Ορθόδοξη κβαντική φυσική και τα μυαλά στα κάγκελα!

Λοιπόν, παιδιά, φυσικός ΔΕΝ είμαι. Για την ακρίβεια οι γνώσεις μου στο πεδίο αυτό μετά βίας ξεπερνούν τα απολύτως απαραίτητα και δε θα διανοούμουν ποτέ να εμπλακώ σε μιαν εκτενέστερη συζήτηση για θέματα όπως η Αρχή τής Αβεβαιότητας στην κβαντομηχανική ή, ξέρω ’γώ, η συναρπαστική θεωρία των παράλληλων συμπάντων. Επειδή όμως πρόσφατα υπέπεσαν στην αντίληψή μου κάποιες... ομορφιές αναφορικά με τη «χριστιανικά», λέει, «ακριβέστερη αντίληψη» τού χρόνου, αποφάσισα ν’ ασχοληθώ κι εγώ λιγάκι με το θέμα, για να δούμε αν όντως έχουν δίκιο οι ορθόδοξοι «πεφωτισμένοι» όταν κάνουν λόγο για… σταυρικά αλληλοτεμνόμενο χρόνο που «προσιδιάζει στους αγίους».

..
Σύμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενα των ορθοδόξων, σε αντίθεση με τις έξι πρώτεςμέρες τής Δημιουργίας οι οποίες παρουσιάζονται από τον βιβλικό συγγραφέα ως πέραν πάσης αμφισβήτησης συντελεσμένες, η 7η, λέει, ακόμα... τρέχει! Κι όχι μόνο τρέχει, αλλά συνυπάρχει, λέει, σε ένα ανώτερο επίπεδο χρόνου και με την… 6η, όπως επίσης και με την -δεν κάνω πλάκα τώρα!- … 8η! Κι αν αναρωτιέστε τώρα από πού ακριβώς προκύπτουν όλα αυτά, θα πρέπει κατά πρώτον να γνωρίζετε ότι ακόμα και η… υμνογραφία τής Εκκλησίας τα επιβεβαιώνει! Εκεί «δεν έχει νόημα η χρονική κατάταξη των γεγονότων» ۬ «ο γραμμικός χρόνος καταργείται, και οι άγιοι εμφανίζονται μέσα από αυτή την κατάλυση του χρόνου, σε ένα αιώνιο παρόν […]».

..

Πέραν τούτου όμως, υπάρχει πάντα και η… αδιάσειστη απόδειξη τού Γένεσις Β΄ 4, όπου «αμέσως μετά από την ανάπτυξη, των περί της 7ης ημέρας καταπαύσεως του Κυρίου, συνοψίζονται οι 6 προηγούμενες ημέρες σε μία, καθώς λέει: "Αυτή η βίβλος γενέσεως ουρανού και γης, ότε εγένετο, ή ημέρα εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην...". Και ενώ στα προηγούμενα περιγράφονται 6 ημέρες για τη δημιουργία, ξαφνικά αυτές ενοποιούνται, και θεωρούνται μία ενιαία περίοδος, και ξεχωρίζονται από την 7η. Αυτό […] συμβαίνει, επειδή η 7η (όπως και η 8η) ημέρα, τέμνει (σταυρικά) τις υπόλοιπες δημιουργικές ημέρες, και δεν τις αντικαθιστά χρονικά […]»!

..

Καταλάβατε λοιπόν τώρα, αγαπητοί μου φίλοι; Πώς; Όχι; Ε μα το θαύμα θα ήταν να είχατε… καταλάβει, δεν το… καταλάβατε; Διότι αυτά που κάθονται και γράφουν οι άνθρωποι, μόνο κάποιος -θα το πω ευγενικά- αλαφροήσκιωτος θα μπορούσε να τα καταλάβει! Εδώ, βλέπετε, αγαπητοί μου φίλοι, δεν τίθεται θέμα κατανόησης τής θεωρίας των κβάντων ή άλλων ριζοσπαστικών θεωριών αναφορικά με την υπόσταση και αντίληψη τού χρόνου, αλλά αποκλειστικά και μόνο ζήτημα κοινής λογικής και στοιχειώδους αντιληπτικής ικανότητας! Κι αν νομίζετε πως ίσως υπερβάλλω τώρα λιγάκι με την τοποθέτησή μου αυτή, θα σας απαντήσω πως… και λίγα λέω!..Πρώτα απ’ όλα, το ότι στο Γένεσις Β΄ 4 έχουμε το θαυμαστό γεγονός τής σύμπτυξης ολόκληρης τής Δημιουργίας σε… μία μόνο ημέρα, όχι μόνο ΔΕΝ ισχύει, αλλά αποτελεί συν τοις άλλοις μιαν απίστευτου μεγέθους παρερμηνεία την οποία υπό κανονικές συνθήκες πιθανότατα να χαρακτήριζα απροκάλυπτη διαστρέβλωση! Τα χωρία, βλέπετε, είναι τόσο ξεκάθαρα διατυπωμένα που πραγματικά είναι ν’ απορεί κανείς πώς παρερμηνεύονται! Διότι το γεγονός ότι στο εδάφιο 3 γίνεται λόγος για την ανάπαυση τού Θεού μετά την ολοκλήρωση τής Δημιουργίας, ασφαλώς και ΔΕΝ σημαίνει πως όλα αυτά που περιγράφονται παρακάτω, έλαβαν χώρα σε… μία μέρα! Αυτά που αναφέρονται από το χωρίο 4 και μετά, δεν είναι παρά μια σύντομη ανασκόπηση των βασικών γεγονότων τής Δημιουργίας με εντελώς αντιεπιστημονική όμως αλληλουχία, αφού σε αντίθεση με το Γένεσις, Α΄ το ανθρώπινο είδος εμφανίζεται εδώ ΠΡΙΝ από την ανάπτυξη τής χλωρίδας και τής πανίδας - προτού καν δηλαδή εμπλουτιστεί η ατμόσφαιρα μέσω της διαδικασίας τής φωτοσύνθεσης με οξυγόνο! Θυμίζω τα επίμαχα χωρία:..«Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών.»..Εδώ έχουμε μια συνοπτική διατύπωση που παρουσιάζει τη δημιουργία ως ήδη συντελεσμένη.
..
«2 και συνετέλεσεν ο Θεός, εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, α εποίησε, και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού, ων εποίησε. 3 και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν ۬ ότι εν αυτή κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού, ων ήρξατο ο Θεός ποιήσαι.»

Το ίδιο και εδώ: πουθενά δε λέει ότι όλα αυτά που είχανε γίνει τις προηγούμενες μέρες, στην εκδοχή αυτή ο Θεός τα έκανε σε… μία (την 6η)! Διότι δεν τα έκανε («εποίησε»), αλλά τα… ολοκλήρωσε («συνετέλεσε»), αν καταλαβαίνουν οι χριστιανοί τη διαφορά που χωρίζει τις δύο λέξεις! Τα ολοκλήρωσε, λοιπόν, και μετά άαραξε…...«4 Αυτή η βίβλος γενέσεως ουρανού και γης, ότε εγένετο η ημέρα εποίησε κύριος ο Θεός τον ουρανόν και τη γην 5 και παν χλωρόν προ τού γενέσθαι επί τής γης και πάντα χόρτον αγρού προ τού ανατείλαι ۬ ου γαρ έβρεξεν ο Θεός επί τής γην, και άνθρωπος ουκ ην εργάζεσθαι αυτήν۬ 6 πηγή δε ανέβαινεν εκ τής γης και επότιζε παν το πρόσωπο τής γης. 7 και έπλασεν ο Θεός, χουν από τής γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.»..
Τα εδάφια είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα: στην ημέρα για την οποία γίνεται λόγος εδώ, δεν ενοποιείται καμία… δημιουργική εβδομάδα και δεν τέμνεται κανένας… ανωτέρου επιπέδου χρόνος! Τη συγκεκριμένη μέρα, βλέπετε, το μόνο που είχε φτιαχτεί ήταν -όπως το ίδιο το κείμενο ρητά αναφέρει- ο ουρανός και η γη! ΜΟΝΟ! Όχι με «πάντα τον κόσμον αυτών» όπως λέει φέρ’ ειπείν το χωρίο 1! Συνεπώς βρισκόμαστε μόλις στη 2η προς 3η ημέρα τής Δημιουργίας και πάνω στον έρμο τον πλανήτη δεν υπάρχουν ακόμα, όχι άνθρωποι, αλλά ούτε καν… γαϊδουράγκαθα! Αυτό δεν είναι δυνατόν ν’ αμφισβητείται, αφού το κείμενο το λέει ξεκάθαρα (1)! Το μισό τού χωρίου 5 όπου ρητά αναφέρεται η παντελής απουσία χλωρίδας συνάπτεται στο άλλο μισό με τον αιτιολογικό σύνδεσμο «γαρ». Συνεπώς τα αίτια τού δευτέρου εξηγούν πέραν πάσης αμφισβήτησης το αιτιατό τού πρώτου. Μ’ άλλα λόγια, βλάστηση δεν υπήρχε επειδή -αιτία 1η- ακόμα δεν είχε βρέξει και -αιτία 2η- επειδή δεν είχε δημιουργηθεί ακόμα ο άνθρωπος για να καλλιεργήσει τη γη. Χωρίς δε να παρεμβληθεί ούτε υποψία βλάστησης στο χωρίο 6, έρχεται το 7 με τη δημιουργία τού ανθρώπου (Αδάμ) και ακολουθούν το 8 και το 9 με την εμφάνιση (επιτέλους!) τής χλωρίδας. Οπότε πού στην ευχή βλέπουν αυτοί οι αθεόφοβοι, μεταξύ επιστήμης και θρησκείας ασθμαίνοντες και πνευστιώντες, χριστιανοί, να ενοποιούνται εδώ οι έξι βιβλικές μέρες σε… μία; Έλεος δηλαδή! Είπαμε, καλή και άγια η κβαντική φυσική, καλή κι η ενημέρωση για τις νέες θεωρίες, αλλά καλή κι η κατανόηση κειμένων, έτσι δεν είναι;
..
Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για την ετέρα θεωρία περί τής «ανολοκλήρωτης» 7ης ημέρας, η οποία υποτίθεται ότι κατά έναν ασύλληπτο τρόπο συνυπάρχει με τη συντελεσμένη 6η! Διότι και εδώ γίνεται τής… αυθαιρεσίας το κάγκελο! Λέει το κείμενο για κάθε μέρα που ολοκληρώνεται: «και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί», ημέρα τάδε κ.λπ., κι όταν κάποια στιγμή έρχεται με το καλό κι η σειρά τής 6ης να μπει στο χρονοντούλαπο τής ιστορίας, βγαίνει ξαφνικά από το καπέλο τού μάγου το συμπέρασμα ότι από τη στιγμή που το τέλος τής 6ης… συμπίπτει με την αρχή τής 7ης, οι δύο αυτές μέρες… συνυπάρχουν παράλληλα! Κι αν κάνεις το λάθος να αντιπαρατηρήσεις πως με το σκεπτικό αυτό, ΟΛΕΣ οι μέρες συνυπάρχουν αφού πάντα το τέλος τής μιας… συμπίπτει με την αρχή τής άλλης, θα σε πούνε και αθεολόγητο κι από πάνω - ή απλώς… αγράμματο! Πού να τους μιλήσεις δηλαδή κιόλας για το βασικότερο που… παρέβλεψαν, το γεγονός δηλαδή ότι στην πραγματικότητα αφού με το πού ολοκληρώνεται κάθε 24ωρο, ο χρόνος… μηδενίζεται και ξεκινά πάλι από την αρχή, η καινούργια μέρα δεν συνυπάρχει με την προηγούμενη ούτε κατά ένα…απειροελάσχιστο κλάσμα τού δευτερολέπτου - όχι… αιωνίως που λέν’ εκείνοι για την περιβόητη 7η ημέρα! Όσο για το αν τελείωσε η μέρα αυτή ή... ακόμα τρέχει, θα συμφωνήσω ότι το ζήτημα είναι από θεολογικής, επιστημονικής αλλά και κοινωνικοπολιτικής πλευράς υψίστης σημασίας και χρήζει περαιτέρω έρευνας με συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων ειδικοτήτων: θεολόγων, απολογητών, επιτρόπων, αιρεσιαρχών, φιλοσόφων, φυσικών, αστρονόμων, αστρολόγων, μέντιουμ, ρολογάδων, πνευματιστών, θαυματοποιών, κυνηγών φαντασμάτων, τσαρλατάνων, κοινωνιολόγων, οικονομολόγων, πολιτικών και λοιπών ειδημόνων που ας με συγχωρέσουν αν παρέλειψα να τους αναφέρω...Μέχρι όμως να βγούνε τα νεότερα συμπεράσματα, λέω να βολευτούμε με την -λυπάμαι, δεν έχω κάτι πιο… πολύπλοκο!- απλή εξήγηση ότι ο λόγος για τον οποίο στην περίπτωση τής 7ης ημέρας δεν υπάρχει η στερεότυπη έκφραση «και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα τάδε», είναι ότι τη συγκεκριμένη μέρα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, δεν έγινε… απολύτως τίποτα! Όπως ακριβώς σάς το λέω, αγαπητοί μου φίλοι. Τόσο απλό είναι. Για ποιον λόγο, δηλαδή, γιά μια μέρα που ο Θεός δεν κούνησε ούτε το δαχτυλάκι του, να επαναλαμβανόταν η επίμαχη φράση; Χώρια που η αφήγηση δεν προέρχεται από το ίδιο κεφάλαιο με τις έξι πρώτες βιβλικές ημέρες, αλλά -δεδομένων και των αντιφατικών αναφορών για τη δημιουργία τού ανθρώπου- από μια διαφορετική πηγή! Και τέλος, εάν η έβδομη μέρα ακόμα… τρέχει, τότε γιατί ο καλός Θεούλης είπε τότε στο Ιδαίον Άντρο… εεε, συγγνώμη, στο όρος Σινά ήθελα να πω, πως οι Ισραηλίτες έπρεπε να τηρούν την αργία τής 7ης ημέρας σε ανάμνηση τής κατάπαυσής του σύμφωνα με τη μία εκδοχή, τής Εξόδου σύμφωνα με την άλλη; Αν αυτή η περίφημη 7η μέρα ήταν διαρκώς παρούσα, δεν θα ’πρεπε ν’ αγιαζόταν επί… μονίμου βάσεως και... Κυριακή γιορτή και σχόλη, να ’ταν η βδομάδα όλη; ‘Αντε λοιπόν, ας πιούμε στην υγειά των... κβάντων και των παράλληλων συμπάντων! Και… καλά μυαλά!

.

...

...

....

Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ


[1] Εδώ το θέμα γίνεται απίστευτα διασκεδαστικό! Οι μεν Δημιουργιστές,

δεμένοι πισθάγκωνα και μουσκεμένοι στον ιδρώτα, αδυνατούν ν’ αντιτάξουν

ακόμα και τον πιο ισχνό αντίλογο για να εξηγήσουν το… αστείο γεγονός

τής εμφάνισης τού ανθρώπου πριν από τη… χλωρίδα και την πανίδα ۬ οι δε

εξελικτές χριστιανοί (που βέβαια αντιλαμβάνονται απόλυτα την αντιφατικότητα

και αστειότητα τού Γένεσις Β΄ 4-6) στην προσπάθειά τους να βγάλουν άκρη

μέσα σ’ αυτόν τον βιβλικό κυκεώνα, ισχυρίζονται με πάσα σοβαρότητα ότι

εδώ δεν επρόκειτο για την αρχική δημιουργία, αλλά για… ΑΝΑδημιουργία!

Ναι, καλά το διαβάσατε: αναδημιουργία, ανάπλαση, ανακατασκευή! Με την

απίστευτη αυτή θεωρία ασχολήθηκα σε μια παλαιότερη ανάρτηση και από

τη στιγμή που -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- δεν έχω υπ’ όψιν μου κάποιον

αντίλογο, δεν προτίθεμαι να σπαταλήσω ουτε μία λέξη παραπάνω απ’
όσα ήδη έχω πει.

..

..

..