..
Αγαπητοί φίλοι, καλωσορίσατε στο διαδικτυακό τσαρδί μου!
Ελπίζω παρά την έλλειψη ιδιαιτέρων ανέσεων να νιώσετε όλοι σαν στο σπίτι σας!
Μπορείτε επίσης μετά, αν θέλετε, να περάσετε και δίπλα
στα τραγούδια που αγαπώ.
Εκεί έχει μόνο... μουσική!

τι εστιν αλήθεια;

Πιλάτος (Κατά Ιωάννην, ΙΗ΄ 38)

Αναλυτικός κατάλογος

..
128. Anybody home?
127. Που λέτε, λοιπόν, πάτερ Γεώργιε…
126. «Άγιο φως» (και η κουβέντα συνεχίζεται...)
125. Το θαύμα είναι η... ευχή που... αγιάζει το φως!! (deutsch hier)
124. Το «τι εστιν αλήθεια;» και στα Γερμανικά!
123. Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου...
122. Τρία πουλάκια κάθονταν…
121. Μεταξύ θρησκοληψίας και παράνοιας
120. Απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα...
119. «Άγιο Φως»: η άλλη όψη τού νομίσματος (deutsch hier)
118. Ποιο ήταν το... θαύμα
117. Οι... άσφαιρες «πύρινες σφαίρες» (deutsch hier)
116. Αστραπές και κεραυνοί (στου φακού μας το γυαλί)... (deutsch hier)
115. Φωτιά στα μπατζάκιά μας...
114. Περί τής προφητείας τού Ησαΐα (Εμπλουτ. αναδημ.)
113. Το χρονικό μιας κωλοτούμπας...
112. Περί τού «αγνώστου θεού» (Αναδημ.)
111. Μπεεεεεε!! (Κάτω τα κεφάλια ωρέ χριστιανοί!)
110. Εγκλωβισμένοι στη ζώνη τού Λυκόφωτος…
109. Τo κάψιμο τού Καρνάβαλου… (Περί «υιών ποιητών»)
108. Άντε βρε, χρόνια πολλά!
107. Η μαρτυρία τού Τάκιτου
106. Home alone 2
105. Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός...
104. Η μαρτυρία τού Πλινίου τού Νεοτέρου
103. Η μαρτυρία τού Σουητώνιου
102. Cute Christmas Cartoon
101. Unheilig - Kling Glöckchen ... vom Album
100. Ο γυμνός νεανίσκος στή Γεσθημανή
..99. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...
..98. Βίντεο: Καλόπουλος vs. π. Καρπαθίου
..97. Τι εμοί και σοί (κοινώς, τη ρόκα σου εσύ!);
..96. Μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση
..95. Μπαμ και κάτω (Περί τού Τάε Κβον Ντο)
..94. Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!
..93. Λυπάμαι, αλλά δε γίνεται αλλιώς!
..92. Η αμαρτωλή ιστορία μιας απογραφής
..91. Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη…
..90. Μυρώστε με ν’... αγιάσω!
..89. Μέχρι να... παγώσει η κόλαση...
..88. H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών
..87. Περί τού Ιωάννη τού Ριγολόγου
..86. Βίντεο με τον Μεταλληνό: Αξίζει να το δεις!
..85. Είμαστε και σε... κρίσιμη ηλικία...
..84. Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού απολογήσθαι
..83. Αποκαλυπτήρια (Sit back and enjoy the show!)
..82. Περί... υιών
..81. Περί «γεννητού» και «κτιστού» (και… «ποιητού»)
..80. Παιδιά, έχουμε γενέθλια!
..79. Τον αναγνωρίζετε;
..78. Ένα... φοβερά δύσκολο… απλό ερώτημα!!
..77. Προβληματισμών συνέχεια...
..76. Προβληματισμοί...
..75. Ανοίξτε κανένα παράθυρο, ρε παιδιά!
..74. ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (HOME ALONE)
..73. Δάσκαλε, για ρίξε ένα... repeat σε παρακαλώ!
..72. Αχαχαχαχαχαχα!
..71. Τα παιδιά τού Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;
..70. Chicken Techno
..69. Εύτυχος και Ελπήνωρ (Αν έχεις... τύχη διάβαινε!)
..68. Περί τής γνωστής-άγνωστης εξέγερσης
..67. Η αναγκαιότητα τής πίστης
..66. Το μυστήριο τού Βαραββά
..65. Ω Αυτοκράτορ, εγρήγορας ή καθεύδης;
..64. Τα κινητά σας, ρεεεεε!!
..63. Προς Ο.Ο.Δ.Ε. (Περί του Αγίου Φωτός)
..62. Ο σωστός τρόπος να κάνεις τον σταυρό σου!
..61. Περί του Τιμίου Ξύλου
..60. Περί της αναγκαιότητας τού κακού
..59. Περί του «Πίστευε και μη ερεύνα»
..58. DEPECHE MODE - «Βlasphemous rumours»
..57. Κωδικός «Λαντσιάνο»
..56. Περί των… «γνωστών αγνώστων»
..55. Περί εικόνων
..54. Ισορροπημένη ανισορροπία ή… ανισόρροπη ισορροπία;
..53. Το χρονικό μιας... κλωνοποίησης
..52. Λάιονελ Ρότσιλντ - η περιπέτεια ενός όρκου
..51. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
..50. Merry Christmas Mr. Bean
..49. Προς κέντρα λακτίζειν
..48. Ο δίκαιος και ο δυνάστης
..47. Μια υπέροχη Κυριακάτικη εμπειρία ...
..46. Οι Δέκα Πληγές τού ... Ιπούουερ!
..45. Με τα δυο χεράακια, πλάθω σκ*****άακια...
..44. Γκρρρρ!!! Αυτό δεν είναι δυνατόν!!!!!!
..43. For yooour eyes onlyyyyy ...
..42. Περί Θεού: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα
..41. Περί Κυρίλλου και Υπατίας τής Αλεξανδρινής
..40. «Λάβετε, φάγετε ...» - ποιος το είπε τελικά;
..39. Οι βολεμένοι μικροαστοί τής θρησκευτικής πίστης
..38. Life: press DELETE
..37. Μεταξύ πατέρα και γιού
..36. Ρε παιδιά, μήπως έχει κανείς την ... ακριβή ώρα;
..35. O Ελισαίος, οι αρκούδες και οι ... αρκουδιές!
..34. Η διάβαση της Ερυθράς και ο … Ρα!
..33. Περί … «αλλοτρίων» θαυμάτων
..32. Η μάχη για τους … «αναποφάσιστους»
..31. Οι ... Χριστιανοαντιγιαχβεβουδιστοϊνδουιστές
..30. Καλησπέρα, γιατρέ ... Είμαι ο ... Απόλλων!!
..29. Μπρρρρ!!!
..28. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 1 !!!
..27. Πώς το 40 χώρεσε μέσα στο ... 3 !!!
..26. Ο απαγχονισμός τής ... κοινής λογικής
..25. (Γενικά) περί αντιφάσεων
..24. Βασίλεψε ο ήλιος (και ... νίκησε ο Δαβίδ!)
..23. Τα ... ακριβώς 153 (υπόπτου προελεύσεως) ψάρια
..22. Οι δαίμονες και οι ... τετράποδες μπριζόλες
..21. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα
..20. Περί θεοπνευστίας
..19. Η μυστηριώδης Σινδόνη τού Τορίνο
..18. Περιέχει η Γένεση προφητείες γιά την Αποκάλυψη;
..17. Να ζει κανείς ή να μη ζει ... (Περί Αδάμ και Εύας) ...
..16. Η δημιουργία των πτηνών
..15. Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά (και η φαντασία...
........δεινοσαύρους
..14. Άμοιρε άνθρωπε, τι σού ’μελλε να πάθεις!
..13. Ρουάχ -φύσηξε ο άνεμος (μας πήρε και ... μας σήκωσε)!
..12. Ολική έκλειψη ηλίου, σελήνης και ... νοημοσύνης
..11. Οι κατά ... φαντασίαν γνωρίζοντες
..10. Η σιωπή των αμνών (Περί τού Αγίου Φωτός)
...9. Η πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.
...8. Θεïκό σχέδιο ή … σατανική αντιγραφή;
...7. Δάσκαλε που δίδασκες ...
...6. Η καραμέλα των «ανθρωπομορφικών εκφράσεων»
...5. Περί «δημοκρατικότητας»
...4. Όλα συγχωρούνται; - Μμμ, δε νομίζω.
...3. Ο (διάτρητος) παρθενικός υμένας
...2. ΗΣΑΪΑΣ, Ζ΄ 14 - παρθένος(= ανέγγιχτη) ή ...
.......παρθένος (= νεάνις);
...1. Συγγνώμη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο πια!

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Επειδή όλα κάποτε τελειώνουν...

Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

H αειμεσιτεύουσα Βασίλισσα των Ουρανών


Ερώτηση: όταν οι πιστοί απευθύνονται με τις προσευχές τους στην Παναγία η οποία «ως γυναίκα και μητέρα βρίσκεται πιο κοντά στους ανθρώπους, ως άνθρωπος γνωρίζει καλά τα ανθρώπινα πάθη και λάθη και ως αγία έχει τη μοναδική δυνατότητα προσέγγισης του Θείου» (1), όταν λοιπόν απευθύνονται σ’ αυτήν, πού ακριβώς μεταβιβάζεται το αίτημα για μεσιτείες και παρακλήσεις; Στον Θεάνθρωπο Χριστό, στον Θεό Πατέρα ή στον Τριαδικό Θεό;

«Πού το πάει πάλι αυτός;», ίσως αναρωτηθούν τώρα συνοφρυωμένοι κάποιοι.
Προχωρώ λοιπόν τον συλλογισμό μου: το πού ακριβώς μεταβιβάζει η Παναγία τις παρακλήσεις των πιστών, αν δεν διαλανθάνει την προσοχή μου κάποια καθοριστικής σημασίας λεπτομέρεια, είναι, αν όχι άγνωστο, τότε σίγουρα αμφιλεγόμενο. Κι όταν λέω «αμφιλεγόμενο», δεν αναφέρομαι βέβαια στο τι πιστεύουν άθεοι, αγνωστικιστές, «αιρετικοί» και λοιποί αντιφρονούντες, αλλά στις αντιλήψεις που συναντά κανείς μέσα στη ίδια την ορθόδοξη παράδοση! Σύμφωνα λοιπόν με μιαν ισχυρά παγιωμένη αντίληψη, τα αιτήματα των πιστών που στις δύσκολες στιγμές τής ζωής τους προστρέχουν στην Παναγία, δεν μεταβιβάζονται στον Θεό Πατέρα, αλλά στον Θεάνθρωπο Χριστό που όπως άλλωστε λένε και οι Γραφές, είναι ο μοναδικός απόλυτος μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων (2). Η μεσιτεία τής Παναγίας θεωρείται δηλαδή ότι όπως και στην περίπτωση των Αγίων, έχει σχετική (;!) και όχι απόλυτη αξία, και συνεπώς παρά τους ισχυρισμούς διαφόρων προτεσταντικών αιρέσεων, «δεν αντικαθιστά και δεν εξασθενεί το έργον του Ιησού Χριστού» (3). Η Ο.Ο.Δ.Ε. μάλιστα διευκρινίζει ότι σε αντίθεση με την απόλυτη σωτηρία που μας εξασφαλίζει ο Χριστός «με την ένταξή μας στην Εκκλησία Του και στη Δευτέρα Παρουσία», η μεσιτεία τής Παναγίας «μας σώζει […] από κινδύνους στην επίγεια ζωή μας». Για να προσθέσει μερικές παραγράφους πιο κάτω ότι η Θεοτόκος «διαρκώς πρεσβεύει για εμάς στον Ουρανό, ώστε ο Υιός της να μας λυτρώσει, να μας σώσει» και «να μας δίνει […] άφεση αμαρτιών στη Δευτέρα Παρουσία Του»! Άρα λοιπόν -για να ξέρουμε τι μας γίνεται- τελικά δεν ισχύει το πρώτο, ότι δηλαδή η μεσιτεία τής Παναγίας μάς σώζει (μόνο) «από κινδύνους στην επίγεια ζωή μας» και όχι απόλυτα με την άφεση αμαρτιών στη Δευτέρα Παρουσία. Η μεσιτεία τής Παναγίας μπορεί λοιπόν να μάς σώσει από τα πάντα. Κρατάμε λοιπόν αυτό και προχωράμε.

Ενώ λοιπόν τα αιτήματα των πιστών που προστρέχουν στην Παναγία, σύμφωνα
με την ερμηνεία που προαναφέρθηκε, μεταβιβάζονται στον Θεάνθρωπο Χριστό, κάποιοι άλλοι λένε ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή η μεταστάσα Θεομήτωρ διαβιβάζει τις παρακλήσεις, όχι στον Θεάνθρωπο Χριστό, αλλά απ’ ευθείας στον Θεό (Πατέρα) (4), κατ’ άλλους δε στην Τριαδική θεότητα! Θα μού πείτε, ε και λοιπόν; Τι Υιός, τι Θεός, τι Αγία Τριάδα! Δεν ανήκουν αμφότεροι σ’ αυτήν; Και δεν είναι μαζί με το Άγιο Πνεύμα όμοιοι, αδιαίρετοι και ομοούσιοι; «Ναι, ασφαλώς!», θ’ απαντήσω λοιπόν κι εγώ. Θα πρέπει όμως επίσης να ρωτήσω για ποιον λόγο τότε στην πρώτη θεωρία αντιδιαστάλθηκε με ιδιαίτερη έμφαση ο Χριστός από τον Θεό; Η διατύπωση ήταν απόλυτα σαφής και δεν επιδέχεται παρερμηνεία:

«Προσκυνούμε τιμητικά την Παναγία και ζητάμε τις μεσιτείες και τις παρακλήσεις προς τον Θεάνθρωπο Χριστό, (και όχι προς τον Θεό Πατέρα)».
..
Μήπως λοιπόν ο διαχωρισμός αυτός έγινε επειδή στην περίπτωση αυτή εννοείται η ανθρώπινη φύση τού Υιού; Αν όμως όντως αυτός είν’ ο λόγος, δεν θα σήμαινε αυτό ότι έτσι απομονώνεται στην ουσία η θεϊκή του φύση από την ανθρώπινη, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αμφότερες θεωρούνται άρρηκτα ενωμένες και αδιαίρετες; Ή για να μην ανοίξουμε τώρα άλλα θέματα: όταν μία παράκληση πρόκειται να μεταβιβαστεί από την Παναγία στον Θεάνθρωπο Χριστό, αυτός γνωρίζει ή δε γνωρίζει ήδη εκ των προτέρων ότι θα συμβεί αυτό; Κι εν πάση περιπτώσει, για να μη μακρηγορούμε, το να λένε κάποιοι ότι η Θεοτόκος μεσιτεύει προς τον φιλάνθρωπο Θεό και κάποιοι άλλοι πως αυτό συμβαίνει προς τον Τριαδικό Θεό, ασφαλώς είναι ένα και το αυτό, αφού ό,τι φτάνει στον Θεό, φτάνει και στην Αγία Τριάδα, κι ό,τι φτάνει στην Αγία Τριάδα, ασφαλώς φτάνει και στον Θεό. Το να σου λέει όμως ο άλλος -και μάλιστα με έμφαση- ότι κάτι φτάνει στον Θεάνθρωπο Υιό και όχι στον Θεό Πατέρα, ε όπως και να το κάνουμε ακούγεται… κάπως! Όπως και να ’χει όμως, δε νομίζω ότι τελικά θα διαφωνούσε κανείς αν πάρουμε ως δεδομένο ότι και η τελευταία παράκληση που μεταβιβάζεται από την Παναγία, είναι ήδη γνωστή και στον Πατέρα, και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα εκ των προτέρων και αχρόνως!Κι αυτό βέβαια μας οδηγεί αναπόφευκτα σε μια σειρά ερωτημάτων. Για παράδειγμα:

Ποιο ακριβώς είναι το περιεχόμενο τής πεποίθησης
ότι η Παναγία βρίσκεται πιο
κοντά στους ανθρώπους, επειδή καταλαβαίνει τα πάθη και τις αδυναμίες τους; Είναι δυνατόν να υπάρχει κάποια υλική ή άυλη οντότητα που να καταλαβαίνει το οτιδήποτε -έστω και σε απειροελάχιστο βαθμό- καλύτερα από τον ίδιο τον... Δημιουργό; Ξεχάστέ το λοιπόν αυτό, αγαπητοί χριστιανοί που διαβάζετε τις γραμμές αυτές, γιατί απλά δεν στέκει. Οποιοσδήποτε ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, περιορίζει, χωρίς να το καταλαβαίνει, τον παντογνώστη, άτρεπτο και αναλλοίωτο Θεό κι απλώς αυταπατάται. Κατανοητό μεν και απόλυτα ανθρώπινο, αλλά -σύμφωνα πάντα με τις ιδιότητες που οι ίδιοι οι χριστιανοί προσδίδουν στον Δημιουργό- άτοπο και αντιφατικό.

Πέραν τούτου, από τη στιγμή που όπως επισήμανα και πιο πάνω, οτιδήποτε
συνέβη ποτέ στο παρελθόν, συμβαίνει στο παρόν και πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, είναι ήδη προαιωνίως γνωστό στον Τριαδικό Θεό, πώς ακριβώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον ισχυρισμό ότι «έχοντας τέτοια δύναμη ή Θεοτόκος, […] επηρεάζει τίς βουλές τού Υίού της» και κατ’ επέκταση τού Θεού; Πώς είναι ποτέ δυνατόν να ισχυρίζεται κανείς στα σοβαρά ότι η προγιγνώσκουσα, άτρεπτη, αναλλοίωτη και απαθής Τριαδική Θεότητα μπορεί να… επηρεάζεται και ν’ αλλάζει γνώμη για το οτιδήποτε; Το εξήγησα πολλές φορές στο παρελθόν και δεν θα κουραστώ να το λέω: όσο ψυχρό και κυνικό κι αν ακούγεται, όσο ακραίο και αιρετικό, το βαρύ τίμημα τού δόγματος τής εκ των προτέρων γνώσης και απόλυτης ατρεψίας τού Θεού είναι ένας Θεός που -αλίμονο!- δεν έχει συναισθήματα!! Σκεφτήτε το λιγάκι και θα δείτε ότι τελικά δεν είναι τόσο τρελό όσο ακούγεται! Έχει φερ’ ειπείν ο πιστός Χ ένα σοβαρό πρόβλημα και απευθύνεται με προσευχές, όχι στον Υιό, όχι στον Πατέρα, αλλά στην Παναγία. Το πρόβλημα τώρα αυτό σύμφωνα με το δόγμα τής θεϊκής παντογνωσίας, είναι ήδη γνωστό εδώ και μερικές…άχρονες αιωνιότητες τόσο στον Θεό όσο και στον Χριστό. Έρχεται λοιπόν ο πιστός αυτός και παρακαλεί τη μεσίτρια Παναγία να τον βοηθήσει. Η δε Παναγία επειδή, λέει, ως άνθρωπος καταλαβαίνει τα πάθη μας (ενώ ο Θεός προφανώς δεν τα... πολυκαταλαβαίνει!) και ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον τού Θεού (δηλαδή μπορεί να πει και καμιά κουβέντα παραπάνω), μεταφέρει το ΗΔΗ ΓΝΩΣΤΟ αίτημα τού πιστού στον Υιό ή στον Πατέρα ή τέλος πάντων σε όλους μαζί (ξεχωριστά κι όμως ενωμένα, ενωμένα κι όμως ξεχωριστά), μεταφέρει λοιπόν το αίτημα αυτό και προσπαθεί με τις μεσιτείες της να… επηρεάσει τον Τριαδικό Θεό, για τον οποίο, δε μπορεί, κάπου θα πρέπει να ’χει πάρει τ’ αυτί της ότι είναι… άτρεπτος και παντογνώστης και συνεπώς τόσο τα προβλήματα των πιστών όσο και τις δικές της παρακλήσεις, τα βλέπει διαρκώς και αδιαλείπτως… ντεζαβού!

Και ρωτώ λοιπόν: το αν ο πιστός θα βοηθηθεί ή όχι, είναι ή δεν είναι προαιωνίως γνωστό σ’ εκείνους τους οποίους η Παναγία με τις συνεχείς παρακλήσεις της
προσπαθεί να επηρεάσει και να εξευμενίσει; «Ασφαλώς και είναι!», θα μου απαντήσετε. Ε τότε λοιπόν γιατί την αφήνουν και μιλάει άσκοπα δύο χιλιάδες χρόνια τώρα; Τον πιστό που μέσα από τις δοκιμασίες και την προσευχή, παιδεύεται και ενισχύεται, καλά κάνουν και τον αφήνουν να μιλάει, αφού σ’ όποιον κι αν απευθύνεται και άσχετα με το αν για την Αγία Τριάδα το τελικό αποτέλεσμα είναι εκ των προτέρων γνωστό, το κέρδος είναι η παίδευση του. Την Παναγία όμως με ποιο σκεπτικό την αφήνουν να μεσιτεύει; Ποιος είναι ο απώτερος στόχος; Ποιο το νόημα; Γραφειοκρατικής φύσεως σίγουρα δεν μπορεί να είναι. Ούτε βέβαια «βολέματος» με μια καλή θεσούλα στο ουράνιο βασίλειο. Τιμής, θα μου πείτε. Τιμής προς τη μητέρα τού Θεανθρώπου. Κι εγώ λοιπόν θα απαντήσω ότι τότε το θέμα αλλάζει! Ας μας πούνε λοιπόν ότι στις δέκα προσευχές, οι τρεις ή οι πέντε, ξέρω ’γώ, θα πρέπει τιμής ένεκεν να περνάνε πρώτα από την αειμεσιτεύουσα Παναγία. Όχι όμως να μας λένε ότι αυτό πρέπει να συμβαίνει επειδή η Θεομήτωρ διαθέτει κάποιες ξεχωριστές ιδιότητες (κατανόηση, παρρησία κ.λπ.) που ανεβάζουν τις πιθανότητες να εισακουστούν τα εκάστοτε αιτήματα των απελπισμένων πιστών! Αυτό είναι παράλογο! Ο Τριαδικός Θεός -αν όντως είναι αναλλοίωτος και παντογνώστης- δεν είναι δυνατόν να επηρεάζεται ούτε ν’ αναθεωρεί ούτε να εξευμενίζεται ούτε να οργίζεται ούτε ν’ απογοητεύεται - ούτε κυριολεκτικά ούτε μεταφορικά, ούτε ανθρωποπαθώς ούτε με οποιονδήπτε άλλον τρόπο! Και δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό, για τον απλούστατο λόγο ότι όλα αυτά τα συναισθήματα θα αλλοίωναν άμεσα την ατρεψία του, αφού θα τον έκαναν να νιώθει κάτι που «πριν» δεν ένιωθε! Θ’ αλλοίωναν όμως και την παντογνωσία του αφού οι αιτίες των συναισθημάτων αυτών θα έπρεπε να Του ήταν ανέκαθεν γνωστές, πριν ακόμα αρχίσει ο ίδιος ο χρόνος, και σίγουρα απόλυτα υποταγμένες στη θεϊκή του απάθεια και παντοδυναμία! Ένα κι ένα κάνουν δύο: είτε ο Θεός είναι άτρεπτος και παντογνώστης και δεν επηρεάζεται από καμία ενέργεια ή παράλειψη τής Παναγίας, είτε επηρεάζεται αλλά… δεν είναι άτρεπτος και πιθανότατα ούτε και παντογνώστης! (5)

Συμπέρασμα: αν ζητήσατε ποτέ κάτι από την Παναγία κι αυτό εισακούστηκε, κρατήστε την ουσία, ότι δηλαδή εσείς τελικά βοηθηθήκατε και το πρόβλημά σας
λύθηκε. Το ποιος όμως ακριβώς σάς βοήθησε και για ποιους λόγους, αφήστε το καλύτερα, γιατί... μάλλον θα μείνετε με την απορία!
..

..
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ


[2] Α΄ Προς Τιμόθεον, Β΄ 5 («εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων,
άνθρωπος Χριστός Ιησούς»)


[4] Ενδεικτικά αποσπάσματα από ύμνους:...
«Καί σέ μεσίτριαν έχω, πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ελέγξη τάς
πράξεις […]»..
«Χαίρε Κεχαριτωμένη, μεσιτεύουσα Θεώ και ανθρώποις […]»

[5] Άλλον συνδυασμό εγώ προσωπικά δεν βλέπω, αλλά θα χαιρόμουν για
οποιαδήποτε σαφώς διατυπωμένη, διαφορετική άποψη που συμβιβάζει
εκείνα που εγώ χαρακτήρισα ασυμβίβαστα.
...

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έλα ρε Κώστα, 3000 χρόνια πολυθεϊσμού δεν εξαφανίζονται εν μία νυκτί. Αυτή την περίοδο μεταφράζω στα ελληνικά το θεολογικό έργο του Thomas Paine (ένας από τους Ντεϊστές πατέρες της Αμερικανικής Επανάστασης και σκοπεύω να το διανείμω δωρεάν σε PDF αφού τελειώσω), οπότε το κρίνω σκόπιμο να σου μεταφέρω ένα σχετικό απόσπασμα από το λαομίσητο βιβλίο του "Η Εποχή της Λογικής" (The Age of Reason)

"Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πώς η κοσμοθεωρία που καλείται Χριστιανική Εκκλησία ξεπήδησε από την “ουρά” της ειδωλολατρικής μυθολογίας. Μια απευθείας ενσωμάτωση από την πρώτη κιόλας στιγμή έδωσε στον θεωρούμενο ιδρυτή της ουράνια καταγωγή. Η τριάδα θεών που ακολούθησε ήταν μια μείωση του πλήθους των είκοσι ή τριάντα χιλιάδων που προϋπήρχαν. Το άγαλμα της Παναγίας διαδέχθηκε το άγαλμα της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Η θεοποίηση ηρώων άλλαξε σε ανακήρυξη αγίων. Οι Μυθοπλάστες είχαν θεούς για τα πάντα· οι Χριστιανοί Μυθοπλάστες είχαν αγίους για τα πάντα. Η εκκλησία με τον ένα Θεό έγινε τόσο συνωστισμένη, όσο και το Πάνθεο· και το μέρος [γέννησης] και των δύο ήταν η Ρώμη. Η Χριστιανική θρησκεία δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ειδωλολατρεία των αρχαίων μυθοπλαστών, προσαρμοσμένη για τη δύναμη και το κέρδος· και είναι χρέος της λογικής και της φιλοσοφίας να καταργήσει αυτή την αμφίβια απάτη."

Τάδε εγράφησαν το 1794 και ο άνθρωπος την πλήρωσε την ειλικρίνιά του (μαζί με εκείνους που εξέδωσαν τα βιβλία του). Εμείς σήμερα τι κάνουμε;

Κώστας είπε...

Φίλε EvanT,
καταρχάς να σου ευχηθώ καλό κουράγιο και καλή έμπνευση στο τόσο δύσκολο,
μα και συνάμα τόσο γοητευτικό έργο που ξεκίνησες με τη μετάφραση τού βιβλίου.
Αναφορικά τώρα με την ουσία, τι να πει κανείς; Εγώ πλέον -επειδή έχω απηυδήσει-
προσεγγίζω το θέμα διαφορετικά. Δε λεώ δηλαδή ότι η Παναγία φερ’ ειπείν, αντιστοιχεί
στην τάδε ή στη δείνα θηλυκή θεότητα τής προχριστιανικής εποχής, γιατί ο άλλος
είτε θα μου πει πως, όχι, δεν αντιστοιχεί, είτε θα επικαλεστεί την ανεπανάληπτη «θεωρία»
τής διαβολικής μίμησης, ή την άλλη περί σπερματικού Λόγου ή απλώς ότι το ορθόδοξο
δόγμα ΔΕΝ θεωρεί την Παναγία θεότητα. Άλλαξε δηλαδή τα ρούχα του ο Μανωλιός
και τα ’βαλε αλλιώς… Γι’ αυτό λοιπόν, κι εγώ τι κάνω; Δέχομαι χάριν συζήτησης τις
βασικές θέσεις τού συνομιλητή μου και ξεκινώντας απ’ αυτές, προχωρώ για να δούμε
πού διάολο θα μας βγάλει! Μετέστη η Παναγία; Μετέστη. Δε λατρεύεται από τους
ορθοδόξους ως θεότητα; Δε λατρεύεται. Μεσιτεύει στον Τριαδικό Θεό υπέρ των
ανθρώπων; Μεσιτεύει. Τον επηρεάζει με την παρρησία της; Τον επηρεάζει. Πετάει
ο γάιδαρος; Πετάει! Ε κι αφού λοιπόν δεχθώ όλα αυτά που λέει ο απέναντί μου
και τα βάλω το ένα δίπλα στ’ άλλο για να δούμε την τελική εικόνα, αρχίζει το… γλέντι!
Διότι εννιά στις δέκα περιπτώσεις κάποια λεπτομέρεια υπάρχει που δεν εκτιμήθηκε
σωστά με αναπόφευκτο αποτέλεσμα την… εισροή υδάτων!

Elias είπε...

Μέχρι τώρα ήξερα ότι η Παναγία μεταβιβάζει τις ηκεσίες των πιστών στον Υιό, την όψη της Τριαδικής Θεότητας δηλαδή που ενσαρκώθηκε στον ιστορικό χρόνο. Ισχυρίζεσαι ότι άλλες εκκλησιαστικές πηγές αναφέρουν ότι προορισμός των μεσιτειών της είναι η Τριαδική Θεότητα ή ο Θεός Πατέρας, όμως κάτι τέτοιο δε μου γίνεται προφανές από τα αποσπάσματα που παραθέτεις, ούτε από τους ύμνους ούτε από το ολιγόλογο κείμενο της Ι.Μ. Καλαβρύτων & Αιγιαλείας. Ο Ιησούς Χριστός συχνά ονομάζεται "Θεός", τόσο στην εκκλησιαστική πρακτική όσο και στη λαϊκή.

Όσο για τη βλάσφημη φράση, ότι η Παναγία επηρεάζει τις βουλές του Υιού, μου φαίνεται πως κάποιος ιερέας έγραψε απλώς μία κουβέντα παραπάνω μέσα στον οίστρο του. Συναντάται πουθενά αλλού αυτή η διατύπωση;

Το ερώτημα που διατυπώνεις στο τέλος είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Θυμίζει πάντως το Καλβινιστικό δόγμα του προκαθορισμού (πώς αποδίδεται στα ελληνικά το predestination;)

Elias είπε...

Είχα κάνει μερικές σκέψεις παλιότερα πάνω στο θέμα: Στα αυτοκρατορικά χρόνια της βυζαντινής εποχής, η "μεσιτεία" ήταν ο κατ' εξοχήν τρόπος επηρεασμού υποθέσεων. Δεν υπήρχε η σύγχρονη αντίληψη του νόμου ούτε οι θεσμοί ήταν ισχυροί. Αν ήθελε κάποιος να επιτύχει κάτι, έπρεπε να είχε μπάρμπα στην Κορώνη (όχι ότι σήμερα έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα). Όταν ο κόσμος τότε άκουγε στην εκκλησία: "Μητέρα του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών", αναγνώριζε μία οικεία πράξη.
Ειλικρινά πιστεύω ότι η θεολογία εδώ έχει ακολουθήσει την πολιτική και κοινωνική πρακτική.

Zaphod είπε...

Νομίζω πως πρέπει να πας.....διακοπές!

Μπραβο σου πάλι που ασχολείσαι με όλα αυτα και παραμένεις ψύχραιμος.

Νομίζ πως η τελευταία άποψη του elias στέκει. Το φαινόμενο του μπάρμπα στην Κορώνη υπήρχε στο Βυζάντιο, ήταν σίγουρα θεσμοθετημένο στην τουρκοκρατία και μας έμεινε και μας ως λάδωμα :)

Κώστας είπε...

Παιδιά, τα λέμε το βραδάκι όταν θα γυρίσω με το καλό από τη δουλειά. Το λινκ
πάντως για τον Τριαδικό Θεό ήταν τελικά λάθος, οπότε είχε δίκιο ο… άμοιρος
ο Ηλίας που απορούσε για τα συμπεράσματά μου και πολεμούσε να βγάλει
άκρη! Θα επανορθώσω το βράδυ!

Κώστας είπε...

Αγαπητέ φίλε Ηλία,
σ’ ευχαριστώ πολύ για τις -όπως πάντα- εύστοχες παρατηρήσεις σου. Σχετικά με το λινκ
για τον Τριαδικό Θεό, τα είπαμε: απολύτως φυσικό κι αναμενόμενο που δεν έφτασες στο
ίδιο συμπέρασμα μ’ εμένα, αφού κατά τη δημιουργία του επίμαχου συνδέσμου ανέλαβε
δράση ο… δαίμων τού Διαδυκτίου «φυτεύοντας» μέσα άλλο κείμενο από την ίδια σελίδα!
Το σωστό λινκ λοιπόν είναι αυτό.
Το επίμαχο κείμενο μάλιστα, όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς με μια γρήγορη
αναζήτηση στο γκουγκλ, το βρίσκει κανείς δημοσιευμένο σε πλήθος χριστιανικών σελίδων
όπως π.χ. εδώ ή εδώ
.

Αναφορικά τώρα με την ετέρα θέση ότι οι παρακλήσεις των πιστών μεταβιβάζονται
στον Θεό Πατέρα, πέραν τού γεγονότος ότι όπως επισήμανα και στην αρχική ανάρτηση,
είτε εννοείται εδώ η Τριαδική Θεότητα είτε ο Θεός Πατέρας, στην ουσία δεν υπάρχει
καμία διαφορά, το «Πατέρας» αν πρόσεξες, το έβαλα σε παρένθεση. Μ’ αυτόν τον τρόπο
ήθελα να υποδηλώσω ότι ακριβώς λόγω τής πρακτικής που ανέφερες ο Χριστός να
ονομάζεται «Θεός», δεν ήταν μεν πέραν πάσης αμφισβήτησης βέβαιο ότι εδώ εννοούνταν
το 1ο πρόσωπο τής Αγίας Τριάδας, και όχι το 2ο, αλλά πάντως ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΙΘΑΝΟ. Και
λέω «εξαιρετικά πιθανό» επειδή η φράση «φιλάνθρωπος Θεός» είναι, νομίζω, άρρηκτα
συνδεδεμένη και -αν θες- «ιδιωματικά κατειλημμένη» από τον Δημιουργό Πατέρα, άντε
από τον Τριαδικό Θεό, όχι όμως από τον Υιό αποκλειστικά - όσο φιλάνθρωπος κι αν
θεωρείται κι εκείνος.

Όπως και να ’χει -το ξανατονίζω με ιδιαίτερη έμφαση!-, ακόμα κι αν αγνοήσουμε τη
ρητά και ξεκάθαρα διατυπωμένη θέση ότι η Παναγία μεσιτεύει προς τον Τριαδικό Θεό
(εγώ προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος να την αγνοήσω, εκτός κι αν βγεί κάποιος
και πει υπεύθυνα ότι όλοι αυτοί που αναδημοσίευσαν το επίμαχο κείμενο δεν ξέρουν
τι λένε!), ακόμα λοιπόν κι αν αγνοήσουμε τη θέση αυτή, δεν βλέπω τι αλλάζει στην
ουσία τού πράγματος. Είναι ποτέ δυνατόν κάτι που φτάνει στον Υιό, να μην είναι ήδη
προαιωνίως γνωστό και στούς άλλους δύο; Τι θα πει δηλαδή «η Θεοτόκος είναι η
μεσίτρια προς τον Υιό» κι «ο Χριστός είναι μεσίτης προς τον Πατέρα»; Υπονοείται
μήπως εδώ ότι το 2ο πρόσωπο τής Τραδικής Θεότητας πληροφορείται κάτι που πριν
δεν… ήξερε; Λέει δηλαδή η Παναγία στον μη προγιγνώσκοντα άνθρωπο Υιό κάτι, για
να το μεταφέρει αυτός στην… άλλη πλευρά τού εαυτού του, τον προγιγνώσκοντα Θεό
Υιό, κι αυτός με τη σειρά του στον επίσης προγιγνώσκοντα Θεό Πατέρα; Δεν είναι
too much αυτό;

Αναφορικά τώρα με τη φράση που χαρακτήρισες βλάσφημη, χαίρομαι που συμφωνούμε.
Δεν ξέρω ποιος ήταν που την έγραψε, στο συγκεκριμένο σάιτ πάντως αναφέρεται
αυτολεξεί ότι «η σελίδα εμφανίζεται στο διαδίκτυο με τις ευλογίες των πατέρων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου». Πέραν τούτου, ΚΑΙ αυτό το κείμενο έχει αναδημοσιευτεί σε διάφορες
χριστιανικές σελίδες (1), οπότε στην πραγματικότητα το θέμα είναι πάρα πολύ απλό: να
προσέχουν τι λένε! Ο απλός πιστός που δεν τα πολυψάχνει, ούτε που θα πάρει χαμπάρι
το πόσο βλάσφημη και αντιφατική είναι η θεωρία αυτή, οι άλλοι όμως…

Σχετικά τώρα με τα προβλήματα που δημιουργεί το δόγμα τής εκ των προτέρων γνώσης,
όσο πολύπλοκο κι αν φαίνεται το ζήτημα, στην ουσία είναι, νομίζω, απλό: η θεώρηση
τού Θεού ως προγιγνώσκοντος δεν έχει παρενέργειες μόνο όταν αυτό που τελικά
επισυμβαίνει και το οποίο γνώριζε αχρόνως ο Θεός, ήταν και μέσα στις επιθυμίες του
ή όταν απώτερος σκοπός είναι η παίδευση των ανθρώπων. Τότε λοιπόν, το να ξέρει
ο Θεός από πριν, τι πρόκειται να συμβεί, δε δημιουργεί προβλήματα. Στην περίπτωση
όμως τής Παναγίας δεν είναι το ίδιο ۬ ۬ διότι αφού οι μεσιτείες που πρόκειται να κάνει,
στην Αγία Τριάδα είναι πάντοτε εκ των προτέρων γνωστές, δύο τινά υπάρχουν: ή
το τελικό αποτέλεσμα ήταν μέσα στις επιθυμίες τού Θεού (ο οποίος συνεπώς δεν
επηρρεάστηκε από τη μεσολάβηση) ή και η Παναγία (που ΔΕΝ γνωρίζει εκ των
προτέρων)… υποβάλλεται σε μια συνεχή παίδευση και δοκιμασία!! Αλλιώς γιατί
να γνωστοποιεί πράγματα… γνωστά και να προσπαθεί να μεταβάλει αυτά που εξ
ορισμού δεν μεταβάλλονται, τις βουλές δηλαδή τού ίδιου τού Θεού;



Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

(1) Παρόμοια διαβάζουμε και στην Ο.Ο.Δ.Ε. (τα κεφαλαία δικά μου):
«Σε ποιον άλλον άγιο άνθρωπο μπορούμε να στραφούμε εκτός από αυτήν, ΠΟΥ ΝΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ να ξεχάσει τις αμαρτίες μας; Μόνο αυτή έχει τέτοιο
θάρρος και ΕΠΙΡΡΟΗ προς τον βασιλιά του σύμπαντος»

Κώστας είπε...

Φίλε Zaphod,
εννοείς έπρεπε να ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ διακοπές! Τώρα, πάει πια, χάσαμε το τρένο! Όσο για
το άλλο που είπες ότι και καλά παραμένω ψύχραιμος, είσαι σίγουρος γι’ αυτό που
λες; Διάβασες την προηγούμενη ανάρτηση για τον Ιωάννη τον Ριγολόγο; ;-)

Hades είπε...

Κατ' εμέ κακώς τα έγραψες όλα αυτά, Κώστα. Η απάντηση θα μπορούσε να είναι κατά πολύ απλούστερη: όσο περισσότεροι "μεσσίτες" υπάρχουν (που βασικά και στην ΠΔ υπήρχαν, οπότε δεν είναι καινοφανές το ζήτημα) τόσο μεγαλύτερη είναι η εξάρτηση του πιστού από την εκκλησία. Κι όσο μεγαλύτερη η εξάρτηση, τόσο πιο εύκολη η πρόσβαση στην τσέπη του. Τόσο απλό, τόσο αληθινό, τόσο καθημερινό. Τα πρόσφατα real estate της Μονής Βατοπεδίου, καθώς και η πληθώρα λαδωμ... εχμ, ταμάτων πως να πω στις εκκλησίες αποδεικνύουν για τι ακριβώς ενδιαφέρεται ο καθείς. Και το ενδιαφέρον πάντα απαιτεί και την κατάλληλη επιχειρηματολογία...

Κώστας είπε...

Γιατί υπάρχει κάτι εδώ μέσα που… καλώς το έγραψα;

Υ.Γ. Απροπό «τάματα», ενδιαφέρον θα είχε αν μπορούσε κανείς να μας διαφωτίσει
σχετικά με τα πολυάριθμα αναθήματα που έχουν διασωθεί από την αρχαιότητα (χέρια,
πόδια, μάτια, τσουτσούδες κ.λπ.), κυρίως δε για τις ιάσεις που συνδέθηκαν μ’ αυτά.
Για να περιορίσουμε δε το εύρος των πιθανών απαντήσεων και για λόγους δικαιοσύνης,
προτείνω να αποκλείσουμε την περίπτωση δόλου από την πλευρά των Ασκληπείων,
τα ενδεχόμενα αυτοΐασης ή αυθυποβολής, τον παράγοντα σύμπτωση, ή -γιατί όχι;-
ακόμα και την περίπτωση παροχής πραγματικής θεραπευτικής αγωγής. Και λέω
να τ’ αποκλείσουμε όλ’ αυτά, όχι επειδή δε γίνονταν, αλλά επειδή αν τα δεχθούμε
ως πιθανές απαντήσεις, τότε θα μπορούσε κάποιος… κακοπροαίρετος να υποστηρίξει
ότι -αλίμονο- έτσι ακριβώς εξηγούνται και τα αντίστοιχα χριστιανικά τάματα!

Hades είπε...

Μα αν υπάρχει μια πραγματική καινοτομία στον χριστιανισμό, αυτός είναι αναμφίβολα ο ισχυρισμός ότι τα πάντα παρουσίασε για πρώτη φορά εις τα εγκώσμια, διότι στην πραγματικότητα το 95% είναι κακογραμένες μεταφορές κι αντιγραφές... :):):)
Εδώ ούτε καν το δόγμα δεν είναι δικό τους (βλ. Διόνυσο και Βάκχες), στα αναθήματα θα κόλλαγαν. Μμμμμ... πλάκα πλάκα, τα αναθήματα δικά τους δεν ήταν, αλλά τα αναθέματα είναι σίγουρα... :):):)

Κώστας είπε...

Απροπό «ανάθεμα», σύμφωνα με νεώτερες έρευνες τα περί αναθεματισμού τού
Βενιζέλου στο Πεδίο τού Άρεως, τελικά δεν ήταν παρά μια αισχρή σκευωρία κατά
τής Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θεωρείται πλέον απολύτως βέβαιο ότι όλα αυτά
που καταλογίζονται στους πάναγνους Ιεράρχες τής Ιεράς Συνόδου, είναι αναίσχυντα
μυθεύματα, ενώ ακόμα και οι φωτογραφίες αποδείχτηκε ότι ήταν φωτομοντάζ! Αυτό
που στην πραγματικότητα συνέβη με το περίφημο «ανάθεμα κατά τού Βενιζέλου»
μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Επίσημοι, δεδηλωμένοι και... επιστημονικώς τεκμηριωμένοι αναγνώστες:

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Πρόσφατα σχόλια

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Τομέας LOL - γελάστε ελεύθερα!

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...

Μια πρώτη γεύση τού τι ακολουθεί, χεχε...
Αν θέλετε να σχολιάσετε το... ασχολίαστο, επισκεφτείτε το μπλογκ του Διαγόρα! (Κλικ στην εικόνα)

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...

Κάτι λείπει, κάτι λείπει...
Τον ήλιο, ρεεεεεεεεε - τον ήλιο!!

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε

Ο αγνός και αμόλυντος... λεμούριος, χεχε
Μα καλά, τι λένε τα άτομα;
Λεμούριος (πρωτεύον θηλαστικό):

Τι;; «Μόνο οι γυναίκες έχουν παρθενικό υμένα»; Μα καλά, πάνε καλά οι άνθρωποι;
Κι ο δικός μου δηλαδή τι είναι;




«Αγιο φως»: ουρανόθεν ή...

Απόσπασμα από την Ευχή για το «άγιο φως»:

«[…] παρακαλούμεν και δεόμεθά σου, Παναγιότατε Δέσποτα, όπως αναδείξης
αυτό αγιασμού δώρον και ΠΑΣΗΣ ΘΕЇΚΗΣ ΣΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΝ,
διά της χάριτος τού Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου˙[…] Αμήν».

Ερώτηση κρίσεως:


Έχει ανάγκη ένα εξώκοσμο φως που υποτίθεται πως κατέρχεται θαυματουρχικά
απευθείας από την άκτιστη χάρη τού Θεού, τη μεσολάβηση τού Παναγίου Τάφου
ή οποιαδήποτε ειδική δέηση, για να πλημυρίσει μ’ αυτό από το οποίο εξ ορισμού
θα έπρεπε
ήδη να… ξεχείλιζε;

Πόθεν;

Υπέρμαχοι τού «αγίου φωτός»:

Το ότι ο Πατριάρχης βρίσκεται μόνος μέσα στο κουβούκλιο δεν έχει καμία απολύτως
σημασία ούτε και είναι επιχείρημα, αφού η Ακοίμητη Κανδήλα που υπάρχει μέσα,
τη συγκεκριμένη μέρα είναι ΣΒΗΣΤΗ!

Π. Γ. Μεταλληνός:

«[…] Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (380) μαρτυρείται απ’ την Αιθερία, μια Ισπανίδα που πήγε
και προσκύνησε, ότι υπάρχει η ακοίμητος κανδήλα στον άγιο τάφο.
Πιστεύω λοιπόν
και καταλήγω, όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο Πατριάρχη,
γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις, μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί
γι’ αυτό...».




Δεν περιγράφω άλλο!

Φωτιά στα μπατζάκια μας...

Φωτιά στα μπατζάκια μας...
Αχ βρε παλιόπαιδο, Ιγκόρ...

... φωτιές που μας άναψες!

Τσάμπα το μπουγέλο…

Στην ιστορία τού Κατακλυσμού ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για κάτι που όπως
μετά ΡΗΤΑ ομολόγησε
,
ήταν απλώς μέσα στη φύση τους! Το ήξερε λοιπόν αυτό, κι όμως
τους έπνιξε. Όλους! Μαζί και τα ζώα. Και τους έπνιξε επειδή, λέει, … μετάνιωσε (!!) που
τους είχε φτιάξει! Για να μετανιώσει μετά… εκ νέου και να παραδεχθεί ότι βασικά… δεν
έπρεπε να είχε μετανιώσει εξαρχής! Κι όλα αυτά από έναν…
προγιγνώσκοντα θεό!!

Λοιπόν, δεν πιστεύω κάποιος από εσάς να κατάλαβε τίποτα, ε;

Όπως αναφέρει το Κατά Μάρκον Δ´ 10-12, όταν κάποτε οι μαθητές ρώτησαν
τον Χριστό γιατί δίδασκε με παραβολές, αυτός έδωσε αυτολεξεί την εξής απάντηση:
«Σ’ εσάς δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσετε τα μυστήρια τής βασιλείας τού Θεού˙
σ’ εκείνους δε έξω όλα δίνονται με παραβολές ώστε οι βλέποντες να βλέπουν αλλά
να μην αναγνωρίζουν, και οι ακούοντες ν’ ακούν, αλλά να μην αντιλαμβάνονται,
μην τυχόν και μετανοήσουν και τους συγχωρεθούν τα αμαρτήματά τους».

Με το χέρι στην καρδιά: πώς ακριβώς θα χαρακτηρίζατε εσείς έναν δάσκαλο (Ιησούς)
που σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά του, διδάσκει επίτηδες με πολύπλοκο τρόπο
(παραβολές) με στόχο κάποιοι μαθητές του -πιθανότατα οι περισσότεροι- παρότι
παρακολουθούν το μάθημα, να μην μπορούν να καταλάβουν τίποτα, στερούμενοι έτσι
τις όποιες θεωρητικές ελπίδες θα είχαν («μην τυχόν και») να αντεπεξέλθουν στις υψηλές
απαιτήσεις («μετανοήσουν») και να πετύχουν («συγχωρεθούν»);

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;

Είναι μια παρθένος οπωσδήποτε... παρθένα;
Dirne: Μη με βλέπετε έτσι… Εγώ κάποτε ήμουν… παρθένα!
Χριστιανοί για ν’ αποδυναμώσουν την εβραϊκή λέξη bethulah που θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε στη θέση τού almah «νεάνις», εάν η περίφημη προφητεία τού Ησαΐα όντως έθετε στο επίκεντρο μια… ανέγγιχτη παρθένο:



«Αλλά και στις γλώσσες των άλλων λαών της Μ. Ανατολής η αντίστοιχη της λέξης bethulah δεν σημαίνει απαραίτητα την (με την βιολογική σημασία) παρθένα. Για παράδειγμα, στα Ακκαδικά η λέξη batultu σημαίνει κυρίως μια ηλικιακή ομάδα. Μόνο σε συγκεκριμένα πλαίσια σημαίνει την παρθένα. Στα κείμενα της Ουγκαρίτ, η λέξη btlt είναι συνήθης χαρακτηρισμός για την Anat, την γυναίκα του Βάαλ. Σε αραμαϊκά κείμενα διαβάζουμε για γυναίκα, btwlt, η οποία είναι επίτοκος (σε τοκετό).»



Και τώρα προσέξτε απίστευτη περίπτωση-λουκούμι από τα Γερμανικά:



Η λέξη Dirne ξεκίνησε από μιαν αμάρτυρη γερμανική ρίζα με τη σημασία «παρθένος», συνέχισε στα Παλαιογερμανικά με την ίδια ακριβώς σημασία, υπέστη αργότερα σημασιακή διεύρυνση αλλάζοντας σε «νεαρό κορίτσι» κι εν συνεχεία σε «υπηρέτρια», για να ξεπέσει τελικά σε... «ΠΟΡΝΗ»!! Οι μεταβολές αυτές δε, συντελέσθηκαν εντός μιας, αν όχι μικρότερης, το λιγότερο ίσης χρονικής περιόδου με τις αντίστοιχες σημασιακές αλλαγές που εμφάνισε η σημιτική λέξη, και μάλιστα σε αντίθεση μ’ αυτήν, οι μεταβολές δεν έλαβαν χώρα σε συγγενείς μεν, διαφορετικές δε γλώσσες (Ακκαδικά, Ουγκαριτικά, Αραμαϊκά, Εβραϊκά) αλλά εντός τού ΙΔΙΟΥ γλωσσικού συστήματος (Γερμανικά)!







Θα... καλοπεράσετε, παλιόπαιδα!

Κολιτσάρας:

«
Είναι σπάνια η περίπτωση που ο Θεός τιμωρεί τα αθώα τέκνα για τις αδικίες των
γονέων τους˙ και αν καμιά φορά τα τιμωρεί
το κάνει για να ανταμείψει τα τέκνα πιο
πλουσιοπάροχα στην μέλλουσα ζωή. Ο Θεός όμως τιμωρεί την κακία μέχρι τρίτης
και τετάρτης γενεάς
εφ’ όσον οι απόγονοι μιμούνται την κακία των προγόνων τους
και μισούν τον Θεό. Διαφορετικά ο Θεός είναι πάντοτε δίκαιος, αν και
είναι απόκρυφες
σε μας οι βουλές Του».


Δηλαδή, για να κάνουμε… μετάφραση τής μετάφρασης και ερμηνεία τής ερμηνείας,
ΝΑΙ, ενίοτε τιμωρούνται ΚΑΙ ΑΘΩΟΙ
για τα ανομήματα των ασεβών προγόνων τους
(1η πρόταση), ΟΧΙ, ποτέ δεν τιμωρούνται αθώοι απόγονοι (2η πρόταση), αν και
ποτέ
δεν ξέρεις
(3η πρόταση)!!

Είναι λοιπόν ή δεν είναι το θέμα για… LoL;


Φτιαγμένη από το... πουθενά!!

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Οι ανόητοι οι αρχαίοι Έλληνες να πιστεύουν πως τα περίφημα διοπετή ομοιώματα
έπεφταν κατ’ ευθείαν από τον ουρανό,
συστημένα με αποστολέα τον ίδιο τον Δία…
Ρε τους βλάκες…

Απάντηση:

Σσσσσς! Αχειροποίητα!

.

Εξυπνάκηδες εικονολάτρες:

Πόσο ανόητοι ήταν αυτοί οι ειδωλολάτρες οι αρχαίοι Έλληνες με τις δεισιδαίμονες
φαντασιοπληξίες τους περί αγαλμάτων που
μιλούσαν, χαμογελούσαν, μετακινούνταν
από μόνα τους, προστάτευαν και… πετούσαν φωτιές
όταν βέβηλοι επιχειρούσαν να τα
απομακρύνουν από τον ιερό τόπο λατρείας τους! Μα είναι ποτέ δυνατόν να πίστευαν
τέτοια πράγματα;

Απάντηση:

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ποια απάντηση θα ταίριαζε για την περίπτωσή τους.
Να απαντήσουμε λαϊκιστί με το κλασικό «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»; Ή να
τους υπενθυμίσουμε καλύτερα ότι «στο σπίτι τού κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!»;
Μήπως πάλι να πάρουμε το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» ή καλύτερα την
περίφημη ρήση τού Ιησού περί κάρφους και… δοκού εν τω οφθαλμώ ημών; Ή μήπως
όλα αυτά μαζί; Διότι πώς αλλιώς θα πρέπει ν’ απαντήσει κανείς σε ανθρώπους που
τολμάνε και σχολιάζουν ειρωνικά τα παραπάνω, όταν στο ίδιο το σύστημα πίστης
που ασπάζονται κι ακολουθούν , «υπάρχουν»… δακρυροούσες
και -Θεός φυλάξοι!-
αιμοροούσες Παναγίες,
ιστορίες (γι’ αγρίους) περί εικόνων που θαυματουργικά…
φεγγοβολούσαν, μιλούσαν, κουνούσαν τα δάχτυλά τους και… τηλεμεταφέρονταν
από
το ένα μέρος στο άλλο; Έλεος, δηλαδή! Έλεος!

Θαύμα!

Θαύμα!
Πώς ένα διαδικτυακό τρολάρισμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε... θαύμα!

Να 'ταν η ζήλια ψώρα...

Φανταστείτε δηλαδή να ΜΗΝ είχε... παρρησία!

Παραφρονήστε ελεύθερα:

1ον : Η αειμεσιτεύουσα Παναγία ως μητέρα τού Χριστού έχει παρρησία ενώπιον του.
2ον :
Η Παναγία στον γάμο τής Κανά το μόνο που είπε ήταν: «Δεν εχουν άλλο κρασί».
3ον : Ο Χριστός παρά την… παρρησία τής μητέρας του,
την αποπήρε!
4ον
: Αυτό συνέβη επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Χριστός μιλούσε ως Θεός
.........και απλώς απαίτησε από τη φυσική του μητέρα τον προσήκοντα σεβασμό.
5ον :
Η Παναγία… ανάγκασε (!) τον Χριστό να κάνει το θαύμα πρόωρα.
6ον : Ο Χριστός συνεπώς έκανε κάτι παρά την αρχική του πρόθεση ۬ επηρεάστηκε
.........
και άλλαξε γνώμη!
7ον :
Ο Χριστός είναι… προγιγνώσκων και… άτρεπτος!
8ον :
Όχι, όχι: ο Χριστός, είπαμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλούσε ως άνθρωπος,
.........αλλά… ως Θεός!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Βοήθ... γκλουκ!!

Άφθαρτος!!

Άφθαρτος!!
Γειά σας! Με βρήκαν στην Κίνα, είμαι περίπου... 3000 ετών, αταρίχευτος, μα όχι... άγιος!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Άγγελος ή διάβολος; Οι ειδικοί ας γνωμοδοτήσουν!

Was ist Wahrheit?

Sprechen Sie Deutsch? Dann klicken Sie doch mal hier rein!

Ευχαριστούμε!

Ευχαριστούμε!