Περιέχει η Γένεση προφητείες για την Αποκάλυψη;

........................

Τις τελευταίες εβδομάδες ασχοληθήκαμε διεξοδικά με τον ισχυρισμό των εξελικτών χριστιανών ότι οι βιβλικές διηγήσεις περί Δημιουργίας όχι μόνο δεν έρχονται σε σύγκρουση με τα κοινώς αποδεκτά επιστημονικά δεδομένα, αλλά ίσα-ίσα που επιβεβαιώνονται κιόλας απ’ αυτά!

Το κατά πόσο τώρα αυτό ευσταθεί, ελπίζω -και πιστεύω- να φάνηκε. Εγώ, μια φορά, ανταποκρινόμενος στην πρόκληση-πρόσκληση που μου απηύθυναν οι αγαπητοί -και το εννοώ!- φίλοι, εξέτασα προσεχτικά τις κοσμογονικές θεωρίες στις οποίες με παρέπεμψαν και αφού έλαβα υπ’ όψιν και το τελευταίο επιχείρημα που προβλήθηκε, τοποθετήθηκα σχετικά. Η γενική μου διαπίστωση, ωστόσο, ήταν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι θεωρίες αυτές δεν δύνανται να τεθούν ούτε καν εντός εισαγωγικών, αφού εδράζονται σε αστήρικτα συμπεράσματα και εντελώς επιλεκτική αξιολόγηση εδαφίων. Παραδείγματα είδαμε πολλά. Παρ’ όλα αυτά, για να κλείσουμε την τεράστια αυτή θεματική ενότητα, λέω να δούμε άλλο ένα. Πρόκειται, λοιπόν, για τον ισχυρισμό ότι είναι μεγάλο λάθος να εξετάζει κανείς τη Γένεση ως επιστημονικό σύγγραμμα, χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν του και την αποκαλυπτική, προφητική και θεολογική της διάσταση. Διότι, λέει, ανάμεσα στη Γένεση και την Αποκάλυψη μπορεί κανείς να εντοπίσει πλήθος προφητικών συγκλίσεων που δεν μπορεί να είναι τυχαίες! Ισχύει όμως αυτό; Υπάρχουν όντως αυτές οι ομοιότητες για τις οποίες κάνουν λόγο οι φίλοι μας; Για να δούμε λοιπόν μερικές:

Ισχυρισμός 1ος

Τα γεγονότα τής 7ης σφραγίδας συνδέονται άμεσα και με τα χαρακτηριστικά των Δημιουργικών ημερών «γιατί η Γένεση στις πρώτες της Δημιουργικές ημέρες, ασχολείται με τη γη, τη θάλασσα και τα δένδρα».

Απάντηση

Κατ’ αρχάς, το ότι η Γένεση τις τρεις πρώτες ημέρες, μεταξύ άλλων ασχολείται ΚΑΙ με τη θάλασσα, ουδείς το αμφισβητεί. Ή μάλλον σχεδόν ουδείς! Βλέπετε, πρόλαβαν να το αμφισβητήσουν εντελώς επιλεκτικά οι ίδιοι που τώρα το... επικαλούνται! Πού και πότε; Εδώ! Στο άρθρο αυτό προκειμένου να εξηγηθεί η σιωπή της Γένεσης σχετικά με τη δημιουργία των «ιχθύων», προβλήθηκε το από κάθε άποψη απίστευτο επιχείρημα ότι «από τη στιγμή που το θέμα τής Γένεσης είναι η διαμόρφωση “γης και ουρανού”, δηλαδή τού περιβάλλοντος του ανθρώπου, οποιαδήποτε αναφορά στα ψάρια, που ανήκουν στη θάλασσα, θα ήταν παράξενη»!!

Πέραν τούτου, και τι έγινε που τα γεγονότα τής 7ης σφραγίδας συνδέονται με τα χαρακτηριστικά των Δημιουργικών ημερών; Τι υποτίθεται ότι αποδεικνύει αυτό; Βιώνουμε, λέει, την αντιστροφή τής Δημιουργικής ενέργειας του Θεού. «Αυτά που ο Θεός δημιούργησε κατά τις Δημιουργικές ημέρες, στις έσχατες αυτές ημέρες της Αποκάλυψης, καταστρέφονται […]». Όμως τι νόημα έχει η επισήμανση αυτή; Λογικό δεν είναι σε ένα εσχατολογικό κείμενο να βλέπουμε να καταστρέφονται όλα όσα εξαρχής είχαν δημιουργηθεί;;!!

Ισχυρισμός 2ος

Τα «θηρία τής γης» στο Αποκάλυψη, ΣΤ΄ 8, παραπέμπουν κατ’ αντίστροφη σχέση στα «θηρία» της Γένεσης επί των οποίων δόθηκε εξουσία στον άνθρωπο και τα οποία ο Θεός είχε «επανακατασκευάσει» («έτι») προς χάριν εκείνου.

Απάντηση

Πέραν τού γεγονότος ότι -όπως αλλού καταδείχθηκε- τα βιβλικά κείμενα σε καμία περίπτωση δεν στηρίζουν τη θεωρία περί «ανακατασκευής», ας επισημανθεί ότι όταν ο Θεός έδωσε την ευλογία του «να άρχει ο άνθρωπος επί των θηρίων», αυτά δεν ήταν καν εκεί!! Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, μαζί με τα περίφημα «χατταννινίμ» απουσίαζαν, βλέπετε, και τα «ερπετά-κήτη-δράκοντες», κάτι που επισημάνθηκε και σε προηγούμενο άρθρο.

Ισχυρισμός 3ος

Κάποιοι συγκεκριμένοι αριθμοί που χρησιμοποιούνται τόσο στη Γένεση όσο και στην Αποκάλυψη δεν μπορούν, λέει, να εξηγηθούν ως «απλή σύμπτωση». Το γεγονός για παράδειγμα ότι οι σαλπιγκτές-άγγελοι είναι 7, όπως ακριβώς και οι Δημιουργικές ημέρες, δεν μπορεί να είναι τυχαίο! Ούτε και το ότι τα τέσσερα εκείνα στοιχεία της φύσης που αναφέρονται κατά τη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων Δημιουργικών ημερών -δηλαδή η γη, η θάλασσα, τα δέντρα και οι φωστήρες- πλήττονται από τα χτυπήματα τής Αποκάλυψης ειδικά μέχρι τον 4ο άγγελο - μήπως είναι σύμπτωση κι αυτό;

Απάντηση

Ως γνωστόν ο αριθμός 7 -ανάμεσα σε πολλούς άλλους βέβαια- θεωρούνταν στην αρχαιότητα ιερός: 7 οι σοφοί, 7 τα θαύματα του κόσμου, 7 οι ημέρες της εβδομάδας, 7 οι γνωστοί πλανήτες, 7 οι πύλες του σπηλαίου του Μίθρα, 7 και οι βωμοί του, 7 οι συνοδοί τού Ωρομάσδη, 7 οι ουρανοί, 7 οι παρακλήσεις τού Πάτερ ημών, 7, 7, 7 - παντού 7! Και τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Τι υποτίθεται ότι αποδεικνύεται; Μα ακριβώς επειδή ο εν λόγω αριθμός είχε κεντρική θέση τόσο στην εβραϊκή μυστικιστική κοσμολογία όσο και στην αρχαία ιρανική θρησκευτική παράδοση, αλλά και σε πολλούς άλλους ακόμα αρχαίους πολιτισμούς, η παρουσία του σε κοσμογονικά και εσχατολογικά κείμενα μόνο παράξενη δεν είναι!

Όσο για την ετέρα ομοιότητα με τον αριθμό 4 και το ρητορικό ερώτημα αν και εδώ περί συμπτώσεως πρόκειται, η απάντησή είναι η εξής: Μπορεί ναι, μπορεί και όχι!

Ας δούμε γιατί ναι: πρώτον, με τις αναφορές του περί των τεσσάρων στοιχείων ο συντάκτης τής Γένεσης, ε δεν ανακάλυψε δα και την… Αμερική! Δεύτερον, οι άγγελοι δεν χτυπούν ο καθένας από ένα στοιχείο, και μάλιστα με την από τη Γένεση προκαθορισμένη σειρά. Ο 1ος άγγελος για παράδειγμα πλήττει δύο στοιχεία (τη γη και τη βλάστηση), ενώ το στοιχείο τής 2ης ημέρας, δηλ. το νερό, πλήττεται με συνδυαστικό χτύπημα του 2ου και του 3ου αγγέλου. Με τον 4ο δε που συσκοτίζει τους φωστήρες, γεννάται το ερώτημα πού και πώς θα «βολέψουμε» την 1η ημέρα (κατά την οποία υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν, και όχι φάνηκαν τα ουράνια σώματα) ώστε να μη χαλάσει η σύμπτωση τού 4! Διότι, επαναλαμβάνω, τόσο η 1η όσο και η 4η ημέρα ασχολούνται με το ίδιο ακριβώς στοιχείο: το φως. Όταν πλήττονται λοιπόν οι φωστήρες, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε πλέον για δύο ξεχωριστές ημέρες! Ενώ στη φάση της δημιουργίας η εκδοχή αυτή (θεωρητικά) θα μπορούσε να σταθεί, σε μια διαδικασία καταστροφής είναι εντελώς παράλογη και θα πρέπει να απορριφθεί ασυζητητί!

Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψιν και την... εξαιρετικά πρωτότυπη ερμηνεία τής Αρχαιοπληξίας, ότι επειδή «τα κείμενα […] τής Παλαιάς Διαθήκης είναι σφόδρα αντιηλιολατρικά, ο συγγραφέας τής Γενέσεως βάζει τον ήλιο να δημιουργείται την τέταρτη ημέρα τής δημιουργίας, εκτός των άλλων και για να μη προκύψει η παραμικρή σύγχυση (αν π.χ. δημιουργούνταν την πρώτη μέρα) ότι ο ήλιος είναι η αιτία τής ζωής και τού σύμπαντος», τότε η ορφανή και χιλιοταλαιπωρημένη αυτή 4η ημέρα, όχι μόνο δεν έχει θέση στη «θεωρία τού 4», αλλά… ούτε καν στις Δημιουργικές ημέρες! Όσο για τη θεωρία περί καθαρισμού τής ατμόσφαιρας, ούτε να το συζητάμε!

Όπως όμως είπα και προηγουμένως, το θέμα με το 4 όντως μπορεί και να μην είναι σύμπτωση. Τι είναι όμως λογικότερο να υποθέσει κανείς: ότι η Γένεση προανήγγειλε κωδικοποιημένα όσα κατά την Αποκάλυψη πρόκειται να συμβούν, ή ότι ο συγγραφέας τής Αποκάλυψης απλώς προσάρμοσε τη σειρά των καταστροφών πάνω στο τότε ήδη εδώ και αιώνες γνωστό περιεχόμενο τής Γένεσης;

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για άλλες υποτιθέμενες προφητείες. Ας πάρουμε για παράδειγμα το περίφημο γαϊδουράκι τού Ιησού. Τι ακούγεται πιθανότερο: ο Ζαχαρίας όντως να προφήτεψε την είσοδο τού Χριστού στα Ιεροσόλυμα πάνω σ' ένα γαϊδουράκι ή η είσοδος τού Ιησού να προσαρμόστηκε πάνω στο τότε ήδη εδώ και αιώνες γνωστό περιεχόμενο της προφητείας; Έτσι είναι, αγαπητοί φίλοι. Όταν οι λεπτομέρειες μιας «προφητείας» γίνονται ευρύτερα γνωστές, τότε αυτόματα μειώνεται και η αξία της, αφού αυξάνουν οι πιθανότητες να βρεθούν κάποιοι που θα θελήσουν να «βοηθήσουν» στην εκπλήρωσή της!

Ισχυρισμός 4ος

Στη Γένεση κατά την 5η ημέρα, εξέρχονται από τα ύδατα ιπτάμενα πλάσματα (πετεινά) που πετούν στη γη. Κατ' αντιστοιχία στην Αποκάλυψη, εξέρχονται από τον καπνό τής Αβύσσου ιπτάμενα πλάσματα (κάτι σαν ακρίδες), που και αυτά πετούν στη γη, βλάπτοντας τους ασφράγιστους με το άγιο Χρίσμα.

Απάντηση

Εδώ οι φίλοι μας στέκονται εντελώς επιλεκτικά στις ακρίδες που εξήλθαν τής Αβύσσου παραλληλίζοντας τες με τα «πετεινά εκ των υδάτων» της 5ης ημέρας, και δεν φαίνεται να τούς απασχολεί ότι εδώ κάτι περισσεύει στη θεωρία: τα «ερπετά-κήτη-χατταννινίμ»!

Παρόμοια δε κενά αφήνει και η ερμηνεία σχετικά με την 6η «φιάλη της οργής τού Θεού» που χύνεται στον Ευφράτη. «Γιατί ειδικά στον Ευφράτη;», ρωτάνε με νόημα. Μα ακριβώς αυτό λέω κι εγώ! Γιατί στέκεστε επιλεκτικά στη μία από τις συνολικά τέσσερεις διακλαδώσεις τού ποταμού που διέρρεε τον Παράδεισο; Ο Φισών, ο Γεών και ο Τίγρης τι απέγιναν; Εξάλλου ουδείς από τους τέσσερεις αυτούς ποταμούς «στη Γένεση αποτελεί ευλογία για τον άνθρωπο, ως ζωοδότης τού ειρηνικού Παραδείσου»! Τον κήπο τής Εδέμ, όπως ανέφερα παραπάνω, διέρρεε ένας ανώνυμος ποταμός και όχι ο Ευφράτης! Ο Ευφράτης και οι άλλοι τρεις αποτελούσαν απλώς διακλαδώσεις τού κεντρικού ζωοδότη ποταμού οι οποίες πότιζαν τις γύρω περιοχές εκτός Παραδείσου!

Επίσης σε επιλεκτική ερμηνεία εδράζεται και ο αντίστροφος παραλληλισμός τής «αθώας, για τον Αδάμ πλασμένης» Εύας με την «πόρνη Βαβυλώνα» που κι αυτή «πλάστηκε για τον Χριστό, τον 2ο Αδάμ». Διότι ο παραλληλισμός στέκει μόνο με βάση το Γένεσις, Β΄. Αν πάρουμε το Γένεσις, Α΄, το πράγμα στραβώνει.

Συμπέρασμα

Συνεπώς εμένα προσωπικά, μου είναι αδύνατον να βασιστώ σε τέτοιου είδους «στοιχεία». Όταν διατυπώνεται μια θεωρία, πρέπει και να θεμελιώνεται. Να μην μπάζει από πουθενά. Και αυτό -τι να κάνουμε- ισχύει ΚΑΙ για τους χριστιανούς. Όταν κάποτε ρώτησα κάποιον γνωστό υπέρμαχο τής λεξαριθμικής θεωρίας γιατί σε πολλές ισοψηφίες στη μια λέξη θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και το άρθρο, ενώ στην άλλη όχι, μου «απάντησε» ότι αυτό έχει να κάνει με τον βαθμό τής σημασιολογικής και εννοιολογικής ταύτισης της μιας λέξης με την άλλη! «Κατάλαβα», του είπα και τον ευχαρίστησα. Και όντως είχα καταλάβει. Αυτό, όμως, για το οποίο δεν ήμουν καθόλου σίγουρος ήταν το αν κι ο ίδιος είχε καταλάβει! Ε λοιπόν, το ίδιο ακριβώς φοβάμαι ότι ισχύει και εδώ...

..

..