτης, και όσοι τον κατηγορούν, γίνονται θεομάχοι. Αν όχι, και όλα αυτά είναι "μύθοι" όπως λένε μερικοί, τότε εκλείπει και η αιτία τής κατηγορίας τους προς τον Ελισαιέ. Γιατί αν δεν ήταν προφήτης, ούτε η κατάρα του επέδρασε στους αλήτες εκείνους. Με άλλα λόγια, είτε δεν τίθεται θέμα κατηγορίας του, είτε πράγματι ήταν προφήτης και οι κατήγοροί του είναι ΑΣΕΒΕΙΣ ΘΕΟΜΑΧΟΙ!
Κλαπ, κλαπ, κλαπ - καταπληκτική σοφιστεία! Μόνο που τα ξανάπαμε γι’ αυτού του είδους τα επιχειρήματα. Την ιστορία με τον προφήτη Ελισαίο λοιπόν, ασφαλώς και ΔΕΝ είναι δυνατόν να την καταπιούμε έτσι αμάσητη. Οι κατάρες, οι αρκούδες και τα πράσινα άλογα, προφανώς και ήταν ανύπαρκτα. Η βιβλική αφήγηση, όμως, είναι απολύτως ΥΠΑΡΚΤΗ και το περιεχόμενό της είναι που κατακρίνουμε. Συνεπώς άλλο το ένα, άλλο τ’ άλλο. Εδώ ολόκληρος χαμός είχε γίνει τις προάλλες για το κατά πόσο ο τεμπέλης, καυγατζής, θεριακλής και αμφιβόλου ηθικής… Ποπάυ μπορούσε να αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά, και δεν θα μιλήσουμε για όλα αυτά εγκλήματα που υποτίθεται -το ξαναλέω, υποτίθεται- ότι διέπραξε ο Θεός;
Έ όχι λοιπόν, αγαπητοί μου. Και να μην
μπορούμε να πιστέψουμε έχουμε το δικαίωμα, αλλά και να εξηγούμε τους λόγους! Καλή σας νύχτα.




Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
..
[1] Επίσης:

[2] Αγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα, (ερμηνευτική απόδοση: Ι. Θ. Κολιτσάρα), τ. 2, σ. 279

[3] Ομοίως



..
..

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι σημαίνουν οι λέξεις "ΠΑΙΔΑΡΙΑ" και "ΠΑΙΔΑΣ" που χρησιμοποιούνται στα δύο εδάφια (Βασιλειών Δ' 2:23-24):

Στην Μετάφραση των εβδομήκοντα η λέξη "ΠΑΙΣ" σε διάφορες μορφές και τύπους απαντάται 468 φορές.

Η συχνότερη αναφορά του όρου , σύμφωνα με το "A Greek-English Lexicon of the Septuagint" του Johan Lust, γίνεται με την έννοια του "ΥΠΗΡΕΤΗΣ" (ανθρώπων ή του Θεού). Από εκεί και πέρα, με την ίδια συχνότητα σημαίνει τον "ΑΡΡΕΝΑ", το "ΠΑΙΔΙ" (σε σχέση με τους γονείς του, αγόρι και κορίτσι), τον "ΝΕΟ".

Στην Μετάφραση των εβδομήκοντα η λέξη "ΠΑΙΔΑΡΙΟΝ" σε διάφορες μορφές και τύπους απαντάται 233 φορές.

Η συχνότερη αναφορά του όρου , σύμφωνα με το "A Greek-English Lexicon of the Septuagint" του Johan Lust, γίνεται με την έννοια του "ΑΓΟΡΙ" (μικρό παιδί) και από εκεί και πέρα, με την ίδια συχνότητα σημαίνει τον "ΥΠΗΡΕΤΗ", τον "ΝΕΑΡΟ ΑΝΔΡΑ", την "ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑ".


Η σημασία των λέξεων στο εβραϊκό κείμενο εξηγείται από τον Jerome H. Smith στο "The New Treasury of Scripture Knowledge", σελ. 397:

"The words “neurim ketannim” not only signify little children, but young men; for “katon” signifies not only little, but young, in opposition to old; and “naar” signifies not only a child, but a young man, grown to years of maturity: thus Isaac is called “naar” when twenty-eight years old, Joseph when thirty-nine, and Rehoboam when forty. These idolatrous young men, having heard of the ascension of Elijah, without believing it, blasphemously bade Elisha follow him."

Στα εβραϊκά λοιπόν οι λέξεις που χρησιμοποιούνται στα συγκεκριμένα εδάφια, παρά την σαχλαμαροποίηση του κωστάκη που μας έχει γίνει και ειδικός στα ...εβραϊκά σημαίνουν:

Μικρά παιδιά, νεαρούς άνδρες, 28 χρονους, 39χρονους, 40χρονους. Το συγκεκριμένο βιβλίο συμφωνεί με την ερμηνεία του Θεοδώρητου που θα δούμε πιο κάτω ότι το "ανέβαινε" δεν είχε σχέση με την πορεία του Ελισαίου αλλά με την ανάληψη του Ηλία και υποννοούσε σαφή ειδωλολατρική βλασφημία, διαμάχη ειδωλολατρών και μονοθεϊστών.

Αυτά για να ξέρουμε τι σαβούρα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από τον κάθε κωστάκη...


Τώρα, η ηλικία των παιδιών στην Ορθόδοξη ερμηνεία:

Ο Χρυσόστομος μιλάει για "μειράκια":

"Καί ούτε ηλικία ούτε τό πλήθος ούτε τό γελώντας ειπείν προέστη τών μειρακίων, καί μάλα εικότως."

Ο Χρυσόστομος ερμηνεύει ως τιμωρία εκ Θεού:

"...ειπωσιν 'Ανάβαινε, φαλακρέ', ούτω παρώξυναν τον Θεόν ως άμα τω λόγω τούτω άρκους αυτών επαφείναι τώ πλήθει καί γάρ τεσσαράκοντα δύο ήσαν, καί πάντες άρδην υπό τών θηρίων εσπαράττοντο τότε εκείνων."


Η ηλικία τους πρέπει να είναι γύρω στην εφηβεία. Αυτό με βάση τον Φίλωνα που γράφει:

"ο δ' ιατρός Ιπποκράτης ηλικίας επτά είναί φησι, παιδίου, παιδός, μειρακίου, νεανίσκου, ανδρός, πρεσβύτου, γέροντος...".


Επίσης ο Θεοδώρητος που γράφει:

"ανάβαινε, φαλακρέ, προς διασυρμόν έλεγον της του Ηλία αναλήψεως"

φαίνεται να μιλά για άτομα που είχαν συνείδηση ειδωλολατρικής διδασκαλίας. Φανταζόμαστε όλοι πως το πολύ μικρό παιδάκι (ή όποιος έχει μυαλό μικρού παιδιού) θα έμενε στην φαλάκρα που θα τη θεωρούσε αστεία (όπως ο κωστάκης). Η Ορθόδοξη εκκλησία δεν ερμήνευσε κάτι τέτοιο, αλλά αποδέχτηκε τη συνειδητή σύγκρουση ειδωλολατρίας και μονοθεΐας. Δηλ. ο χλευασμός των νεαρών ήταν πολύ ουσιαστικός και όχι επιφανειακός. Χτυπούσε τον αληθινό, κατά τους εβραίους, Θεό.

Ο Χρυσόστομος γράφει σχετικά:

"Τίς δέ τών πολλών ζηλώσει τήν αρετήν ούτω καταγέλαστον αυτήν ούσαν ορών;"


Γράφει λοιπόν ο κωστάκης κουταμάρες ως συνήθως:

"Διότι τα (κατά τον Κολιτσάρα και την επίσημη Εκκλησία) δεκάχρονα αυτά διαβολάκια...μόλις ειρωνεύτηκαν την ιερή καράφλα του Ελισαίου εγκαταλείφθηκαν στο έλεος των θηρίων τής"

Αυτή είναι σαχλαμάρα του κωστάκη αφού ο Κολιτσάρας δεν αναφέρει ηλικία. Οικουμενική αναφορά στο εδάφιο δεν υπάρχει άρα η πιο επίσημη ερμηνεία είναι αυτή του Χρυσοστόμου και Θεοδώρητου. Η ηλικία την οποία προσδιορίζουν δεν αναφέρεται σε τόσο μικρά παιδιά αλλά σε εφήβους τουλάχιστον με συνείδηση της ειδωλολατρικής διδασκαλίας και το ζήτημα δεν είναι η ...καράφλα που το φτωχόμυαλό επισημαίνει, αλλά η Θεολογία επάνω στο ζήτημα.


Η Ηθική του ζητήματος:


Ο καθ. Καλατζάκης γράφει (στο "Καρδία Καινή και Πνεύμα Καινόν-Οι Θεολογικές Ιδέες του Προφήτη Ιεζεκιήλ"):

"Σε ό,τι άφορα γενικά τη σχέση του Θεού με την ιστορία και ειδικότερα με την ηθική ενέργεια του σ' αυτή, διακρίνει κανείς δύο αντιλήψεις στην Π. Διαθήκη. Η μία, η στενότερη και κάπως περιορισμένη, εμφανίζεται στην ισραηλιτική θρησκεία των αρχαιοτέρων χρόνων. Η άλλη, η ευρύτερη και βαθύτερη, αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια ς προφητικής περιόδου...Σχετικά με την ηθική ενέργεια του Θεού στον άνθρωπο διαπιστώνουμε ότι η Π. Διαθήκη αντιλαμβάνεται το Γιαχβέ άλλοτε μέν ως ηθικό και δίκαιο Θεό, που εμφανίζεται τιμωρός της αμαρτίας, και άλλοτε ως στοργικό και οικτίρμονα, που εκδηλώνει τα αισθήματα της αγαθότητας και της καλωσύνης του στον αμαρτωλό....Από το ένα μέρος, επέρχεται δικαία η κρίση του Θεού...για τις πράξεις ανυπακοής, απιστίας και αποστασίας...αλλά και κατά των εθνών για την αλαζονική συμπεριφορά τους, τη θεοποίηση των δυνάμεων τους, το σφετερισμό τής θείας κληρονομιάς και γενικά την υπέρβαση κάθε ηθικού φραγμού. Από το άλλο μέρος, εκδηλώνονται αυθόρμητα και ελευθέρως τα αισθήματα της αγάπης του Θεού και προς τους δύο, με σκοπό να τους καταστήσει κοινωνούς της ζωής του και μετόχους της σωτηρίας...Ο ίδιος ο Θεός, εκδηλώνοντας παράλληλα με τις τιμωρητικές, και τις αγαθές του διαθέσεις προς τον εκλεκτό του λαό και προς τους άλλους λαούς, ομολογεί ευθαρσώς δια του Ιεζεκιήλ 'εγώ ειμί Κύριος ο τύπτων' (7,6) και 'εγώ (ειμί) Κύριος ο αγιάζων' (20,12). Και στις δύο περιπτώσεις οι πράξεις που εκφράζουν αυτές τις διαθέσεις διερμηνεύουν τόσο τη δυναμική επέμβαση του στην ιστορία όσο και την ηθική του ενέργεια σ' αυτήν και αποκαλύπτουν την αγιότητα, τη δόξα και το μεγαλείο του...Οι ανωτέρω δύο αντιλήψεις της Π. Διαθήκης περί Θεού και ιστορίας φαίνονται εκ πρώτης όψεως ως αντιτιθέμενες. Διότι ενώ στην πρώτη ο Θεός παρουσιάζεται αμείλικτος τιμωρός της αμαρτίας, στη δεύτερη εμφανίζεται μακρόθυμος και οικτίρμων προς τον αμαρτωλό. Ενώ στην πρώτη η τιμωρία είναι αποτέλεσμα της αμαρτωλότητας των ανθρώπων, στη δεύτερη αναγνωρίζεται ο παιδαγωγικός της χαρακτήρας. Η αντίθεση αυτή αίρεται από την εξήγηση, που δίδουν οι προφήτες στην τιμωρία της αμαρτίας, η οποία εμπλέκεται στην ιστορία του κόσμου και παρεμποδίζει την πραγματοποίηση του θείου σχεδίου. Αυτοί συνδυάζοντας αρμονικά τις δύο αντιλήψεις θεωρούν ότι η τιμωρία της αμαρτίας δεν είναι μόνον ένας τρόπος, που ικανοποιεί την προσβληθείσα τιμή του Θεού αλλά ταυτόχρονα και ένα παιδαγωγικό μέσο βελτίωσης του άνθρωπου για τη νίκη της αμαρτίας. Ή, με άλλους λόγους, στην τιμωρία αυτή δεν αναζητά κανείς απλώς το αποτέλεσμα της αμαρτωλότητας των ανθρώπων (στενή αντίληψη), αλλά αναγνωρίζει και τον παιδαγωγικό της χαρακτήρα (ευρεία αντίληψη), λόγω της πίστεως ότι η ιστορία τείνει σ' ένα τέλος, που έχει τεθεί από το Θεό της αγάπης."


Ο δογματολογος Ματσούκας γράφει:

"Η πατερική θεολογία εξάλλου κάνει λόγο γιά τύπους της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, αλλά υπό το πρίσμα της δυναμικής της Ιστορικής συνέχειας. Ή Παλαιά Διαθήκη είναι τύπος της Καινής Διαθήκης, και αυτή η τελευταία τύπος του μέλλοντος. Επομένως, αυτοί οι τύποι κατά κανένα τρόπο δεν νοούνται στατικά. Βρίσκονται στην ίδια γραμμή της πορείας, που οδεύουν η κτίση και η ιστορία. Η ζωή του μέλλοντος δεν είναι ηρεμία και απολίθωση και αυτή προκύπτει επ' άπειρον κατά τους θεολόγους πατέρες, που εμμένουν σταθερά σε μια δυναμική ερμηνεία των γεγονότων της σωτηρίας. Έτσι μονάχα ερμηνεύουν διαφωτιστικά το μυστήριο της ανομίας σε σχέση με το μυστήριο της δημιουργίας και της σωτηρίας. Όσα στάδια, όσους τύπους και όσες φάσεις κι αν εντοπίσει κανείς σε τούτη την πορεία, δεν μπορεί να ξεφύγει από την ίδια συνεχή γραμμή και τους ευρύτατους ορίζοντες της ιστορίας της θείας οικονομίας. Έτσι ακριβώς οι δυό Διαθήκες είναι εκλεκτά υπομνήματα των σωτηριωδών γεγονότων της θείας φανέρωσης. Σ' αυτά τα γεγονότα εμφανίζονται και οι τραγικές αποτυχίες του ανθρώπου, ύστερα από την αυτεξούσια επανάσταση του Εωσφόρου και των αγγέλων του. Ενώπιον αυτής της επαναστατικής έκρηξης ή θεία παρουσία είναι επιβλητική και θεραπευτική για όλα τα όντα που πάσχουν, και για όσα φαίνονται ότι έχουν σκληρύνει την αλαζονεία και την εγωπάθεια στο έπακρο....Καλείται ο άνθρωπος να γίνει συνδημιουργός. Εξαιτίας της κτίστης, τρεπτής, σχετικής και ελεύθερης φύσης του, τούτο πραγματώνεται με αγώνα. Πρόκειται για μια αλήθεια, που ατυχώς μερικοί θεολόγοι και άλλοι ερμηνευτές της χριστιανικής διδασκαλίας δεν την κατανοούν σωστά, έτσι ώστε να παρουσιάζουν έναν κάπως αλλοιωμένο Χριστιανισμό, για να μην πω νερόβραστο. Η αποκάλυψη του Θεού εντούτοις δεν μας τοποθετεί σ' έναν ιδανικό, εξιδανικευμένο και εύκολο κόσμο καλοπέρασης και φτηνής ευδαιμονίας, όπως αντιθέτως θα ήθελαν αρκετοί σκεπτόμενοι με αφέλεια ουκ όλίγη. Μας ρίχνει σ' έναν κόσμο τελειωτικής δημιουργίας στην πορεία ενός δράματος, που καταφανώς κρύβει στα σπλάχνα του την επιθυμητή κάθαρση."


Τα παραπάνω θέτουν ερωτήματα τα οποία εκφράζονται σαφώς στην ΠΔ. Οι προφήτες δεν αποδέχονται αυτό που βιώνουν χωρίς να ζητούν εξήγηση:

"Η 'θεοδικία' (Θεός-δίκη) είναι ένας φιλοσοφικός καί θεολογικός δρος δηλωτικός του προβλήματος, που άφορα στο νόημα και το σκοπό του φυσικού και ηθικού κακού στον κόσμο και το συμβιβασμό του με την αγαθότητα, την πανσοφία και την παντοδυναμία του Θεού. Το πρόβλημα αυτό...απασχολεί την Π. Διαθήκη και ιδιαίτερα το βιβλίο του Ιώβ...Το πρόβλημα της θεοδικίας...τίθεται από το κλασικό χωρίο του Ιερεμία (12,1)...'έχεις δίκαιο, Κύριε, οσάκις ερίζω μαζί σου, ωστόσο για ένα πράγμα θέλω να σε ρωτήσω γιατί η πορεία των ασεβών έχει αίσια έκβαση και όσοι παρανομούν, ευτυχούν;'." (Καλατζάκης, ό.π.)


Ξαναλέμε όμως ότι ο Ορθόδοξος είναι αδιάφορος για τον χαβαλέ και την επιλεκτικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το ζήτημα οι καλόπουλοι και οι κωστάκηδες.

Ο Ορθόδοξος είναι Χριστιανός, πιστεύει στον Ιησού και την ερμηνεία της ΠΔ όπως αυτή φιλτράρεται μέσα από τη δική του ζωή. Όπως γράφει ο καθ. Αγουρίδης:

"Ο Πατέρας, που συγχώρεσε τα πάντα στο πρόσωπο του Υιού του, μπορεί να μάθει στα παιδιά του πως να νικούν την κατάρα με τη συγγνώμη (Ρωμ 12,14. Α' Κορ 13,5) και με την αγάπη (Μτ 5,44. Κολ 3,13). Ο χριστιανός δεν μπορεί πια να καταριέται (Α' Πε 3,9), αντίθετα προς το 'τους καταρωμένους σε καταράσομαι' της ΠΔ, και σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου, οφείλει να 'ευλογεί τους καταρωμένους αυτόν' (Λκ 6,28)...Ο Ιησούς δεν ήρθε να καταραστεί και να καταδικάσει (Ιω. 3,17. 12,47). Αντίθετα, φέρνει την ευλογία. Ποτέ στη ζωή του δεν καταράστηκε κανέναν."

Οι Χριστιανοί Πατέρες ουδέποτε δίδαξαν ότι το κακό προέρχεται από τον Θεό:

"Το κακόν ου παρά Θεού, ουδέ εν Θεώ ούτε εξ αρχής γέγονεν, ούτε ουσία τις έστιν." (Μ. Αθανάσιος, ΡG 25, 13Α).

"Ου μην ουδέ παρά Θεού το κακόν την γένεσιν έχειν ευσεβές έστι λέγειν, δια το μηδέν των εναντίων παρά του εναντίου γίγνεσθαι. Ούτε γαρ ζωή θάνατον γεννά, ούτε το σκότος φωτός έστιν αρχή, ούτε νόσος υγιείας δημιουργός" (Μ. Βασίλειος, Εξαήμ. Ομ. 2).

"Η μεν αρετή εκ του Θεού εδόθη τη φύσει και αυτός έστι παντός αγαθού αρχή και αιτία", ενώ η "κακία ουδέν έτερον εστιν, ει μη αναχώρησις του αγαθού, ώσπερ το σκότος του φωτός έστιν αναχώρησις". (Ι. Δαμασκηνός, PG 94, 973Α).


Μία διδασκαλία του Δαμασκηνού αναφέρεται και στο ζήτημα αυτό του Ελισαίου:

Ο άνθρωπος δέν έχει "εν τη φύσει αυτού το αμαρτάνειν, αλλ' εν τη προαιρέσει μάλλον". (ΡG 94, 927Α), οπότε προσδιορίζει ως αίτιο του κακού το αυτεξούσιο.


Οι εξηγήσεις υπάρχουν, όμως δεν υπάρχει πλήρης γνώση του κτιστού για το άκτιστο όπως σημειώνει ο Ανδρούτσος:

"Η γνώσις του Θεού είνε ατελής και κατ' άναλογίαν...και αι αρνητικαί ιδιότητες...αποδιδόμεναι είνε η μόνη οδός, δι' ης ερχόμεθα εις επίγνωσιν της ημετέρας περί τα θεία αγνοίας. Ομοίως δε και τα θετικά κατηγορούμενα του Θεού δεν αποτελούσιν αποφάνσεις...αποδίδουσας πιστώς και αληθώς τας θείας ιδιότητας, αλλ' είρηνται μόνον κατ' αναλογίαν...απονέμομεν αυτώ ιδιότητας εκ του πεπερασμένου πεδίου των ημετέρων αντιλήψεων απηρυσμένας. Όσω δε και αν απαλείψωμεν το προσπεφυκώς αυταίς ανθρωποπαθές στοιχείον, δεν δυνάμεθα να είπωμεν, ότι παριστώσι το όλον βάθος της αντιστοίχου σχέσεως της θείας ουσίας."

Όπως λένε και οι πατέρες:

"ου το τι εστι θεός εξηγούμεθα...εν τοις περί θεού μεγάλη γνωσις το την αγνωσίαν ομολογείν" (Κυρίλλ. Κατηχ. VI, 2)


Γιατί λέμε ότι η ερμηνεία της Γραφής γίνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία και από την Εκκλησία; Γιατί οι περιτπώσεις δεν μπορούν να διαχωριστούν αλλιώς παρά μόνο από την εκκλησιαστική ερμηνεία ΟΤΑΝ αυτή υπάρχει. Ένα παράδειγμα:

"Οι αντιωριγενιστές μοναχοί...στη διαμάχη τους με τους ωριγενιστές μοναχούς της Νιτρίας κατέληξαν σε ακραίες θεολογικές θέσεις. Στην προσπάθεια τους να απορρίψουν την αλληγορική μέθοδο του Ωριγένη για την ερμηνεία της Αγίας Γραφής απολυτοποίησαν σε τέτοιο βαθμό την ιστορικογραμματική μέθοδο, ώστε κατέληξαν στην κυριολεκτική ερμηνεία και στην απόδοση στον Θεό των γνωστών ανθρωποπαθών εκφράσεων (ομίλησε, είδε, περπάτησε, άκουσε κ.λπ.). Υποστήριζαν έναν περίεργο για την εποχή ανθρωπομορφισμό του Θεού, ήτοι ότι ο Θεός είχε πράγματι στόμα, οφθαλμούς, πόδες κ.λπ." (Φειδάς, Εκκλ. Ιστορία).


Για τους Ορθοδόξους λοιπόν ο (αλάθητος ως οικουμενικός) Κανόνας 19 της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου γράφει ότι οι προσωπικές ερμηνείες της Γραφής δεν προβλέπονται:

"...πάντα τον κλήρον και τον λαόν εκδιδάσκειν τους της ευσέβειας λόγους, εκ της θείας γραφής αναλεγομένους τα της αληθείας νοήματα τε, και κρίματα, και μη παρεκβαίνοντας τους ήδη τεθέντας όρους, ή την εκ των θεοφόρων Πατέρων παράδοσιν...και ει γραφικός ανακινηθείη λόγος, μη άλλως τούτον ερμηνευέτωσαν, ή ως αν οι της εκκλησίας φωστήρες, και διδάσκαλοι, δια των οικείων συγγραμμάτων παρέθεντο..."

Οποιαδήποτε λοιπόν ερμηνεία, θα πρέπει να ακολουθεί την ερμηνεία των πατέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτό λέει η Οικουμενική Σύνοδος.

Σπανίως λοιπόν θα δούμε Πατέρες να παίρνουν θέση επάνω στην "επιστημονική" ανάλυση γεγονότων που δεν συμβαδίζουν με την τρέχουσα ηθική των κωστάκηδων αλλά και των χριστιανών. Κυρίως μένουν στο τι θεολογικό κρύβουν από πίσω, ποια διδασκαλία μπορούν να δώσουν μέσα από αυτά τα γεγονότα.

Όπως λέει ο καθ. Παναγόπουλος στην "Εισαγωγή" του:

"Η αλληγορική έννοια αναζητείται κυρίως πίσω από ανθρωποπαθείς, εικονικές, μεταφορικές, παραβολικές ή αινιγματικές λέξεις, φράσεις ή διηγήσεις. Υποδηλώνεται επίσης σε αριθμητικούς συνδυασμούς, σε διάφορες μορφές της ζωής, σε συμβολικές ονομασίες προσώπων ή ζωικών οργανισμών, σε γεωγραφικές προσωνυμίες κ.ά. Με την έννοια αυτή επιζητούν οι Πατέρες κατά κανόνα να προσαρμόσουν το αινιγματικό ή κρυφό βιβλικό νόημα στίς ανάγκες του ευαγγελισμού, της κατηχήσεως και της ποιμαντικής."


Για έναν Ορθόδοξο λοιπόν που από τα βιώματά του έχει αποκτήσει εμπιστοσύνη στον Θεό, τον οποίο θεωρεί άπειρο και "μυστήριο" υπεράνω των δυνάμεών του, δεν υπάρχει ανάγκη υπέρβασης του αδυνάτου. Κάνει την προσπάθεια, αλλά όπως όλοι μας, ζει και χωρίς να κατανοεί. ΤΟ μυστήριο της ζωής όλοι το ψάχνουν αλλά παρ' όλ' αυτά ζουν και χωρίς να το κατανοούν. Και όσοι δεν πιστεύουν στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, δεν αυτοκτονούν επειδή δεν κατανοούν το πως και το γιατί της κτίσης. Στο εδάφιο του Ελισαίου σαφώς, η τρέχουσα ηθική ανθίσταται. Οι Πατέρες επ' αυτού θεολόγησαν χωρίς να ξεφύγουν ούτε στο ελάχιστο από την παράδοση, δηλ. την έννοια του κακού ως παιδαγωγία, το οποίο κακό η συμφωνία Πατέρων διδάσκει ότι ουδέποτε προέρχεται από τον Θεό. Το μυστήριο της ανομίας ασφαλώς δεν είναι λυμένο και ουδείς Πατέρας το ισχυρίστηκε αυτό. Οι προφήτες οι ίδιοι ρωτούν γι αυτό στην ΠΔ. Έτσι ρωτούμε όλοι.

Όποιος γνωρίζει τι πιστεύει και γιατί, μπορεί να προσπερνά αδιάφορα τις φτωχές αντιδράσεις ανθρώπων όπως του κωστάκη ή του καλόπουλου ή του Τσακαλία (κύρια πηγή της "λαγνείας για την κοπρολογία" που υπάρχει στο διαδίκτυο για την ΠΔ). Το πρόβλημά τους δεν βρίσκεται σε κανένα άλλο εδάφιο παρά επί της ουσίας μόνο στο πρώτο εδάφιο της Γένεσης, το κύριο σημείο διαφωνίας χριστιανών και μή: Ότι δηλ. έφτιαξε ο θεός τον κόσμο. Όταν βρούνε ότι δεν τον έφτιαξε ο Θεός, ας μας το ζωγραφίσουν για να το καταλάβουμε και μεις...


ΥΓ

Για μία ακόμη φορά επαναλαμβάνω ότι δεν με απασχολούν οι κωστάκηδες. Επί χρόνια υποδεικνύω τη σαχλαμαρολογία γνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι είναι ικανοί να σου πουν όταν έξω λάμπει ο ήλιος ότι είναι νύχτα, αρκεί να μην φανούν στα μάτια των συνήθως άσχετων χειροκροτητών τους ότι δεν απάντησαν τίποτα, ακόμη και όταν δεν έχουν να πουν κάτι. Αν κοιτάξει κάποιος τους διαλόγους ανθρώπων που βρήκαν την όρεξη να συζητήσουν με τον κωστάκη θα δει ότι είναι ικανός να λέει το ίδιο πράγμα 100 φορές και όταν η συζήτηση κλείνει να γράφει έστω και ένα ΟΚ με θαυμαστικό για να φανεί ότι είχε τον τελευταίο λόγο.

Έτσι λοιπόν, ό,τι γράφω, το γράφω για πρόσωπα που πιστεύουν και τυχόν έχουν ερωτήματα για τις διάφορες ανοησίες που διαβάζουν σε αντίστοιχα blogs.

Κώστας είπε...

Ήρεμα, ρε γκαβό, ήρεμα. Δεν σε προλαβαίνω,
έτσι όπως πας! Άσε μου ντε λίγο χρόνο, να διαβάσω
με την ησυχία μου τις παπαριές που λες, και θα
σου απαντήσω, είπαμε. Και θα καλοπεράσεις …

Κώστας είπε...

Φίλε, διάβασε σε παρακαλώ αυτό το μήνυμα προσεχτικά
τώρα που είμαι κάπως πιο ήρεμος: Εντός ολίγου δημοσιεύω
τις απαντήσεις μου στο πρώτο σου λιβελλογράφημα. Αν
μου αφήσεις τον απαραίτητο χρόνο, θα τοποθετηθώ
και επί των υπολοίπων.

Ωστόσο: επειδή - ΑΝ το συνειδητοποιείς - εδώ και 2-3
μέρες εισβάλλεις νυχθημερόν στο σπίτι μου αγνοώντας
τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς, και επειδή
έχω την αίσθηση ότι το κακόγουστο αστείο παρατράβηξε,
θα σου βγάλω - εντελώς χαριστικά - μόνο κίτρινη κάρτα.
Εάν από τη δημοσίευση τής ύστατης ετούτης προειδοποίησης
και μετά, ξαναγράψεις οτιδήποτε υβριστικό ή μειωτικό
προς το άτομό μου ή ξαναχρησιμοποιήσεις το ειρωνικό
ψευδώνυμο που επέλεξες, το σχόλιο αυτομάτως θα
διαγράφεται. Κι αν θες κατηγόρησε με μετά για λογοκρισία
και προσπάθεια φίμωσης. Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν
ουκ έχω.

Υ. Γ. Όπως είπα, η πρώτη μου απάντηση είναι έτοιμη να
φύγει, κι όπως καταλαβαίνεις, δεν θα είναι και πολύ ηπιότερη
απ’ αυτά που μου ’χεις γράψει μέχρι τώρα. Ο γέγραφα γαρ,
γέγραφα. Για τα υπόλοιπα σχόλια σου τώρα που έχεις
ήδη στείλει ΠΡΙΝ από τη σύσταση ετούτη, επιφυλάσσομαι.
Θα προσπαθήσω να παραμείνω ψύχραιμος, αλλά δεν
εγγυώμαι τίποτα. Το θέμα είναι από δω και μπρος πώς
θα συμπεριφερθείς εσύ. Εσένα σ’ ενδιαφέρει να γίνει γνωστός
ο αντίλογός σου και να με ξεφτιλίσεις, έτσι δεν είναι;
Ε μη στερήσεις λοιπόν από τον εαυτό σου την ευκαιρία
αυτή. Συμπεριφέρσου κόσμια.

Κώστας είπε...

Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα:

1η ΕΝΣΤΑΣΗ:

Η λέξη «παιδάριον» σύμφωνα με το … μπλα-μπλα-μπλά … και το ....
μπλα-μπλα-μπλά ... σημαίνει μπλα-μπλα-μπλά ... Το «neurim qetanim»
δε όπως αναφέρει ο … μπλα-μπλα-μπλά … αλλά επίσης και οι ....
μπλα-μπλα-μπλά ... σημαίνει μπλα-μπλα-μπλά ...

«Στα εβραϊκά λοιπόν οι λέξεις που χρησιμοποιούνται στα συγκεκριμένα
εδάφια, παρά την σαχλαμαροποίηση του κωστάκη που μας έχει γίνει
και ειδικός στα ... εβραϊκά (σ.σ. ενώ αυτός είναι και μάλιστα … χωρίς
αποσιωπητικά) σημαίνουν:

Μικρά παιδιά, νεαρούς άνδρες, 28χρονους, 39χρονους, 40χρονους.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Υπενθυμίζω τι είχα γράψει σχολιάζοντας τον ισχυρισμό τής Ο.Ο.Δ.Ε.
ότι το «neurim qetanim» ΚΑΚΩΣ μεταφράστηκε «παιδάρια» αφού
δήθεν η καλύτερη μετάφραση του είναι «νεανίες» (τα κεφαλαία δικά μου):

«Επί τής ουσίας όμως, ΜΠΟΡΕΙ ΜΕΝ το “neurim qetanim” ΟΝΤΩΣ
να χρησιμοποιήθηκε στον ενικό για τον ΔΕΚΑΕΦΤΑΧΡΟΝΟ Ιωσήφ,
χρησιμοποιήθηκε όμως και στο Έξοδος, Β´ 6 για ένα εγκαταλελειμμένο
βρέφος ονόματι … Μωυσής! Τα περί «ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ»
και «ΝΕΑΝΙΩΝ» λοιπόν, εγώ προσωπικά θα προτιμήσω να τα εκλάβω
ως χιούμορ και όχι ως προσπάθεια παραπλάνησης εκείνων που τα
διαβάζουν.»

Με άλλα λόγια: ο ισχυρισμός αυτός τής Ο.Ο.Δ.Ε. όχι μόνο ελέγχεται
ως ανακριβής αλλά είναι και εντελώς παραπλανητικός. Αυτό και μόνο
αυτό ήθελα να καταδειχθεί, όπως και αυτό και μόνο αυτό καταδείχθηκε.
Τα περί «σαχλαμαροποίησης» λοιπόν αποτελούν απλώς αντανάκλαση
ενδοσκοπικών αναζητήσεων αυτού που τα είπε …


2η ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Γράφει λοιπόν ο κωστάκης κουταμάρες ως συνήθως:

"Διότι τα (κατά τον Κολιτσάρα και την επίσημη Εκκλησία) δεκάχρονα αυτά
διαβολάκια ... μόλις ειρωνεύτηκαν την ιερή καράφλα του Ελισαίου
εγκαταλείφθηκαν στο έλεος των θηρίων τής"

Αυτή είναι σαχλαμάρα του κωστάκη αφού ο Κολιτσάρας δεν αναφέρει
ηλικία.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Να πεις ότι δεν έδωσα παραπομπή για τον Κολιτσάρα, να πάει στο διάολο!
Αλλά έδωσα ο … χριστιανός: τόμος 2, σελ. 279. Αντιγράφω λοιπόν αυτολεξεί
τι αναφέρεται εκεί υπενθυμίζοντας ότι στο εν λόγω ερμηνευτικό έργο έχει
δώσει τις «ευλογίες» της η Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος
(τα κεφαλαία δικά μου):

«“Ανάβαινε, φαλακρέ, ανάβαινε”. Αυτά τα ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΝΝΙΑ Ή ΔΕΚΑ
ΧΡΟΝΩΝ, ήταν ικανά να διαπράξουν κάθε είδους κακίας, όπως φαίνεται
από τον αυθάδη εμπαιγμό προς τον προφήτη τού Θεού (…)»

Να λοιπόν μία από εκείνες τις μοναδικές στιγμές όπου λες: «Να τον πατήσω
τώρα σαν σκουλήκι ή να μην τον πατήσω;». Επειδή όμως είμαι στις καλές
μου, δείχνω ανωτερότητα και προχωρώ παρακάτω …


3η ΕΝΣΤΑΣΗ:

Σύμφωνα με την ερμηνεία τού Χρυσοστόμου και τού Θεοδώρητου
«το "ανέβαινε" δεν είχε σχέση με την πορεία του Ελισαίου αλλά με την
ανάληψη του Ηλία και υποννοούσε σαφή ειδωλολατρική βλασφημία,
διαμάχη ειδωλολατρών και μονοθεϊστών».

Τα παιδάρια λοιπόν «φαίνεται να (…) είχαν συνείδηση ειδωλολατρικής
διδασκαλίας. Φανταζόμαστε όλοι πως το πολύ μικρό παιδάκι (ή όποιος
έχει μυαλό μικρού παιδιού) θα έμενε στην φαλάκρα που θα τη θεωρούσε
αστεία (όπως ο κωστάκης). Η Ορθόδοξη εκκλησία δεν ερμήνευσε κάτι
τέτοιο, αλλά αποδέχτηκε τη συνειδητή σύγκρουση ειδωλολατρίας και
μονοθεΐας. Δηλ. ο χλευασμός των νεαρών ήταν πολύ ουσιαστικός και
όχι επιφανειακός. Χτυπούσε τον αληθινό, κατά τους εβραίους, Θεό.»

«Αυτά για να ξέρουμε τι σαβούρα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από τον
κάθε κωστάκη ... »

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Τη συγκεκριμένη (κατα-πληκτική) ερμηνεία δεν την είχα ξανακούσει
ποτέ. Ελπίζω μόνο να μην κατηγορηθώ και γι’ αυτό, αφού πρώτον - σε
αντίθεση με κάποιους … άλλους - ποτέ δεν δήλωσα … παντογνώστης,
αλλά, ήδη από την πρώτη κιόλας ανάρτηση, γηράσκων αεί διδασκόμενος.
Την εν λόγω θεωρία άλλωστε ούτε ο Κολιτσάρας την αναφέρει, μα ούτε
και τα περισσότερο γνωστά απολογητικά σάιτ. Όλοι τους αποδίδουν την
τιμωρία των «παιδαρίων» στο γεγονός ότι χλεύασαν τον προφήτη
τού Θεού. Περί «της του Ηλία αναλήψεως» και … βαθύτερης θεολογικής
προσέγγισης πάντως, … ουδέν!

Κατόπιν τούτου, το σχόλιο «Αυτά για να ξέρουμε τι σαβούρα κυκλοφορεί
στο διαδίκτυο από τον κάθε κωστάκη ... », με προβληματίζει ιδιαίτερα …
Πάλι, βλέπετε, ξαναβλέπω τον εαυτό μου μπροστά στο ίδιο βασανιστικό
δίλημμα: «Να τον πατήσω τώρα σαν σκουλήκι ή να μη τον πατήσω;».
Είπαμε όμως: σήμερα είμαι στις καλές μου …


4η ΕΝΣΤΑΣΗ:

Ο καθηγητής Καλατζάκης … μπλα-μπλα-μπλά … αλλά και ο δογματολογος
Ματσούκας … μπλα-μπλα-μπλά … διότι όπως γράφει και ο Αγουρίδης:
… μπλα-μπλα-μπλά … αλλά και ο Ανδρούτσος… μπλα-μπλα-μπλά …
το άλλο που λέει ο Φειδάς ότι … μπλα-μπλα-μπλά … και ο Παναγόπουλος
πως … μπλα-μπλα-μπλά … , αποδεικνύουν ότι ο … κωστάκης δεν ξέρει
τι του γίνεται.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τα εν λόγω αποσπάσματα τα μελέτησα - δεν κάνω πλάκα τώρα - πάρα
πολύ προσεκτικά. Ανέγνων, έγνων, κατέγνων! (Παρακαλώ μη μου
απαντήσει κανείς τώρα: «Ανέγνως αλλ' ουκ έγνως, εί γαρ έγνως, ούκ άν
κατέγνως», γιατί δεν θα το αντέξω!). Τα κατάλαβα λοιπόν. Το ότι ωστόσο
ο ορθόδοξος χριστιανός οφείλει να αποδέχεται αποκλειστικά και μόνο
τις ερμηνείες των Πατέρων οι οποίες - αυτό έλειπε … - αποκλείουν την
προέλευση τού κακού από τον Θεό, λυπάμαι, αλλά είναι απλώς ένα …
«πρέπει» και τίποτα παραπάνω! Το ότι δηλαδή στην περίπτωση τού
Ελισαίου οι Πατέρες έδωσαν την ερμηνεία που έδωσαν και αυτήν ακριβώς
την ερμηνεία θα πρέπει και να αποδέχονται οι Ορθόδοξοι, ασφαλώς και
ΔΕΝ αποτελεί απόδειξη ότι όντως αυτό έλεγε και το κείμενο. Αποτελεί μόνο
απόδειξη για το πώς επιχειρήθηκε να εναρμονιστεί από τους χριστιανούς
όλη αυτή η βαρβαρότητα τής ιστορίας με την εικόνα του φιλεύσπλαχνου
Θεού. Δηλαδή, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε …


5η ΕΝΣΤΑΣΗ:

«Για μία ακόμη φορά επαναλαμβάνω ότι δεν με απασχολούν οι κωστάκηδες.
Επί χρόνια υποδεικνύω τη σαχλαμαρολογία γνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι
είναι ικανοί να σου πουν όταν έξω λάμπει ο ήλιος ότι είναι νύχτα, αρκεί να
μην φανούν στα μάτια των συνήθως άσχετων χειροκροτητών τους ότι δεν
απάντησαν τίποτα, ακόμη και όταν δεν έχουν να πουν κάτι. Αν κοιτάξει κάποιος
τους διαλόγους ανθρώπων που βρήκαν την όρεξη να συζητήσουν με τον
κωστάκη θα δει ότι είναι ικανός να λέει το ίδιο πράγμα 100 φορές και όταν
η συζήτηση κλείνει να γράφει έστω και ένα ΟΚ με θαυμαστικό για να φανεί
ότι είχε τον τελευταίο λόγο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Στον μοναδικό διάλογο που τελείωσα «με ένα ΟΚ με θαυμαστικό» («Να ζει
κανείς ή να μη ζει ... ») η απάντηση τού συνομιλητή μου που είχε προηγηθεί,
ήταν: … «Ιστορίες γι' αγρίους ...»! Φοβερό επιχείρημα λοιπόν επισκίασα
με το «ΟΚ», δεν λέω!

Το δεύτερο «ΟΚ» αντιθέτως με το οποίο τέλειωσα τη συζήτησή μου με τον
Γιάννη για το θέμα τού «almah», δεν ήταν καθόλου μα καθόλου ειρωνικό
και απλώς υποδήλωνε ότι εφόσον ούτε εγώ είχα να προσθέσω κάτι
παραπάνω σχετικά με το ποιο ήταν το ζουμί στην όλη συζήτηση, αλλά
ούτε εκείνος, το θέμα εκ των πραγμάτων έκλεινε εκεί. Συνεπώς οι λαϊκίστικες,
αφοριστικές αυτές γενικεύσεις επιστρέφονται στον αποστολέα ως
απαράδεχτες!

ΚΑΙ ΛΙΓΟ … ΧΙΟΥΜΟΡ:

«“Ο Ιησούς δεν ήρθε να καταραστεί και να καταδικάσει (Ιω. 3,17. 12,47).
Αντίθετα, φέρνει την ευλογία. Ποτέ στη ζωή του δεν καταράστηκε κανέναν."»

Σωστά. Μόνο τη … συκιά! Ξέρω, ξέρω, … συμβολικά … Αλλά πάντως την
… ξέρανε την κακομοίρα!

Υ.Γ. Άκου … 42! Ας έβαζαν ρε παιδί μου κάποιον άλλον αριθμό,
έτσι για «ξεκάρφωμα» που λέμε!

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!