Τρία πουλάκια κάθονταν…

Έγινα διάσημος λοιπόν, όπως σχολίασε τις προάλλες ένας επισκέπτης τού μπλογκ. Η Ο.Ο.Δ.Ε., βλέπετε, μού έκανε την ύψιστη τιμή ν’ ασχοληθεί και επισήμως μαζί μου, επιβεβαιώνοντας έτσι μεγαλόψυχα τη μέχρι πρότινος αμφισβητούμενη διαδικτυακή μου… ύπαρξη! Αφορμή γι’ αυτό στάθηκε ένα παλαιότερο ποστ, όπου σχολιάζοντας έναν απολογητικό οδηγό αντιμετώπισης τού ευρύτερου αντιχριστιανικού λόμπυ, είχα καταλήξει στη διαπίστωση ότι εδώ, τελικά, μάλλον ισχύει το περίφημο… «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». Ο συγγραφέας τού κειμένου αυτού, ωστόσο, παρότι είχε την ευγενή καλοσύνη να με ανεβάσει… κατηγορία («επειδή ορισμένοι έχουμε μαζί του προσωπική γνωριμία, […] και λόγω τής φιλικής εκτίμησής μας προς αυτόν»), έκρινε τις αντιρρήσεις μου απαράδεκτες και απαντώντας με ύφος ενός απροσδιόριστου αριθμού… καρδιναλίων, επισήμανε μεταξύ άλλων τα εξής:

1) Εκείνοι στο άρθρο τους κατηγορούσαν τους συκοφάντες τής Εκκλησίας, που, παρότι βλέπουν πως οι ανυπόστατες κατηγορίες τους δεν ευσταθούν, αντί να ζητήσουν συγγνώμη και να αποκαταστήσουν την αλήθεια, συνεχίζουν απτόητοι να επαναλαμβάνουν τα ίδια ψεύδη. Εγώ όμως μιλούσα «απλώς για ερμηνείες χωρίων και απλή ιδεολογική αντιπαράθεση δογματικής σημασίας». Κι εν πάσει περιπτώσει, «η συκοφαντία είναι κάτι πολύ βαρύτερο […]. Στην αποδεδειγμένα ψευδή συκοφαντία, οφείλει κάποιος μια απολογία για την άδικη συκοφαντία του και μια συγνώμη για τα όσα κατηγόρησε τον άλλο […].»

2) Εκείνοι μιλούσαν «για αντιπαράθεση σε Φόρουμ και Μπλογκς», ενώ εγώ «για ιδιωτικές δημοσιεύσεις». Όμως «για να αντιπαρατεθεί κάποιος σε ένα φόρουμ, αυτό γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη και τών δύο πλευρών. Και αυτού που έχει το φόρουμ, και αυτού που αναλαμβάνει να μπει σε μια συζήτηση». Μ’ εμένα όμως που τους κατηγορώ για φυγοδικία, πότε συμφώνησαν να συζητήσουμε; Ποιος μου είπε ότι έχουν τον χρόνο να ασχολούνται «με όποιον κάθεται και αραδιάζει δογματικά επιχειρήματα στην ιστοσελίδα του και στο μπλογκ του»; Μπήκε η ΟΟΔΕ άραγε στον χώρο μου, να μου ζητήσει συζήτηση; Πώς τους κατηγορώ για φυγή από μια συζήτηση που ποτέ δεν ξεκίνησαν μαζί μου; Το ότι μπήκαν συνεργάτες τους «ΣΕ ΑΛΛΑ ΜΠΛΟΓΚ και έκαναν συζητήσεις επί θεμάτων ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ τής Χριστιανικής πίστης, και μετά περιμένανε δικαίως απαντήσεις, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκεί υπήρχε μπλογκ ανοιχτό, στο οποίο μπήκαν συνεργάτες μας, με τη θέλησή τους, για συζήτηση».

3) «Άλλο η ΟΟΔΕ και άλλο το τι κάνουν τα μέλη της σε ιδιωτικές συζητήσεις». Το αν ο καθένας απ’ αυτούς, «προσωπικά σε κενά τού χρόνου του, ή στα πλαίσια άλλων συνεργαζόμενων ιστοσελίδων, μπαίνει σε φόρουμ ή μπλογκς, αυτό δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ΟΟΔΕ ως απολογητική ομάδα». Το τι συζήτησα με τον Α ή Β συνεργάτη τους ή ακόμα και τον ίδιο τον αρθογράφο Ν.Μ. «εκτός άρθρων τής ΟΟΔΕ, αποτελεί ιδιωτική αντιπαράθεση, και όχι της ΟΟΔΕ, εκτός αν στο μήνυμα δηλωνόταν ότι αυτή είναι επίσημη απάντηση τής ΟΟΔΕ, πράγμα που θα σήμαινε ότι έγινε με κοινή επιθυμία τών μελών της». Συνεπώς, κάθε προσπάθεια να ανακατέψω την ομάδα τους σε προσωπικές συζητήσεις, εκθέτει εμένα τον ίδιο.

4) Κατηγορώ την Ο.Ο.Δ.Ε. για φυγοδικία από συζητήσεις που εσφαλμένα ισχυρίζομαι ότι είχα με συνεργάτες της, επειδή αυτοί «δεν απάντησαν σε ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΟ ισχυρισμό ΑΛΛΟΥ Ορθοδόξου» (σ.σ.: τού «ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης-Ανώνυμου») τον οποίο εγώ θεώρησα «τεκμήριο», ή επειδή με ειρωνεύτηκαν στη συζήτηση (σ.σ.: ο «ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης-Ανώνυμος»), ή επειδή προκάλεσα κάποιον απ' αυτούς (σ.σ.: τον «ευτυχώς δεν είμαι ο κωστάκης-Ανώνυμο») να απαντήσει σε κάτι, κι αυτός δεν ασχολήθηκε μαζί μου.

5) Μπορεί η Ο.Ο.Δ.Ε. να έχει πλέον εκατοντάδες συνεργάτες, όμως όλοι τους είναι «τόσο απασχολημένοι και μοιρασμένοι σε τόσες πολλές και ποικίλες ανάγκες απολογητικής, που κανένας μπλόγκερ δεν έχει το δικαίωμα να θεωρεί ως φυγοδικία, την καθυστέρηση» να ασχοληθούν «με τα δικά του ασήμαντης αξίας επιχειρήματα». Παρ’ όλα αυτά, «στον συγκεκριμένο μπλόγκερ για τον οποίο μιλάμε εδώ (σ.σ.: για μένα ντε!), συχνά - πυκνά απαντάμε όλο και σε κάτι απ' αυτά που γράφει, όχι επειδή έχει επιχειρήματα τής προκοπής, αλλά κυρίως επειδή ορισμένοι έχουμε μαζί του προσωπική γνωριμία, και ανεβαίνει κατηγορία, λόγω τής φιλικής εκτίμησής μας προς αυτόν».

Αυτά λοιπόν, εν περιλήψει, απάντησε ο αρθογράφος Ν.Μ. με αφορμή την κριτική μου εκείνη, κι εγώ τώρα με τη σειρά μου, ξεκινώντας για ευνόητους λόγους από το ζήτημα Νο 4, ανταπαντώ τα εξής:

4) Το ότι αυτός ο… «άαλλος ορθόδοξος» που ισχυρίστηκε αναπόδεικτα πράγματα (ευχαριστώ πολύ, κάτι είναι κι αυτό…), που με ειρωνεύτηκε στη συζήτηση (sic) και που τον προκάλεσα να μου απαντήσει σε κάτι, αλλά αυτός δεν… ασχολήθηκε μαζί μου (ε δεν θα το έθετα έτσι ακριβώς το πράμα…), το ότι αυτός λοιπόν ο -και καλά- άγνωστος «άλλος» ΔΕΝ είναι συνεργάτης τής Ο.Ο.Δ.Ε., από τα περσινά Αποκαλυπτήρια και μετά, πλέον ούτε γέλιο δεν μπορεί να προκαλέσει. Όποιος από τους φίλους χριστιανούς που έφτασαν στο ιστολόγιο ετούτο ακολουθώντας τον σύνδεσμο τής Ο.Ο.Δ.Ε., επιθυμεί να διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν τού λόγου το αληθές, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα αναλυτικά στοιχεία που παραθέτω. Αυτό μια φορά που εγώ από την πλευρά μου έχω να πω, είναι ότι το άτομο εκείνο το οποίο επανειλημμένα με παραποίησε, με κατασυκοφάντησε και μ’ έβρισε, καταφέρνοντας έτσι να με παρασύρει σε καταστάσεις που δεν ήταν μέσα στις αρχικές μου προθέσεις (ανταπόδοση ύβρεων, μετριασμός σχολίων κ.λπ.), είναι τόσο βέβαιο ότι είναι ο συνεργάτης τής Ο.Ο.Δ.Ε. με το ψευδώνυμο «Papyrus 52» όσο βέβαιο είναι και το ότι μετά τη βροχή θα βγει ο ήλιος!

1) Λάθος, αγαπητέ φίλε - μέγα λάθος! Όταν ο «άλλος ορθόδοξος» -ο «άγνωστος» ντε, που δεν είχε καμία σχέση με την ομάδα σας- αμφισβήτησε ανερυθρίαστα αυτό που ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ είχα αναφέρει για την ηλικία των κατασπαραχθέντων παιδιών (κάνοντας λόγο κι από πάνω για… «σαχλαμάρα του κωστάκη»), με συγχωρείς πολύ, αλλά δεν επρόκειτο για ΚΑΜΙΑ «απλή ιδεολογική αντιπαράθεση δογματικής σημασίας», παρά μόνο για ψυχρά, αμείλικτα και αντικειμενικώς επαληθεύσιμα δεδομένα, τα οποία εντούτοις διαστρεβλώθηκαν εν ψυχρώ! Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός, παρότι είχα παραθέσει από την αρχή την πηγή με ακριβέστατες αναφορές, όχι μόνο τόλμησε να με βγάλει ψεύτη (!!), αλλά βγήκε κι από πάνω χαρακτηρίζοντας την πληροφορία μου -αν είναι δυνατόν!- «σαχλαμάρα του κωστάκη» ۬ όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός ουδέποτε είχε τη στοιχειώδη ευθιξία να ζητήσει μια συγγνώμη για την απίστευτη αυτή συκοφαντία εις βάρος μου και την ωμή παραποίηση τής αλήθειας, τότε πού ακριβώς είναι η διαφορά, αγαπητέ; Πού ακριβώς βλέπετε μια -πώς την είπαμε;- «απλή ιδεολογική αντιπαράθεση δογματικής σημασίας»; Κι όταν το ίδιο άτομο με αφορμή την επισήμανσή μου πως «η ευλογία των πιστών κατά την τέλεση μυστηρίων, δεήσεων και λοιπών λατρευτικών πράξεων σε καμία περίπτωση δεν εξαρτάται από τον βαθμό αξιοσύνης των ιερουργούντων», με αποκαλεί «βλάκα» και «ανόητο» (αφού και καλά «αυτό ισχύει για την τέλεση των επτά μυστηρίων»), χωρίς όμως να βρει ποτέ και το αντίστοιχο κουράγιο να ψελλίσει μιαν απάντηση στο ερώτημα τι γίνεται, λοιπόν, με τους αγιασμούς και τα μνημόσυνα που, βέβαια, ΔΕΝ είναι μυστήρια, πόσο διαφορετική είναι η περίπτωση αυτή από τις αντίστοιχες δικές σας; Κι επίσης, όταν στην ανάρτηση για τις χρονικές ανακολουθίες τής Σταύρωσης (το ζήτημα για το οποίο προκάλεσα τον «άλλον ορθόδοξο») απέδειξα με αδιάσειστα στοιχεία στο άτομο που είχε χλευάσει τις επισημάνσεις τού Καλόπουλου (γνωρίζεις πολύ καλά ποιον), ότι το λάθος δεν το είχε κάνει ο σκεπτικιστής συγγραφέας, αλλά… εκείνος ο ίδιος που τώρα τον κατηγορούσε, είδες εσύ κάποια παραδοχή ή ένα «συγγνώμη, λάθος»; Κι αυτά, βέβαια, δεν είναι παρά μόνο τρία εντελώς ενδεικτικά παραδείγματα. Πού να ξαναθύμιζα, δηλαδή, μια προς μία όλες τις περιπτώσεις…

2) Και το δικό μου μπλογκ ΑΝΟΙΧΤΟ ήταν, αγαπητέ, δεν ήταν κλειστό! Κι επίσης, οι -τουλάχιστον δύο- συνεργάτες σας που μπήκαν και σχολίασαν, ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ μπήκαν, δεν τους ανάγκασα εγώ! Κι εν πάση περιπτώσει, υπήρχε ποτέ περίπτωση τα άτομα αυτά -ή και οποιαδήποτε άλλα- να παραδέχονταν δημόσια τη σχέση τους με την Ο.Ο.Δ.Ε.; Μάλλον όχι, έτσι δεν είναι; Συνεπώς, το ότι πράγματι ουδέποτε άφησε κανείς εδώ μέσα σχόλιο εκπροσωπώντας επίσημα την ομάδα σας, δεν λέει απολύτως τίποτα. Αυτό που μετράει είναι ότι -επαναλαμβάνω- δύο τουλάχιστον στενοί συνεργάτες σας (αυτοβούλως ή μη, δεν μ’ ενδιαφέρει) μπήκαν στον ελεύθερα προσβάσιμο ιστοχώρο μου και είπαν αυτά που ’χαν να πούν. Ο ένας ήταν άψογος - η καλύτερη διαφήμιση για την ομάδα σας! Ο «άλλος», όμως, αποδείχθηκε ό,τι χειρότερο συνάντησα ποτέ στο Διαδίκτυο! Και ειδικά αυτός, ναι: σε πλήθος περιπτώσεων όχι απλώς «φυγοδίκησε», αλλά μας πήρε τ’ αφτιά με την εκκωφαντική… σιωπή του! Το ίδιο δε ισχύει και για κάποιους άλλους από την Ο.Ο.Δ.Ε. που ενώ μού είχαν υποσχεθεί -αυτή τη φορά κατ’ ιδίαν- κάποιες απαντήσεις, στο τέλος τις έκαναν γαργάρα. Φαντάσου, δηλαδή, ακόμα να περίμενα…

3) Τα ’παμε πιο πάνω. Μου είναι παντελώς αδιάφορο αν οι απολογητές που με πλησίασαν (με καλές ή με κακές διαθέσεις, είναι αδιάφορο εδώ), ενεργούσαν αυτοβούλως ή όχι. Για μένα σημασία έχει ότι με πλησίασαν ۬ είτε κατ’ ιδίαν αναφέροντας ρητά τη σχέση τους με την Ο.Ο.Δ.Ε., είτε δημοσίως ως περαστικοί χριστιανοί σχολιαστές. Από τη στιγμή, λοιπόν, που κάποια από τα άτομα αυτά (που εγώ, επαναλαμβάνω, γνώριζα πως ήταν μέλη ή συνεργάτες τής Ο.Ο.Δ.Ε.) μπήκαν στον χορό μαζί μου, φυσικό ήταν να ξινίσω βλέποντας τους να τα παρατούν τόσο γρήγορα. Γιατί άμα μπεις στον χορό, θα χορέψεις - έτσι δεν λέει ο θυμόσοφος λαός; Γιατί λοιπόν σας κακοφαίνεται τώρα που γκρινιάζω; Άλλωστε αν δεν με απατά η μνήμη μου, η πρώτη φορά που αναφέρθηκα δημόσια στις παλαιότερες επαφές μου με την Ο.Ο.Δ.Ε., ήταν μόλις πέρυσι τον Ιούνιο, έναν, δηλαδή, ολόκληρο χρόνο μετά τη δημιουργία τού ιστολογίου ετούτου! Και πάλι όμως, αν δεν κάνω λάθος, αυτούς που κατηγόρησα για φυγοδικία, τους κατηγόρησα ως μεμονομένα άτομα που είτε ανήκαν είτε συνεργάζονταν με την Ο.Ο.Δ.Ε., και όχι ως «την» Ο.Ο.Δ.Ε.! Το αν τώρα για όλα όσα έγιναν, τα σκάγια παίρνουν και την υπόλοιπη ομάδα ως σύνολο ή όχι, είναι ένα ζήτημα το οποίο ΔΕΝ είναι δυνατόν να με αφορά. Ο καθένας ας βγάλει όποιο συμπέρασμα θέλει. Εμένα πάντως, όταν μου την πέφτουν τύποι όπως «ο άλλος ορθόδοξος» και ξέρω 100% ποιος «ευσεβής» απολογητής κρύβεται από πίσω, θα το αφήσω να περάσει έτσι; Όχι βέβαια! Θα τον ξεμπροστιάσω κανονικά, κι αν τώρα -έμμεσα ή άμεσα ή και καθόλου- εκτίθεται και η ομάδα με την οποία συνεργάζεται, μού είναι αδιάφορο. Ας τον κρατούσαν δεμένο!

5) Μάλιστα. Τα επιχειρήματά μου, λοιπόν, δεν είναι «τής προκοπής», ε; Περίεργο, ρε γαμώτο. Πάρα πολύ περίεργο… Και λέω πως είναι περίεργο, γιατί αυτή τη στιγμή έχω μπροστά μου κάποια μηνύματα σημαντικού προσώπου τής Ο.Ο.Δ.Ε. που άλλα πράγματα λένε. Όπως για παράδειγμα, ότι πάντοτε ο αντίλογος είναι απαραίτητος για εμβάθυνση, και σ’ αυτό το θέμα είμαι ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ ۬ ότι η προσπάθειά μου τους ήταν ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΗ στο να εμβαθύνουν στα διάφορα ζητήματα ۬ ότι στην πραγματικότητα δεν ήμουν «αντίλογος», αλλά «"συνεργάτης" στην αναζήτηση της γνώσης» ۬ ότι διέθετα το βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ۬ ότι θα μου έστελναν και άλλες διευθύνσεις άρθρων που σχεδίαζαν να φτιάξουν γιατί με εκτιμούσαν ۬ χώρια που κάποτε μού ζητήθηκε η γνώμη μου για κάποιο κείμενο που είχε δημοσιευθεί στο προσωπικό ιστολόγιο τού εν λόγω ατόμου! Κι όλα αυτά για έναν άνθρωπο που… δεν έχει «επιχειρήματα τής προκοπής»! Που απλώς «ανεβαίνει κατηγορία, λόγω τής φιλικής εκτίμησής μας προς αυτόν». Καταλάβατε λοιπόν τώρα, αγαπητοί φίλοι, γιατί μήνες ολόκληρους ο περιβόητος «άλλος ορθόδοξος» ασχολούνταν με τόσο ζήλο μαζί μου παρόλο που δεν είχα… «επιχειρήματα τής προκοπής»; Απλώς επειδή ορισμένοι από τους συνεργάτες του έτρεφαν… εκτίμηση για το πρόσωπό μου… :-))

Υ.Γ. Αναφορικά τώρα με τη φράση υιός ποιητός, μπορεί αγαπητέ Ν.Μ., να απαντήσατε, όμως το ίδιο έκανα κι εγώ, αν το προσέξατε! Και βέβαια το συμπέρασμα που θα πρέπει, νομίζω, να κρατήσετε απ’ όλη αυτή την ιστορία, είναι ότι αν όντως δεν θέλετε να πέφτετε θύματα «κακόβουλων παρερμηνειών», τότε στο μέλλον θα πρέπει να είστε πολύ προσεχτικότεροι και ακριβέστεροι στις φραστικές σας διατυπώσεις. Διαφορετικά να μην παραπονιέστε…
..
..